Embedded Files
Ο ένας παραλαμβάνεται, και ο άλλος αφήνεται. Μία παραλαμβάνεται, και μία αφήνεται (Μέρος 1ο)
Συγγραφέας : Βασίλειος Ζαφείρογλου
23/06/2024
«Τότε, δύο θα είναι στο χωράφι· ο ένας παραλαμβάνεται, και ο άλλος αφήνεται. Δύο [γυναίκες] θα αλέθουν στον μύλο· μία παραλαμβάνεται, και μία αφήνεται.»
Το παραπάνω μέρος της Αγίας Γραφής είναι ένα από τα πιο γνωστά εδάφια στον σύγχρονο χριστιανικό κόσμο. Γενιές και γενιές πιστών γαλουχήθηκαν με την προσμονή ότι τα συγκεκριμένα λόγια προφητεύουν «την αρπαγή των πιστών» από αυτόν τον κόσμο και την επισύναξη τους στον Κύριο Ιησού στις ημέρες μας.
Είναι όμως αυτό το πραγματικό νόημα των λόγων του Ιησού;
«Και καθώς [ήσαν] οι ημέρες τού Νώε, έτσι θα είναι και η παρουσία τού Υιού τού ανθρώπου. Επειδή, όπως στις ημέρες πριν από τον κατακλυσμό έτρωγαν και έπιναν, νυμφεύονταν και νύμφευαν, ως την ημέρα κατά την οποία ο Νώε μπήκε μέσα στην κιβωτό· και δεν κατάλαβαν, μέχρις ότου ήρθε ο κατακλυσμός, και τους σήκωσε όλους· έτσι θα είναι και η παρουσία τού Υιού τού ανθρώπου· τότε, δύο θα είναι στο χωράφι· ο ένας παραλαμβάνεται, και ο άλλος αφήνεται. Δύο [γυναίκες] θα αλέθουν στον μύλο· μία παραλαμβάνεται, και μία αφήνεται.» (Ματθ. 24:37-41 [Φίλος])
«ὁμοίως καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ· ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν· ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθεν Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, ἔβρεξεν πῦρ καὶ θεῖον ἀπ’ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν πάντας. κατὰ τὰ αὐτὰ ἔσται ᾗ ἡμέρᾳ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτεται. ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὃς ἔσται ἐπὶ τοῦ δώματος καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἐν τῇ οἰκίᾳ, μὴ καταβάτω ἆραι αὐτά, καὶ ὁ ἐν ἀγρῷ ὁμοίως μὴ ἐπιστρεψάτω εἰς τὰ ὀπίσω. μνημονεύετε τῆς γυναικὸς Λώτ. ὃς ἐὰν ζητήσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ περιποιήσασθαι ἀπολέσει αὐτήν, ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ ζῳογονήσει αὐτήν. λέγω ὑμῖν, τ α ύ τ ῃ τ ῇ ν υ κ τ ὶ ἔσονται δύο ἐπὶ κλίνης μιᾶς, ὁ εἷς παραλημφθήσεται καὶ ὁ ἕτερος ἀφεθήσεται· ἔσονται δύο ἀλήθουσαι ἐπὶ τὸ αὐτό, ἡ μία παραλημφθήσεται ἡ δὲ ἑτέρα ἀφεθήσεται.» (Λουκ. 17:28-35 [SBLGNT])
Ο Ιησούς συνέδεσε παραβολικά τα γεγονότα που θα συνέβαιναν πριν την Δεύτερη Παρουσία Του με τα γεγονότα που συνέβησαν πριν τον κατακλυσμό του Νώε.
Έτσι καταλαβαίνουμε ότι η παρουσία του Κυρίου Ιησού θα ερχόταν όπως ήρθε ο κατακλυσμός του Νώε καθώς και η λύτρωση του Λωτ από την αμαρτωλή συμπεριφορά των κατοίκων των Σοδόμων και των Γομόρρων. Παραβολικά θα ήταν νύκτα όταν θα ερχόταν ο Ιησούς για δεύτερη φορά . Η νύκτα αυτή ξεκίνησε με τον πειρασμό της θλίψης από τον διωγμό που ήρθε εναντίον των μαθητών του Ιησού αρχικά στη γη του Ισραήλ και μετά σε όλη την Ρωμαϊκή Οικουμένη. Ο Κύριος φύλαξε από αυτόν τον πειρασμό όλους όσους αποφάσισαν να πεθάνουν για χάρη της πίστης τους στον Ιησού.
«Επειδή, φύλαξες τον λόγο τής υπομονής μου, και εγώ θα σε φυλάξω από την ώρα τού πειρασμού, που πρόκειται νάρθει επάνω σε ολόκληρη την οικουμένη, για να δοκιμάσει αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη.» (Αποκ. 3:10 [Φίλος])
«Κι αυτοί τον νίκησαν με το αίμα τού Αρνίου, και με τον λόγο τής μαρτυρίας τους· και δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι θανάτου.» (Αποκ. 12:11 [Φίλος])
«Διότι ως η αστραπή η αστράπτουσα εκ της υπ' ουρανόν λάμπει εις την υπ' ουρανόν, ούτω θέλει είσθαι και ο Υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού. Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης. Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου· έτρωγον, έπινον, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, μέχρι της ημέρας καθ' ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας. Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λώτ· έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν· καθ' ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ' ουρανού και απώλεσεν άπαντας. Ωσαύτως θέλει είσθαι καθ' ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή. Κατ' εκείνην την ημέραν όστις ευρεθή επί του δώματος και τα σκεύη αυτού εν τη οικία, ας μη καταβή διά να λάβη αυτά, και όστις εν τω αγρώ ομοίως ας μη επιστρέψη εις τα οπίσω. Ενθυμείσθε την γυναίκα του Λωτ. Όστις ζητήση να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν, και όστις απολέση αυτήν, θέλει διαφυλάξει αυτήν. Σας λέγω, Ε ν τ η ν υ κ τ ί εκείνη θέλουσιν είσθαι δύο επί μιας κλίνης, ο εις παραλαμβάνεται και ο άλλος αφίνεται· δύο γυναίκες θέλουσιν αλέθει ομού, η μία παραλαμβάνεται και η άλλη αφίνεται· δύο θέλουσιν είσθαι εν τω αγρώ, ο εις παραλαμβάνεται και ο άλλος αφίνεται. Και αποκριθέντες λέγουσι προς αυτόν· Που, Κύριε; Ο δε είπε προς αυτούς· Όπου είναι το σώμα, εκεί θέλουσι συναχθή οι αετοί.» (Λουκ. 17:24-37 [Βάμβας])
Ο Ιησούς Χριστός και οι Απόστολοι Του έπαθαν πολλά από τη γενεά εκείνη που παρέδωσε τον Ιησού στους Ρωμαίους αλλά εδίωξαν οι ίδιοι πολύ σκληρά και τους μαθητές του Ιησού.
Στην Παλαιά Διαθήκη όταν ο Κύριος ήθελε να κρίνει την ασέβεια ενός ατόμου αλλά και κάθε λαού που δεν υπάκουε στο λόγο Του, έστελνε εναντίον τους ένα βασιλιά με τον λαό του σαν ένα δυνατό ποτάμι που έφερνε κατακλυσμό κακών γεγονότων.
«Και ο Κύριος μου μίλησε ακόμα, λέγοντας: Επειδή, ο λαός αυτός απέβαλε τα νερά τού Σιλωάμ, που έρρεαν ήσυχα, και χαίρεται στον Ρεσίν και στον γιο τού Ρεμαλία, γι' αυτό, δες, ο Κύριος ανεβάζει εναντίον τους τα νερά τού ποταμού, τα δυνατά και τα πολλά, τον βασιλιά τής Ασσυρίας, και ολόκληρη τη δόξα του· και θα υπερβεί όλα τα αυλάκια του, και θα πλημμυρίσει όλες τις όχθες του· και θα περάσει διαμέσου τού Ιούδα, θα πλημμυρίσει, και θα ξεχειλίσει, θα φτάσει μέχρι τον λαιμό· και το άπλωμα των πτερύγων του, θα γεμίσει το πλάτος τής γης σου, Εμμανουήλ.» (Ησ. 8:5-8 [Φίλος])
Κατόπιν ο Κύριος μέσω του προφήτη Ναούμ δείχνει με προφητεία την εκδίκηση Του και την οργή Του που θα έφερνε ενάντια στη Νινευή την πρωτεύουσα της Ασσυριακής αυτοκρατορίας. Η συντέλεια που θα ερχόταν θα ήταν σαν μια πλημμύρα που κατάκλυζε και θα έφερνε την πτώση και την καταστροφή σε όσους θα απειθούσαν στις εντολές του Κυρίου.
«… Επιτιμά την θάλασσαν και ξηραίνει αυτήν και καταξηραίνει πάντας τους ποταμούς· μαραίνεται η Βασάν και ο Κάρμηλος και το άνθος του Λιβάνου μαραίνεται. Τα όρη σείονται απ' αυτού και οι λόφοι διαλύονται, η δε γη τρέμει από της παρουσίας αυτού, ναι, η οικουμένη, και πάντες οι κατοικούντες εν αυτή. Τις δύναται να ανθέξη ενώπιον της αγανακτήσεως αυτού; και τις δύναται να σταθή εις την έξαψιν της οργής αυτού; ο θυμός αυτού εκχέεται ως πυρ και οι βράχοι συντρίβονται έμπροσθεν αυτού. Ο Κύριος είναι αγαθός, οχύρωμα εν ημέρα θλίψεως, και γνωρίζει τους ελπίζοντας επ' αυτόν. Πλην με πλημμύραν κατακλύζουσαν θέλει κάμει συντέλειαν του τόπου αυτής, και σκότος θέλει καταδιώξει τους εχθρούς αυτού. Τι βουλεύεσθε κατά του Κυρίου; αυτός θέλει κάμει συντέλειαν· θλίψις δεν θέλει επέλθει εκ δευτέρου.» (Ναούμ 1:1-9 [Βάμβας])
Ο Ησαΐας περιγράφει κι αυτός την πτώση και καταστροφή της Ασσυρίας ως εξής.
«ἰδοὺ τὸ ὄνομα κυρίου διὰ χρόνου ἔρχεται πολλοῦ καιόμενος ὁ θυμός μετὰ δόξης τὸ λόγιον τῶν χειλέων αὐτοῦ τὸ λόγιον ὀργῆς πλῆρες καὶ ἡ ὀργὴ τοῦ θυμοῦ ὡς πῦρ ἔδεται καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ὡς ὕδωρ ἐν φάραγγι σῦρον ἥξει ἕως τοῦ τραχήλου καὶ διαιρεθήσεται τοῦ ἔθνη ταράξαι ἐπὶ πλανήσει ματαίᾳ καὶ διώξεται αὐτοὺς πλάνησις καὶ λ ή μ ψ ε τ α ι α ὐ τ ο ὺ ς κατὰ πρόσωπον αὐτῶν μὴ διὰ παντὸς δεῖ ὑμᾶς εὐφραίνεσθαι καὶ εἰσπορεύεσθαι εἰς τὰ ἅγιά μου διὰ παντὸς ὡσεὶ ἑορτάζοντας καὶ ὡσεὶ εὐφραινομένους εἰσελθεῖν μετὰ αὐλοῦ εἰς τὸ ὄρος τοῦ κυρίου πρὸς τὸν θεὸν τοῦ ισραηλ καὶ ἀκουστὴν ποιήσει ὁ θεὸς τὴν δόξαν τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ τὸν θυμὸν τοῦ βραχίονος αὐτοῦ δείξει μετὰ θυμοῦ καὶ ὀργῆς καὶ φλογὸς κατεσθιούσης κεραυνώσει βιαίως καὶ ὡς ὕδωρ καὶ χάλαζα συγκαταφερομένη βίᾳ διὰ γὰρ φωνὴν κυρίου ἡττηθήσονται ἀσσύριοι τῇ πληγῇ ᾗ ἂν πατάξῃ αὐτούς καὶ ἔσται αὐτῷ κυκλόθεν ὅθεν ἦν αὐτῷ ἡ ἐλπὶς τῆς βοηθείας ἐφ' ᾗ αὐτὸς ἐπεποίθει αὐτοὶ μετὰ αὐλῶν καὶ κιθάρας πολεμήσουσιν αὐτὸν ἐκ μεταβολῆς σὺ γὰρ πρὸ ἡμερῶν ἀπαιτηθήσῃ μὴ καὶ σοὶ ἡτοιμάσθη βασιλεύειν φάραγγα βαθεῖαν ξύλα κείμενα πῦρ καὶ ξύλα πολλά ὁ θυμὸς κυρίου ὡς φάραγξ ὑπὸ θείου καιομένη» (Ησ. 30:27-33 [LXXA])
Βλέπουμε στο τέλος αυτών των εδαφίων μια εικόνα της τιμωρίας του Κυρίου. Σαν μια θυσία που γίνεται σε ένα φαράγγι πάνω σε ξύλα και φωτιά, που τελικά φαίνεται σαν να καίγεται το φαράγγι από θειάφι. Η εικόνα αυτή παραπέμπει στην φάραγγα του Τοφέθ, όπου οι Εβραίοι βασιλείς και ο λαός θυσίαζαν τα παιδιά τους για να έχουν την εύνοια των ειδώλων – θεών τους. Σε αυτή την κοιλάδα του Τοφέθ, που ήταν η κοιλάδα των Κέδρων την εποχή του Ιησού και των Αποστόλων πετούσαν οι Ιουδαίοι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ τα σκουπίδια τους, που καίγονταν νύχτα και μέρα. Ήταν αυτή η κοιλάδα όπου το 70 μ.Χ. με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους θα καιγονταν για μεγάλο διάστημα τα πτώματα των φονευθέντων Ιουδαίων.
Με τον ίδιο τρόπο καταγράφεται και η καταστροφή της Γάζας των Φιλισταίων από τον Φαραώ της Αιγύπτου.
«Ο λόγος του Κυρίου, ο γενόμενος προς Ιερεμίαν τον προφήτην, κατά των Φιλισταίων, πριν πατάξη την Γάζαν ο Φαραώ. Ούτω λέγει Κύριος· Ιδού, ύδατα αναβαίνουσιν από βορρά, και θέλουσιν είσθαι χείμαρρος πλημμυρών, και θέλουσι πλημμυρήσει την γην και το πλήρωμα αυτής, την πόλιν και τους κατοικούντας εν αυτή· τότε οι άνθρωποι θέλουσιν αναβοήσει και πάντες οι κάτοικοι της γης θέλουσιν ολολύξει. Υπό του κρότου των πατημάτων των όπλων των ρωμαλέων αυτού ίππων, υπό του σεισμού των αμαξών αυτού, υπό του ήχου των τροχών αυτού, οι πατέρες δεν θέλουσι στραφή προς τα τέκνα διά την ατονίαν των χειρών, εξ αιτίας της ημέρας της επερχομένης διά να απολέση πάντας τους Φιλισταίους, να εκκόψη από της Τύρου και της Σιδώνος πάντα εναπολειφθέντα βοηθόν· διότι ο Κύριος θέλει αφανίσει τους Φιλισταίους, το υπόλοιπον της νήσου Καφθόρ.» (Ιερ. 47:1-4 [Βάμβας])
Η έπαρση και η αλαζονεία του Φαραώ καθώς και η προπέτεια του τον έκαναν να αισθάνεται τόσο δυνατός να κυριεύσει και να καταστρέψει τους γύρω λαούς του. Έτσι ο Θεός μέσω του προφήτη Ιερεμία περιγράφει και παρομοιάζει πως ο Φαραώ οραματίζεται τον εαυτό του «σαν ένα ποτάμι που θα σκεπάσει την γη και θα έφερνε την απώλεια σε όλους» Όμως το 605 π.Χ. στην πόλη Χαρκεμίς κοντά στον ποταμό Ευφράτη ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ κατασύντριψε τις δυνάμεις του Φαραώ.
«(26:7) τίς οὗτος ὡς ποταμὸς ἀναβήσεται καὶ ὡς ποταμοὶ κυμαίνουσιν ὕδωρ (26:8) ὕδατα αἰγύπτου ὡσεὶ ποταμὸς ἀναβήσεται καὶ εἶπεν ἀναβήσομαι καὶ κατακαλύψω γῆν καὶ ἀπολῶ κατοικοῦντας ἐν αὐτῇ (26:9) ἐπίβητε ἐπὶ τοὺς ἵππους παρασκευάσατε τὰ ἅρματα ἐξέλθατε οἱ μαχηταὶ αἰθιόπων καὶ λίβυες καθωπλισμένοι ὅπλοις καὶ λυδοί ἀνάβητε ἐντείνατε τόξον (26:10) καὶ ἡ ἡμέρα ἐκείνη κυρίῳ τῷ θεῷ ἡμῶν ἡμέρα ἐκδικήσεως τοῦ ἐκδικῆσαι τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ καὶ καταφάγεται ἡ μάχαιρα κυρίου καὶ ἐμπλησθήσεται καὶ μεθυσθήσεται ἀπὸ τοῦ αἵματος αὐτῶν ὅτι θυσία τῷ κυρίῳ σαβαωθ ἀπὸ γῆς βορρᾶ ἐπὶ ποταμῷ εὐφράτῃ» (Ιερ. 46:7-10 [LXXA])(Διάβασε και Ιερ. 47:1-4)
«Ο λόγος του Κυρίου ο γενόμενος προς τον Ιερεμίαν τον προφήτην κατά των εθνών. κατά της Αιγύπτου, κατά της δυνάμεως του Φαραώ-νεχαώ βασιλέως της Αιγύπτου, ήτις ήτο παρά τον ποταμόν Ευφράτην εν Χαρκεμίς, την οποίαν επάταξε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς της Βαβυλώνος εν τω τετάρτω έτει του Ιωακείμ, υιού του Ιωσίου, βασιλέως του Ιούδα.» (Ιερ. 46:1-2 [Βάμβας])
«Θέλει καταισχυνθή η θυγάτηρ της Αιγύπτου· θέλει παραδοθή εις την χείρα του λαού του βορρά. Ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ, λέγει, Ιδού, θέλω τιμωρήσει το πλήθος της Νω και τον Φαραώ και την Αίγυπτον και τους θεούς αυτής και τους βασιλείς αυτής, τον Φαραώ αυτόν και τους επ' αυτόν θαρρούντας· και θέλω παραδώσει αυτούς εις την χείρα των ζητούντων την ψυχήν αυτών και εις την χείρα του Ναβουχοδονόσορ βασιλέως της Βαβυλώνος και εις την χείρα των δούλων αυτού· και μετά ταύτα θέλει κατοικηθή, καθώς εις τας πρότερον ημέρας, λέγει Κύριος.» (Ιερ. 46:24-26 [Βάμβας])
Η ιδιαίτερη οργή του Θεού όμως στρέφονταν ενάντια στους άρχοντες και το λαό Του Ισραήλ.
Πολλές φορές οι Ισραηλίτες είδαν τον Κύριο να τους ελευθερώνει από τους εχθρούς τους με τα θαυμαστά έργα του βραχίονα της δυνάμεως του. Αυτοί όμως σκλήρυναν τον τράχηλο τους και ακολούθησαν και λάτρεψαν ξένους θεούς.
«οι άρχοντες Ιούδα έγειναν ως οι μετατοπίζοντες όρια· επ' αυτούς θέλω εκχύσει ως ύδατα την οργήν μου.» (Ωσ. 5:10 [Βάμβας])
«Να, ο Κύριος έχει έναν ισχυρό και δυνατό, [που] σαν θόρυβος από χαλάζι, σαν καταστρεπτικός ανεμοστρόβιλος, σαν κατακλυσμός δυνατών νερών, που πλημμυρίζουν, θα καταρρίψει [τα πάντα] στη γη, με το χέρι [του].» (Ησ. 28:2 [Φίλος])
«Επειδή, ναι, επειδή πλάνησαν τον λαό μου, λέγοντας: Ειρήνη· και δεν υπάρχει ειρήνη· και ο ένας έκτιζε τοίχο, και δες, οι άλλοι τον περιάλειφαν με αμάλαχτο [πηλό]· πες σ' αυτούς, που αλείφουν με αμάλαχτο [πηλό], ότι θα πέσει· θα γίνει βροχή που κατακλύζει· κι εσείς, πέτρες από χαλάζι, θα πέσετε [επάνω του], και θυελλώδης άνεμος θα [τον] σχίσει. Δέστε, όταν πέσει ο τοίχος, δεν θα σας πουν: Πού είναι η αλοιφή με την οποία [τον] αλείψατε; Γι' αυτό, έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Οπωσδήποτε θα τον σχίσω μέσα στην οργή μου με θυελλώδη άνεμο· και στον θυμό μου θα γίνει βροχή που κατακλύζει, και μέσα στην οργή [μου] πέτρες από φοβερό χαλάζι, για να [τον] καταστρέψουν. Και θα ανατρέψω τον τοίχο, που αλείψατε με αμάλαχτο [πηλό], και θα τον κατεδαφίσω, και θα αποκαλυφθούν τα θεμέλιά του, και θα πέσει, κι εσείς θα απολεστείτε μαζί μέσα σ' αυτόν· και θα γνωρίσετε ότι εγώ [είμαι] ο Κύριος.» (Ιεζ. 13:10-14 [Φίλος])
«Και θα καλέσω εναντίον του μάχαιρα, ενάντια σε όλα τα βουνά μου, λέει ο Κύριος ο Θεός· η μάχαιρα [κάθε] ανθρώπου θα είναι ενάντια στον αδελφό του. Και θάρθω μαζί του σε κρίση με μεταδοτική αρρώστια και με αίμα· και θα βρέξω επάνω του, και επάνω στα τάγματά του, και επάνω στον πολύ λαό, που [θα είναι] μαζί του, βροχή κατακλυσμού, και πέτρες από χαλάζι, φωτιά και θειάφι.» (Ιεζ. 38:21-22 [Φίλος])
Ο Κύριος είχε και έχει πάντα τον πρώτο και τελευταίο λόγο ενάντια σε εκείνους που δεν τον αναγνώριζαν σαν τον μόνο Θεό και την μόνη πηγή της Ζωής.
«Η φωνή τού Κυρίου είναι επάνω στα νερά· ο Θεός τής δόξας βροντάει· ο Κύριος [είναι] επάνω σε πολλά νερά. … Ο Κύριος κάθεται επάνω στον κατακλυσμό· και κάθεται ο Κύριος Βασιλιάς στον αιώνα.» (Ψαλ. 29:3,10 [Φίλος])
«Σύμφωνα με τα έργα [τους], έτσι θα ανταποδώσει οργή στους εναντίους του, ανταπόδοση στους εχθρούς του· θα κάνει ανταπόδοση και στα νησιά. Και θα φοβηθούν το όνομα του Κυρίου από δυσμάς, και τη δόξα του από ανατολάς ηλίου· όταν ο εχθρός θα επέλθει σαν ποταμός, το Πνεύμα τού Κυρίου θα υψώσει εναντίον του σημαία. Και ο Λυτρωτής θάρθει στη Σιών, και προς όσους, από τον Ιακώβ, επιστρέφουν από την παράβαση, λέει ο Κύριος.» (Ησ. 59:18-20 [Φίλος])
«ως ανταποδωσων ανταποδοσιν ονειδος τοις υπεναντιοις και φοβηθησονται οι απο δυσμων το ονομα κυριου και οι απ ανατολων ηλιου το ονομα το ενδοξον ηξει γαρ ως ποταμος βιαιος η οργη παρα κυριου ηξει μετα θυμου και ηξει ενεκεν σιων ο ρυομενος και αποστρεψει ασεβειας απο ιακωβ» (Ησ. 59:18-20 [LXX])
Οι περισσότερες ελληνικές αλλά και ξένες μεταφράσεις του παραπάνω κειμένου του Ησαΐα έχουν σαν βάση το κείμενο Textus receptus του Έρασμου από το Μαζοριτικό κείμενο. Διαβάζοντας αυτή την εκδοχή σε αντιπαραβολή με το κείμενο του Ησαΐα από την μετάφραση των Εβδομήκοντα βλέπουμε τεράστια νοηματική διαφορά.
Στο μεν μαζοριτικό κείμενο φαίνεται ο εχθρός να έρχεται σαν ποταμός και το Πνεύμα του Θεού να υψώνει εναντίον του σημαία.
Αντίθετα στο κείμενο των Εβδομήκοντα φαίνεται η οργή του Κυρίου να έρχεται με θυμό σαν βίαιο ποτάμι εναντίον των εχθρών του θελήματός Του. Συνήθως οι εχθροί του Ισραήλ επιτρεπόταν να έρθουν σαν ποταμός που κατακλύζει εναντίον του λαού Του, όταν ο λαός βρισκόταν σε απείθεια και αποστασία απέναντι στους προειδοποιητικούς λόγους των προφητών Του.
Ο Κύριος ενθάρρυνε πάντοτε τους ταπεινούς και έχοντες φόβο Θεού Εβραίους να ετοιμάζονται για την μεγάλη πνευματική έξοδο από τα δεσμά και τη δουλεία του Νόμου στην ελευθερία των τέκνων του Θεού που θα ελάμβανε χώρα στο τέλος της γενιάς των Αποστόλων. Ο Θεός τους παρότρυνε να μην φοβούνται τις όποιες απειλές και επιβουλές των θνητών ανθρώπινων δυνάμεων και βασιλειών, που θα ήθελαν σαν ποτάμι να τους παρασύρουν και να τους παραλάβουν σε τόπους που δεν ήθελαν.
«ἐξεγείρου ἐξεγείρου ιερουσαλημ καὶ ἔνδυσαι τὴν ἰσχὺν τοῦ βραχίονός σου ἐξεγείρου ὡς ἐν ἀρχῇ ἡμέρας ὡς γενεὰ αἰῶνος οὐ σὺ εἶ ἡ ἐρημοῦσα θάλασσαν ὕδωρ ἀβύσσου πλῆθος ἡ θεῖσα τὰ βάθη τῆς θαλάσσης ὁδὸν διαβάσεως ῥυομένοις καὶ λελυτρωμένοις ὑπὸ γὰρ κυρίου ἀποστραφήσονται καὶ ἥξουσιν εἰς σιων μετ' εὐφροσύνης καὶ ἀγαλλιάματος αἰωνίου ἐπὶ γὰρ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν ἀγαλλίασις καὶ αἴνεσις καὶ εὐφροσύνη καταλήμψεται αὐτούς ἀπέδρα ὀδύνη καὶ λύπη καὶ στεναγμός ἐγώ εἰμι ἐγώ εἰμι ὁ παρακαλῶν σε γνῶθι τίνα εὐλαβηθεῖσα ἐφοβήθης ἀπὸ ἀνθρώπου θνητοῦ καὶ ἀπὸ υἱοῦ ἀνθρώπου οἳ ὡσεὶ χόρτος ἐξηράνθησαν καὶ ἐπελάθου θεὸν τὸν ποιήσαντά σε τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ θεμελιώσαντα τὴν γῆν καὶ ἐφόβου ἀεὶ πάσας τὰς ἡμέρας τὸ πρόσωπον τοῦ θυμοῦ τοῦ θλίβοντός σε ὃν τρόπον γὰρ ἐβουλεύσατο τ ο ῦ ἆ ρ α ί σ ε καὶ νῦν ποῦ ὁ θυμὸς τοῦ θλίβοντός σε» (Ησ. 51:9-13 [LXXA])
Ο σκοπός του διωγμού των εχθρών του ευαγγελίου του Ιησού και των Αποστόλων ήταν να τους σηκώσουν και να τους παρασύρουν στην καταστροφή και τον αφανισμό τους. Έτσι βλέπουμε στην Αποκάλυψη του Ιωάννη ο Διάβολος να διώκει την γυναίκα που έτεξε «τον άρρενα» και να ρίχνει πίσω από τη γυναίκα «ὕδωρ ὡς ποταμόν» για να την παρασύρει στην καταστροφή.
«Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ δράκων ὅτι ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, ἐδίωξεν τὴν γυναῖκα ἥτις ἔτεκεν τὸν ἄρσενα. καὶ ἐδόθησαν τῇ γυναικὶ αἱ δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, ὅπου τρέφεται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως. καὶ ἔβαλεν ὁ ὄφις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτὴν ποταμοφόρητον ποιήσῃ. καὶ ἐβοήθησεν ἡ γῆ τῇ γυναικί, καὶ ἤνοιξεν ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς καὶ κατέπιεν τὸν ποταμὸν ὃν ἔβαλεν ὁ δράκων ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθεν ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ· (12:18) καὶ ἐστάθη ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης.» (Αποκ. 12:13-17 [SBLGNT])
Ο Κύριος θα ερχόταν για δεύτερη φορά για να ελευθερώσει την πνευματική Σιών δηλαδή την εκκλησία του Ιησού Χριστού από τους εχθρούς της. Ταυτόχρονα θα λάμβαναν αιώνια απολύτρωση εκείνοι από το Ισραήλ αλλά και από τα έθνη που επέστρεφαν μετανοημένοι για τις ασέβειες και ανομίες τους, που είχαν κάνει στη διάρκεια της Πρώτης Διαθήκης του Νόμου. (Εβραίους 9:15-17)
Είναι αυτή η οργή του Θεού που ήρθε ενάντια στον αποστάτη λαό Ισραήλ και τη γη της Ιουδαίας και της Ιερουσαλήμ σαν κατακλυσμιαίο ποτάμι γεγονότων στα τριάμισι χρόνια της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ από τις ρωμαϊκές λεγεώνες στη διάρκεια της Ιουδαϊκής εξέγερσης και επανάστασης ενάντια στους Ρωμαίους από τα μέσα του 67 μ.Χ. έως και το φθινόπωρο του 70 μ.Χ..
Αξίζει εδώ να θυμηθούμε πάλι τον παραβολικό λόγο του Θεού για την καταστροφή της πρωτεύουσας των Ασσυρίων, της Νινευή. Ο Θεός θα έστελνε τους Βαβυλώνιους σαν ένα ποτάμι να πάρει και να σηκώσει με σκληρό τρόπο τους κατοίκους της.
«τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ὡς ὕδωρ ἐν φάραγγι σῦρον ἥξει ἕως τοῦ τραχήλου καὶ διαιρεθήσεται τοῦ ἔθνη ταράξαι ἐπὶ πλανήσει ματαίᾳ καὶ διώξεται αὐτοὺς πλάνησις καὶ λ ή μ ψ ε τ α ι α ὐ τ ο ὺ ς κατὰ πρόσωπον αὐτῶν»
Με τον ίδιο τρόπο θα παραλάμβανε τους ασεβείς και απειθείς Ιουδαίους, το ποτάμι των ρωμαϊκών λεγεώνων, που δεν υπάκουσαν στα λόγια του Ιησού και των Αποστόλων Του για την επικείμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ.
«Και όταν δείτε την Ιερουσαλήμ περικυκλωμένη από στρατόπεδα, τ ό τ ε γνωρίστε ότι πλησίασε η ερήμωσή της. Τότε, αυτοί [που είναι] στην Ιουδαία, ας φεύγουν στα βουνά· και εκείνοι που είναι μέσα σ' αυτή, ας αναχωρούν έξω· και εκείνοι που είναι στα χωράφια, ας μη μπαίνουν μέσα σ' αυτή. Επειδή, αυτές είναι ημέρες εκδίκησης, για να εκπληρωθούν όλα τα γραμμένα. Και αλλοίμονο σ' εκείνες που εγκυμονούν και σ' εκείνες που θηλάζουν κατά τις ημέρες εκείνες· επειδή, θα είναι μεγάλη στενοχώρια επάνω στη γη, και οργή ενάντια σε τούτο τον λαό. Και θα πέσουν με στόμα μάχαιρας, και θα φερθούν αιχμάλωτοι, σε όλα τα έθνη· και η Ιερουσαλήμ θα είναι πατούμενη από τα έθνη, μέχρις ότου εκπληρωθούν οι καιροί των εθνών.» (Λουκ. 21:20-24 [Φίλος])
Ο Ιησούς Χριστός θέλοντας να δείξει την αξία και σημασία της υπακοής παρομοίασε εκείνους που θα τα άκουγαν και θα εκτελούσαν στα λόγια του Ευαγγελίου Του σαν σοφούς ανθρώπους που θα έκτιζαν πάνω στην Πέτρα, που δεν ήταν και δεν είναι άλλος από τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Η βροχή, οι ποταμοί και οι άνεμοι των διωγμών και των ψευδοδιδασκαλιών δεν θα μπορούσαν να τους παραλάβουν και να τους σηκώσουν με τα ορμητικά νερά τους και να τους οδηγήσουν στην απώλεια. Αντίθετα η πτώση και καταστροφή θα ήταν μεγάλη για την οικία που δεν ήταν κτισμένη πάνω στα λόγια του Ιησού.
[«Καθένας λοιπόν που ακούει τούτους τους λόγους μου και τους εφαρμόζει θα ομοιωθεί με φρόνιμο άνθρωπο, ο οποίος οικοδόμησε την οικία του πάνω στο βράχο. Και κατέβηκε η βροχή και ήρθαν οι ποταμοί και έπνευσαν οι άνεμοι και έπεσαν πάνω στην οικία εκείνη, αλλά δεν έπεσε, γιατί είχε θεμελιωθεί πάνω στο βράχο. Και καθένας που ακούει τους λόγους μου τούτους και δεν τους εφαρμόζει θα ομοιωθεί με άνθρωπο μωρό, ο οποίος οικοδόμησε την οικία του πάνω στην άμμο. Και κατέβηκε η βροχή και ήρθαν οι ποταμοί και έπνευσαν οι άνεμοι και χτύπησαν πάνω στην οικία εκείνη· και έπεσε, και η πτώση της ήταν μεγάλη».] (Ματθ. 7:24-27 [Μεταγλώττιση])
Όπως στον κατακλυσμό του Νώε οι αμαρτωλοί και αμετανόητοι παραλήφθηκαν και απωλέστηκαν από τα νερά του κατακλυσμού με τον αντίστοιχο τρόπο οι αποστάτες Ισραηλίτες και Ιουδαίοι της γενιάς των Αποστόλων του Ιησού παραλήφθηκαν και απωλέστηκαν από τα κατακλυσμιαία νερά του Ρωμαϊκού στρατού.
«Διότι ως η αστραπή η αστράπτουσα εκ της υπ' ουρανόν λάμπει εις την υπ' ουρανόν, ούτω θέλει είσθαι και ο Υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού. Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης(Ο Ιησούς και οι μαθητές Του καταφρονήθηκαν από εκείνη τη γενιά που σταύρωσε τον Ιησού και δίωξε σκληρά του μαθητές Του). Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου· έτρωγον, έπινον, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, μέχρι της ημέρας καθ' ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας.» (Λουκ. 17:24-27 [Βάμβας])
Οι ασεβείς και ειδωλολάτρες των ημερών της γενεάς του Νώε πιστοί στις παραδόσεις τους απολάμβαναν τα κοινά τραπέζια των θρησκευτικών εορτών «τρώγοντες» και «πίνοντες». Την ίδια στιγμή επάνω σε αυτές τις θρησκευτικές συνάξεις επιβεβαίωναν τους κοινούς στόχους και σκοπούς κλείνοντας συμφωνίες γάμου για την διαιώνιση του λαού τους. Πάνω σε αυτόν τον θρησκευτικό παροξυσμό και την ευφορία ήρθε ο κατακλυσμός «και τους πήρε και τους σήκωσε» κατά τη λαϊκή ρήση όλους όσους δεν μετανόησαν από τη δίψυχη και παραπαίουσα μεταξύ δύο φρονημάτων καρδιά τους.
Παραλήφθηκαν και παρασύρθηκαν όχι για απόλαυση σωτηρίας αλλά για απώλεια.
«ὡς γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ γαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθεν Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας (τους πήρε και τους σήκωσε όλους), οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, εἷς παραλαμβάνεται καὶ εἷς ἀφίεται· δύο ἀλήθουσαι ἐν τῷ μύλῳ, μία παραλαμβάνεται καὶ μία ἀφίεται.» (Ματθ. 24:38-41 [SBLGNT])
Οι προειδοποιήσεις των προφητών αλλά και του ίδιου του Ιησού, που γίνονταν με παραβολικό λόγο αφορούσαν την καταστροφή και την απώλεια των ασεβών και απειθούντων Εβραίων αλλά και των Εθνικών στο τέλος του αιώνα της Παλαιάς Διαθήκης, που έλαβε χώρα το 70 μ.Χ. όταν ήρθε η οργή του Θεού με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τα ρωμαϊκά στρατεύματα.
Είναι τραγικό λοιπόν εκείνες οι προφητείες που αφορούσαν την καταστροφή και την απώλεια των αποστατών αρχόντων εκείνου του «αιώνα» που σταύρωσαν τον Κύριο της δόξης, να εκλαμβάνονται από τους χριστιανούς των ημερών μας σαν δυνατά σημάδια της αρπαγής των πιστών σαν νύφη του Χριστού στον ουρανό.
Ο ένας παραλαμβάνεται, και ο άλλος αφήνεται. Μία παραλαμβάνεται, και μία αφήνεται (Μέρος 2o)
Συγγραφέας : Βασίλειος Ζαφείρογλου
26/06/2024
«Τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, εἷς παραλαμβάνεται καὶ εἷς ἀφίεται»
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ιησού εκείνη τη χρονική περίοδο – ημέρα «τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, εἷς παραλαμβάνεται καὶ εἷς ἀφίεται».
Παρακάτω θα εξετάσουμε διεξοδικά εάν πράγματι τα λόγια του παραπάνω εδαφίου σημαίνουν ότι ο εἷς που παραλαμβάνεται , παραλαμβάνεται για ευλογία κοντά στο Θεό ή τελικά σημαίνει ότι παραλαμβάνεται για όλεθρο και απώλεια.
Παραβολικά o Ιησούς ήταν ο επίτροπος του αμπελώνα που θα ερχόταν για δεύτερη φορά στο σούρουπο, στο τέλος της δωδεκάωρης ημερήσιας εργασίας των εργατών του αμπελώνα. Η δωδεκάωρη αυτή ημέρα ήταν σαραντάχρονη κλήση του λαού του Θεού, του Ισραήλ, για την είσοδο της αιώνιας βασιλείας του Θεού. Σαν τίμιος κύριος και σύμφωνος με το Νόμο θα απέδιδε το μεροκάματο του κάθε εργάτη με το τελείωμα της ημέρας.
«Διότι η βασιλεία των ουρανών είναι ομοία με άνθρωπον οικοδεσπότην, όστις εξήλθεν άμα τω πρωΐ διά να μισθώση εργάτας διά τον αμπελώνα αυτού. Αφού δε συνεφώνησε μετά των εργατών προς εν δηνάριον την ημέραν, απέστειλεν αυτούς εις τον αμπελώνα αυτού.» (Ματθ. 20:1-2 [Βάμβας])
«Αφού δε έγεινεν εσπέρα, λέγει ο κύριος του αμπελώνος προς τον επίτροπον αυτού· Κάλεσον τους εργάτας και απόδος εις αυτούς τον μισθόν, αρχίσας από των εσχάτων έως των πρώτων.» (Ματθ. 20:8 [Βάμβας])
Όποιοι δεν ήθελαν να ενστερνιστούν και να ακολουθήσουν τα λόγια του Ιησού που ήταν πνεύμα και ζωή, για εργασία μέσα στον πνευματικό αγρό του Κυρίου, ο νους τους παρέμεινε μόνο στα επίγεια και φθαρτά στοιχεία των γήινων ευλογιών, που είχε σαν αποτέλεσμα η τήρηση των εντολών της Παλαιάς Διαθήκης. Έτσι μη βλέποντας το έλεος και τη χάρη, όπως φανερώθηκε από τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, έμειναν προσκολλημένοι στη σκληρότητα του γράμματος του Νόμου. Η αθέτηση των βασικών αρχών που απαιτούσε η δικαιοσύνη του Θεού για σεβασμό του μισθού του εργαζομένου και η υποστήριξη για την χήρα, τον ορφανό και τον ξένο οδήγησε στο σκοτάδι που τελικά έφερε την οργή του Θεού πάνω στο λαό Ισραήλ.
Ο ένας παραλαμβάνεται, και ο άλλος αφήνεται. Μία παραλαμβάνεται, και μία αφήνεται (Μέρος 2o)
Συγγραφέας : Βασίλειος Ζαφείρογλου
26/06/2024
«Τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, εἷς παραλαμβάνεται καὶ εἷς ἀφίεται»
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ιησού εκείνη τη χρονική περίοδο – ημέρα «τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, εἷς παραλαμβάνεται καὶ εἷς ἀφίεται».
Παρακάτω θα εξετάσουμε διεξοδικά εάν πράγματι τα λόγια του παραπάνω εδαφίου σημαίνουν ότι ο εἷς που παραλαμβάνεται , παραλαμβάνεται για ευλογία κοντά στο Θεό ή τελικά σημαίνει ότι παραλαμβάνεται για όλεθρο και απώλεια.
Παραβολικά o Ιησούς ήταν ο επίτροπος του αμπελώνα που θα ερχόταν για δεύτερη φορά στο σούρουπο, στο τέλος της δωδεκάωρης ημερήσιας εργασίας των εργατών του αμπελώνα. Η δωδεκάωρη αυτή ημέρα ήταν σαραντάχρονη κλήση του λαού του Θεού, του Ισραήλ, για την είσοδο της αιώνιας βασιλείας του Θεού. Σαν τίμιος κύριος και σύμφωνος με το Νόμο θα απέδιδε το μεροκάματο του κάθε εργάτη με το τελείωμα της ημέρας.
«Διότι η βασιλεία των ουρανών είναι ομοία με άνθρωπον οικοδεσπότην, όστις εξήλθεν άμα τω πρωΐ διά να μισθώση εργάτας διά τον αμπελώνα αυτού. Αφού δε συνεφώνησε μετά των εργατών προς εν δηνάριον την ημέραν, απέστειλεν αυτούς εις τον αμπελώνα αυτού.» (Ματθ. 20:1-2 [Βάμβας])
«Αφού δε έγεινεν εσπέρα, λέγει ο κύριος του αμπελώνος προς τον επίτροπον αυτού· Κάλεσον τους εργάτας και απόδος εις αυτούς τον μισθόν, αρχίσας από των εσχάτων έως των πρώτων.» (Ματθ. 20:8 [Βάμβας])
Όποιοι δεν ήθελαν να ενστερνιστούν και να ακολουθήσουν τα λόγια του Ιησού που ήταν πνεύμα και ζωή, για εργασία μέσα στον πνευματικό αγρό του Κυρίου, ο νους τους παρέμεινε μόνο στα επίγεια και φθαρτά στοιχεία των γήινων ευλογιών, που είχε σαν αποτέλεσμα η τήρηση των εντολών της Παλαιάς Διαθήκης. Έτσι μη βλέποντας το έλεος και τη χάρη, όπως φανερώθηκε από τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, έμειναν προσκολλημένοι στη σκληρότητα του γράμματος του Νόμου. Η αθέτηση των βασικών αρχών που απαιτούσε η δικαιοσύνη του Θεού για σεβασμό του μισθού του εργαζομένου και η υποστήριξη για την χήρα, τον ορφανό και τον ξένο οδήγησε στο σκοτάδι που τελικά έφερε την οργή του Θεού πάνω στο λαό Ισραήλ.
«οὐκ ἀπαδικήσεις μισθὸν πένητος καὶ ἐνδεοῦς ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου ἢ ἐκ τῶν προσηλύτων τῶν ἐν ταῖς πόλεσίν σου αὐθημερὸν ἀποδώσεις τὸν μισθὸν αὐτοῦ οὐκ ἐπιδύσεται ὁ ἥλιος ἐπ' αὐτῷ ὅτι πένης ἐστὶν καὶ ἐν αὐτῷ ἔχει τὴν ἐλπίδα καὶ οὐ καταβοήσεται κατὰ σοῦ πρὸς κύριον καὶ ἔσται ἐν σοὶ ἁμαρτία» (Δευτ. 24:14-15 [LXXA])
«οὐκ ἀδικήσεις τὸν πλησίον καὶ οὐχ ἁρπάσεις καὶ οὐ μὴ κοιμηθήσεται ὁ μισθὸς τοῦ μισθωτοῦ παρὰ σοὶ ἕως πρωί» (Λευ. 19:13 [LXXA])
«Ουαί εις τον οικοδομούντα τον οίκον αυτού ουχί εν δικαιοσύνη και τα υπερώα αυτού ουχί εν ευθύτητι, τον μεταχειριζόμενον την εργασίαν του πλησίον αυτού αμισθί και μη αποδίδοντα εις αυτόν τον μισθόν του κόπου αυτού,» (Ιερ. 22:13 [Βάμβας])
«ἀκούσατε δὴ ταῦτα οἱ ἡγούμενοι οἴκου ιακωβ καὶ οἱ κατάλοιποι οἴκου ισραηλ οἱ βδελυσσόμενοι κρίμα καὶ πάντα τὰ ὀρθὰ διαστρέφοντες οἱ οἰκοδομοῦντες σιων ἐν αἵμασιν καὶ ιερουσαλημ ἐν ἀδικίαις» (Μιχ. 3:9-10 [LXXA])
«Και θέλω πλησιάσει προς εσάς διά κρίσιν· και θέλω είσθαι μάρτυς σπεύδων εναντίον των μάγων και εναντίον των μοιχευόντων και εναντίον των επιόρκων και εναντίον των αποστερούντων τον μισθόν του μισθωτού, των καταδυναστευόντων την χήραν και τον ορφανόν, και των αδικούντων τον ξένον και των μη φοβουμένων με, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων.» (Μαλ. 3:5 [Βάμβας])
«Ιδού, ο μισθός των εργατών των θερισάντων τα χωράφια σας, τον οποίον εστερήθησαν από σας, κράζει, και αι κραυγαί των θερισάντων εισήλθον εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ. Ετρυφήσατε επί της γης και εσπαταλήσατε, εθρέψατε τας καρδίας σας ως εν ημέρα σφαγής.» (Ιακ. 5:4-5 [Βάμβας])
Οι Ιουδαίοι καθώς δεν δέχτηκαν το Χριστό μέσα στον οποίο καταργείται το κάλυμμα του γράμματος και της υποκρισίας παρέμειναν κάτω από τον έχοντα το κράτος του θανάτου, που ήταν ο Διάβολος. (Εβραίους β:14-15)
Αντίθετα όσων τα μάτια άνοιξαν και απελευθερώθηκαν από την πνευματική τύφλωση της αυτοδικαίωσης και αναγνώρισαν τον Ιησού σαν Κύριο τους, δέχτηκαν το κάλεσμα Του και έγιναν εργάτες του πνευματικού αγρού του Θεού. Πολλοί από αυτούς έγιναν μάρτυρες της πρώιμης βροχής και ίσως κάποιοι από αυτούς θα έβλεπαν για άλλη μια φορά προς το τέλος της γενιάς τους μαζί με τους νέους μαθητές την όψιμη βροχή των ευλογιών του Πνεύματος του Αγίου που θα έπεφτε στο τέλος των εσχάτων ημερών του αιώνα του Νόμου.
Έτσι βλέπουμε στον Ιάκωβο, που έστειλε την επιστολή του στις δώδεκα φυλές των διεσπαρμένων Ισραηλιτών της γενιάς του, να τους παροτρύνει και να τους ενθαρρύνει να μακροθυμήσουν και να υπομείνουν όλα όσα συμβαίνουν εναντίον τους, γιατί είχε πλησιάσει πολύ η επικείμενη παρουσία του Κυρίου.
«Ἰάκωβος θεοῦ καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλος ταῖς δώδεκα φυλαῖς ταῖς ἐν τῇ διασπορᾷ χαίρειν.» (Ιακ. 1:1 [SBLGNT])
«Μακροθυμήσατε λοιπόν, αδελφοί, έως της παρουσίας του Κυρίου. Ιδού, ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γης και μακροθυμεί δι' αυτόν, εωσού λάβη βροχήν πρώϊμον και όψιμον· μακροθυμήσατε και σεις, στηρίξατε τας καρδίας σας, διότι η παρουσία του Κυρίου επλησίασε. Μη στενάζετε κατ' αλλήλων, αδελφοί, διά να μη κατακριθήτε· ιδού, ο κριτής ίσταται έμπροσθεν των θυρών. Λάβετε, αδελφοί μου, παράδειγμα της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τους προφήτας, οίτινες ελάλησαν εν τω ονόματι του Κυρίου. Ιδού, μακαρίζομεν τους υπομένοντας· ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ και είδετε το τέλος του Κυρίου, ότι είναι πολυεύσπλαγχνος ο Κύριος και οικτίρμων.» (Ιακ. 5:7-11 [Βάμβας])
Στο τέλος αυτών των ημερών της διακονίας της Πρώτης Εκκλησίας ο Θεός έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς να εγερθούν από τον πνευματικό ύπνο και με την υπομονή τους και την αποφασιστικότητα τους να σταθούν μέσα στους διωγμούς και τελικά να κερδίσουν την αιώνια ζωή. Η διάκριση και κατανόηση όλων των σημείων που ο Ιησούς είχε προειπεί τους έδωσε τη δυνατότητα να αντιληφθούν την εγγύτητα του τέλους του Παλαιού αιώνα, που θα τους οδηγούσε στην ημέρα της Βασιλείας του θεού.
«Καὶ τοῦτο εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἤδη ὑμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι, νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποβαλώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους, ἐνδυσώμεθα δὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλὰ ἐνδύσασθε τὸν κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας.» (Ρωμ. 13:11-14 [SBLGNT])
Δυστυχώς όμως όσοι από εκείνη τη γενεά την πονηρή και μοιχαλίδα δεν έκριναν τους εαυτούς τους άξιους της αιώνιας ζωής δεν μπόρεσαν να διακρίνουν τα σημεία που ελάμβαναν χώρα εκείνες τις ημέρες και έμειναν μέσα στο σκοτάδι. Δεν μπόρεσαν να γίνουν καλοί εργάτες στον αγρό του Θεού.
«Και καθώς ήρθαν κοντά του οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι, πειράζοντάς τον, ζήτησαν να τους δείξει ένα σημείο από τον ουρανό. Και εκείνος, αποκρινόμενος σ' αυτούς, είπε: Όταν γίνει βράδυ, λέτε: Καλός ο καιρός· επειδή, ο ουρανός κοκκινίζει. Και το πρωί: Σήμερα είναι χειμώνας· επειδή, ο ουρανός κοκκινίζει σκοτεινιάζοντας. Υποκριτές, το μεν πρόσωπο του ουρανού ξέρετε να [το] διακρίνετε, τα σημεία των καιρών, όμως, δεν μπορείτε; Γενεά πονηρή και μοιχαλίδα ζητάει σημείο· όμως, σημείο δεν θα δοθεί σ' αυτήν, παρά μονάχα το σημείο τού προφήτη Ιωνά. Και αφήνοντάς τους αναχώρησε.» (Ματθ. 16:1-4 [Φίλος])
Η πνευματική αυτή νύκτα είχε σαν αποτέλεσμα τον πειρασμό της θλίψης από τον διωγμό που ήρθε εναντίον των μαθητών του Ιησού αρχικά στη γη του Ισραήλ και μετά σε όλη την Ρωμαϊκή Οικουμένη. Ο Κύριος φύλαξε από αυτόν τον πειρασμό όλους όσους αποφάσισαν να πεθάνουν για χάρη της πίστης τους στον Ιησού.
«Επειδή, φύλαξες τον λόγο τής υπομονής μου, και εγώ θα σε φυλάξω από την ώρα τού πειρασμού, που πρόκειται νάρθει επάνω σε ολόκληρη την οικουμένη, για να δοκιμάσει αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη.» (Αποκ. 3:10 [Φίλος])
«Κι αυτοί τον νίκησαν με το αίμα τού Αρνίου, και με τον λόγο τής μαρτυρίας τους· και δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι θανάτου.» (Αποκ. 12:11 [Φίλος])
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι στα χρόνια του αιώνα της Παλαιάς Διαθήκης μέχρι και τις ημέρες της γενιάς των Αποστόλων του Ιησού οι εργαζόμενοι στους αγρούς ήταν ελεύθεροι Εβραίοι αλλά κυρίως δούλοι εθνικοί και Ισραηλίτες. Εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων αρκετοί Ισραηλίτες είχαν γίνει δούλοι στους συμπατριώτες τους που τους όφειλαν κάποια ποσά ή είχαν δανειστεί και δεν μπορούσαν να τα επιστρέψουν. Αυτοί οι Εβραίοι δούλοι περίμεναν τα έτη της αφέσεως ή το Ιωβηλαίο έτος κάθε 49 χρόνια για να απελευθερωθούν και να αποκτήσουν τις χαμένες περιουσίες τους.
Ο Ιησούς Χριστός στο κήρυγμα που έκανε στη συναγωγή της Ναζαρέτ προσδιόρισε την έναρξη του Ιωβηλαίου έτους της απελευθέρωσης και της επιστροφής όλων εκείνων που είχαν χάσει λόγω χρεών και δανείων.
«Και ήρθε στη Ναζαρέτ, όπου είχε ανατραφεί· και, κατά τη συνήθειά του, μπήκε μέσα στη συναγωγή κατά την ημέρα τού σαββάτου, και σηκώθηκε να διαβάσει. Και του δόθηκε το βιβλίο τού προφήτη Ησαϊα· και ανοίγοντας το βιβλίο βρήκε το μέρος, όπου ήταν γραμμένο: «Πνεύμα Κυρίου [είναι] επάνω μου· γι' αυτό με έχρισε· με έστειλε για να φέρνω τα χαρμόσυνα νέα στους φτωχούς, για να γιατρέψω τούς συντριμμένους στην καρδιά, για να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους, και ανάβλεψη στους τυφλούς, να αποστείλω τούς [ψυχικά] τσακισμένους σε ελευθερία, για να κηρύξω ευπρόσδεκτο χρόνο τού Κυρίου». Και αφού έκλεισε το βιβλίο, το έδωσε στον υπηρέτη, και κάθησε· και τα μάτια όλων εκείνων που [βρίσκονταν] στη συναγωγή ήσαν στραμμένα επάνω του. Και άρχισε να τους λέει ότι: Σήμερα εκπληρώθηκε στα αυτιά σας αυτή η γραφή.» (Λουκ. 4:16-21 [Φίλος])
Το παρακάτω χωρίο του λόγου του Θεού δείχνει ποια θα έπρεπε να ήταν η στάση και συμπεριφορά του δούλου που εργαζόταν στον αγρό απέναντι στον κύριο του και οικοδεσπότη του.
«Και ο Κύριος είπε: Εάν είχατε πίστη σαν έναν κόκκο σιναπιού, θα λέγατε σε τούτη τη συκαμινιά: Ξεριζώσου και φυτέψου στη θάλασσα· και θα σας υπάκουε. Και ποιος από σας έχοντας έναν δούλο που οργώνει ή ποιμαίνει, αμέσως μόλις έρθει από το χωράφι, θα του πει: Πήγαινε, κάθησε να φας; Και δεν θα του πει: Ετοίμασε τι θα δειπνήσω, και αφού περιζωστείς, να με υπηρετείς, μέχρις ότου φάω και πιω, και ύστερα απ' αυτά θα φας και θα πιεις κι εσύ; Μήπως γνωρίζει χάρη σ' εκείνον τον δούλο, επειδή έκανε όλα όσα διατάχθηκαν σ' αυτόν; Δεν μου φαίνεται. Έτσι κι εσείς, όταν κάνετε όλα όσα σάς έχουν διαταχθεί, να λέτε: Είμαστε αχρείοι δούλοι· επειδή, κάναμε ό,τι χρωστούσαμε να κάνουμε.» (Λουκ. 17:6-10 [Φίλος])
Η δουλεία όμως για την οποία μιλούσε ο Ιησούς αφορούσε την πνευματική δουλεία. Αυτοί που ζούσαν κάτω από τη δουλεία του Νόμου είχαν καύχηση στην καταγωγή τους και την τήρηση των τύπων του Νόμου και δεν αναγνώριζαν την αχρειότητα και ελεεινότητα των πράξεων τους. Έτσι συνέχιζαν να είναι κάτω από την κατάρα του Νόμου, που τελικά θα έφερνε την οργή του Θεού πάνω τους. Αντίθετα όσοι τηρούσαν τις εντολές και διατάξεις του Νόμου και έβλεπαν ότι δεν μπορούν να δικαιωθούν με την τήρηση τους αλλά πρόσμεναν το έλεος του Θεού. Αυτοί θα διέφευγαν την οργή του Θεού και θα παρέμειναν σώοι μπροστά στο Θεό.
Τα λόγια του Ιησού δεν ήταν λόγια γνώσης του Νόμου με τα οποία κανείς δεν μπόρεσε να δει το Θεό ακόμα κι αυτός ο Μωυσής αλλά λόγια χάρης και αλήθειας, που χάριζαν ελευθερία και αιώνια ζωή σε όποιον πίστευε σε αυτά και εμπιστευόταν στον Θεό.
Ο Μωυσής κατάφερε με τη δύναμη του κραταιού βραχίονα του Θεού να οδηγήσει το λαό Ισραήλ στην ελευθερία από τη δουλεία του Φαραώ . Με ανάλογο τρόπο αλλά ένδοξα ο Ιησούς οδήγησε το λαό Του έξω από τη δουλεία του θανάτου, ώστε να πετύχουν να δουν το πρόσωπο του Θεού, που είναι η ζωή.
«Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν. Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστιν ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσουσιν τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσουσιν.» (Ιωάν. 5:24-25 [SBLGNT])
Ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Γιος και κληρονόμος του Οίκου του Θεού. Όποιος θα άκουγε τα λόγια Του και θα τα τηρούσε θα έπαυε να είναι δούλος και θα γινόταν συγκληρονόμος του Ιησού.
[Ενώ αυτός μιλούσε αυτά, πολλοί πίστεψαν σ’ αυτόν. Ο Ιησούς, λοιπόν, έλεγε προς τους Ιουδαίους που είχαν πιστέψει σ’ αυτόν: «Αν εσείς μείνετε στο λόγο το δικό μου, είστε αληθινά μαθητές μου, και θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει».] (Ιωάν. 8:30-32 [Μεταγλώττιση])
Μάλιστα ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του κάτι που ήταν πολύ ριζοσπαστικό και επαναστατικό για τη σχέση του κυρίου με τους εργάτες και τους δούλους του.
«Εσείς είστε φίλοι μου, αν κάνετε όσα εγώ σας παραγγέλλω. Δεν σας λέω πλέον δούλους, επειδή ο δούλος δεν ξέρει τι κάνει ο κύριός του· εσάς, όμως, [σας] αποκάλεσα φίλους, επειδή όλα όσα άκουσα από τον Πατέρα μου, σας τα φανέρωσα. Εσείς δεν διαλέξατε εμένα, αλλά εγώ διάλεξα εσάς, και σας διέταξα, για να πάτε εσείς και να κάνετε καρπό, και ο καρπός σας να μένει· ώστε, ό,τι αν ζητήσετε από τον Πατέρα στο όνομά μου, να σας [το] δώσει. Αυτά σας παραγγέλλω, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον.» (Ιωάν. 15:14-17 [Φίλος])
Πολλοί από τους Ιουδαίους που είχαν πιστέψει στον Κύριο όταν άκουσαν τα λόγια του Ιησού σχετικά με την αλήθεια και την ελευθερία μέσα στη βασιλεία του Θεού αντέδρασαν άσχημα, γιατί τα λόγια του Ιησού ανέτρεπαν την ανωτερότητα του ισραηλιτικού έθνους ως προς την καταγωγή εξ αίματος και την καύχηση σε πρόσωπα που είχαν εξέχουσα θέση για το λαό Ισραήλ στην Παλαιά Διαθήκη.
«ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτόν· Σπέρμα Ἀβραάμ ἐσμεν καὶ οὐδενὶ δεδουλεύκαμεν πώποτε· πῶς σὺ λέγεις ὅτι Ἐλεύθεροι γενήσεσθε; Ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστιν τῆς ἁμαρτίας· ὁ δὲ δοῦλος οὐ μένει ἐν τῇ οἰκίᾳ εἰς τὸν αἰῶνα· ὁ υἱὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα. ἐὰν οὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε.» (Ιωάν. 8:33-36 [SBLGNT])
“ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν ἐμὸν λόγον τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. εἶπον αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι· Νῦν ἐγνώκαμεν ὅτι δαιμόνιον ἔχεις. Ἀβραὰμ ἀπέθανεν καὶ οἱ προφῆται, καὶ σὺ λέγεις· Ἐάν τις τὸν λόγον μου τηρήσῃ, οὐ μὴ γεύσηται θανάτου εἰς τὸν αἰῶνα· μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ, ὅστις ἀπέθανεν; καὶ οἱ προφῆται ἀπέθανον· τίνα σεαυτὸν ποιεῖς;” (Ιωάν. 8:51-53 [SBLGNT])
Ο Θεός γεμάτος έλεος κι αγάπη κάλεσε χωρίς να είναι άξιοι από τα έργα τους όλους τους Ιουδαίους πρώτα και μετά όλους τους Ισραηλίτες και τους Εθνικούς να λάβουν μέρος στο Μεγάλο Του τραπέζι που θα έκανε επάνω στο Όρος της Νέας Ιερουσαλήμ. Όσοι θα συμμετείχαν σε αυτό τραπέζι θα έβλεπαν το Θεό και Πατέρα στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και τελικά θα αποκτούσαν αιώνια ζωή. Η κλήση αυτή για το τραπέζι ξεκίνησε από τον ίδιο τον Γιο Του από την αρχή της διακονίας Του γι’ αυτό κι ονομάζεται το τραπέζι αρχικά “ά ρ ι σ τ ο ν”.
ἄριστον[ᾰ Επικ., ᾱ Αττ.], τό, πρόγευμα, πρωϊνό, κατά την ανατολή του ηλίου, σε Όμηρ., Ηρόδ.· ἄριστα, δεῖπνα, δάρπα θ' αἱρεῖσθαι τρίτον, σε Αισχύλ.· μεταγεν., το ἄριστον ήταν το μεσημεριανό φαγητό, το Ρωμ. prandium, σε Θουκ. (πιθ. συγγενές προς το ἦρι, νωρίς).
Ένα εδάφιο που δείχνει τη σημασία της λέξης ἄριστον στα χρόνια της ελληνιστικής περιόδου όπου ομιλούνταν η Κοινή είναι το παρακάτω:
“καὶ ἡμέραι θερισμοῦ πυρῶν καὶ ἔδωκεν κύριος ἐν ισραηλ θάνατον ἀπὸ πρωίθεν ἕως ὥρας ἀρίστου καὶ ἤρξατο ἡ θραῦσις ἐν τῷ λαῷ καὶ ἀπέθανεν ἐκ τοῦ λαοῦ ἀπὸ δαν καὶ ἕως βηρσαβεε ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀνδρῶν” (2Σαμ. 24:15 [LXXA])
«Και επί του όρους τούτου (η Νέα Ιερουσαλήμ) ο Κύριος των δυνάμεων θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων, ευωχίαν από οίνων εν τη τρυγία αυτών, από παχέων μεστών μυελού, από οίνων κεκαθαρισμένων επί της τρυγίας. Και εν τω όρει τούτω θέλει αφανίσει το πρόσωπον του περικαλύμματος του περικαλύπτοντος πάντας τους λαούς και το κάλυμμα το καλύπτον επί πάντα τα έθνη. Θ έ λ ε ι κ α τ α π ί ε ι τ ο ν θ ά ν α τ ο ν ε ν ν ί κ η· και Κύριος ο Θεός θέλει σπογγίσει τα δάκρυα από πάντων των προσώπων· και θέλει εξαλείψει το όνειδος του λαού αυτού από πάσης της γής· διότι ο Κύριος ελάλησε. Και εν εκείνη τη ημέρα θέλουσιν ειπεί, Ιδού, ούτος είναι ο Θεός ημών· περιεμείναμεν αυτόν και θέλει σώσει ημάς· ούτος είναι ο Κύριος· περιεμείναμεν αυτόν· θέλομεν χαρή και ευφρανθή εν τη σωτηρία αυτού.» (Ησ. 25:6-9 [Βάμβας])
Ο Κύριος ετοίμασε μια τόσο μεγάλη ευλογία για το λαό Του αλλά δυστυχώς αρκετοί από αυτούς αρνήθηκαν να τιμήσουν με την παρουσία τους την τιμή που τους έκανε ο Μέγας Οικοδεσπότης, ο Κύριος της Ζωής να τους καλέσει στην τράπεζα Του. Παρόλα αυτά ο Θεός που από την αρχή ήθελε όλος ο λαός Ισραήλ να σωθεί έδειξε το έλεος Του και την αγάπη Του δίνοντας μια ευκαιρία και σε εκείνους που ήταν χλιαροί πιστοί και είχαν «μολύνει τις στολές τους» με έργα που ήταν εντολές ανθρώπων. Έτσι στη «νύχτα» των σκληρών διωγμών, που έλαβαν χώρα εναντίον των χριστιανών από το ιερατείο και τους Ρωμαίους, ο Κύριος συνέχισε την κλήση για το τραπέζι του Κυρίου, που τώρα πια ήταν Δείπνο(βραδινό φαγητό) μιας και πλησίαζε το τέλος των ημερών του Παλαιού αιώνα του Νόμου.
«σε συμβουλεύω να αγοράσεις από μένα χρυσάφι δοκιμασμένο από τη φωτιά, για να πλουτήσεις· και ιμάτια λευκά για να ντυθείς, και να μη φανερωθεί η ντροπή τής γύμνιας σου· και να χρίσεις τα μάτια σου με κολλύριο, για να βλέπεις. Εγώ, όσους αγαπάω, [τους] ελέγχω και [τους] περνάω από παιδεία· γίνε, λοιπόν, ζηλωτής και μετανόησε. Πρόσεξε, στέκομαι στη θύρα και κρούω· αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ' αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου. Όποιος νικάει, θα του δώσω να καθήσει μαζί μου στον θρόνο μου, όπως κι εγώ νίκησα, και κάθησα μαζί με τον Πατέρα μου στον θρόνο του. Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει τι λέει το Πνεύμα προς τις εκκλησίες.» (Αποκ. 3:18-22 [Φίλος])
«Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς πάλιν εἶπεν ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λέγων· Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὅστις ἐποίησεν γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ. καὶ ἀπέστειλεν τοὺς δούλους αὐτοῦ καλέσαι τοὺς κεκλημένους εἰς τοὺς γάμους, καὶ οὐκ ἤθελον ἐλθεῖν. πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους λέγων· Εἴπατε τοῖς κεκλημένοις· Ἰδοὺ τ ὸ ἄ ρ ι σ τ ό ν μ ο υ ἡτοίμακα, οἱ ταῦροί μου καὶ τὰ σιτιστὰ τεθυμένα, καὶ πάντα ἕτοιμα· δεῦτε εἰς τοὺς γάμους. οἱ δὲ ἀμελήσαντες ἀπῆλθον, ὃς μὲν εἰς τὸν ἴδιον ἀγρόν, ὃς δὲ ἐπὶ τὴν ἐμπορίαν αὐτοῦ· οἱ δὲ λοιποὶ κρατήσαντες τοὺς δούλους αὐτοῦ ὕβρισαν καὶ ἀπέκτειναν. ὁ δὲ βασιλεὺς ὠργίσθη, καὶ πέμψας τὰ στρατεύματα αὐτοῦ ἀπώλεσεν τοὺς φονεῖς ἐκείνους καὶ τὴν πόλιν αὐτῶν ἐνέπρησεν. τότε λέγει τοῖς δούλοις αὐτοῦ· Ὁ μὲν γάμος ἕτοιμός ἐστιν, οἱ δὲ κεκλημένοι οὐκ ἦσαν ἄξιοι·»(Ματθ. 22:1-8 [SBLGNT])
“ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Ἄνθρωπός τις ἐποίει δεῖπνον μέγα, καὶ ἐκάλεσεν πολλούς, καὶ ἀπέστειλεν τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστιν. καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς πάντες παραιτεῖσθαι. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· Ἀγρὸν ἠγόρασα καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθὼν ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπεν· Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον.” (Λουκ. 14:16-19 [SBLGNT])
Δυστυχώς αυτοί οι προσκεκλημένοι δεν αρνήθηκαν μόνο να παραβρεθούν στο τραπέζι του Κυρίου τους αλλά όπως και οι προπάτορές τους στράφηκαν να ετοιμάσουν άλλο τραπέζι προς τιμήν των δαιμονίων που ήταν οι ψεύτικοι θεοί.
«ὑμεῖς δὲ οἱ ἐγκαταλιπόντες με καὶ ἐπιλανθανόμενοι τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου καὶ ἑτοιμάζοντες τῷ δαίμονι τράπεζαν καὶ πληροῦντες τῇ τύχῃ κέρασμα ἐγὼ παραδώσω ὑμᾶς εἰς μάχαιραν πάντες ἐν σφαγῇ πεσεῖσθε ὅτι ἐκάλεσα ὑμᾶς καὶ οὐχ ὑπηκούσατε ἐλάλησα καὶ παρηκούσατε καὶ ἐποιήσατε τὸ πονηρὸν ἐναντίον ἐμοῦ καὶ ἃ οὐκ ἐβουλόμην ἐξελέξασθε διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ οἱ δουλεύοντές μοι φάγονται ὑμεῖς δὲ πεινάσετε ἰδοὺ οἱ δουλεύοντές μοι πίονται ὑμεῖς δὲ διψήσετε ἰδοὺ οἱ δουλεύοντές μοι εὐφρανθήσονται ὑμεῖς δὲ αἰσχυνθήσεσθε ἰδοὺ οἱ δουλεύοντές μοι ἀγαλλιάσονται ἐν εὐφροσύνῃ ὑμεῖς δὲ κεκράξεσθε διὰ τὸν πόνον τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἀπὸ συντριβῆς πνεύματος ὀλολύξετε καταλείψετε γὰρ τὸ ὄνομα ὑμῶν εἰς πλησμονὴν τοῖς ἐκλεκτοῖς μου ὑμᾶς δὲ ἀνελεῖ κύριος τοῖς δὲ δουλεύουσιν αὐτῷ κληθήσεται ὄνομα καινό ὃ εὐλογηθήσεται ἐπὶ τῆς γῆς εὐλογήσουσιν γὰρ τὸν θεὸν τὸν ἀληθινόν καὶ οἱ ὀμνύοντες ἐπὶ τῆς γῆς ὀμοῦνται τὸν θεὸν τὸν ἀληθινόν ἐπιλήσονται γὰρ τὴν θλῖψιν αὐτῶν τὴν πρώτην καὶ οὐκ ἀναβήσεται αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν» (Ησ. 65:11-16 [LXXA])
Πολλοί από τους Εβραίους της γενιάς των Αποστόλων παρέμειναν ταλαντευόμενοι ανάμεσα στη χάρη του Ιησού και στην καύχηση τής τήρησης των τύπων και των εντολών του ιερατείου του ναού. Αρκετοί δίγνωμοι άκουσαν τη σάλπιγγα της προτροπής των Αποστόλων τον καιρό της θλίψης και των διωγμών που υπέστησαν από τους συμπατριώτες τους και τους Ρωμαίους και ακολούθησαν τον Κύριο με απόφαση θανάτου. Έχοντας ακούσει και τρέξει πνευματικά στην Εορτή των Σαλπίγγων προχώρησαν με βαθιά μετάνοια στην ημέρα της γιορτής της Εξιλέωσης. Έτσι δέχθηκαν τα λόγια του Ιησού και εγκατέλειψαν την Ιερουσαλήμ πηγαίνοντας στον τόπο όπου ο Κύριος τους είχε ετοιμάσει.
Στο τέλος πανηγυρικά μέσα στη Νέα Ιερουσαλήμ γιόρτασαν την γιορτή της Σκηνοπηγίας απολαμβάνοντας την κοινωνία με τον Ιησού και την αιώνια ζωή.
Ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει τόσο τους μαθητές Του αλλά και όλο το Ισραήλ.
«Ὅταν δὲ ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἑστηκότα ὅπου οὐ δεῖ, ὁ ἀναγινώσκων νοείτω, τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη, ὁ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβάτω μηδὲ εἰσελθάτω τι ἆραι ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, καὶ ὁ εἰς τὸν ἀγρὸν μὴ ἐπιστρεψάτω εἰς τὰ ὀπίσω ἆραι τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ.» (Μάρκ. 13:14-16 [SBLGNT])
Στην παραπάνω περικοπή που αφορά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από το βδέλυγμα της ερημώσεως δίνεται η προειδοποίηση του Ιησού να μην επιστρέψουν από τους αγρούς πίσω στην πόλη να πάρουν κάτι από τα σπίτια τους.
Οι πιο πολλοί από τους δούλους που εργαζόντουσαν στο δικό τους αγρό, που εξυπηρετούσε το σύστημα του Νόμου και του άκρατου υλισμού και της πλεονεξίας, δεν άκουσαν την κλήση του Ιησού να πάνε να εργαστούν στον αγρό της Βασιλείας του Θεού που τα στάχυα ήταν έτοιμα για θερισμό. Τόσο οι ίδιοι αλλά και αυτοί που τους ακολουθούσαν θέλησαν να φάνε και να πιούνε στο τραπέζι που στρώνονταν μέσα στην γήινη Ιερουσαλήμ εκείνες τις ημέρες της εξέγερσης των ζηλωτών Ιουδαίων εναντίον των Ρωμαίων. Δεν γνώριζαν όμως ότι για άλλη μια φορά θα ερχόντουσαν όρνεα πετεινά του ουρανού και τα θηρία του αγρού να πέσουν πάνω σε αυτό το τραπέζι της ψεύτικης και ειδωλολατρικής θυσίας στα δαιμόνια για να κατασπαράξουν και να διασκορπίσουν όλους εκείνους που δεν άκουσαν τις προτροπές του Ιησού και δεν τον δέχτηκαν για Κύριο και βασιλιά τους. Όπως έγινε στις ημέρες του Σεδεκία όταν αποστάτησε από το Θεό του Ισραήλ που δεν υπάκουσε στα λόγια του Ιερεμία και καταστράφηκε από την πολιορκία των Βαβυλωνίων του Ναβουχοδονόσορα έτσι έγινε και στην διεσταμμένη εκείνη γενιά που φόνευσε τον Ιησού και δίωξε τους Αποστόλους Του.
«καὶ σύ υἱὲ ἀνθρώπου εἰπόν τάδε λέγει κύριος εἰπὸν παντὶ ὀρνέῳ πετεινῷ καὶ πρὸς πάντα τὰ θηρία τοῦ πεδίου συνάχθητε καὶ ἔρχεσθε συνάχθητε ἀπὸ πάντων τῶν περικύκλῳ ἐπὶ τὴν θυσίαν μου ἣν τέθυκα ὑμῖν θυσίαν μεγάλην ἐπὶ τὰ ὄρη ισραηλ καὶ φάγεσθε κρέα καὶ πίεσθε αἷμα κρέα γιγάντων φάγεσθε καὶ αἷμα ἀρχόντων τῆς γῆς πίεσθε κριοὺς καὶ μόσχους καὶ τράγους καὶ οἱ μόσχοι ἐστεατωμένοι πάντες καὶ φάγεσθε στέαρ εἰς πλησμονὴν καὶ πίεσθε αἷμα εἰς μέθην ἀπὸ τῆς θυσίας μου ἧς ἔθυσα ὑμῖν καὶ ἐμπλησθήσεσθε ἐπὶ τῆς τραπέζης μου ἵππον καὶ ἀναβάτην γίγαντα καὶ πάντα ἄνδρα πολεμιστήν λέγει κύριος καὶ δώσω τὴν δόξαν μου ἐν ὑμῖν καὶ ὄψονται πάντα τὰ ἔθνη τὴν κρίσιν μου ἣν ἐποίησα καὶ τὴν χεῖρά μου ἣν ἐπήγαγον ἐπ' αὐτούς καὶ γνώσονται οἶκος ισραηλ ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος ὁ θεὸς αὐτῶν ἀπὸ τῆς ἡμέρας ταύτης καὶ ἐπέκεινα καὶ γνώσονται πάντα τὰ ἔθνη ὅτι διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν ᾐχμαλωτεύθησαν οἶκος ισραηλ ἀνθ' ὧν ἠθέτησαν εἰς ἐμέ καὶ ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπ' αὐτῶν καὶ παρέδωκα αὐτοὺς εἰς χεῖρας τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν καὶ ἔπεσαν πάντες μαχαίρᾳ κατὰ τὰς ἀκαθαρσίας αὐτῶν καὶ κατὰ τὰ ἀνομήματα αὐτῶν ἐποίησα αὐτοῖς καὶ ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπ' αὐτῶν» (Ιεζ. 39:17-24 [LXXA])
“Διά τούτο λαλώ προς αυτούς διά παραβολών, διότι βλέποντες δεν βλέπουσι και ακούοντες δεν ακούουσιν ουδέ νοούσι. Και εκπληρούται επ' αυτών η προφητεία του Ησαΐου η λέγουσα· Με την ακοήν θέλετε ακούσει και δεν θέλετε εννοήσει, και βλέποντες θέλετε ιδεί και δεν θέλετε καταλάβει· διότι επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου, και με τα ώτα βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς αυτών έκλεισαν μήποτε ίδωσι με τους οφθαλμούς και ακούσωσι με τα ώτα και νοήσωσι με την καρδίαν και επιστρέψωσι, και ιατρεύσω αυτούς. Υμών δε οι οφθαλμοί είναι μακάριοι, διότι βλέπουσι, και τα ώτα σας, διότι ακούουσιν.” (Ματθ. 13:13-16 [Βάμβας])
“ΚΑΙ αν ακούσετε με επιμέλεια τις εντολές μου, που εγώ σήμερα σας προστάζω, να αγαπάτε τον Κύριο τον Θεό σας, και να τον λατρεύετε με ολόκληρη την καρδιά σας, και με ολόκληρη την ψυχή σας, τότε θα δώσω τη βροχή τής γης σας στην εποχή της, την πρώιμη, και την όψιμη, για να μαζέψεις το σιτάρι σου, και το κρασί σου, και το λάδι σου· και θα δώσω χορτάρι στα χωράφια σου για τα κτήνη σου, για να τρως και να χορταίνεις. Προσέχετε τον εαυτό σας, μήπως πλανηθεί η καρδιά σας, και παραδρομήσετε, και λατρεύσετε άλλους θεούς, και τους προσκυνήσετε· και η οργή τού Κυρίου εξαφθεί εναντίον σας, και κλείσει τον ουρανό, για να μη βρέξει, και η γη να μη δώσει τους καρπούς της· και εξολοθρευτείτε αμέσως από την αγαθή γη, που ο Κύριος σας δίνει.” (Δευτ. 11:13-17 [Φίλος])
«Αλλ' ούτος ο λαός έχει καρδίαν στασιαστικήν και απειθή· απεστάτησαν και απήλθον. Και δεν είπον εν τη καρδία αυτών, Ας φοβηθώμεν τώρα Κύριον τον Θεόν ημών, όστις δίδει βροχήν πρώϊμον και όψιμον εν τω καιρώ αυτής· φυλάττει δι' ημάς τας διωρισμένας εβδομάδας του θερισμού.» (Ιερ. 5:23-24 [Βάμβας])
«ὑγιάσει ἡμᾶς μετὰ δύο ἡμέρας ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἀναστησόμεθα καὶ ζησόμεθα ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ γνωσόμεθα διώξομεν τοῦ γνῶναι τὸν κύριον ὡς ὄρθρον ἕτοιμον εὑρήσομεν αὐτόν καὶ ἥξει ὡς ὑετὸς ἡμῖν πρόιμος καὶ ὄψιμος τῇ γῇ» (Ωσ. 6:2-3 [LXXA])
«θάρσει γῆ χαῖρε καὶ εὐφραίνου ὅτι ἐμεγάλυνεν κύριος τοῦ ποιῆσαι θαρσεῖτε κτήνη τοῦ πεδίου ὅτι βεβλάστηκεν πεδία τῆς ἐρήμου ὅτι ξύλον ἤνεγκεν τὸν καρπὸν αὐτοῦ ἄμπελος καὶ συκῆ ἔδωκαν τὴν ἰσχὺν αὐτῶν καὶ τὰ τέκνα σιων χαίρετε καὶ εὐφραίνεσθε ἐπὶ τῷ κυρίῳ θεῷ ὑμῶν διότι ἔδωκεν ὑμῖν τὰ βρώματα εἰς δικαιοσύνην καὶ βρέξει ὑμῖν ὑετὸν πρόιμον καὶ ὄψιμον καθὼς ἔμπροσθεν» (Ιωήλ 2:21-23 [LXXA])
«αἰτεῖσθε ὑετὸν παρὰ κυρίου καθ' ὥραν πρόιμον καὶ ὄψιμον κύριος ἐποίησεν φαντασίας καὶ ὑετὸν χειμερινὸν δώσει αὐτοῖς ἑκάστῳ βοτάνην ἐν ἀγρῷ διότι οἱ ἀποφθεγγόμενοι ἐλάλησαν κόπους καὶ οἱ μάντεις ὁράσεις ψευδεῖς καὶ τὰ ἐνύπνια ψευδῆ ἐλάλουν μάταια παρεκάλουν διὰ τοῦτο ἐξήρθησαν ὡς πρόβατα καὶ ἐκακώθησαν διότι οὐκ ἦν ἴασις» (Ζαχ. 10:1-2 [LXXA])
Μετάφραση «Παρακαλείτε τον Θεόν και ζητείτε από αυτόν, να σας δώση εις την κατάλληλον εποχήν την βροχήν, την πρώϊμον και την όψιμον. Ο Κύριος πραγματοποιεί λαμπρά γεγονότα στον ουρανόν, τας αστραπάς, δίδει δε στους ανθρώπους τας χειμερινάς βροχάς, ώστε να ποτίζωνται τα φυτά όλων των αγρών. Αντιθέτως οι εν ονόματι των ειδώλων ομιλούντες προεκάλουν καταστροφάς. Οι μάντεις αυτών εψεύδοντο, όταν ελεγαν ότι βλέπουν οράσεις. Τα δήθεν αποκαλυπτικά ενύπνια, περί των οποίων ωμιλούσαν, ήσαν ψευδή. Ματαίως δε παρεκάλουν τα είδωλα εις βοήθειαν. Αυτοί και ο λαός δια την ειδωλολατρείαν των εστερήθησαν των πάντων. Εξηράνθησαν ως πρόβατα, που δεν έχουν βοσκήν, εταλαιπωρήθησαν, διότι από πουθενά δεν υπήρξε θεραπεία.»
Όσοι λοιπόν ακολούθησαν τον Κύριο Ιησού στο τέλος(έσχατον) των ημερών εκείνων της Παλαιάς Διαθήκης είδαν στην αρχή της διακονίας Του την πνευματική πρώιμη βροχή και προς το τέλος της γενιάς των Αποστόλων την όψιμη βροχή των ευλογιών του Θεού που θα τους οδηγούσαν νικηφόρα στην απολύτρωση των ψυχών τους και στην Αιώνια Ζωή.
«Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, ὃν ἔθηκεν κληρονόμον πάντων, δι’ οὗ καὶ ἐποίησεν τοὺς αἰῶνας·ὃς ὢν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ, φέρων τε τὰ πάντα τῷ ῥήματι τῆς δυνάμεως, δι’ αὑτοῦ καθαρισμὸν τῶν ἁμαρτιῶν ποιησάμενος ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τῆς μεγαλωσύνης ἐν ὑψηλοῖς,» (Εβρ. 1:1-3 [SBLGNT])
Αντίθετα εκείνοι που γύρισαν τα νώτα τους και δεν υπάκουσαν στη φωνή του Κυρίου σκλήρυναν τον τράχηλο τους και συνέχισαν την ανίερη και απάνθρωπη ζωή τους.
“Θερίζουν χωράφι, που δεν είναι δικό τους, και τρυγούν άμπελο αδικίας.” (Ιώβ 24:6 [Φίλος])
“Ουαί σ' εκείνους, που ενώνουν σπίτι με σπίτι, [και] συνδέουν χωράφι με χωράφι, μέχρις ότου μη [μείνει] τόπος, ώστε να κατοικούν μόνοι τους στο μέσον τής γης! Στα αυτιά μου, ο Κύριος των δυνάμεων, [είπε]: Βέβαια, πολλά σπίτια θα μείνουν ερημωμένα, μεγάλα και καλά, χωρίς κατοίκους· ναι, δέκα στρέμματα αμπελώνα θα δώσουν ένα βαθ, και ο σπόρος [ενός] χομόρ θα δώσει [ένα] εφά.” (Ησ. 5:8-10 [Φίλος])
“τρέμετε, οι εύπορες· ταραχθείτε, οι αμέριμνες· ξεντυθείτε και ξεγυμνωθείτε, και περιζώστε τις οσφύες [με σακιά]. Θα χτυπήσουν τα στήθια εξαιτίας των ηδονικών χωραφιών, εξαιτίας των καρποφόρων αμπελώνων. Αγκάθια και τριβόλια θα βλαστήσουν επάνω στη γη τού λαού μου· ακόμα κι επάνω σε όλα τα σπίτια τής χαράς μέσα στην ευφραινόμενη πόλη. Επειδή, τα παλάτια θα εγκαταλειφθούν· το πλήθος τής πόλης θα ερημωθεί· τα φρούρια και οι πύργοι θα γίνουν σπηλιές μέχρι τον αιώνα, ευχαρίστηση άγριων γαϊδουριών, βοσκή κοπαδιών·”(Ησ. 32:11-14 [Φίλος])
“Ντραπείτε, γεωργοί· ολολύξτε, αμπελουργοί, για το σιτάρι και για το κριθάρι· επειδή, ο θερισμός τού χωραφιού χάθηκε. Η άμπελος ξεράθηκε, και η συκιά μαράζωσε· η ροδιά, και ο φοίνικας, και η μηλιά, όλα τα δέντρα τού χωραφιού ξεράθηκαν· ώστε έφυγε η χαρά από τους γιους των ανθρώπων.” (Ιωήλ 1:11-12 [Φίλος])
«Διότι ούτω λέγει Κύριος προς τους άνδρας Ιούδα και προς την Ιερουσαλήμ· Αροτριάσατε τους κεχερσωμένους αγρούς σας και μη σπείρετε μεταξύ ακανθών. Περιτμήθητε εις τον Κύριον και αφαιρέσατε τας ακροβυστίας της καρδίας σας, άνδρες Ιούδα και κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, μήποτε εξέλθη ο θυμός μου ως πυρ και εξαφθή, και ουδείς θέλει είσθαι ο σβέσων, ένεκεν της κακίας των πράξεών σας. Αναγγείλατε προς τον Ιούδαν και κηρύξατε προς την Ιερουσαλήμ· και είπατε και ηχήσατε σάλπιγγα εις την γήν· βοήσατε, συναθροίσθητε και είπατε, Συνάχθητε και ας εισέλθωμεν εις τας ωχυρωμένας πόλεις. Υψώσατε σημαίαν προς την Σιών· σύρθητε, μη σταθήτε· διότι εγώ θέλω φέρει κακόν από βορρά και συντριμμόν μέγαν. Ο λέων ανέβη εκ του δάσους αυτού και ο εξολοθρευτής των εθνών εσηκώθη· εξήλθεν εκ του τόπου αυτού διά να ερημώση την γην σου· αι πόλεις σου θέλουσι καταστραφή, ώστε δεν θέλει είσθαι ουδείς ο κατοικών. Διά τούτο περιζώσθητε σάκκους, θρηνήσατε και ολολύξατε· διότι ο φλογερός θυμός του Κυρίου δεν εστράφη αφ' ημών. Και εν εκείνη τη ημέρα, λέγει Κύριος, η καρδία του βασιλέως θέλει χαθή και η καρδία των αρχόντων· και οι ιερείς θέλουσιν εκθαμβηθή και οι προφήται θέλουσιν εκπλαγή. Τότε είπα, Ω Κύριε Θεέ απατών λοιπόν ηπάτησας τον λαόν τούτον και την Ιερουσαλήμ, λέγων, Ειρήνην θέλετε έχει· ενώ η μάχαιρα έφθασεν έως της ψυχής. Εν εκείνω τω καιρώ θέλουσιν ειπεί προς τον λαόν τούτον και προς την Ιερουσαλήμ, Άνεμος καυστικός των υψηλών τόπων της ερήμου φυσά προς την θυγατέρα του λαού μου, ουχί διά να ανεμίση ουδέ διά να καθαρίση· άνεμος σφοδρότερος παρά τούτους θέλει ελθεί δι' εμέ· εγώ δε τώρα θέλω εκφέρει κρίσεις εις αυτούς. Ιδού, ως νεφέλη θέλει αναβή, και αι άμαξαι αυτού θέλουσιν είσθαι ως ανεμοστρόβιλος· οι ίπποι αυτού είναι ελαφρότεροι των αετών. Ουαί εις ημάς, διότι εχάθημεν. Ιερουσαλήμ, απόπλυνον την καρδίαν σου από κακίας, διά να σωθής· έως πότε θέλουσι κατοικεί εν σοι οι μάταιοι διαλογισμοί σου; Διότι φωνή αναγγέλλει εκ του Δαν και κηρύττει θλίψιν από του όρους Εφραΐμ. Ενθυμίσατε τούτο εις τα έθνη· ιδού, διακηρύξατε εναντίον της Ιερουσαλήμ, ότι πολιορκηταί έρχονται από γης μακράς και εκπέμπουσι την φωνήν αυτών εναντίον των πόλεων Ιούδα. Ως φύλακες αγρού παρετάχθησαν εναντίον αυτής κυκλόθεν· διότι απεστάτησεν εναντίον μου, λέγει Κύριος. Αι οδοί σου και τα επιτηδεύματά σου επροξένησαν εις σε ταύτα· αύτη η κακία σου εστάθη μάλιστα πικρά, ναι, έφθασεν έως της καρδίας σου.» (Ιερ. 4:3-18 [Βάμβας])
«Γι' αυτό, η Σιών θα αροτριαστεί εξαιτίας σας σαν χωράφι, και η Ιερουσαλήμ θα γίνει σωρός [από πέτρες], και το βουνό τού οίκου σαν ψηλοί τόποι δρυμού.» (Μιχ. 3:12 [Φίλος])
Από τα παραπάνω φαίνεται καθαρά ότι η ασέβεια και η αποστασία του λαού Ισραήλ οδήγησε στην καταστροφική και κατακλυσμιαία σειρά γεγονότων που τους παρέσυραν στο όλεθρο και την απώλεια. Όσοι από αυτούς επέζησαν από τα βίαια και σκληρά γεγονότα του Ιουδαϊκού Πολέμου εναντίων των Ρωμαίων, οδηγήθηκαν σκλάβοι μακριά από την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία. Οι ευσεβείς Εβραίοι χριστιανοί διέφυγαν αυτό τον κατακλυσμό και επέζησαν νικητές αυτής της καταστροφής.
Έτσι επαληθεύτηκαν τα λόγια του Ιησού.
«Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ' ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ' εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν. Πας λοιπόν όστις ακούει τους λόγους μου τούτους και κάμνει αυτούς, θέλω ομοιώσει αυτόν με άνδρα φρόνιμον, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την πέτραν· και κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί και έπνευσαν οι άνεμοι και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνην, και δεν έπεσε· διότι ήτο τεθεμελιωμένη επί την πέτραν.Και πας ο ακούων τους λόγους μου τούτους και μη κάμνων αυτούς θέλει ομοιωθή με άνδρα μωρόν, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την άμμον·και κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί και έπνευσαν οι άνεμοι και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνην, και έπεσε, και ήτο η πτώσις αυτής μεγάλη.» (Ματθ. 7:21-27 [Βάμβας])
«και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ' ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός και εσήκωσε πάντας, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Τότε δύο θέλουσιν είσθαι εν τω αγρώ· ο εις παραλαμβάνεται και ο εις αφίνεται·»(Ματθ. 24:37-40 [Βάμβας])
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι ο παραπάνω παραβολικός λόγος του Ιησού ότι «εις παραλαμβάνεται και ο άλλος αφήνεται» δεν έχει καμιά σχέση με την υποτιθέμενη αρπαγή των πιστών. Αντίθετα όσοι παραλήφθηκαν από το ποτάμι του κατακλυσμού των Ρωμαϊκών στρατευμάτων παραλήφθηκαν για καταστροφή και δεν έχει τη ίδια σημασία με τα παρακάτω εδάφια.
«και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ.» (Ιωάν. 14:3 [Βάμβας])
«έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου. Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους.» (1Θεσ. 4:17-18 [Βάμβας])
Ο Κύριος να μας ευλογεί και να μας ελευθερώνει με την αλήθεια Του.
Η Αποκάλυψη του Ιωάννη και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.
Η Αποκάλυψη του Ιωάννη και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.
Συγγραφή: Κεπενές Δημ. Ευάγγελος (23/10/2016)
Δια να κατανοήσουμε τo βιβλίο της Αποκάλυψης καθώς και τις λοιπές επιστολές των αποστόλων πρέπει να γνωρίζουμε τον χρόνο συγγραφής, τους παραλήπτες, τα έθιμα της εποχής, τις επικρατούσες θρησκοπολιτικές συνθήκες, και κυρίως την διδαχή τους την οποίαν παρέλαβαν από τον Κύριο Ιησού Χριστό, με εντολή να την κηρύξουν «εις όλην την κτίσην», το οποίον και εκπλήρωσαν πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. (Μάρκ. 16:20, Ρωμ. 16:26)
Έχοντας αυτή την γνώση, και πιστεύοντας αυτά πού διαβάζουμε, και όχι αυτά που ακούμε, θα γνωρίσουμε την αλήθεια, και η αλήθεια θα μας ελευθερώσει. (Ιωάν. 8:32)
Το βιβλίο της Αποκάλυψης
Η επικρατούσα άποψη ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης αναφέρεται στο τέλος του κόσμου και της ανθρώπινης ιστορίας, στηρίζεται σε εξωβιβλικές πηγές, όπως οι προβλέψεις των Μάγια, τού αστρολόγου Νοστράδαμου, τού Φοίβου Απόλλωνα μαζί με τις ιέρειες του Σίβυλλες, και άλλων μελλοντολόγων.
Το τέλος του κόσμου, αναπαράγεται αιώνες από αυτοαποκαλούμενες εκκλησίες του Χριστού, αυτόκλητους προφήτες, ΜΜΕ, και σε συνδυασμό με την άγνοια των Γραφών, πολλοί χριστιανοί και μη, ζουν με τον φόβο επικείμενου τέλους, αγνοώντας παντελώς το «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, πάλιν ερώ, χαίρετε». (Φιλιπ. 4:4)
Δια να κατανοήσουμε τo βιβλίο της Αποκάλυψης καθώς και τις λοιπές επιστολές των αποστόλων πρέπει να γνωρίζουμε τον χρόνο συγγραφής, τους παραλήπτες, τα έθιμα της εποχής, τις επικρατούσες θρησκοπολιτικές συνθήκες, και κυρίως την διδαχή τους την οποίαν παρέλαβαν από τον Κύριο Ιησού Χριστό, με εντολή να την κηρύξουν «εις όλην την κτίσην», το οποίον και εκπλήρωσαν πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. (Μάρκ. 16:20, Ρωμ. 16:26)
Έχοντας αυτή την γνώση, και πιστεύοντας αυτά πού διαβάζουμε, και όχι αυτά που ακούμε, θα γνωρίσουμε την αλήθεια, και η αλήθεια θα μας ελευθερώσει. (Ιωάν. 8:32)
Ο σκοπός της Αποκάλυψης
«Αποκάλυψις Ιησού Χριστού ην έδωκεν αυτώ ο Θεός δείξαι τοις δούλοις αυτού α δει γενέσθαι εν τάχει, και εσήμανεν αποστείλας δια του αγγέλου αυτού τω δούλω αυτού Ιωάννη, ος εμαρτύρησεν τον λόγον του Θεού και την μαρτυρίαν Ιησού Χριστού όσα είδεν». Το μήνυμα του Ιωάννη στους συγχρόνους του ήταν: «Μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας και τηρούντες τα εν αυτή γεγραμμένα ο γαρ καιρός εγγύς». (Αποκ. 1:1-3)
Ο σκοπός της Αποκάλυψης ήταν να δείξει ο Θεός στους δούλους του (όχι γενικά στον κόσμο), αυτά που έπρεπε να γίνουν σύντομα, γρήγορα. Μακαρίζεται ο αναγιγνώσκων, οι ακούοντες και τηρούντες τους λόγους της προφητείας, διότι ο καιρός που θα γινόντουσαν αυτά ήταν εγγύς (πλησίον).
«Διότι ου μη ποιήση Κύριος ο Θεός πράγμα, εάν μη αποκαλύψη παιδείαν αυτού προς τους δούλους αυτού τους προφήτας». (Αμώς 3:7)
Η Αποκάλυψη του Ιωάννη και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.
Η Αποκάλυψη του Ιωάννη και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.
Συγγραφή: Κεπενές Δημ. Ευάγγελος (23/10/2016)
Δια να κατανοήσουμε τo βιβλίο της Αποκάλυψης καθώς και τις λοιπές επιστολές των αποστόλων πρέπει να γνωρίζουμε τον χρόνο συγγραφής, τους παραλήπτες, τα έθιμα της εποχής, τις επικρατούσες θρησκοπολιτικές συνθήκες, και κυρίως την διδαχή τους την οποίαν παρέλαβαν από τον Κύριο Ιησού Χριστό, με εντολή να την κηρύξουν «εις όλην την κτίσην», το οποίον και εκπλήρωσαν πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. (Μάρκ. 16:20, Ρωμ. 16:26)
Έχοντας αυτή την γνώση, και πιστεύοντας αυτά πού διαβάζουμε, και όχι αυτά που ακούμε, θα γνωρίσουμε την αλήθεια, και η αλήθεια θα μας ελευθερώσει. (Ιωάν. 8:32)
Το βιβλίο της Αποκάλυψης
Η επικρατούσα άποψη ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης αναφέρεται στο τέλος του κόσμου και της ανθρώπινης ιστορίας, στηρίζεται σε εξωβιβλικές πηγές, όπως οι προβλέψεις των Μάγια, τού αστρολόγου Νοστράδαμου, τού Φοίβου Απόλλωνα μαζί με τις ιέρειες του Σίβυλλες, και άλλων μελλοντολόγων.
Το τέλος του κόσμου, αναπαράγεται αιώνες από αυτοαποκαλούμενες εκκλησίες του Χριστού, αυτόκλητους προφήτες, ΜΜΕ, και σε συνδυασμό με την άγνοια των Γραφών, πολλοί χριστιανοί και μη, ζουν με τον φόβο επικείμενου τέλους, αγνοώντας παντελώς το «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, πάλιν ερώ, χαίρετε». (Φιλιπ. 4:4)
Δια να κατανοήσουμε τo βιβλίο της Αποκάλυψης καθώς και τις λοιπές επιστολές των αποστόλων πρέπει να γνωρίζουμε τον χρόνο συγγραφής, τους παραλήπτες, τα έθιμα της εποχής, τις επικρατούσες θρησκοπολιτικές συνθήκες, και κυρίως την διδαχή τους την οποίαν παρέλαβαν από τον Κύριο Ιησού Χριστό, με εντολή να την κηρύξουν «εις όλην την κτίσην», το οποίον και εκπλήρωσαν πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. (Μάρκ. 16:20, Ρωμ. 16:26)
Έχοντας αυτή την γνώση, και πιστεύοντας αυτά πού διαβάζουμε, και όχι αυτά που ακούμε, θα γνωρίσουμε την αλήθεια, και η αλήθεια θα μας ελευθερώσει. (Ιωάν. 8:32)
Ο σκοπός της Αποκάλυψης
«Αποκάλυψις Ιησού Χριστού ην έδωκεν αυτώ ο Θεός δείξαι τοις δούλοις αυτού α δει γενέσθαι εν τάχει, και εσήμανεν αποστείλας δια του αγγέλου αυτού τω δούλω αυτού Ιωάννη, ος εμαρτύρησεν τον λόγον του Θεού και την μαρτυρίαν Ιησού Χριστού όσα είδεν». Το μήνυμα του Ιωάννη στους συγχρόνους του ήταν: «Μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας και τηρούντες τα εν αυτή γεγραμμένα ο γαρ καιρός εγγύς». (Αποκ. 1:1-3)
Ο σκοπός της Αποκάλυψης ήταν να δείξει ο Θεός στους δούλους του (όχι γενικά στον κόσμο), αυτά που έπρεπε να γίνουν σύντομα, γρήγορα. Μακαρίζεται ο αναγιγνώσκων, οι ακούοντες και τηρούντες τους λόγους της προφητείας, διότι ο καιρός που θα γινόντουσαν αυτά ήταν εγγύς (πλησίον).
«Διότι ου μη ποιήση Κύριος ο Θεός πράγμα, εάν μη αποκαλύψη παιδείαν αυτού προς τους δούλους αυτού τους προφήτας». (Αμώς 3:7)
Σε αντίθεση με τον Δανιήλ όπου ο άγγελος, που του έλεγε τι θα συμβεί στο λαό Ισραήλ τις έσχατες ημέρες, του είπε «σφράγισαι το βιβλίον (Δαν. 12:1-4, 2:45 Ο΄)» στον Ιωάννη είπε «μη σφραγίσης τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου, ο καιρός γαρ εγγύς έστιν». Και πάλι: «Ιδού έρχομαι ταχύ, και ο μισθός μου μετ΄ εμού αποδούναι εκάστω ως το έργο εστίν αυτού». (Αποκ. 22:10,12)
Ο απλός νούς αντιλαμβάνεται ότι αυτά που έδειξε ο Ιησούς Χριστός στον Ιωάννη δεν αφορούσαν μελλοντικές γενεές, ούτε αυτά που προφητικά σήμανε θα γινόντουσαν μετά από δύο ίσως και τρείς χιλιάδες χρόνια. Ο Ιησούς έδειξε στους δούλους του αυτά που θα γινόντουσαν άμεσα στην εποχή τους, χωρίς να παραλείψει τον έλεγχο, την προτροπή και την παρηγοριά.
Οι υποσχέσεις: «τω νικώντι δώσω αυτώ φαγείν εκ του ξύλου της ζωής», «O νικών ου μη αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου», «Tω νικώντι δώσω αυτώ του μάννα του κεκρυμμένου», «O νικών και ο τηρών άχρι τέλους τα έργα μου δώσω αυτώ εξουσίαν επι των εθνών», «O νικών ούτως περιβαλείται εν ιματίοις λευκοίς ….και ομολογήσω το όνομα αυτού ενώπιων του πατρός μου και ενώπιον των αγγέλων αυτού», «Έρχομαι ταχύ κράτει ο έχεις ινα μηδείς λάβη τον στεφανόν σου», «Ο νικών δώσω αυτώ καθίσαι μετ’εμού εν τω θρόνω μου….» και το ότι ο Ιωάννης βλέπει την γυναίκα, την πόρνη την μεγάλη «μεθύουσαν (ενεργητική μετοχή ενεστώτα-να μεθάει) εκ του αίματος των αγίων και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού» φανερώνουν καταστάσεις που αφορούσαν τους σύγχρονους του Ιωάννη οι οποίοι και είχαν έντονες εσχατολογικές προσδοκίες. (Αποκ. 2:7, 11, 17, 26, 3:5, 11, 21, 17:6)
Επίσης το: «και ερρέθη αυτοίς (στους σφαγμένους για το λόγο του Θεού και την μαρτυρία που είχαν, οι οποίοι έκραζαν για κρίσι και εκδίκηση) ίνα αναπαύσονται έτι χρόνον μικρόν, έως πληρωθώσιν και οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών οι μέλλοντες αποκτέννεσθαι ως και αυτοί» δεν μας επιτρέπει να υπονοούμε μελλοντικά γεγονότα. (Αποκ. 6:9-11)
Χρόνος συγγραφής
Κυρίαρχος πολυεθνική και πολυθεϊστική βασιλεία τον πρώτο αιώνα στην λεκάνη της Μεσογείου ήταν η Ρωμαϊκή όπως είχε προφητέψει ο Δανιήλ. Την περίοδο αυτή γράφτηκε η Αποκάλυψη και διαδραματίστηκαν όλα τα γεγονότα στην Καινή Διαθήκη, με την Ιουδαία να είναι επαρχία του Ρωμαϊκού κράτους. Ο χρόνος συγγραφής είναι πριν το 70 μ.Χ. και όχι το 96 μ.Χ. όπως εσφαλμένα διαδόθηκε τον 2ο αιώνα.
Βιβλικές αποδείξεις για τον χρόνο συγγραφής
Ι) «Ιωάννης ταίς επτά εκκλησίαις ταις εν τη Ασία, χάρις υμίν και ειρήνη από ο Ών και ο Ήν και ο Ερχόμενος….». (Αποκ 1:4)
Τα «τέκνα της επαγγελίας» του πρώτου αιώνα ζούσαν με την αναμονή της άμεσης έλευσης του Ιησού Χριστού/Δευτέρα Παρουσία και της ερήμωσης της Ιερουσαλήμ. (Λουκ. 22:20)
Όσοι από τον κατά σάρκα Ισραήλ (βιολογικοί απόγονοι του Αβραάμ), «αγνόησαν τον Ιησού Χριστό και τις φωνές των προφητών», εδίωξαν τα τέκνα της επαγγελίας, τον Πνευματικό Ισραήλ, καθώς έγραψε και ο απόστολος Παύλος: «Υμείς δε αδελφοί, κατά Ισαάκ επαγγελίας τέκνα εστέ, αλλά ώσπερ τότε ο κατά σάρκα γεννηθείς εδίωκε τον κατά πνεύμα ούτως και νύν. Αλλά τι λέγει η γραφή; Έκβαλε την παιδίσκην και τον υιόν αυτής, ου γαρ κληρονομήσει ο υιός της παιδίσκης μετά του υιού της ελευθέρας». (Πράξ. 13:27, Γαλ. 4:28-30)
«Ώστε ημείς αυτοί καυχώμεθα διά σας εν ταις εκκλησίαις του Θεού διά την υπομονήν σας και πίστιν εν πάσι τοις διωγμοίς υμών και ταις θλίψεσι, τας οποίας υποφέρετε, το οποίον είναι ένδειξις της δικαίας κρίσεως του Θεού, διά να αξιωθήτε της βασιλείας του Θεού, υπέρ της οποίας και πάσχετε,
επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν, εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ' ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ' ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού…..». (Β’ Θεσ. 1:4-7)
Όσοι Ιουδαίοι αρνήθηκαν τον Χριστόν , έγειναν εχθροί του σταυρού. Όντες υιοί των φονευσάντων τους προφήτες, αναπλήρωσαν τις αμαρτίες τους, φονεύοντας τον αρχηγό της ζωής Ιησού Χριστό και διώκοντας τα τέκνα τη επαγγελίας και έτσι έφθασε επ’ αυτούς η οργή του Θεού μέχρι τέλους. (Α΄ Θεσ. 2:15-16, Ματθ. 23:29-33)
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είχε ρωτήσει τους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους: «όταν ούν έλθη ο Κύριος του αμπελώνος, τι ποιήσει τοίς γεωργοίς εκείνοις; Λέγουσι αυτώ κακούς κακώς απολέσει αυτούς και τον αμπελώνα εκδώσεται άλλοις γεωργοίς, οίτινες αποδώσουσιν αυτώ τους καρπούς εν τοις καιροίς αυτών». (Ματθ. 21:33-41)
Ο Ιωάννης λοιπόν ήταν «συγκοινωνός εν τη θλίψει και βασιλεία και υπομονή εν Ιησού» και όταν γράφει την Αποκάλυψη, «ο Ιησούς έμελε να έλθη», ήταν ο Ερχόμενος και συνεπώς επέκειτο η ερήμωση της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. και η κρίσις επάνω στους ασεβείς του κατά σάρκα Ισραήλ. (Αποκ. 1:9)
ΙΙ) Τα επτά κεφάλια, του Θηρίου εκ της θαλάσσης που ήταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ήταν επτά βασιλείς «οι πέντε έπεσαν ο εις έστιν (Αποκ. 17:10)». Ο Νέρων ήταν ο έκτος Καίσαρας της Ρώμης. α) Ιούλιος Καίσαρ, β) Αύγουστος Καίσαρ, γ) Τιβέριος Καίσαρ, δ) Καλιγούλας Καίσαρ, ε) Κλαύδιος Καίσαρ, στ΄) Νέρων Καίσαρ (54 μ.Χ. – 68 μ.Χ.). Το «εις έστιν» σημαίνει ότι ο Νέρων ζούσε όταν έγραψε ο Ιωάννης.
ΙΙΙ) Και το: «την πόλιν την αγίαν πατήσουσιν μήνας τεσσαράκοντα δύο» επίσης βεβαιώνει ότι η κάτω Ιερουσαλήμ υπήρχε ακόμη κατά τον χρόνο συγγραφής. (Αποκ. 11:2β)
ΙV) «Και είδον άλλον σημείον εν τω ουρανώ μέγα και θαυμαστόν, αγγέλους επτά, οίτινες είχον τας επτά εσχάτας πληγάς, διότι εν αυταίς ετελέσθη ο θυμός του θεού. Και είδον ……… εκείνους οίτινες ενίκησαν κατά του θηρίου και κατά της εικόνος αυτού και κατά του χαράγματος αυτού και κατά του αριθμού του ονόματος αυτού ………… και έψαλλον την ωδήν του Μωϋσέως του δούλου του Θεού και την ωδήν του Αρνίου, λέγοντες: Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Κύριε Θεέ Παντοκράτωρ, δίκαιαι και αληθηναί αι οδοί σου, βασιλεύ των εθνών. Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Κύριε , και δοξάσει το όνομά σου; Διότι είσαι μόνος όσιος, διότι πάντα τα έθνη θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιον σου , διότι αι κρίσεις σου εφανερώθησαν». (Αποκ. 15:1-4)
Η ωδή του Μωυσή είναι γραμμένη στο Δευτερονόμιο (κεφ. 32) και αναφέρεται στη πονηρή και διεστραμμένη γενεά του λαού Ισραήλ και στην οργή του θεού που θα εκτελούσε το Αρνίο σε αυτούς που πάντα φόνευαν τους προφήτες «Διότι θέλει εκδικήσει το αίμα των δούλων αυτού (Δευτ. 32:43)». Ο Ισραήλ ήταν η άμπελος του Θεού, αλλά έκανε πάντα πικρά και ξινά σταφύλια. Η ωδή ψέλνεται πριν οι άγγελοι εκχύσουν τις φιάλες του θυμού του Θεού σ’ αυτήν την πονηρή και διεστραμμένη γενεά.
V) «Εγώ ο Ιωάννης ο αδελφός υμών». Το ότι είχε δραστηριοποιηθεί στην Ασία και ήταν γνωστός στους εκεί αδελφούς είναι δεδομένο, όπως επίσης και το ότι εγνώριζε καλώς την κατάσταση τους, όντας και αυτός «συγκοινωνός εν τη θλίψει». Οι αναφορές στις Πράξεις για την Μυσία, την Τρωάδα και στους Κολοσσαείς για την Ιεράπολη, αποδεικνύουν και άλλες πρώιμες χριστιανικές κοινότητες στην Ασία. Η επιλογή λοιπόν των επτά, λόγω γεωγραφικής θέσεως και πληθυσμού θα διευκόλυνε την διάδοση και επέκεινα, αν και κάποιες πόλεις είχαν καταστραφεί το 60 μ.Χ. από σεισμό. Επιπροσθέτως το γεγονός ότι ο Ιωάννης ήταν απόστολος στους περιτετμημένους καθώς ο Πέτρος και ο Ιάκωβος (Γαλ. 2:9), και από το περιεχόμενο της Αποκάλυψης, σημαίνει ότι τα μέλη των επτά εκκλησιών της Ασίας ήταν Ιουδαίοι Χριστιανοί και ο χρόνος συγγραφής ήταν στην περίοδο της θλίψις η οποία θα προηγούταν του τέλους της Ιερουσαλήμ (Βλ. Ματθ. κεφ. 24). Οι επαναλήψεις: «προς τον άγγελο της εκκλησίας της Εφέσου γράψον και προς τον άγγελο της εκκλησίας των Σμυρναίων γράψον κ.τ.λ.», μας προϊδεάζει ότι μπορεί να έγραψε χωριστά σε κάθε εκκλησία.
Εβραϊκές κοινότητες στην Μ. Ασία
Από επιγραφές της αρχαιότητας μαρτυρούνται Εβραϊκές κοινότητες στην Μ. Ασία ήδη από τον 3ο αιώνα π.Χ., μάλιστα και στις πόλεις όπου εμήνυσε ο Ιωάννης.
Μαρτυρίες από την Κ. Διαθήκη
Και ο Παύλος είπεν: «Εγώ είμαι άνθρωπος Ιουδαίος εκ της Ταρσού, πολίτης επισήμου πόλεως της Κιλικίας». (Πράξ. 21:39)
«Κατήντησε δε εις Δέβρην και Λύστραν. Και ιδού ήτο εκεί μαθητής τις ονόματι Τιμόθεος, υιός γυναικός Ιουδαίας πιστής, πατρός δε Έλληνος, όστις είχε καλήν μαρτυρίαν υπό των εν Λύστροις και Ικονίω αδελφών. Τούτον ηθέλησεν ο Παύλος να εξέλθη μεθ’ εαυτού και λαβών αυτόν περιέτεμε δια τους Ιουδαίους τους όντας εν τοις τόποις εκείνοις». (Πράξ. 16:1-30)
«Αυτοί δε περάσαντες από της Πέργης, έφθασαν εις Αντιόχειαν της Πισιδίας και εισελθόντες εις την συναγωγήν τη ημέρα του σαββάτου εκάθησαν». (Πράξ. 13:16)
«Πέτρος απόστολος Ιησού Χριστού εκλεκτοίς παρεπιδήμοις διασποράς (Ιουδαίοι) Πόντου, Γαλατίας (περιοχή της σημερινής Άγκυρας της Τουρκίας), Καππαδοκίας, Ασίας και Βιθυνίας». (Α΄Πέτρ. προς Εβραίους 1:1)
«Είπον λοιπόν οι Ιουδαίοι προς αλλήλους: Που μέλλει ούτος να υπάγη ώστε ημείς δεν θέλομεν ευρεί αυτόν; Μήπως μέλει να υπάγη εις τους διεσπαρμένους (Ιουδαίους) μεταξύ των Ελλήνων και να διδάσκη τους Έλληνας;». (Ιωάν. 7:35)
«Ήσαν δε κατοικούντες εν Ιερουσαλήμ Ιουδαίοι, άνδρες ευλαβείς από παντός έθνους των υπό τον ουρανόν ………. Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται και οι κατοικούντες την Μεσοποταμίαν, Ιουδαίαν τε και Καπαδοκίαν, τον Πόντον και την Ασίαν …..». (Πράξ. 2:5, 9)
«Εγώ είμαι το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος και ότι βλέπεις γράψον εις βιβλίον και πέμψον εις τας επτά εκκλησίας τας εν τη Ασία, εις Έφεσον και εις Σμύρνην και εις Πέργαμον και εις Θυάτειρα και εις Σάρδεις και εις Φιλαδέλφειαν και εις Λαοδίκειαν». (Αποκ. 1:11)
Τόπος συγγραφής
«Εγενόμην εν τη νήσω τη καλουμένη Πάτμω». Ο αόριστος εγενόμην (ήμουν), μας επιτρέπει να πούμε ότι ίσως ο τόπος που έγραψε τα όσα είδε, να ήταν διαφορετικός από την Πάτμο. (Αποκ. 1:9β)
Η εξορία του Ιωάννη
Ο Ιωάννης δεν υποστηρίζει όσα διέδωσαν πάλι τον δεύτερο αιώνα περί της σπηλιάς και της εξορίας του, ο ίδιος μαρτυρεί τα εξής: «Εγώ Ιωάννης, ο αδελφός υμών καὶ συγκοινωνός εν τη θλίψει καὶ βασιλεία και υπομονή εν Ιησού, εγενόμην εν τη νήσω τη καλουμένη Πάτμω δια τον λόγον του Θεού και την μαρτυρίαν Ιησού, εγενόμην εν πνεύματι εν τη κυριακή ημέρα και ήκουσα οπίσω μου φωνήν μεγάλην ως σάλπιγγος λεγούσης, ο βλέπεις γράψον εἰς βιβλίον καὶ πέμψον ταις επτά εκκλησίαις, εις Έφεσον και εις Σμύρναν και εις Πέργαμον και εις Θυάτειρα και εις Σάρδεις και εις Φιλαδέλφειαν και εις Λαοδίκειαν». (Αποκ. 1:9-11)
«Εγενόμην εν τη νήσω Πάτμω», πήγε οικειοθελώς για το αποστολικό έργο, δια τον λόγο του Θεού και την μαρτυρία Ιησού και εκεί είδε τα όσα έγραψε.
Το όραμα της Κυριακής ημέρας και αι δύο γυναίκες
«Εγενόμην εν πνεύματι εν τη Κυριακή ημέρα». Εάν ήθελε να πει για ημέρα της εβδομάδος θα έλεγε «τη μια των σαββάτων (Μάρκ. 16:2)». Αυτό όμως που λέει στις επτά εκκλησίες είναι ότι: «εγένετο εν πνεύματι» και είδε όσα θα γινόντουσαν στην «Ημέρα του Κυρίου την μεγάλη και επιφανή» την οποία περίμεναν οι πιστοί. (Πράξ. 2:20, Β’ Τιμ. 1:12, Μαλ. 4:5)
«Προσδεχόμενοι (προσμένοντες) την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνεια της δόξης του μεγάλου Θεού και σωτήρος ημών Χριστού Ιησού». (Τίτος 2:13)
Στην Ημέρα της «απολύτρωσης των υιών του Θεού», στην Ημέρα της εκπλήρωσης των γεγραμμένων κρίσεων, για τους παραβάτες του Μωσαϊκού νόμου και φονείς των προφητών και αγίων, στην Ημέρα της πυρπόλησης και του λιθοβολισμού (καταπέλτες Ρωμαίων) της «Πόρνης Ιερουσαλήμ», στην Ημέρα που ο αιώνας του Μωσαϊκού νόμου ολοκληρώθηκε, στην Ημέρα που ερήμωσε η κάτω Ιερουσαλήμ, «η γυναίκα η μεθύουσα εκ του αίματος των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού» και η νέα Ιερουσαλήμ «η νύφη, η γυναίκα του Αρνίου βασίλευσε». (Λουκ. 21:28, Φιλιπ. 3:21, Ματθ. 23:31-36, Αποκ. 17:16, Ιεζ. 15:6, Ιεζ. 16:30-35, Ησ. 1:21, Αποκ. 17:6, 21:9)
«Γέγραπται γαρ ότι Αβραάμ δύο υιούς έσχεν, ένα εκ της παιδίσκης (Άγαρ) και ένα εκ της ελευθέρας (Σάρρα), αλλά ο μεν εκ της παιδίσκης κατά σάρκα γεγέννηται, ο δε εκ της ελευθέρας δι’ επαγγελίας, άτινα έστιν αλληγορούμενα. Αύται εισίν δύο διαθήκαι, μία μεν από όρους Σινά εις δουλείαν γεννώσα, ήτις εστίν Άγαρ. Το δε Άγαρ Σινά όρος εστίν εν τη Αραβία, συστοιχεί δε τη νύν Ιερουσαλήμ (της Π. Διαθήκης), δουλεύει (είναι σε δουλεία) γαρ μετά των τέκνων αυτής, η δε άνω Ιερουσαλήμ (της Κ. Διαθήκης), ελευθέρα εστίν ήτις εστίν μήτηρ ημών». (Γαλ. 4:22-26)
Γράψον ουν α είδες και α εισίν και α μέλλει γινέσθαι μετά ταύτα
Α είδες.
«Το μυστήριον των επτά αστέρων ους είδες επι της δεξιάς μου και τας επτά λυχνίας τας χρυσάς. Οι επτά αστέρες άγγελοι των επτά εκκλησιών εισί και αι λυχνίαι (τας οποίας είδες) αι επτά εκκλησίαι εισίν». (Αποκ. 1:19-20)
Α εισίν.
α) Την πνευματική κατάσταση των εκκλησιών.
β) Τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν από τους απειθείς Ιουδαίους ψευδοδιδασκάλους.
«Οίδα σου την θλίψιν και την πτωχείαν, αλλά πλούσιος ει και την βλασφημίαν εκ των λεγόντων Ιουδαίους είναι εαυτούς και ουκ εισίν αλλά συναγωγή του Σατανά, μηδέν φοβού α μέλλεις πάσχειν». (Αποκ. 2:9-10)
«Αλλά έχω κατά σου ότι αφείς την γυναίκα Ιεζάβελ η λέγουσα εαυτήν προφήτιν και διδάσκει και πλανά τους εμούς δούλους πορνεύσαι και φαγείν ειδωλόθυτα». (Αποκ. 2:20)
«Αλλ’ έχω κατά σου ολίγα ότι έχεις εκεί κρατούντας την διδαχήν Βαλαάμ, ος εδίδασκεν τω Βαλάκ βαλείν σκάνδαλον ενώπιον των υιών Ισραήλ φαγείν ειδωλόθυτα και πορνεύσαι, ούτως έχεις και συ κρατούντας την διδαχήν Νικολαϊτών ομοίως». (Αποκ. 2:14-15)
«Ιδού δίδω εκ της συναγωγής του Σατανά των λεγόντων εαυτούς Ιουδαίους είναι και ουκ εισί αλλά ψεύδονται, ιδού ποιήσω αυτούς ινα ήξουσιν και προσκυνήσουσιν ενώπιον των ποδών σου και γνώσιν ότι εγώ σε αγάπησα». (Αποκ. 3:9)
Και α μέλλει γινέσθαι μετά ταύτα.
«Μετά ταύτα είδον και ιδού θύρα ηνεωγμένη εν τω ουρανώ, και η φωνή η πρώτη ην ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ’ εμού λέγων, Ανάβα ώδε και δείξω σοι α δεί γενέσθαι μετά ταύτα (δηλαδή στην συνέχεια)». Αποκ. 4:1)
α) Το άνοιγμα του βιβλίου και το λύσιμο των επτά σφραγίδων αυτού. (Αποκ. 4:5)
β) Το παρασκήνιο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας: «και έδωκεν αυτώ ο δράκων την δύναμιν αυτού και εξουσίαν μεγάλην». (Αποκ. 13:2β)
γ) Τας «επτά εσχάτας πληγάς» με τας οποίας εξετελέσθη ο θυμός του Θεού στους ασεβείς εκ των Ιουδαίων. (Αποκ. 15:1)
δ) Την κρίσιν της γυναικός, της «πόρνης της μεγάλης», της «βασταζόμενης» από το θηρίο το εκ της θαλάσσης/ρωμαϊκή αυτοκρατορία. (Δεν βαστάζετο/στηρίζετο από τον Κύριο Ιησού). (Αποκ. 17:1, 7)
σ.σ. Το Θεοκρατικό Ισραήλ ήταν υποτελές στην Ρώμη και ο Ναός της Ιερουσαλήμ λειτουργούσε με την ανοχή και υποστήριξη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η οποία διόριζε τους βασιλείς και τους αρχιερείς. Ο φόβος του Ιουδαϊκού ιερατείου ήταν μήπως ο λαός πιστέψει στον Ιησού Χριστό και έρθουν οι Ρωμαίοι και «αρούσιν ημών (θα μας τελειώσουν) και τον τόπον και το έθνος». (Ιωάν. 11:48)
ε) Και την άλλη γυναίκα την νύμφην του Αρνίου, την αγίαν Ιερουσαλήμ καταβαίνουσαν εκ του ουρανού από του Θεού έχουσαν την δόξαν του Θεού…..». (Αποκ. 21:9-10)
Το θηρίο εκ της θαλάσσης συνεργός του θεού εις την ερήμωση της Ιερουσαλήμ
«Μετά δε ταύτα εθεώρουν εν οράματι της νυκτός θηρίον τέταρτον φοβερόν και ο φόβος αυτού υπερφέρων ισχύι έχον οδόντας σιδηρούς μεγάλους εσθίον και κοπανίζον κύκλω τοις ποσί καταπατούν διαφόρως χρώμενον παρά πάντα τα προ αυτού θηρία είχε δε κέρατα δέκα
και βουλαί πολλαί εν τοις κέρασιν αυτού και ιδού άλλο εν κέρας ανεφύη ανα μέσον αυτών μικρόν εν τοις κέρασιν αυτού και τρία των κεράτων των πρώτων εξηράνθησαν δι' αυτού και ιδού οφθαλμοί ώσπερ οφθαλμοί ανθρώπινοι (έβλεπε ανθρωπίνως όχι με τους οφθαλμούς του Κυρίου) εν τω κέρατι τούτω και στόμα λαλούν μεγάλα και εποίει πόλεμον προς τούς αγίους». (Δανιήλ 7:7-8)
Το πνεύμα του Θεού τις βασιλείες των εθνών τις παρομοίαζε με θηρία, σε αντίθεση με τον κατά σάρκα λαό Ισραήλ πού τον παρομοίαζε με πρόβατο και ποίμνιο της βοσκής του.
«Και εσήκωσεν εκείθεν ως πρόβατα τον λαόν αυτού και ώδήγησεν αυτούς ως ποίμνιον εν τη ερήμω (έξοδος από την Αίγυπτο)». (Ψαλμ. 78:52)
«Ο Ισραήλ είναι πρόβατον πλανώμενον λέοντες κυνήγησαν αυτό πρώτος ο βασιλεύς της Ασσυρίας κατέφαγε αυτόν και ύστερον ούτος ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλεύς της Βαβυλώνος, κατασύντριψε τα οστά αυτού». ( Ιερ. 50:17)
Το τέταρτο θηρίο
«Το θηρίο το εκ της θαλάσσης ην όμοιόν παρδάλει και οι πόδες αυτού ως άρκτου και το στόμα αυτού ως λέοντος. Το θηρίο είχε κέρατα δέκα και κεφαλάς επτά και επί των κεράτων αυτού δέκα διαδήματα και επί τας κεφαλάς αυτού ονόματα βλασφημίας». (Αποκ. 13:1)
Αυτή είναι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία τα στρατεύματα της οποίας ο Θεός τα ονομάζει δικά του.
«Ο δε βασιλεύς ωργίσθη και πέμψας τα στρατεύματα αυτού απώλεσεν τους φονείς εκείνους και την πόλιν αυτών ενέπρησεν». (Ματθ. 22:7)
Ερευνώντας την γλώσσα της Γραφής διαβάζουμε στον Ωσηέ τα όσα λέγει στο βόρειο δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ (καλούμενο και Εφραΐμ), όταν τους παραδίδει στον Ασσύριο:
«Εγώ εποίμανον σε (το πρόβατο Ισραήλ), εν τη ερήμω, εν γη αοικήτω (ακατοίκητο) κατά τας νομάς αυτών, και ενεπλήσθησαν εις πλησμονή (εχορτάσθησαν) και υψώθησαν αι καρδίαι αυτών, ένεκα τούτου επελάθοντό μου (με λησμόνησαν) και έσομαι αυτοίς ως πάνθηρ (σε άλλη μετάφραση λέων) και ως πάρδαλις κατά την οδόν Ασσυρίων. Απαντήσομαι αυτοίς ως άρκτος απορούμενη και διαρρήξω συγκλεισμόν καρδίας αυτών (το στήθος τους) και καταφάγονται αυτούς εκεί σκύμνοι δρυμού, θηρία αγρού διασπάσει (διασπαράξει) αυτούς». (Ωσ. 13:5-8)
Και εδώ τους λέει ότι θα είναι για αυτούς ως λέων ως πάρδαλις και ως άρκτος, ο ίδιος συμπαρατάσσεται με τα στρατεύματα των Ασσυρίων εναντίον τους .
Και ο Ζαχαρίας στο 14:1-3 προφητεύει ως εξής: «Ιδού ημέραι έρχονται Κυρίου, και διαμερισθήσονται τα σκύλα σου εν σοι (θα σε λαφυραγωγήσουν) και επισυνάξω πάντα τα έθνη επί Ιερουσαλήμ εις πόλεμον, και αλώσεται η πόλις………και εξελεύσεται Κύριος και παρατάξεται εν τοις έθνεσιν εκείνοις καθώς ημέρα παρατάξεως αυτού εν ημέρα πολέμου…». (ο Κύριος θα συμπαραταχθεί με τα έθνη ενάντια στην Ιερουσαλήμ).
σ.σ. Το [εν] δεν είναι εναντιωματικό όπως λανθασμένα μεταφράζεται στο Μασοριτικό.
Η λατρεία του θηρίου/ρωμαϊκή βασιλεία και των αυτοκρατόρων του
Τα όσα ιστορούνται στο 13ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης δεν αφορούν μελλοντικά γεγονότα για το τέλος της ιστορίας του κόσμου, αλλά αναφέρονται σε ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στον πρώτο ιουδαϊκό/ ρωμαϊκό πόλεμο. Οι επαναστάτες Ιουδαίοι έπρεπε εμπράκτως να μεταμεληθούν αποδίδοντας λατρεία και τιμή στο Θηρίο εκ της θαλάσσης που ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αναλυτικότερα μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο: Αντίχριστος
Η λατρεία της Ρώμης και των αυτοκρατόρων της ήταν πράξεις αναγνώρισης και υποταγής στη ρωμαϊκή εξουσία. Η λατρεία στην θεά Ρώμη, ως επικυρίαρχος δύναμη, της προσέδιδε τον τίτλο της προστάτιδας και ευεργέτιδας. Η ιδέα της λατρείας της Ρώμης είχε προέλευση τους Έλληνες και είχε πολιτική σκοπιμότητα, στοχεύοντας στην ρωμαϊκή εύνοια. Σε συνδυασμό πάντα με την λατρεία του αυτοκράτορα εξασφάλιζε στις πόλεις τις ρωμαϊκής επικυριαρχίας ειρήνη, οικονομική άνθιση, και κοινωνικοπολιτιστική προοπτική.
Περισσότερα για την λατρεία της Ρώμης μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο της Καθηγήτριας Ιστορίας και Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Κύπρου και συγγραφέως Μαρία Καντηρέα στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:
Καντηρέα Μαρία <Ρώμη και Δήμος στη Μ.Ασία>,2002. Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ.Ασία.
http://asiaminor.ehw.gr/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaId=6010
Οι εχθροί του θεού
Το μήνυμα της Καινής Διαθήκης ήταν η συμφιλίωση με τον Θεό και ότι: «ίλεως έσομαι ταις αδικίαις αυτών και των αμαρτιών αυτών ου μη μνησθώ έτι». (Εβρ. 8:12, Β΄Κορ. 5:18-21)
«Ει γαρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ δια του θανάτου του υιού αυτού πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζωή αυτού». (Ρωμ 5:10)
Στούς Ιουδαίους που εδέχθησαν αυτό το μήνυμα ο απόστολος Πέτρος γράφει: «ήτε γαρ ως πρόβατα πλανώμενοι, αλλά επεστράφητε νύν επί τόν ποιμένα και επίσκοπον των ψυχών υμών». (Α΄ Πέτρου προς Εβραίους 2:25)
Οι υπόλοιποι Ιουδαίοι που αρνήθηκαν την συμφιλίωση με το Θεό, έγιναν εχθροί του σταυρού του Χριστού και ο Θεός τους αντιμετώπισε ακριβώς ως εχθρούς.
«Πλήν τους εχθρούς μου τούτους (όσοι εκ των Ιουδαίων τον αρνήθηκαν) τους μη θελήσαντας με βασιλεύσαι επ’αυτούς αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς εμπροσθέν μου». (Λουκ. 19:27)
«Αυτοί δε ηπείθησαν και παρώξυναν το Πνεύμα το Άγιον αυτού, και εστράφη αυτοίς εις έχθραν, και αυτός επολέμησεν αυτούς». (Ησ. 63:10)
«Ενέτεινε τόξον αυτού ως εχθρός εστερέωσε δεξιάν αυτού ως υπεναντίος και απέκτεινε πάντα τα επιθυμήματα των οφθαλμών μου εν σκηνή θυγατρός Σιών εξέχεεν ως πύρ τον θυμόν αυτού». (Θρήνοι 2:4)
Η δίκαιη οργή του θεού επί τους ασεβείς εκ των ιουδαίων το 70 μ.Χ. εξετελέσθη με τα στρατεύματα των ρωμαίων.
O Θεός είχε προειδοποιήσει τον Ισραήλ
«Και εάν μετά ταύτα πορεύησθε πλάγιοι, και μη βούλησθε υπακούειν μου, προσθήσω υμίν πληγάς επτά[1] κατά τας αμαρτίας υμών και αποστελώ εφ’ υμάς τα θηρία τα άγρια της γής και κατέδεται (καταφάγει) υμάς και εξαναλώσει τα κτήνη υμών και ολιγοστούς ποιήσω υμάς και ερημωθήσονται αι οδοί υμών…….και επάξω εφ’ υμάς μάχαιραν[2] εκδικούσαν δίκην διαθήκης (Π. Διαθήκη) και καταφεύξεσθε εις τας πόλεις υμών και εξαποστελώ θάνατον[3] εις υμάς και παραδοθήσεσθε εις χείρας των εχθρών ………..και φάγεσθε τας σάρκας των υιών υμών και τας σάρκας των θυγατέρων υμών φάγεσθε…..και διασπερώ υμάς εις τα έθνη και εξαναλώσει υμάς επιπορευομένη η μάχαιρα και εσται η γη υμών έρημος….». (Λευ. 26:21-33, Βλ. και Ιερ. 7:34)
«Και εάν θέλετε και εισακούσητε μου τα αγαθά της γης φάγησθε. Εάν δε μη θέλετε, μηδέ εισακούσητε μου, μάχαιρα υμάς κατέδεται (θα σας καταφάει), το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα». (Ησ. 1:20)
Οι λόγοι αυτοί ειπώθηκαν στούς βιολογικούς απογόνους του Αβραάμ παραλήπτες της Παλαιάς Διαθήκης και εκπληρώθηκαν στην Αποκάλυψη.
1. Οι επτά πληγές
«Και είδον άλλο σημείον εν τω ουρανώ μέγα και θαυμαστόν,αγγέλους επτά έχοντας πληγάς επτά τας εσχάτας, ότι εν αυταίς ετελέσθη ο θυμός του Θεού». (Αποκ. 15:1)
2. Η μάχαιρα
«Και εξήλθεν άλλος ίππος πυρρός, και τω καθημένω επ’αυτόν εδόθη αυτώ λαβείν την ειρήνην εκ της γης (του Ισραήλ) και ίνα αλλήλους σφάξουσιν (εμφύλιος) και εδόθη αυτώ μάχαιρα μεγάλη». (Αποκ. 6:4)
Ο Ιώσηπος μαρτυρεί: «Σε κάθε πόλη υπήρχε τώρα αναταραχή και εμφύλια διαμάχη και μόλις έπαιρναν ανάσα από τους Ρωμαίους έστρεφαν τα όπλα ο ένας κατά του άλλου. Διαμάχη σκληρή είχε ξεσπάσει ανάμεσα στους πολεμοχαρείς και τους φιλειρηνιστές».
«Οι Ρωμαίοι στρατηγοί παρακινούσαν τον Βεσπασιανό να μην καθυστερεί , λέγοντας πώς είχαν σύμμαχο τη θεία πρόνοια πού έκανε τους εχθρούς (Ιουδαίους) να τρώγονται μεταξύ τους».
«Δεν υπήρχε ούτε ένα μέρος της Ιουδαίας που να μην μοιραστεί τον όλεθρο της πρωτεύουσας». (Ιουδ. Πόλ. ΒΛ. Δ 131-132, 366, 409)
3. Εξαποστελώ θάνατον εις υμάς
«Και ότε ήνοιξεν την σφραγίδα την τετάρτην, ήκουσα φωνήν του τετάρτου ζώου λέγοντος, Έρχου και είδον και ιδού ίππος χλωρός και ο καθήμενος επάνω αυτού όνομα αυτώ θάνατος και ο άδης ηκολούθει μετ’ αυτού και εδόθη αυτοίς εξουσία επί το τέταρτον της γης αποκτείναι εν ρομφαία και εν λιμώ και εν θανάτω και υπό των θηρίων της γης». (Αποκ. 6:8)
Ο Ιώσηπος μαρτυρεί: «Κανένα σημείο στην πόλη (Ιερουσαλήμ) δεν είχε μείνει γυμνό, κάθε γωνία είχε το πτώμα της, θύμα του λοιμού η της εξέγερσης». (Ιουδ. Πόλ. ΒΛ. ΣΤ΄, στιχ. 369)
Περισσότερες προειδοποιήσεις
Δευτερονόμιο 32:20-24. «Και είπεν αποστρέψω το πρόσωπον μου απ’ αυτών[1] και δείξω τι έσται αυτοίς επ’ εσχάτων ημερών[2] (το τέλος του Μωσαϊκού νόμου) ότι γενεά εξεστραμμένη (διεστραμμένη)[3] εστίν, υιοί οίς ουκ έστι πίστις εν αυτοίς …….συνάξω εις αυτούς κακά και τα βέλη μου[4] συντελέσω εις αυτούς τηκόμενοι λιμώ[5] (πείνα) και βρώσει ορνέων[6] και οπισθότονος ανίατος (σύσπαση των μυών κατά την διάρκεια της οποίας η κεφαλή και η ράχη αναστρέφονται εις τα οπίσω). Οδόντας θηρίων επαποστελώ εις αυτούς μετά θυμού συρόντων επι γήν». (Το ανωτέρω απόσπασμα είναι μέρος της ωδής του Μωυσή)
Και αυτός ο λόγος εκπληρώθηκε στην Αποκάλυψη.
1. Θα αποστρέψω το πρόσωπο μου απ΄αυτών
«Ιδού αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος. Διότι σας λέγω δεν θέλετε με ιδεί εις το εξής, εωσού είπητε, Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». (Ματθ. 23:38-39)
«Ο ερχόμενος/αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου». Ο λόγος αυτός αφορά το κήρυγμα στο όνομα του Ιησού. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Όστις δέχεται εσάς εμέ δέχεται, και όστις δέχεται εμέ δέχεται τον αποστείλαντά με». (Ματθ. 10:40)
«Οίδα δε ότι ερχόμενος προς υμάς εν πληρώματι ευλογίας Χριστού ελεύσομαι». (Ρωμ. 10:40)
2. Ο έσχατες ημέρες
«Και ενώ εκάθητο επί του όρους των Ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ΄ ιδίαν λέγοντες, ειπέ προς υμάς πότε θέλουσι γίνει ταύτα και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;». (Ματθ. 24:2)
Το κήρυγμα του Πέτρου την ημέρα της πεντηκοστής
«Ήσαν δε εν Ιερουσαλήμ κατοικούντες Ιουδαίοι, άνδρες ευλαβείς από παντός έθνους των υπό τον ουρανόν ............ Σταθείς δε ο Πέτρος μετά των ένδεκα, ύψωσε την φωνήν αυτού και ελάλησε προς αυτούς: Άνδρες Ιουδαίοι και πάντες οι κατοικούντες την Ιερουσαλήμ, τούτο ας ήναι γνωστόν εις εσάς και ακούσατε τους λόγους μου. Διότι ούτοι δεν είναι μεθυσμένοι, καθώς εσείς νομίζετε, διότι είναι Τρίτη ώρα της ημέρας, (εννέα το πρωΐ), αλλά τούτο είναι το ρηθέν δια του προφήτου Ιωήλ. Και εν ταις εσχάταις ημέραις λέγει ο Θεός, θέλω εκχέει από του πνευματός μου επί πάσα σάρκα, (Κ.Δ.) και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και οι θυγατέρες σας και οι νεανίσκοι σας θέλουσι ιδεί οράσεις …………… και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις (τις έσχατες) θέλω εκχέει από του πνεύματος μου και θέλουσι προφητεύσει». (Πράξ. 2:14-18)
Οι Ιουδαίοι ζούσαν τις έσχατες ημέρες του Μωσαϊκού νόμου και ήταν επικείμενη η οργή του Θεού για όσους εξ’ αυτών, απείθησαν και αρνήθηκαν τον Ιησού Χριστό και εδίωξαν το σώμα του, την εκκλησία.
3. Γενεά διεστραμμένη
« Ούτοι διεφθάρησαν, η κηλίς αυτών δεν είναι κηλίς των υιών αυτού, είναι γενεά σκολιά και διεστραμμένη». (Δευτ. 32:5)
«Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν. Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη, έως πότε θέλω είσθαι μεθ’ υμών; έως πότε θέλω υποφέρει υμάς; φέρετέ μοι αυτόν εδώ». (Ματθ. 17:17)
«Δια να γίνησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, μεταξύ των οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω». (Φιλιπ. 2:15)
«Και με άλλους πολλούς λόγους διεμαρτύρετο και προέτρεπε (ο Πέτρος), λέγων, Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς (ερχόταν η οργή του Θεού)». (Πράξ. 2:40)
«Ιδών (Ιωάννης ο βαπτιστής) δε πολλούς εκ των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ερχομένους εις το βάπτισμα αυτού, είπε προς αυτούς: Γεννήματα εχιδνών τις έδειξεν εις εσάς να φύγητε από της μελλούσης οργής;». (Ματθ. 3:7)
4. Τα βέλη
«Και είδον και ιδού ίππος λευκός και ο καθήμενος επ’ αυτόν έχων τόξον (για να εκτοξεύσει τα βέλη της οργής του Θεού) και εδόθη αυτώ στέφανος και εξήλθεν νικών και ίνα νικήση». (Αποκ. 6:2)
«Και είδον τον ουρανόν ηνεωγμένον και ιδού ίππος λευκός και ο καθήμενος επ’αυτόν πιστός και αληθινός, και εν δικαιοσύνη κρίνει και πολεμεί οι δε οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός …………..και αυτός πατεί την ληνόν του οίνου του θυμού της οργής του Παντοκράτορος». (Αποκ. 19:11-16)
5. Ο λιμός
«Και είδον και ιδού ίππος μέλας και ο καθήμενος επ’αυτόν έχων ζυγόν εν τη χειρί αυτού και ήκουσα ως φωνήν εν μέσω των τεσσάρων ζώων λέγουσαν, Χοίνιξ σίτου δηναρίου και τρείς χοίνικες κριθών δηναρίου, και το έλαιον και τον οίνον μη αδικήσης». (Αποκ. 6:5-6)
Εδώ περιγράφεται περίοδος πείνας (λιμός) κατά την πολιορκία της κάτω Ιερουσαλήμ από τον Τίτο όπως μας ιστορεί και ο Ιώσηπος: «Πολλοί αντάλλαξαν κρυφά τις περιουσίες τους με ένα μετρητή σταριού, όσοι τύχαινε να είναι πιο πλούσιοι, και κριθαριού οι φτωχότεροι έπειτα τους έκλειναν στα πιο κρυφά μέρη των σπιτιών τους μερικοί από την πλήρη ένδεια έτρωγαν το σιτάρι ανάλεστο, ενώ άλλοι το έψηναν με όποιον τρόπο υπαγόρευε η ανάγκη και ο φόβος». (Ιουδ. Πόλ. Ε:427)
Εδώ οι όροι της περιγραφής σαφώς προσδιορίζουν και τον ιστορικό χρόνο που έλαβαν χώρα τα δειχθέντα καθώς και το χρόνο συγγραφής του βιβλίου.
Το λεξικό αρχαίας Ελληνικής γλώσσης του Ιωάν.Δρ. Σταματάκου λέει:
Ζυγόν = η φάλαγξ του ζυγού (της ζυγαριάς), η σιδηρά δηλ. οριζοντία, η συνδέουσα και συγκρατούσα εις τα άκρα της τας δύο πλάστιγγας.
Χοίνιξ = μέτρον χωρητικότητος ξηρών προϊόντων, ισούτο με 315 δράμια. Μία χοίνιξ σίτου ήτο το ημερίσιον σιτηρέσιον του στρατιώτου, η τουλάχιστον του δούλου. (Βλ. Ιεζεκ. 45:10-11 Ο΄)
Δηνάριον = ρωμαϊκόν νόμισμα ισον με μία δραχμή.
Ο ζυγός, η χοίνιξ και το δηνάριο, ήταν όλα εις χρήση τον πρώτο αιώνα μ.Χ.
6. Βρώσει ορνέων
«Και είδον ένα άγγελον εστώτα εν τω ηλίω και έκραξεν φωνή μεγάλην λέγων πάσιν τοις ορνέοις τοις πετομένοις εν μεσουρανήματι, Δεύτε συνάχθητε εις το δείπνον το μέγα του Θεού ίνα φάγητε σάρκας βασιλέων και σάρκας χιλιάρχων και σάρκας ισχυρών και σάρκας ίππων και των καθημένων επ’αυτών και σάρκας πάντων ελευθέρων τε και δούλων και μικρών και μεγάλων». (Αποκ. 19:17-18)
Άλλη μαρτυρία
«Και καταλύσω εκ πόλεων Ιούδα και εκ διόδων Ιερουσαλήμ φωνήν ευφραινομένων και φωνήν χαιρόντων, φωνήν νυμφίου και φωνήν νύμφης ότι εις ερήμωσιν έσται πάσα η γη». (Ιερ. 7:34)
Και αυτός ο λόγος εκπληρώθηκε στην Αποκάλυψη.
«Και φώς λύχνου ου μη φανή εν σοι έτι, και φωνή νυμφίου και νύμφης ου μη ακουσθή εν σοι έτι, ότι οι έμποροι σου ήσαν οι μεγιστάνες της γής, ότι εν τη φαρμακεία σου επλανήθησαν πάντα τα έθνη, και εν αυτή αίμα προφητών και αγίων ευρέθη και πάντων των εσφαγμένων επι της γης». (Αποκ. 18:23)
Οι ιουδαίοι συμφώνησαν να υποστούν τις συνέπειες των πράξεων τους
"Λέγει αυτοίς ο Πιλάτος, τι ουν ποιήσω Ιησούν τον λεγόμενον Χριστόν; λέγουσιν πάντες, Σταυρωθήτω. Ο δε έφη, τι κακόν εποίησεν; οι δε περισσώς έκραζον λέγοντες, Σταυρωθήτω. Ιδών δε ο Πιλάτος ότι ουδέν ωφελεί αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται, λαβών ύδωρ απενίψατο τας χείρας απέναντι του όχλου λέγων, Αθώος είμι από του αίματος τούτου υμείς όψεσθε. Και αποκριθείς πας ο λαός είπεν, Το αίμα αυτού εφ' υμάς και επί τα τέκνα ημών». (Ματθ. 27:22-25)
«Ηκολούθει δε αυτώ πολύ πλήθος του λαού (Ιουδαίοι) και γυναικών αι εκόπτοντο (κόπτομαι = κτυπώ το στήθος μου, η την κεφαλήν μου από θλίψη) και εθρήνουν αυτόν. Στραφείς δε προς αυτάς ο Ιησούς είπεν, θυγατέρες Ιερουσαλήμ, μη κλαίετε επ’ εμέ, πλην εφ΄εαυτάς κλαίετε και επί τα τέκνα υμών, ότι έρχονται ημέραι εν αις ερούσιν, Μακάριαι αι στείραι και αι κοιλίαι αι ουκ εγέννησαν και μαστοί οι ουκ έθρεψαν. Τότε άρξονται λέγειν τοις όρεσιν Πέσετε εφ΄ημάς και τοις βουνοίς Καλύψατε ημάς ότι ει εν τω υγρώ ξύλω ταύτα ποιούσιν, εν τω ξηρώ τι γένηται;». (Λουκ. 23:27-30, Ωσηέ 10:8)
Ο λόγος αυτός έγινε στις γυναίκες της Ιερουσαλήμ (Ιουδαίες) και αφορούσε αυτές και τα παιδιά τους και εκπληρώθηκε στην Αποκάλυψη.
«Και οι βασιλείς της γης και οι μεγιστάνες και οι χιλίαρχοι και οι πλούσιοι και οι ισχυροί και πας δούλος και ελεύθερος έκρυψαν εαυτούς εις τα σπήλαια και εις τας πέτρας των ορέων και λέγουσιν τοίς όρεσιν και ταις πέτραις, Πέσετε εφ’ ημάς και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επι του θρόνου και από της οργής του αρνίου, ότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού και τις δύναται σταθήναι;». (Αποκ. 6:15-17)
Η γη του Ισραήλ
Όταν ο Θεός έφερε τον κατά σάρκα Ισραήλ στην γη της επαγγελίας έθεσε τα όρια κατοικίας τους και τους είπε: «αύτη έσται υμίν η γη και τα όρια αυτής κύκλω». Όταν λοιπόν ο Θεός τους μιλούσε με τους προφήτες είχε ως κέντρο αναφοράς την γη αυτή του Ισραήλ, την Αγία γη, όχι τον πλανήτη γη. (Αρ. 34:12)
«Και ειπέ προς τον λαόν της γης: Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός περί των κατοίκων της Ιερουσαλήμ και περί της γης του Ισραήλ, θέλουσι φάγει τον άρτον αυτών μετά αγωνίας και θέλουσι πίει το ύδωρ αυτών μετά εκστάσεως· διότι η γη αυτής θέλει ερημωθή από του πληρώματος αυτής, διά την ανομίαν πάντων των κατοικούντων εν αυτή». (Ιεζ. 12:19)
«Και μετώκισε (ο βασιλεύς της Βαβυλώνος) την Ιερουσαλήμ…..και ουκ υπελείφθη πλήν οι πτωχοί της γης ….. και τους ισχυρούς της γης απήγαγεν εις αποικεσία…». (Δ΄Βασ. 24:14-15)
«Μη μολύνετε λοιπόν την γην εις την οποίαν θέλετε κατοικήσει, εν μέσω της οποίας εγώ κατοικώ, διότι εγώ ο Κύριος είμαι ο κατοικών εν μέσω των υιών Ισραήλ». (Αρ. 35:34)
«Kαι εισήλθατε και εμιάνατε την γην μου και την κληρονομίαν μου έθεσθε εις βδέλυγμα, οι ιερείς ουκ είπαν πού έστι Κύριος….». (Ιερ. 2:7-8, 3:2)
«Αναγγείλατε εν τω Ιούδα και ακουσθήτω εν Ιερουσαλήμ, είπατε, σημάνατε επι της γής σάλπιγγι και κεκράξατε μέγα». (Ιερ. 4:5)
«Άκουε γη ιδού εγώ επάγω επι τον λαόν τούτον κακά, τον καρπόν αποστροφής αυτών,ότι τον λόγων μου ου προσέσχον και τον νόμον μου απώσαντο». (Ιερ. 6:19)
«Και καταλύσω εκ πόλεων Ιούδα και εκ διόδων Ιερουσαλήμ φωνήν ευφραινομένων και φωνήν χαιρόντων, φωνήν νυμφίου και φωνήν νύμφης ότι εις ερήμωσιν έσται πάσα η γη». (Ιερ. 7:34, Αποκ. 18:23)
«Γη γη άκουε λόγον κυρίου ….». (Ιερ. 22:29)
Η κρίσις της μεγάλης πόρνης
«Πώς εγένετο πόρνη πόλις πιστή Σιών πλήρης κρίσεως εν η δικαιοσύνη εκοιμήθη εν αυτή, νύν δε φονευταί». (Ησ. 1:21)
«Ακούσατε λοιπόν τούτο, αρχηγοί του οίκου Ιακώβ και άρχοντες του οίκου Ισραήλ, οι βδελυττόμενοι την κρίσιν και διαστρέφοντες πάσαν ευθύτητα, οι οικοδομούντες την Σιών εν αίματι και την Ιερουσαλήμ εν ανομία». (Μιχ. 3:9-10)
«Και ήλθεν εις εκ των επτά αγγέλων των εχόντων τας επτά φιάλας [με τις οποίες ετελέσθη ο θυμός του Θεού (15:1)] και ελάλησεν μετ’ εμού λέγων, Δεύρο, δείξω σοι το κρίμα (την κρίσι) της πόρνης της μεγάλης της καθημένης επί υδάτων πολλών, Μεθ’ ης επόρνευσαν οι βασιλείς τής γής και εμεθύσθησαν οι κατοικούντες την γην εκ του οίνου της πορνείας αυτής. Και απήνεγκεν με (με έφερε) εις έρημον εν πνεύματι και είδον γυναίκα καθημένην επί θηρίον κόκκινον, γέμοντα ονόματα βλασφημίας, έχων κεφαλάς επτά καὶ κέρατα δέκα. Και η γυνή ην περιβεβλημένη πορφυρούν καὶ κόκκινον καὶ κεχρυσωμένη χρυσίω και λίθω τιμίω καὶ μαργαρίταις, έχουσα ποτήριον χρυσούν εν τη χειρὶ αυτής γέμον βδελυγμάτων και τα ακάθαρτα της πορνείας αυτής. Και επί το μέτωπον αυτής όνομα γεγραμμένον, μυστήριον. Βαβυλών ἡ μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης. Και είδον την γυναίκα μεθύουσαν (να μεθάει) εκ του αίματος των αγίων και εκ του αίματος των μαρτύρων Ιησού». (Αποκ. 17:1-6)
Η πόρνη η μεγάλη που κάθεται επι υδάτων πολλών, είναι η γυναίκα που κάθεται επι το θηρίον, και είναι η πόλις η μεγάλη, Βαβυλών η πόλις η ισχυρά η φονεύουσα τους προφήτες και τους μάρτυρες του Ιησού. (Αποκ. 17:18)
«Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ η αποκτείνουσα (φονεύουσα) τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν ….. ». (Ματθ. 23:37)
«Πλην πρέπει εγώ σήμερον και αύριον και την εφεξής ημέραν να υπάγω, διότι δεν είναι δυνατόν προφήτης να απολεσθή έξω της Ιερουσαλήμ». (Λουκ. 13:33)
Η Βαβυλώνα
«Ασπάζεται υμάς η εν Βαβυλώνι συνεκλεκτή και Μάρκος ο υιός μου (Α΄ Πέτρ. 5:13)». Η Βαβυλώνα απ’ όπου έγραψε ο απόστολος Πέτρος ήταν η Βαβυλών της Αιγύπτου, σημερινό Κάϊρο, όπου ζούσαν πολλοί Ιουδαίοι. Σήμερα υπάρχει εκεί Πατριαρχική Μονή και δίδονται ιστορικά στοιχεία στις διευθύνσεις: http://www.patriarchateofalexandria.com/index.php?module=content&cid=002008
http://www.symbole.gr/litlif/theho/varthem/1197-petrusetroma
Στην Αποκάλυψη «η πόλις η μεγάλη» καλείται πνευματικώς «Σόδομα» και «Αίγυπτος» και είναι η Ιερουσαλήμ «όπου ο Κύριος αυτών εσταυρώθη (11:8)» επίσης καλείται πνευματικώς και «Βαβυλώνα».
Βιβλικές μαρτυρίες
Ποια ήταν η καταγωγή των Εβραίων
Οι Ιουδαίοι είχαν Χαλδαϊκή καταγωγή. Ο Αβραάμ ήτο από την Ούρ των Χαλδαίων. Η Βαβυλώνα ήταν η Χαλδαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Βαβυλώνα και με τον Χαλδαίο βασιλιά Ναβουχοδονόσoρ, έφτασε στο αποκορύφωμα της. Ο τελευταίος βασιλιάς της Βαβυλώνας Βαλτάσαρ ήταν επίσης Χαλδαίος. (Γέν. 15:7, Εσδ. 5:12, Δαν. 5:30, Ιερ. 40:9)
Γιατί η Ιερουσαλήμ καλείται πνευματικώς Αίγυπτος
Ο Ιεζεκιήλ ιστορεί τα εξής: «Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων. Υιέ ανθρώπου δύο γυναίκες ήσαν θυγατέρες μητρός μιάς και εξεπορνεύθησαν εν Αιγύπτω εν τη νεότητι αυτών εκεί έπεσον οι μαστοί αυτών εκεί διεπαρθενεύθησαν. (Ιεζ. 23:1-3)
Γιατί η Ιερουσαλήμ καλείται πνευματικώς Βαβυλώνα
Ο Ιεζεκιήλ ιστορεί τα εξής: «Και τα ονόματα αυτών ην Οολά η πρεσβυτέρα και Οολιβά η αδελφή αυτής και εγένοντο μοι και έτεκον υιούς και θυγατέρας και τα ονόματα αυτών Σαμάρεια ην Οολά/οίκος Ισραήλ δέκα φυλές και Ιερουσαλήμ ην Οολιβά/οίκος Ιούδα δύο φυλές. Και εξεπόρνευσεν η Οολά απ’εμού……… Και είδεν η αδελφή αυτής Οολιβά και διέφθειρεν την επίθεσιν αυτής υπέρ αυτήν και την πορνείαν αυτής υπέρ την πορνεία της αδελφής της………και επέθετο επ’αυτούς τη οράσει οφθαλμών αυτής και εξαπέστειλεν αγγέλους προς αυτούς εις γην Χαλδαίων /γη της πατρίδος των. Και ήλθοσαν προς αυτήν υιοί Βαβυλώνος εις κοίτην καταλυόντων και εμίαινον αυτήν εν τη πορνεία αυτής και εμιάνθη εν αυτοίς…….». (Ιεζ. 23:4-17)
Γιατί η Ιερουσαλήμ καλείται πνευματικώς Σόδομα
Ο Ησαΐας ιστορεί τα εξής: «Ακουε ουρανέ και ενωτίζου γη…… ουαί έθνος αμαρτωλόν, λαός πλήρης αμαρτιών, σπέρμα πονηρόν, υιοί άνομοι εγκατελίπατε τον Κύριον και παρωργίστε τον άγιον του Ισραήλ………..Ακούσατε λόγον Κυρίου, άρχοντες Σοδόμων (άρχοντες του Ισραήλ), προσέχετε νόμον Θεού λαέ Γομόρας (λαός Ισραήλ), τι μοι πλήθος των θυσιών υμών λέγει Κύριος πλήρης ειμί ολοκαυτωμάτων κριών και στέαρ αρνών και αίμα ταύρων και τράγων ου βούλομαι». (Ησ. 1:2-10)
«Εκ γαρ αμπέλου Σοδόμων η άμπελος αυτών, και η κληματίς αυτής εκ Γομόρας». (Δευτ. 32:32)
Τα Ουαί του Κυρίου ήταν για την Ιερουσαλήμ
«Ουαί ουαί, η πόλις η μεγάλη, Βαβυλών η πόλις η ισχυρά, ότι μια ώρα ήλθεν η κρίσις σου (σύγκρινε με το 17:1). Και οι έμποροι της γης κλαίουσιν και πενθούσιν επ’ αυτήν, ότι τον γόμον (φορτίο πλοίου) αυτών ουδείς αγοράζει ουκέτι γόμον χρυσού και αργυρού και λίθου τιμίου…… οι έμποροι τούτων οι πλουτήσαντες απ’ αυτής από μακρόθεν στήσονται δια τον φόβον του βασανισμού αυτής κλαίοντες και πενθούντες λέγοντες, Ουαί ουαί η πόλις η μεγάλη η περιβεβλημένη βύσσινον και πορφύραν και κόκκινον και κεχρυσωμένη χρυσίω και λίθω τιμίω και μαργαρίτη (σύγκρινε με το 17:4), ότι μια ώρα ηρημώθη ο τοσούτος πλούτος. (Αποκ. 18:10-16)
Ηρημώθη ο τοσούτος πλούτος
Οι επιπτώσεις της καταστροφής της Ιερουσαλήμ ήταν καταστρεπτικές τόσο στην οικονομία όσο και σε όλες τις δομές του Ιουδαϊκού έθνους. Ο Ναός, όπως και όλοι οι ναοί του αρχαίου κόσμου, ήταν πηγή εσόδων για το Ισραήλ. Οι τελετές, θυσίες, εξαγνισμοί και κάθε δραστηριότητα του Ναού προσέλκυε πλήθος ντόπιων και ξένων επισκεπτών καθιστώντας τον κέντρο εμπορίου και ενισχύοντας την οικονομία του Ισραήλ. Ο πόλεμος επέφερε την οικονομική του καταστροφή.
«Ο πλούτος σας εσάπη και τα ιμάτιά σας έγειναν σκωληκόβρωτα,
ο χρυσός σας και ο άργυρος εσκωρίασε, και η σκωρία αυτών θέλει είσθαι εις μαρτυρίαν εναντίον σας και θέλει φάγει τας σάρκας σας ως πυρ. Εθησαυρίσατε διά τας εσχάτας ημέρας». (Ιάκ. 5:2)
Εξέλθετε ο λαός μου
Όπως σε περίοδο πολέμου οι εμπλεκόμενες χώρες αποσύρουν τις πρεσβείες τους εκατέρωθεν, έτσι και ο Κύριος Ιησούς απέσυρε τους πρεσβευτές του από την Ιερουσαλήμ « υπέρ Χριστού ούν πρεσβεύομεν ως του Θεού παρακαλούντος δι’ ημών». (Β΄ Κορ. 5:20)
«Εξέλθατε ο λαός μου (τα τέκνα της επαγγελίας/οι πρέσβεις) εξ’ αυτής ινα μη συγκοινωνήσητε ταίς αμαρτίαις αυτής και εκ των πληγών αυτής ινα μη λάβητε, ότι εκολλήθησαν αυτής αι αμαρτίαι άχρι του ουρανού και εμνημόνευσεν ο Θεός τα αδικήματα αυτής». (Αποκ. 18:4-5)
«Όταν δε ίδετε κυκλουμένην υπό στρατοπέδων Ιερουσαλήμ, τότε γνώτε ότι ήγγικεν η ερήμωσις αυτής., τότε οι εν τη Ιουδαία φευγέτωσαν εις τα όρη και οι εν μέσω αυτής εκχωρείτωσαν (ας αναχωρήσουν) και οι εν ταις χώραις (στην ύπαιθρο) μη εισερχέσθωσαν εις αυτήν, ότι ημέραι εκδικήσεως αύται εισίν του πλησθήναι πάντα τα γεγραμμένα». (Λουκ. 21:20-23)
Ο καιρός της εκδίκησης τού Θεού είχε φθάσει
«Ευφράνθητε έθνη μετα του λαού αυτού (τα τέκνα της επαγγελίας) και ενισχυσάτωσαν αυτώ πάντες υιοί Θεού, ότι το αίμα των υιών αυτού εκδικάται και εκδικήσει και ανταποδώσει δίκην τοις εχθροίς και τοις μισούσιν ανταποδώσει και εκκαθαριεί Κύριος την γην του λαού αυτού». (Δευτ. 32:43)
«Ότι εκπλυνεί Κύριος τον ρύπον των υιών και των θυγατέρων Σιών και το αίμα εκκαθαριεί εκ μέσου αυτών εν πνεύματι κρίσεως και πνεύματι καύσεως». (Ησ. 4:4)
«Ιδού γαρ Κύριος από του αγίου αυτού επάγει την οργήν επι τους ενοικούντας επι της γής και ανακαλύψει η γη το αίμα αυτής και ου κατακαλύψει τους ανηρημένους (πεφονευμένους) επ’ αυτής». (Ησ. 26:21)
«Ουαί ταίς εν γαστρί εχούσαις και ταίς θηλαζούσαις εν εκείναις ταις ημέραις, έσται γαρ ανάγκη μεγάλη επι της γής και οργή τω λαώ τούτω». (Λουκ. 21:23)
Οι εσφαγμένοι άγιοι έκραζαν για εκδίκηση
«Και ότε ήνοιξεν την Πέμπτην σφραγίδα, είδον υποκάτω του θυσιαστηρίου τας ψυχάς των εσφαγμένων δια τον λόγον του θεού και δια την μαρτυρίαν ην είχον και έκραξαν φωνή μεγάλη λέγοντες, έως πότε ο Δεσπότης ο Άγιος και Αληθινός, ου κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών εκ των κατοικούντων επι τη γης; Και εδόθη αυτοίς εκάστω στολή λευκή και ερρέθη αυτοίς ινα αναπαύσονται ετι χρόνον μικρόν, έως πληρωθώσιν και οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών οι μέλλοντες αποκτέννεσθαι ως και αυτοί». (6:9-11)
Και αυτή η ρήση εκπληρώθηκε.
«Δια τούτο και η σοφία του θεού είπεν, αποστελώ εις αυτούς προφήτας και αποστόλους, και εξ’ αυτών αποκτενούσιν και διώξουσιν, ινα εκζητηθή το αίμα πάντων των προφητών το εκκεχυμένον από καταβολής κόσμου από της γενεάς ταύτης, από αίματος Άβελ έως αίματος Ζαχαρίου του απολομένου μεταξύ του θυσιαστηρίου και του οίκου. Ναι λέγω υμίν εκζητηθήσεται από της γενεάς ταύτης». (Λουκ. 11:49-51)
«Και είδον την γυναίκα μεθύουσα εκ του αίματος των αγίων (προφήτες Π. Διαθήκης) και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού». (Αποκ. 17:6)
Ο Θεός άνοιξε την κιβωτό της διαθήκης ( Παλαιά Διαθήκη με τις γεγραμμένες κρίσεις) και απάντησε στις κραυγές των σφαγμένων αγίων και μαρτύρων του Ιησού κατά το γεγραμμένο.
«Και ηνοίγη ο ναός του Θεού ο εν τω ουρανώ και ώφθη η κιβωτός της διαθήκης εν τω ναώ αυτού και εγένετο αστραπαί και φωναί και βρονταί και σεισμός και χάλαζα μεγάλη». (Αποκ. 11:19)
«Ουαί ουαί, η πόλις η μεγάλη, εν η επλούτησαν πάντες οι έχοντες τα πλοία εν τη θαλάσση εκ της τιμιότητος (πολυτελή πραγμάτεια) αυτής, ότι μια ώρα ηρημώθη. Ευφραίνου επ’ αυτή, ουρανέ και οι άγιοι και οι απόστολοι, και οι προφήται ότι έκρινεν ο Θεός το κρίμα υμών εξ’αυτής. Και ήρεν (εσήκωσε) εις άγγελος ισχυρός λίθον ως μύλινον μέγαν και έβαλεν εις την θάλασσαν λέγων: Ούτως ορμήματι βληθήσεται Βαβυλών η μεγάλη πόλις και ου μη ευρεθή έτι. Και φωνή κιθαρωδών και μουσικών και αυλητών και σαλπιστών ου μη ακουσθή εν σοι έτι, και πας τεχνίτης πάσης τέχνης ου μη ευρεθή εν σοι ετι, και φωνή μύλου ου μη ακουσθή εν σοι ετι, και φώς λύχνου ου μη φανή εν σοι ετι, και φωνή νυμφίου και νύμφης ου μη ακουσθή εν σοι έτι, ότι οι έμποροι σου ήσαν οι μεγιστάνες της γης, ότι εν τη φαρμακεία σου επλανήθησαν πάντα τα έθνη, και εν αυτή αίμα προφητών και αγίων ευρέθη και πάντων των εσφαγμένων επι της γης». (Αποκ. 18:19-24)
«Αναστήσονται οι νεκροί και εγερθήσονται οι εν τοις μνημείοις και ευφρανθήσονται οι εν τη γη η γαρ δρόσος η παρά σου ίαμα αυτοίς έστιν η δε γη των ασεβών πεσείται». (Ησ. 26:19)
«Αλληλουϊά, η σωτηρία και η δόξα και η δύναμις του Θεού ημών ότι αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις αυτού ότι έκρινεν την πόλιν την μεγάλην ήτις έφθειρεν την γην εν τη πορνεία αυτής και εξεδίκησεν το αίμα των δούλων αυτού εκ χειρός αυτής». (Αποκ. 19:1-2)
Ισραήλ η άμπελος
Απευθυνόμενος ο Κύριος με τους προφήτες στο λαό Ισραήλ λέγει:
«Εγώ δε εφύτευσα σε άμπελον καρποφόρον πάσαν αληθινήν πώς εστράφης εις πικρίαν, η άμπελος η αλλοτρία; (ξένη προς εμέ)». (Ιερ. 2:21)
«Άμπελος ευκληματούσα Ισραήλ ο καρπός ευθηνών αυτής κατά το πλήθος των καρπών αυτής επλήθυνε τα θυσιαστήρια κατά τα αγαθά της γης αυτού ωκοδόμησε στήλας (ειδωλολατρικά θυσιαστήρια). Εμέρισαν καρδίας αυτών, νύν αφανισθήσονται». (Ωσ. 10:1-2)
«Άμπελον εξ Αιγύπτου μετήρας (μετέφερες), εξέβαλες έθνη και κατεφύτευσας αυτήν». (Ψαλμ. 79:9, 80:8)
«Ο Θεός των δυνάμεων, επίστρεψον δη, και επίβλεψον εξ’ ουρανού και ιδέ και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην…». (Ψαλμ. 79:15, 80:14)
Ομοίως στον Ησαΐα:
«Άσω δη τω ηγαπημένω άσμα του αγαπητού μου τω αμπελώνι μου, αμπελών εγενήθη τω ηγαπημένω εν κέρατι εν τόπω πίονι (εύφορο). Και φραγμόν περιέθηκα και εχαράκωσα και εφύτευσα άμπελον Σωρήχ και ωκοδόμησα πύργον εν μέσω αυτού και προλήνιον (πατητήρι) ώρυξα εν αυτώ και έμεινα του ποιήσαι σταφυλήν, εποίησε δε ακάνθας, και νύν οι ενοικούντες εν Ιερουσαλήμ και άνθρωπος του Ιούδα, κρίνατε εν εμοί και αναμέσον του αμπελώνος μου. Τι ποιήσω έτι τω αμπελώνι μου και ούκ εποίησα αυτώ; Διότι έμεινα του ποιήσαι σταφυλήν, εποίησε δε ακάνθας. Νυν δε αναγγελώ υμίν τι εγώ ποιήσω τώ αμπελώνι μου. Αφελώ τον φραγμόν αυτού και έσται εις διαρπαγήν και καθελώ τον τοίχον αυτού και έσται εις καταπάτημα. Και ανήσω (εγκαταλείψω) τον αμπελώνα μου και ου τμηθή (κλαδευτεί), ουδέ μη σκαφή και αναβήσονται εις αυτόν ως εις χέρσον (ακαλλιέργητος γη) άκανθαι. Και ταις νεφέλαις εντελούμαι του μη βρέξαι εις αυτόν υετόν. Ο γαρ αμπελών Κυρίου Σαβαώθ οίκος του Ισραήλ έστι και άνθρωπος του Ιούδα νεόφυτον ηγαπημένον. Έμεινα του ποιήσαι κρίσιν, εποίησε δε ανομίαν και ου δικαιοσύνη, αλλά κραυγήν». (Ησ. 5:1-7) (Βλ. και Ματθ. κεφ. 21)
Ο τρυγητός του λαού Ισραήλ
«Και άλλος άγγελος εξήλθεν εκ του ναού τού εν τω ουρανώ έχων και αυτός δρέπανον οξύ. Και άλλος άγγελος εξήλθεν εκ του θυσιαστηρίου έχων εξουσίαν επί του πυρός, και εφώνησεν φωνή μεγάλη τω έχοντι το δρέπανον το οξύ λέγων. Πέμψον σου το δρέπανον το οξύ και τρύγησον τους βότρυας της αμπέλου της γής, ότι ήκμασαν αι σταφυλαί αυτής. Και έβαλεν ο άγγελος το δρέπανον αυτού εις την γήν και ετρύγησεν την άμπελον της γής και έβαλεν εις την ληνόν του θυμού του Θεού τον μέγαν». (Αποκ. 14:17-19)
Με την διεθνοποίηση του Χριστιανισμού που τελέσθηκε στην γενεά των αποστόλων και την εκπλήρωση της οργής του Θεού το 70 μ.Χ. κατά της Ιερουσαλήμ, ολοκληρώθηκε η Παλαιά Διαθήκη. Σήμερα ζούμε στον ατελεύτητο αιώνα της Καινής Διαθήκης της χάριτος δια Ιησού Χριστού. (Ρωμ. 16:26)
«Ούτως γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν τον μονογενή έδωκεν, ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον. Ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον υιόν εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’ ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού, ο πιστεύων εις αυτόν ου κρίνεται, ο δε μη πιστεύων ήδη κέκριται, ότι μη πεπίστευκεν εις το όνομα του μονογενούς υιού του Θεού. Αύτη δε έστιν η κρίσις ότι το φώς ελήλυθεν εις τον κόσμον και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος η το φώς, ην γαρ αυτών πονηρά τα έργα». (Ιωάν. 3:16-19)
Η κρίσις στην Καινή Διαθήκη είναι ότι όσοι δεν αγαπούν το φώς του Ιησού Χριστού του αληθινού Θεού παραμένουν στο σκότος εις την αιωνιότητα. (Α΄ Ιωάν. 5:20)
Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού μετά του πνεύματος υμών.
Αμήν
Η κατάργηση των αρχόντων του Ισραήλ και η συντέλεια του αιώνα της διακονίας του γράμματος του Νόμου
Συγγραφέας: Βασίλειος Α. Ζαφείρογλου (14/4/2023)
Σολομώντας ο Βασιλιάς του Ισραήλ που ζήτησε σοφία από το Θεό.
Σύμφωνα με το Λόγο του Θεού ο άνθρωπος στον οποίο δόθηκε η μεγαλύτερη σοφία από το Θεό ήταν ο Σολομώντας. Μάλιστα έρχονταν από όλους τους λαούς για να ακούσουν τη σοφία τού Σολομώντα, από όλα τα βασίλεια της γης, όσοι άκουγαν τη σοφία του. (1Βασ. 4:29-34 [Φίλος])
Μάλιστα ήταν αυτός τον οποίο θα χρησιμοποιούσε ο Θεός για να κτιστεί ο Ναός Του στην Ιερουσαλήμ. Στις ημέρες της βασιλείας του Σολομώντα θα επικρατούσε πάνω σε όλους τους εχθρούς του και ο λαός του θα ζούσε με ειρήνη και ησυχία, φτάνει να τηρούσε το Νόμο του Θεού. (1Χρ. 22:6-12 [Φίλος])
Ο Σολομώντας σαν βασιλιάς ζήτησε από το Θεό σοφία και σύνεση να κυβερνά το λαό Ισραήλ. (2Χρ. 1:10-12 [Φίλος])
Μάλιστα άλλοι βασιλείς και άρχοντες των γύρω ή και μακρινών λαών ήρθαν για να διαπιστώσουν εάν η φήμη που έχει διαδοθεί για αυτόν ήταν αληθινή. Μια από αυτούς τους βασιλείς και άρχοντες ήταν και η βασίλισσα του Σεβά. (2Χρ. 9:1-2, 9:4-8, 9:22-28 [Φίλος])
Δυστυχώς αυτός ο τόσο σοφός βασιλιάς δεν κράτησε στην καρδιά του για όλη του τη ζωή ότι έπρεπε να μελετά και να τηρεί το θέλημα του Θεού στη ζωή του. Αν και μέσα από την φύση και τη δημιουργία είχε διδαχθεί τη σοφία του Θεού, τόσο αυτός όσο και πολλοί από τους μετέπειτα βασιλείς και άρχοντες του Ισραήλ παρασύρθηκαν από την πλεονεξία και την ματαιοδοξία και λάτρεψαν «την κτίση» που τους δόθηκε να διοικήσουν και να βασιλεύσουν. Έτσι απομακρύνθηκαν από την λατρεία «του κτίσαντος» και παραδόθηκαν στην ασέβεια και την ειδωλολατρεία. (Δευτερονόμιο ιζ:14-20)
Μάλιστα αυτός ο τόσο σοφός άνθρωπος μετά από την απομάκρυνση του από τον Θεό του Ισραήλ και την περιπλάνηση του στους άνυδρους και ξηρούς τόπους της αποστασίας του αποφάνθηκε:
«Γλυκό, βέβαια, [είναι] το φως, και ευάρεστο στα μάτια να βλέπουν τον ήλιο· αλλά, κι αν ο άνθρωπος ζήσει πολλά χρόνια, και σε όλα αυτά ευφραίνεται, ας θυμηθεί όμως τις ημέρες τού σκοταδιού, ότι θα είναι πολλές. Όλα όσα συμβαίνουν είναι ματαιότητα.
Να ευφραίνεσαι νέε, στη νιότη σου· και η καρδιά σου ας σε χαροποιεί στις ημέρες τής νιότης σου· και περπάτα σύμφωνα με τις επιθυμίες τής καρδιάς σου, και σύμφωνα με την όραση των ματιών σου· εντούτοις, να ξέρεις, ότι για όλα αυτά ο Θεός θα σε φέρει σε κρίση.
Και αφαίρεσε τον θυμό από την καρδιά σου, και απομάκρυνε την πονηρία από τη σάρκα σου· επειδή, η νιότη και η παιδική ηλικία [είναι] ματαιότητα.» (Εκκλ. 11:7-10 [Φίλος])
Η σοφία των αρχόντων του Ισραήλ
Η σοφία των αρχόντων του Ισραήλ, των ιερέων, των Γραμματέων και Φαρισαίων θα δινόταν σε αυτούς από τον Θεό για να στοχάζονται και να πλησιάζουν το Θεό ελπίζοντας στο έλεος Του. Μέσα από τις ενέργειές Του, τα τέρατα και τα σημεία που έκανε στο λαό Ισραήλ στην έρημο, μέσα από την κατασκευή της Σκηνής του Μαρτυρίου και του Ναού του Σολομώντα δεν κατάφεραν να αναγνωρίσουν ότι ο Θεός είναι αγαθός και θα παρείχε κάτι ανώτερο στον άνθρωπο από την επαγγελία της κατάκτησης της ευλογημένης Γης του Ισραήλ.
Αν και ο Σολομώντας τους είχε προειδοποιήσει για την ματαιότητα όλων όσων έκαναν, οι Εβραίοι δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν την αξία του ελέους του Θεού στη ζωή τους και την μεγάλη αλλαγή που θα έφερνε ο Κύριος στις ζωές τους, εάν αναγνώριζαν , ότι όλες οι γνώσεις τους και οι επιτυχίες τους στην τήρηση του Νόμου δεν θα τους χάριζε αιώνια ζωή.
«Επειδή, ό,τι μπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό, είναι φανερό μέσα τους· για τον λόγο ότι, ο Θεός [το] φανέρωσε σ' αυτούς. Δεδομένου ότι, τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερά από [την εποχή τής] κτίσης τού κόσμου, καθώς νοούνται διαμέσου των δημιουργημάτων του, και η αιώνια δύναμή του και η θεότητα, ώστε αυτοί να είναι αναπολόγητοι.
Επειδή, ενώ γνώρισαν τον Θεό, δεν τον δόξασαν ως Θεό, ούτε τον ευχαρίστησαν· αλλά, μέσα στους μάταιους συλλογισμούς τους, αναζήτησαν μάταια πράγματα, και σκοτίστηκε η ασύνετη καρδιά τους. Ενώ έλεγαν ότι είναι σοφοί, έγιναν μωροί.
Και άλλαξαν τη δόξα τού άφθαρτου Θεού σε ομοίωμα εικόνας φθαρτού ανθρώπου, και πουλιών και τετράποδων και ερπετών.» (Ρωμ. 1:19-23 [Φίλος])
«Γι' αυτό, ο Κύριος λέει: Επειδή ο λαός αυτός [με] πλησιάζει με το στόμα του, και με τιμάει με τα χείλη του, αλλ' η καρδιά του απέχει μακριά από μένα, και με σέβονται, [διδάσκοντας] διδασκαλίες, εντάλματα ανθρώπων· γι' αυτό, δέστε, θα προσθέσω να κάνω ένα θαυμαστό έργο ανάμεσα σε τούτο τον λαό, ένα έργο θαυμαστό και εξαίσιο· επειδή, η σοφία των σοφών του θα χαθεί, και η σύνεση των συνετών του θα κρυφτεί...» (Ησ. 29:13-16 [Φίλος])
Ο νόμος δεν έφερε τίποτε στο τέλειο
Η γνώση και τήρηση των τελετουργικών εντολών και τύπων από τους ιερείς και Λευίτες δεν μπορούσαν να καθαρίσουν μια για πάντα τη συνείδηση και να φέρουν στην τελειότητα.
«Αν, λοιπόν, η τελειότητα υπήρχε διαμέσου τής Λευιτικής ιεροσύνης, (επειδή, ο λαός πήρε τον νόμο όταν αυτή [υπήρχε]), ποια ανάγκη [υπήρχε] πλέον να σηκωθεί ένας άλλος ιερέας, σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ, και όχι να λέγεται σύμφωνα με την τάξη Ααρών; … (επειδή, ο νόμος δεν έφερε τίποτε στο τέλειο), [προστέθηκε] όμως μια καλύτερη εισαγωγή ελπίδας, διαμέσου τής οποίας πλησιάζουμε τον Θεό.» (Εβρ. 7:11, 19 [Φίλος])
«αφετέρου στο δεύτερο [μέρος μπαίνει] μια φορά το έτος μόνος [του] ο αρχιερέας, όχι χωρίς αίμα, που [το] προσφέρει υπέρ [του] εαυτού του και [υπέρ των αμαρτιών] από άγνοια του λαού.
Έτσι το Πνεύμα το Άγιο δηλώνει αυτό: ότι δεν έχει φανερωθεί ακόμα η οδός προς τα Άγια των Αγίων, αφού είναι στημένο ακόμη το πρώτο μέρος της Σκηνής – αυτό είναι παραβολικό για τον παρόντα καιρό(όταν γραφόταν η επιστολή) – στο οποίο προσφέρονται δώρα και θυσίες που δε δύνανται, όσον αφορά τη συνείδηση, να τελειοποιήσουν εκείνον που λατρεύει το Θεό.
Μόνο αναφέρονται σε τροφές και ποτά και σε διάφορους βαπτισμούς, που είναι διατάξεις για τη σάρκα και επιβάλλονται μέχρι τον καιρό της διόρθωσης.» (Εβρ. 9:7-10 [Μεταγλώττιση])
«Επειδή, λοιπόν, ο νόμος αποτελεί σκιά των μελλοντικών αγαθών και όχι αυτήν την ίδια την εικόνα της πραγματικότητας, δεν μπορεί ποτέ να κάνει τέλειους αυτούς που προσέρχονται κάθε χρόνο, προσφέροντας διαρκώς τις ίδιες θυσίες. … Λέγοντας πιο πάνω: «Θυσία και προσφορά και ολοκαυτώματα καθώς και προσφορές για αμαρτία δε θέλησες ούτε σε ευχαρίστησαν», - που προσφέρονται σύμφωνα με το νόμο - και προσθέτοντας κατόπιν: «Νάμαι! Έχω έρθει για να κάνω Θεέ το θέλημά σου», καταργεί το πρώτο καθεστώς, που αποτελούσε τη σκιά, για να εγκαταστήσει το δεύτερο, που αποτελεί την πραγματικότητα.» (Εβρ. 10:1, 8-9 [Λόγος])
Έτσι τις ημέρες του Ιησού Χριστού και των Αποστόλων οι άρχοντες του λαού Ισραήλ που γνώριζαν το Νόμο και τους προφήτες δεν μπόρεσαν να αναγνωρίσουν το μυστήριο που ήταν κρυμμένο από την καταβολή του εβραϊκού κόσμου. Νιώθοντας ιδιαίτερα σπουδαίοι για τις γνώσεις τους πάνω στο γράμμα του Νόμου και τη σοφία των ανθρώπων δεν αναγνώρισαν και ούτε αντιλήφθηκαν το μυστήριο της Ευσεβείας, όπως εκδηλώθηκε και εκπληρώθηκε μέσα από την επιφάνεια της απλής και ταπεινής εικόνας του αόρατου Θεού της αγάπης, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. (1 Τιμ.3:15-16)
Ο απόστολος Παύλος αναγνώρισε ότι η καταγωγή (σάρκα και αίμα) καθώς και η θρησκευτική ομάδα μέσα στην οποία είχε γαλουχηθεί στο Νόμο δεν μπορούσαν να τον δικαιώσουν μπροστά στο Θεό.
«όμως, εκείνα που ήταν σε μένα κέρδη, αυτά [τα] θεώρησα ζημία για τον Χριστό.
Μάλιστα δε και θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημία απέναντι στο έξοχο της γνώσης τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μου· για τον οποίο ζημιώθηκα τα πάντα, και θεωρώ ότι είναι σκύβαλα, για να κερδίσω τον Χριστό, και να βρεθώ σ' αυτόν, μη έχοντας δική μου δικαιοσύνη, αυτή από τον νόμο, αλλά εκείνη διαμέσου τής πίστης τού Χριστού, τη δικαιοσύνη, αυτή από τον Θεό διαμέσου τής πίστης·
για να γνωρίσω αυτόν, και τη δύναμη της ανάστασής του, και την κοινωνία των παθημάτων του, συμμορφούμενος με τον θάνατό του· αν κατά κάποιον τρόπο φτάσω στην εξανάσταση των νεκρών.» (Φιλ. 3:7-11 [Φίλος])
Η σοφία των ανθρώπων και η σοφία του Θεού
«Επειδή, πράγματι, διαμέσου της σοφίας του Θεού, δε γνώρισε ο κόσμος μέσω της σοφίας [του] το Θεό, ευδόκησε ο Θεός διαμέσου της μωρίας του κηρύγματος να σώσει εκείνους που πιστεύουν.» (1Κορ. 1:21 [Μεταγλώττιση])
Πράγματι οι άρχοντες του λαού Ισραήλ, ενώ είχαν τα κλειδιά της γνώσεως και της σοφίας, δεν ήθελαν να ανοίξουν και να μπουν στην Βασιλεία του Θεού αλλά ούτε και τους άλλους ανθρώπους άφηναν να μπουν μέσα.
«Ιδού, συ επονομάζεσαι Ιουδαίος και επαναπαύεσαι εις τον νόμον και καυχάσαι εις τον Θεόν, και γνωρίζεις το θέλημα αυτού και διακρίνεις τα διαφέροντα, διδασκόμενος υπό του νόμου, και έχεις πεποίθησιν εις σεαυτόν ότι είσαι οδηγός τυφλών, φως των εν σκότει, παιδευτής αφρόνων, διδάσκαλος νηπίων, έχων τον τύπον της γνώσεως και της αληθείας εν τω νόμω.» (Ρωμ. 2:17-20 [Βάμβας])
«Αλλοίμονο σε σας τους νομικούς, επειδή αφαιρέσατε το κλειδί τής γνώσης· εσείς δεν μπήκατε μέσα, και τους εισερχόμενους [τους] εμποδίσατε.» (Λουκ. 11:52 [Φίλος])
Οι Ιουδαίοι της εποχής του Ιησού βλέποντας τον Ιησού να ελκύει τα πλήθη κοντά Του, ένιωθαν να χάνουν την αίγλη και τη δόξα που είχαν οι ίδιοι μέχρι τότε. Η ζήλεια και ο φθόνος τους οδήγησαν σε μια ανίερη και αποτρόπαια πράξη, τον φόνο του Μεσσία και Γιου του Θεού τον Ιησού Χριστό τον Ναζωραίο.
«Έπειτα, όμως, έστειλε σ' αυτούς τον γιο του, λέγοντας: Θα ντραπούν τον γιο μου. Οι γεωργοί, όμως, βλέποντας τον γιο, είπαν αναμεταξύ τους: Αυτός είναι ο κληρονόμος· ελάτε, ας τον φονεύσουμε, και ας κατακρατήσουμε την κληρονομιά του.
Και αφού τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από τον αμπελώνα, και τον φόνευσαν. Όταν, λοιπόν, έρθει ο ιδιοκτήτης τού αμπελώνα, τι θα κάνει σ' εκείνους τους γεωργούς; Του λένε: Τους κακούς θα τους απολέσει με κακό τρόπο· και τον αμπελώνα θα τον μισθώσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στις εποχές τους.» (Ματθ. 21:37-41 [Φίλος])
Έτσι ο Θεός μέσα στην αγαθοσύνη Του και στην άγια πρόθεσή Του είχε προβλέψει ένα σχέδιο που θα ανέτρεπε τα υπεροπτικά και κακόβουλα σχέδια των ασεβών Ιουδαίων και όσων ταυτίζονταν με αυτούς, αποκόπτοντας τους από την είσοδο τους στην Νέα Ιερουσαλήμ και στην Αιώνια Ζωή. Παράλληλα όμως η άρνηση τους και απείθεια τους θα έφερνε την οργή του Θεού πάνω τους και την κατάργηση του αιώνα της βασιλείας του γράμματος του Νόμου που τελικά θα τους οδηγούσε στην αποκοπή τους από το Πρόσωπο του Θεού. Από την άλλη οι απλοί και ταπεινοί Ισραηλίτες και Εθνικοί με την πίστη στον Ιησού θα είχαν την είσοδο στη Βασιλεία του Θεού και στην Αιώνια Ζωή.
«Επειδή και [οι] Ιουδαίοι απαιτούν σημεία και [οι] Έλληνες ζητούν σοφία, εμείς όμως κηρύττουμε Χριστό σταυρωμένο, αφενός στους Ιουδαίους [είναι] σκάνδαλο, αφετέρου στα έθνη μωρία.
Σ’ αυτούς όμως τους κλητούς, Ιουδαίους και Έλληνες, [ο] Χριστός [είναι] Θεού δύναμη και Θεού σοφία.
Γιατί το μωρό του Θεού είναι σοφότερο των ανθρώπων και το ασθενές του Θεού [είναι] ισχυρότερο των ανθρώπων. « (1Κορ. 1:22-25 [Μεταγλώττιση])
«Κατά τον καιρό εκείνο, ο Ιησούς, αποκρινόμενος, είπε: Σε δοξάζω, Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι αυτά τα απέκρυψες από σοφούς και συνετούς, τα αποκάλυψες όμως σε νήπια. Ναι, ω Πατέρα, επειδή έτσι έγινε αρεστό μπροστά σου.» (Ματθ. 11:25-26 [Φίλος])
Ο Θεός θα καταργούσε και όχι απλά θα έφθειρε εκείνους που ήταν και θεωρούσαν ότι είναι σπουδαίοι στα χρόνια το πρώτου αιώνα μ.Χ.
«και τα αγενή του κόσμου [στην καταγωγή] και τα εξουθενωμένα εξέλεξε ο Θεός, αυτά που δεν είναι, για να καταργήσει αυτά που είναι, με σκοπό να μην καυχηθεί καμιά σάρκα μπροστά στο Θεό.
Από Αυτόν λοιπόν εσείς είστε μέσα στο Χριστό Ιησού, ο οποίος έγινε σοφία για μας από [το] Θεό και δικαιοσύνη και αγιασμός και απολύτρωση, ώστε, καθώς είναι γραμμένο, αυτός που καυχιέται, στον ΚΥΡΙΟ ας καυχιέται.» (1Κορ. 1:28-31 [Μεταγλώττιση])
«Κι εγώ, όταν ήρθα προς εσάς, αδελφοί, ήρθα όχι με υπεροχή λόγου ή σοφίας, για να αναγγέλλω σ’ εσάς το μυστήριο του Θεού. Γιατί αποφάσισα να μην ξέρω τίποτα μεταξύ σας παρά [μόνο] [τον] Ιησού Χριστό και αυτόν σταυρωμένο. Κι εγώ ήρθα προς εσάς με ασθένεια και με φόβο και με τρόμο πολύ.
Και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου [έγιναν] όχι με πειστικούς λόγους σοφίας, αλλά με απόδειξη Πνεύματος και δύναμης,» για να μην είναι η πίστη σας [βασισμένη] στη σοφία [των] ανθρώπων, αλλά στη δύναμη [του] Θεού.» (1Κορ. 2:1-5 [Μεταγλώττιση])
Ο Ιάκωβος, ο αδελφός του Ιησού, στην επιστολή του που έστειλε προς τις δώδεκα φυλές τις διεσπαρμένες στην Ρωμαϊκή Οικουμένη καυτηριάζει όλους εκείνους τους Ισραηλίτες που θα ήθελαν να είναι δάσκαλοι. Τους παρότρυνε να ελέγχουν την γλώσσα τους για όσα λένε και τους εστίαζε την προσοχή τους στο έλεος και την αγάπη.
«Ποιος, ανάμεσά σας, [είναι] σοφός και καλός γνώστης(επιστήμων); Ας δείξει από την καλή διαγωγή τα δικά του έργα με πραότητα σοφίας.
Αν, όμως, έχετε στην καρδιά σας πικρό φθόνο και φιλονικία, μη κατακαυχάστε και ψεύδεστε ενάντια στην αλήθεια. Αυτή η σοφία δεν είναι εκείνη που κατεβαίνει από πάνω, αλλά [είναι] επίγεια, ζωώδης, δαιμονική· επειδή, όπου [υπάρχει] φθόνος και φιλονικία, εκεί είναι ακαταστασία, και κάθε αχρείο πράγμα.
Η σοφία, όμως, που κατεβαίνει από πάνω, πρώτα μεν είναι καθαρή, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης από έλεος και καλούς καρπούς, αμερόληπτη και ανυπόκριτη. Και ο καρπός τής δικαιοσύνης σπέρνεται με ειρήνη από τους ειρηνοποιούς.» (Ιακ. 3:13-18 [Φίλος])
Ο Ιησούς και οι Απόστολοι κήρυξαν με μια σοφία που δεν προέρχονταν από την καύχηση στην καταγωγή (σάρκα και αίμα) του αιώνα των αρχόντων και βασιλέων του Ισραήλ. Όπως προαναφέραμε αυτή η σοφία του αιώνα των αρχόντων και βασιλέων του Ισραήλ δεν οδήγησε κανέναν στη τελειότητα και την Αιώνια Ζωή.
«Σοφία όμως μιλούμε μεταξύ των τελείων, σοφία όμως όχι του αιώνα τούτου ούτε των αρχόντων του αιώνα τούτου που καταργούνται. Αλλά μιλούμε Θεού σοφία που είναι αποκρυμμένη μέσα σε μυστήριο, την οποία προόρισε ο Θεός πριν από τους αιώνες προς δόξα μας, την οποία κανείς από τους άρχοντες του αιώνα τούτου δεν έχει γνωρίσει. Γιατί αν [τη] γνώριζαν δε θα σταύρωναν τον Κύριο της δόξας.
Αλλά καθώς είναι γραμμένο: Αυτά που οφθαλμός δεν είδε και αυτί δεν άκουσε και σε καρδιά ανθρώπου δεν ανέβηκαν, αυτά ετοίμασε ο Θεός για όσους τον αγαπούν.» (1Κορ. 2:6-9 [Μεταγλώττιση])
Η κατάργηση του αιώνα των αρχόντων που σταύρωσαν τον Κύριο της δόξης
Αντιλαμβανόμαστε εδώ ότι ο Παύλος προφήτεψε ότι σύντομα(ταχέως) θα ερχόταν η κατάργηση του αιώνα των αρχόντων που καυχιόνταν στην επίγεια και ψυχική σοφία.
Οι περισσότερες όμως μεταφράσεις που είναι στηριγμένες στο κείμενο των Εβραίων Μασοριτών γράφουν ότι « λαλούμεν δε σοφίαν μεταξύ των τελείων, σοφίαν όμως ουχί του αιώνος τούτου, ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου, των φθειρομένων».
Το αρχαίο ελληνικό κείμενο της Κ.Δ. (UBS) ξεκαθαρίζει τα πράγματα με τον πιο απλό και σαφή τρόπο γράφοντας «Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων·»
Ιδιαίτερη βαρύτητα έχουν τα λόγια του Παύλου όταν διακηρύττει ότι η κατάργηση των αρχόντων του Ιουδαϊσμού και του αιώνα τους είχε σαν αιτία την μη αναγνώριση από μέρους τους του Κυρίου της Δόξης και τελικά την Σταύρωση Του.
“Τότε, ο Πέτρος, αφού έγινε πλήρης από Άγιο Πνεύμα, τους είπε: Άρχοντες του λαού και πρεσβύτεροι του Ισραήλ, αν εμείς ανακρινόμαστε σήμερα για ευεργεσία σε έναν άνθρωπο που ήταν ασθενής, με ποια [δύναμη] αυτός γιατρεύτηκε, ας είναι γνωστό σε όλους εσάς, και σε ολόκληρο τον λαό τού Ισραήλ ότι, διαμέσου τού ονόματος του Ιησού Χριστού, του Ναζωραίου, που εσείς σταυρώσατε, τον οποίο ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς, διαμέσου αυτού παραστέκεται αυτός μπροστά σας υγιής.
Αυτός είναι η πέτρα, που εξουθενώθηκε από σας τους οικοδομούντες, η οποία έγινε ακρογωνιαία [πέτρα].” (Πράξ. 4:8-11 [Φίλος])(Δες Α΄Πέτρου γ:4-8)
Ο Ιησούς και οι Απόστολοι κήρυξαν την σοφία που θα κηρύττονταν και στον μέλλοντα αιώνα που ακολούθησε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. Είναι αυτή η σοφία που έφερε την τελειότητα και την ανάσταση σε όσους έζησαν στις τελευταίες ημέρες της μεταβατικής περιόδου από τον αιώνα του Νόμου στον μελλοντικό αιώνα της ελευθερίας των τέκνων του Θεού.
Εκτός από τις θυσίες και τους τύπους οι Ιουδαίοι εστίαζαν και κατανάλωναν τη ζωή τους γύρω από τις εντολές που είχαν σχέση με την κοιλιά του ανθρώπου και την τήρηση των κανόνων περί καθαρών και ακαθάρτων ζώων. Παράλληλα μετά τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία έδειχναν μια εμμονή στην τήρηση ανθρωποσύστατων εντολών και παραδόσεων που είχαν σχέση με την υγιεινή του σώματος.
Δεν μπορούσαν όμως να καταλάβουν το μήνυμα του Πνεύματος που ήταν κρυμμένο πίσω από τους τύπους, τις σκιές και τις διαιτητικές απαιτήσεις για τις τροφές.
Ήταν αυτοί οι ιουδαΐζοντες που τάραζαν την εκκλησία του Χριστού τα χρόνια της γενιάς των Αποστόλων. Ανέτρεπαν σπίτια από την αληθινή πίστη και την σωστή κατανόηση όσων το Πνεύμα του Ιησού δίδασκε, χάριν ωφελείας και κέρδους.
«Σας παρακαλώ, μάλιστα, αδελφοί, προσέχετε αυτούς που κάνουν τις διχοστασίες και τα σκάνδαλα ενάντια στη διδασκαλία που μάθατε, και απομακρύνεστε απ' αυτούς· επειδή, αυτού τού είδους οι άνθρωποι δεν υπηρετούν ως δούλοι τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, αλλά τη δική τους κοιλιά· και με λόγια καλά και κολακευτικά εξαπατούν τις καρδιές των ακάκων.» (Ρωμ. 16:17-18 [Φίλος])
«Όλα μου επιτρέπονται, αλλά όλα δε συμφέρουν· όλα μου επιτρέπονται, αλλά εγώ δε θα εξουσιαστώ από κανένα. Τα φαγητά [είναι] για την κοιλιά και η κοιλιά για τα φαγητά, αλλά ο Θεός και αυτήν και αυτά θα καταργήσει. Το σώμα όμως δεν [είναι] για την πορνεία, αλλά για τον Κύριο, και ο Κύριος για το σώμα. Ο Θεός λοιπόν και τον Κύριο έγειρε και εμάς θα εγείρει έξω από [τους νεκρούς] μέσω της δύναμής του.» (1Κορ. 6:12-14 [Μεταγλώττιση])
Ο Παύλος ρητά και κατηγορηματικά προφήτεψε ότι ο Κύριος θα καταργούσε την κοιλιά και τα φαγητά. Πράγματι με την καταστροφή του Ναού της Ιερουσαλήμ ο Θεός έδειξε ότι δεν είχε καμιά αξία πια οτιδήποτε είχε σχέση με την κοιλιά και τους κανόνες καθαρότητας ή μη των κρεάτων των ζώων που προσφέρονταν για θυσία.
«Επειδή, πολλοί περπατούν, για τους οποίους πολλές φορές σάς έλεγα, τώρα και κλαίγοντας σας λέω, ότι [είναι] οι εχθροί τού σταυρού τού Χριστού· το τέλος των οποίων [είναι η] απώλεια, των οποίων ο Θεός [είναι] η κοιλιά, και η δόξα τους μέσα στη ντροπή τους, οι οποίοι φρονούν τα επίγεια.» (Φιλ. 3:18-19 [Φίλος])
Ήταν αυτοί οι ψευδοδιδάσκαλοι και οι ψευδοπροφήτες του εβραϊκού έθνους που ζούσαν στην Παλαιστίνη ή ήταν διεσπαρμένοι στην τότε Ρωμαϊκή Οικουμένη για τους οποίους ο απόστολος Πέτρος προφήτεψε ότι δεν θα αργούσε να έρθει η καταδίκη τους και η αιώνια απώλεια τους:
«Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήτες μεταξύ του λαού, όπως και μεταξύ σας θα υπάρχουν ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισαγάγουν κρυφά αιρέσεις απώλειας και που θα αρνιούνται και [το] Δεσπότη που τους αγόρασε, επιφέροντας στους εαυτούς τους ταχεία απώλεια. Και πολλοί θα ακολουθήσουν τις ασέλγειές τους, εξαιτίας των οποίων η οδός της αλήθειας θα βλασφημηθεί.
Και με πλεονεξία θα σας εμπορεύονται με πλαστά λόγια· γι’ αυτούς η καταδίκη από παλιά δεν αργεί και η απώλειά τους δε νυστάζει.» (2Πέτ. 2:1-3 [Μεταγλώττιση])
Το τέλος της διακονίας των προφητών
Ο Ιησούς και οι Απόστολοι είχαν προειδοποιήσει και είχαν επιστήσει την προσοχή για την εγγύτητα του τέλους και της εκπλήρωσης της σημασίας του Νόμου και των προφητειών.
«Και από τις ημέρες τού Βαπτιστή Ιωάννη μέχρι αυτή τη στιγμή, η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και οι βιαστές τήν αρπάζουν.
Επειδή, όλοι οι προφήτες και ο νόμος προφήτευσαν μέχρι τον Ιωάννη.» (Ματθ. 11:12-13 [Φίλος])
«Ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται μέχρι Ἰωάννου· ἀπὸ τότε ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ εὐαγγελίζεται καὶ πᾶς εἰς αὐτὴν βιάζεται.» (Λουκ. 16:16 [SBLGNT])
«ΚΑΙ αφού παρέδωσαν τον Ιωάννη, ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού, και λέγοντας, ότι: Ο καιρός συμπληρώθηκε και η βασιλεία τού Θεού πλησίασε· μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο.» (Μάρκ. 1:14-15 [Φίλος])
«μετανοήσατε οὖν καὶ ἐπιστρέψατε πρὸς τὸ ἐξαλειφθῆναι ὑμῶν τὰς ἁμαρτίας, ὅπως ἂν ἔλθωσιν καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸ προσώπου τοῦ κυρίου καὶ ἀποστείλῃ τὸν προκεχειρισμένον ὑμῖν χριστὸν Ἰησοῦν, ὃν δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων ἀποκαταστάσεως πάντων ὧν ἐλάλησεν ὁ θεὸς διὰ στόματος τῶν ἁγίων ἀπ’ αἰῶνος αὐτοῦ προφητῶν. Μωϋσῆς μὲν εἶπεν ὅτι Προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει κύριος ὁ θεὸς ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ· αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατὰ πάντα ὅσα ἂν λαλήσῃ πρὸς ὑμᾶς. ἔσται δὲ πᾶσα ψυχὴ ἥτις ἂν μὴ ἀκούσῃ τοῦ προφήτου ἐκείνου ἐξολεθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ. καὶ πάντες δὲ οἱ προφῆται ἀπὸ Σαμουὴλ καὶ τῶν καθεξῆς ὅσοι ἐλάλησαν καὶ κατήγγειλαν τὰς ἡμέρας ταύτας ὑμεῖς ἐστε οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ τῆς διαθήκης ἧς διέθετο ὁ θεὸς πρὸς τοὺς πατέρας ὑμῶν, λέγων πρὸς Ἀβραάμ Καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου ἐνευλογηθήσονται πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῆς γῆς. ὑμῖν πρῶτον ἀναστήσας ὁ θεὸς τὸν παῖδα αὐτοῦ ἀπέστειλεν αὐτὸν εὐλογοῦντα ὑμᾶς ἐν τῷ ἀποστρέφειν ἕκαστον ἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν.» (Πράξ. 3:19-26 [SBLGNT])
Ο Ιησούς Χριστός πράγματι ήρθε και έφερε τα καλά νέα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού στο τέλος (επ’ εσχάτου) εκείνων των ημερών που ζούσαν οι Απόστολοι όπως χαρακτηριστικά το αρχαίο κείμενο γράφει «ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ». (Εβρ. 1:1-2 [SBLGNT])
Πράγματι σύμφωνα με τα λόγια του Παύλου σε λίγο δεν θα είχαν καμιά αξία οι προφητείες και η γνώση της Παλαιάς Διαθήκης και όσα ήταν τύποι και σκιές, γιατί με τον ερχομό της βασιλείας του Ιησού θα γινόταν η εκπλήρωση όλων αυτών των γεγραμμένων.
«Και όταν δείτε την Ιερουσαλήμ περικυκλωμένη από στρατόπεδα, τότε γνωρίστε ότι πλησίασε η ερήμωσή της.
Τότε, αυτοί [που είναι] στην Ιουδαία, ας φεύγουν στα βουνά· και εκείνοι που είναι μέσα σ' αυτή, ας αναχωρούν έξω· και εκείνοι που είναι στα χωράφια, ας μη μπαίνουν μέσα σ' αυτή. Επειδή, αυτές είναι ημέρες εκδίκησης, για να εκπληρωθούν όλα τα γραμμένα.
Και αλλοίμονο σ' εκείνες που εγκυμονούν και σ' εκείνες που θηλάζουν κατά τις ημέρες εκείνες· επειδή, θα είναι μεγάλη στενοχώρια επάνω στη γη (τη γη του Ισραήλ), και οργή ενάντια σε τούτο τον λαό.
Και θα πέσουν με στόμα μάχαιρας, και θα φερθούν αιχμάλωτοι, σε όλα τα έθνη· και η Ιερουσαλήμ θα είναι πατούμενη από τα έθνη, μέχρις ότου εκπληρωθούν οι καιροί των εθνών.» (Λουκ. 21:20-24 [Φίλος])
Δεν θα υπήρχε έτσι η ανάγκη του προφητικού λόγου σαν λυχνάρι ή σαν σελήνη μέσα στο σκοτάδι της δουλείας του Νόμου.
«Και έχουμε βεβαιότερο τον προφητικό λόγο, στον οποίο κάνετε καλά να προσέχετε, σαν σε λυχνάρι που φέγγει μέσα σε σκοτεινόν τόπο, μέχρις ότου έρθει η αυγή τής ημέρας, και ο φωσφόρος ανατείλει μέσα στις καρδιές σας» (2Πέτ. 1:19 [Φίλος])
Το έλεος και η αγάπη του Θεού ήταν τα συστατικά στοιχεία της Βασιλείας του Ιησού Χριστού που θα ερχόταν σε λίγο καιρό και θα χάριζαν σε εκείνη τη γενιά των Αποστόλων την Ανάσταση από τον Θάνατο και τον Άδη. Η αιώνια ζωή θα ήταν το δώρο που θα λάμβανε ο κάθε άνθρωπος μέσα του καθώς θα δεχόταν τον Ιησού Χριστό σαν τον Μόνο Αληθινό Θεό.
«Η αγάπη ποτέ δεν πέφτει. Είτε όμως προφητείες, θα καταργηθούν. είτε γλώσσες, θα πάψουν. είτε γνώση, θα καταργηθεί. Γιατί μερικώς γνωρίζουμε και μερικώς προφητεύουμε.
Όταν όμως έρθει το τέλειο, το μερικό θα καταργηθεί.» (1Κορ. 13:8-10 [Μεταγλώττιση])
«Και νύχτα δεν θα υπάρχει εκεί· και δεν έχουν ανάγκη από λύχνο και φως τού ήλιου, επειδή ο Κύριος ο Θεός τούς φωτίζει· και θα βασιλεύσουν στους αιώνες των αιώνων.» (Αποκ. 22:5 [Φίλος])
Ο Ιησούς απευθυνόμενος με επτά «ουαί» στους υποκριτές Γραμματείς και Φαρισαίους τους παρότρυνε να προχωρήσουν και να εκτελέσουν και να αναπληρώσουν όλα τα κακά που είχαν στο μυαλό τους, όπως και οι πατέρες τους, για τον Προφήτη Ιησού Χριστό αλλά και τους προφήτες που θα έστελνε μετά τον Θάνατο Του και την ένδοξη Ανάσταση Του.
«Αλλοίμονο σε σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές· επειδή, κτίζετε τους τάφους των προφητών, και στολίζετε τα μνημεία των δικαίων· και λέτε: Αν ήμασταν στις ημέρες των πατέρων μας, δεν θα είχαμε συμμετοχή μαζί τους στο αίμα των προφητών. Ώστε, μαρτυρείτε για τον εαυτό σας ότι είστε γιοι εκείνων που φόνευσαν τους προφήτες. Συμπληρώσατε κι εσείς το μέτρο των πατέρων σας. Φίδια, γεννήματα από οχιές, πώς θα ξεφύγετε από την καταδίκη τής γέεννας;
Γι' αυτό, δέστε, εγώ στέλνω σε σας προφήτες και σοφούς και γραμματείς· και απ' αυτούς θα θανατώσετε και θα σταυρώσετε, και απ' αυτούς θα μαστιγώσετε στις συναγωγές σας, και θα καταδιώξετε από πόλη σε πόλη·για νάρθει επάνω σας κάθε δίκαιο αίμα, που χύνεται επάνω στη γη, από το αίμα τού δικαίου Άβελ, μέχρι το αίμα τού Ζαχαρία, του γιου τού Βαραχία, που τον φονεύσατε ανάμεσα στον ναό και στο θυσιαστήριο. Σας διαβεβαιώνω: Όλα αυτά θα ‘ρθουν επάνω σ' αυτή τη γενεά.» (Ματθ. 23:29-36 [Φίλος])
Ιερουσαλήμ η πόλη στην οποία βρέθηκε αίμα αγίων και προφητών
Πράγματι ο Ιησούς λίγο πριν την σταυρική Του θυσία έδειξε με τον πιο καταφατικό τρόπο ότι ήταν ο ίδιος ο Θεός που είχε στείλει τους προφήτες για να συγκεντρώσει τα τέκνα Του αλλά οι ασεβείς και απειθείς από τον λαό Ισραήλ τους απέρριψαν. Αυτή η διαρκής απόρριψη της φωνής του Θεού θα είχε σαν αποτέλεσμα την ερήμωση της Ιερουσαλήμ και την αιώνια απομάκρυνση του Θεού από το γήινο κατοικητήριό Του. Ποτέ ξανά στο μέλλον δεν θα κατοικούσε ο Θεός σε χειροποίητο Ναό με Ιουδαίους ιερείς και αρχιερέα.
«Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, εσύ που φονεύεις τούς προφήτες, κι εσύ που λιθοβολείς τούς απεσταλμένους σε σένα, πόσες φορές θέλησα να συγκεντρώσω τα παιδιά σου, με τον ίδιο τρόπο που η κότα συγκεντρώνει τα μικρά της κάτω από τις φτερούγες της, αλλά δεν θελήσατε; Δέστε, ο οίκος σας αφήνεται σε σας έρημος.
Επειδή, σας λέω: Στο εξής, δεν θα με δείτε, μέχρις ότου πείτε: Ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου.» (Ματθ. 23:37-39 [Φίλος])
Ήταν αυτή η γήινη Ιερουσαλήμ που είχε απομακρυνθεί από το θέλημα του Θεού και είχε αποζητήσει κάλυψη και στήριγμα στους βασιλείς και άρχοντες των αιώνων των αυτοκρατοριών που περιέβαλαν την γη του Ισραήλ και της Ιουδαίας. Οι παραινέσεις και κραυγές των προφητών για επιστροφή σε διαθήκη γάμου με τον Κύριο και Άνδρα της έπεφταν στο κενό οδηγώντας την Ιερουσαλήμ και το λαό της σε πνευματική πορνεία και μοιχεία. Ο Λόγος του Θεού ταυτίζει την γήινη Ιερουσαλήμ στο βιβλίο της Αποκάλυψης με την μεγάλη πόρνη, την πόλη την μεγάλη, την Βαβυλώνα. Μάλιστα μέσα και έξω από αυτή την πόλη βρέθηκε αίμα προφητών, το αίμα του Ιησού και των αγίων Του αποστόλων και προφητών.
«Πώς η πιστή πόλη (Σιών, Ο΄) έγινε πόρνη! Ήταν γεμάτη από κρίσεις· η δικαιοσύνη κατοικούσε μέσα σ' αυτή· αλλά, τώρα, φονιάδες.
Το ασήμι σου έγινε σκουριά· το κρασί σου ανακατεύτηκε με νερό.
Οι άρχοντές σου [είναι] απειθείς, και σύντροφοι με τους κλέφτες· όλοι αγαπούν δώρα, και κυνηγούν αντιπληρωμές· δεν κρίνουν τον ορφανό ούτε έρχεται σ' αυτούς η δίκη τής χήρας.» (Ησ. 1:21-23 [Φίλος])
Μέσα στην πλατεία αυτής της Μεγάλης Πόλης βρέθηκαν τα πτώματα των δύο προφητών που βασάνιζαν με τις προφητείες τους τους κατοίκους της γης της Ιερουσαλήμ. Είναι αυτή η Μεγάλη Πόλη που πνευματικά καλούνταν Βαβυλώνα, Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριος μας σταυρώθηκε. (Αποκ. 11:8-10)
«Και θα την κλάψουν και θα την πενθήσουν οι βασιλιάδες τής γης, που πόρνευσαν και έζησαν σε ακολασία μαζί της, όταν βλέπουν τον καπνό τής πυρπόλησής της, καθώς στέκονται από μακριά, εξαιτίας τού φόβου τού βασανισμού της, λέγοντας: Αλλοίμονο, αλλοίμονο, η μεγάλη πόλη, η Βαβυλώνα, η ισχυρή πόλη, επειδή μέσα σε μία ώρα ήρθε η κρίση σου.» (Αποκ. 18:9-10 [Φίλος])
«Και η μεγάλη πόλη διαιρέθηκε σε τρία μέρη, και οι πόλεις των εθνών έπεσαν. Και η μεγάλη Βαβυλώνα ήρθε σε ενθύμηση μπροστά στον Θεό, για να δώσει σ' αυτή το ποτήρι από το κρασί τού θυμού τής οργής του.» (Αποκ. 16:19 [Φίλος])
Αξιοσημείωτο είναι ο Θεός καλεί μέσω του προφήτη του να ευφρανθούν οι άγιοι απόστολοι και προφήτες που ήταν το θεμέλιο της εκκλησίας του Ιησού Χριστού εκείνης της γενιάς πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. (Εφεσ. 2:19-21)
«Και ένας άλλος άγγελος ακολούθησε, λέγοντας: «Έπεσε, έπεσε η Βαβυλώνα, η μεγάλη πόλη· επειδή, από το κρασί τού θυμού τής πορνείας της πότισε όλα τα έθνη.» (Αποκ. 14:8 [Φίλος])
«κι επάνω στο μέτωπό της ήταν γραμμένο ένα όνομα: Μυστήριο, η μεγάλη Βαβυλώνα, η μητέρα των πορνών και των βδελυγμάτων τής γης. Και είδα τη γυναίκα που μεθούσε από το αίμα των αγίων, και από το αίμα των μαρτύρων τού Ιησού. Και βλέποντάς την, θαύμασα με μεγάλον θαυμασμό.» (Αποκ. 17:5-6 [Φίλος])
«Και ένας ισχυρός άγγελος σήκωσε μια πέτρα σαν μεγάλη μυλόπετρα, και την έρριξε στη θάλασσα, λέγοντας: Έτσι με ορμή θα ριχτεί η μεγάλη πόλη Βαβυλώνα, και δεν θα βρεθεί πλέον.» (Αποκ. 18:21 [Φίλος])
«και φως λυχναριού δεν θα φέγγει πλέον μέσα σε σένα (ο προφητικός λόγος)· και φωνή νυμφίου και νύφης δεν θα ακουστεί πλέον μέσα σε σένα· επειδή, οι έμποροί σου ήσαν οι μεγιστάνες τής γης, επειδή με τη γοητεία σου πλανήθηκαν όλα τα έθνη.
Και μέσα σ' αυτή βρέθηκε αίμα προφητών και αγίων, και όλων των σφαγμένων επάνω στη γη.» (Αποκ. 18:23-24 [Φίλος])
Η ανώτερη δόξα και τιμή του αιώνα της ελευθερίας των τέκνων του Θεού
Ο απόστολος Παύλος είχε βαθιά κατανοήσει ότι όση δόξα και τιμή να μπορούσε να απολαύσει κάποιος μέσα στη θρησκεία του Μωσαϊκού Νόμου δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με τη δόξα της ελευθερίας από τα δεσμά του Νόμου και της αναστημένης ζωής που χάριζε η πίστη στον αναστημένο Ιησού.
“φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου,” (2Τιμ. 1:10 [SBLGNT])
«ο οποίος και μας έκανε ικανούς διακόνους καινούργιας διαθήκης, όχι γράμματος, αλλά Πνεύματος· γιατί το γράμμα σκοτώνει, αλλά το Πνεύμα ζωοποιεί. Αν, λοιπόν, η διακονία του θανάτου με γράμματα τυπωμένα σε λίθους ήρθε με δόξα, ώστε να μη δύνανται να ατενίσουν οι γιοι Ισραήλ στο πρόσωπο [του] Μωυσή εξαιτίας της δόξας του προσώπου του, η οποία [επρόκειτο] να καταργηθεί,» (2Κορ. 3:6-7 [Μεταγλώττιση])
«Γιατί αν εκείνο που καταργείται [ήρθε] διαμέσου δόξας, πολύ περισσότερο αυτό που μένει [θα είναι] με δόξα.» (2Κορ. 3:8-11 [Μεταγλώττιση])
«και δεν [κάνουμε] καθώς ακριβώς [ο] Μωυσής [που] έθετε κάλυμμα πάνω στο πρόσωπό του, για να μην ατενίσουν οι γιοι Ισραήλ στο τέλος αυτού [που επρόκειτο] να καταργηθεί.
Αλλά πωρώθηκαν οι διάνοιές τους. Γιατί μέχρι τη σημερινή [ημέρα] το ίδιο κάλυμμα μένει κατά την ανάγνωση της παλαιάς διαθήκης, που δεν ανασηκώνεται, γιατί καταργείται με [το] Χριστό. Αλλά έως σήμερα, όποτε διαβάζεται [ο] Μωυσής, [ένα ]κάλυμμα βρίσκεται πάνω στην καρδιά τους.
Όποτε όμως [κάποιος] επιστρέψει προς [τον] ΚΥΡΙΟ, αφαιρείται από γύρω [του] το κάλυμμα. Και ο ΚΥΡΙΟΣ είναι το Πνεύμα· και όπου [είναι] το Πνεύμα [του] ΚΥΡΙΟΥ, [υπάρχει] ελευθερία.» (2Κορ. 3:13-17 [Μεταγλώττιση])
Μόνο οι Ισραηλίτες και οι προσήλυτοι Εθνικοί που πίστευαν στον Κύριο είχαν το άγιο προνόμιο να φύγει το κάλυμμα που σκέπαζε τις καρδιές τους, όταν διάβαζαν την Παλαιά Διαθήκη. Όποιοι με την πίστη στον Ιησού εισέρχονταν στην Άνω Ιερουσαλήμ δηλαδή τη Νύφη του Ιησού Χριστού, έχοντας λάβει τον αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος είχαν μεταβεί από τη Βασιλεία του σκότους και του Θανάτου στη Βασιλεία της Ανάστασης και της Ζωής .
Οι πύλες του Άδη σύντομα δεν θα υπερίσχυαν πάνω στις ψυχές των αγίων που είχαν δεχτεί τον Ιησού Χριστό σαν Κύριο και Σωτήρα τους σε εκείνη τη γενιά του Ιησού και των Αποστόλων. Οι Ισραηλίτες χριστιανοί καθώς και όσοι από τα έθνη είχαν κρίνει με την πίστη ότι ήταν άξιοι της αιώνιας ζωής θα αποτελούσαν το ένα και μόνο σώμα της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού, που θα νυμφευόταν ο Κύριος της Δόξης.
“Γιατί, αυτός πραγματικά είναι η δική μας ειρήνη. Αυτός είναι που ενοποίησε τα δύο μέρη και γκρέμισε το μεσότοιχο του φραγμού. Δηλαδή την έχθρα που υπήρχε μεταξύ τους, καταργώντας με το σωματικό του θάνατο το νόμο των εντολών που αποτελούνταν από διατάγματα, έτσι που τους δύο να τους μεταβάλει σε έναν καινούργιο άνθρωπο, με τη δική του προσωπική παρέμβαση, φέρνοντας ειρήνη μεταξύ τους.” (Εφεσ. 2:14-15 [Λόγος])
«Γιατί, επειδή μέσω ανθρώπου [ήρθε ο] θάνατος, και μέσω ανθρώπου [ήρθε η] ανάσταση [των] νεκρών.
Γιατί όπως ακριβώς [έχοντας σχέση ]με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν, έτσι και [έχοντας σχέση ]με το Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν.
Καθένας όμως στη δική του τάξη: απαρχή [είναι] [ο] Χριστός, έπειτα αυτοί που [είναι] του Χριστού κατά την παρουσία του,
έπειτα το τέλος, όταν παραδίνει τη βασιλεία στο Θεό και Πατέρα, όταν καταργήσει κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμη.
Γιατί πρέπει αυτός να βασιλεύει μέχρις ότου θέσει όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του. Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος· γιατί όλα [τα] υπέταξε κάτω από τα πόδια του. Όταν όμως πει ότι όλα [του ]έχουν υποταχτεί, [είναι] φανερό ότι αυτός που υπέταξε σ’ αυτόν τα πάντα [είναι] εκτός.» (1Κορ. 15:21-27 [Μεταγλώττιση])
“Ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκεν αἵματος καὶ σαρκός, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχεν τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ’ ἔστι τὸν διάβολον, καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας.” (Εβρ. 2:14-15 [SBLGNT])
Μέσω του Νόμου γινόταν η γνώριση της αμαρτίας. Ο θάνατος ήταν αποτέλεσμα της αδυναμίας εκτέλεσης όλων των εντολών του Νόμου, που οδηγούσαν στην παρακοή και στην παράβαση όσων βρίσκονταν κάτω από την Πρώτη Διαθήκη.
«Επειδή, αν το αίμα των ταύρων και των τράγων και η στάχτη τής δάμαλης, που ραντίζει τούς μολυσμένους, αγιάζει προς την καθαρότητα της σάρκας, πόσο μάλλον το αίμα τού Χριστού, ο οποίος διαμέσου τού αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα, στο να λατρεύετε τον ζωντανό Θεό;
Και γι' αυτό είναι μεσίτης καινούργιας διαθήκης, ώστε, διαμέσου τού θανάτου, που έγινε για απολύτρωση των παραβάσεων κατά την πρώτη διαθήκη, να πάρουν την υπόσχεση οι καλεσμένοι τής αιώνιας κληρονομιάς.» (Εβρ. 9:13-15 [Φίλος])
Μόνο όσοι Ισραηλίτες και Εθνικοί κατέφυγαν στη χάρη και το έλεος του Ιησού Χριστού μπόρεσαν να ξεφύγουν από το δηλητηριασμένο κεντρί του Άδη και του Θανάτου.
«Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου; Άδη, πού είναι η νίκη σου;». Το δε κεντρί τού θανάτου [είναι] η αμαρτία· και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος. Αλλά, ευχαριστία ανήκει στον Θεό, ο οποίος μάς δίνει τη νίκη διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού. …» (1Κορ. 15:55-58 [Φίλος])
Οι γραφές φανερώνουν ότι αυτός που έσπειρε τον σπόρο της ανυπακοής και της ανταρσίας ενάντια στα άγια ρήματα του Θεού ήταν ο Διάβολος. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές το μεγαλύτερο μέρος των Ιουδαίων μαζί με τους άρχοντες τους εναντιώνονταν στα άγια ρήματα της αιωνίου Ζωής που έβγαιναν από το στόμα του Ιησού. Αν και ισχυρίζονταν ότι είχαν πατέρα τον Αβραάμ ο Ιησούς τους κατακεραύνωσε λέγοντας τους ότι τα λόγια του Θεού δεν χωρούσαν στις καρδιές τους και γι’ αυτό ήθελαν να τον σκοτώσουν. Γι’ αυτό ο Ιησούς τους είπε ότι ο πατέρας τους είναι ο Διάβολος. Αυτός ήταν από την αρχή ψεύτης και ανθρωποκτόνος.
Για τους απλούς και ταπεινούς εκζητητές και ακόλουθους της αλήθειας και της αγάπης ο Θεός φανερώθηκε με σάρκα και αίμα για να καταργήσει αυτή την μακραίωνη σκληρή εξουσία του Διαβόλου που έπαιρνε τη δύναμη και την εξουσία από το γράμμα του Νόμου και από όσους καυχιόταν στην τήρηση ανθρωπίνων εντολών και παραδόσεων.
Η ακύρωση καθώς και η σταδιακή κατάργηση της εξουσίας του Ιουδαϊκού ιερατείου και της εξουσίας του αρχιερέα ξεκίνησε από την ημέρα που παρουσιάστηκε ο Ιησούς μετά τη σύλληψη Του μπροστά στον αρχιερέα Καϊάφα. Την ημέρα εκείνη ο αρχιερέας εξοργίστηκε και έσχισε τα αρχιερατικά του ιμάτια, όταν άκουσε τον Ιησού να ομολογεί ότι είναι ο Γιος του Ευλογητού. Σύμφωνα με τον Νόμο του Μωυσή την ημέρα που ο αρχιερέας θα έσκιζε τα ιμάτιά του θα έχανε τη διακονία του στην αρχιεροσύνη. (Ματθ. κς:63-66, Μαρκ. ιδ:63-64)
«Και ο μεγάλος ιερέας ανάμεσα στα αδέλφια του, επάνω στο κεφάλι του οποίου χύθηκε το λάδι τού χρίσματος, και ο οποίος καθιερώθηκε για να ντύνεται τις [ιερές] στολές, δεν θα ξεσκεπάσει το κεφάλι του ούτε θα ξεσχίσει τα ιμάτιά του·» (Λευϊτ. 21:10 [Φίλος])
Ο ξεπεσμός και η σκληρότητα του κατέχοντος νομικίστικου συστήματος του εβραϊκού έθνους συνεχίστηκε με τους διωγμούς των χριστιανών για περίπου 40 χρόνια μετά την ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου Ιησού. Μέχρι που τον έλεγχο της γης της Ιουδαίας και της Ιερουσαλήμ την πήραν ασεβείς, σκληροί και απάνθρωποι επαναστάτες και φατρίες χωρίς πίστη και φόβο Θεού που οδήγησαν την Ιερουσαλήμ και το λαό της σε εμφύλιο πόλεμο. Οι ωμότητες και η βία που συνέβη μεταξύ των Ιουδαίων γύρω από το Ναό δεν είχαν ξανασυμβεί ποτέ με τέτοιες απάνθρωπες ενέργειες όπως αναφέρει και ο Ιουδαίος ιστορικός των ημερών εκείνων ο Ιώσηπος. Όσα διαδραματίστηκαν εκείνες τις ημέρες ήρθαν να επιβεβαιώσουν τα λεγόμενα του Θεού για τις πληγές που θα ερχόταν πάνω στην Ιερουσαλήμ και το λαό της εξαιτίας της απιστίας και της αποστασίας τους (Λευιτ.κς:14-38). Αποκορύφωμα των όσων έλαβαν χώρα από τα μέσα του 66 μ.Χ. μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 70 μ.Χ. ήταν η πολιορκία και καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού της από τους Ρωμαίους. Το 73 μ.Χ. έπεσε και η τελευταία εστία αντίστασης των Εβραίων ενάντια στους Ρωμαίους, που ήταν η Μασάδα.
Η όποια επανίδρυση του έθνους του Ισραήλ και της σύναξης των διεσπαρμένων εβραίων του Ισραήλ στη γη της Παλαιστίνης, που θα είχε σαν κέντρο της θρησκευτικής τους ζωής, ένα νέο τρίτο Ναό, είναι καθαρά εξωβιβλική. Την ημέρα της καταστροφής με φωτιά του Ναού της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο τον γιο του Βεσπασιανού, καταστράφηκαν όλα τα αρχεία του γενεαλογικού δέντρου των απογόνων του Ααρών καθώς και των άλλων φυλών του Ισραήλ.
Στον μέλλοντα αιώνα που δεν έχει τέλος, μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού της το 70 μ.Χ., υπάρχει έτοιμος ο Αιώνιος Ναός της Νέας Ιερουσαλήμ, που είναι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι ο αιώνιος Αρχιερέας και η εκκλησία Του οι ιερείς του Ναού.
Ο Ιησούς Χριστός η ζωή μας
να σας ευλογεί.
ΥΠΗΡΞΑΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΣ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ
ΥΠΗΡΞΑΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΣ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ
Συγγραφή: Βασίλειος Αναστ. Ζαφείρογλου (Ιούλιος 29, 2020, 2:35)
Βιβλικές παραπομπές από: Φίλος, Μεταγλώττιση, Βάμβας, LXX, SBLGNT
Η εμφάνιση πολλών ψευδόχριστων ήταν ένα πραγματικό γεγονός πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Πριν να έρθει «τὸ τέλος» του αιώνα της Παλαιάς Διαθήκης θα έρχονταν πολλοί ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες που θα έλεγαν « Ἐγώ εἰμι καί· Ὁ καιρὸς ἤγγικεν·» Ο Ιησούς τόνισε ιδιαίτερα ότι «να μην πορευθούν πίσω από αυτούς».
Ο Παύλος γνωρίζοντας τα λόγια του Ιησού και των άλλων Αποστόλων έγραψε τη Β’ Επιστολή του προς τους Θεσσαλονικείς των ημερών του, το 51 ή 52 μ.Χ., είκοσι (20) περίπου χρόνια πριν της καταστροφή της Ιερουσαλήμ και προειδοποίησε, ότι θα ερχόταν πρώτα η αποστασία του λαού Ισραήλ και όσων θα εγκατέλειπαν την εκκλησία. Μετά θα ακολουθούσαν τον γιο της ανομίας και της απώλειας, πριν να έρθει η ένδοξη ημέρα του Κυρίου και της επισυναγωγής των αγίων στον Κύριο.
Όμως ο συγγραφέας της Εβραίους επιστολής, που γράφτηκε ανάμεσα στο 64 με 69 μ.Χ., έρχεται να πει στους Εβραίους χριστιανούς των ημερών του, ότι δεν απέμενε πια πολύς χρόνος μέχρι τον ερχομό του Κυρίου, γιατί είχε έρθει η αποστασία στο λαό Ισραήλ και στην εκκλησία Του.
Όσοι από τον λαό Ισραήλ δέχτηκαν το ρήμα του Θεού εκείνες τις ημέρες και περίμεναν με υπομονή τα γεγραμμένα για εκείνες τις ημέρες αποτελούσαν την «αγαθή γη» που έφεραν τους καρπούς τους στον κατάλληλο καιρό και θα έπαιρναν τη μεγάλη ευλογία από τον Κύριο κατά το Δεύτερο Ερχομό Του. Αντίθετα όσοι άκουσαν το ρήμα του Θεού και δεν έμειναν σταθεροί και ενωμένοι γύρω από τον Γιο του Θεού τον Ιησού Χριστό αλλά στράφηκαν πίσω στα έργα του νομικισμού και των ανθρωπίνων παραδόσεων σαν την καταραμένη γη γέμισαν «ἀκάνθας καὶ τριβόλους». Το ΤΕΛΟΣ «των απειθούντων και στα οπίσω συρομένων» ήταν η «ΚΑΥΣΗ», όπως αυτή έλαβε χώρα με την πολιορκία και την πυρπόληση της Iερουσαλήμ και του Ναού από τους Ρωμαίους τo 70 μ.Χ..
Πάντες δὲ οἱ προφῆται….. κατήγγειλαν τὰς ἡμέρας ταύτας
Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Προφήτης που θα έφερνε το μήνυμα της Ανάστασης και της Ζωής αλλά θα προφήτευε και τις έσχατες ημέρες του γράμματος του Νόμου και της διακονίας του θανάτου.
«Μωϋσῆς μὲν εἶπεν ὅτι Προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει κύριος ὁ θεὸς ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ· αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατὰ πάντα ὅσα ἂν λαλήσῃ πρὸς ὑμᾶς. ἔσται δὲ πᾶσα ψυχὴ ἥτις ἂν μὴ ἀκούσῃ τοῦ προφήτου ἐκείνου ἐξολεθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ. καὶ πάντες δὲ οἱ προφῆται ἀπὸ Σαμουὴλ καὶ τῶν καθεξῆς ὅσοι ἐλάλησαν καὶ κατήγγειλαν τὰς ἡμέρας ταύτας.» (Πράξ. 3:22-24 SBLGNT)
Ο απόστολος Πέτρος μετά το θαύμα της θεραπείας του παραλυτικού που καθόταν μπροστά στην Ωραία Πύλη του Ναού, πήρε το λόγο και έκανε μια σπουδαία διακήρυξη – προφητεία.
«Και τώρα, αδελφοί, ξέρω ότι από άγνοια πράξατε όπως ακριβώς και οι άρχοντές σας. Ο Θεός, όμως, όσα προανάγγειλε με το στόμα όλων των προφητών ότι επρόκειτο να πάθει ο Χριστός του, τα εκπλήρωσε έτσι. Μετανοήστε, λοιπόν, και επιστρέψτε στο Θεό, για να εξαλειφτούν οι αμαρτίες σας, ώστε να έρθουν καιροί αναψυχής από το πρόσωπο του ΚΥΡΙΟΥ και να αποστείλει τον προκαθορισμένο για σας Χριστό Ιησού, τον οποίο, βέβαια, πρέπει ο ουρανός να δεχτεί μέχρι τους χρόνους της αποκατάστασης όλων αυτών που μίλησε ο Θεός με το στόμα των άγιων προφητών του από την αρχή του αιώνα.» (Πράξ. 3:17-21 Μεταγλώττιση)
Ο Πέτρος τους έδωσε παρηγορητικά λόγια γεμάτα αγάπη και συγχώρεση, όπως το Πνεύμα του Ιησού έβαζε στην καρδιά του.
Πρώτα τους είπε ότι από άγνοια έκαναν ότι έκαναν. Εάν επέστρεφαν και μετανοούσαν από την παράβαση τους εκείνες τις ημέρες θα εξαλείφονταν οι αμαρτίες τους. Στη συνέχεια θα έρχονταν καιροί αναψυχής καθώς θα ένιωθαν μέσα τους τη ζωή που θα τους χάριζε το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Το αποκορύφωμα της ευλογίας του Θεού εξαιτίας της επιστροφής τους σ’ Αυτόν θα ήταν να στείλει σ’ αυτούς για Δεύτερη φορά τον προκαθορισμένο Αρχιερέα και Βασιλιά τους Κύριο Ιησού Χριστό.
Όμως ο Πέτρος κινούμενος από το ίδιο Άγιο Πνεύμα που κινούσε όλους τους προφήτες, αποκάλυψε την σημασία της προφητείας που είχε δώσει ο Θεός στον Μωυσή για τον Προφήτη που θα έστελνε στις έσχατες ημέρες του αιώνα της Βασιλείας του σαρκικού λαού Του.
Αυτός ο Προφήτης θα εγειρόταν ανάμεσα από τους Ιουδαίους εκείνων των εσχάτων ημερών της γενιάς των Αποστόλων. Μάλιστα ο Πέτρος προσδιόρισε αυστηρά τον χρόνο της εκπλήρωσης όλων των προφητειών που έκαναν οι προφήτες, ότι ήταν εκείνες οι ημέρες που ζούσαν.
«Καὶ πάντες δὲ οἱ προφῆται ἀπὸ Σαμουὴλ καὶ τῶν καθεξῆς ὅσοι ἐλάλησαν καὶ κατήγγειλαν τὰς ἡμέρας ταύτας.»
Όσοι ξέρουν αρχαία ελληνικά γνωρίζουν ότι η φράση «τὰς ἡμέρας ταύτας» αφορούσε τις ημέρες που ζούσε η γενιά που απέρριψε τον Κύριο Ιησού Χριστό.
«Αφενός ο Μωυσής είπε: Προφήτη θα αναστήσει για σας ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός σας από τους αδελφούς σας όπως εμένα· αυτόν να ακούτε σε όλα όσα μιλήσει προς εσάς.
Και θα συμβεί κάθε ψυχή που δε θα ακούσει τον προφήτη εκείνο να εξολοθρευτεί από το λαό. Και αφετέρου όλοι οι προφήτες από [το] Σαμουήλ και μετέπειτα, όσοι μίλησαν ανάγγειλαν, πράγματι, τις ημέρες αυτές.» (Πράξ. 3:22-24 Μεταγλώττιση)
Ο Ιησούς Χριστός είχε πει στους μαθητές Του στη διάρκεια της διακονίας Του:
«ΚΑΙ αφού παρέδωσαν τον Ιωάννη, ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού, και λέγοντας, ότι: Ο καιρός συμπληρώθηκε και η βασιλεία τού Θεού πλησίασε· μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο.» (Μάρκ. 1:14-15 Φίλος)
Όταν ο Ιησούς βρέθηκε στη συναγωγή της πατρίδας του της Ναζαρέτ επεσήμανε την περίοδο, όπου ο Κύριος θα έδειχνε ανοχή και έλεος πάνω σε όσους θα επέστρεφαν και θα μετανοούσαν για τις ανομίες τους.
Του έδωσαν τότε το βιβλίο του προφήτη Ησαΐα, κι αυτός, αφού ξετύλιξε το βιβλίο, βρήκε το σημείο όπου ήταν γραμμένη τούτη η προφητεία:
«Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου, γι' αυτό και με έχρισε. Με έστειλε με σκοπό σε φτωχούς να αναγγείλω μήνυμα χαράς, να γιατρέψω εκείνους που έχουν συντριμμένη την καρδιά, σε αιχμαλώτους να κηρύξω την απελευθέρωση και σε τυφλούς την ανάκτηση της όρασης. Συγχωρημένους ν' αποστείλω τους καταβλημένους. Ν' αναγγείλω μια δεκτή από τον Κύριο χρονική περίοδο συγχώρησης.» (Λουκ. 4:17-21 Λόγος)
Κατόπιν, αφού τύλιξε το βιβλίο, το έδωσε στον υπηρέτη και κάθισε ενώ τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν καρφωμένα πάνω του.
Άρχισε τότε να τους λέει: «Σήμερα έχει εκπληρωθεί η προφητεία αυτή για σας που την ακούσατε».
Στις έσχατες τούτες ημέρες μάς μίλησε μέσω [του] Υιού
Ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής που γράφτηκε πριν τη καταστροφή της Ιερουσαλήμ κάπου ανάμεσα στο 64 και 69 μ.Χ. δηλώνει ότι ο Ιησούς ήρθε «ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων». Είναι το λιγότερο ανοησία να επικαλείται κάποιος ότι η φράση «ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων» αφορά τις δήθεν έσχατες ημέρες που ζούμε εμείς σήμερα.
«Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, ὃν ἔθηκεν κληρονόμον πάντων, δι’ οὗ καὶ ἐποίησεν τοὺς αἰῶνας·» (Εβρ. 1:1-2 [SBLGNT])
Ο Κύριος πράγματι ήρθε στο Τ Ε Λ Ο Σ των ημερών του Νόμου και των Προφητών, που ταυτόχρονα συνυπήρχε μαζί με τη Καινή Διαθήκη των ημερών των Αποστόλων και μαθητών του Ιησού Χριστού.
Γι΄ αυτές τις ημέρες μίλησε ο Πέτρος όταν είπε:
«Και θα συμβεί κάθε ψυχή που δε θα ακούσει τον προφήτη εκείνο να εξολοθρευτεί από το λαό. Και αφετέρου όλοι οι προφήτες από [το] Σαμουήλ και μετέπειτα, όσοι μίλησαν ανάγγειλαν, πράγματι, τις ημέρες αυτές.» (Πράξ. 3:23)
Όσοι από τους Εβραίους εκείνης της εποχής δεν αποδεχόντουσαν τις προτροπές της αγάπης του Ιησού και των Αποστόλων Του και αρνούνταν την σταύρωση, την ταφή και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού, θα αντιμετώπιζαν τις συνέπειες των ίδιων των πράξεων τους. Η ερήμωση της αγαπημένης τους πόλης της Ιερουσαλήμ θα σήμαινε και την εξολόθρευση πολλών από εκείνους, που δεν είχαν μετανοήσει για το μίσος εναντίον του Ιησού και της Εκκλησίας Του.
Έτσι θα εκπληρωνόταν το υπόλοιπο της προφητείας που δεν ανέφερε ο Ιησούς την ημέρα που πήρε το λόγο για πρώτη φορά στη συναγωγή της πατρίδας του, της Ναζαρέτ. «για να κηρύξω χρόνον ευπρόσδεκτο στον Κύριο, και ημέρα εκδίκησης του Θεού μας …..» (Ησ. 61:2 Λόγος)
Τις είναι ο ψεύτης ειμή ο αρνούμενος ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Χριστός; Ούτος είναι ο Αντίχριστος
Η άρνηση του ερχομού του Ιησού για πρώτη φορά σαν Μεσσία του Εβραϊκού έθνους τους οδήγησε σε ένα «συλλογικό πνεύμα» αντίδρασης και πολέμου εναντίον του Ιησού Χριστού και των μαθητών Του.
Αυτό το πονηρό πνεύμα αποτέλεσε «το πνεύμα του αντίχριστου», για το οποίο έγραψε ο Ιωάννης στις επιστολές του. Τελικά αυτό «το πνεύμα του αντίχριστου» έφτασε τις ημέρες πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού της να εκφραστεί μέσα από συγκεκριμένο πρόσωπο.
«Καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ ἁγίου καὶ οἴδατε πάντες· οὐκ ἔγραψα ὑμῖν ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ’ ὅτι οἴδατε αὐτήν, καὶ ὅτι πᾶν ψεῦδος ἐκ τῆς ἀληθείας οὐκ ἔστιν. τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ χριστός; οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν. πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει· ὁ ὁμολογῶν τὸν υἱὸν καὶ τὸν πατέρα ἔχει. ὑμεῖς ὃ ἠκούσατε ἀπ’ ἀρχῆς, ἐν ὑμῖν μενέτω· ἐὰν ἐν ὑμῖν μείνῃ ὃ ἀπ’ ἀρχῆς ἠκούσατε, καὶ ὑμεῖς ἐν τῷ υἱῷ καὶ ἐν τῷ πατρὶ μενεῖτε. καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία ἣν αὐτὸς ἐπηγγείλατο ἡμῖν, τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον.» (1Ιωάν. 2:20-25 SBLGNT)
«ὅτι πολλοὶ πλάνοι ἐξῆλθον εἰς τὸν κόσμον, οἱ μὴ ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστὸν ἐρχόμενον ἐν σαρκί· οὗτός ἐστιν ὁ πλάνος και ὁ ἀντίχριστος.» (2Ιωάν. 1:7 SBLGNT)
«καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν ἐκ τοῦ θεοῦ οὐκ ἔστιν· καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ τοῦ ἀντιχρίστου, ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη.» (1Ιωάν. 4:3 SBLGNT)
Μάλιστα γίνεται ακόμα πιο σαφής λέγοντας:
«Παιδάκια μου, είναι έσχατη ώρα· και καθώς ακούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουν· γι' αυτό γνωρίζουμε ότι είναι έσχατη ώρα. Βγήκαν από ανάμεσά μας, αλλά δεν ήσαν από μας· επειδή, αν ήσαν από μας, θα έμεναν μαζί μας. Αλλά [βγήκαν από ανάμεσά μας], για να φανερωθούν ότι όλοι δεν είναι από μας.» (1Ιωάν. 2:18-19 [Φίλος])
Ο απόστολος Ιωάννης σαν προφήτης «των εσχάτων ημερών», που ζούσε η γενιά του, προσδιόρισε ότι «το πνεύμα του αντίχριστου» ήταν τότε ήδη ανάμεσά τους. («καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη.» για το οποίο είχαν ακούσει ότι θα ερχόταν).
Όχι απλά ήταν «έσχατη ώρα» αλλά ήταν ανάμεσα τους και «το πνεύμα του αντίχριστου».
Κάποιοι λένε ότι αν και ο Ιωάννης είπε ότι ήταν τότε «έσχατη ώρα» δεν εννοούσε στην κυριολεξία ότι τότε ήταν κοντά το ΤΕΛΟΣ. Ισχυρίζονται ότι σήμερα στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα είναι πιο κοντά από κάθε άλλη εποχή αυτή η «έσχατη ώρα». Σύμφωνα πάντα με αυτούς τους ερμηνευτές που μιλούν από την καρδιά τους και όχι από το Πνεύμα του Θεού η «έσχατη ώρα» και το ΤΕΛΟΣ έχουν σχέση με τη δικιά μας γενιά και όχι την γενιά των αποστόλων.
Πολλοί θέλουσιν ελθεί εν τω ονόματί μου, λέγοντες ότι Εγώ είμαι και Ο καιρός επλησίασε.
«Ἐπηρώτησαν δὲ αὐτὸν λέγοντες· Διδάσκαλε, πότε οὖν ταῦτα ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖον ὅταν μέλλῃ ταῦτα γίνεσθαι;
ὁ δὲ εἶπεν· Βλέπετε μὴ πλανηθῆτε· πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες· Ἐγώ εἰμι καί· Ὁ καιρὸς ἤγγικεν· μὴ πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν. ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκαταστασίας, μὴ πτοηθῆτε· δεῖ γὰρ ταῦτα γενέσθαι πρῶτον, ἀλλ’ οὐκ εὐθέως τὸ τέλος. Τότε ἔλεγεν αὐτοῖς· Ἐγερθήσεται ἔθνος ἐπ’ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, σεισμοί τε μεγάλοι καὶ κατὰ τόπους λιμοὶ καὶ λοιμοὶ ἔσονται, φόβητρά τε καὶ σημεῖα ἀπ’ οὐρανοῦ μεγάλα ἔσται.» (Λουκ. 21:7-11 SBLGNT)
Η εμφάνιση πολλών ψευδόχριστων ήταν ένα πραγματικό γεγονός πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Πριν να έρθει «τὸ τέλος» του αιώνα της Παλαιάς Διαθήκης θα έρχονταν πολλοί ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες που θα έλεγαν « Ἐγώ εἰμι καί· Ὁ καιρὸς ἤγγικεν·» Ο Ιησούς τόνισε ιδιαίτερα ότι «να μην πορευθούν πίσω από αυτούς».
«και είπε σ' αυτούς: Άνδρες Ισραηλίτες, προσέχετε στον εαυτό σας για τούτους τούς ανθρώπους, τι πρόκειται να κάνετε. Επειδή, πριν από τις ημέρες αυτές, σηκώθηκε ο Θευδάς, λέγοντας τον εαυτό του ότι είναι κάποιος [μεγάλος], στον οποίο προσκολλήθηκε ένας αριθμός από άνδρες μέχρι 400· ο οποίος φονεύθηκε, [και] όλοι όσοι πείθονταν σ' αυτόν διαλύθηκαν, και κατάντησαν σε ένα τίποτε.
Ύστερα απ' αυτόν, σηκώθηκε ο Ιούδας ο Γαλιλαίος, κατά τις ημέρες τής απογραφής, και έσυρε πίσω του αρκετόν λαό· και εκείνος απολέστηκε, και όλοι όσοι πείθονταν σ' αυτόν διασκορπίστηκαν.» (Πράξ. 5:35-37 [Φίλος])
Γιατί ακόμα πολύ λίγος [χρόνος][ ][μένει], ο ερχόμενος θα έρθει και δε θα χρονίσει.
Ο Παύλος γνωρίζοντας τα λόγια του Ιησού και των άλλων Αποστόλων έγραψε τη Β’ Επιστολή του προς τους Θεσσαλονικείς των ημερών του, το 51 ή 52 μ.Χ., είκοσι (20) περίπου χρόνια πριν της καταστροφή της Ιερουσαλήμ και προειδοποίησε, ότι θα ερχόταν πρώτα η αποστασία του λαού Ισραήλ και όσων θα εγκατέλειπαν την εκκλησία. Μετά θα ακολουθούσαν τον γιο της ανομίας και της απώλειας, πριν να έρθει η ένδοξη ημέρα του Κυρίου και της επισυναγωγής των αγίων στον Κύριο.
Η Β’ Θεσσαλονικείς Επιστολή γράφτηκε το 51 ή 52 μ.Χ..
«Σχετικά με το θέμα του ερχομού του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και της δικής μας σύναξης κοντά του, σας προτρέπουμε αδελφοί, να μην κλονίζεστε τόσο γρήγορα από το σωστό φρόνημα κι ούτε να θορυβηθείτε, πιστεύοντας πως έχει φτάσει τάχα η ημέρα του ερχομού του Κυρίου, ούτε εξαιτίας κάποιας διδαχής ούτε εξαιτίας κάποιου κηρύγματος ούτε εξαιτίας κάποιας επιστολής, που δήθεν προέρχεται από μας!
Προσέχετε να μη σας εξαπατήσει κανείς με κανέναν τρόπο. Γιατί δε θα έρθει η ημέρα εκείνη, αν δεν έρθει πρώτα η αποστασία και φανερωθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο γιος της απώλειας.» (2Θεσ. 2:1-3 Λόγος)
«εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι’ ἐπιστολῆς ὡς δι’ ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου.» (2Θεσ. 2:2 [SBLGNT])
Όμως ο συγγραφέας της Εβραίους επιστολής, που γράφτηκε ανάμεσα στο 64 με 69 μ.Χ., έρχεται να πει στους Εβραίους χριστιανούς των ημερών του, ότι δεν απέμενε πια πολύς χρόνος μέχρι τον ερχομό του Κυρίου, γιατί είχε έρθει η αποστασία στο λαό Ισραήλ και στην εκκλησία Του.
Όσοι από τον λαό Ισραήλ δέχτηκαν το ρήμα του Θεού εκείνες τις ημέρες και περίμεναν με υπομονή τα γεγραμμένα για εκείνες τις ημέρες αποτελούσαν την «αγαθή γη» που έφεραν τους καρπούς τους στον κατάλληλο καιρό και θα έπαιρναν τη μεγάλη ευλογία από τον Κύριο κατά το Δεύτερο Ερχομό Του. Αντίθετα όσοι άκουσαν το ρήμα του Θεού και δεν έμειναν σταθεροί και ενωμένοι γύρω από τον Γιο του Θεού τον Ιησού Χριστό αλλά στράφηκαν πίσω στα έργα του νομικισμού και των ανθρωπίνων παραδόσεων σαν την καταραμένη γη γέμισαν «ἀκάνθας καὶ τριβόλους». Το ΤΕΛΟΣ «των απειθούντων και στα οπίσω συρομένων» ήταν η «ΚΑΥΣΗ», όπως αυτή έλαβε χώρα με την πολιορκία και την πυρπόληση της Iερουσαλήμ και του Ναού από τους Ρωμαίους τo 70 μ.Χ..
«καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησεν καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει· Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. ….. τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσιν καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.» (Λουκ. 8:8,15 [SBLGNT])
«καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό. τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσιν.» (Λουκ. 8:7,14 [SBLGNT])
«Ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας πνεύματος ἁγίου καὶ καλὸν γευσαμένους θεοῦ ῥῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος, καὶ παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας.
γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ’ αὐτῆς ἐρχόμενον πολλάκις ὑετόν, καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις δι’ οὓς καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ θεοῦ· ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς, ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν.» (Εβρ. 6:4-8 [SBLGNT])
Και θα είστε μισούμενοι από όλους για το όνομά μου
Ένα ακόμα σοβαρό σημάδι πριν να έρθουν οι ψευδόχριστοι ήταν ο μεγάλος διωγμός που θα γινόταν εναντίον της εκκλησίας του Ιησού Χριστού στη γενιά των Αποστόλων.
«Πρὸ δὲ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφ’ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσιν, παραδιδόντες εἰς τὰς συναγωγὰς(των Εβραίων) καὶ φυλακάς, ἀπαγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου· ἀποβήσεται ὑμῖν εἰς μαρτύριον. Θέτε οὖν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν μὴ προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι, ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντιστῆναι ἢ ἀντειπεῖν ἅπαντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν.
παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων καὶ ἀδελφῶν καὶ συγγενῶν καὶ φίλων, καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων(των απειθούντων Εβραίων) διὰ τὸ ὄνομά μου.» καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται. ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν. (Λουκ. 21:12-19 SBLGNT)
«διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς· ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν· ὅπως ἔλθῃ ἐφ’ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυννόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἅβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην.» (Ματθ. 23:34-36 [SBLGNT])
«και λουσμένοι το σώμα με καθαρό νερό, ας κρατάμε την ομολογία τής ελπίδας ασάλευτη· επειδή, είναι πιστός αυτός που υποσχέθηκε·
και ας φροντίζουμε ο ένας για τον άλλον, παρακινώντας σε αγάπη και καλά έργα· μη αφήνοντας το να συνερχόμαστε μαζί, όπως είναι συνήθεια σε μερικούς, αλλά προτρέποντας ο ένας τον άλλον· και μάλιστα, τόσο περισσότερο, όσο βλέπετε να πλησιάζει η ημέρα.» (Εβρ. 10:23-25 [Φίλος])
«αλλά κάποια φοβερή αναμονή κρίσης και έξαψη φωτιάς, η οποία πρόκειται να κατατρώει τούς ενάντιους. Αν κάποιος αθετήσει τον νόμο τού Μωυσή, με βάση τη μαρτυρία δύο ή τριών μαρτύρων, πεθαίνει χωρίς έλεος· στοχάζεστε πόσο χειρότερης τιμωρίας θα κριθεί άξιος αυτός που καταπάτησε τον Υιό τού Θεού, και νόμισε κοινό το αίμα της διαθήκης με το οποίο αγιάστηκε, και έβρισε το πνεύμα της χάρης; Επειδή, ξέρουμε αυτόν που είπε: «Σε μένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα κάνω ανταπόδοση», λέει ο Κύριος. Και πάλι: «Ο Κύριος θα κρίνει τον λαό του». Είναι φοβερό το να πέσει κάποιος σε χέρια τού ζωντανού Θεού.» (Εβρ. 10:27-31 Φίλος)
Ξέρουμε πολύ καλά ότι ο λαός του Κυρίου ήταν ο λαός Ισραήλ.
Ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής επιμένει ότι δεν θα αργούσε να έρθει ο ερχόμενος σαν Αρχιερέας και Βασιλιάς για Δεύτερη φορά. Από τη μια για να δικαιώσει τους πολλούς που θα διατηρούσαν τη πίστη τους και από την άλλη για να κρίνει όσους είχαν αποστατήσει από το λαό Ισραήλ και είχαν αρνηθεί τον Ιησού Χριστό για βασιλιά τους.
«Υπομονῆς γὰρ ἔχετε χρείαν ἵνα τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τὴν ἐπαγγελίαν· ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονίσει· ὁ δὲ δίκαιός μου ἐκ πίστεως ζήσεται, καὶ ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ. ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν, ἀλλὰ πίστεως εἰς περιποίησιν ψυχῆς.» (Εβρ. 10:36-39 [SBLGNT])
Η εγγύτητα λοιπόν της Δεύτερης Παρουσίας του Κυρίου Ιησού, ήταν ότι ο Ιωάννης έβλεπε στις ημέρες της ζωής του πολλούς αντίχριστους γι΄αυτό και έγραφε ότι ήταν η «έσχατη ώρα».
Παρακάτω θα εξετάσουμε πως εκλάμβαναν οι ψευδοπροφήτες και ο λαός που τους ακολουθούσε τον χρόνο εκπλήρωσης της προφητείας των αληθινών προφητών. Ας ελπίσουμε ότι γνωρίζοντας την αλήθεια θα ελευθερωθούμε από φωνές πανικού και τρόμου που φέρνουν κάποιοι «δήθεν εμπνευσμένοι προφήτες», που λένε ότι ίσως στις ημέρες μας θα έρθει το τέλος του κόσμου.
Ο αμπελώνας του Κυρίου και οι κακοί εργάτες
Ο προφήτης Ησαΐας προφήτεψε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.
«Και τώρα, κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, και άνδρες τού Ιούδα, κρίνετε, παρακαλώ, ανάμεσα σε μένα και στον αμπελώνα μου.
Τι ήταν δυνατόν να κάνω ακόμα στον αμπελώνα μου, και δεν του το έκανα σ' αυτόν; Γιατί, [λοιπόν], ενώ περίμενα να κάνει σταφύλια, έκανε αγριοστάφυλα;
Τώρα, λοιπόν, θα σας αναγγείλω τι θα κάνω εγώ στον αμπελώνα μου· θα αφαιρέσω τον φραγμό του, και θα καταφαγωθεί· θα χαλάσω τον τοίχο του, και θα καταπατηθεί· και θα τον κάνω έρημο· δεν θα κλαδευτεί ούτε θα σκαφτεί, αλλ' εκεί θα βλαστήσουν τριβόλια και αγκάθια· θα προστάξω ακόμα τα σύννεφα να μη βρέξουν επάνω του βροχή.
Αλλά, ο αμπελώνας τού Κυρίου των δυνάμεων είναι ο οίκος Ισραήλ, και οι άνδρες τού Ιούδα, το αγαπητό του φυτό· και περίμενε κρίση, εντούτοις, δέστε, καταδυνάστευση· δικαιοσύνη, εντούτοις, δέστε, κραυγή.» (Ησ. 5:3-7 [Φίλος])
Ο Κύριος Ιησούς είπε την παραβολή του αμπελώνα και του δούλων του Κυρίου του αμπελώνα που στάλθηκαν για να συλλέξουν τους καρπούς του. Δυστυχώς οι πονηροί εργάτες του αμπελώνα φόνευσαν τον Γιο, για να πάρουν αυτοί την κληρονομιά του αμπελώνα. Τότε ο Ιησούς έκανε μια ερώτηση και πήρε μια απάντηση από τους παρόντες Αρχιερείς και τους Πρεσβύτερους του λαού.
«Όταν, λοιπόν, έρθει ο ιδιοκτήτης τού αμπελώνα, τι θα κάνει σ' εκείνους τους γεωργούς;
Του λένε: Τους κακούς θα τους απολέσει με κακό τρόπο· και τον αμπελώνα θα τον μισθώσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στις εποχές τους.» (Ματθ. 21:40-41 Φίλος)
Όλοι οι πιστοί γνωρίζουμε ότι ο Κύριος του αμπελώνα είναι ο Παντοκράτορας Θεός, που θα ερχόταν για Δεύτερη φορά να κρίνει το λαό Του Ισραήλ μέσα από το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, γιατί ήταν και Γιος Ανθρώπου.
Σήμερα οι περισσότεροι χριστιανοί κήρυκες διισχυρίζονται, ότι η κρίση του Λευκού Θρόνου θα γίνει στη Δεύτερη Παρουσία του Ιησού μετά την καταστροφή του ουρανού και της γης.
«ΚΑΙ είδα έναν μεγάλο λευκό θρόνο, κι αυτόν που κάθεται επάνω σ' αυτόν, από το πρόσωπο του οποίου έφυγε η γη και ο ουρανός· και δεν βρέθηκε τόπος γι' αυτά·» (Αποκ. 20:11 Φίλος)
Αφού ο ουρανός και η γη θα καταστραφούν στην Δεύτερη Παρουσία, και όλος ο υλικός κόσμος θα καταστραφεί, ποιος ο λόγος ο Κύριος του αμπελώνα να μισθώσει τον αμπελώνα σε άλλους γεωργούς; Δεδομένου μάλιστα ότι μετά την κρίση του Θρόνου οι νέοι γεωργοί θα φέρουν καρπούς και μάλιστα στον κατάλληλο καιρό. Σε ποιους θα κηρύξουν οι νέοι γεωργοί για να σωθούν μετά την καταστροφή του κόσμου;
Μάλιστα όταν ο Ιησούς πήρε την σωστή απάντηση από το ίδιο το στόμα των Αρχιερέων και των Πρεσβύτερων του λαού, «Τους κακούς θα τους απολέσει με κακό τρόπο· και τον αμπελώνα θα τον μισθώσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στις εποχές τους.» συνεχίζοντας τους είπε:
«Τους λέει ο Ιησούς: Ποτέ δεν διαβάσατε στις γραφές: «Η πέτρα που αποδοκίμασαν οι οικοδομούντες, αυτή έγινε ακρογωνιαία [πέτρα]· από τον Κύριο έγινε αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας»;
Γι' αυτό, σας λέω ότι, η βασιλεία τού Θεού θα αφαιρεθεί από σας, και θα δοθεί σε έθνος που κάνει τούς καρπούς της.
Και όποιος πέσει επάνω σ' αυτή την πέτρα, θα συντριφτεί· επάνω σε όποιον, όμως, πέσει, θα τον κατασυντρίψει.
Και όταν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι άκουσαν τις παραβολές του, κατάλαβαν ότι μιλάει γι' αυτούς·
και ζητώντας να τον πιάσουν, φοβήθηκαν τα πλήθη, επειδή τον είχαν ως προφήτη.| (Ματθ. 21:42-46 Φίλος)
Οι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι που άκουσαν τις παραβολές του, κατάλαβαν ότι στη δική τους γενιά θα ερχόταν ο Κύριος του αμπελώνα να τους κρίνει. Μάλιστα κατάλαβαν ότι θα έχαναν τον αμπελώνα, που είναι η Βασιλεία του Θεού, γιατί ο Θεός θα έδινε τη Βασιλεία του Θεού σε ένα άλλο έθνος που δεν είναι άλλο από την Εκκλησία του Ιησού Χριστού.
Πράγματι αυτή η κρίση και η η οργή του Θεού ήρθε πάνω στο λαό Ισραήλ το 70 μ.Χ. με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.
«Και όταν δείτε την Ιερουσαλήμ περικυκλωμένη από στρατόπεδα, τότε γνωρίστε ότι πλησίασε η ερήμωσή της. Τότε, αυτοί [που είναι] στην Ιουδαία, ας φεύγουν στα βουνά· και εκείνοι που είναι μέσα σ' αυτή, ας αναχωρούν έξω· και εκείνοι που είναι στα χωράφια, ας μη μπαίνουν μέσα σ' αυτή. Επειδή, αυτές είναι ημέρες εκδίκησης, για να εκπληρωθούν όλα τα γραμμένα. Και αλλοίμονο σ' εκείνες που εγκυμονούν και σ' εκείνες που θηλάζουν κατά τις ημέρες εκείνες· επειδή, θα είναι μεγάλη στενοχώρια επάνω στη γη, και οργή ενάντια σε τούτο τον λαό.» (Λουκ. 21:20-23 [Φίλος]) (Διάβασε Λουκ. 19:11-12, 27)
Πράγματι ο Κύριος κατέστρεψε την πόλη εκείνων που δεν ήθελαν να γίνει ο Βασιλιάς τους. Έδωσε ένα τέλος στη βασιλεία εκείνων που καυχιόντουσαν στα έργα τους και όχι στο έλεος του Θεού.
Την Βασιλεία ο Ιησούς την έδωσε στην εκκλησία Του η οποία θα φέρνει καρπούς πάνω στη γη εις τους αιώνες των αιώνων και έτσι θα δοξάζεται η χάρη και η αλήθεια που δόθηκε με τον Ιησού Χριστό.
«Ο δὲ θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τῷ Χριστῷ— χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι—
καὶ συνήγειρεν καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,
ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσιν τοῖς ἐπερχομένοις τὸ ὑπερβάλλον πλοῦτος τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ’ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.» (Εφ. 2:4-7 [SBLGNT])
«Τῷ δὲ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν κατὰ τὴν δύναμιν τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἡμῖν,
αὐτῷ ἡ δόξα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς πάσας τὰς γενεὰς τοῦ αἰῶνος τῶν αἰώνων· ἀμήν.» (Εφ. 3:20-21 [SBLGNT])
Η αμαρτία και η ανομία των ψευδοπροφητών και του λαού δεν επέτρεπε να κατανοούν τον χρόνο και τον τρόπο της εκπλήρωσης των λόγων του Θεού.
Ο Ησαΐας όταν είχε καυτηριάσει την απιστία του λαού του Ισραήλ, είχε επισημάνει τα σοβαρά τους λάθη.
Δυστυχώς πολλές φορές τα παιδιά του Θεού, ο λαός Ισραήλ, όταν δεν έπρατταν το θέλημα του και δεν ακολουθούσαν τις εντολές Του δεν είχαν την διάκριση και την όραση να βλέπουν την πνευματική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν. Ενώ ήταν σε τραγική κατάσταση, θεωρούσαν ότι εκπλήρωναν το θέλημα του Θεού και ζητούσαν να έρθει ο Κύριος να φανερώσει τη δικαιοσύνη Του.
«Αυτοί που λένε: Ας σπεύσει, ας επιταχύνει το έργο του, για να δούμε· και η βουλή τού Αγίου τού Ισραήλ ας πλησιάσει κι ας έρθει, για να μάθουμε!
Ουαί σ' εκείνους που λένε το κακό καλό, και το καλό κακό· αυτοί που βάζουν το σκοτάδι για φως, και το φως για σκοτάδι· αυτοί που βάζουν το πικρό για γλυκό, και το γλυκό για πικρό! Ουαί σε όσους είναι σοφοί στα μάτια τους, και φρόνιμοι στον εαυτό τους!
Ουαί σε όσους είναι δυνατοί για να πίνουν κρασί, και ισχυροί στο να ανακατεύουν σίκερα· οι οποίοι δικαιώνουν τον παράνομο για δώρα, και το δίκιο τού δικαίου το αφαιρούν απ' αυτόν!
Γι' αυτό, όπως η γλώσσα τής φωτιάς κατατρώει το καλάμι, και το άχυρο αφανίζεται στη φλόγα, έτσι και η ρίζα τους θα γίνει σαν σαπίλα, και το άνθος τους θα ανέβει σαν σκόνη· επειδή, απέρριψαν τον νόμο τού Κυρίου των δυνάμεων, και καταφρόνησαν τον λόγο τού Αγίου τού Ισραήλ. Γι' αυτό, ο θυμός τού Κυρίου άναψε ενάντια στον λαό του, και απλώνοντας το χέρι του εναντίον τους, τους πάταξε· και τα βουνά έτρεμαν, και τα πτώματά τους έγιναν σαν κοπριά στο μέσον των δρόμων. Σε όλα αυτά ο θυμός του δεν αποστράφηκε, αλλά το χέρι του [είναι] ακόμα απλωμένο.» (Ησα. 5:19-25 Φίλος)
«αυτοί που λένε: Ας σπεύσει, ας επιταχύνει το έργο του, για να δούμε· και η βουλή τού Αγίου τού Ισραήλ ας πλησιάσει κι ας έρθει, για να μάθουμε!» (Ησ. 5:19 Φίλος)
Ο Ιησούς Χριστός όντας ο Προφήτης πριν το ΤΕΛΟΣ είπε «ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ» όπως και ο Ιεζεκιήλ είπε «ιδου το περας ηκει ιδου ημερα κυριου ει»
Άλλες φορές πάλι όταν ο Θεός μιλούσε με τους προφήτες Του και προειδοποιούσε ότι πολύ σύντομα επρόκειτο να επιφέρει κακά οι αποστάτες ψευδοπροφήτες και ο λαός που τους ακολουθούσε δεν πίστευαν τα λόγια του Κυρίου, γιατί δεν τους συνέφεραν. Αντίθετα τότε έλεγαν ότι τα λόγια που πρόφεραν οι προφήτες δεν θα γίνονταν σύντομα αλλά ότι, «Η όραση, που αυτός βλέπει, αναφέρεται σε πολλές ημέρες, και προφητεύει για μακρινούς χρόνους.»
Έτσι συνέβη και με τον προφήτη Ιεζεκιήλ όταν προειδοποίησε την Ιερουσαλήμ και το λαό της για την επικείμενη πολιορκία της και την καταστροφή της από τους Βαβυλώνιους. ( Ιεζεκιήλ δ:1-17, ε:5-10,13-17, στ:11-14)
«Και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων και συ υιε ανθρωπου ειπον ταδε λεγει κυριος τη γη του ισραηλ περας(το τέλος) ηκει το περας (το τέλος) ηκει επι τας τεσσαρας πτερυγας της γης
(7:7) νυν το περας προς σε και αποστελω εγω επι σε και εκδικησω σε εν ταις οδοις σου και δωσω επι σε παντα τα βδελυγματα σου
(7:8) ου φεισεται ο οφθαλμος μου επι σε ουδε μη ελεησω διοτι την οδον σου επι σε δωσω και τα βδελυγματα σου εν μεσω σου εσται και επιγνωση διοτι εγω κυριος
(7:9) διοτι ταδε λεγει κυριος
(7:3) ηκει το περας
(7:4) επι σε τον κατοικουντα την γην ηκει ο καιρος ηγγικεν η ημερα ου μετα θορυβων ουδε μετα ωδινων
(7:5) νυν εγγυθεν εκχεω την οργην μου επι σε και συντελεσω τον θυμον μου εν σοι και κρινω σε εν ταις οδοις σου και δωσω επι σε παντα τα βδελυγματα σου
(7:6) ου φεισεται ο οφθαλμος μου ουδε μη ελεησω διοτι τας οδους σου επι σε δωσω και τα βδελυγματα σου εν μεσω σου εσονται και επιγνωση διοτι εγω ειμι κυριος ο τυπτων ιδου το περας ηκει ιδου ημερα κυριου ει και η ραβδος ηνθηκεν η υβρις εξανεστηκεν και συντριψει στηριγμα ανομου και ου μετα θορυβου ουδε μετα σπουδης ηκει ο καιρος ιδου η ημερα ο κτωμενος μη χαιρετω και ο πωλων μη θρηνειτω διοτι ο κτωμενος προς τον πωλουντα ουκετι μη επιστρεψη και ανθρωπος εν οφθαλμω ζωης αυτου ου κρατησει σαλπισατε εν σαλπιγγι και κρινατε τα συμπαντα ο πολεμος εν ρομφαια εξωθεν και ο λιμος και ο θανατος εσωθεν ο εν τω πεδιω εν ρομφαια τελευτησει τους δε εν τη πολει λιμος και θανατος συντελεσει» (Ιεζ. 7:1-15 Εβδομήκοντα Ο’)
Ο Θεός μέσω του προφήτη έλεγε «Τέλος, το τέλος ήλθεν επί τα τέσσαρα άκρα της γης (του Ισραήλ). Το τέλος ήλθε τώρα επί σε και θέλω αποστείλει επί σε την οργήν μου και θέλω σε κρίνει κατά τας οδούς σου και θέλω ανταποδώσει επί σε πάντα τα βδελύγματά σου». Αντίθετα και πεισματικά οι ψευδοπροφήτες και ο λαός που τους ακολουθούσε χάριν ωφελείας έλεγαν «Οι ημέρες μακραίνουν, και όλη η όραση χάθηκε;»
Ο προφήτης Ιεζεκιήλ προφητεύοντας την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους του Ναβουχοδονόσορα είπε :
«Και έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου, λέγοντας:
Γιε ανθρώπου, φάε το ψωμί σου με τρόμο, και πιες το νερό σου με φρίκη και αγωνία. Και πες στον λαό τής γης: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός για τους κατοίκους τής Ιερουσαλήμ, [και] για τη γη τού Ισραήλ: Θα φάνε το ψωμί τους με αγωνία, και θα πιουν το νερό τους με έκσταση· επειδή, η γη της θα ερημωθεί από το πλήρωμά της, εξαιτίας της ανομίας όλων αυτών που κατοικούν σ' αυτή· και οι πόλεις που κατοικούνται, θα ερημωθούν, και η γη θα αφανιστεί· και θα γνωρίσετε ότι εγώ [είμαι] ο Κύριος. Και έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου, λέγοντας: Γιε ανθρώπου, ποια είναι η παροιμία, που έχετε στη γη Ισραήλ, λέγοντας: Οι ημέρες μακραίνουν, και όλη η όραση χάθηκε; Γι' αυτό, πες τους: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Θα κάνω αυτή την παροιμία να σταματήσει, και στο εξής δεν θα χρησιμοποιούν αυτή την παροιμία στον Ισραήλ· αλλά, πες τους:. Επειδή, εγώ [είμαι] ο Κύριος· εγώ θα μιλήσω, και ο λόγος που θα μιλήσω, θα εκτελεστεί· δεν θα μακρύνει πλέον· επειδή, στις ημέρες σας, ω οίκος αποστάτης Πλησιάζουν οι ημέρες, και η εκπλήρωση κάθε όρασης· επειδή, δεν θα είναι πλέον καμιά όραση αναληθής ούτε κολακευτική πρόρρηση, μέσα στον Ισραήλ, θα μιλήσω έναν λόγο, και θα τον εκτελέσω, λέει ο Κύριος ο Θεός. Και έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου, λέγοντας: Γιε ανθρώπου δες, ο οίκος Ισραήλ λένε: Η όραση, που αυτός βλέπει, αναφέρεται σε πολλές ημέρες, και προφητεύει για μακρινούς χρόνους.
Γι' αυτό, πες τους: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Κανένα από τα λόγια μου δεν θα μακρύνει πλέον, αλλά ο λόγος που μίλησα θα εκτελεστεί, λέει ο Κύριος ο Θεός. (Ιεζ. 12:17-28)
Ενώ ο Θεός μέσω των προφητών έλεγε ότι «ταχέως» θα ερχόταν η καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους, οι ψευδοπροφήτες μιλούσαν κολακευτικά στο λαό και έλεγαν ότι «Η όραση, που αυτός βλέπει, αναφέρεται σε πολλές ημέρες, και προφητεύει για μακρινούς χρόνους».
«ΚΑΙ έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου, λέγοντας:
Γιε ανθρώπου, προφήτευσε ενάντια στους προφήτες τού Ισραήλ που προφητεύουν, και πες σ' αυτούς που προφητεύουν από τη δική τους καρδιά: Ακούστε τον λόγο τού Κυρίου.
Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Αλλοίμονο στους μωρούς προφήτες, που περπατούν πίσω από το πνεύμα τους, και δεν έχουν δει [καμιά όραση]! Ισραήλ, οι προφήτες σου είναι σαν τις αλεπούδες στις ερήμους.
Δεν έχετε ανέβει στις χαλάστρες ούτε έχετε ανεγείρει περιφράγματα υπέρ του οίκου Ισραήλ, για να σταθεί στη μάχη, την ημέρα τού Κυρίου.
Είδαν ματαιότητες και αναληθείς μαντείες, που λένε: Ο Κύριος λέει: Ενώ ο Κύριος δεν τους έχει αποστείλει· και έκαναν [τους ανθρώπους] να ελπίζουν ότι ο λόγος [τους] θα εκπληρωνόταν.
Δεν είδατε μάταιες οράσεις, και μιλήσατε αναληθείς μαντείες, και λέτε: Ο Κύριος είπε, ενώ εγώ δεν μίλησα;
Γι' αυτό, έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Επειδή, μιλήσατε ματαιότητες, και είδατε ψέματα, γι' αυτό, δέστε, εγώ είμαι εναντίον σας, λέει ο Κύριος ο Θεός.
Και το χέρι μου θα είναι ενάντια στους προφήτες, αυτούς που βλέπουν ματαιότητες, και που μαντεύουν ψέματα· δεν θα είναι στη βουλή του λαού μου, και στην καταγραφή τού οίκου Ισραήλ δεν θα καταγραφούν ούτε θα μπουν μέσα στη γη τού Ισραήλ· και θα γνωρίσετε ότι εγώ [είμαι] ο Κύριος ο Θεός.» (Ιεζ. 13:1-9 [Φίλος])
«Έτσι λέει ο Κύριος για τους προφήτες, που πλανούν τον λαό μου, οι οποίοι, καθώς δαγκώνουν με τα δόντια τους, φωνάζουν: Ειρήνη· και αν κάποιος δεν βάλει [κάτι] στο στόμα τους, κηρύττουν εναντίον του πόλεμο.
Γι' αυτό, [θα είναι] σε σας νύχτα, αντί όρασης, και σκοτάδι σε σας αντί μαντείας· και ο ήλιος θα δύσει επάνω στους προφήτες, και η ημέρα θα σκοτεινιάσει επάνω τους.
Τότε, αυτοί που βλέπουν, θα ντροπιαστούν, και οι μάντεις θα ντραπούν· και θα σκεπάσουν τα χείλη τους, όλοι αυτοί, επειδή δεν υπάρχει απόκριση του Θεού.
Αλλά εγώ, βέβαια, είμαι γεμάτος δύναμη διαμέσου τού πνεύματος του Κυρίου, και κρίση, και ισχύ, για να αναγγείλω στον Ιακώβ την παράβασή του, και στον Ισραήλ την αμαρτία του.
Ακούστε, λοιπόν, τούτο, αρχηγοί τού Ιακώβ, άρχοντες του οίκου Ισραήλ, εσείς που αηδιάζετε την κρίση, και διαστρέφετε κάθε ευθύτητα· που κτίζετε τη Σιών με αίμα, και την Ιερουσαλήμ με ανομία.
Οι άρχοντές της κρίνουν με δώρα, και οι ιερείς της διδάσκουν με μισθό, και οι προφήτες της μαντεύουν με ασήμι, και επαναπαύονται στον Κύριο, λέγοντας: Δεν είναι ο Κύριος ανάμεσά μας; Κακό δεν θάρθει επάνω μας.
Γι' αυτό, η Σιών θα αροτριαστεί εξαιτίας σας σαν χωράφι, και η Ιερουσαλήμ θα γίνει σωρός [από πέτρες], και το βουνό τού οίκου σαν ψηλοί τόποι δρυμού.» (Μιχ. 3:5-12 [Φίλος])
Όταν λένε, «ειρήνη και ασφάλεια», τότε αιφνίδιος όλεθρος πέφτει πάνω τους
Μήπως και οι σύγχρονοι ψευδοπροφήτες της γενιάς των Αποστόλων δεν έλεγαν ότι δεν θα συμβεί κακό στην Ιερουσαλήμ; Έτσι άλλαζαν τους προσδιορισμούς της προφητείας του Ιησού και των Αποστόλων, που προσδιόριζαν ότι σε εκείνη τη γενιά και σε εκείνες τις ημέρες θα ερχόταν η Παρουσία του Κυρίου και η Συντέλεια του αιώνα της Παλαιάς Διαθήκης.
Δυστυχώς οι Ιουδαίοι των ημερών του Ιησού και των Αποστόλων άκουσαν προφητείες για την καταστροφή του Ναού και της Ιερουσαλήμ, που θα συνέβαιναν σε εκείνη τη γενιά και αυτοί δεν ήθελαν να τις δεχθούν και να τις πιστέψουν, γιατί δεν έβλεπαν και δεν αναγνώριζαν την αποστασία τους. Αντίθετα οι ψευδοπροφήτες εκείνων των ημερών έλεγαν ότι «Ειρήνη και ασφάλεια» θα υπήρχε για την αγαπημένη πόλη τους και κακό δεν θα ερχόταν πάνω τους.
«Αλλά σχετικά με τους χρόνους και τους καιρούς, αδελφοί, δεν έχετε ανάγκη να σας γράφουν, γιατί [εσείς οι] ίδιοι ακριβώς ξέρετε ότι [η] ημέρα [του] Κυρίου έτσι έρχεται, όπως [ο] κλέφτης μέσα στη νύχτα.
Όταν λένε, «ειρήνη και ασφάλεια», τότε αιφνίδιος όλεθρος πέφτει πάνω τους όπως ακριβώς οι ωδίνες σ’ αυτήν που έχει [παιδί] στην κοιλιά, και [οπωσδήποτε] δε θα ξεφύγουν.
Εσείς όμως, αδελφοί, δεν είστε στο σκοτάδι, ώστε η Ημέρα να σας καταλάβει [ξαφνικά] σαν κλέφτης.» (1Θεσ. 5:1-4 [Μεταγλώττιση])
Ο Παύλος γνωρίζοντας τι επρόκειτο να συμβεί στην Ιερουσαλήμ και στον Ναό, που ήταν το κέντρο της Ιουδαϊκής λατρείας, καθώς θα ερχόταν η οργή του Θεού και το τέλος του αιώνα του Μωσαϊκού Νόμου.(Λουκάς 21:20-24). Έτσι απέτρεπε τους Ισραηλίτες και προσήλυτους Θεσσαλονικείς να επισκεφτούν τα επόμενα χρόνια την Ιερουσαλήμ.
«Δεδομένου ότι, ο Θεός δεν μας προσδιόρισε για οργή, αλλά για απόλαυση σωτηρίας, διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού,
ο οποίος πέθανε για χάρη μας, ώστε, είτε αγρυπνούμε είτε κοιμόμαστε, να ζήσουμε μαζί του.
Γι' αυτό, παρηγορείτε ο ένας τον άλλον, και οικοδομείτε ο ένας τον άλλον, όπως και κάνετε.» (1Θεσ. 5:9-11 [Φίλος])
Ο Πέτρος έστειλε δυο επιστολές στους χριστιανούς Ισραηλίτες της διασποράς και τους προειδοποιούσε να προσέχουν από τους διεσπαρμένους Ιουδαίους ψευδοδιδασκάλους, που είχαν βγει μέσα από την Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Σε αντίθετη περίπτωση θα κινδύνευαν να καταδικαστούν και θα γίνονταν μέτοχοι της ταχείας απώλειας που θα επέρχονταν πάνω στους ψευδοπροφήτες και ψευδοδιδασκάλους των ημερών τους.
«Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήτες μεταξύ του λαού, όπως και μεταξύ σας θα υπάρχουν ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισαγάγουν κρυφά αιρέσεις απώλειας και που θα αρνιούνται και [το] Δεσπότη που τους αγόρασε, επιφέροντας στους εαυτούς τους ταχεία απώλεια.Και πολλοί θα ακολουθήσουν τις ασέλγειές τους, εξαιτίας των οποίων η οδός της αλήθειας θα βλαστημηθεί. Και με πλεονεξία θα σας εμπορεύονται με πλαστά λόγια· γι’ αυτούς η καταδίκη από παλιά δεν αργεί και η απώλειά τους δε νυστάζει.» (2Πέτ. 2:1-3 [Μεταγλώττιση])
‘Ηταν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που ειρωνεύονταν και ακύρωναν τα προφητικά λόγια του Κυρίου Ιησού και των Αποστόλων Του για την επικείμενη Παρουσία του Κυρίου, αφού ήταν γνωστό ότι ζούσαν «στις έσχατες ημέρες» του Νόμου.
«Ταύτην ἤδη, ἀγαπητοί, δευτέραν ὑμῖν γράφω ἐπιστολήν, ἐν αἷς διεγείρω ὑμῶν ἐν ὑπομνήσει τὴν εἰλικρινῆ διάνοιαν,
μνησθῆναι τῶν προειρημένων ῥημάτων ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ τῆς τῶν ἀποστόλων ὑμῶν ἐντολῆς τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος,
τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες ὅτι ἐλεύσονται ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν ἐν ἐμπαιγμονῇ ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἰδίας ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι
καὶ λέγοντες· Ποῦ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία τῆς παρουσίας αὐτοῦ; ἀφ’ ἧς γὰρ οἱ πατέρες ἐκοιμήθησαν, πάντα οὕτως διαμένει ἀπ’ ἀρχῆς κτίσεως.
λανθάνει γὰρ αὐτοὺς τοῦτο θέλοντας ὅτι οὐρανοὶ ἦσαν ἔκπαλαι καὶ γῆ ἐξ ὕδατος καὶ δι’ ὕδατος συνεστῶσα τῷ τοῦ θεοῦ λόγῳ,
δι’ ὧν ὁ τότε κόσμος ὕδατι κατακλυσθεὶς ἀπώλετο·
οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ τῷ αὐτῷ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσὶν πυρὶ τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καὶ ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων.» (2Πέτ. 3:1-7 [SBLGNT])
Η παραπάνω προειδοποίηση είναι ξεκάθαρο ότι αφορούσε τους Ισραηλίτες χριστιανούς της διασποράς των ημερών του Πέτρου και όχι τους χριστιανούς των ημερών μας. Οι ψευδοδιδάσκαλοι εκείνων των ημερών ειρωνεύονταν τους χριστιανούς εκείνων των ημερών και ακύρωναν την «εγγύτητα» της επαγγελίας της παρουσίας του Κυρίου, όπως προφητεύτηκε από τον ίδιο τον Ιησού και τους Αποστόλους.
Πού είναι η υπόσχεση της παρουσίας Του; Γιατί αφότου οι πατέρες κοιμήθηκαν, όλα παραμένουν κατ’ αυτόν τον τρόπο από [την] αρχή [της] κτίσης
Ο Πέτρος μάλιστα εμφατικά έγραψε ότι ήταν πολύ κοντά το «τέλος».
«Πάντων δὲ τὸ τέλος ἤγγικεν. σωφρονήσατε οὖν καὶ νήψατε εἰς προσευχάς· πρὸ πάντων τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἀγάπη καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν·» (1Πέτ. 4:7-8 [SBLGNT])
Δεν ήταν μόνο οι Ιουδαίοι των ημερών εκείνων που διέστρεφαν τα λόγια του Ιησού και των Αποστόλων αλλά και πολλοί «Χριστιανοί» των μετέπειτα αιώνων μέχρι και τις ημέρες μας έλεγαν και λένε ότι οι προφητείες του Ιησού και των Αποστόλων δεν θα εκπληρώνονταν εκείνες τις ημέρες πλήρως και εάν εκπληρώνονταν θα εκπληρώνονταν μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα χιλιάδων ετών.
Μάλιστα αυτοί οι ιδιοφυείς αυτόκλητοι «προφήτες» των ημερών μας λένε ότι ο Ιησούς με τη λυτρωτική σταυρική θυσία δεν επέτυχε να σώσει τον εβραϊκό λαό από τις αμαρτίες του εκείνη την εποχή. Γι΄αυτό άφησε ένα μεγάλο χρονικό κενό στην τελευταία εβδομάδα των εβδομήντα εβδομάδων του Δανιήλ, για να έρθει να σώσει όλο το εβραϊκό έθνος.
Είναι δυνατό να απέτυχε το αίμα του Ιησού Χριστού; Είναι δυνατόν να αλλάζει ο Κύριος τον προφητικό του χρόνο εξαιτίας της απόρριψης της χάρης Του από μέρος του εβραϊκού έθνους;
Εάν ο Παύλος και ο Πέτρος προφήτευαν μέσα από τις επιστολές τους και προειδοποιούσαν ότι ήταν πολύ κοντά ΤΟ ΤΕΛΟΣ, πως μπορούμε να λέμε ότι η εγγύτητα των γεγονότων που προφήτεψε ο Ιησούς μέσα στην Αποκάλυψη ήταν για χιλιάδες χρόνια μετά.
«ταῦτα δὲ τυπικῶς συνέβαινεν ἐκείνοις, ἐγράφη δὲ πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν, εἰς οὓς τὰ τέλη τῶν αἰώνων κατήντηκεν.
ὥστε ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ,» (1Κορ. 10:11-12 [SBLGNT])
Ο ίδιος ο Ιησούς είχε προφητέψει, όντας ο Προφήτης, ποια θα ήταν τα σημεία που θα προσδιόριζαν το ΤΕΛΟΣ.
Ο Ιησούς απέστειλε τους αποστόλους με σκοπό να κηρύξουν «πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ» ότι «Ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» και ότι θα ερχόταν το ΤΕΛΟΣ και η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ. Τους προειδοποίησε για τους διωγμούς που θα δέχονταν και θα υπέφεραν μέχρι να κηρυχτεί το ευαγγέλιο στην Παλαιστίνη αλλά και σε όλη την ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όπου ήταν διεσπαρμένοι οι Iσραηλίτες σαν απολωλότα πρόβατα. Τότε θα ερχόταν το ΤΕΛΟΣ της Παλαιάς βασιλείας του ιουδαϊκού νομικισμού και θα ερχόταν η Νέα βασιλεία της χάρης και της αλήθειας του Ιησού Χριστού.
«Τούτους τοὺς δώδεκα ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς παραγγείλας αὐτοῖς λέγων· Εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε καὶ εἰς πόλιν Σαμαριτῶν μὴ εἰσέλθητε· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι Ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. 10:5-7 [SBLGNT])
«Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί. προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσιν γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια, καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς· καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν. ὅταν δὲ παραδῶσιν ὑμᾶς, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί λαλήσητε· δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τί λαλήσητε· οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τοῦ πατρὸς ὑμῶν τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν. παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς. καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς ΤΕΛΟΣ οὗτος σωθήσεται. ὅταν δὲ διώκωσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, φεύγετε εἰς τὴν ἑτέραν· ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.» (Ματθ. 10:16-23 [SBLGNT])
«καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ·
πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες· Ἐγώ εἰμι ὁ χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσιν. μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων· ὁρᾶτε, μὴ θροεῖσθε· δεῖ γὰρ γενέσθαι, ἀλλ’ οὔπω ἐστὶν τὸ τέλος. ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων.» (Ματθ. 24:4-8 [SBLGNT])
«Τότε παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν καὶ ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου. καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παραδώσουσιν καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους· καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσιν πολλούς· καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν. ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται. καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.» (Ματθ. 24:14 [SBLGNT])
Και θα κηρυχτεί αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη, και τότε θα έρθει το τέλος
«Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ.28:29)
«Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, συνεργούντος του Κυρίου και βεβαιούντος το κήρυγμα διά των επακολουθούντων θαυμάτων.» (Μάρκ. 16:20)
Είναι αρκετά τα εδάφια που μαρτυρούν στην Καινή Διαθήκη, ότι πράγματι στη γενιά των Αποστόλων κηρύχθηκε το ευαγγέλιο της βασιλείας του Ιησού Χριστού σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο και την ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπου υπήρχαν συναγωγές των διεσπαρμένων Ισραηλιτών. Επρόκειτο σύντομα να έρθει ΤΟ ΤΕΛΟΣ – ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ (ολοκλήρωση - εκπλήρωση) του ΑΙΩΝΑ του ΜΩΣΑΪΚΟΥ ΝΟΜΟΥ.
«Ακούσαντες τὴν πίστιν ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ τὴν ἀγάπην ἣν ἔχετε εἰς πάντας τοὺς ἁγίους διὰ τὴν ἐλπίδα τὴν ἀποκειμένην ὑμῖν ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἣν προηκούσατε ἐν τῷ λόγῳ τῆς ἀληθείας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ παρόντος εἰς ὑμᾶς, καθὼς καὶ ἐν παντὶ τῷ κόσμῳ ἐστὶν καρποφορούμενον καὶ αὐξανόμενον καθὼς καὶ ἐν ὑμῖν, ἀφ’ ἧς ἡμέρας ἠκούσατε καὶ ἐπέγνωτε τὴν χάριν τοῦ θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ·» (Κολ. 1:4-6 [SBLGNT])
«Εἴ γε ἐπιμένετε τῇ πίστει τεθεμελιωμένοι καὶ ἑδραῖοι καὶ μὴ μετακινούμενοι ἀπὸ τῆς ἐλπίδος τοῦ εὐαγγελίου οὗ ἠκούσατε, τοῦ κηρυχθέντος ἐν πάσῃ κτίσει τῇ ὑπὸ τὸν οὐρανόν, οὗ ἐγενόμην ἐγὼ Παῦλος διάκονος.» (Κολ. 1:23 [SBLGNT])
«Ἀλλὰ λέγω, μὴ οὐκ ἤκουσαν; μενοῦνγε· Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν.» (Ρωμ. 10:18 [SBLGNT])
Πράγματι οι απόστολοι κήρυξαν «εἰς πᾶσαν τὴν γῆν» της Παλαιστίνης, «εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης» της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπου υπήρχαν διεσπαρμένοι Ισραηλίτες και «ἐν πάσῃ κτίσει τῇ ὑπὸ τὸν οὐρανόν» έτσι πέτυχαν να καλέσουν και τους εθνικούς στη χάρη και αλήθεια της βασιλείας του Ιησού Χριστού.
«Εις δε τον δυνάμενον να σας στηρίξη κατά το ευαγγέλιόν μου και το κήρυγμα του Ιησού Χριστού, κατά την αποκάλυψιν του μυστηρίου του σεσιωπημένου μεν από χρόνων αιωνίων, φανερωθέντος δε τώρα διά προφητικών γραφών κατ' επιταγήν του αιωνίου Θεού και γνωρισθέντος εις πάντα τα έθνη προς υπακοήν πίστεως.» (Ρωμ. 16:25-26 [Βάμβας])
Η εκκλησία του Ιησού Χριστού της γενιάς των Αποστόλων «φαινόταν» να είναι χήρα και ο Νυμφίος της «υπέφερε θάνατο σταυρού». Όμως όντας αναστημένος θα ερχόταν «ἐν τάχει» να πάρει εκδίκηση για τα όσα υπέφερε το Σώμα Του, που έκραζε με πίστη σ΄Αυτόν που ήταν ο Δίκαιος Κριτής όσο αυτός έλειπε. Θα έβρισκε όμως τους Εβραίους χριστιανούς, που κατοικούσαν στη γη του Ισραήλ, να έχουν διατηρήσει με πίστη τα λόγια του Ιησού στις καρδιές τους;
«Λέγω ὑμῖν ὅτι ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ἐν τάχει. πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. 18:8 [SBLGNT])
Η γενιά εκείνη θα έβλεπε «ἐν τάχει» την συντριβή του Σατανά.
«ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης συντρίψει τὸν Σατανᾶν ὑπὸ τοὺς πόδας ὑμῶν ἐν τάχει. ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ’ ὑμῶν.» (Ρωμ. 16:20 [SBLGNT])
Αποκορύφωμα του ενδιαφέροντος και της αγάπης του Θεού για το λαό Του (Ιουδαίους και Εθνικούς) ήταν το βιβλίο της Αποκάλυψης, όπου ο Ιησούς φανέρωσε τη δόξα του προσώπου Του αλλά τους προειδοποίησε πως θα εκφύγουν όλα τα κακά που θα έρχονταν πάνω στους ασεβείς και απειθείς Εβραίους και προσήλυτους εκείνης της γενιάς.
Οι λόγοι για τους οποίους πιστεύουμε ότι η Αποκάλυψη του Ιωάννη γράφτηκε πριν το 70 μ.Χ. και όχι μετά το 90 μ.Χ. όπως πολλοί ισχυρίζονται παρουσιάζονται στα άρθρα :
1) Δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη
http://www.aionios-diathiki.gr/den-thelei-parelthei-e-genea-aute
2) Πότε γράφτηκε το βιβλίο της Αποκάλυψης
http://www.aionios-diathiki.gr/pote-graphteke-to-biblio-tes-apokalypses
3) Η δευτέρα παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού και η απολύτρωση της γενιάς της πρώτης εκκλησίας
4) Ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δώσει το φεγγοβόλημά της
5) Η Ημέρα του Κυρίου
http://www.themelios-lithos.gr/teleutaies-emeres/eemeratoukyriou
«Και ο ΚΥΡΙΟΣ, ο Θεός των πνευμάτων των προφητών, απέστειλε τον άγγελό του, για να δείξει στους δούλους του αυτά που πρέπει να γίνουν γρήγορα (εν τάχει)».
Έτσι βλέπουμε πολλές φορές μέσα στα κεφάλαια της Αποκάλυψης τους χρονικούς προσδιορισμούς ταχέως, ταχύ, εν τάχει, εγγύς. Αυτοί οι προσδιορισμοί ήταν ενδεικτικοί της αμεσότητας και εγγύτητας της εκπλήρωσης των προφητειών των λόγων του Ιησού.
«Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἣν ἔδωκεν αὐτῷ ὁ θεὸς δεῖξαι τοῖς δούλοις αὐτοῦ, ἃ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει, καὶ ἐσήμανεν ἀποστείλας διὰ τοῦ ἀγγέλου αὐτοῦ τῷ δούλῳ αὐτοῦ Ἰωάννῃ,» (Αποκ. 1:1 [SBLGNT])
«μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καὶ οἱ ἀκούοντες τοὺς λόγους τῆς προφητείας καὶ τηροῦντες τὰ ἐν αὐτῇ γεγραμμένα, ὁ γὰρ καιρὸς ἐγγύς.» (Αποκ. 1:3 [SBLGNT])
«μετανόησον οὖν· εἰ δὲ μή, ἔρχομαί σοι ταχύ, καὶ πολεμήσω μετ’ αὐτῶν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ στόματός μου». (Αποκ. 2:16 [SBLGNT])
«ἔρχομαι ταχύ· κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου.» (Αποκ. 3:11 [SBLGNT])
«Ἡ οὐαὶ ἡ δευτέρα ἀπῆλθεν· ἰδοὺ ἡ οὐαὶ ἡ τρίτη ἔρχεται ταχύ». (Αποκ. 11:14 [SBLGNT])
«Καὶ εἶπέν μοι· Οὗτοι οἱ λόγοι πιστοὶ καὶ ἀληθινοί, καὶ ὁ κύριος, ὁ θεὸς τῶν πνευμάτων τῶν προφητῶν, ἀπέστειλεν τὸν ἄγγελον αὐτοῦ δεῖξαι τοῖς δούλοις αὐτοῦ ἃ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει·»(Αποκ. 22:6 [SBLGNT])
«καὶ ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ· μακάριος ὁ τηρῶν τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου.» (Αποκ. 22:7 [SBLGNT])
Το σφράγισμα της προφητείας του Δανιήλ σε αντίθεση με την προφητεία της Αποκάλυψης που έπρεπε να μείνει ανοιχτή και να γίνει γνωστή άμεσα
Ένας σπουδαίος λόγος που φανερώνει ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης θα εκπληρωνόταν γρήγορα ήταν ότι ο Ιησούς σαν ο Προφήτης του ΤΕΛΟΥΣ ο ίδιος άνοιξε τις σφραγίδες του τόμου του βιβλίου και ζητά και από τον Ιωάννη να μην σφράγιζε όσα του αποκάλυψε μέσα από το βιβλίο γιατί «ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν».
"και ἦλθεν και εἴληφεν ἐκ τῆς δεξιᾶς τοῦ καθημένου ἐπί τοῦ θρόνου.
και ὅτε ἔλαβεν το βιβλίον, τα τέσσαρα ζῷα και οἱ εἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ἔπεσαν ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου, ἔχοντες ἕκαστος κιθάραν καὶ φιάλας χρυσᾶς γεμούσας θυμιαμάτων, αἵ εἰσιν αἱ προσευχαὶ τῶν ἁγίων·
και ᾄδουσιν ᾠδήν καινήν λέγοντες· Ἄξιος εἶ λαβεῖν το βιβλίον και ἀνοῖξαι τας σφραγῖδας αὐτοῦ, ὅτι ἐσφάγης και ἠγόρασας τῷ θεῷ ἐν τῷ αἵματί σου ἐκ πάσης φυλῆς καὶ γλώσσης και λαοῦ και ἔθνους,
και ἐποίησας αὐτούς τῷ θεῷ ἡμῶν βασιλείαν και ἱερεῖς, και βασιλεύουσιν ἐπί τῆς γῆς."(Αποκ. 5:7-10[SBLGNT])
«Καὶ λέγει μοι· Μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου, ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν.» (Αποκ. 22:10 [SBLGNT])
Αντίθετα ο Δανιήλ όταν έλαβε την προφητεία για όσα θα συνέβαιναν στο λαό Ισραήλ στις έσχατες ημέρες του Νόμου πολύ αργότερα, πήρε άλλη οδηγία από τον Κύριο.
«και σύ δανιηλ κάλυψον τα προστάγματα και σφράγισαι το βιβλίον ἕως καιροῦ συντελείας ἕως ἂν ἀπομανῶσιν οἱ πολλοί και πλησθῇ ἡ γῆ ἀδικίας» (Δαν. 12:4 [LXXA])
«Και εγώ άκουσα, αλλά δεν κατάλαβα· τότε, είπα: Κύριέ μου, ποιο είναι το τέλος τους; Και είπε: Πήγαινε, Δανιήλ· επειδή, τα λόγια αυτά [είναι] κλεισμένα και σφραγισμένα, μέχρι τον έσχατο καιρό.
Πολλοί θα καθαριστούν, και θα λευκανθούν, και θα δοκιμαστούν· και οι ασεβείς θα ασεβούν· και κανένας από τους ασεβείς δεν θα καταλάβει· όμως, οι συνετοί θα καταλάβουν.» (Δαν. 12:8-10[Φίλος])
Η προφητεία που έδωσε ο Κύριος στον Δανιήλ εκπληρώθηκε στη γενιά του Ιησού Χριστού και των Αποστόλων σύμφωνα με τις 70 εβδομάδες. Για περίπου τετρακόσια ενενήντα (490) χρόνια η προφητεία θα παρέμενε κλεισμένη και σφραγισμένη.
Αντίθετα ο Κύριος είπε στον Ιωάννη να μην κλείσει ούτε να σφραγίσει την προφητεία της Αποκάλυψης «Μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου, ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν».
Θα έπρεπε να σκεφτούμε ότι αν περίπου 500 χρόνια δεν ήταν ταχέως, ταχύ, εν τάχει, εγγύς για τον Δανιήλ και τη γενιά του, πως είναι δυνατόν να διατεινόμαστε ότι θα εκπληρωθούν οι προφητείες του Ιησού περίπου δύο χιλιάδες (2.000) χρόνια και περισσότερα μετά όταν χρησιμοποίησε τους χρονικούς προσδιορισμούς ταχέως, ταχύ, εν τάχει, εγγύς;
Το επόμενο εδάφιο μιλάει για τον μισθό που θα έδινε ο Κύριος σύντομα στους μαθητές Του, καθώς τους λέει μέσω του Ιωάννη:
«Ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ’ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἐστὶν αὐτοῦ.» (Αποκ. 22:12 [SBLGNT])
Επίσης υπάρχει μια ατράνταχτη μαρτυρία των ρημάτων του Ιησού ότι θα υπήρχαν Απόστολοι που θα ζούσαν κατά το Δεύτερο Ερχομό Του, όταν θα ελάμβανε χώρα και η Κρίση του Λευκού θρόνου.
«μέλλει γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ, καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ.
ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσίν τινες τῶν ὧδε ἑστώτων οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσιν τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ.» (Ματθ. 16:27-28 [SBLGNT])
«λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ; σύ μοι ἀκολούθει. ἐξῆλθεν οὖν οὗτος ὁ λόγος εἰς τοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος οὐκ ἀποθνῄσκει. οὐκ εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι οὐκ ἀποθνῄσκει ἀλλ’· Ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ;» (Ιωάν. 21:22-23 [SBLGNT])
Επίσης δεν θα είχαν προλάβει να κηρύξουν σε όλες τις πόλεις του Ισραήλ οι απόστολοι μέχρι να ερχόταν για Δεύτερη φορά.
«ὅταν δὲ διώκωσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, φεύγετε εἰς τὴν ἑτέραν· ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.» (Ματθ. 10:23 [SBLGNT])
«μετανόησον οὖν· εἰ δὲ μή, ἔρχομαί σοι ταχύ, καὶ πολεμήσω μετ’ αὐτῶν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ στόματός μου.» (Αποκ. 2:16 [SBLGNT])
«Λέγει ὁ μαρτυρῶν ταῦτα· Ναί· ἔρχομαι ταχύ. Ἀμήν· ἔρχου, κύριε Ἰησοῦ.» (Αποκ. 22:20 [SBLGNT])
Συμπέρασμα
Μήπως τελικά πολλοί χριστιανοί των ημερών μας εκλαμβάνουν κατά το δοκούν τις προφητείες του Ιησού που ήταν για τις έσχατες ημέρες της Παλαιάς Διαθήκης, που ζούσε η γενιά των Αποστόλων. Μεταθέτουν έτσι τις προφητείες του Ιησού, που ήταν για εκείνη τη γενιά για χιλιάδες χρόνια μετά, ώστε να τις προσδιορίζουν τις έσχατες ημέρες στις δικές μας ημέρες και αργότερα;
Πέφτουν έτσι όμως στο λάθος και την πλάνη των συγχρόνων του Ιεζεκιήλ που μετέθεταν την προφητεία του για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους όταν έλεγαν : «Η όραση, που αυτός βλέπει, αναφέρεται σε πολλές ημέρες, και προφητεύει για μακρινούς χρόνους».
Ο Ιησούς και οι Απόστολοι στις ημέρες του θα ήταν πολύ επίκαιρο να επισημάνουν εμφατικά τον χρόνο της εκπλήρωσης των προφητειών τους για την Ιερουσαλήμ έχοντας ως παράδειγμα εκείνη του προφήτη Ιεζεκιήλ για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους το 586 π.Χ.
Έτσι θα επαναλάβω τα λόγια όπως ο Θεός τα έδωσε στον Ιεζεκιήλ να πει σε όλους εκείνους που στρέφονταν εναντίον του και μετέθεταν την εκπλήρωση της προφητείας του μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, σε όσους θέλουν να προφητεύουν από τις καρδιές τους και οι οποίοι λένε ότι όσα είπε ο Ιησούς και οι Απόστολοι δεν αφορούσαν τις ημέρες εκείνες αλλά είναι για τις τελευταίες ημέρες του κόσμου.
«Πλησιάζουν οι ημέρες, και η εκπλήρωση κάθε όρασης· επειδή, δεν θα είναι πλέον καμιά όραση αναληθής ούτε κολακευτική πρόρρηση, μέσα στον Ισραήλ, θα μιλήσω έναν λόγο, και θα τον εκτελέσω, λέει ο Κύριος ο Θεός. Και έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου, λέγοντας: Γιε ανθρώπου δες, ο οίκος Ισραήλ λένε: Η όραση, που αυτός βλέπει, αναφέρεται σε πολλές ημέρες, και προφητεύει για μακρινούς χρόνους.
Γι' αυτό, πες τους: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Κανένα από τα λόγια μου δεν θα μακρύνει πλέον, αλλά ο λόγος που μίλησα θα εκτελεστεί, λέει ο Κύριος ο Θεός.» (Ιεζ. 12:17-28)
Άραγε το «Ιδού έρχομαι ταχέως» θα συνεχίσουν κάποιοι να λένε ότι αφορά τις ημέρες μας και όχι τις ημέρες της γενιάς των Αποστόλων του Ιησού Χριστού;
Η Δευτέρα παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού και η απολύτρωση της γενιάς της Πρώτης Εκκλησίας
Συγγραφή: Ζαφείρογλου Βασίλης (11/12/2012)
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήρθε για δεύτερη φορά στη γενιά των Αποστόλων για να απολυτρώσει αυτούς και τους υπόλοιπους πιστούς αλλά και για να εκδικηθεί με την οργή Του την γενιά των Γραμματέων και Φαρισαίων που σταύρωσαν τον Ιησού καθώς και τους αποστατημένους ιουδαϊζοντες χριστιανούς που «εξήλθαν» από τη Πρώτη Εκκλησία και την κατεδίωξαν.
Αγαπητά αδέλφια, οι Γραφές μιλούν εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια αλλά εμείς δεν θέλουμε να εκτιμήσουμε και να υιοθετήσουμε τα λόγια του Ιησού Χριστού, και των Αποστόλων.
Ο Ιησούς μίλησε στους μαθητές Του ότι η Βασιλεία του Θεού ήταν κοντά και θα ερχόταν ο Ιησούς Χριστός για Δεύτερη φορά στη δικιά τους γενιά. Από τη μια για να τους αρπάξει και να τους απολυτρώσει από εκείνη την σκολιά και διεστραμμένη γενιά και από την άλλη θα έβαζε κάτω από τα πόδια Του τους εχθρούς Του. Όλα αυτά λοιπόν έλαβαν χώρα σε εκείνη τη γενιά.
Οι φονείς Του Ιησού και οι ενάντιοι σε όλους τούς ανθρώπους ήταν οι απειθείς Εβραίοι που δεν έκριναν τους εαυτούς τους άξιους της αιωνίου ζωής. Δεν ήθελαν ούτε οι ίδιοι να σωθούν αλλά εμπόδιζαν και τους άλλους ανθρώπους να σωθούν.
Ο Παύλος γράφει για τους Εβραίους της γενιάς του τα εξής.
(Α' Θεσ. 2:14-16) "Υμείς γάρ μιμηταί εγενήθητε, αδελφοί, των εκκλησιών του θεού των ουσών εν τη Ιουδαία εν Χριστώ Ιησού, οτι τά αυτά επάθετε και υμείς υπό των ιδίων συμφυλετών καθώς και αυτοί υπό των Ιουδαίων των καί τόν κύριον αποκτεινάντων Ιησούν καί τούς προφήτας και ημάς εκδιωξάντων και Θεώ μη αρεσκόντων καί πάσιν ανθρώποις εναντίων, κωλυόντων ημάς τοις έθνεσιν λαλήσαι ίνα σωθώσιν, εις το αναπληρώσαι αυτών τας αμαρτίας πάντοτε έφθασεν δε επ’ αυτούς η οργή εις τέλος".
(Πράξ. 13:46) "Παρρησιασάμενοί τε ο Παύλος και ο Βαρνάβας είπαν: υμίν ην αναγκαίον πρώτον λαληθήναι τόν λόγον τού θεού επειδή απωθείσθε αυτόν καί ουκ αξίους κρίνετε εαυτούς της αιωνίου ζωής, ιδού στρεφόμεθα εις τα έθνη"·
Πράγματι πολύ σωστά ο Παύλος έγραψε για την αδιαλλαξία των Εβραίων της εποχής του, γνωρίζοντας τι είχε πει ο Ιησούς για εκείνες τις τελευταίες ημέρες της σκολιάς και διεστραμμένης γενιάς, που και τον Κύριο είχαν σταυρώσει αλλά και τους απεσταλμένους Του είχαν διώξει. Πράγματι ο Ιησούς είπε ποια θα ήταν τα σημάδια της οργής Του επάνω στην αμετανοησία των Γραμματέων και Φαρισαίων.
Η οργή λοιπόν θα ερχόταν επάνω σε εκείνο το σκληρό και αμετανόητο έθνος εκείνης της γενιάς και θα εκπληρωνόταν όλα τα γεγραμμένα. Δεν έγιναν κάποια γεγονότα τότε και άλλα θα γίνουν μετά από δύο ή τρεις χιλιάδες χρόνια ή στις ημέρες μας.
Προσέξτε τι είπε ο Ιησούς στους Αποστόλους Του: "αμήν λέγω υμίν ότι εισίν τινές των ώδε εστώτων οίτινες ου μή γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσιν τόν υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη βασιλεία αυτού".
Κάποιοι από τους Αποστόλους και τους μαθητές Του δεν θα είχαν πεθάνει μέχρι να έρθει η Βασιλεία του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Ο απόστολος Παύλος όπως και ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός προφήτεψε, ότι η ανάσταση των νεκρών και η αρπαγή της Εκκλησίας θα γινόταν στις ημέρες της δικής του γενιάς.
(Α' Θεσ. 4:13-18) "Ου θέλομεν δέ υμάς αγνοείν, αδελφοί, περί των κοιμωμένων, ίνα μή λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μή έχοντες ελπίδα. ει γάρ πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανεν καί ανέστη, ούτως και ο θεός τούς κοιμηθέντας διά του Ιησού άξει σύν αυτώ. τούτο γάρ υμίν λέγομεν εν λόγω κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις τήν παρουσίαν του κυρίου ου μή φθάσωμεν τούς κοιμηθέντας ότι αυτός ο κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι θεοῦ, καταβήσεται απ’ ουρανού και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα σύν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του κυρίου εις αέρα και ούτως πάντοτε σύν κυρίω εσόμεθα. ώστε παρακαλείτε αλλήλους εν τοις λόγοις τούτοις".
Ο Παύλος διακήρυξε προφητικά δια του Πνεύματος του Αγίου, όπως και ο Ιησούς Χριστός είχε διακηρύξει, ότι την ημέρα που θα γινόταν η ανάσταση και αρπαγή της Εκκλησίας θα ζούσε ένα υπόλοιπο από τους Αποστόλους και μαθητές του Ιησού Χριστού.
Δυστυχώς όμως υπάρχουν χριστιανοί που διατυπώνουν την άποψη ότι τόσο ο Ιησούς Χριστός όσο και ο απόστολος Παύλος έκαναν λάθος σχετικά με τον καιρό του Δεύτερου Ερχομού Του.
Όπως διαβάσαμε και προηγουμένως ο Ιησούς είπε :
(Λουκ. 21:31-32) "Ούτως καί υμείς, όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, γινώσκετε ότι εγγύς έστιν η βασιλεία του Θεού. αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθη η γενεά αύτη έως αν πάντα γένηται".
Είναι ο ίδιος ο Ιησούς που είπε στους Δώδεκα Αποστόλους όταν τους απέστειλε :
(Ματθ. 10:5-7 ) "Τούτους τούς δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς παραγγείλας αυτοίς λέγων· Εις οδόν εθνών μή απέλθητε καί εις πόλιν Σαμαριτών μή εισέλθητε· πορεύεσθε δέ μάλλον πρός τά πρόβατα τά απολωλότα οίκου Ισραήλ πορευόμενοι δέ κηρύσσετε λέγοντες ότι ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών".
Ο Ιησούς έδωσε εντολή στους Αποστόλους Του σε εκείνη τη γενιά :
"Εις οδόν εθνών μή απέλθητε καί εις πόλιν Σαμαριτών μή εισέλθητε· πορεύεσθε δέ μάλλον πρός τά πρόβατα τά απολωλότα οίκου Ισραήλ πορευόμενοι δέ κηρύσσετε λέγοντες ότι Ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών".
Το κέντρο της αγάπης του Θεού ήταν να απελευθερώσει κάθε Εβραίο μέσα από τη διακονία του θανάτου ή αλλιώς της διακονίας του γράμματος όπως αυτή λειτουργούνταν από το Νομικιστικό και Φαρισαϊκό σύστημα.
Όμως στην προς Ρωμαίους 9:6-8 πληροφορούμεθα ότι: "Πάντες οι εκ του Ισραήλ δεν είναι ούτοι Ισραήλ, ουδέ διότι είναι σπέρμα του Αβραάμ, διά τούτο είναι πάντες τέκνα, αλλ' Εν τω Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα. Τουτέστι, τα τέκνα της σαρκός ταύτα δεν είναι τέκνα Θεού, αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζονται διά σπέρμα.
(Πράξ. 13:46 ) "Παρρησιασάμενοί τε ο Παύλος καί ο Βαρνάβας είπαν· Υμίν ην αναγκαίον πρώτον λαληθήναι τόν λόγον του θεού· επειδή απωθείσθε αυτόν καί ουκ αξίους κρίνετε εαυτούς της αιωνίου ζωής, ιδού στρεφόμεθα εις τά έθνη"·
Ο Θεός λοιπόν ήθελε να μαζέψει κάθε τέκνο επαγγελίας ώστε να μην έρθει επάνω του η οργή Του, που θα ελάμβανε χώρα στο τέλος εκείνης της γενιάς.
Έτσι ο Ιησούς είπε πάλι στους μαθητές Του στο ίδιο κεφάλαιο :
(Ματθ. 10:23) "Όταν δέ διώκωσιν υμάς εν τη πόλει ταύτη, φεύγετε εις τήν ετέραν· αμήν γάρ λέγω υμίν, ου μή τελέσητε τάς πόλεις του Ἰσραήλ έως αν έλθη ο υιός του ανθρώπου".
(Ματθ. 23:34-36) "Διά τούτο ιδού εγώ αποστέλλω πρός υμάς προφήτας και σοφούς και γραμματείς· εξ αυτών αποκτενείτε και σταυρώσετε και εξ αυτών μαστιγώσετε εν ταις συναγωγαίς υμών και διώξετε από πόλεως εις πόλιν όπως έλθῃ εφ' υμάς παν αίμα δίκαιον εκχυννόμενον επί της γης από του αίματος Άβελ του δικαίου έως του αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου, ον εφονεύσατε μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου. αμήν λέγω υμίν, ήξει ταύτα πάντα επί τήν γενεάν ταύτην".
Οι Απόστολοι δεν θα προλάβαιναν να πάνε σε κάθε πόλη όπου υπήρχε συναγωγή, γιατί θα ερχόταν ο Υιός του Ανθρώπου. Είναι αυτοί οι ίδιοι απόστολοι που κάποιοι από αυτούς δεν θα γεύονταν θάνατο μέχρι να έρθει η Βασιλεία Του Ιησού Χριστού και να αρπαχθούν και να είναι πάντα μετά του Κυρίου. Όμως ο Ιησούς είχε πει από την αρχή της διακονίας Του :
(Μάρκ. 1:14-15)
"Καί μετά τό παραδοθήναι τόν Ιωάννην ήλθεν ο Ιησούς εις τήν Γαλιλαίαν κηρύσσων τό ευαγγέλιον τοῦ Θεού καί λέγων ότι Πεπλήρωται ο καιρός καί ήγγικεν η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε καί πιστεύετε εν τω ευαγγελίω".
Είχε συμπληρωθεί τότε ο καιρός για τον ερχομό της Βασιλείας των Ουρανών. Μάταια σε όλους τους αιώνες πολλές ομάδες πιστών διακήρυτταν ότι στις ημέρες τους θα ερχόταν η Βασιλεία του Θεού.
Μήπως και εμείς στις ημέρες μας τρέφαμε και τρέφουμε ευσεβείς πόθους να είμαστε η γενιά που θα περιμένει τον Ερχομό Του;;;;;;;
Μήπως ο Κύριος και οι Απόστολοι μίλησαν αλλά εμείς θέλουμε να ακολουθούμε αυτά που ανθρώπινα μυαλά και ανθρώπινες καρδιές κατασκεύασαν;;;;;;;
Η Βασιλεία του Θεού πάρθηκε από τους Εβραίους και δόθηκε στην Εκκλησία Του. Ο Κύριος του Αμπελώνα ήρθε με τα στρατεύματα Του το 70 μ.Χ. και έκρινε την κάτω Ιερουσαλήμ. Ο Γάμος του Αρνίου είναι στρωμένος από την ημέρα που αναστήθηκε ο Ιησούς Χριστός. Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος του εβραϊκού λαού αρνήθηκε αυτή την πρόσκληση. Μάλιστα τους κήρυκες του γάμου άλλους τους έδειραν και άλλους τους εφόνευσαν.
(Ματθ. 21:40-45 ) "Όταν ουν έλθῃ ο κύριος του αμπελώνος, τί ποιήσει τοις γεωργοίς εκείνοις; λέγουσιν αυτώ· Κακούς κακώς απολέσει αυτούς, καί τόν αμπελώνα εκδώσεται άλλοις γεωργοίς, οίτινες αποδώσουσιν αυτώ τούς καρπούς εν τοις καιροίς αὐτῶν".
Λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Ουδέποτε ανέγνωτε εν ταις γραφαίς· Λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας· παρά κυρίου εγένετο αύτη καί έστιν θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών, διά τούτο λέγω υμίν ότι αρθήσεται αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού καί δοθήσεται έθνει ποιούντι τούς καρπούς αυτής. Καί ο πεσών επί τόν λίθον τούτον συνθλασθήσεται· εφ’ ον δ’ αν πέση λικμήσει αυτόν (θα χωρίσει τον σίτον από το άχυρο).
Καί ακούσαντες οι αρχιερείς καί οι Φαρισαίοι τάς παραβολάς αυτού έγνωσαν ότι περί αυτών λέγει"·
Όταν λοιπόν έρθει ο κύριος του αμπελώνα, τι θα κάνει στους γεωργούς εκείνους;
Του λένε: Τους κακούς, κακώς θα τους εξολοθρέψει και τον αμπελώνα θα τον νοικιάσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στους καιρούς τους.
Τους λέει ο Ιησούς: Ποτέ δε διαβάσατε στις Γραφές, Λίθο που αποδοκίμασαν οι οικοδόμοι, αυτός έγινε ακρογωνιαίος λίθος. Από τον Κύριο έγινε αυτός και είναι θαυμαστός στα μάτια μας;
Γι’ αυτό σας λέω ότι θα αφαιρεθεί από εσάς η βασιλεία του Θεού και θα δοθεί σε έθνος που θα κάνει τους καρπούς της. Και όποιος πέσει πάνω στο λίθο αυτό θα συντριφτεί· ενώ πάνω σ’ όποιον πέσει θα τον λικμήσει.
Και όταν άκουσαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι τις παραβολές του, κατάλαβαν ότι γι’ αυτούς τις λέει.
Κατάλαβαν οι Φαρισαίοι εκείνων των ημερών ότι στις ημέρες τους θα ερχόταν ο Κύριος του Αμπελώνα για Δεύτερη φορά και θα τους εξολόθρευε και τον αμπελώνα θα τον έδινε σε έναν άλλο λαό.
(Ματθ. 22:4-7) "Πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους λέγων· Είπατε τοις κεκλημένοις· Ιδού τό αριστόν μου ητοίμακα, οι ταύροι μου καί τά σιτιστά τεθυμένα και πάντα έτοιμα· δεύτε εις τούς γάμους οι δέ αμελήσαντες απήλθον, ος μέν εις τόν ίδιον αγρόν, ος δέ επί τήν εμπορίαν αυτού· οι δέ λοιποί κρατήσαντες τούς δούλους αυτού ύβρισαν καί απέκτειναν. Ό δέ βασιλεύς ωργίσθη, καί πέμψας τά στρατεύματα αυτού αυτού απώλεσεν τους φονείς εκείνους και την πόλιν αυτών ενέπρησεν".
Ο Θεός εκδικήθηκε την σκληρότητα των Εβραίων το 70 μ.Χ. καταστρέφοντας την ένδοξη πόλη τους Την Επίγεια Ιερουσαλήμ, χρησιμοποιώντας σαν όργανό Του τα στρατεύματα των Ρωμαίων. Παράλληλα όμως ήρθε και έκανε απολύτρωση στην καταδιωκόμενη Εκκλησία Του.
(Β' Θεσ. 1:4-10 ) "Ώστε ημείς αυτοί καυχώμεθα διά σας εν ταις εκκλησίαις του Θεού διά την υπομονήν σας και πίστιν εν πάσι τοις διωγμοίς υμών και ταις θλίψεσι, τας οποίας υποφέρετε, το οποίον είναι ένδειξις της δικαίας κρίσεως του Θεού, διά να αξιωθήτε της βασιλείας του Θεού, υπέρ της οποίας και πάσχετε, επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν, εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ' ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ' ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της δυνάμεως αυτού, όταν έλθη να ενδοξασθή εν τοις αγίοις αυτού, και να θαυμασθή εν πάσι τοις πιστεύουσιν, επειδή σεις επιστεύσατε εις την μαρτυρίαν ημών, εν τη ημέρα εκείνη".
Η Βασιλεία Του επικράτησε και Βασιλεύει στους Αιώνες των Αιώνων. Αμήν.
Πηγή
themelios-lithos.gr
Η Βασιλεία των ουρανών
Η Βασιλεία των ουρανών
Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (04/07/2016)
Ο Ιησούς Χριστός δεν νίκησε την ρωμαϊκή, ή άλλη, κοσμική βασιλεία, ώστε να γίνει ο ρυθμιστής των πολιτικών της εξελίξεων και των θρησκευτικών της μεταρρυθμίσεων.
Όταν η γη Ισραήλ και ο λαός της ήταν υπό την κατοχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που ήταν το τέταρτο θηρίο του οράματος του Δανιήλ (7:2-3) και ενώ ο Ιησούς κατοικούσε στην Ναζαρέτ, πόλη της Γαλιλαίας, ήρθε ο Ιωάννης ο βαπτιστής λέγoντας ότι είχε φθάσει ο καιρός της βασιλείας των ουρανών.
«Εν εκείναις δε ταις ημέραις έρχεται Ιωάννης ο βαπτιστής, κηρύττων εν τη ερήμω της Ιουδαίας και λέγων· Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Διότι ούτος είναι ο ρηθείς υπό Ησαΐου του προφήτου, λέγοντος· Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας κάμετε τας τρίβους αυτού». (Ματ. 3:1-3)
Το ίδιο κήρυξαν και οι δώδεκα απόστολοι στις πόλεις του Ισραήλ με εντολή του Κυρίου Ιησού.
«Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς και παρήγγειλεν εις αυτούς, λέγων· Εις οδόν εθνών μη υπάγητε, και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε· υπάγετε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ. Και υπάγοντες κηρύττετε, λέγοντες ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών». (Ματ. 10:5-7)
Το πλήρωμα του χρόνου της ελεύσεως της βασιλείας των ουρανών
«Ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν». (Γαλ. 4:4)
Ο Θεός μέσω των προφητών του είχε δώσει σημεία στον λαό Ισραήλ για το πότε θα ερχόταν η βασιλεία των ουρανών.
Το κήρυγμα του Ιωάννη του βαπτιστή
Ο Ιησούς Χριστός δεν νίκησε την ρωμαϊκή, ή άλλη, κοσμική βασιλεία, ώστε να γίνει ο ρυθμιστής των πολιτικών της εξελίξεων και των θρησκευτικών της μεταρρυθμίσεων.
Όταν η γη Ισραήλ και ο λαός της ήταν υπό την κατοχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που ήταν το τέταρτο θηρίο του οράματος του Δανιήλ (7:2-3) και ενώ ο Ιησούς κατοικούσε στην Ναζαρέτ, πόλη της Γαλιλαίας, ήρθε ο Ιωάννης ο βαπτιστής λέγoντας ότι είχε φθάσει ο καιρός της βασιλείας των ουρανών.
«Εν εκείναις δε ταις ημέραις έρχεται Ιωάννης ο βαπτιστής, κηρύττων εν τη ερήμω της Ιουδαίας και λέγων· Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Διότι ούτος είναι ο ρηθείς υπό Ησαΐου του προφήτου, λέγοντος· Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας κάμετε τας τρίβους αυτού». (Ματ. 3:1-3)
Το ίδιο κήρυξαν και οι δώδεκα απόστολοι στις πόλεις του Ισραήλ με εντολή του Κυρίου Ιησού.
«Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς και παρήγγειλεν εις αυτούς, λέγων· Εις οδόν εθνών μη υπάγητε, και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε· υπάγετε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ. Και υπάγοντες κηρύττετε, λέγοντες ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών». (Ματ. 10:5-7)
Το πλήρωμα του χρόνου της ελεύσεως της βασιλείας των ουρανών
«Ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν». (Γαλ. 4:4)
Ο Θεός μέσω των προφητών του είχε δώσει σημεία στον λαό Ισραήλ για το πότε θα ερχόταν η βασιλεία των ουρανών.
Ένα σημείο ήταν ο καιρός που θα εκπληρωνόταν το όραμα του Δανιήλ.
«Ο Δανιήλ ελάλησε και είπεν, Εγώ εθεώρουν εν τω οράματί μου την νύκτα και ιδού οι τέσσαρες άνεμοι του ουρανού συνεφώρμησαν επί την θάλασσαν την μεγάλην. Και τέσσαρα θηρία μεγάλα ανέβησαν εκ της θαλάσσης, διαφέροντα απ' αλλήλων». (Δαν. 7:2-3)
«Ταύτα τα θηρία τα μεγάλα τα τέσσαρα τέσσαρες βασιλείαι αναστήσονται επί της γης (του Ισραήλ) αι αρθήσονται και παραλήμψονται την βασιλείαν άγιοι Υψίστου και καθέξουσιν αυτήν έως αιώνος των αιώνων». (Δανιήλ 7:17 LXX)
Τα τέσσερα μεγάλα θηρία ήταν τέσσερις βασιλείες, η Βαβυλωνιακή, η Περσική, η Ελληνική και η Ρωμαϊκή που κυριάρχησαν στην γη της επαγγελίας και πάνω στον οίκο του Ιακώβ. Την εποχή της δράσης του Ιησού επικυρίαρχος βασιλεία ήταν η Ρωμαϊκή.
Χρόνος ανόδου της βασιλείας των ουρανών
Εξηγώντας ο άγγελος του Θεού στον Δανιήλ το όραμα που είδε, του είπε:
«Και εν τοις χρόνοις των βασιλέων τούτων στήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν άλλην ήτις έσται εις τους αιώνας και ου φθαρήσεται και αύτη η βασιλεία άλλο έθνος ου μη εάση πατάξει δε και αφανίσει τας βασιλείας ταύτας και αυτή στήσεται εις τον αιώνα». (Δαν. 2:44)
Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα του (Δανιήλ 2:44)
«Κατά την εποχήν των βασιλέων της τετάρτης βασιλείας, ο Θεός του ουρανού θα αναδείξη μίαν άλλην βασιλείαν, η οποία στους αιώνας των αιώνων δεν θα καταστραφή. Και έτσι η βασιλεία αυτή του Θεού δεν θα λείψη, δεν θα δώση τόπον εις άλλην βασιλείαν. Θα συντρίψη δέ, και θα θρυμματίση και θα λιχνίση όλας τας άλλας βασιλείας· και αυτή θα υψωθή, θα εκταθή και θα υπάρχη στους αιώνας των αιώνων».
Άλλο σημείο ήταν ο ερχομός του Ηλία του Θεσβίτη
«Και ιδού εγώ αποστέλλω υμίν (στους Εβραίους) Ηλίαν τον Θεσβίτην πριν ελθείν ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή ος αποκαταστήσει καρδίαν πατρός προς υιόν και καρδίαν ανθρώπου προς τον πλησίον αυτού μη έλθω και πατάξω την γην (του Ισραήλ) άρδην (= ολοκληρωτικά)». (Μαλ. 4:5-6)
«Και ηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού, λέγοντες· Διά τι λοιπόν λέγουσιν οι γραμματείς ότι πρέπει να έλθη ο Ηλίας πρώτον; Ο δε Ιησούς αποκριθείς είπε προς αυτούς· Ο Ηλίας μεν έρχεται πρώτον και θέλει αποκαταστήσει πάντα· σας λέγω όμως ότι ήλθεν ήδη ο Ηλίας, και δεν εγνώρισαν αυτόν, αλλ' έπραξαν εις αυτόν όσα ηθέλησαν· ούτω και ο Υιός του ανθρώπου μέλλει να πάθη υπ' αυτών. Τότε ενόησαν οι μαθηταί, ότι περί Ιωάννου του Βαπτιστού είπε προς αυτούς». (Ματ.17:10-13)
«Διότι πάντες οι προφήται και ο νόμος έως Ιωάννου προεφήτευσαν. Και αν θέλητε να δεχθήτε τούτο, αυτός είναι ο Ηλίας, όστις έμελλε να έλθη». Ματ. 11:13-14)
Η μαρτυρία του Ιησού για το πλήρωμα του καιρού της ελεύσεως της βασιλείας των ουρανών
«Αφού δε παρεδόθη ο Ιωάννης, ήλθεν ο Ιησούς εις την Γαλιλαίαν κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού και λέγων ότι επληρώθη ο καιρός και επλησίασεν η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον». (Μάρκος 1:14-15)
Όταν άκουσαν οι φαρισαίοι ότι ο Ιησούς εκβάλλει τα δαιμόνια είπαν:
«Ούτος δεν εκβάλλει τα δαιμόνια ειμή διά του Βεελζεβούλ, του άρχοντος των δαιμονίων. Νοήσας δε ο Ιησούς τους διαλογισμούς αυτών, είπε προς αυτούς· Πάσα βασιλεία διαιρεθείσα καθ' εαυτής ερημούται, και πάσα πόλις ή οικία διαιρεθείσα καθ' εαυτής δεν θέλει σταθή. Και αν ο Σατανάς τον Σατανάν εκβάλλη, διηρέθη καθ' εαυτού· πως λοιπόν θέλει σταθή η βασιλεία αυτού; Και αν εγώ διά του Βεελζεβούλ εκβάλλω τα δαιμόνια, οι υιοί σας διά τίνος εκβάλλουσι; διά τούτο αυτοί θέλουσιν είσθαι κριταί σας. Αλλ' εάν εγώ διά Πνεύματος Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού». (Ματ. 12:24-28)
Οι επικεφαλής των κοσμικών βασιλειών ήταν οι κοσμοκράτορες του σκότους που υποτάχθηκαν καθώς και οι λοιπές εξουσίες στον Ιησού Χριστό και στην γνήσια εκκλησία του.
«Και αναβιβάσας αυτόν (τον Ιησού) ο διάβολος εις όρος υψηλόν, έδειξεν εις αυτόν πάντα τα βασίλεια της οικουμένης εν μιά στιγμή χρόνου, και είπε προς αυτόν ο διάβολος· εις σε θέλω δώσει άπασαν την εξουσίαν ταύτην και την δόξαν αυτών, διότι εις εμέ είναι παραδεδομένη, και εις όντινα θέλω δίδω αυτήν. Συ λοιπόν εάν προσκυνήσης ενώπιόν μου, σου θέλουσιν είσθαι πάντα». (Λουκ. 4:5-7)
«Είπε δε ο Ιησούς προς τους ελθόντας επ' αυτόν αρχιερείς και στρατηγούς του ιερού και πρεσβυτέρους. Ως επί ληστήν εξήλθετε μετά μαχαιρών και ξύλων; καθ' ημέραν ήμην μεθ' υμών εν τω ιερώ και δεν ηπλώσατε τας χείρας επ' εμέ. Αλλ' αύτη είναι η ώρα σας και η εξουσία του σκότους». (Λουκ. 22:52-53)
«Τώρα είναι κρίσις του κόσμου τούτου, τώρα ο άρχων του κόσμου τούτου θέλει εκβληθή έξω. Και εγώ εάν υψωθώ εκ της γης, θέλω ελκύσει πάντας προς εμαυτόν», (Ιωάν. 12:31-32)
Ουράνιες πολεμικές συγκρούσεις
Ο άγγελος που επισκέφτηκε τον Ιουδαίο Δανιήλ πολεμούσε τις εχθρικές πνευματικές ουράνιες δυνάμεις που ήταν επικεφαλής των κοσμικών βασιλειών.
«Και είπεν, Εξεύρεις διά τι ήλθον προς σε; τώρα δε θέλω επιστρέψει να πολεμήσω μετά του άρχοντος της Περσίας· και όταν εξέλθω, ιδού, ο άρχων της Ελλάδος θέλει ελθεί. Πλην θέλω σοι αναγγείλει το γεγραμμένον εν τη γραφή της αληθείας· και δεν είναι ουδείς ο αγωνιζόμενος μετ' εμού υπέρ τούτων, ειμή Μιχαήλ ο άρχων υμών». (Δαν. 10:20-21)
«Ο δε Μιχαήλ ο αρχάγγελος, ότε αγωνιζόμενος με τον διάβολον εφιλονείκει περί του σώματος του Μωϋσέως, δεν ετόλμησε να επιφέρη εναντίον αυτού κατηγορίαν βλάσφημον, αλλ' είπεν, Ο Κύριος να σε επιτιμήση». (Ιούδας 1:9)
«Και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος· και ο Δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού, και δεν υπερίσχυσαν, ουδέ ευρέθη πλέον τόπος αυτών εν τω ουρανώ. Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ' αυτού». (Αποκ. 12:7-9)
«Και το θηρίον, (βασιλεία των Ρωμαίων) το οποίον είδον, ήτο όμοιον με πάρδαλιν, και οι πόδες αυτού ως άρκτου, και το στόμα αυτού ως στόμα λέοντος· και έδωκεν εις αυτό ο δράκων (ο διάβολος που ρίφθηκε στη γη) την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην». (Αποκ. 13:2)
Ο Ιησούς Χριστός ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός εκπλήρωσε όσα ο Θεός είχε υποσχεθεί δια των προφητών του για την βασιλεία των ουρανών
«Οι δε ένδεκα μαθηταί υπήγον εις την Γαλιλαίαν, εις το όρος όπου παρήγγειλεν εις αυτούς ο Ιησούς. Και ιδόντες αυτόν προσεκύνησαν αυτόν, τινές δε εδίστασαν. Και προσελθών ο Ιησούς, ελάλησε προς αυτούς, λέγων· Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης». (Ματ. 28:16-18)
«’Οστις είναι εν δεξιά του Θεού πορευθείς εις τον ουρανόν, και εις ον υπετάχθησαν άγγελοι και εξουσίαι και δυνάμεις». (Ι Πέτρ. 3:22)
« …… ώστε να φωτισθώσιν οι οφθαλμοί του νοός σας, εις το να γνωρίσητε ποία είναι η ελπίς της προσκλήσεως αυτού, και τις ο πλούτος της δόξης της κληρονομίας αυτού εις τους αγίους, και τι το υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως αυτού προς ημάς τους πιστεύοντας κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος αυτού, την οποίαν ενήργησεν εν τω Χριστώ, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εκ δεξιών αυτού εν τοις επουρανίοις,
υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζομένου ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι· Και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, ήτις είναι το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρούντος». (Εφ. 1:18-23)
«Και είσθε πλήρεις εν αυτώ, (τον Χριστό) όστις είναι η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας». (Κολ. 2:10)
Η εξουσία που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του
«Και προσκαλέσας τους δώδεκα μαθητάς αυτού, έδωκεν εις αυτούς εξουσίαν κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε να εκβάλλωσιν αυτά και να θεραπεύωσι πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν». (Ματ. 10:1)
«Ιδού, δίδω εις εσάς την εξουσίαν του να πατήτε επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν θέλει σας βλάψει. Πλην εις τούτο μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υποτάσσονται εις εσάς· αλλά χαίρετε μάλλον ότι τα ονόματά σας εγράφησαν εν τοις ουρανοίς». (Λουκ. 10:19-20)
«Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας θέλουσι παρακολουθεί ταύτα, Εν τω ονόματί μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια· θέλουσι λαλεί νέας γλώσσας· όφεις θέλουσι πιάνει· και εάν θανάσιμόν τι πίωσι, δεν θέλει βλάψει αυτούς· επί αρρώστους θέλουσιν επιθέσει τας χείρας, και θέλουσιν ιατρεύεσθαι». (Μάρκος 16:17-18)
Η διδαχή των αποστόλων στην αρχέγονη εκκλησία
«Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου· διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου· εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις». (Εφ. 6:11-12)
«Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας σας. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είη μεθ' υμών. Αμήν». (Ρωμ. 16:20)
Ο Ιησούς είναι ο υποσχεθείς βασιλιάς «του Ισραήλ του Θεού» και των εθνών
Ο άγγελος είπε στη Μαρία:«Ούτος θέλει είσθαι μέγας και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή, και θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού, και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος». (Λουκ. 1:32-33)
«Ευχαριστούμεν σοι, Κύριε ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ο ων και ο ην ότι είληφας (= έλαβες) την δύναμιν σου την μεγάλην και εβασίλευσας». (Αποκ. 11:17 WH )
«Και άδουσιν την ωδήν Μωυσέως του δούλου του Θεού και την ωδήν του αρνίου λέγοντες, μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Κύριε ο Θεός ο Παντοκράτωρ. Δίκαιαι και αληθιναί αι οδοί σου, ο βασιλεύς των εθνών». (Αποκ. 15:3 Tischendorf)
«Και ο έβδομος άγγελος εσάλπισεν και εγένοντο φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ λέγοντες: Εγένετο η βασιλεία του κόσμου του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού και βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων. Και οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ενώπιον του Θεού καθήμενοι επί τους θρόνους αυτών έπεσαν επί τα πρόσωπα αυτών και προσεκύνησαν τω Θεώ λέγοντες: Ευχαριστούμεν σοι , Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο ων και ο ην ότι είληφας (= έλαβες) την δύναμιν σου την μεγάλην και εβασίλευσας». (Αποκ. 11:15-17)
Συμβασιλείς της βασιλείας των ουρανών είναι οι αγορασμένοι με το αίμα του αρνίου
«Και επί το ιμάτιον και επί τον μηρόν αυτού έχει γεγραμμένον το όνομα, Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων». (Αποκ. 19:16)
«Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον· διότι ο Πατήρ σας ηυδόκησε να σας δώση την βασιλείαν». (Λουκ. 12:32)
«Εάν υπομένωμεν, θέλομεν και συμβασιλεύσει· εάν αρνώμεθα αυτόν, και εκείνος θέλει αρνηθή ημάς». (ΙΙ Τιμ. 2:12)
«Τω αγαπώντι ημάς και λύσαντι ημάς εκ των αμαρτιών εν τω αίματι αυτού, και εποίησεν ημάς βασιλείαν, ιερείς τω Θεώ και πατρί αυτού, αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας αμήν». (Αποκ. 1:5)
«Και άδουσιν ωδήν καινήν λέγοντες, άξιος ει λαβείν το βιβλίον και ανοίξαι τας σφραγίδας αυτού, ότι εσφάγης και ηγόρασας τω Θεώ εν τω αίματι σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους και εποίησας αυτούς τω Θεώ ημών βασιλείαν και ιερείς και βασιλεύουσιν επί της γης». (Αποκ. 5:9-10 WH )
Αμήν
Ο Νέος ουρανός και η Νέα γη
Ο Νέος ουρανός και η Νέα γη
Συγγραφή: Βασίλης Ζαφείρογλου (19/10/2020)
Βιβλικές παραπομπές από: LXX, SBLGNT, Φίλος, Μεταγλώττιση, Βάμβας
«Καινούς Ουρανούς και Καινή Γη προσδοκώμεν» (Β' επιστολή Πέτρου προς τους Ιουδαιοχριστιανούς 3:13, πρώτος αιώνας μ.Χ.)
«ἥξει δὲ ἡμέρα κυρίου ὡς κλέπτης, ἐν ᾗ οἱ οὐρανοὶ ῥοιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσεται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα εὑρεθήσεται» (2Πέτ. 3:10 [SBLGNT])
Τα στοιχεία
Όταν κάποιος στοιχιζόταν[1] με τις επιταγές και τις παραδόσεις του Εβραϊκού Ιερατείου, σήμαινε ότι αυτές οι επιταγές και οι παραδόσεις αποτελούσαν τα βασικά και απαραίτητα «στοιχεία», που τον διέκριναν από οποιαδήποτε άλλη φυλετική, θρησκευτική ή φιλοσοφική ομάδα. Ήταν αυτά τα «στοιχεία» με τα οποία πίστευαν οι Ιουδαίοι, ότι θα μπορούσε να υψωθεί «η Κάτω Ιερουσαλήμ», ώστε η δόξα της να έφθανε μέχρι τον ουρανό και το Θεό. Μια Νέα Βαβέλ ή αλλιώς μια Νέα Βαβυλώνα που θα ήθελε να ορθώνεται η φήμη της στην αιωνιότητα.
Κάθε Εβραίος και προσήλυτος ήταν υποχρεωμένος να συμμορφώνεται με «τα κοσμικά στοιχεία» του Ιουδαϊσμού.
Σύμφωνα με τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο και την εβραϊκή σκέψη ο Ναός της Ιερουσαλήμ ήταν παράσταση «του Ουρανού και της Γης», επειδή εκεί υπήρχαν «τα Άγια των Αγίων», όπου ο Θεός κατοικούσε και «το Άγιο» και «η Αυλή» όπου ο άνθρωπος πατούσε[2].
«Πάλι ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους: Μη γίνεις επίορκος, αλλά εκπλήρωσε τους όρκους σου προς τον Κύριο. Εγώ, όμως, σας λέω, να μη ορκιστείτε καθόλου· ούτε στον ουρανό, επειδή είναι θρόνος τού Θεού·
ούτε στη γη, επειδή είναι υποπόδιο των ποδιών του· ούτε στα Ιεροσόλυμα, επειδή είναι πόλη τού μεγάλου βασιλιά·» (Ματ. 5:33-35 )
"Εκείνος, λοιπόν, που ορκίστηκε στο θυσιαστήριο ορκίζεται και σ' αυτό και σε όλα που [είναι] επάνω σ' αυτό. Και εκείνος που ορκίστηκε στον ναό ορκίζεται σ' αυτόν, και σ' εκείνον που κατοικεί μέσα σ' αυτόν· και εκείνος που ορκίστηκε στον ουρανό, ορκίζεται στον θρόνο τού Θεού, και σ' εκείνον που κάθεται επάνω σ' αυτόν." (Ματθ. 23:20-22)
Αυτός λοιπόν ο Ναός της Ιερουσαλήμ που ήταν «ο ουρανός» και «η γη» για τους Εβραίους στην Παλαιά Διαθήκη, παρέμεινε μέχρις ότου εκπληρώθηκαν όλα όσα είχαν προειπεί οι προφήτες του Ισραήλ. Αυτή είναι η σκέψη που κρυβόταν πίσω από τη διακήρυξη του Ιησού στο ακόλουθο εδάφιο.
«Επειδή, σας διαβεβαιώνω, μέχρις ότου παρέλθει ο ουρανός και η γη, ένα γιώτα ή μία κεραία δεν θα παρέλθει από τον νόμο, έως ότου όλα εκπληρωθούν.» (Ματθ. 5:18)
Ο Παύλος δεν αρνούνταν την σπουδαιότητα και την σημασία του Νόμου για τη ζωή των Εβραίων πιστών. Μάλιστα τονίζει ότι ο Νόμος έπαιζε το ρόλο του παιδαγωγού μέχρι να έρθει η πίστη στον Ιησού Χριστό.
«Καινούς Ουρανούς και Καινή Γη προσδοκώμεν» (Β' επιστολή Πέτρου προς τους Ιουδαιοχριστιανούς 3:13, πρώτος αιώνας μ.Χ.)
«ἥξει δὲ ἡμέρα κυρίου ὡς κλέπτης, ἐν ᾗ οἱ οὐρανοὶ ῥοιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσεται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα εὑρεθήσεται» (2Πέτ. 3:10 [SBLGNT])
Μια από τις πιο τρομακτικές εικόνες μέσα στη Βίβλο όπως αυτή διδάσκεται από το μεγαλύτερο μέρος των κηρύκων όλων σχεδόν των χριστιανικών δογμάτων, είναι αυτή της ολοκληρωτικής καταστροφής του κόσμου. Οι ουρανοί και η γη θα εξαφανιστούν καθώς θα λιώνουν από την πυράκτωση των στοιχείων τους, πιθανόν ύστερα από μια πυρηνική έκρηξη και σύντηξη των πυρήνων των ατόμων των στοιχείων τους.
Μάλιστα κάποιοι προχωρούν ακόμη πάρα πέρα και ανακηρύσσουν τον απόστολο Πέτρο σαν ένα κορυφαίο πυρηνικό επιστήμονα, που προέβλεψε την καταστροφή του κόσμου «πληροφορούμενος από το Πνεύμα», μέσα από τα μάτια της γνώσης της πυρηνικής φυσικής.
Όλα τα παραπάνω με την πρώτη «απλοϊκή» και «επιπόλαια» ματιά καθώς διαβάζουμε το λόγο του Θεού, φαίνονται να προσεγγίζουν την αλήθεια και να είναι μια κυριολεκτική εξήγηση των όσων διαβάζουμε.
Είναι όμως αυτή η αλήθεια και το μήνυμα της προφητείας που ο απόστολος Πέτρος καθώς και ο απόστολος Παύλος ήθελαν να δώσουν και σε ποιους απευθυνόταν;
Προτού προσπαθήσουμε να σκύψουμε πάνω στις γραφές θα θέλαμε να έχουμε μπροστά στα μάτια μας τα ίδια τα λόγια του αποστόλου Πέτρου όπως αυτά διατυπώνονται στην Δεύτερη Επιστολή του προς τους Ισραηλίτες της διασποράς. Στο τέλος αυτής της επιστολής ο Πέτρος εκθειάζει τη γνώση του αποστόλου Παύλου πάνω στα γεγονότα «των εσχάτων ημερών». Πολλά όμως από αυτά που γράφει ο Παύλος φαινόντουσαν δυσνόητα για όλους εκείνους που ήταν «αμαθείς» και «αστήρικτοι».
Η αμάθεια ή ημιμάθεια των γραφών οδηγούσαν τότε αλλά και σήμερα όχι μόνο σε λανθασμένη κατανόηση και εξήγηση αλλά και σε διαστρέβλωση των ίδιων των γραφών.
«Και τη μακροθυμία του ΚΥΡΙΟΥ μας να [τη] θεωρείτε σωτηρία, καθώς και ο αγαπητός μας αδελφός Παύλος σας έγραψε σύμφωνα με τη σοφία που του δόθηκε, όπως και σε όλες τις επιστολές [του] μιλά μέσα σ’ αυτές γι’ αυτά, μέσα στις οποίες είναι μερικά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλώνουν, όπως και τις λοιπές Γραφές, με αποτέλεσμα τη δική τους απώλεια. Εσείς λοιπόν, αγαπητοί, επειδή προγνωρίζετε [αυτά], να φυλάγεστε, για να μη συμπαρασυρθείτε από την πλάνη των ανόμων και να [μην] ξεπέσετε από το δικό σας στήριγμα, αλλά να αυξάνετε στη χάρη και [στη] γνώση του Κυρίου μας και σωτήρα Ιησού Χριστού. Σ’ αυτόν [ας είναι] η δόξα και τώρα και στην αιώνια Ημέρα» (2Πέτ. 3:15-18 Μεταγλώττιση)
Αυτό που έχει σημασία τελικά είναι να αυξανόμαστε στη χάρη και [στη] γνώση του Κυρίου μας και σωτήρα Ιησού Χριστού.
Ο σκοπός του πρώτου ερχομού του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ανάμεσα στον λαό Του τον Ισραήλ, δεν ήταν να κρίνει τον κόσμο, αλλά να ελευθερώσει τον σαρκικό Ισραήλ από την κατάρα του Νόμου γενόμενος Αυτός κατάρα υπέρ αυτών, ώστε να έρθει η ευλογία του Αβραάμ στα έθνη και να δικαιώσει τον πιστεύοντα εις το όνομά Του.
«Επειδή το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα» (Ρωμ. 10:4 Βάμβας)
«Στους δικούς του ήρθε, αλλά οι δικοί του δεν τον παρέλαβαν. Όσοι όμως έλαβαν αυτόν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία τέκνα Θεού να γίνουν· σ’ όσους πιστεύουν στ’ όνομά του, που όχι από αίματα, ούτε από σάρκας θέλημα ούτε από θέλημα άντρα, αλλ’ από [το] Θεό γεννήθηκαν». (Ιωάν. 1:11-13)
«Δεν υπάρχει, λοιπόν, τώρα καμιά κατάκριση για εκείνους [που είναι] στον Ιησού Χριστό, αυτούς που δεν περπατούν σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το Πνεύμα. Επειδή, ο νόμος τού Πνεύματος της ζωής, [η οποία υπάρχει] στον Ιησού Χριστό, με ελευθέρωσε από τον νόμο της αμαρτίας και του θανάτου. Επειδή, το αδύνατο στον νόμο, καθότι ήταν ανίσχυρος εξαιτίας τής σάρκας, ο Θεός, στέλνοντας τον δικό του Υιό με ομοίωμα σάρκας αμαρτίας, και σε σχέση με την αμαρτία, κατέκρινε την αμαρτία στη σάρκα· για να εκπληρωθεί η δικαιοσύνη τού νόμου, σε μας, που δεν περπατάμε σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το Πνεύμα». (Ρωμ. 8:1-4 [Φίλος])
Η μεταστροφή του Παύλου και η προς στιγμή συμμόρφωση-στοίχιση του με το Νόμο.
Όταν ο απόστολος Παύλος μεταστράφηκε από ένα φανατικό οπαδό του Ιουδαϊσμού σε ένα μετανοημένο ακόλουθο της αγάπης και της χάρης του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, βρέθηκε αντιμέτωπος με τους Ιουδαίους χριστιανούς της Ιερουσαλήμ. Όντας οι περισσότεροι πνευματικά νήπια «εν Χριστώ» δεν μπορούσαν να δουν ακόμα καθαρά τη διαφορά του γράμματος του Νόμου από την ελευθερία του Πνεύματος, που θα είχαν μέσα στον Ιησού Χριστό.
Ο Παύλος θέλησε να επισκεφτεί την Ιερουσαλήμ και να ομολογήσει παρρησία την μεγάλη αλλαγή, που είχε φέρει ο Κύριος στη ζωή του. Δυστυχώς όμως είχαν φθάσει άσχημες φήμες για τον Παύλο στην Ιερουσαλήμ.
«Και αφού τους χαιρέτησε, διηγούνταν καθένα ξεχωριστά αυτά που έκανε ο Θεός μέσα στα έθνη μέσω της διακονίας του. Εκείνοι, όταν άκουσαν, δόξαζαν το Θεό και του είπαν: «Βλέπεις, αδελφέ, πόσες μυριάδες είναι μεταξύ των Ιουδαίων που έχουν πιστέψει και όλοι είναι ζηλωτές του νόμου. Αλλά πληροφορήθηκαν συστηματικά για σένα ότι διδάσκεις αποστασία από [το] Μωυσή σε όλους τους Ιουδαίους μεταξύ των εθνών, λέγοντας να μην περιτέμνουν αυτοί τα παιδιά [τους] μήτε να περπατούν σύμφωνα με τα έθιμα». (Πράξ. 21:19-21 [Μεταγλώττιση])
Η μη τήρηση της περιτομής των αγοριών και η μη συμμόρφωση με τα πατροπαράδοτα έθιμα ήταν μια σοβαρή κατηγορία.
Αντιμετωπίζοντας πιθανή εξέγερση εναντίον του ο Παύλος δέχθηκε την πρόταση των πρεσβυτέρων, ώστε να δείξει ο Παύλος ότι συνεχίζει να συμμορφώνεται και να στοιχίζεται με τις επιταγές και τις παραδόσεις του Ιουδαϊσμού.
«Κάνε, λοιπόν, αυτό που σου λέμε: Έχουμε τέσσερις άντρες που έχουν [κάνει ] ευχή [ναζιραίου] για [τους] εαυτούς τους. Τούτους παράλαβε, εξαγνίσου μαζί τους και δαπάνησε [χρήματα] γι’ αυτούς, για να ξυρίσουν το κεφάλι [τους], και θα γνωρίσουν όλοι ότι όσα έχουν πληροφορηθεί συστηματικά για σένα δεν είναι [σωστό] τίποτα, αλλά στοιχίζεσαι και ο ίδιος [ακολουθώντας και] φυλάγοντας το νόμο». (Πράξ. 21:23-24 [Μεταγλώττιση])
Τα στοιχεία
Όταν κάποιος στοιχιζόταν[1] με τις επιταγές και τις παραδόσεις του Εβραϊκού Ιερατείου, σήμαινε ότι αυτές οι επιταγές και οι παραδόσεις αποτελούσαν τα βασικά και απαραίτητα «στοιχεία», που τον διέκριναν από οποιαδήποτε άλλη φυλετική, θρησκευτική ή φιλοσοφική ομάδα. Ήταν αυτά τα «στοιχεία» με τα οποία πίστευαν οι Ιουδαίοι, ότι θα μπορούσε να υψωθεί «η Κάτω Ιερουσαλήμ», ώστε η δόξα της να έφθανε μέχρι τον ουρανό και το Θεό. Μια Νέα Βαβέλ ή αλλιώς μια Νέα Βαβυλώνα που θα ήθελε να ορθώνεται η φήμη της στην αιωνιότητα.
Κάθε Εβραίος και προσήλυτος ήταν υποχρεωμένος να συμμορφώνεται με «τα κοσμικά στοιχεία» του Ιουδαϊσμού.
Σύμφωνα με τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο και την εβραϊκή σκέψη ο Ναός της Ιερουσαλήμ ήταν παράσταση «του Ουρανού και της Γης», επειδή εκεί υπήρχαν «τα Άγια των Αγίων», όπου ο Θεός κατοικούσε και «το Άγιο» και «η Αυλή» όπου ο άνθρωπος πατούσε[2].
«Πάλι ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους: Μη γίνεις επίορκος, αλλά εκπλήρωσε τους όρκους σου προς τον Κύριο. Εγώ, όμως, σας λέω, να μη ορκιστείτε καθόλου· ούτε στον ουρανό, επειδή είναι θρόνος τού Θεού·
ούτε στη γη, επειδή είναι υποπόδιο των ποδιών του· ούτε στα Ιεροσόλυμα, επειδή είναι πόλη τού μεγάλου βασιλιά·» (Ματ. 5:33-35 )
"Εκείνος, λοιπόν, που ορκίστηκε στο θυσιαστήριο ορκίζεται και σ' αυτό και σε όλα που [είναι] επάνω σ' αυτό. Και εκείνος που ορκίστηκε στον ναό ορκίζεται σ' αυτόν, και σ' εκείνον που κατοικεί μέσα σ' αυτόν· και εκείνος που ορκίστηκε στον ουρανό, ορκίζεται στον θρόνο τού Θεού, και σ' εκείνον που κάθεται επάνω σ' αυτόν." (Ματθ. 23:20-22)
Αυτός λοιπόν ο Ναός της Ιερουσαλήμ που ήταν «ο ουρανός» και «η γη» για τους Εβραίους στην Παλαιά Διαθήκη, παρέμεινε μέχρις ότου εκπληρώθηκαν όλα όσα είχαν προειπεί οι προφήτες του Ισραήλ. Αυτή είναι η σκέψη που κρυβόταν πίσω από τη διακήρυξη του Ιησού στο ακόλουθο εδάφιο.
«Επειδή, σας διαβεβαιώνω, μέχρις ότου παρέλθει ο ουρανός και η γη, ένα γιώτα ή μία κεραία δεν θα παρέλθει από τον νόμο, έως ότου όλα εκπληρωθούν.» (Ματθ. 5:18)
Ο Παύλος δεν αρνούνταν την σπουδαιότητα και την σημασία του Νόμου για τη ζωή των Εβραίων πιστών. Μάλιστα τονίζει ότι ο Νόμος έπαιζε το ρόλο του παιδαγωγού μέχρι να έρθει η πίστη στον Ιησού Χριστό.
Οι Εβραίοι είχαν ζητήσει από το Θεό να τους δώσει βασιλιά σύμφωνα με το σχήμα και το φρόνημα των εθνών κατά τα στοιχεία του κόσμου.
Μια από τις πρώτες κακές απαιτήσεις που όρθωσε ο λαός Ισραήλ εναντίον του Θεού ήταν η απαίτηση τους να αποκτήσουν βασιλιά σύμφωνα με το φρόνημα των εθνών και σύμφωνα με εκείνα τα στοιχεία του κόσμου που ήταν η αίγλη της αυλής και του ιερατείου, που πλαισίωναν τους βασιλείς των εθνών.
«Γι' αυτό, όλοι οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ, συγκεντρώθηκαν και ήρθαν στον Σαμουήλ, στη Ραμά, και του είπαν: Δες, εσύ γέρασες, και οι γιοι σου δεν περπατούν στους δρόμους σου· κατάστησε, λοιπόν, σε μας έναν βασιλιά για να μας κρίνει, όπως [έχουν] όλα τα έθνη». (1Σαμ. 8:4-5 [Φίλος])
«Και εκείνη την ημέρα θα βοάτε εξαιτίας του βασιλιά σας, που εσείς τον εκλέξατε για τον εαυτό σας· αλλ' ο Κύριος, εκείνη την ημέρα, δεν θα σας εισακούσει. Ο λαός, όμως, δεν θέλησε να υπακούσει στη φωνή τού Σαμουήλ· και είπαν: Όχι· αλλά βασιλιάς θα υπάρχει επάνω μας· για να είμαστε κι εμείς όπως όλα τα έθνη· και να μας κρίνει ο βασιλιάς μας, και να βγαίνει μπροστά μας, και να μάχεται τις μάχες μας.» (1Σαμ. 8:18-20 [Φίλος])
Ο Θεός όμως που γνωρίζει τα πάντα είχε προειδοποιήσει με τον Μωυσή τον λαό Του πολλές γενιές πριν.
«Αφού μπεις μέσα στη γη που ο Κύριος ο Θεός σου δίνει σε σένα, και την κληρονομήσεις, και κατοικήσεις σ' αυτή, και πεις, θα καταστήσω επάνω μου βασιλιά, όπως όλα τα έθνη που [είναι] ολόγυρά μου,
θα καταστήσεις επάνω σου βασιλιά, όποιον ο Κύριος ο Θεός σου θα εκλέξει· από τους αδελφούς σου θα καταστήσεις βασιλιά επάνω σου· δεν μπορείς να καταστήσεις ξένον άνθρωπο επάνω σου, που δεν είναι αδελφός σου.
Όμως, δεν θα πληθύνει άλογα στον εαυτό του ούτε θα επαναφέρει τον λαό στην Αίγυπτο για να αυξήσει τα άλογα· επειδή, ο Κύριος σας είπε: Δεν θα επιστρέψετε πλέον μέσα από εκείνον το δρόμο.
Ούτε θα πληθύνει στον εαυτό του γυναίκες, για να μη αποπλανηθεί η καρδιά του· ούτε θα πληθύνει υπερβολικά το ασήμι και το χρυσάφι για τον εαυτό του. Και όταν καθίσει επάνω στον θρόνο τής βασιλείας του, θα γράψει για τον εαυτό του ένα αντίγραφο αυτού του νόμου, σε βιβλίο, από [εκείνο που είναι] μπροστά στους ιερείς τούς Λευίτες· κι αυτό θα είναι κοντά του, και θα διαβάζει μέσα σ' αυτό όλες τις ημέρες τής ζωής του· για να μάθει να φοβάται τον Κύριο τον Θεό του, να τηρεί όλα τα λόγια αυτού του νόμου, και τα διατάγματα αυτά, ώστε να τα εκτελεί· για να μη υψωθεί η καρδιά του παραπάνω από τους αδελφούς του, και για να μη παρεκκλίνει από τις εντολές, είτε δεξιά είτε αριστερά· ώστε να μακροημερεύσει στη βασιλεία του, αυτός και τα παιδιά του, ανάμεσα στον Ισραήλ.» (Δευτ. 17:14-20 [Φίλος]) (Διάβασε 1Βασ. 10:16-29)
Πράγματι ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ εξέλεξε κάποτε τον Σολομώντα τον γιο του Δαβίδ να καθίσει επάνω στο θρόνο του Ισραήλ.
«Αφού συμπληρωθούν οι ημέρες σου, και κοιμηθείς μαζί με τους πατέρες σου, θα σηκώσω ύστερα από σένα το σπέρμα σου, που θα βγει από τα σπλάχνα σου, και θα στερεώσω τη βασιλεία του. Αυτός θα οικοδομήσει οίκον στο όνομά μου· και θα στερεώσω τον θρόνο τής βασιλείας του μέχρι τον αιώνα·
εγώ θα είμαι σ' αυτόν πατέρας, κι αυτός θα είναι σε μένα γιος· αν διαπράξει ανομία, θα τον σωφρονίσω με ράβδο ανδρών, και με μαστιγώσεις των γιων των ανθρώπων· το έλεός μου, όμως, δεν θα αφαιρεθεί απ' αυτόν, όπως το αφαίρεσα από τον Σαούλ, που έβγαλα από μπροστά σου· και η οικογένειά σου και η βασιλεία σου θα στερεωθεί μπροστά σου μέχρι τον αιώνα· ο θρόνος σου θα στερεωθεί στον αιώνα. Σύμφωνα με όλα αυτά τα λόγια, και σύμφωνα με ολόκληρη αυτή την όραση, έτσι μίλησε ο Νάθαν στον Δαβίδ.» (2Σαμ. 7:12-17 [Φίλος])
Ο βασιλιάς του Ισραήλ έπρεπε «νύχτα και ημέρα» να μελετάει το λόγο του Θεού, ώστε η καρδιά του να μην υψωθεί και να μη λησμονήσει τον Κύριο τον Θεό του και να μην πει στην καρδιά του: η δύναμή μου, και η ισχύς τού χεριού μου, απέκτησαν σε μένα αυτόν τον πλούτο.
«Και θα φας, και θα χορτάσεις, και θα ευλογήσεις τον Κύριο τον Θεό σου επάνω στην αγαθή γη, που σου έδωσε. Πρόσεχε στον εαυτό σου, μήπως λησμονήσεις τον Κύριο τον Θεό σου, αθετώντας τις εντολές του, και τις κρίσεις του, και τα διατάγματά του, που εγώ σε προστάζω σήμερα· μήπως, [αφού] φας και χορτάσεις, και οικοδομήσεις καλά σπίτια, και κατοικήσεις, και τα βόδια σου και τα πρόβατά σου αυξηθούν, και το ασήμι σου και το χρυσάφι σου πολλαπλασιαστεί ……… και πεις στην καρδιά σου: Η δύναμή μου, και η ισχύς τού χεριού μου, απέκτησαν σε μένα αυτόν τον πλούτο.
Αλλά, θα θυμάσαι τον Κύριο τον Θεό σου· επειδή, αυτός [είναι] που σου δίνει δύναμη να αποκτάς πλούτη, για να στερεώσει τη διαθήκη του, που ορκίστηκε στους πατέρες σου, όπως [είναι] τη σημερινή ημέρα. Αν, όμως, λησμονήσεις τον Κύριο τον Θεό σου, και πας πίσω από άλλους θεούς, και τους λατρεύσεις, και τους προσκυνήσεις, διαμαρτύρομαι σήμερα σε σας, ότι οπωσδήποτε θα αφανιστείτε· όπως τα έθνη που ο Κύριος εξολοθρεύει από μπροστά σας, έτσι θα αφανιστείτε· επειδή, δεν υπακούσατε στη φωνή τού Κυρίου τού Θεού σας». (Δευτ. 8:10-20 [Φίλος])
Δυστυχώς αν και ο Σολομώντας ήταν ο άνθρωπος που ζήτησε από το Θεό σοφία, η καρδιά του πλανήθηκε και παράβηκε τις απαιτήσεις του Θεού για τον βασιλιά. Η παρακοή του στο Νόμο του Θεού τον οδήγησε να αποκτήσει υπερβολικό πλούτο, πολλές γυναίκες, πολλά άλογα και άρματα που τον οδήγησαν στην πλεονεξία με όλα τα κακά συνεπακόλουθα της.
Ενώ οι φόροι που εισέπραττε κάθε χρόνο από τους «φόρου υποτελείας» υπηκόους του ήταν αρκετοί για τη διαβίωση του και τη λειτουργία της αυλής του, φαίνεται ότι συγκέντρωνε κάθε χρόνο και εξακόσια και εξήκοντα εξ τάλαντα χρυσίου επί πλέον σε βάρος του λαού του. (1Βασ. 10:14-15 [Φίλος])
Ο Σολομών έδωσε την καρδιά του στην υλική κτίση και τα στοιχεία του κόσμου και όχι στην υπακοή και γνώση του Θεού. Η πλεονεξία οδήγησε τον Σολομώντα σε αμαρτία εναντίον του Θεού και ήταν η αιτία να διαιρεθεί ο λαός Ισραήλ σε 10 φυλές στο Βορρά και τις φυλές του Ιούδα και του Βενιαμίν στο Νότο. Από τότε υπήρχε μια διαρκή διαμάχη και ένα συνεχόμενο μίσος ανάμεσα στο Βόρειο και το Νότιο τμήμα των φυλών του Ισραήλ. Ακόμα και μετά την επιστροφή των Ιουδαίων από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας οι άρχοντες του Ιουδαϊκού λαού συνέχισαν να κάνουν τα ίδια λάθη όπως και οι βασιλείς τους. Έδιναν μεγαλύτερη αξία στο χρυσάφι και στο ασήμι παρά σε Αυτόν που ήταν η πηγή παντός αγαθού.
Ο Ιεζεκιήλ είχε προφητέψει εναντίον των Ιουδαίων ότι το ασήμι τους και το χρυσάφι τους που ήταν τα πολύτιμα στοιχεία γι’ αυτούς δεν θα μπορούσαν να τους σώσουν την ημέρα της οργής του Θεού, όταν ο Θεός θα έστελνε εναντίον τους τα στρατεύματα του Ναβουχοδονόσορα.
«Θα ρίξουν το ασήμι τους στους δρόμους, και το χρυσάφι τους θα είναι σαν ακαθαρσία· το ασήμι τους και το χρυσάφι τους δεν θα μπορέσουν να τους λυτρώσουν κατά την ημέρα της οργής τού Κυρίου· δεν θα χορτάσουν τις ψυχές τους, και δεν θα γεμίσουν τις κοιλιές τους· για τον λόγο ότι, έγινε το πρόσκομμα της ανομίας τους.
Επειδή, τη δόξα τού στολισμού τους, τη μεταχειρίστηκαν σε υπερηφάνεια, και απ' αυτή έκαναν τις εικόνες των βδελυγμάτων τους, τα μισητά τους· γι' αυτό, εγώ την καθιστώ σ' αυτούς ακαθαρσία.
Και θα την παραδώσω για διαρπαγή στα χέρια ξένων, και για λάφυρο στους ασεβείς της γης· και θα τη βεβηλώσουν. Και θα αποστρέψω το πρόσωπό μου απ' αυτούς, και θα βεβηλώσουν το άδυτό μου· και οι λεηλάτες θα μπουν σ' αυτό, και θα το βεβηλώσουν.» (Ιεζ. 7:16-22 [Φίλος])
Ο Ιησούς στις ημέρες Του επέπληξε τους άρχοντες και τους πρεσβυτέρους του λαού γιατί έδιναν μεγαλύτερη αξία στα υλικά στοιχεία του κόσμου δηλαδή στο Ναό και όχι σ’ Αυτόν που είναι ο Κύριος των πάντων και κατοικούσε μέσα στο Ναό..
«Αλλοίμονο σε σας, τυφλοί οδηγοί, που λέτε: Όποιος ορκιστεί στον ναό, δεν είναι τίποτε· όποιος, όμως, ορκιστεί στο χρυσάφι τού ναού, έχει υποχρέωση. Μωροί και τυφλοί, επειδή, ποιος είναι μεγαλύτερος, το χρυσάφι ή ο ναός, που αγιάζει το χρυσάφι;
Και: Όποιος ορκιστεί στο θυσιαστήριο, δεν είναι τίποτε· όποιος, όμως, ορκιστεί στο δώρο, που είναι επάνω σ' αυτό, έχει υποχρέωση.
Μωροί και τυφλοί, επειδή, τι είναι μεγαλύτερο, το δώρο ή το θυσιαστήριο, που αγιάζει το δώρο; Εκείνος, λοιπόν, που ορκίστηκε στο θυσιαστήριο ορκίζεται και σ' αυτό και σε όλα που [είναι] επάνω σ' αυτό.
Και εκείνος που ορκίστηκε στον ναό ορκίζεται σ' αυτόν, και σ' εκείνον που κατοικεί μέσα σ' αυτόν· και εκείνος που ορκίστηκε στον ουρανό, ορκίζεται στον θρόνο τού Θεού, και σ' εκείνον που κάθεται επάνω σ' αυτόν». (Ματθ. 23:16-22 [Φίλος])
Το τέλος του Νόμου είναι ο Χριστός μέσα από τον οποίο φαίνεται η Χάρις και η Αλήθεια του Θεού.
Ο Ιησούς Χριστός σύμφωνα με τον Παύλο ήρθε για να καταστρέψει τα έργα του σκότους και του θανάτου. Δυστυχώς όμως οι Γραμματείς και Φαρισαίοι καθώς και οι «ιουδαΐζοντες» αποστατημένοι χριστιανοί κινούμενοι από το γράμμα του Νόμου προσπαθούσαν να ποδηγετούν και να χειρίζονται την άγνοια του λαού. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν να κατευθύνουν τους «αδαείς» και «αστήρικτους» «στη φυλακή» των ενοχών και του φόβου της καταστροφής, που επικρέμονταν πάνω σε κάθε έναν που αμφισβητούσε την «αυθεντία» τους και την «εξουσία» τους.
Για να εξασφαλίσουν την τυφλή υπακοή και την σύμπραξη του απλού, αμαθή και αστήρικτου πλήθους συνέστησαν ένα σύνολο από κανόνες και διατάξεις στις οποίες απαιτούσαν να τις ακολουθούν, για να μην γίνουν «αποσυνάγωγοι».
Ο Μωυσής παρέλαβε «τα στοιχεία» του Νόμου διαμέσου αγγέλων
«Προφήτην από τους αδελφούς σας θα σηκώσει σε σας ο Κύριος ο Θεός σας, όπως εμένα· αυτόν θα ακούτε». Αυτός είναι που, στην εκκλησία μέσα στην έρημο, στάθηκε μαζί με τον άγγελο που του μιλούσε στο βουνό Σινά, και μαζί με τους πατέρες μας, και παρέλαβε τα ζωοποιά λόγια, για να τα δώσει σε μας». (Πράξ. 7:35-38 [Φίλος])
«Γι' αυτό, εμείς πρέπει να προσέχουμε περισσότερο σε όσα ακούσαμε, για να μη ξεπέσουμε ποτέ. Επειδή, αν ο λόγος που μιλήθηκε διαμέσου αγγέλων έγινε βέβαιος, και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη ανταπόδοση, πώς εμείς θα ξεφύγουμε, αν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία;» (Εβρ. 2:1-4 [Φίλος])
Δυστυχώς αυτοί οι κανόνες και οι διατάξεις που αποτελούσαν «τα στοιχεία» της θρησκείας τους, που δόθηκαν μέσω αγγέλων, αργότερα συνυφάνθηκαν με τις παραδόσεις των ανθρώπων. Επιπλέον οι ανθρώπινες απόψεις και παραδόσεις δεν θα τους άφηναν να αποδεχτούν τον Ιησού και ζώντας μπροστά στο φως Του να φύγει κάθε κάλυμμα, που τύφλωνε τις διάνοιές τους.
Μέσα στον Ιησού Χριστό αφαιρείται το κάλυμμα «των στοιχείων του κόσμου»
«Και όχι όπως ο Μωυσής έβαζε κάλυμμα επάνω στο πρόσωπό του, για να μη ατενίσουν οι γιοι τού Ισραήλ στο αποτέλεσμα εκείνου που επρόκειτο να καταργηθεί· αλλά, οι διάνοιές τους τυφλώθηκαν· επειδή, μέχρι σήμερα μένει το ίδιο κάλυμμα κατά την ανάγνωση της παλαιάς διαθήκης, που δεν ανασηκώνεται, επειδή, διαμέσου τού Χριστού καταργείται. Αλλά, μέχρι σήμερα, όταν διαβάζεται ο Μωυσής, ένα κάλυμμα κείτεται επάνω στην καρδιά τους. Όταν, όμως, επιστρέψει στον Κύριο, το κάλυμμα θα αφαιρεθεί.» (2Κορ. 3:13-16 [Φίλος])
Ο Παύλος στην επιστολή προς τους Γαλάτες έρχεται να αντιμετωπίσει και να συγκρουστεί με το ρεύμα των ιουδαϊζόντων και των άλλων θρησκευτικών παραφυάδων, που τάραζαν στις ημέρες του την Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Ο αγώνας του ήταν να γκρεμίσει και να ξεριζώσει όλα εκείνα «τα στοιχεία», που αποτελούσαν το κάλυμμα στην κατανόηση των γραφών και έκρυβαν την δόξα του Ιησού Χριστού από τα μάτια της καρδιάς τους.
«Εννοώ, λοιπόν, [ότι] για όσο χρόνο ο κληρονόμος είναι νήπιο, δε διαφέρει σε τίποτα από δούλο, αν και είναι κύριος όλων. Αλλά είναι κάτω από επιτρόπους και οικονόμους μέχρι την προθεσμία του πατέρα [του]. Έτσι κι εμείς, όταν ήμασταν νήπια, ήμασταν υποδουλωμένοι κάτω από τα στοιχεία του κόσμου». (Γαλ. 4:1-6 [Μεταγλώττιση])
Πράγματι κάθε Εβραίος αλλά και κάθε προσήλυτος ήταν δεσμευμένος και υποχρεωμένος να παρακολουθεί ένα σύνολο «στοιχείων», που όμως δεν μπορούσαν να φέρουν τον καθαρισμό της συνείδησης από τις αμαρτίες και τις ανομίες που διέπρατταν. Η τήρηση αυτών «των στοιχείων του κόσμου» δεν μπορούσαν να οδηγήσουν στην ελευθερία των τέκνων του Θεού και της Νέας Βασιλείας, όπως διδάχτηκαν από τον Ιησού και τους Αποστόλους.
«Προτού όμως να έρθει η πίστη, φρουρούμασταν περικλεισμένοι κάτω από το νόμο, για τη μελλοντική πίστη [που επρόκειτο] να αποκαλυφτεί. Ώστε ο νόμος έχει γίνει παιδαγωγός μας στο Χριστό, για να δικαιωθούμε από [την] πίστη. Όταν ήρθε όμως η πίστη, δεν είμαστε πια κάτω από παιδαγωγό. Γιατί όλοι είστε γιοι [του] Θεού μέσω της πίστης στο Χριστό Ιησού. Γιατί όσοι στο Χριστό βαφτιστήκατε, [το] Χριστό ντυθήκατε. Δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό· γιατί όλοι εσείς είστε ένας στο Χριστό Ιησού. Αν λοιπόν εσείς [είστε του] Χριστού, άρα είστε σπέρμα του Αβραάμ, κληρονόμοι σύμφωνα με [την] υπόσχεση». (Γαλ. 3:23-29 [Μεταγλώττιση])
Σοβαρή προειδοποίηση για απομάκρυνση από «τα ασθενή και φτωχά στοιχεία» της παράδοσης των πρεσβυτέρων
Η θρησκευτική ζωή των Ιουδαίων της Ιερουσαλήμ της εποχής του Παύλου διέπονταν από εκείνα τα ασθενή και φτωχά στοιχεία που είχαν εφαρμογή μόνο στη σάρκα τους και περιστρέφονταν γύρω από το Ναό.
Ο Παύλος αγωνιζόταν με την χάρη και τη δύναμη του Πνεύματος του Ιησού οι νέοι πιστοί να προχωρήσουν μπροστά και μέσα στην ελευθερία, που τους χάριζε η αλήθεια του Ιησού Χριστού. Η τήρηση των ασθενών και φτωχών στοιχείων του Παλαιού αιώνα του Νόμου (ο παρόντας αιώνας του Παύλου) μπορούσε να τους επαναφέρει στην πρότερη κατάσταση της πνευματικής δουλείας του Νόμου και να ματαιώνονταν ο κόπος του Παύλου.
«Πώς επιστρέφετε πάλι στα ασθενή και φτωχά στοιχεία, στα οποία πάλι από την αρχή θέλετε να υπηρετείτε ως δούλοι; Παρατηρείτε ημέρες και μήνες και καιρούς και έτη. Σας φοβάμαι μήπως μάταια έχω κοπιάσει για σας.» (Γαλ. 4:7-12 [Μεταγλώττιση])
Ο Ναός ήταν γι’ αυτούς «ο Ουρανός» και «η Γή» δηλαδή όλος ο κόσμος τους. Με λίγα λόγια ήταν τα στοιχεία του ορατού φυσικού κόσμου πάνω στην οποία στήριζαν την βεβαιότητα της εύνοιας του Θεού για τον λαό Του. Η σχέση τους με τον Ναό απόρρεε από εκείνα τα στοιχεία που τα παρείχε το τελετουργικό μέρος των εντολών του Μωυσή, αλλά και η ανθρώπινη παράδοση των πρεσβυτέρων.
Όμως όλα αυτά τα στοιχεία ήταν αρχικά και αφορούσαν την νηπιακή ηλικία του πιστού Εβραίου και με την τήρηση των οποίων δεν μπορούσαν να εγκύψουν στην κατανόηση της αγιότητας του Θεού. Όσοι παρέμειναν μόνο σ’ αυτά δεν θα μπορούσαν να φτάσουν στην τελειότητα και την ελευθερία του Υιού.
Μάταιες οι διδαχές και τα εντάλματα των ανθρώπων
«ΤΟΤΕ, έρχονται κοντά στον Ιησού οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι από τα Ιεροσόλυμα, λέγοντας: Γιατί οι μαθητές σου παραβαίνουν την παράδοση των πρεσβυτέρων; Επειδή, δεν πλένουν τα χέρια τους, όταν τρώνε ψωμί.
Και εκείνος, απαντώντας, είπε σ' αυτούς: Γιατί κι εσείς παραβαίνετε την εντολή τού Θεού εξαιτίας της παράδοσής σας; Επειδή, ο Θεός έχει προστάξει, λέγοντας: «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα·» και «εκείνος που κακολογεί τον πατέρα ή τη μητέρα, να θανατώνεται, οπωσδήποτε». Εσείς, όμως, λέτε: Όποιος πει στον πατέρα ή στη μητέρα: Είναι δώρο οτιδήποτε επρόκειτο να ωφεληθείς από μένα, και μπορεί να μη τιμήσει τον πατέρα του ή τη μητέρα του. Και ακυρώσατε την εντολή τού Θεού εξαιτίας της παράδοσής σας. Υποκριτές, καλά προφήτευσε για σας ο Ησαΐας, λέγοντας: Αυτός ο λαός με πλησιάζει με το στόμα τους και με τιμά με τα χείλη· η καρδιά τους, όμως, απέχει μακριά από μένα· μάταια μάλιστα με σέβονται, διδάσκοντας διδασκαλίες, εντάλματα ανθρώπων». (Ματθ. 15:1-9 [Φίλος])
Η τήρηση καθώς και η παρατήρηση ημερών και μηνών και καιρών κι ετών, που είχαν σχέση με τις γιορτές τους, δεν είχαν καμιά σημασία μετά την Ανάσταση του Ιησού. Όλα τα παραπάνω καθώς και η τήρηση και παρατήρηση των γενεαλογιών τους καμία σημασία δεν είχαν πια. Η καταγωγή ως προς την σάρκα και το αίμα δεν είχαν καμιά θέση μέσα στη Νέα Βασιλεία του Θεού.
«Προσέχετε τα σκυλιά, προσέχετε τους κακούς εργάτες, προσέχετε την κατατομή· επειδή, εμείς είμαστε η περιτομή, αυτοί που λατρεύουμε τον Θεό με [το] πνεύμα, και καυχώμαστε στον Ιησού Χριστό, και μη έχοντας την πεποίθηση στη σάρκα ………… Μάλιστα δε και θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημία απέναντι στο έξοχο της γνώσης τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μου· για τον οποίο ζημιώθηκα τα πάντα, και θεωρώ ότι είναι σκύβαλα, για να κερδίσω τον Χριστό … » (Φιλ. 3:2-11 [Φίλος])
«Ας μη σας κρίνη λοιπόν μηδείς διά φαγητόν ή διά ποτόν ή διά λόγον εορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων, τα οποία είναι σκιά των μελλόντων, το σώμα όμως είναι του Χριστού.Ας μη σας στερήση μηδείς του βραβείου με προσποίησιν ταπεινοφροσύνης και με θρησκείαν των αγγέλων, εμβατεύων εις πράγματα τα οποία δεν είδε, ματαίως φυσιούμενος υπό του νοός της σαρκός αυτού, και μη κρατών την κεφαλήν, τον Χριστόν, εκ του οποίου όλον το σώμα διά των αρμών και συνδέσμων διατηρούμενον και συνδεόμενον αυξάνει κατά την αύξησιν του Θεού. Εάν λοιπόν απεθάνετε μετά του Χριστού από των στοιχείων του κόσμου, διά τι ως ζώντες εν τω κόσμω υπόκεισθε εις διατάγματα, Μη πιάσης, μη γευθής, μη εγγίσης, τα οποία πάντα φθείρονται διά της χρήσεως, κατά τα εντάλματα και τας διδασκαλίας των ανθρώπων; τα οποία έχουσι φαινόμενον μόνον σοφίας εις εθελοθρησκείαν και ταπεινοφροσύνην και σκληραγωγίαν του σώματος, εις ουδεμίαν τιμήν έχοντα την ευχαρίστησιν της σαρκός.» (Κολ. 2:16-23)
Η μεγάλη προειδοποίηση του Παύλου είχε σαν σκοπό οι χριστιανοί της γενιάς του να κρατήσουν το βλέμμα τους πάνω στον Ιησού και την απλότητα της κατανόησης των λόγων Του. Έτσι θα εξασφάλιζαν να μην παρασυρθούν από εκείνα τα στοιχεία του κόσμου, που τελικά θα τους απομάκρυναν από την ενότητα με τον Κύριο Ιησού. Σε αντίθετη περίπτωση οι ψευτοδιδάσκαλοι «ιουδαΐζοντες» και «Γνωστικοί» θα τους έπαιρναν σαν πολύτιμα λάφυρα μακριά από Εκείνον που τους είχε αποκτήσει με το Ίδιο Του το Αίμα. (Διάβασε : Πράξεις κ:28)
Ο απόστολος Πέτρος έγραψε και τις δύο επιστολές του προς τους διεσπαρμένους Ιουδαίους και Ισραηλίτες της γενιάς του και προειδοποιούσε ότι αυτοί που θα τους πλανούσαν θα λάμβαναν για μισθό της αδικίας τους «ταχεία απώλεια» εκείνες τις ημέρες.
«Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήτες μεταξύ του λαού, όπως και μεταξύ σας θα υπάρχουν ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισαγάγουν κρυφά αιρέσεις απώλειας και που θα αρνιούνται και [το] Δεσπότη που τους αγόρασε, επιφέροντας στους εαυτούς τους ταχεία απώλεια. Και πολλοί θα ακολουθήσουν τις ασέλγειές τους, εξαιτίας των οποίων η οδός της αλήθειας θα βλαστημηθεί. Και με πλεονεξία θα σας εμπορεύονται με πλαστά λόγια· γι’ αυτούς η καταδίκη από παλιά δεν αργεί και η απώλειά τους δε νυστάζει». (2Πέτ. 2:1-3 [Μεταγλώττιση])
Οι Ιουδαίοι Γραμματείς και Φαρισαίοι των ημερών του Ιησού, που κατοικούσαν στην Ιερουσαλήμ, πίστευαν ότι ήταν πιο άγιοι και πιστοί στο Νόμο από πολλούς άλλους κατοίκους της Γαλιλαίας των Εθνών, της Σαμάρειας και της Ιουδαίας. Ο ίδιος ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει, ότι εάν δεν μετανοούσαν, θα γνώριζαν όλοι την απώλεια. Τα λόγια του Ιησού εκπληρώθηκαν με την τέλεια καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ..
«ΚΑΤΑ τον καιρό εκείνο ήρθαν μερικοί αναγγέλλοντας σ' αυτόν για τους Γαλιλαίους, το αίμα των οποίων ο Πιλάτος ανέμιξε με τις θυσίες τους.
Και ο Ιησούς, απαντώντας, είπε σ' αυτούς: Νομίζετε ότι αυτοί οι Γαλιλαίοι ήσαν αμαρτωλοί περισσότερο από όλους τούς Γαλιλαίους, επειδή έπαθαν τέτοια πράγματα; Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε. Ή, εκείνοι οι 18, επάνω στους οποίους έπεσε ο πύργος στον Σιλωάμ, και τους θανάτωσε, νομίζετε ότι αυτοί ήσαν περισσότερο αμαρτωλοί από όλους τούς ανθρώπους, που κατοικούν στην Ιερουσαλήμ; Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε. Έλεγε δε τούτη την παραβολή: Κάποιος είχε μια συκιά φυτεμένη μέσα στον αμπελώνα του· και ήρθε ζητώντας σ' αυτήν καρπό, και δεν βρήκε.
Και είπε στον αμπελουργό: Δες, τρία χρόνια έρχομαι ζητώντας καρπό σ' αυτή τη συκιά, και δεν βρίσκω· κόψ' την· γιατί να καταργεί και τη γη; Και εκείνος, αποκρινόμενος, λέει σ' αυτόν: Κύριε, άφησέ την και τούτο τον χρόνο, μέχρις ότου σκάψω ολόγυρά της, και βάλω κοπριά· και αν μεν κάνει καρπό, [καλώς·] ειδεμή, θα την κόψεις ύστερα απ' αυτά». (Λουκ. 13:1-9 [Φίλος])
Η κατά Χριστόν απλότητα και κατανόηση οδηγεί στην πνευματική πληρότητα και τελειότητα
«Όπως λοιπόν παραλάβατε το Χριστό Ιησού τον Κύριο, [ενωμένοι] με αυτόν να περπατάτε, ριζωμένοι και εποικοδομούμενοι σ’ αυτόν, και να βεβαιώνεστε στην πίστη καθώς διδαχτήκατε, περισσεύοντας στην ευχαριστία. Προσέχετε μήπως υπάρξει κάποιος που σας αρπάξει σαν λάφυρό [του] με τη φιλοσοφία και [με τη] μάταιη απάτη κατά την παράδοση των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και όχι κατά Χριστό. Γιατί μέσα σ’ αυτόν κατοικεί όλο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά, και είστε γεμισμένοι [ενωμένοι] με αυτόν, ο οποίος είναι η κεφαλή κάθε αρχής και εξουσίας. Μέσω αυτού και περιτμηθήκατε με περιτομή αχειροποίητη, με το γδύσιμο του σώματος της σάρκας, με την περιτομή του Χριστού». (Κολ. 2:6-11 [Μεταγλώττιση])
Η φιλοσοφία και η μάταιη απάτη σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου θα τους οδηγούσε μακριά από τον πλούτο της πληρότητας του Πνεύματος, που υπήρχε μέσα στον Χριστό.
Ο Θεός ευδόκησε διαμέσου της μωρίας τού κηρύγματος να σώσει αυτούς που πιστεύουν
«Επειδή, ο Χριστός δεν με απέστειλε για να βαπτίζω, αλλά για να κηρύττω το ευαγγέλιο· όχι με σοφία λόγου, για να μη ματαιωθεί ο σταυρός τού Χριστού.
Επειδή, ο λόγος τού σταυρού σ' εκείνους μεν που χάνονται είναι μωρία, σε μας, όμως, που σωζόμαστε είναι δύναμη Θεού. Επειδή, είναι γραμμένο: «Θα φέρω σε απώλεια τη σοφία των σοφών, και θα αθετήσω τη σύνεση των συνετών». Πού είναι ο σοφός; Πού είναι ο γραμματέας; Πού είναι ο συζητητής αυτού τού αιώνα; Δεν μώρανε ο Θεός τη σοφία αυτού τού κόσμου;
Επειδή, βέβαια, με τη σοφία τού Θεού ο κόσμος δεν γνώρισε τον Θεό διαμέσου της σοφίας, ο Θεός ευδόκησε διαμέσου της μωρίας τού κηρύγματος να σώσει αυτούς που πιστεύουν· επειδή, και οι Ιουδαίοι σημείο ζητούν, και οι Έλληνες σοφία ζητούν· εμείς, όμως, κηρύττουμε Χριστόν σταυρωμένον, για μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλο, για δε τους Έλληνες μωρία· στους ίδιους, όμως, τους προσκαλεσμένους, και τους Ιουδαίους και τους Έλληνες, τον Χριστό, Θεού δύναμη και Θεού σοφία». (1Κορ. 1:17-24 [Φίλος])
Η καύχηση όμως των Εβραίων ήταν εστιασμένη στη καταγωγή τους ως προς τους προπάτορες τους, με τους οποίους ο Θεός είχε δώσει επαγγελίες και τη σχέση αίματος που είχαν με εκείνους. Έτσι δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν ότι ο Θεός τους είναι Αγάπη και ήθελε έλεος και όχι θυσία «Ἔλεος θέλω καὶ ου θυσίαν» και έδινε μεγαλύτερη σημασία στα κίνητρα της καρδιάς για αληθινή λατρεία προς Αυτόν και όχι στην καταγωγή από «σάρκα και αίμα».
Η δε άποψη των Εθνικών ανάμεσα στους οποίους ήταν διασκορπισμένοι οι Ιουδαίοι και οι Ισραηλίτες των δέκα φυλών που είχαν αποκοπεί, δεν ήταν η καλύτερη γι΄ αυτούς.
«Αγαπητοί, [σας] παρακαλώ, ως ξένους και παρεπίδημους, να απέχετε από τις σαρκικές επιθυμίες, οι οποίες αντιμάχονται ενάντια στην ψυχή·
να έχετε καλή τη διαγωγή σας ανάμεσα στα έθνη, ώστε, ενώ σας καταλαλούν σαν κακοποιούς, από τα καλά έργα, όταν [τα] δουν, να δοξάσουν τον Θεό κατά την ημέρα τής επίσκεψης». (1Πέτ. 2:11-12 [Φίλος])
«Αλλ' εάν και πάσχητε διά την δικαιοσύνην, είσθε μακάριοι· τον δε φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε, αλλά αγιάσατε Κύριον τον Θεόν εν ταις καρδίαις υμών, και εστέ πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν, έχοντες συνείδησιν αγαθήν, ίνα, ενώ σας καταλαλώσιν ως κακοποιούς, καταισχυνθώσιν οι συκοφαντούντες την καλήν σας εν Χριστώ διαγωγήν.» (1Πέτ. 3:14 -16[Βάμβας])
Ο Θεός ήταν που πήρε τον Ισραηλιτικό λαό και τον έβγαλε από την Αίγυπτο. Ακόμα και από τις ημέρες του Μωυσή, που είχε δοθεί ο Νόμος, ο Κύριος τους φανέρωνε ότι έπρεπε να εστιάζουν στη ζωή τους πέρα από τους τύπους και τις εξωτερικές τελετουργίες τα οποία ήταν «σκιά των μελλόντων».
Ο Ισραήλ πρωτότοκος γιος
Ο μοναδικός λαός στον οποίο είχε φανερωθεί ο Θεός ήταν οι Ισραηλίτες «των οποίων [ήταν] η υιοθεσία και η δόξα και αι διαθήκαι και η νομοθεσία και η λατρεία και αι επαγγελίαι, των οποίων [ήταν] οι πατέρες, και εκ των οποίων εγεννήθη ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας». (Ρωμ. 9:1-5)
Ο Ισραήλ ήταν ο «πρωτότοκος γιος» του Θεού «Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Όταν πας και επιστρέψεις στην Αίγυπτο, πρόσεξε να κάνεις μπροστά στον Φαραώ όλα τα θαυμάσια, που έδωσα στο χέρι σου· μόνον που εγώ θα σκληρύνω την καρδιά του, και δεν θα εξαποστείλει τον λαό· και θα πεις στον Φαραώ: Έτσι λέει ο Κύριος· γιος μου [είναι], πρωτότοκός μου, ο Ισραήλ· και σε σένα λέω: Εξαπόστειλε τον γιο μου, για να με λατρεύσει· και αν δεν θέλεις να τον εξαποστείλεις, δες, εγώ θα θανατώσω τον γιο σου, τον πρωτότοκό σου» (Έξ. 4:21-23 [Φίλος])
Σε αυτούς δόθηκε μέσω το Μωυσή μια σειρά σαρκικών εντολών έως καιρού διορθώσεως. Όσοι όμως είχαν πλανηθεί έδιναν μεγαλύτερη σημασία στα στοιχεία που αποτελούσαν τις σκιές των μελλόντων και όχι στο πρόσωπο που παραβολικά οδηγούσαν αυτά τα στοιχεία. Το πρόσωπο αυτό δεν ήταν άλλος από τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, που ήταν ο αληθινός και αχειροποίητος Ναός του Θεού.
Ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής θέλοντας να συνδυάσει τον Ιησού με τον Μελχισεδέκ, τόνιζε πόσο σημαντικό ήταν να προχωρήσουν πνευματικά πολύ πιο πέρα από τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού στην βαθύτερη κατανόηση εκείνων των στοιχείων, που οδηγούν στο λόγο της δικαιοσύνης και της διάκρισης του καλού και του κακού.
«Και όταν τελειοποιήθηκε (δια των παθημάτων), έγινε σε όλους εκείνους που υπακούν σ’ αυτόν αίτιος αιώνιας σωτηρίας, και προσφωνήθηκε από το Θεό Αρχιερέας κατά την τάξη Μελχισεδέκ. Γι’ αυτό [το θέμα έχουμε] να λέμε πολλά λόγια και δυσερμήνευτα, επειδή έχετε γίνει νωθροί στα αυτιά.
Και γιατί, ενώ οφείλατε να είστε δάσκαλοι εξαιτίας του χρόνου, πάλι έχετε ανάγκη κάποιον να σας διδάσκει τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού, και έχετε γίνει να έχετε ανάγκη από γάλα και όχι από στερεή τροφή.
Γιατί καθένας που τρέφεται με γάλα δεν έχει πείρα από [το] λόγο [της] δικαιοσύνης, επειδή είναι νήπιο.
Αλλά των ώριμων είναι η στερεή τροφή, εκείνων που εξαιτίας της συνήθειας έχουν τα αισθητήρια γυμνασμένα για διάκριση και [του] καλού και [του] κακού». (Εβρ. 5:9-14 [Μεταγλώττιση])
Των ώριμων είναι η στερεή τροφή
Οι ώριμοι γιοι της βασιλείας μετείχαν της στερεάς τροφής. Όπως ο Κύριος τους και Βασιλιάς τους Ιησούς Χριστός ήταν πράος και ταπεινός έτσι και οι μαθητές της γενιάς των Αποστόλων ήταν πράοι και ταπεινοί δούλοι. Με υπομονή και ταπείνωση και έχοντας τα αισθητήρια γυμνασμένα μπόρεσαν να διακρίνουν ανάμεσα στο καλό και το κακό και ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα. Έτσι πλήρεις από τη σοφία και το Πνεύμα του Θεού απέδιδαν δικαιοσύνη για «την χήρα», «τον ορφανό» και «τον ξένο» και τον κάθε φτωχό απορρίπτοντας κάθε «δώρο» και κάθε είδους προσωποληψία.
Έτσι έγιναν βασιλείς και ιερείς μέσα στη Νέα Βασιλεία του Νέου Ουρανού και της Νέας Γης, όπου θα κατοικεί η χαρά, η ειρήνη και η δικαιοσύνη του Πνεύματος του Θεού.
«Και ο Ιησούς τους είπε: Σας διαβεβαιώνω, ότι εσείς που με ακολουθήσατε, κατά την παλιγγενεσία, όταν ο Υιός τού ανθρώπου καθίσει επάνω στον θρόνο τής δόξας του, θα καθήσετε κι εσείς επάνω σε δώδεκα θρόνους για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές τού Ισραήλ. Και κάθε ένας που άφησε σπίτια ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια, εξαιτίας τού ονόματός μου, θα πάρει 100 φορές περισσότερα, και θα κληρονομήσει αιώνια ζωή.» (Ματθ. 19:28-29 [Φίλος])
«Δεν ξέρετε ότι οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο; Και αν ο κόσμος κρίνεται από σας, ανάξιοι είστε να κρίνετε ελάχιστα πράγματα; Δεν ξέρετε ότι θα κρίνουμε αγγέλους; Πόσο μάλλον βιοτικά [πράγματα];» (1Κορ. 6:2-3 [Φίλος])
«Αλλά, ο Θεός διάλεξε τα μωρά τού κόσμου, για να καταντροπιάσει τούς σοφούς· και τα ασθενή τού κόσμου διάλεξε ο Θεός για να καταντροπιάσει τα ισχυρά· και τα αγενή τού κόσμου και τα εξουθενημένα διάλεξε ο Θεός, και εκείνα που θεωρούνται για τίποτε, για να καταργήσει αυτά που θεωρούνται κάτι. Για να μη καυχηθεί καμιά σάρκα μπροστά του.» (1Κορ. 1:26-31 [Φίλος])
Ο διωγμός των τέκνων της ελευθέρας από τα τέκνα της δούλης
Δυστυχώς ο λαός του Θεού παρέμεινε προσκολλημένος στα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού ακολουθώντας την σάρκα και τις εντολές των ανθρώπων και όχι τις εντολές του Θεού. Έτσι όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου δεν μπόρεσαν να δεχτούν και να αναγνωρίσουν Εκείνον για τον Οποίον μιλούσαν οι γραφές. Μάλιστα όχι απλά μόνο δεν δέχτηκαν να αναγνωρίσουν τον Ιησού σαν Κύριο και Χριστό αλλά έγιναν εχθροί του Ιησού και όσων ανθρώπων πίστεψαν στα λόγια Του και τον ακολούθησαν.
Ο Παύλος καυτηριάζει όλους αυτούς παίρνοντας λόγια μέσα από το Νόμο. Τους παραλληλίζει με το όρος Σινά και τον γιο της Άγαρ που ταυτίζονταν με τα άπιστα τέκνα της κάτω Ιερουσαλήμ των ημερών του Παύλου. Μη θέλοντας να ζήσουν στην ελευθερία της Άνω Ιερουσαλήμ, προτίμησαν να συνεχίσουν να είναι κάτω από τη δουλεία των στοιχείων του Νόμου, διώκοντας τα αληθινά τέκνα του Θεού.
«Λέγετέ μοι, οἱ ὑπὸ νόμον θέλοντες εἶναι, τὸν νόμον οὐκ ἀκούετε; γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας· ἀλλ’ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας δι’ ἐπαγγελίας. ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα· αὗται γάρ εἰσιν δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἁγάρ, τὸ δὲ Ἁγὰρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ[3] δὲ τῇ νῦν Ἰερουσαλήμ, δουλεύει γὰρ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· ἡ δὲ ἄνω Ἰερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶν μήτηρ ἡμῶν· γέγραπται γάρ· Εὐφράνθητι, στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον, ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα. ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, κατὰ Ἰσαὰκ ἐπαγγελίας τέκνα ἐστέ· ἀλλ’ ὥσπερ τότε ὁ κατὰ σάρκα γεννηθεὶς ἐδίωκε τὸν κατὰ πνεῦμα, οὕτως καὶ νῦν. ἀλλὰ τί λέγει ἡ γραφή; Ἔκβαλε τὴν παιδίσκην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς, οὐ γὰρ μὴ κληρονομήσει ὁ υἱὸς τῆς παιδίσκης μετὰ τοῦ υἱοῦ τῆς ἐλευθέρας. διό, ἀδελφοί, οὐκ ἐσμὲν παιδίσκης τέκνα ἀλλὰ τῆς ἐλευθέρας.» (Γαλ. 4:21-31 [SBLGNT])
Είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι για τους οποίους ο Πέτρος έγραψε την δεύτερη Επιστολή του προς τους χριστιανούς Ισραηλίτες της διασποράς των ημερών του.
«Ταύτην ἤδη, ἀγαπητοί, δευτέραν ὑμῖν γράφω ἐπιστολήν, ἐν αἷς διεγείρω ὑμῶν ἐν ὑπομνήσει τὴν εἰλικρινῆ διάνοιαν, μνησθῆναι τῶν προειρημένων ῥημάτων ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ τῆς τῶν ἀποστόλων ὑμῶν ἐντολῆς τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος, τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες ὅτι ἐλεύσονται ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν ἐν ἐμπαιγμονῇ ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἰδίας ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι καὶ λέγοντες· Ποῦ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία τῆς παρουσίας αὐτοῦ; ἀφ’ ἧς γὰρ οἱ πατέρες ἐκοιμήθησαν, πάντα οὕτως διαμένει ἀπ’ ἀρχῆς κτίσεως. λανθάνει γὰρ αὐτοὺς τοῦτο θέλοντας ὅτι οὐρανοὶ ἦσαν ἔκπαλαι καὶ γῆ ἐξ ὕδατος καὶ δι’ ὕδατος συνεστῶσα τῷ τοῦ θεοῦ λόγῳ, δι’ ὧν ὁ τότε κόσμος ὕδατι κατακλυσθεὶς ἀπώλετο· οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ τῷ αὐτῷ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσὶν πυρὶ τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καὶ ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων.» (2Πέτ. 3:1-7 [SBLGNT])
Για τους ίδιους εμπαίκτες και ασεβείς της εποχής του έγραψε και ο Ιούδας στην επιστολή του.
«Προφήτευσε, μάλιστα, γι' αυτούς και ο Ενώχ, έβδομος μετά τον Αδάμ, λέγοντας: «Να! ήρθε ο Κύριος με μυριάδες αγίων του, για να κάνει κρίση ενάντια σε όλους, και να ελέγξει όλους τούς ασεβείς απ' αυτούς, για όλα τα έργα τής ασέβειάς τους, που έπραξαν, και για όλα τα σκληρά [λόγια], που μίλησαν εναντίον Του οι ασεβείς αμαρτωλοί. Αυτοί είναι γογγυστές, μεμψίμοιροι, που περπατούν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους· και το στόμα τους μιλάει υπερήφανα, και κολακεύουν πρόσωπα για χάρη ωφέλειας.
Αλλά, εσείς, αγαπητοί, θυμηθείτε τα λόγια που από πριν έχουν ειπωθεί από τους αποστόλους τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ότι, σας έλεγαν πως, «στον έσχατο καιρό θάρθουν εμπαίκτες, οι οποίοι θα περπατούν σύμφωνα με τις ασεβείς επιθυμίες τους». Αυτοί είναι εκείνοι που αποχωρίζουν τον εαυτό τους, [είναι άνθρωποι] ζωώδεις, οι οποίοι Πνεύμα δεν έχουν». (Ιούδ. 1:14-19 [Φίλος])
Αυτοί οι άνθρωποι σύμφωνα με τα λόγια του Ιούδα «περπατούν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους· και το στόμα τους μιλάει υπερήφανα, και κολακεύουν πρόσωπα για χάρη ωφέλειας». Βλέπουμε πολύ καθαρά ότι ο Ιούδας μιλούσε για το παρόν των ημερών του σε χρόνο ενεστώτα, γιατί αυτοί οι εμπαίκτες και ασεβείς άνθρωποι ζούσαν εκείνες τις ημέρες που ήταν ο έσχατος καιρός του αιώνα του Μωσαϊκού Νόμου.
Οι άρχοντες του λαού ήταν «οι ουρανοί» και ο λαός «η γη»
Ήταν αυτοί οι αποστάτες Ισραηλίτες που ενώ ήταν οι ουρανοί και η γη για το Θεό δηλαδή «ο κόσμος του Θεού», το στολίδι του Θεού, αυτοί απέρριψαν αυτή την αγάπη.
«Ακούστε, ουρανοί, και ακροάσου γη· επειδή, ο Κύριος μίλησε. Γιους έθρεψα και ύψωσα, αυτοί, όμως, αποστάτησαν από μένα.
Το βόδι γνωρίζει το αφεντικό του, και το γαϊδούρι τη φάτνη τού κυρίου του· ο Ισραήλ, όμως, δεν γνωρίζει, ο λαός μου δεν εννοεί.
Αλλοίμονο, έθνος αμαρτωλό, λαέ φορτωμένε ανομία, σπέρμα κακοποιών, γιοι διεφθαρμένοι· εγκατέλειψαν τον Κύριο, καταφρόνησαν τον Άγιο του Ισραήλ, στράφηκαν προς τα πίσω. ………. Αν ο Κύριος των δυνάμεων δεν άφηνε σε μας ένα μικρό υπόλοιπο, σαν τα Σόδομα θα είχαμε γίνει, και με τα Γόμορρα θα είχαμε εξομοιωθεί. Ακούστε τον λόγο τού Κυρίου, άρχοντες των Σοδόμων· ακροαστείτε τον νόμο τού Θεού μας, λαέ των Γομόρρων. Ποια [ανάγκη] έχω από την πληθώρα των θυσιών σας; λέει ο Κύριος· είμαι χορτάτος από ολοκαυτώματα κριαριών, και από το πάχος των σιτευτών· και δεν αρέσκομαι σε αίμα ταύρων ή αρνιών ή τράγων» (Ησ. 1:2-11 [Φίλος])
Για τον Θεό του Ισραήλ, οι άρχοντες του λαού ήταν «οι ουρανοί» και ο λαός «η γη» . Είναι αυτοί οι άρχοντες που ο Ησαΐας τους αποκαλεί «άρχοντες των Σοδόμων» και τον λαό που τους ακολουθεί «λαέ των Γομόρρων»
Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι είτε ήταν Γραμματείς και Φαρισαίοι είτε ήταν αποστάτες ιουδαΐζοντες «Χριστιανοί» και ενώ είχαν στα χέρια τους τα κλειδιά της γνώσης των λόγων του Θεού δεν θέλησαν οι ίδιοι να εισέλθουν στη Βασιλεία Του και τους άλλους ανθρώπους εμπόδιζαν να εισέλθουν. Παρέμειναν απλά ανώριμοι και νήπιοι γνώστες του «γράμματος του Νόμου» και δεν μπόρεσαν να έχουν την επίγνωση του Υιού του Θεού. Σαν «νήπια» που δεν αντιλαμβάνονταν τους κανόνες και τις αρχές της Νέας Βασιλείας αλλά και την κλήση τους. Συμπεριφέρθηκαν με απρέπεια και ασέβεια τόσο απέναντι στον Κύριο Ιησού Χριστό αλλά και στους απεσταλμένους Του.
Εξελίχθηκαν σε εμπαίκτες που απαξίωναν το έργο του Ιησού και των Αποστόλων και η ζήλεια και το μίσος τους τύφλωνε και τους έκανε σκληρούς εχθρούς του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.
Σκοπός τους πάντα ήταν να πάρουν αυτοί τη κληρονομιά, ώστε να συνεχίζουν να δοξάζωνται από τους υπόλοιπους συμπατριώτες τους και να μην αφήσουν κανένα να τους αμφισβητήσει και να προσβάλλει την δόξα και την αίγλη, που απολάμβαναν από τον αμαθή και αστήρικτο λαό. Ήταν αυτοί οι εμπαίκτες για τους οποίους προείπε ο Ησαΐας «εμπαικται κυριευσουσιν αυτων». (Ησ. 3:1-5 Ο΄)
Είναι αυτοί οι άνθρωποι που ενώ είχαν μάτια και αυτιά συνέχιζαν να είναι τυφλοί και κωφοί και δεν αναγνώριζαν το θαυμάσιο έργο που είχε εργαστεί ανάμεσα τους ο Ιησούς και οι Απόστολοι. Αυτοί οι άνθρωποι ακολουθώντας και εφαρμόζοντας μόνο το γράμμα του Νόμου παρέμεναν νήπιοι και απειθείς στο Πνεύμα του Θεού, που διέπει όλες τις γραφές. Έχοντας «μορφή ευσεβείας» πετύχαιναν να γίνουν άρχοντες του απειθή και ασεβή εβραϊκού όχλου. Είναι αυτοί οι άρχοντες που ο Ησαΐας τους αποκαλεί «άρχοντες των Σοδόμων» και τον λαό που τους ακολουθεί «λαό των Γομόρρων»
Ένα ακόμη παράδειγμα που δείχνει ότι μια βασιλεία με τους άρχοντες της και το λαό της παρουσιάζεται σαν ουρανός και γη είναι τα παρακάτω εδάφια σχετικά με τη Βαβυλώνα.
«Και αν η Βαβυλών αναβή έως του ουρανού και αν οχυρώση το ύψος της δυνάμεως αυτής, θέλουσιν ελθεί παρ' εμού εξολοθρευταί επ' αυτήν, λέγει Κύριος.» (Ιερ. 51:53)
Από τον προφητικό παραβολικό λόγο φαίνεται πολύ καθαρά τι θα έκανε ο Θεός πάνω σε εκείνους που θα αποτελούσαν "τον ουρανον" και "τη γη" στις "έσχατες ημέρες" της βασιλείας του Νόμου, που λειτουργούταν από τους Γραμματείς και Φαρισαίους της εποχής του Ιησού και των Αποστόλων Του.
«Επικαλούμαι σήμερα σε σας μάρτυρες τον ουρανό και τη γη, ότι έβαλα μπροστά σας τη ζωή και τον θάνατο, την ευλογία και την κατάρα· γι' αυτό, διαλέξτε τη ζωή, για να ζείτε, εσύ και το σπέρμα σου·»(Δευτ. 30:19 [Φίλος]) (Διαβάστε: Δευτ. λα:28, Ης. 44:21-23)
«ΠΡΟΣΕΧΕ, ουρανέ, και θα μιλήσω· και ας ακούει η γη τα λόγια τού στόματός μου. Η διδασκαλία μου θα σταλάξει σαν τη βροχή, ο λόγος μου θα κατέβει σαν τη δροσιά. Όπως η ψιχάλα επάνω στη χλόη· και όπως η δυνατή βροχή επάνω στο χορτάρι.» (Δευτ. 32:1-2 [Φίλος])
«Όπως ο κλέφτης ντρέπεται όταν βρεθεί, έτσι θα ντροπιαστεί ο οίκος Ισραήλ, αυτοί, οι βασιλιάδες τους, οι άρχοντές τους, και οι ιερείς τους, και οι προφήτες τους· που λένε προς το ξύλο: Είσαι πατέρας μου· και προς την πέτρα: Εσύ με γέννησες· επειδή, έστρεψαν σε μένα τα νώτα, και όχι το πρόσωπο.»(Ιερ. 2:26-29 Φίλος) (Διάβασε Ιερ. 2:7-13)
«Εγώ ντύνω ολόγυρα τους ουρανούς [με] σκοτάδι, και [για] το περικάλυμμά τους βάζω έναν σάκο.» (Ησ. 50:2-3 [Φίλος])
Οι Εβραίοι άρχοντες έπρεπε να είναι ο ήλιος και τα αστέρια που θα έλαμπαν στον ουρανό της «οικουμένης». Αντίθετα εξαιτίας της ασεβούς ζωής τους το όνομα του Θεού βλασφημούνταν ανάμεσα στα έθνη.
«Επειδή, ο λαός μου [είναι] άφρονας· δεν με γνώρισαν· είναι γιοι άφρονες, και δεν έχουν σύνεση· είναι σοφοί στο να κακοποιούν, αλλά να αγαθοποιούν δεν ξέρουν. Κοίταξα επάνω στη γη, και δέστε, είναι άμορφη και έρημη· και στους ουρανούς, και δεν υπήρχε το φως τους.
(επεβλεψα επι την γην και ιδου ουθεν και εις τον ουρανον και ουκ ην τα φωτα αυτου [Ο΄])» (Ιερεμίας 4:22 [Φίλος])
Ενώ έπρεπε να λάμπουν και να παραμένουν φωστήρες της γνώσης και της δικαιοσύνης του Θεού για τα έθνη, καθώς θα δεχόντουσαν την ζωοποιό και αναζωογονητική δύναμη του Πνεύματος του Ιησού στις ζωές τους, αυτοί έγιναν εχθροί του Πνεύματος του Θεού. Τα «ιμάτια του Νόμου» με τα οποία ήταν ντυμένοι δεν θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν στην αφθαρσία και αθανασία που θα τους παρείχε «το ένδυμα του Ιησού». Η δικαιοσύνη του Νόμου που σύστηναν θα σάπιζε σαν παλιό ιμάτιο, γιατί περπατούσαν μέσα στο φως τής φωτιάς τους, και διαμέσου των σπινθήρων [που] οι ίδιοι άναβαν με τα στοιχεία της θρησκείας τους.
Τα τελετουργικά έργα του Νόμου δεν παρέχουν κάλυψη (ιλασμό) γιατί είναι πρόσκαιρα και φθείρονται (παλαιώνουν)
«Επειδή, ο Κύριος ο Θεός θα με βοηθήσει· γι' αυτό, δεν ντράπηκα· γι' αυτό, έβαλα το πρόσωπό μου σαν σκληρή πέτρα, και ξέρω ότι δεν θα ντροπιαστώ.
Αυτός που με δικαιώνει, [είναι] κοντά· ποιος θα κριθεί μαζί μου; Ας παρασταθούμε μαζί· ποια [είναι] η αντίδικός μου; Ας με πλησιάσει.
Δέστε, ο Κύριος ο Θεός θα με βοηθήσει· ποιος θα με καταδικάσει; Δέστε, όλοι αυτοί θα παλιώσουν σαν ιμάτιο· το σκουλήκι θα τους καταφάει.
Ποιος [είναι] αναμεταξύ σας που φοβάται τον Κύριο, που υπακούει στη φωνή τού δούλου του; Αυτός, και αν περπατάει [μέσα σε] σκοτάδι, και δεν έχει φως, ας έχει θάρρος στο όνομα του Κυρίου, και ας επιστηρίζεται στον Θεό του.
Δέστε, όλοι εσείς, που ανάβετε φωτιά, [και] είστε περικυκλωμένοι με σπινθήρες, περπατάτε μέσα στο φως τής φωτιάς σας, και διαμέσου των σπινθήρων [που] ανάψατε. Αυτό έγινε σε σας από το χέρι μου, θα κείτεστε μέσα σε λύπη». (Ησ. 50:7-11 [Φίλος])
Εάν κάνουμε μια προσεκτική αντιπαραβολή στα προηγούμενα εδάφια της μετάφρασης που χρησιμοποιεί το Μασοριτικό κείμενο και της μετάφρασης των Εβδομήκοντα (Ο΄) θα διαπιστώσουμε ότι το αρχαίο κείμενο των Εβδομήκοντα μιλάει σε δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο (ιδου παντες υμεις, υμας, τις εν υμιν, ιδου παντες υμεις, υμων, υμιν). Συνεπώς ο Ησαΐας δεν μιλούσε για την καταστροφή των στοιχείων του υλικού ουρανού και της γης αλλά για την καταστροφή των στοιχείων του τελετουργικού συστήματος του Νόμου του Μωυσή και των ασεβών αρχόντων του Εβραϊκού λαού που υπηρετούσαν αυτά τα στοιχεία καθώς και του ίδιου του λαού που τους ακολουθούσε.
Ο Ησαΐας μιλούσε για εκείνους, που θα ήταν οι εχθροί του Ιησού και των μαθητών Του σε εκείνη τη γενιά. Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι γνωρίζοντας τις Γραφές, είχαν στα χέρια τους τα κλειδιά της γνώσης για να εισέλθουν στην βασιλεία του Θεού και αποτελούσαν τα φώτα του ουρανού του Ισραηλιτικού λαού. Εξαιτίας της υπερηφάνειας τους και της απιστίας τους ο ουρανός θα ντυνόταν με σκοτάδι και θα έχανε το φως του. Η διακονία των Γραμματέων και Φαρισαίων θα ήταν σαν τον καπνό που ανεβαίνει και μετά χάνεται για πάντα και ο λαός που θα τους ακολουθούσε θα ήταν η γη που θα πάλιωνε σαν ένα παλιό ιμάτιο.
«Υψώστε τα μάτια σας στους ουρανούς, και κοιτάξτε κάτω στη γη· επειδή, οι ουρανοί θα διαλυθούν σαν καπνός, και η γη θα παλιώσει σαν ιμάτιο, και όσοι κατοικούν σ' αυτή, θα πεθάνουν εξίσου· αλλά, η σωτηρία μου θα είναι στον αιώνα, και η δικαιοσύνη μου δεν θα εκλείψει.
Ακούστε με, εσείς που γνωρίζετε δικαιοσύνη· λαέ, στην καρδιά τού οποίου [είναι] ο νόμος μου· μη φοβάστε τον ονειδισμό των ανθρώπων, ούτε να ταράζεστε στις ύβρεις τους. Επειδή, σαν ιμάτιο θα τους καταφάει το σκουλήκι (υπό χρόνου [Ο΄]) και σαν μαλλί θα τους καταφάει ο σκόρος· η δικαιοσύνη μου, όμως, θα μένει στον αιώνα, και η σωτηρία μου σε γενεές γενεών» (Ησαΐας 51:6-8 [Φίλος])
Ο ιουδαϊκός λαός για να βρει σωστές λύσεις και απαντήσεις στα προβλήματά του απέβλεπε και έλπιζε στους άρχοντες του, που στη Π.Δ. συμβολίζονται με τα όρη και τα βουνά.
«(120:1) ᾠδὴ τῶν ἀναβαθμῶν ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου εἰς τὰ ὄρη πόθεν ἥξει ἡ βοήθειά μου
(120:2) ἡ βοήθειά μου παρὰ κυρίου τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν» (Ψαλ. 121:1-2[LXXA])
Τα όρη που αναφέρονται στην αρχή του ψαλμού είναι οι άρχοντες στους οποίους έλπιζε ο λαός ότι θα βρει σωστές κρίσεις και απαντήσεις στα προβλήματά του.
Γι΄ αυτούς τους άρχοντες και το λαό μιλάει τόσο ο Ψαλμωδός όσο και ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής όταν γράφουν:
«Μη αναγαγης με εν ημισει ημερων μου εν γενεα γενεων τα ετη σου
κατ αρχας συ κυριε την γην εθεμελιωσας και εργα των χειρων σου εισιν οι ουρανοι αυτοι απολουνται συ δε διαμενεις και παντες ως ιματιον παλαιωθησονται και ωσει περιβολαιον αλλαξεις αυτους και αλλαγησονται συ δε ο αυτος ει και τα ετη σου ουκ εκλειψουσιν οι υιοι των δουλων σου κατασκηνωσουσιν και το σπερμα αυτων εις τον αιωνα κατευθυνθησεται.» (Ψαλ. 102:24-29 [Ο’])
«Κι: «Εσύ, Κύριε, καταρχάς, θεμελίωσες τη γη, και οι ουρανοί είναι έργα των χεριών σου. Αυτοί θα απολεστούν, εσύ όμως παραμένεις· και όλοι θα παλιώσουν σαν ιμάτιο, και θα τους τυλίξεις σαν περικάλυμμα, και θα αλλαχτούν· εσύ, όμως, είσαι ο ίδιος, και τα χρόνια σου δεν θα εκλείψουν». Μάλιστα, προς ποιον από τους αγγέλους είπε ποτέ: «Κάθισε από τα δεξιά μου, μέχρις ότου βάλω τους εχθρούς σου [ως] υποπόδιο των ποδιών σου;» (Εβρ. 1:10-13 [Φίλος])
«Τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες ὅτι ἐλεύσονται ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν ἐν ἐμπαιγμονῇ ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἰδίας ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι καὶ λέγοντες· Ποῦ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία τῆς παρουσίας αὐτοῦ; ἀφ’ ἧς γὰρ οἱ πατέρες ἐκοιμήθησαν, πάντα οὕτως διαμένει ἀπ’ ἀρχῆς κτίσεως. λανθάνει γὰρ αὐτοὺς τοῦτο θέλοντας ὅτι οὐρανοὶ ἦσαν ἔκπαλαι καὶ γῆ ἐξ ὕδατος καὶ δι’ ὕδατος συνεστῶσα τῷ τοῦ θεοῦ λόγῳ, δι’ ὧν ὁ τότε κόσμος ὕδατι κατακλυσθεὶς ἀπώλετο·»(2Πέτ. 3:3-6 [SBLGNT])
«Οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη, είναι αποταμιευμένοι διαμέσου τού ίδιου λόγου, καθώς φυλάγονται για τη φωτιά κατά την ημέρα τής κρίσης και της απώλειας των ασεβών ανθρώπων.» (2Πέτ. 3:7 [SBLGNT])
Στα προηγούμενα εδάφια της επιστολής 2Πέτ. 3:1-7 ο Πέτρος κάνει έναν παραλληλισμό ανάμεσα στους αποστάτες άρχοντες του Ιουδαϊκού λαού των ημερών του με εκείνους τους άρχοντες που ζούσαν τις ημέρες προ του κατακλυσμού και αγνοούσαν τα λόγια και τις προτροπές του δίκαιου Νώε.
Αξίζει όμως να παρατηρήσουμε κάποια από αυτά τα λόγια του Πέτρου ιδιαίτερα σχετικά με κάποιους ουρανούς και κάποια γη που αποτελούσαν τον τότε κόσμο που καταστράφηκαν τις ημέρες του κατακλυσμού των ημερών του Νώε.
Θα ήθελα να προσέξουμε σε αυτό το σημείο ότι τις ημέρες του Νώε με τον κατακλυσμό καταστράφηκε «ο τότε κόσμος» που τον αποτελούσαν «οι τότε ουρανοί και η τότε γη». Με λίγα λόγια ο Θεός κατάστρεψε τόσο τους άρχοντες αλλά και το λαό εκείνης της εποχής, που απαξίωναν το κήρυγμα του Νώε. Ας σκεφτούμε όμως όσοι διαβάζουμε αμερόληπτα το λόγο του Θεού τα παρακάτω λόγια. «οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ τῷ αὐτῷ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσὶν πυρὶ τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καὶ ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων.»
Όπως καταστράφηκαν στις ημέρες του Νώε οι ουρανοί και η γη δηλαδή «ο τότε κόσμος», με τον ίδιο τρόπο λέει ο Πέτρος ότι θα καταστρεφόταν «οἱ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ». Με λίγα λόγια ο Πέτρος προφητεύει ότι θα καταστρεφόταν οι ασεβείς άρχοντες και ο λαός των ημερών του, που κατοικούσαν στην Ιερουσαλήμ.
Μάλιστα ο Πέτρος προσδιορίζει και βεβαιώνει με την δεύτερη επιστολή του στους Ισραηλίτες της διασποράς, που είχαν πιστέψει στον Κύριο Ιησού, ότι θα ήταν ανάμεσα τους ψευδοδιδάσκαλοι οι οποίοι θα έφερναν μέσα στην τότε εκκλησία αιρέσεις απωλείας. Αποκορύφωμα της πλάνης αυτών των ψευδοδιδάσκαλων θα ήταν η άρνηση του Δεσπότη τους Κύριου Ιησού, που τους είχε εξαγοράσει με το πολύτιμο αίμα Του. Προσδιορίζει μάλιστα ο Πέτρος ότι η απώλεια αυτών των ανθρώπων θα ερχόταν πολύ σύντομα και δεν θα καθυστερούσε (ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν· ….. καὶ ἡ ἀπώλεια αὐτῶν οὐ νυστάζει). Η κρίση και καταδίκη αυτών των ανθρώπων θα ελάμβανε χώρα πολύ σύντομα και μάλιστα με τρόπο όπως καταστράφηκαν τα Σόδομα και τα Γόμμορα.
«Ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ, ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας, καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην ἀρνούμενοι, ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν· καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι’ οὓς ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται· καὶ ἐν πλεονεξίᾳ πλαστοῖς λόγοις ὑμᾶς ἐμπορεύσονται· οἷς τὸ κρίμα ἔκπαλαι οὐκ ἀργεῖ, καὶ ἡ ἀπώλεια αὐτῶν οὐ νυστάζει.» (2Πέτ. 2:1-3 [SBLGNT])
«καὶ πόλεις Σοδόμων καὶ Γομόρρας τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν, ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβέσιν τεθεικώς,» (2Πέτ. 2:6 [SBLGNT])
Ο Μωυσής με μεγάλη έμφαση τόνισε, ότι για την ανυπακοή και την αποστασία θα έβρισκαν τον εβραϊκό λαό όλα τα κακά στις έσχατες ημέρες και ο Θεός θα άδειαζε τότε όλα τα βέλη Του επάνω τους.
«τότε, θα εξαφθεί ο θυμός μου εναντίον τους, εκείνη την ημέρα, και θα τους εγκαταλείψω, και θα κρύψω το πρόσωπό μου απ' αυτούς, και θα καταφαγωθούν· και θα τους βρουν πολλά κακά και θλίψεις· ώστε εκείνη την ημέρα να πουν: Αυτά τα κακά δεν μας βρήκαν, επειδή ο Θεός μας δεν είναι ανάμεσά μας;» (Δευτ. 31:17 [Φίλος])
«Και αφού τους βρουν πολλά κακά και θλίψεις, αυτό το τραγούδι, ως μάρτυρας, θα δίνει μαρτυρία εναντίον τους· επειδή, δεν θα ξεχαστεί από το στόμα του σπέρματός τους· δεδομένου ότι εγώ γνωρίζω την πονηρία τους, που εργάζονται ακόμα και σήμερα, πριν τους φέρω μέσα στη γη που ορκίστηκα.» (Δευτ. 31:21 [Φίλος])
«επειδή, ξέρω ότι, μετά τον θάνατό μου, θα διαφθαρείτε, οπωσδήποτε, και θα παρεκκλίνετε από τον δρόμο που σας πρόσταξα· και θα σας βρουν τα κακά στις έσχατες ημέρες, επειδή θα πράξετε κακά μπροστά στον Κύριο, ώστε να τον παροργίσετε με τα έργα των χεριών σας.» (Δευτ. 31:29 [Φίλος])
«Θα επισωρεύσω επάνω τους κακά, όλα τα βέλη μου θα τα αδειάσω επάνω τους.» (Δευτ. 32:23 [Φίλος])
«Και αφού τους βρουν πολλά κακά και θλίψεις, αυτό το τραγούδι, ως μάρτυρας, θα δίνει μαρτυρία εναντίον τους· επειδή, δεν θα ξεχαστεί από το στόμα του σπέρματός τους· δεδομένου ότι εγώ γνωρίζω την πονηρία τους, που εργάζονται ακόμα και σήμερα, πριν τους φέρω μέσα στη γη που ορκίστηκα.» (Δευτ. 31:21 [Φίλος])
(Σημείωση: Αναφέρεται στην ωδή του Μωυσέως [Αποκ. 15:3])
Αντίθετα με την προφητεία του Μωυσή επικρατεί μια εσφαλμένη άποψη ανάμεσα στους χριστιανούς κήρυκες, ότι στις έσχατες ημέρες στο «δήθεν» επερχόμενο τέλος της ιστορίας, θα λάβουν χώρα οι μεγαλύτερες ευλογίες για το Ισραήλ. Μάλιστα λένε ότι όταν όλα τα «άπιστα» έθνη θα έχουν συγκεντρωθεί εναντίον της Κάτω Ιερουσαλήμ, τότε ο Κύριος θα έρθει για δεύτερη φορά να υπερασπιστεί τον Εβραϊκό λαό και την Ιερουσαλήμ. Τα έθνη θα αλληλοεξοντωθούν μεταξύ τους με πυρηνικά όπλα. Εξαιτίας των πυρηνικών θα λιώνουν οι σάρκες και τα μάτια μέσα στις τρύπες των ματιών τους.
Για να υποστηρίξουν μάλιστα αυτή την άποψη τους επικαλούνται την προφητεία του Ζαχαρία για την συμφορά που θα βρει όλους εκείνους, που θα έχουν στραφεί εναντίον του αληθινού λαού του Θεού.
«Και αυτη εσται η πτωσις ην κοψει κυριος παντας τους λαους οσοι επεστρατευσαν επι ιερουσαλημ τακησονται αι σαρκες αυτων εστηκοτων αυτων επι τους ποδας αυτων και οι οφθαλμοι αυτων ρυησονται εκ των οπων αυτων και η γλωσσα αυτων τακησεται εν τω στοματι αυτων και εσται εν τη ημερα εκεινη εκστασις κυριου επ αυτους μεγαλη και επιλημψονται εκαστος της χειρος του πλησιον αυτου και συμπλακησεται η χειρ αυτου προς χειρα του πλησιον αυτου
και ο ιουδας παραταξεται εν ιερουσαλημ και συναξει την ισχυν παντων των λαων κυκλοθεν χρυσιον και αργυριον και ιματισμον εις πληθος σφοδρα.» (Ζαχ. 14:12-14 [Ο΄])
Λανθασμένα δίνεται η εξήγηση κυριολεκτικά, ότι ο Ιησούς θα έρθει να ξανασυστήσει τον κατά σάρκα Ισραήλ και να συντρίψει όλους τους λαούς, που θα έχουν στραφεί ενάντια στους κατά σάρκα Εβραίους, παραβλέποντας ότι τα πνευματικά τέκνα της επαγγελίας λογίζονται για σπέρμα.
«Αλλά, δεν είναι δυνατόν ότι ξέπεσε ο λόγος τού Θεού. Επειδή, όλοι από τον Ισραήλ, αυτοί δεν [είναι] Ισραήλ. Ούτε επειδή είναι σπέρμα τού Αβραάμ, [γι' αυτό είναι] όλοι παιδιά· αλλά, «στον Ισαάκ θα αποκληθεί σε σένα σπέρμα». Δηλαδή, τα παιδιά κατά σάρκα, αυτά δεν [είναι] παιδιά τού Θεού· αλλά, τα παιδιά τής υπόσχεσης λογαριάζονται για σπέρμα.» (Ρωμ. 9:6-8 [Φίλος])
«Επειδή, [Ιουδαίος] δεν είναι αυτός που είναι κατά το φανερό μέρος Ιουδαίος, ούτε περιτομή αυτή που είναι κατά το φανερό μέρος, αυτή [που γίνεται] στη σάρκα· αλλ' Ιουδαίος [είναι] αυτός που είναι κατά το κρυφό μέρος [Ιουδαίος,] και περιτομή αυτή της καρδιάς, κατά το πνεύμα, όχι κατά το γράμμα, για τον οποίο ο έπαινος είναι όχι από ανθρώπους, αλλά από τον Θεό». (Ρωμ. 2:28-29 [Φίλος]) (Δες και Γαλ. 5:1-6)
«ΔΕΣΤΕ μέ πόσο μεγάλα γράμματα σάς έγραψα με το δικό μου [το] χέρι.
Όσοι θέλουν να αρέσουν σύμφωνα με τη σάρκα, αυτοί σας αναγκάζουν να κάνετε την περιτομή, μονάχα για να μη καταδιώκονται εξαιτίας τού σταυρού τού Χριστού. Επειδή, ούτε αυτοί που κάνουν την περιτομή τηρούν τον νόμο· αλλά, θέλουν να κάνετε εσείς την περιτομή, για να έχουν καύχηση στη σάρκα σας. Σε μένα, όμως, μη γένοιτο να καυχώμαι, παρά μονάχα στον σταυρό τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διαμέσου τού οποίου ο κόσμος σταυρώθηκε ως προς εμένα και εγώ ως προς τον κόσμο. Επειδή, στον Ιησού Χριστό ούτε η περιτομή έχει κάποια ισχύ ούτε η ακροβυστία, αλλά η καινούργια κτίση. Και όσοι περπατήσουν σύμφωνα με τούτο τον κανόνα, ειρήνη επάνω σ' αυτούς και έλεος, κι επάνω στον Ισραήλ τού Θεού.» (Γαλ. 6:11-16 [Φίλος])
«οὔτε γὰρ περιτομή τί ἐστιν οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις.
καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ’ αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦ θεοῦ.» (Γαλ. 6:15-16 [SBLGNT])
«ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε· οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστέ, κατ’ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι.» (Γαλ. 3:27-29 [SBLGNT]) (Δες και Κολ. 3:8-11)
Ο Παύλος όμως πολύ σωστά εξηγεί ότι στη δική του γενιά και στις ημέρες της πρώτης Εκκλησίας συνέβαινε ο διωγμός των πιστών χριστιανών, που ήταν παιδιά της Άνω Ιερουσαλήμ από τους κατά σάρκα Ιουδαίους «ἀλλ’ ὥσπερ τότε ὁ κατὰ σάρκα γεννηθεὶς ἐδίωκε τὸν κατὰ πνεῦμα, οὕτως καὶ νῦν». Στις ημέρες του Ιησού και των Αποστόλων ήταν οι έσχατες ημέρες του αιώνα της παλαιάς Διαθήκης και όχι δύο χιλιάδες και περισσότερα χρόνια μετά.
Ο ίδιος ο Ιησούς είχε προειπεί στους Αποστόλους στο όρος των Ελαιών :
«Τότε, θα σας παραδώσουν σε θλίψη, και θα σας θανατώσουν· και θα είστε μισούμενοι από όλα τα έθνη εξαιτίας τού ονόματός μου.
Και τότε, πολλοί θα σκανδαλιστούν· και θα παραδώσουν ο ένας τον άλλον, και θα μισήσουν ο ένας τον άλλον. Και θα σηκωθούν πολλοί ψευδοπροφήτες, και θα πλανήσουν πολλούς. Και επειδή η ανομία θα πληθύνει, η αγάπη των πολλών θα ψυχρανθεί. Εκείνος, όμως, που [θα] έχει υπομείνει μέχρι τέλους, θα σωθεί» (Ματθ. 24:9-13 [Φίλος])
Ο απόστολος Παύλος γράφοντας στους Θεσσαλονικείς πιστούς των ημερών του για τη θλίψη και τους διωγμούς που βίωναν από τους εχθρούς του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, φανερώνει με αποκάλυψη του Πνεύματος του Αγίου, ότι εκείνοι που τους θλίβουν θα υποστούν θλίψη και θα δουν την εκδίκηση του Κυρίου μέσα σε φλόγα φωτιάς. Αυτός ο όλεθρος που θα ερχόταν δεν θα ήταν το τέλος του κόσμου αλλά το τέλος της διεστραμμένης γενιάς των ασεβών και απειθούντων κατοίκων της Ιουδαίας και των περιχώρων της.
«Ώστε εμείς οι ίδιοι καυχώμαστε για σας στις εκκλησίες τού Θεού, για την υπομονή σας και την πίστη μέσα σε όλους τούς διωγμούς σας και τις θλίψεις που υποφέρετε· [που είναι] ένδειξη της δίκαιης κρίσης τού Θεού για να αξιωθείτε τής βασιλείας τού Θεού, χάρη τής οποίας και πάσχετε.
Επειδή, [είναι] δίκαιο μπροστά στον Θεό να ανταποδώσει θλίψη σε όσους σας θλίβουν· σε σας, όμως, που θλίβεστε, άνεση μαζί μας, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθεί από τον ουρανό μαζί με τους αγγέλους τής δύναμής του, μέσα σε φλόγα φωτιάς, κάνοντας εκδίκηση σ' αυτούς που δεν γνωρίζουν τον Θεό, και σ' αυτούς που δεν υπακούν στο ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού· οι οποίοι θα τιμωρηθούν με αιώνιο όλεθρο από το πρόσωπο του Κυρίου, και από τη δόξα τής δύναμής του, όταν έρθει να ενδοξαστεί ανάμεσα στους αγίους του, και να θαυμαστεί ανάμεσα σε όλους που τον πιστεύουν, (επειδή, εσείς πιστέψατε στη μαρτυρία μας), κατά την ημέρα εκείνη». (2Θεσ. 1:4-10 [Φίλος])
Ο Παύλος εξηγεί με ιδιαίτερη έμφαση ότι εκείνοι που δίωκαν και έθλιβαν στις ημέρες του Παύλου τους πιστούς χριστιανούς αντιμετώπιζαν την εκδίκηση του Θεού «μέσα σε φλόγα φωτιάς».
Ο 97ος ψαλμός διατυπώνει με πολύ ένδοξο τρόπο την επικράτηση της βασιλείας του Θεού και την τρομερή αντιμετώπιση όσων εναντιώθηκαν σε Αυτόν.
«Νεφελη και γνοφος κυκλω αυτου δικαιοσυνη και κριμα κατορθωσις του θρονου αυτου πυρ εναντιον αυτου προπορευσεται και φλογιει κυκλω τους εχθρους αυτου εφαναν αι αστραπαι αυτου τη οικουμενη ειδεν και εσαλευθη η γη τα ορη ετακησαν ωσει κηρος απο προσωπου κυριου απο προσωπου κυριου πασης της γης ανηγγειλαν οι ουρανοι την δικαιοσυνην αυτου και ειδοσαν παντες οι λαοι την δοξαν αυτου.» (Ψαλ. 97:2-6 Ο΄)
Τα βουνά και τα όρη είναι οι άρχοντες του Ισραήλ
Στα παρακάτω εδάφια φαίνεται ότι "τα όρη και οι βουνοί" είναι οι άρχοντες του Ισραήλ που καλούνται να διοικήσουν και να κρίνουν το λαό με ειρήνη και δικαιοσύνη. Δυστυχώς ο λαός στηρίχτηκε σε αυτούς τους άρχοντες που ήταν αποστάτες και τελικά μετά από πολλές συμφορές θα καταλάβαιναν, ότι μόνο από τον Κύριο και Θεό του Ισραήλ θα έβρισκαν σωτηρία.
«Επιστραφητε υιοι επιστρεφοντες και ιασομαι τα συντριμματα υμων ιδου δουλοι ημεις εσομεθα σοι οτι συ κυριος ο θεος ημων ει
οντως εις ψευδος ησαν οι βουνοι και η δυναμις των ορεων πλην δια κυριου θεου ημων η σωτηρια του ισραηλ
η δε αισχυνη καταναλωσεν τους μοχθους των πατερων ημων απο νεοτητος ημων τα προβατα αυτων και τους μοσχους αυτων και τους υιους αυτων και τας θυγατερας αυτων.» (Ιερ. 3:22-24 Ο΄)
Ο ψαλμωδός μιλάει γι’ αυτή την σπουδαία θέση που είχαν τα όρη και τα βουνά δηλαδή οι άρχοντες στη ζωή των Εβραίων.
«Ωδη των αναβαθμων ηρα τους οφθαλμους μου εις τα ορη ποθεν ηξει η βοηθεια μου, η βοηθεια μου παρα κυριου του ποιησαντος τον ουρανον και την γην.» (Ψαλ. 121:1-2 Ο΄)
«Επειδή, έτσι λέει ο Κύριος στους άνδρες του Ιούδα, και στην Ιερουσαλήμ: Αροτριάστε τα χωράφια σας που παρέμειναν χέρσα, και μη σπείρετε ανάμεσα σε αγκάθια. Περιτμηθείτε στον Κύριο, και αφαιρέστε τις ακροβυστίες τής καρδιάς σας, άνδρες τού Ιούδα και κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, μήπως και βγει ο θυμός μου σαν φωτιά, κι ανάψει, και δεν υπάρξει κανένας που θα τη σβήσει, ένεκα της κακίας των πράξεών σας ..... Και κατά την ημέρα εκείνη, λέει ο Κύριος, η καρδιά τού βασιλιά θα χαθεί, και η καρδιά των αρχόντων· και οι ιερείς θα εκθαμπωθούν, και οι προφήτες θα εκπλαγούν.» (Ιερεμίας 4:3-9 [Φίλος])
«Επειδή, ο λαός μου [είναι] άφρονας· δεν με γνώρισαν· είναι γιοι άφρονες, και δεν έχουν σύνεση· είναι σοφοί στο να κακοποιούν, αλλά να αγαθοποιούν δεν ξέρουν. Κοίταξα επάνω στη γη, και δέστε, είναι άμορφη και έρημη· και στους ουρανούς, και δεν υπήρχε το φως τους» (επεβλεψα επι την γην και ιδου ουθεν και εις τον ουρανον και ουκ ην τα φωτα αυτου [Ο΄]). (Ιερεμίας 4:22 [Φίλος])
«Είδα τα βουνά, και προσέξτε, έτρεμαν, και όλοι οι λόφοι κατασείονταν. Είδα, και προσέξτε, δεν υπήρχε άνθρωπος, και όλα τα πουλιά τού ουρανού είχαν φύγει.
Είδα, και προσέξτε, ο Κάρμηλος [ήταν] έρημος, και όλες οι πόλεις του κατεδαφισμένες μπροστά από τον Κύριο, από τον φλογερό θυμό του.
Επειδή, έτσι λέει ο Κύριος: Ολόκληρη η γη θα είναι έρημη·
συντέλεια, όμως, δεν θα κάνω. Γι' αυτό, η γη θα πενθήσει, και οι ουρανοί από πάνω θα συσκοτιστούν· επειδή, μίλησα εγώ, αποφάσισα και δεν θα μετανοήσω, ούτε θα επιστρέψω απ' αυτό. Ολόκληρη η πόλη θα φύγει από τον θόρυβο των καβαλάρηδων και των τοξοτών· θάρθουν στα δάση, και θα ανέβουν στους βράχους· κάθε πόλη θα εγκαταλειφθεί, και δεν θα υπάρχει άνθρωπος που θα κατοικεί σ' αυτές. Κι εσύ αφανισμένη, τι θα κάνεις; Και αν ντυθείς κόκκινο, και αν στολιστείς με χρυσούς στολισμούς, και μεγαλώσεις τα μάτια σου με στίμμι, μάταια θα καλλωπιστείς· οι εραστές σου θα σε καταφρονήσουν, θα ζητούν τη ζωή σου». (Ιερ. 4:24-30)
Μια σημαντική προφητεία, που έγινε από τον Μιχαία εναντίον της Σαμάρειας και της Ιουδαίας, για την επερχόμενη καταστροφή που θα συντελούσαν στην αρχή οι Ασσύριοι και μετά οι Βαβυλώνιοι.
«Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΙΑ, ΤΟΝ ΜΩΡΑΣΘΙΤΗ, ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΙΩΑΘΑΜ, ΤΟΥ ΑΧΑΖ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΖΕΚΙΑ, ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΑΔΩΝ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ, ΠΟΥ ΕΙΔΕ, ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. Ακούστε, όλοι οι λαοί· πρόσεχε, γη, και το πλήρωμά της· και ας είναι ο Κύριος ο Θεός μάρτυρας σε σας, ο Κύριος, από τον ναό του τον άγιο. Επειδή, δέστε, ο Κύριος βγαίνει από τον τόπο του, και θα κατέβει, και θα πατήσει επάνω στα ύψη τής γης. Και τα βουνά θα διαλυθούν από κάτω του, και οι κοιλάδες θα σχιστούν, σαν κερί μπροστά από τη φωτιά [και] σαν νερά που κατέρχονται σε έναν κατήφορο.
Εξαιτίας τής ασέβειας του Ιακώβ [συμβαίνει] όλο αυτό, και εξαιτίας τής αμαρτίας τού οίκου Ισραήλ. Ποια είναι η ασέβεια του Ιακώβ; Όχι η Σαμάρεια; Και ποιοι είναι οι ψηλοί τόποι τού Ιούδα; Όχι η Ιερουσαλήμ;
Γι' αυτό, θα καταστήσω τη Σαμάρεια σε σωρούς [από πέτρες] χωραφιού, όπου φυτεύεται αμπελώνας· και θα κυλίσω ολότελα τις πέτρες της στην κοιλάδα, και θα ξεσκεπάσω τα θεμέλιά της. Και όλα τα γλυπτά της θα κατακοπούν, και όλα τα μισθώματά της θα κατακαούν με φωτιά, και θα εξαφανίσω όλα τα είδωλά της· επειδή, [τα] συγκέντρωσε από μισθό πορνείας, και σε μισθό πορνείας θα επιστραφούν». (Μιχ. 1:1-7 [Φίλος])
«Στον αρχιμουσικό. Ψαλμός τραγουδιού τού Δαβίδ. Ας σηκωθεί ο Θεός, [και] ας διασκορπιστούν οι εχθροί του· και ας φύγουν από μπροστά του αυτοί που τον μισούν. Καθώς αφανίζεται ο καπνός, [έτσι] αφάνισέ [τους]· καθώς διαλύεται το κερί μπροστά στη φωτιά, [έτσι] ας απολεστούν οι ασεβείς από το πρόσωπο του Θεού». (Ψαλ. 68:1-2 [Φίλος])
«Η γη θα σειστεί μπροστά τους· οι ουρανοί θα τρέμουν· ο ήλιος και το φεγγάρι θα κατασκοτεινιάσουν, και τα αστέρια θα αποσύρουν τη λάμψη τους. Και ο Κύριος θα εκπέμψει τη φωνή του μπροστά από το στράτευμά του· επειδή, το στρατόπεδό του [είναι] υπερβολικά μεγάλο· επειδή, αυτός που εκτελεί τον λόγο του [είναι] ισχυρός· επειδή, η ημέρα τού Κυρίου [είναι] μεγάλη και υπερβολικά τρομερή, και ποιος μπορεί να την υποφέρει;» ((Ιωήλ 2:10-11 [Φίλος])
Ο απόστολος Ιωάννης επιβεβαιώνει τα λόγια Πέτρου για αυτούς τους ασεβείς ανθρώπους και μάλιστα κάνει μια ξεκάθαρη προφητεία ότι ήταν «έσχατη ώρα» γιατί είχαν εμφανιστεί ανάμεσα τους αυτοί οι αντίχριστοι ψευδοδιδάσκαλοι
«Παιδιά, είναι έσχατη ώρα, και καθώς ακούσατε ότι [κάποιος] Αντίχριστος έρχεται, [έτσι] και τώρα αντίχριστοι πολλοί έχουν εμφανιστεί· από αυτό γνωρίζουμε ότι είναι έσχατη ώρα.
Από εμάς εξήλθαν, αλλά δεν ήταν από εμάς· γιατί αν ήταν από εμάς, [θα] είχαν μείνει μαζί μας. Αλλά [εξήλθαν], για να φανερωθούν ότι δεν είναι όλοι από εμάς.» (1Ιωάν. 2:18-19 [Μεταγλώττιση])
Είναι ξεκάθαρο ότι οι Απόστολοι πίστευαν ότι ζούσαν στις έσχατες ημέρες και μάλιστα ήταν τελευταία ώρα. και πρόσμεναν να έρθει ο Κύριος Ιησούς για Δεύτερη φορά για να κρίνει τους ασεβείς παραλήπτες και υπόλογους του Μωσαϊκού Νόμου.
Την απάντηση για τις έσχατες ημέρες την δίνουν οι ίδιες οι Γραφές.
«οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ τῷ αὐτῷ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσὶν πυρὶ τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καὶ ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων.» (Β΄ Πέτρ. 3:7)
Τα λόγια του Πέτρου έρχονται να υπενθυμίσουν τα λόγια του Κυρίου Ιησού.
«Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής.
Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη, και οι εν μέσω αυτής ας αναχωρώσιν έξω, και οι εν τοις αγροίς ας μη εμβαίνωσιν εις αυτήν,
διότι ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, διά να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα.
Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις· διότι θέλει είσθαι μεγάλη στενοχωρία επί της γης και οργή κατά του λαού τούτου.» (Λουκ. 21:20-23 [Βάμβας])
Όταν οι Απόστολοι και η γενιά τους θα έβλεπαν να περικυκλώνεται η Ιερουσαλήμ από τα στρατεύματα των Ρωμαίων θα έπρεπε να καταλάβουν ότι «ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, διά να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα ….. διότι θέλει είσθαι μεγάλη στενοχωρία επί της γης και οργή κατά του λαού τούτου».
Ο Κύριος Ιησούς εκφέροντας τα επτά (7) ουαί εναντίον των Γραμματέων και Φαρισαίων έκανε τελικά μια προφητεία για το χρόνο που θα ελάμβαναν χώρα αυτά τα τραγικά γεγονότα. Έτσι ο Ιησούς είπε: «Αληθώς σας λέγω, Πάντα ταύτα θέλουσιν ελθεί επί την γενεάν ταύτην.»
«Ώστε μαρτυρείτε εις εαυτούς ότι είσθε υιοί των φονευσάντων τους προφήτας. Αναπληρώσατε και σεις το μέτρον των πατέρων σας. Όφεις, γεννήματα εχιδνών· πως θέλετε φύγει από της καταδίκης της γεέννης; Διά τούτο ιδού, εγώ αποστέλλω προς εσάς προφήτας και σοφούς και γραμματείς, και εξ αυτών θέλετε θανατώσει και σταυρώσει, και εξ αυτών θέλετε μαστιγώσει εν ταις συναγωγαίς σας και διώξει από πόλεως εις πόλιν, διά να έλθη εφ' υμάς παν αίμα δίκαιον εκχυνόμενον επί της γης από του αίματος Άβελ του δικαίου έως του αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου, τον οποίον εφονεύσατε μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου. Αληθώς σας λέγω, Πάντα ταύτα θέλουσιν ελθεί επί την γενεάν ταύτην.» (Ματθ. 23:31-36 [Βάμβας])
«Αληθώς σας λέγω ότι δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα. Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει.» (Λουκ. 21:32-33 [Βάμβας])
Συνεπώς όταν ο Ιησούς είπε ότι «Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει» δεν εννοούσε ότι θα καταστρέφονταν το σύμπαν αλλά θα ότι θα καταστρεφόταν τα αντίτυπα των επουρανίων που ήταν ο επίγειος Ναός και συμβόλιζαν τον ουρανό και την γη για στον Ιουδαϊσμό. (Βλέπε σημείωση [2])
Ήταν αυτοί οι απειθείς άρχοντες που απαιτούσαν τον θαυμασμό καθώς και ο λαός που τους ακολουθούσε που με τις πράξεις τους προκαλούσαν την «ταχείαν απώλεια» τους. Τελικά ήρθε η κρίση του Θεού πάνω τους, όταν ο Ιησούς ήρθε για Δεύτερη φορά και στέλνοντας τα στρατεύματα του κατέκαψε την κάτω Ιερουσαλήμ και τον επίγειο Ναός της και απώλεσε τους άρχοντες και το λαό της.
Πράγματι το 70 μ.Χ. με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ ήρθαν πάνω σε αυτήν και τους κατοίκους της όλα τα κακά που είχε προειδοποιήσει ο Κύριος. Για όλα επερχόμενα σε αυτούς η ψυχή τους θα έλιωνε από τον φόβο και την ταραχή και όχι από τα πυρηνικά όπλα που φαντάζονται κάποιοι.
«Ο Κύριος θα φέρει εναντίον σου ένα έθνος από μακριά, από την άκρη τής γης, σαν με ορμή αετού· έθνος, που δεν θα καταλαβαίνεις τη γλώσσα του· έθνος αγριοπρόσωπο, που δεν θα σεβαστεί το πρόσωπο του γέροντα ούτε θα ελεήσει τον νέο· και θα τρώει τον καρπό των κτηνών σου, και τα γεννήματα της γης σου, μέχρις ότου εξολοθρευτείς· το οποίο δεν θα αφήσει σε σένα σιτάρι, κρασί ή λάδι, τις αγέλες των βοδιών σου ή τα κοπάδια των προβάτων σου, μέχρις ότου σε εξολοθρεύσει.
Και θα σε πολιορκήσει σε όλες τις πόλεις σου, μέχρις ότου πέσουν τα ψηλά και οχυρωμένα τείχη σου, στα οποία έλπιζες, σε ολόκληρη τη γη σου· και θα σε πολιορκήσει σε όλες τις πόλεις σου, σε ολόκληρη τη γη σου, που ο Κύριος ο Θεός σου έδωσε σε σένα.
Και θα φας τον καρπό τής κοιλιάς σου, τις σάρκες των γιων σου και των θυγατέρων σου, που ο Κύριος ο Θεός σου έδωσε σε σένα, στην πολιορκία, και στη σύνθλιψη, με την οποία θα σε συνθλίψει ο εχθρός σου· ο απαλός άνδρας ανάμεσά σου, και ο υπερβολικά τρυφερός, θα κοιτάξει με πονηρό βλέμμα στον αδελφό του, και στη γυναίκα τού κόρφου του, και στα παιδιά του που εναπέμειναν, όσα θα εναπομείνουν· ώστε να μη δώσει σε κανέναν απ' αυτούς από τις σάρκες των παιδιών του, που θα έτρωγε· επειδή, δεν του έμεινε τίποτε στην πολιορκία, και στη σύνθλιψη, με την οποία ο εχθρός σου θα σε συνθλίψει σε όλες τις πόλεις σου.
Η απαλή και τρυφερή γυναίκα ανάμεσά σου, της οποίας το πόδι δεν δοκίμασε να πατήσει επάνω στη γη, λόγω της τρυφερότητας και απαλότητας, θα κοιτάξει με βλέμμα πονηρό στον άνδρα τού κόρφου της, και στον γιο της, και στη θυγατέρα της, και στο βρέφος της, που βγήκε από μέσα από τα πόδια της, και στα παιδιά που γέννησε· επειδή, θα τα φάει κρυφά, εξαιτίας της έλλειψης των πάντων, στην πολιορκία και στη σύνθλιψη, με την οποία ο εχθρός σου θα σε συνθλίψει στις πόλεις σου.
Αν δεν προσέχεις να κάνεις όλα τα λόγια αυτού τού νόμου, που είναι γραμμένα σ' αυτό το βιβλίο, ώστε να φοβάσαι το ένδοξο και φοβερό αυτό όνομα, ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΟΥ, τότε ο Κύριος θα κάνει τις πληγές σου τρομερές, και τις πληγές τού σπέρματός σου, πληγές μεγάλες και ασταμάτητες, και νόσους κακές και ασταμάτητες.
Και θα φέρει επάνω σου όλες τις οδύνες τής Αιγύπτου, για τις οποίες τρόμαξες· και θα προσκολληθούν σε σένα· και κάθε ασθένεια, και κάθε πληγή, που δεν είναι γραμμένη στο βιβλίο αυτού τού νόμου, αυτές θα τις φέρει ο Κύριος επάνω σου, μέχρις ότου εξολοθρευτείς.
Και θα εναπομείνετε λιγοστοί στον αριθμό, ενώ ήσασταν όπως τα άστρα τού ουρανού σε πλήθος· επειδή, δεν υπάκουσες στη φωνή τού Κυρίου τού Θεού σου.
Και όπως ο Κύριος ευφράνθηκε σε σας στο να σας αγαθοποιεί και να σας πολλαπλασιάζει, έτσι ο Κύριος θα ευφρανθεί σε σας, στο να σας εξαλείψει, και να σας καταστρέψει· και θα αρπαχθείτε από τη γη, όπου πηγαίνετε να την κληρονομήσετε.
Και ο Κύριος θα σε διασπείρει σε όλα τα έθνη, από τη μια άκρη τής γης μέχρι την άλλη άκρη τής γης· και εκεί θα λατρεύσετε άλλους θεούς, που δεν γνώρισες, ούτε εσύ ούτε οι πατέρες σου, ξύλα και πέτρες.
Αλλά, και ανάμεσα στα έθνη αυτά, δεν θα βρεις ανάπαυση ούτε θα έχει στάση το πέλμα τού ποδιού σου· αλλ' ο Κύριος θα σου δώσει εκεί καρδιά που τρέμει, και μάτια που μαραίνονται και ψυχή που λιώνει.
Και η ζωή σου θα είναι μπροστά σου σε αμφιβολία και θα φοβάσαι νύχτα και ημέρα, και δεν θα έχεις ασφάλεια της ζωής σου. Το πρωί θα πεις: Είθε να ήταν εσπέρα! Και την εσπέρα θα πεις: Είθε να ήταν πρωί! Εξαιτίας του φόβου της καρδιάς σου, τον οποίο θα φοβάσαι, και εξαιτίας των θεαμάτων των ματιών σου, τα οποία θα βλέπεις.
Και ο Κύριος θα σε επαναφέρει στην Αίγυπτο με πλοία, από τον δρόμο [για] τον οποίο σού είπα: Δεν θα τον δεις πλέον άλλη φορά· και θα πουλιέστε εκεί στους εχθρούς σας ως δούλοι και δούλες, και δεν θα υπάρχει αγοραστής». (Δευτ. 28:49-68 [Φίλος])
(Διάβασε ακόμη από τους Εβδομήκοντα (Ο΄) Έξ. 15:11-16, Δευτ. κεφ. 29, Ιησούς του Ναυή 5:1-3, Ψαλμ. κεφ.68, 112, Ησ. 64:1-3, Ιεζ. 4:16-17, 24:19-23, Μιχ. 1:1-5, Αββ. 3:1-6)
Ο Ιησούς Χριστός όταν επικράτησε πάνω στους εχθρούς Του, κατέστρεψε όλα εκείνα που αποτελούσαν τα κοσμικά στοιχεία της λατρείας τους (τον επίγειο Ναό της Ιερουσαλήμ και τον πλούτο που είχε στις αποθήκες του) στα οποία μάταια έλπιζαν και ορκίζονταν το ιερατείο, το πρεσβυτέριο και ο λαός.
«οτι εγγυς η ημερα κυριου η μεγαλη εγγυς και ταχεια σφοδρα φωνη ημερας κυριου πικρα και σκληρα τετακται δυνατη
ημερα οργης η ημερα εκεινη ημερα θλιψεως και αναγκης ημερα αωριας και αφανισμου ημερα σκοτους και γνοφου ημερα νεφελης και ομιχλης ημερα σαλπιγγος και κραυγης επι τας πολεις τας οχυρας και επι τας γωνιας τας υψηλας και εκθλιψω τους ανθρωπους και πορευσονται ως τυφλοι οτι τω κυριω εξημαρτον και εκχεει το αιμα αυτων ως χουν και τας σαρκας αυτων ως βολβιτα
και το αργυριον αυτων και το χρυσιον αυτων ου μη δυνηται εξελεσθαι αυτους εν ημερα οργης κυριου και εν πυρι ζηλους αυτου καταναλωθησεται πασα η γη διοτι συντελειαν και σπουδην ποιησει επι παντας τους κατοικουντας την γην (του Ισραήλ).» (Σοφ. 1:14-18 [LXX])
«Και θα περιζωστούν σάκο, και φρίκη θα τους σκεπάσει· και ντροπή [θα είναι] επάνω στα πρόσωπα, και φαλάκρωμα επάνω σε όλα τα κεφάλια τους. Θα ρίξουν το ασήμι τους στους δρόμους, και το χρυσάφι τους θα είναι σαν ακαθαρσία· το ασήμι τους και το χρυσάφι τους δεν θα μπορέσουν να τους λυτρώσουν κατά την ημέρα της οργής τού Κυρίου· δεν θα χορτάσουν τις ψυχές τους, και δεν θα γεμίσουν τις κοιλιές τους· για τον λόγο ότι, έγινε το πρόσκομμα της ανομίας τους.» (Ιεζ. 7:18-19 [Φίλος])
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Παύλος προειδοποιούσε στις ημέρες του τους πιστούς χριστιανούς, ότι μεγάλος πλουτισμός είναι η ευσέβεια, με αυτάρκεια.
«Όσοι, βέβαια, θέλουν να πλουτίζουν, πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα, και σε πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, που βυθίζουν τους ανθρώπους σε όλεθρο και απώλεια. Επειδή, ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποία μερικοί, καθώς την ορέχθηκαν, αποπλανήθηκαν από την πίστη και πέρασαν τον εαυτό τους μέσα από πολλές οδύνες». (1Τιμ. 6:5-10 [Φίλος])
«Νεκρώσετε, λοιπόν, τα μέλη σας που [είναι] επάνω στη γη: Πορνεία, ακαθαρσία, πάθος, κακή επιθυμία, και την πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρεία· για τα οποία έρχεται η οργή τού Θεού επάνω στους γιους τής απείθειας· στα οποία κι εσείς περπατήσατε κάποτε, όταν ζούσατε ανάμεσά τους». (Κολ. 3:5-7 [Φίλος])
Η φιλαργυρία και γενικότερα η πλεονεξία ήταν αυτά τα στοιχεία που τύφλωσαν τον λαό του Θεού και τον οδήγησαν στην ειδωλολατρεία.
«Έλθετε τώρα οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες διά τας επερχομένας ταλαιπωρίας σας. Ο πλούτος σας εσάπη και τα ιμάτιά σας έγειναν σκωληκόβρωτα, ο χρυσός σας και ο άργυρος εσκωρίασε, και η σκωρία αυτών θέλει είσθαι εις μαρτυρίαν εναντίον σας και θέλει φάγει τας σάρκας σας ως πυρ. Εθησαυρίσατε διά τας εσχάτας ημέρας.» (Ιάκ. 5:1-3)
«Επειδή, ενώ γνώρισαν τον Θεό, δεν τον δόξασαν ως Θεό, ούτε τον ευχαρίστησαν· αλλά, μέσα στους μάταιους συλλογισμούς τους, αναζήτησαν μάταια πράγματα, και σκοτίστηκε η ασύνετη καρδιά τους.
Ενώ έλεγαν ότι είναι σοφοί, έγιναν μωροί.
Και άλλαξαν τη δόξα τού άφθαρτου Θεού σε ομοίωμα εικόνας φθαρτού ανθρώπου, και πουλιών και τετράποδων και ερπετών.
Γι' αυτό και ο Θεός τούς παρέδωσε σε ακαθαρσία, διαμέσου των επιθυμιών των καρδιών τους, ώστε να ατιμάζονται τα σώματά τους αναμεταξύ τους.
Οι οποίοι αντικατέστησαν την αλήθεια τού Θεού με το ψέμα, και απέδωσαν σεβασμό και λάτρευσαν την κτίση, παρά εκείνον που την έκτισε, ο οποίος είναι άξιος ευλογίας στους αιώνες. Αμήν.» (Ρωμ. 1:21-25 [Φίλος])
Ήταν αυτή η διεστραμμένη γενιά που τον Κύριο Ιησού σταύρωσε και τους Αποστόλους και μαθητές Του τους εδίωξαν και τους φόνευσαν.
«και ειπεν αποστρεψω το προσωπον μου απ αυτων και δειξω τι εσται αυτοις επ εσχατων οτι γενεα εξεστραμμενη εστιν υιοι οις ουκ εστιν πιστις εν αυτοις αυτοι παρεζηλωσαν με επ ου θεω παρωργισαν με εν τοις ειδωλοις αυτων καγω παραζηλωσω αυτους επ ουκ εθνει επ εθνει ασυνετω παροργιω αυτους οτι πυρ εκκεκαυται εκ του θυμου μου καυθησεται εως αδου κατω καταφαγεται γην και τα γενηματα αυτης φλεξει θεμελια ορεων
συναξω εις αυτους κακα και τα βελη μου συντελεσω εις αυτους
τηκομενοι λιμω και βρωσει ορνεων και οπισθοτονος ανιατος οδοντας θηριων αποστελω εις αυτους μετα θυμου συροντων επι γης
εξωθεν ατεκνωσει αυτους μαχαιρα και εκ των ταμιειων φοβος νεανισκος συν παρθενω θηλαζων μετα καθεστηκοτος πρεσβυτου
ειπα διασπερω αυτους παυσω δη εξ ανθρωπων το μνημοσυνον αυτων
ει μη δι οργην εχθρων ινα μη μακροχρονισωσιν και ινα μη συνεπιθωνται οι υπεναντιοι μη ειπωσιν η χειρ ημων η υψηλη και ουχι κυριος εποιησεν ταυτα παντα οτι εθνος απολωλεκος βουλην εστιν και ουκ εστιν εν αυτοις επιστημη
ουκ εφρονησαν συνιεναι ταυτα καταδεξασθωσαν εις τον επιοντα χρονον
πως διωξεται εις χιλιους και δυο μετακινησουσιν μυριαδας ει μη ο θεος απεδοτο αυτους και κυριος παρεδωκεν αυτους οτι ουκ εστιν ως ο θεος ημων οι θεοι αυτων οι δε εχθροι ημων ανοητοι εκ γαρ αμπελου σοδομων η αμπελος αυτων και η κληματις αυτων εκ γομορρας η σταφυλη αυτων σταφυλη χολης βοτρυς πικριας αυτοις θυμος δρακοντων ο οινος αυτων και θυμος ασπιδων ανιατος
ουκ ιδου ταυτα συνηκται παρ εμοι και εσφραγισται εν τοις θησαυροις μου εν ημερα εκδικησεως ανταποδωσω εν καιρω οταν σφαλη ο πους αυτων οτι εγγυς ημερα απωλειας αυτων και παρεστιν ετοιμα υμιν
οτι κρινει κυριος τον λαον αυτου και επι τοις δουλοις αυτου παρακληθησεται ειδεν γαρ παραλελυμενους αυτους και εκλελοιποτας εν επαγωγη και παρειμενους και ειπεν κυριος που εισιν οι θεοι αυτων εφ οις επεποιθεισαν επ αυτοις
ων το στεαρ των θυσιων αυτων ησθιετε και επινετε τον οινον των σπονδων αυτων αναστητωσαν και βοηθησατωσαν υμιν και γενηθητωσαν υμιν σκεπασται
ιδετε ιδετε οτι εγω ειμι και ουκ εστιν θεος πλην εμου εγω αποκτενω και ζην ποιησω παταξω καγω ιασομαι και ουκ εστιν ος εξελειται εκ των χειρων μου οτι αρω εις τον ουρανον την χειρα μου και ομουμαι τη δεξια μου και ερω ζω εγω εις τον αιωνα οτι παροξυνω ως αστραπην την μαχαιραν μου και ανθεξεται κριματος η χειρ μου και ανταποδωσω δικην τοις εχθροις και τοις μισουσιν με ανταποδωσω μεθυσω τα βελη μου αφ αιματος και η μαχαιρα μου καταφαγεται κρεα αφ αιματος τραυματιων και αιχμαλωσιας απο κεφαλης αρχοντων εχθρων
ευφρανθητε ουρανοι αμα αυτω και προσκυνησατωσαν αυτω παντες υιοι θεου ευφρανθητε εθνη μετα του λαου αυτου και ενισχυσατωσαν αυτω παντες αγγελοι θεου οτι το αιμα των υιων αυτου εκδικαται και εκδικησει και ανταποδωσει δικην τοις εχθροις και τοις μισουσιν ανταποδωσει και εκκαθαριει κυριος την γην του λαου αυτου.» (Δευτ. 32:20-43 [LXX])
Ο αμπελώνας του Κυρίου των Δυνάμεων ήταν ο οίκος Ισραήλ που έκανε αγριοστάφυλα και οι κακοί εργάτες οι άρχοντες του λαού. (Ησ. 5:3-7 [Φίλος])
Ο Κύριος Ιησούς είπε την παραβολή του αμπελώνα και του δούλων του Κυρίου του αμπελώνα που στάλθηκαν για να συλλέξουν τους καρπούς του. Δυστυχώς οι πονηροί εργάτες του αμπελώνα φόνευσαν τον Γιο, για να πάρουν αυτοί την κληρονομιά του αμπελώνα. Τότε ο Ιησούς έκανε μια ερώτηση και πήρε μια απάντηση από τους παρόντες Αρχιερείς και τους Πρεσβύτερους του λαού.
«Όταν, λοιπόν, έρθει ο ιδιοκτήτης τού αμπελώνα, τι θα κάνει σ' εκείνους τους γεωργούς;
Του λένε: Τους κακούς θα τους απολέσει με κακό τρόπο· και τον αμπελώνα θα τον μισθώσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στις εποχές τους.» (Ματθ. 21:40-41 Φίλος)
Όλοι οι πιστοί γνωρίζουμε ότι ο Κύριος του αμπελώνα είναι ο Παντοκράτορας Θεός, που θα ερχόταν για Δεύτερη φορά να κρίνει το λαό Του Ισραήλ μέσα από το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, γιατί ήταν και Γιος Ανθρώπου.
Σήμερα οι περισσότεροι χριστιανοί κήρυκες διισχυρίζονται, ότι η κρίση του Λευκού Θρόνου θα γίνει στη Δεύτερη Παρουσία του Ιησού μετά την καταστροφή του φυσικού ουρανού και της γης.
«ΚΑΙ είδα έναν μεγάλο λευκό θρόνο, κι αυτόν που κάθεται επάνω σ' αυτόν, από το πρόσωπο του οποίου έφυγε η γη και ο ουρανός· και δεν βρέθηκε τόπος γι' αυτά·» (Αποκ. 20:11 Φίλος)
Αφού ο ουρανός και η γη θα καταστραφούν στην Δεύτερη Παρουσία, και όλος ο υλικός κόσμος θα καταστραφεί, ποιος ο λόγος ο Κύριος του αμπελώνα να μισθώσει τον αμπελώνα σε άλλους γεωργούς; Δεδομένου μάλιστα ότι μετά την κρίση του Θρόνου οι νέοι γεωργοί θα φέρουν καρπούς και μάλιστα στον κατάλληλο καιρό. Σε ποιους θα κηρύξουν οι νέοι γεωργοί για να σωθούν μετά την καταστροφή του κόσμου;
Μάλιστα όταν ο Ιησούς πήρε την σωστή απάντηση από το ίδιο το στόμα των Αρχιερέων και των Πρεσβύτερων του λαού, «Τους κακούς θα τους απολέσει με κακό τρόπο· και τον αμπελώνα θα τον μισθώσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στις εποχές τους.» συνεχίζοντας τους είπε:
«Τους λέει ο Ιησούς: Ποτέ δεν διαβάσατε στις γραφές: «Η πέτρα που αποδοκίμασαν οι οικοδομούντες, αυτή έγινε ακρογωνιαία [πέτρα]· από τον Κύριο έγινε αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας»;
Γι' αυτό, σας λέω ότι, η βασιλεία τού Θεού θα αφαιρεθεί από σας, και θα δοθεί σε έθνος που κάνει τούς καρπούς της.
Και όποιος πέσει επάνω σ' αυτή την πέτρα, θα συντριφτεί· επάνω σε όποιον, όμως, πέσει, θα τον κατασυντρίψει.
Και όταν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι άκουσαν τις παραβολές του, κατάλαβαν ότι μιλάει γι' αυτούς· και ζητώντας να τον πιάσουν, φοβήθηκαν τα πλήθη, επειδή τον είχαν ως προφήτη». (Ματθ. 21:42-46 Φίλος)
Οι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι που άκουσαν τις παραβολές του, κατάλαβαν ότι στη δική τους γενιά θα ερχόταν ο Κύριος του αμπελώνα να τους κρίνει. Μάλιστα κατάλαβαν ότι θα έχαναν τον αμπελώνα, που είναι η Βασιλεία του Θεού, γιατί ο Θεός θα έδινε τη Βασιλεία του Θεού σε ένα άλλο έθνος που δεν είναι άλλο από την Εκκλησία του Ιησού Χριστού.
Πράγματι αυτή η κρίση και η η οργή του Θεού ήρθε πάνω στο λαό Ισραήλ το 70 μ.Χ. με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. (Λουκ. 19:11-12, 27, 21:20-23 [Φίλος])
Ο Κύριος κατέστρεψε την πόλη εκείνων που δεν ήθελαν να γίνει ο Βασιλιάς τους. Έδωσε ένα τέλος στη βασιλεία εκείνων που καυχιόντουσαν στα έργα τους και όχι στο έλεος του Θεού.
Καταστράφηκαν όταν ο βασιλιάς οργίστηκε και έστειλε τα στρατεύματα του και την πολή αυτών κατέκαψε. (Ματθ. 22:7)
«και εκτενω την χειρα μου επι τους προφητας τους ορωντας ψευδη και τους αποφθεγγομενους ματαια ………. ανθ ων τον λαον μου επλανησαν λεγοντες ειρηνη ειρηνη και ουκ ην ειρηνη και ουτος οικοδομει τοιχον και αυτοι αλειφουσιν αυτον ει πεσειται ……….. και κατασκαψω τον τοιχον ον ηλειψατε και πεσειται και θησω αυτον επι την γην και αποκαλυφθησεται τα θεμελια αυτου και πεσειται και συντελεσθησεσθε μετ ελεγχων και επιγνωσεσθε διοτι εγω κυριος και συντελεσω τον θυμον μου επι τον τοιχον και επι τους αλειφοντας αυτον και πεσειται και ειπα προς υμας ουκ εστιν ο τοιχος ουδε οι αλειφοντες αυτον
προφηται του ισραηλ οι προφητευοντες επι ιερουσαλημ και οι ορωντες αυτη ειρηνην και ειρηνη ουκ εστιν λεγει κυριος.» (Ιεζ. 13:9-16 [LXX])
Οι άρχοντες του Ισραήλ, οι προφήτες και ο λαός στήριζαν μάταια ο ένας τον άλλο πιστεύοντας ότι έτσι θα συνεχίσουν να υπάρχουν «σαν ο περιούσιος λαός του Θεού».
«Επειδή όταν λέγωσιν, Ειρήνη και ασφάλεια, τότε επέρχεται επ' αυτούς αιφνίδιος όλεθρος, καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν, και δεν θέλουσιν εκφύγει.» (Α΄ Θεσ. 5:3)
Σε εκείνο τον αιφνίδιο όλεθρο, που έπεσε στο τυπολατρικό Ιουδαϊσμό και στους ασεβείς εκ των Εβραίων, αναφερόταν ο Πέτρος όταν τους έγραψε υπενθυμίζοντας τους τις υποσχέσεις του Θεού για τους παραβάτες του Νόμου και την παρέλευση των επουράνιων τύπων της Π.Δ. που αντικατεστάθησαν από τα αληθινά της Κ.Δ. κάνοντας μετάβαση από τον Νόμο στην Χάρη και από τον θάνατο στην Ζωή «Θα έρθει όμως [η] ημέρα [του] ΚΥΡΙΟΥ σαν κλέφτης, κατά την οποία οι ουρανοί θα παρέλθουν με πάταγο και [τα] στοιχεία θα διαλυθούν καθώς [θα ]καίγονται, και [η] γη και τα έργα [που είναι] σ’ αυτή θα βρεθούν (Κρίση). Επειδή όλα αυτά διαλύονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, τι είδους [άνθρωποι] πρέπει να είστε εσείς, [ζώντας] με άγια συμπεριφορά και [με] ευσέβεια, προσδοκώντας και επισπεύδοντας την παρουσία της ημέρας του Θεού, εξαιτίας της οποίας [οι] ουρανοί θα διαλυθούν καθώς [θα ]πυρπολούνται και [τα] στοιχεία [θα] λιώνουν καθώς [θα] καίγονται! Προσδοκούμε, όμως, καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη σύμφωνα με την υπόσχεσή του, στους οποίους δικαιοσύνη κατοικεί..» (Β΄ Πέτρ. 3:10-13)
Σύμφωνα με τον Ησαΐα αλλά και την Αποκάλυψη του Ιωάννη η Νέα Ιερουσαλήμ με το Ναό της ήταν «ο Νέος Ουρανός» και «η Νέα Γη». Η Νέα Ιερουσαλήμ δηλαδή η Εκκλησία των Πρωτοτόκων της Βασιλείας του Θεού προετοιμάστηκε και ντύθηκε με τα πολύτιμά της στα επουράνια δηλαδή μέσα στη δύναμη και την παρουσία Θεού. Σε αυτή τη Νέα Ιερουσαλήμ και στο Ναό της άρχισαν να προσέρχονται οι πιστοί της Νέας Βασιλείας που πλησίαζε σύντομα όπως είχε κηρύξει ο Ιησούς.
«ΚΑΙ αφού παρέδωσαν τον Ιωάννη, ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού, και λέγοντας, ότι:
Ο καιρός συμπληρώθηκε και η βασιλεία τού Θεού πλησίασε· μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο.» (Μάρκ. 1:14-15 [Φίλος])
«Επειδή, δεν προσήλθατε σε ένα βουνό που ψηλαφείται και καίγεται με φωτιά, και σε ένα μαύρο σύννεφο και σκοτάδι και ανεμοστρόβιλο,
και σε ήχο σάλπιγγας, και φωνή λόγων, που, αυτοί οι οποίοι την άκουσαν, παρακάλεσαν να μη τους μιληθεί πλέον ο λόγος·
(επειδή, δεν υπέφεραν αυτό που προσταζόταν: «Και ζώο αν αγγίξει το βουνό, θα λιθοβοληθεί ή θα κατατοξευτεί με βέλη».
Και το φαινόμενο ήταν τόσο φοβερό, [ώστε] ο Μωυσής είπε: Είμαι γεμάτος φόβο και έντρομος)· αλλά, προσήλθατε στο βουνό Σιών, και σε πόλη τού ζωντανού Θεού, την επουράνια Ιερουσαλήμ, και σε μυριάδες αγγέλων, σε πανηγύρι και εκκλησία πρωτοτόκων, που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς, και στον Θεό, [που είναι] ο κριτής όλων, και σε πνεύματα δικαίων, οι οποίοι έλαβαν την τελειότητα· και σε μεσίτην καινούργιας διαθήκης, τον Ιησού, και σε αίμα καθαρισμού, που μιλάει καλύτερα από εκείνο τού Άβελ.» (Εβρ. 12:18-24 [Φίλος])
Όταν έγινε η κρίση του Εβραϊκού Έθνους το 70 μ.Χ. με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού της έφυγε από το προσκήνιο της ιστορίας «ο παλαιός Ουρανός» και «η παλαιά Γη» και έδωσαν τη θέση τους στο «Νέο Ουρανό» και στη «Νέα Γη» της Νέας Ιερουσαλήμ. Δεν θα υπήρχε ενθύμηση των Παλαιών στοιχείων του Νόμου για τα αληθινά παιδιά του Θεού μιας και η φθορά των σαρκικών διατάξεων οδήγησε την Πρώτη Διαθήκη σε γήρανση και τελικά σε αφανισμό.
«Επειδή, αν η πρώτη εκείνη σκηνή ήταν άμεμπτη, δεν θα υπήρχε ανάγκη να ζητηθεί τόπος για μια δεύτερη·
επειδή, καθώς τούς κατηγορεί, λέει: «Δέστε, έρχονται ημέρες, λέει ο Κύριος, και θα πραγματοποιήσω επάνω στον οίκο Ισραήλ κι επάνω στον οίκο Ιούδα μια καινούργια διαθήκη· όχι σύμφωνα με τη διαθήκη που έκανα προς τους πατέρες τους, κατά την ημέρα που τους έπιασα από το χέρι, για να τους βγάλω έξω από τη γη τής Αιγύπτου· δεδομένου ότι, αυτοί δεν έμειναν στη διαθήκη μου, και εγώ τους παραμέλησα, λέει ο Κύριος.
Επειδή, αυτή είναι η διαθήκη που θα κάνω προς τον οίκο τού Ισραήλ ύστερα από τις ημέρες εκείνες, λέει ο Κύριος: Θα δώσω τους νόμους μου στη διάνοιά τους, και θα τους γράψω επάνω στην καρδιά τους, και θα είμαι σ' αυτούς Θεός, κι αυτοί θα είναι σε μένα λαός. Και δεν θα διδάσκουν κάθε ένας τον πλησίον του, και κάθε ένας τον αδελφό του, λέγοντας: Γνώρισε τον Κύριο· για τον λόγο ότι, όλοι τους θα με γνωρίζουν, από μικρόν μέχρι μεγάλον.
Επειδή, θα είμαι ελεήμονας στις αδικίες τους, και τις αμαρτίες τους, και τις ανομίες τους δεν θα τις θυμάμαι πλέον.
Λέγοντας, όμως, «καινούργια», έκανε παλιά την πρώτη· αυτό δε που παλιώνει και γερνάει, [είναι] κοντά σε αφανισμό.» (Εβρ. 8:7-13 [Φίλος])
«Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, αυτή που φονεύει τούς προφήτες, και που λιθοβολεί εκείνους που αποστέλλονται σ' αυτή, πόσες φορές θέλησα να συνάξω τα παιδιά σου, με τον ίδιο τρόπο που η κότα μαζεύει τα κλωσσόπουλα κάτω από τις φτερούγες της, και δεν θελήσατε;
Δέστε, αφήνεται σε σας ο οίκος σας έρημος. Σας διαβεβαιώνω ότι, δεν θα με δείτε μέχρις ότου έρθει [ο καιρός], όταν θα πείτε: Ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου.» (Λουκ. 13:34-35 [Φίλος])
Πράγματι μετά το 70 μ.Χ. δεν υπάρχει καμιά ανάγκη για τα αληθινά παιδιά του Θεού να κτιστεί για Τρίτη φορά ένας χειροποίητος ναός στην Ιερουσαλήμ.
Σύμφωνα με την υπόσχεση Του ο Θεός κάλεσε και συγκέντρωσε από όλα τα έθνη της Οικουμένης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όλα τα απωλολότα πρόβατα του Ισραήλ και όσους Εθνικούς δέχτηκαν το μήνυμα της Αιώνιας Ζωής. Έτσι τους έκανε μαζί με τους Ιουδαίους της Ιερουσαλήμ ένα Νέο Έθνος μέσα στη Νέα Σιών. Τώρα πια δεν υπήρχε ανάγκη να επισκέπτονται την Ιερουσαλήμ της Παλαιστίνης όπου ο Θεός έδειχνε την Παρουσία Του μέσα στο χειροποίητο ναό της. Μετά την Πεντηκοστή οι καρδιές των ακόλουθων του Ιησού κατοικήθηκαν από το Πνεύμα του Θεού και ήταν αυτοί οι ταπεινοί και συντετριμμένοι που έγιναν ο Θρόνος του Θεού.
«Επιστρέψτε, γιοι αποστάτες, λέει ο Κύριος, αν και εγώ σας αποστράφηκα· και θα σας πάρω έναν από πόλη, και δύο από συγγένειες, και θα σας φέρω μέσα στη Σιών· και θα σας δώσω ποιμένες σύμφωνα με την καρδιά μου, και θα σας ποιμάνουν με γνώση και σύνεση.
Και όταν πληθυνθείτε, και αυξηθείτε επάνω στη γη, κατά τις ημέρες εκείνες, λέει ο Κύριος, δεν θα προφέρουν πλέον: Η κιβωτός τής διαθήκης τού Κυρίου· ούτε θα ανέβει στην καρδιά [τους]· ούτε θα τη θυμηθούν· ούτε θα επισκεφθούν· ούτε θα κατασκευαστεί πλέον.
Κατά τον καιρό εκείνο, θα ονομάσουν την Ιερουσαλήμ θρόνον τού Κυρίου· και όλα τα έθνη θα συγκεντρωθούν σ' αυτή, στο όνομα του Κυρίου, προς την Ιερουσαλήμ· και δεν θα περπατήσουν πλέον πίσω από την όρεξη της πονηρής καρδιάς τους.
Κατά τις ημέρες εκείνες, ο οίκος τού Ιούδα θα περπατήσει μαζί με τον οίκο Ισραήλ, και θάρθουν μαζί από τη γη τού βορρά, στη γη που κληροδότησα στους πατέρες σας.» (Ιερ. 3:14-18 [Φίλος])
«και θέλω στρέψει την χείρα μου επί σε και αποκαθαρίσει την σκωρίαν σου και αφαιρέσει όλον σου τον κασσίτερον. Και θέλω αποκαταστήσει τους κριτάς σου ως το πρότερον και τους συμβούλους σου ως το απ' αρχής μετά ταύτα θέλεις ονομασθή η πόλις της δικαιοσύνης, η πιστή πόλις. Η Σιών θέλει εξαγορασθή διά κρίσεως, και οι επιστρέψαντες αυτής διά δικαιοσύνης.» (Ησ. 1:25-27 [Βάμβας])
«Μη ενθυμήσθε τα πρότερα και μη συλλογίζεσθε τα παλαιά.
Ιδού, εγώ θέλω κάμει νέον πράγμα· τώρα θέλει ανατείλει· δεν θέλετε γνωρίσει αυτό; θέλω βεβαίως κάμει οδόν εν τη ερήμω, ποταμούς εν τη ανύδρω. Τα θηρία του αγρού θέλουσι με δοξάσει, οι θώες και οι στρουθοκάμηλοι· διότι δίδω ύδατα εις την έρημον, ποταμούς εις την άνυδρον, διά να ποτίσω τον λαόν μου, τον εκλεκτόν μου.
Ο λαός, τον οποίον έπλασα εις εμαυτόν, θέλει διηγείσθαι την αίνεσίν μου.» (Ησ. 43:18-21 [Βάμβας])
«ἔσται γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γῆ καινή καὶ οὐ μὴ μνησθῶσιν τῶν προτέρων οὐδ' οὐ μὴ ἐπέλθῃ αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν ἀλλ' εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα εὑρήσουσιν ἐν αὐτῇ ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ποιῶ ιερουσαλημ ἀγαλλίαμα καὶ τὸν λαόν μου εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλιάσομαι ἐπὶ ιερουσαλημ καὶ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τῷ λαῷ μου καὶ οὐκέτι μὴ ἀκουσθῇ ἐν αὐτῇ φωνὴ κλαυθμοῦ οὐδὲ φωνὴ κραυγῆς.» (Ησ. 65:17-19 [Φίλος])
Οι χριστιανοί της Πρώτης Εκκλησίας της γενιάς των Αποστόλων του Ιησού Χριστού ήταν οι πρωτότοκοι, που αποτέλεσαν τις ζωντανές πέτρες για την οικοδομή του Νέου Πνευματικού Οίκου του Θεού που για Θεμέλια Πέτρα είχε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Αυτός ο Νέος Ναός θα αντικαθιστούσε στον ερχομό της Νέας Βασιλείας πάνω στη γή, τον Παλαιό Ναό που είχε πάψει να είναι ο Οίκος του Θεού και Πατέρα.
«Στον οποίο καθώς προσέρχεστε, σαν σε μια ζωντανή πέτρα, αποδοκιμασμένη μεν από τους ανθρώπους, στον Θεό όμως εκλεκτή, πολύτιμη, κι εσείς, σαν ζωντανές πέτρες, οικοδομείστε [ως] πνευματικός οίκος, άγιο ιεράτευμα, για να προσφέρετε πνευματικές θυσίες, ευπρόσδεκτες στον Θεό διαμέσου τού Ιησού Χριστού.» (1Πέτ. 2:4-5 [Φίλος])
Η Παλαιά Ιερουσαλήμ έφθασε στο Τέλος της, όταν ο Κύριος ετοίμασε στα επουράνια τη Νέα Ιερουσαλήμ και αφού υπέταξε όλους τους εχθρούς Του κάτω από τα πόδια Του. Από εδώ και πέρα η Κρίση που έκανε ο Θεός πάνω στον λαό Του, θα ήταν φως για τα Έθνη στους αιώνες των αιώνων για το έλεος Του και τη δικαιοσύνη Του πάνω σε αυτούς που τον ζητούν και τον αγαπούν.
Οι άνθρωποι από κάθε γένος , έθνος και φυλή, που αποδέχονται ότι ο Ιησούς Χριστός εκπλήρωσε όλα εκείνα όσα προείπαν οι προφήτες καθώς και ο ίδιος ο Ιησούς και μαθητές Του, είναι έκγονα (δηλαδή παιδιά) του Γάμου που έγινε ανάμεσα στον Κύριο μας Ιησού Χριστό και την πρώτη Εκκλησία των Αποστόλων.
Η αίνεση και η λατρεία για το μεγαλείο της εκπλήρωσης των υποσχέσεων της αγάπης του Μεγάλου Θεού και Σωτήρα Ιησού Χριστού κάνουν την καρδιά του κάθε πιστού αιώνιο κατοικητήριο του Πνεύματος του Ιησού. Έτσι έχοντας καταργηθεί ο θάνατος αποδεικνύονται αληθινά τα λόγια της Αποκάλυψης του Ιησού στον Ιωάννη.
«Επειδή, δέστε, κτίζω καινούργιους ουρανούς, και καινούργια γη· και δεν θα υπάρχει μνήμη των προηγούμενων ούτε θάρθουν στον νου.» (Ησ. 65:17 [Φίλος])
«ΚΑΙ είδα έναν καινούργιο ουρανό και μια καινούργια γη· επειδή, ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε· και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. Και εγώ ο Ιωάννης είδα την άγια πόλη, την καινούργια Ιερουσαλήμ, που κατέβαινε από τον Θεό, από τον ουρανό, ετοιμασμένη σαν νύφη στολισμένη για τον άνδρα της. Και άκουσα μια δυνατή φωνή από τον ουρανό, που έλεγε: Δέστε, η σκηνή τού Θεού μαζί με τους ανθρώπους, και θα σκηνώσει μαζί τους, κι αυτοί θα είναι λαοί του, κι αυτός ο Θεός θα είναι μαζί τους Θεός τους.
Και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον· ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πλέον· επειδή, τα πρώτα παρήλθαν.» (Αποκ. 21:1-4 [Φίλος])
Πράγματι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη που συνιστούσαν τα στοιχεία στην Παλαιά Διαθήκη διαλυόμενα καταργήθηκαν. Παράλληλα και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον γιατί δεν χρειαζόταν πια. Τα νερά της θάλασσας που είδε ο Ιωάννης ήταν λαοί και πλήθη, και έθνη και γλώσσες που καθότανε η πόρνη Ιερουσαλήμ και χρησιμοποιήθηκαν για να παιδεύσουν και να τιμωρήσουν τον Εβραϊκό λαό κάθε φορά που ασεβούσε και αποστατούσε από το Θεό. Πολλές φορές ο λαός του Θεού όταν έχανε την προστασία και την αίγλη, που τους παρείχε ο Άγιος Θεός , στρέφονταν να βρουν οχυρό και καταφύγιο στις βασιλείες αυτού του κόσμου που τους περιέβαλαν.
«Και μου λέει: Τα νερά που είδες, όπου κάθεται η πόρνη, είναι λαοί και πλήθη, και έθνη και γλώσσες.» (Αποκ. 17:15 [Φίλος])
Όταν όμως ο Κύριος ετοίμασε την Πρώτη Εκκλησία των Αποστόλων σαν Νύμφη Του, δεν θα χρειαζόταν να περάσει άλλη παιδεία και τιμωρία για τα λάθη της «από την γύρω θάλασσα» των λαών, των εθνών και των γλωσσών.
Έτσι στο εξής δεν θα χρειαζόταν ο κάθε ειλικρινής εκζητητής του Θεού και Πατέρα να πάει στην Κάτω Ιερουσαλήμ. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είχε νικήσει και υποτάξει όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια Του. Τελευταίος εχθρός που νικήθηκε και καταργήθηκε ήταν ο Θάνατος και ο έχων το κράτος του θανάτου ο Διάβολος. Η Βασιλεία του Θεού τώρα είχε νικήσει όλους τους εχθρούς της και δεν μπορούσε να την εμποδίσει κανείς να την δει και να εισέλθει μέσα σε αυτήν.
Και όταν ρωτήθηκε από τους Φαρισαίους πότε έρχεται η βασιλεία του Θεού, τους αποκρίθηκε και είπε: «Δεν έρχεται η βασιλεία του Θεού με παρατήρηση,
ούτε θα πουν: “Ιδού εδώ” ή “εκεί”, γιατί ιδού, η βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας». (Λουκ. 17:20-21 [Μεταγλώττιση])
Στο εξής η Βασιλεία του Θεού, η Νέα Ιερουσαλήμ, δεν θα ήταν παρατηρήσιμη με τα γήινα μάτια αλλά θα ήταν μέσα σε κάθε γνήσιο και ειλικρινή απόγονο του Γάμου του Κυρίου Ιησού Χριστού με την πρώτη Εκκλησία. Στο εξής ο Θεός θα σκήνωνε μέσα στην καρδιά κάθε ταπεινού και συντετριμένου που θα έτρεμε στο λόγο του Θεού και όχι τις εντολές και τις παραδόσεις των ανθρώπων.
Το Τέλος της Παλαιάς βασιλείας ήταν ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός. Πράγματι επειδή το Νομικίστικο σύστημα των Γραμματέων και Φαρισαίων γνώρισε το ΤΕΛΟΣ της με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.
Αντίθετα η Νέα Βασιλεία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δεν θα είχε ΤΕΛΟΣ.
«Αυτός θα είναι μεγάλος, και θα ονομαστεί Υιός τού Υψίστου· και ο Κύριος ο Θεός θα του δώσει τον θρόνο τού Δαβίδ τού πατέρα του·
και θα βασιλεύσει επάνω στον οίκο τού Ιακώβ στους αιώνες, και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος.» (Λουκ. 1:32-33 [Φίλος])
«Επειδή, παιδί γεννήθηκε σε μας, γιος δόθηκε σε μας· και η εξουσία θα είναι επάνω στον ώμο του· και το όνομά του θα αποκληθεί: Θαυμαστός, Σύμβουλος, Ισχυρός Θεός, Πατέρας τού Μέλλοντα Αιώνα, Άρχοντας Ειρήνης. Στην αύξηση της εξουσίας του και της ειρήνης δεν θα υπάρχει τέλος, επάνω στον θρόνο τού Δαβίδ, κι επάνω στη βασιλεία του, για να τη διατάξει, και να τη στερεώσει, με κρίση και δικαιοσύνη, από τώρα και μέχρι τον αιώνα. Ο ζήλος τού Κυρίου των δυνάμεων θα το εκτελέσει.» (Ησ. 9:6-7, Φίλος)
Μια Βασιλεία αυξάνεται όταν αυξάνεται ο λαός που αναγνωρίζει και αγαπάει τον Νέο βασιλιά που αποκαλύπτεται στη καρδιά του κάθε πιστού.
Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα γιατί ο Κύριος μας ο Ιησούς χριστός θα είναι Αρχιερέας στο διηνεκές δηλαδή για πάντα και αιώνια.
Ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται παραβολικά μέσα στην Παλαιά Διαθήκη σαν τον Μελχισεδέκ.
«… πρῶτον μὲν ἑρμηνευόμενος βασιλεὺς δικαιοσύνης ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς Σαλήμ, ὅ ἐστιν βασιλεὺς εἰρήνης,
ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος, μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές.» (Εβρ. 7:2-3 [SBLGNT])
«Και εκείνοι μεν έγιναν πολλοί ιερείς, επειδή εμποδίζονταν από τον θάνατο να παραμένουν· εκείνος, όμως, επειδή μένει στον αιώνα, έχει αμετάθετη την ιεροσύνη. Γι' αυτό, μπορεί και να σώζει ολοκληρωτικά αυτούς που προσέρχονται στον Θεό διαμέσου αυτού, ζώντας πάντοτε για να μεσιτεύσει για χάρη τους.» (Εβρ. 7:23-25 [Φίλος])
Συμπέρασμα
Το Παλαιό παρήλθε, το Νέο βασίλευσε. Ο Θάνατος έδωσε την θέση του στην Ζωή. Ο Ιησούς έδωσε την βασιλεία στην εκκλησία Του (το σώμα Του), μέσω της οποίας θα γινόταν γνωστή στις επουράνιες αρχές και τις εξουσίες η πολυποίκιλος σοφία του Θεού. Η εκκλησία Του θα φέρνει καρπούς πάνω στη γη εις τους αιώνες των αιώνων και έτσι θα δοξάζεται η χάρη και η αλήθεια που δόθηκε με τον Ιησού Χριστό.
«Ίνα γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καὶ ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διὰ τῆς ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ θεοῦ.» (Εφ. 3:10)
«Ο δὲ θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τῷ Χριστῷ— χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι—
καὶ συνήγειρεν καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,
ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσιν τοῖς ἐπερχομένοις τὸ ὑπερβάλλον πλοῦτος τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ’ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.» (Εφ. 2:4-7 [SBLGNT])
«Τῷ δὲ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν κατὰ τὴν δύναμιν τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἡμῖν,
αὐτῷ ἡ δόξα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς πάσας τὰς γενεὰς τοῦ αἰῶνος τῶν αἰώνων· ἀμήν.» (Εφ. 3:20-21 [SBLGNT])
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Ελληνικά (Liddell-Scott) στοιχέω: μέλλ. -ήσω, (στοῖχος) πορεύομαι κατὰ στοῖχον ἢ γραμμήν, ἐπὶ κυμάτων, Ἀλακῖ. 11 Ahr.· μὴ ἐγκαταλιπεῖν τὸν παραστάτην, ᾦ στοιχοίη, παρ’ ᾧ ἔπρεπε νὰ βαδίζῃ ἢ ἵσταται μαχόμενος, - εἰλημμένον ἐκ τοῦ ὅρκου τοῦ Ἀθηναίου πολίτου, παρὰ Στοβ. 243. 21, Πολυδ. Η΄ , 105· - ἐντεῦθεν, βαίνω ἐν τάξει μάχης, Ξεν. Κύρ. 6. 3, 34, Ἱππαρχ. 5. 7· - ὀρχοῦμαι κατὰ στοίχους ἢ σειράς, Ἰακώψ. εἰς Φιλοστρ. Εἰκόν. 647· εἶμαι διηυθετημένος κατὰ σειράς, ἐπὶ φύλλων, Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 3. 18, 5, πρβλ. 3. 5, 3· κατὰ τὸ στοιχοῦν, ἐν συνεπείᾳ, Ἀριστ. π. Ἑρμην. 10, 3. ΙΙ. μετὰ δοτ., ἀποτελῶ στοιχεῖον ἢ γραμμήν, βαδίζω παρά τινι, ὑποτάσσομαι εἴς τινα, τῇ προθέσει τῆς συγκλήτου Πολύβ. 28. 5, 6· ταῖς πλείεσι γνώμαις Διον. Ἁλ. 6. 65· τῷ νομίσματι Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 1. 178· τοῖς προειρημένοις φιλοσόφοις αὐτόθι 11. 59· τῷ κανόνι τούτῳ Ἐπιστ. πρ. Γαλ. ε΄ , 25, πρβλ. πρὸς Φιλιππ. γ΄, 16· τοῖς ἴχνεσι Ἐπιστ. πρ. Ρωμ. δ΄, 12· μιᾷ στ., ἀρκοῦμαι εἰς μίαν σύζυγον, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Πλ. 773. ΙΙΙ. στοιχεῖς φυλάσσων τὸν νόμον, φυλλάττεις αὐτὸν κανονικῶς, τακτικῶς, Πράξ. Ἀποσπ. κα΄, 24.
https://lsj.gr/wiki/%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%AD%CF%89#Greek
Ελληνικά μονοτονικό
στοιχέω: μέλ. -ήσω (στοῖχος)·
I. βαδίζω σε γραμμή, σε σειρά ή παράταξη· βαδίζω σε παράταξη μάχης, σε Ξεν.
II. με δοτ., βρίσκομαι στη γραμμή με, συμπορεύομαι, υποτάσσομαι σε αρχή ή κανόνα, σε Καινή Διαθήκη
https://lsj.gr/wiki/%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%AD%CF%89#Greek_Monotonic
[2] «Γιατί το καθένα από αυτά τα αντικείμενα (της σκηνής) έχει γίνει σε μίμηση και παράσταση του σύμπαντος ……….. Να πάρουμε την σκηνή που έχει μήκος τριάντα (30) πήχεις, ο Μωυσής, χωρίζοντάς την σε τρία μέρη και δίνοντας δύο από αυτά στους ιερείς, ως τον τόπο που μπορεί να πατήσει κανείς και κοινό σε όλους, υποδηλώνει τη γη και τη θάλασσα, αφού αυτά τα δύο είναι προσβάσιμα σε όλους. Το τρίτο όμως μέρος το περιόρισε για τον Θεό μόνο, επειδή ούτε ο ουρανός είναι προσβάσιμος στους ανθρώπους». (Ιώσηπος, Ιουδαϊκή αρχαιολογία 3, 180-1)
[3] συστοιχέω, μέλ. -ήσω, συμφωνώ, υπάγομαι, ανήκω στην ίδια σειρά ή τάξη με κάτι, τινί, σε Κ.Δ.
Ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δώσει το φεγγοβόλημά της
Συγγραφή: Ζαφείρογλου Αναστ. Βασίλειος (24/01/2018)
Ο Ιησούς μιλούσε πάντα με παραβολές όπου έκρυβαν ένα βαθύ μήνυμα που ο Κύριος το απεκάλυπτε μόνο σ' αυτούς που Τον αγαπούσαν και ήθελαν να κάνουν το θέλημά Του. Μάλιστα τόνιζε με ιδιαίτερο τρόπο : "Αυτός που έχει αυτιά για να ακούει ας ακούει."
"Γιατί σ’ όποιον έχει θα του δοθεί και θα [του] περισσέψει· σ’ όποιον όμως δεν έχει, και αυτό που έχει θα αφαιρεθεί από αυτόν".
Όποιος λοιπόν είχε δεχτεί το Χριστό θα του δινόταν μεγαλύτερη συμμετοχή και κατανόηση στα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού. Αντίθετα εκείνοι που δεν είχαν λάβει το Χριστό μέσα τους και εκείνα που νόμιζαν ότι ξέρουν θα αποδεικνυόταν ότι δεν ήταν μέτοχοι της γνώσης του Θεού.
Πράγματι οι ευαγγελιστές γράφουν στα ευαγγέλια τους :
"Όποιος έχει αυτιά ας ακούει"
"Εκείνη την ημέρα εξήλθε ο Ιησούς από την οικία και καθόταν δίπλα στη λίμνη. Τότε συνάχτηκαν κοντά του πλήθη πολλά, ώστε αυτός αναγκάστηκε να μπει σε πλοίο και να καθίσει, και όλο το πλήθος είχε σταθεί στο γιαλό. Και τους μίλησε πολλά με παραβολές, λέγοντας: "Ιδού, εξήλθε ο σπορέας για να σπείρει....." Και [τότε] πλησίασαν οι μαθητές και του είπαν: «Γιατί τους μιλάς με παραβολές;» Εκείνος αποκρίθηκε και τους είπε: «Επειδή σ’ εσάς έχει δοθεί να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, αλλά σ’ εκείνους δεν έχει δοθεί. Γιατί σ’ όποιον έχει θα του δοθεί και θα [του] περισσέψει· σ’ όποιον όμως δεν έχει, και αυτό που έχει θα αφαιρεθεί από αυτόν. Γι’ αυτό με παραβολές τους μιλάω, επειδή ενώ βλέπουν, δε βλέπουν, και ενώ ακούν, δεν ακούν ούτε καταλαβαίνουν."
"Και [έτσι] εκπληρώνεται σ’ αυτούς η προφητεία [του] Ησαΐα που λέει: Με [την] ακοή θ’ ακούτε αλλά δε θα καταλάβετε, και βλέποντας θα βλέπετε αλλά δε θα δείτε.
Γιατί πάχυνε η καρδιά του λαού τούτου και με τ’ αυτιά [τους] βαριάκουσαν και τους οφθαλμούς τους έκλεισαν, μην τυχόν δουν με τους οφθαλμούς και με τ’ αυτιά ακούσουν, και με την καρδιά καταλάβουν και επιστρέψουν και τους γιατρέψω.
Όμως οι δικοί σας οφθαλμοί [είναι] μακάριοι γιατί βλέπουν και τα αυτιά σας γιατί ακούνε.Γιατί αλήθεια σας λέω ότι πολλοί προφήτες και δίκαιοι επιθύμησαν να δουν αυτά που βλέπετε, αλλά δεν [τα] είδαν· και να ακούσουν αυτά που ακούτε, αλλά δεν [τα] άκουσαν."(Ματθ. 13:1-3, 9-17 [Μεταγλώττιση]) (Διαβάστε: Ιωάν. 16:25, Ιωάν. 3:33-36 ,Ιωάν. 3:10-12)
"Και με τέτοιες πολλές παραβολές τους μιλούσε το λόγο [του Θεού], καθώς μπορούσαν να ακούνε.
Και χωρίς παραβολή δεν τους μιλούσε, αλλά ιδιαιτέρως στους δικούς του μαθητές [τα] επέλυε όλα." (Μάρκ. 4:33-34 [Μεταγλώττιση])
Ο Ιησούς μιλούσε πάντα με παραβολές
Ο Ιησούς μιλούσε πάντα με παραβολές όπου έκρυβαν ένα βαθύ μήνυμα που ο Κύριος το απεκάλυπτε μόνο σ' αυτούς που Τον αγαπούσαν και ήθελαν να κάνουν το θέλημά Του. Μάλιστα τόνιζε με ιδιαίτερο τρόπο : "Αυτός που έχει αυτιά για να ακούει ας ακούει."
"Γιατί σ’ όποιον έχει θα του δοθεί και θα [του] περισσέψει· σ’ όποιον όμως δεν έχει, και αυτό που έχει θα αφαιρεθεί από αυτόν".
Όποιος λοιπόν είχε δεχτεί το Χριστό θα του δινόταν μεγαλύτερη συμμετοχή και κατανόηση στα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού. Αντίθετα εκείνοι που δεν είχαν λάβει το Χριστό μέσα τους και εκείνα που νόμιζαν ότι ξέρουν θα αποδεικνυόταν ότι δεν ήταν μέτοχοι της γνώσης του Θεού.
Πράγματι οι ευαγγελιστές γράφουν στα ευαγγέλια τους :
"Όποιος έχει αυτιά ας ακούει" (Ματθ. 13:9 [Μεταγλώττιση])
"Εκείνη την ημέρα εξήλθε ο Ιησούς από την οικία και καθόταν δίπλα στη λίμνη.
Τότε συνάχτηκαν κοντά του πλήθη πολλά, ώστε αυτός αναγκάστηκε να μπει σε πλοίο και να καθίσει, και όλο το πλήθος είχε σταθεί στο γιαλό. Και τους μίλησε πολλά με παραβολές, λέγοντας: "Ιδού, εξήλθε ο σπορέας για να σπείρει....." "Όποιος έχει αυτιά ας ακούει" Και [τότε] πλησίασαν οι μαθητές και του είπαν: «Γιατί τους μιλάς με παραβολές;» Εκείνος αποκρίθηκε και τους είπε: «Επειδή σ’ εσάς έχει δοθεί να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, αλλά σ’ εκείνους δεν έχει δοθεί.
Γιατί σ’ όποιον έχει θα του δοθεί και θα [του] περισσέψει· σ’ όποιον όμως δεν έχει, και αυτό που έχει θα αφαιρεθεί από αυτόν.
Γι’ αυτό με παραβολές τους μιλάω, επειδή ενώ βλέπουν, δε βλέπουν, και ενώ ακούν, δεν ακούν ούτε καταλαβαίνουν."(Ματθ. 13:1-3, 9-13 [Μεταγλώττιση]) (Διαβάστε: Ιωάν. 16:25, Ιωάν. 3:33-36 ,Ιωάν. 3:10-12)
"Και [έτσι] εκπληρώνεται σ’ αυτούς η προφητεία [του] Ησαΐα που λέει: Με [την] ακοή θ’ ακούτε αλλά δε θα καταλάβετε, και βλέποντας θα βλέπετε αλλά δε θα δείτε.
Γιατί πάχυνε η καρδιά του λαού τούτου και με τ’ αυτιά [τους] βαριάκουσαν και τους οφθαλμούς τους έκλεισαν, μην τυχόν δουν με τους οφθαλμούς και με τ’ αυτιά ακούσουν, και με την καρδιά καταλάβουν και επιστρέψουν και τους γιατρέψω.
Όμως οι δικοί σας οφθαλμοί [είναι] μακάριοι γιατί βλέπουν και τα αυτιά σας γιατί ακούνε. Γιατί αλήθεια σας λέω ότι πολλοί προφήτες και δίκαιοι επιθύμησαν να δουν αυτά που βλέπετε, αλλά δεν [τα] είδαν· και να ακούσουν αυτά που ακούτε, αλλά δεν [τα] άκουσαν." (Ματθ. 13:14-17 [Μεταγλώττιση])
"Και με τέτοιες πολλές παραβολές τους μιλούσε το λόγο [του Θεού], καθώς μπορούσαν να ακούνε. Και χωρίς παραβολή δεν τους μιλούσε, αλλά ιδιαιτέρως στους δικούς του μαθητές [τα] επέλυε όλα." (Μάρκ. 4:33-34 [Μεταγλώττιση])
Οι νομικοί υπεύθυνοι για την αγνωσία του λαού Ισραήλ
«Ουαί υμίν τοίς νομικοίς (συνεργάτες των Φαρισαίων που δίδασκαν τον νόμο) ότι ήρατε (αφαιρέσατε) την κλείδα της γνώσεως , αυτοί ουκ εισήλθατε και τους εισερχομένους εκωλύσατε» (Λούκ.11:52).
"Γι’ αυτό και η σοφία του Θεού είπε: “Θα αποστείλω σ’ αυτούς προφήτες και αποστόλους, και από αυτούς μερικούς θα σκοτώσουν και θα καταδιώξουν”, για να ζητηθεί το αίμα όλων των προφητών που έχει χυθεί από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου, από τη γενιά αυτή: από το αίμα του Άβελ ως το αίμα του Ζαχαρία, που σκοτώθηκε μεταξύ του θυσιαστηρίου και του οίκου του Θεού. Ναι, σας λέω, θα ζητηθεί από τη γενιά αυτή." (Λουκ. 11:49-51 [Μεταγλώττιση])
Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι νομίζοντας ότι γνωρίζουν τα πάντα από το Νόμο και τους προφήτες μη έχοντας όμως μέσα τους το Πνεύμα του Χριστού συμπεριφέρονταν σαν νήπια που έχουν ανάγκη "γάλακτος" και έπαιρναν το λόγο του Θεού "κατά το γράμμα" και όχι "σύμφωνα με το Πνεύμα". Έδιναν σημασία στο επιφανειακό και σαρκικό και όχι στο βαθύτερο παραβολικό νόημα που μόνο το Πνεύμα του Χριστού μπορούσε να τους αποκαλύψει.
Όποιος έχει αυτιά για να ακούει ας ακούει
Ο Ηλίας ο Θεσβίτης και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.
Έτσι μετά την μεταμόρφωση του Ιησού οι μαθητές είπαν στον Ιησού:
"Και τον ρώτησαν οι μαθητές: «Γιατί λοιπόν οι γραμματείς λένε ότι [ο] Ηλίας πρέπει να έρθει πρώτα;»
Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: «[Ο] Ηλίας βέβαια έρχεται και θα [τα] αποκαταστήσει όλα.
Σας λέω, όμως, ότι [ο] Ηλίας ήδη ήρθε και δεν τον αναγνώρισαν, αλλά έκαναν σ’ αυτόν όσα θέλησαν. Έτσι και ο Υιός του ανθρώπου μέλλει να πάσχει από αυτούς».
Τότε κατάλαβαν οι μαθητές ότι τους μίλησε για [τον] Ιωάννη το Βαπτιστή." (Ματθ. 17:10-13 [Μεταγλώττιση])
"Αυτός είναι για τον οποίο έχει γραφτεί: Ιδού, εγώ αποστέλλω τον αγγελιοφόρο μου πριν από [το] πρόσωπό σου, ο οποίος θα παρασκευάσει την οδό σου μπροστά σου.
Αλήθεια σας λέω: δεν έχει εγερθεί μεταξύ [των] γεννημένων από γυναίκες μεγαλύτερος από [τον] Ιωάννη το Βαπτιστή. Αλλά ο μικρότερος στη βασιλεία των ουρανών είναι μεγαλύτερος από αυτόν.
Και από τις ημέρες [του] Ιωάννη του Βαπτιστή ως τώρα η βασιλεία των ουρανών παραβιάζεται και βίαιοι την αρπάζουν.
Γιατί όλοι οι προφήτες και ο νόμος ως [τον] Ιωάννη προφήτεψαν.
Και αν θέλετε, δεχτείτε [το]: αυτός είναι ο Ηλίας που μέλλει να έρχεται.
Όποιος έχει αυτιά ας ακούει." (Ματθ. 11:10-15 [Μεταγλώττιση])
Οι Φαρισαίοι είχαν διαβάσει πολύ σωστά στο προφήτη Μαλαχία :
"(3:22) και ιδου εγω αποστελλω υμιν ηλιαν τον θεσβιτην πριν ελθειν ημεραν κυριου την μεγαλην και επιφανη
(3:23) ος αποκαταστησει καρδιαν πατρος προς υιον και καρδιαν ανθρωπου προς τον πλησιον αυτου μη ελθω και παταξω την γην αρδην(την γην του Ισραήλ εκ θεμελίων)" (Μαλ. 4:5-6 [LXX])
"Δέστε, εγώ θα σας στείλω τον Ηλία τον προφήτη, πριν έρθει η ημέρα τού Κυρίου, η μεγάλη και επιφανής·
αυτός θα επαναφέρει την καρδιά των πατέρων προς τα παιδιά, και την καρδιά των παιδιών προς τους πατέρες τους, μήποτε έρθω και πατάξω τη γη με ανάθεμα." (Μαλ. 4:5-6 [Φίλος])
Ενώ οι Γραμματείς πολύ σωστά είχαν διαβάσει την προφητεία του Μαλαχία και ενώ νόμιζαν ότι είναι σοφοί , μωράνθηκαν γιατί δεν είχαν δεχτεί στη ζωή τους το Πνεύμα Αυτού που είχε γράψει αυτήν την προφητεία, και που η αγάπη Του έφερε τον Γιο Του πάνω στο σταυρό του Γολγοθά.
Δυστυχώς πολλοί χριστιανοί των ημερών μας κινούμενοι από αυτό το ανώριμο και φαρισαϊκό πνεύμα της προβολής και της πρωτοκαθεδρίας επιμένουν να λένε ότι πριν τον Δεύτερο Ερχομό στις ημέρες μας θα έρθει ο Ηλίας με τον Μωϋσή ή με τον Ενώχ ή με τον Ιωάννη τον απόστολο, αγνοώντας τα λόγια του Πνεύματος.
"Σας λέω, όμως, ότι [ο] Ηλίας ήδη ήρθε και δεν τον αναγνώρισαν, αλλά έκαναν σ’ αυτόν όσα θέλησαν. Έτσι και ο Υιός του ανθρώπου μέλλει να πάσχει από αυτούς». Τότε κατάλαβαν οι μαθητές ότι τους μίλησε για [τον] Ιωάννη το Βαπτιστή" (Ματθ. 17:12-13 [Μεταγλώττιση])
"Γιατί όλοι οι προφήτες και ο νόμος ως [τον] Ιωάννη προφήτεψαν. Και αν θέλετε, δεχτείτε [το]: αυτός είναι ο Ηλίας που μέλλει να έρχεται. Όποιος έχει αυτιά ας ακούει." (Ματθ. 11:12-13 [Μεταγλώττιση])
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν "ο Ηλίας που θα ερχόταν" σαν ένα δυνατό σημείο πριν την ημέρα του Κυρίου τη μεγάλη και επιφανή.Είναι πολύ σημαντικό να προσέχουμε τα συμφραζόμενα κάθε φορά που μια γραφή καταλήγει με τη φράση " Όποιος έχει αυτιά για να ακούει ας ακούει" γιατί ένα ιδιαίτερο πνευματικό νόημα υπάρχει εκεί.
Η ίδρυση του έθνους του Νέου Ισραήλ του Θεού
Ένα άλλο δυνατό σημάδι που έλαβε χώρα πριν την Ημέρα του Κυρίου τη μεγάλη και επιφανή ήταν η έκχυση του Πνεύματος του Αγίου την ημέρα της Πεντηκοστής κατά την οποία ημέρα έγινε η ίδρυση του έθνους του Νέου Ισραήλ του Θεού, που τώρα πια θα ήταν η Εκκλησία του Ιησού Χριστού και όχι "το κατά σάρκα Ισραήλ".
"Γι' αυτό, πες στον οίκο Ισραήλ: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Εγώ δεν το κάνω αυτό για σας, οίκος Ισραήλ, αλλά για το άγιο όνομά μου, που βεβηλώσατε ανάμεσα στα έθνη, στα οποία ήρθατε.
Και θα αγιάσω το μεγάλο μου όνομα, που βεβηλώθηκε ανάμεσα στα έθνη, το οποίο βεβηλώσατε ανάμεσά τους· και τα έθνη θα γνωρίσουν ότι εγώ [είμαι] ο Κύριος, λέει ο Κύριος ο Θεός, όταν αγιαστώ σε σας μπροστά στα μάτια τους.
Επειδή, θα σας πάρω από μέσα από τα έθνη, και θα σας συγκεντρώσω από όλους τούς τόπους, και θα σας φέρω στη γη σας.
Και θα ράνω επάνω σας καθαρό νερό, και θα καθαριστείτε· από όλες τις ακαθαρσίες σας, και από όλα τα είδωλά σας, θα σας καθαρίσω.(Δες Εβραίους 10¨22-23)
Και θα σας δώσω καρδιά νέα· και θα βάλω μέσα σας πνεύμα νέο, και, αφού θα έχω αποσπάσει την πέτρινη καρδιά από τη σάρκα σας, θα σας δώσω καρδιά σάρκινη.
Και θα βάλω μέσα σας το Πνεύμα μου, και θα σας κάνω να περπατάτε στα διατάγματά μου, και να τηρείτε τις κρίσεις μου, και να τις εκτελείτε.
Και θα κατοικήσετε στη γη, που έδωσα στους πατέρες σας· και θα είστε λαός μου, και εγώ θα είμαι Θεός σας.
Και θα σας σώσω από όλες τις ακαθαρσίες σας, και θα ανακαλέσω το σιτάρι, και θα το πληθύνω και δεν θα ξαναφέρω [πλέον] σε σας πείνα.
Και θα πληθύνω τον καρπό των δέντρων, και τα γεννήματα του χωραφιού, για να μη πάρετε πλέον ονειδισμό πείνας ανάμεσα στα έθνη.
Και θα θυμηθείτε τούς πονηρούς σας δρόμους, και τα έργα σας τα όχι αγαθά, και θα αποστραφείτε οι ίδιοι τον εαυτό σας μπροστά στα μάτια σας, για τις ανομίες σας, και για τα βδελύγματά σας.
Εγώ δεν κάνω αυτά εξαιτίας σας, λέει ο Κύριος ο Θεός, ας είναι αυτό γνωστό σε σας· αισχυνθείτε και ντραπείτε για τους δρόμους σας, οίκος Ισραήλ!" (Ιεζεκιήλ 36:22-32 [Φίλος])
Πράγματι πενήντα ημέρες μετά την Ανάσταση του Ιησού ο Θεός έδωσε τα διαπιστευτήρια της ίδρυσης του νέου Έθνους και της Νέας Βασιλείας του Θεού. Οι "νέες γλώσσες" και η δύναμη του Πνεύματος που φύσηξε, πάνω σε εκείνο το μικρό πλήθος των μαθητών, πάνω στο "ανώγειο" ήταν η αρχή της εξουσίας και δύναμης με την οποία θα επικρατούσε τελικά η Βασιλεία του Θεού ενάντια σε εκείνο το έθνος που μαζί με τους άρχοντές του αρνήθηκαν και σταύρωσαν τον Κύριο και Βασιλιά της Δόξης.
Με διαφορετικά λόγια ο προφήτης Ιωήλ προφήτεψε για το ίδιο γεγονός.
"28 ΚΑΙ ύστερα απ' αυτά θα εκχέω το πνεύμα μου επάνω σε κάθε σάρκα·
και θα προφητεύσουν οι γιοι σας, και οι θυγατέρες σας·
οι πρεσβύτεροί σας θα ονειρευτούν όνειρα, οι νέοι σας θα δουν οράσεις.
29 Κι ακόμα, επάνω στους δούλους [μου] κι επάνω στις δούλες [μου] κατά τις ημέρες εκείνες θα εκχέω το πνεύμα μου.
30 Και θα δείξω τέρατα στους ουρανούς κι επάνω στη γη, αίμα, και φωτιά, και αναθυμίαση καπνού.
31 Ο ήλιος θα μεταστραφεί σε σκοτάδι, και το φεγγάρι σε αίμα, πριν έρθει η ημέρα τού Κυρίου, η μεγάλη και περιφανής.
32 Και οποιοσδήποτε επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου, θα σωθεί·
επειδή, στο βουνό Σιών, και στην Ιερουσαλήμ, θα είναι σωτηρία, όπως έχει πει ο Κύριος, και στους υπόλοιπους, που ο Κύριος θα προσκαλέσει." (Ιωήλ 2:28-32)
Αυτές οι προφητείες τόσο του Ιεζεκιήλ για την ίδρυση "του έθνους του Νέου Ισραήλ" όσο και του Ιωήλ εκπληρώθηκαν την ημέρα της Πεντηκοστής όπως περιγράφει ο Λουκάς στις Πράξεις των Αποστόλων.
"1 Και καθώς συμπληρωνόταν η ημέρα της Πεντηκοστής, ήταν όλοι μαζί στο ίδιο [μέρος]. 2 Και έγινε ξαφνικά από τον ουρανό ήχος, όπως ακριβώς όταν φυσά βίαιος άνεμος, και γέμισε όλο τον οίκο όπου κάθονταν. 3 Και φάνηκαν να διαμερίζονται σ’ αυτούς γλώσσες σαν φωτιάς και κάθισε [καθεμιά] πάνω σε καθέναν ξεχωριστά από αυτούς, 4 και γέμισαν όλοι από Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να λαλούν σε άλλες γλώσσες καθώς το Πνεύμα τούς έδινε να εκφράζονται. 5 Τότε στην Ιερουσαλήμ κατοικούσαν Ιουδαίοι, άντρες ευλαβείς από κάθε έθνος που [είναι] κάτω από τον ουρανό. 6 Όταν έγινε λοιπόν η βοή αυτή, συγκεντρώθηκε το πλήθος και κυριεύτηκε από σύγχυση, γιατί άκουγαν καθένας ξεχωριστά στη δική του διάλεκτο να μιλούν αυτοί. 7 Έμεναν λοιπόν εκστατικοί και θαύμαζαν, λέγοντας: «Ιδού, όλοι αυτοί που μιλούν δεν είναι Γαλιλαίοι; 8 Και πώς εμείς [τους] ακούμε, καθένας στη δική μας διάλεκτο, στην οποία γεννηθήκαμε; 9 Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίτες και όσοι κατοικούν στη Μεσοποταμία, [στην] Ιουδαία και [στην] Καππαδοκία, [στον] Πόντο και στην [επαρχία της] Ασίας, 10 [στη] Φρυγία και [στην] Παμφυλία, [στην] Αίγυπτο και στα μέρη της Λιβύης που [είναι] κοντά στην Κυρήνη, και όσοι Ρωμαίοι παρεπιδημούν, 11 Ιουδαίοι και προσήλυτοι, Κρητικοί και Άραβες, ακούμε να μιλούν αυτοί στις δικές μας γλώσσες τα μεγαλεία του Θεού». 12 Έμεναν λοιπόν εκστατικοί όλοι και απορούσαν, λέγοντας [ο] ένας προς [τον] άλλο: «Τι μπορεί να θέλει να σημαίνει αυτό;» 13 Άλλοι όμως χλευάζοντας πολύ, έλεγαν: «Είναι γεμάτοι γλεύκος»".Πράξεις 2:1-13
Σωθείτε από τη γενιά αυτήν τη διεστραμμένη
Ο Ιησούς Χριστός και οι απόστολοί Του πλήρεις Πνεύματος Αγίου προφήτεψαν από την μια τον ερχομό της Βασιλείας του Θεού και από την άλλη την οργή του Θεού πάνω στους ασεβείς και απειθείς Εβραίους εκείνης της "διεστραμμένης γενιάς".
Ο Πέτρος στεκόμενος μπροστά στο έκπληκτο πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο μπροστά στους μαθητές την ημέρα της Πεντηκοστής έκραξε :
"14 Στάθηκε τότε ο Πέτρος μαζί με τους έντεκα, ύψωσε τη φωνή του και απευθύνθηκε σ’ αυτούς: «Άντρες Ιουδαίοι και όλοι όσοι κατοικείτε στην Ιερουσαλήμ, ας είναι γνωστό αυτό σ’ εσάς και βάλτε στ’ αυτιά σας τα λόγια μου. 15 Γιατί αυτοί δε μεθάνε όπως εσείς νομίζετε, επειδή είναι εννιά [η] ώρα το πρωί, 16 αλλά αυτό είναι εκείνο που έχει ειπωθεί μέσω του προφήτη Ιωήλ: 17 Και θα γίνει κατά τις έσχατες ημέρες, λέει ο Θεός, θα εκχύσω από το Πνεύμα μου πάνω σε κάθε σάρκα, και θα προφητέψουν οι γιοι σας και οι θυγατέρες σας και οι νεαροί σας θα δουν οράματα και οι πρεσβύτεροί σας [στην ηλικία] θα δουν όνειρα. 18 Και βέβαια πάνω στους δούλους μου και στις δούλες μου κατά τις ημέρες εκείνες θα εκχύσω από το Πνεύμα μου, και θα προφητέψουν. 19 Και θα δώσω τέρατα στον ουρανό πάνω, και σημεία στη γη κάτω, αίμα και φωτιά και στήλη καπνού. 20 Ο ήλιος θα μεταβληθεί σε σκοτάδι και η σελήνη σε αίμα, πριν έρθει [η] ημέρα [του] ΚΥΡΙΟΥ η μεγάλη και επιφανής. 21 Και θα συμβεί καθένας που επικαλεστεί το όνομα [του] ΚΥΡΙΟΥ να σωθεί." (Πράξεις 2:14-21)
Όταν άκουσαν, λοιπόν, ένιωσαν κατάνυξη στην καρδιά και είπαν προς τον Πέτρο και [προς] τους υπόλοιπους αποστόλους: «Τι να κάνουμε, άντρες αδελφοί;»
[Ο] Πέτρος τότε λέει προς αυτούς: «Μετανοήστε, και ας βαφτιστεί καθένας από εσάς στο όνομα [του] Ιησού Χριστού σε άφεση των αμαρτιών σας, και θα λάβετε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Γιατί για σας είναι η υπόσχεση και για τα τέκνα σας και για όλους όσοι [είναι] μακριά, όσους προσκαλέσει [ο ]Κύριος ο Θεός μας».
Και με άλλα, περισσότερα λόγια μαρτυρούσε επίσημα και τους παρακαλούσε λέγοντας: «Σωθείτε από τη γενιά αυτήν τη διεστραμμένη».(Πράξεις 2:37-40 [Μεταγλώττιση])
Οι δύο συκιές
Από τη συκιά, λοιπόν, μάθετε την παραβολή.
Ο Ιησούς Χριστός στη διάρκεια της διακονίας Του λίγο πριν της σύλληψη Του από τους Γραμματείς και Φαρισαίους βρέθηκε για δεύτερη φορά στο Ναό, όπου διαπίστωσε την ακαρπία της διακονίας των Γραμματέων και Φαρισαίων. Τότε καταράστηκε μια συκιά που συνάντησε στο δρόμο Του.
"12 Και εισήλθε [ο] Ιησούς στο ναό και έβγαλε όλους όσοι πουλούσαν και αγόραζαν μέσα στο ναό, και αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών [όπως] και τα καθίσματα αυτών που πουλούσαν τα περιστέρια, 13 και τους λέει: «Είναι γραμμένο: Ο οίκος μου θα κληθεί οίκος προσευχής, εσείς όμως τον κάνετε σπήλαιο ληστών». 14 Τότε τον πλησίασαν τυφλοί και χωλοί μέσα στο ναό, και τους θεράπευσε. 15 Και όταν είδαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς τα θαυμάσια που έκανε και τα παιδιά που φώναζαν μέσα στο ναό και έλεγαν: «Ωσαννά στο γιο [του] Δαβίδ», αγανάκτησαν 16 και του είπαν: «Ακούς τι λένε αυτοί;» Και ο Ιησούς τους λέει: «Ναι. Ποτέ δε διαβάσατε ότι από στόμα νηπίων και [βρεφών] που θηλάζουν κατάρτισες αίνο;»"(Ματθαίος 21:12-22)
"17 Και αφού τους εγκατέλειψε, βγήκε έξω από την πόλη, στη Βηθανία, και διανυχτέρευε εκεί. 18 Και [το] πρωί, επιστρέφοντας στην πόλη, πείνασε. 19 Και όταν είδε μια συκιά στο δρόμο, ήρθε κοντά της, αλλά τίποτα δε βρήκε σ’ αυτήν παρά φύλλα μόνο, και της λέει: «Ποτέ πια από εσένα καρπός να μη γίνει στον αιώνα». Και ξεράθηκε αμέσως η συκιά. 20 Και όταν [το] είδαν οι μαθητές, θαύμασαν λέγοντας: «Πώς αμέσως ξεράθηκε η συκιά;» 21 Αποκρίθηκε τότε ο Ιησούς και τους είπε: «Αλήθεια σας λέω, αν έχετε πίστη και δεν αμφιβάλλετε, όχι μόνο το [θαύμα] της συκιάς θα κάνετε, αλλά και αν στο όρος ετούτο πείτε: “Σήκω και πέσε στη θάλασσα”, θα γίνει. 22 Και όλα όσα ζητήσετε στην προσευχή πιστεύοντας, θα [τα] λάβετε»." (Ματθαίος 21:19-20)
«Από τη συκιά, λοιπόν, μάθετε την παραβολή. Όταν ήδη το κλαδί της γίνει απαλό και τα φύλλα ξεφυτρώνουν, γνωρίζετε ότι [είναι] κοντά το θέρος.
Έτσι κι εσείς, όταν [τα ]δείτε όλα αυτά, να γνωρίζετε ότι είναι κοντά, στις θύρες.
Αλήθεια σας λέω ότι δε θα παρέλθει η γενιά αυτή, ωσότου γίνουν όλα αυτά.
Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν, οι λόγοι μου όμως δε θα παρέλθουν». (Ματθαίος 24:32-35)
Αξίζει να σταθούμε στα παραπάνω λόγια του Ιησού, " Από τη συκιά, λοιπόν, μάθετε την παραβολή. Όταν ήδη το κλαδί της γίνει απαλό και τα φύλλα ξεφυτρώνουν, γνωρίζετε ότι [είναι] κοντά το θέρος"
Από τη μιά βλέπουμε τον Ιησού να καταριέται την άκαρπη συκιά και να διατάζει να μην κάνει καρπούς "εις τον αιώνα" και από την άλλη λίγες μέρες αργότερα μιλάει για μια άλλη συκιά που το κλαδί της θα γίνει απαλό και θα ξεφυτρώσουν φύλλα.
"Στο ερχόμενο θα ριζώσει τον Ιακώβ· ο Ισραήλ θα ανθίσει και θα βλαστήσει, και θα γεμίσει το πρόσωπο της οικουμένης από καρπούς." (Ησαΐας 27:6 [Φίλος])
Είναι αδύνατον ο Ιησούς να φάσκει και να αντιφάσκει στα λόγια Του.
Καταράστηκε το άκαρπο νομικίστικο σύστημα των Γραμματέων και Φαρισαίων που συμβόλιζε η άκαρπη συκιά. Έδωσε ελπίδα στους μαθητές Του με την νέα συκιά που θα σηκωνόταν στις ημέρες τους. Αυτή η νέα συκιά ήταν "το έθνος το οποίο θα έφερνε καρπούς στον καιρό του". Ήταν "η Εκκλησία του Ιησού Χριστού" η νέα συκιά που την ανέδειξε και την στήριξε με το Πνεύμα Του ο Θεός του Ισραήλ την ημέρα της Πεντηκοστής.
Καμιά σχέση δεν έχει η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948 με την συκιά που θα βλάστανε και θα έδινε φύλλα. Άλλωστε ο Ιησούς προσδιόρισε ότι αυτό θα λάμβανε χώρα στις ημέρες των αποστόλων, δηλαδή στη δική τους γενιά. Σε εκείνη τη γενιά θα ερχόταν το θέρος, δηλαδή η συντέλεια του αιώνα του "γράμματος του Νόμου" που δεν έφερε καρπό και την τελειότητα.
Ο Ησαϊας προείπε:
"οι ερχομενοι τεκνα ιακωβ βλαστησει και εξανθησει ισραηλ και εμπλησθησεται η οικουμενη του καρπου αυτου" (Ησ. 27:6 [LXX])
"Στο ερχόμενο θα ριζώσει τον Ιακώβ· ο Ισραήλ θα ανθίσει και θα βλαστήσει, και θα γεμίσει το πρόσωπο της οικουμένης από καρπούς."(Ησ. 27:6 [Φίλος])
"Εις την μέλλουσαν να ακολουθήση γενεάν, τέκνα του πνευματικού Ιακώβ θα βλαστήσουν, τα τέκνα του νέου Ισραήλ θα ανθίσουν και η οικουμένη θα γεμίσει από του καρπούς των τέκνων αυτών" Ησ. 27:6 (ερμηνευτική απόδοση Ιωάν.Θ. Κολιτσάρα).
Ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δώσει το φεγγοβόλημά της
Δυστυχώς και πολλοί χριστιανοί κήρυκες θέλοντας να είναι προφήτες μετά Χριστόν επιμένουν στην ανωριμότητα και την πλάνη με την οποία οδηγούν τα παιδιά του Θεού στην ψεύτικη προσμονή και ερμηνεία προφητειών "κατά το γράμμα" και όχι με τον τρόπο που ο Ιησούς εξηγούσε όλες τις παραβολές στους μαθητές Του.
«Και αμέσως μετά τη θλίψη των ημερών εκείνων ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δώσει το φεγγοβόλημά της, και οι αστέρες θα πέσουν από τον ουρανό και οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν.
Και τότε θα φανεί το σημείο του Υιού του ανθρώπου στον ουρανό, και τότε θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της γης [του Ισραήλ] και θα δουν τον Υιό του ανθρώπου ερχόμενο πάνω στις νεφέλες του ουρανού με δύναμη και δόξα πολλή.
Και θα αποστείλει τους αγγέλους του με σάλπιγγα μεγάλη, και θα συνάξουν στο ίδιο μέρος τους εκλεκτούς του από τους τέσσερις ανέμους, από τα άκρα των ουρανών ως τα [άλλα] άκρα αυτών». (Ματθ. 24:29-35 [Μεταγλώττιση])
Άραγε όταν ο Ιησούς είπε ότι : " ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δώσει το φεγγοβόλημά της, και οι αστέρες θα πέσουν από τον ουρανό και οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν" εννοούσε ότι θα γινόταν μια έκλειψη ηλίου ταυτόχρονα με μια έκλειψη σελήνης και θα έπεφταν τα αστέρια από τον ουρανό;
Μέσα στην Παλαιά Διαθήκη αρκετές φορές συναντούμε αυτές τις τρομερές εικόνες, όπου ο ήλιος σκοτεινιάζει, η σελήνη δεν λάμπει και τα αστέρια του ουρανού πέφτουν.
Άραγε αυτό σημαίνει ότι στη διάρκεια της Παλαιάς Διαθήκης καταστράφηκε πολλές φορές το Σύμπαν;
Μήπως συνέβη τελικά πολλές φορές "το τέλος του κόσμου";
Τότε κανείς μας δεν θα υπήρχε μετά από τέτοια ολοσχερή και συντριπτική καταστροφή. Θα αναφέρω μερικές από αυτές τις "παγκόσμιες καταστροφές" που προφητεύτηκαν με το Πνεύμα του Θεού από τους προφήτες!!!!!
Αυτή η αλλαγή συνέβαινε στην Παλαιά Διαθήκη κάθε φορά που ο Θεός είχε αποφασίσει να καταργήσει μια βασιλεία και στη θέση της να υψώσει μια νέα βασιλεία. Ο Θεός έκρινε και καταργούσε μια βασιλεία όταν οι άρχοντες αυτής της βασιλείας γίνονταν πολύ σκληροί και ανίλεοι και έπαιρναν τη θέση του θεού απαιτώντας υπακοή και λατρεία.
Έτσι βλέπουμε να γκρεμίζεται η βασιλεία της Βαβυλώνας και τη θέση της να παίρνει η βασιλεία των Μηδοπερσών.
Ο προφήτης Ησαΐας προφήτεψε για την καταστροφή της Βαβυλώνας από τους Μήδους :
(Ησαΐας 13:9-11 [Φίλος])
Δέστε, η ημέρα τού Κυρίου έρχεται, σκληρή, και [γεμάτη] από θυμό και φλογερή οργή, για να κάνει τη γη έρημη, και θα εξαλείψει απ' αυτή τους αμαρτωλούς της.
Επειδή, τα αστέρια τού ουρανού και οι αστερισμοί του δεν θα δώσουν το φως τους· ο ήλιος θα σκοτεινιάσει στην ανατολή του, και το φεγγάρι δεν θα εκπέμψει το φως του.
Και θα παιδεύσω τον κόσμο για την κακία [του], και τους ασεβείς για την ανομία τους· και θα σταματήσω τον κομπασμό των υπερήφανων, και θα ταπεινώσω την υψηλοφροσύνη των φοβερών.
"Γι' αυτό, θα ταράξω τούς ουρανούς, και η γη θα σειστεί από τον τόπο της, στον θυμό τού Κυρίου των δυνάμεων, και κατά την ημέρα τής φλογερής οργής του. Δέστε, θα ξεσηκώσω τους Μήδους εναντίον τους, οι οποίοι δεν θα σκεφθούν το ασήμι· και στο χρυσάφι δεν θα ευχαριστηθούν σ' αυτό· αλλά τα τόξα [τους] θα συντρίψουν τούς νεανίσκους· και δεν θα ελεήσουν τον καρπό τής κοιλιάς· το μάτι τους δεν θα λυπηθεί παιδιά.
Και η Βαβυλώνα, η δόξα των βασιλείων, το ένδοξο καύχημα των Χαλδαίων, θα είναι όπως όταν ο Θεός είχε καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα·" (Ησαΐας 13:13, 17-19 [Φίλος])
Με ανάλογο τρόπο μιλάει ο Θεός για την καταστροφή που υπέστη ο αιγυπτιακός στρατός του Φαραώ Νεχαώ από τους Βαβυλώνιους στη Χαρκεμίς.
"Και κατά τον 12ο χρόνο, τον 12ο μήνα, την πρώτη [ημέρα] τού μήνα, έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου, λέγοντας: Γιε ανθρώπου, ανάλαβε θρήνο για τον Φαραώ, τον βασιλιά τής Αιγύπτου, και πες του: Εξομοιώθηκες με σκύμνον λιονταριού [ανάμεσα] στα έθνη, και είσαι σαν δράκοντας στις θάλασσες· και εφόρμησες στους ποταμούς σου, και τάραζες τα νερά με τα πόδια σου, και καταπατούσες τούς ποταμούς τους." Ιεζεκιήλ 32:1-2
"Και όταν σε σβήσω, θα σκεπάσω ολόγυρα τον ουρανό(με καπνό), και θα σκοτεινιάσω τα αστέρια του· θα σκεπάσω ολόγυρα τον ήλιο με σύννεφο, και το φεγγάρι δεν θα φέγγει στο φως του. Θα σκοτεινιάσω επάνω σου όλους τούς λαμπερούς φωστήρες τού ουρανού, και θα βάλω σκοτάδι επάνω στη γη σου, λέει ο Κύριος ο Θεός. Και θα κάνω να φρίξει η καρδιά πολλών λαών, όταν φέρω τον συντριμμό σου ανάμεσα στα έθνη, σε τόπους που δεν γνώρισες." (Ιεζεκιήλ 32:7-9)
"Επειδή, έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Η ρομφαία τού βασιλιά τής Βαβυλώνας θάρθει επάνω σου. Με μάχαιρες ισχυρών θα καταβάλω το πλήθος σου· όλοι αυτοί [είναι] οι τρομερότεροι από τα έθνη· και θα πορθήσουν την έπαρση τής Αιγύπτου, και ολόκληρο το πλήθος της θα καταστραφεί."(Ιεζεκιήλ 32:11-12)
"(26:2) τη αιγυπτω επι δυναμιν φαραω νεχαω βασιλεως αιγυπτου ος ην επι τω ποταμω ευφρατη εν χαρχαμις ον επαταξε ναβουχοδονοσορ βασιλευς βαβυλωνος εν τω ετει τω τεταρτω ιωακιμ βασιλεως ιουδα." (Ιερ. 46:2 [LXX])
"Ο ΛΟΓΟΣ τού Κυρίου, που έγινε στον προφήτη Ιερεμία, ενάντια στα έθνη.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ, ενάντια στη δύναμη του Φαραώ-νεχαώ, βασιλιά τής Αιγύπτου, που ήταν κοντά στον ποταμό Ευφράτη, στη Χαρκεμίς, που την πάταξε ο Ναβουχοδονόσορας, ο βασιλιάς τής Βαβυλώνας, στον τέταρτο χρόνο τού Ιωακείμ, γιου τού Ιωσία, του βασιλιά τού Ιούδα." (Ιερεμίας 46:1-2 [Φίλος])
Επομένως όταν ο προφήτης Ιεζεκιήλ είπε "7 Και όταν σε σβήσω, θα σκεπάσω ολόγυρα τον ουρανό, και θα σκοτεινιάσω τα αστέρια του· θα σκεπάσω ολόγυρα τον ήλιο με σύννεφο, και το φεγγάρι δεν θα φέγγει στο φως του. 8 Θα σκοτεινιάσω επάνω σου όλους τούς λαμπερούς φωστήρες τού ουρανού, και θα βάλω σκοτάδι επάνω στη γη σου" δεν μιλούσε για την καταστροφή του σύμπαντος, ούτε "για ματωμένα φεγγάρια", που προκύπτουν από ολική έκλειψη τόσο του ηλίου όσο και της σελήνης αλλά για την καταστροφή της Αιγύπτου.
Ο Ησαίας και πάλι προφητεύει για την καταστροφή των εθνών γύρω από το Ισραήλ.
"ΠΛΗΣΙΑΣΤΕ, ω έθνη, για να ακούσετε· και προσέξτε, ω λαοί· ας ακούσει η γη, και το πλήρωμά της· η οικουμένη, και όλα όσα γεννιούνται σ' αυτή.
Επειδή, ο θυμός τού Κυρίου [είναι] ενάντια σε όλα τα έθνη, και η φλογερή οργή [του] ενάντια σε όλα τα στρατεύματά τους· τα κατέστρεψε ολοκληρωτικά· τα παρέδωσε σε σφαγή.
Και οι φονευμένοι τους θα ριχτούν έξω, και η δυσωδία τους θα ανέβει από τα πτώματά τους· και τα βουνά θα διαλυθούν από το αίμα τους.
Και ολόκληρη η στρατιά τού ουρανού θα λιώσει, και οι ουρανοί θα περιτυλιχθούν σαν βιβλίο, και ολόκληρη η στρατιά τους θα πέσει, όπως πέφτει το φύλλο από την άμπελο, και όπως πέφτουν [τα φύλλα] από τη συκιά.
Επειδή, η μάχαιρά μου στον ουρανό μέθυσε· να, επάνω στην Ιδουμαία, κι επάνω στον λαό τής καταστροφής μου θα κατέβει για κρίση.
Η μάχαιρα του Κυρίου είναι γεμάτη από αίμα· πάχυνε με το πάχος, με το αίμα των αρνιών και των τράγων, με το πάχος των νεφρών των κριαριών· επειδή, ο Κύριος έχει θυσία στη Βοσόρρα, και μεγάλη σφαγή στη γη τής Ιδουμαίας." (Ησαΐας 34:1-6 [Φίλος])
Οι αστέρες
Ο προφήτης Δανιήλ έγραψε :
"καὶ κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην παρελεύσεται μιχαηλ ὁ ἄγγελος ὁ μέγας ὁ ἑστηκὼς ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τοῦ λαοῦ σου ἐκείνη ἡ ἡμέρα θλίψεως οἵα οὐκ ἐγενήθη ἀφ' οὗ ἐγενήθησαν ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὑψωθήσεται πᾶς ὁ λαός ὃς ἂν εὑρεθῇ ἐγγεγραμμένος ἐν τῷ βιβλίῳ καὶ πολλοὶ τῶν καθευδόντων ἐν τῷ πλάτει τῆς γῆς ἀναστήσονται οἱ μὲν εἰς ζωὴν αἰώνιον οἱ δὲ εἰς ὀνειδισμόν οἱ δὲ εἰς διασπορὰν καὶ αἰσχύνην αἰώνιον καὶ οἱ συνιέντες φανοῦσιν ὡς φωστῆρες τοῦ οὐρανοῦ καὶ οἱ κατισχύοντες τοὺς λόγους μου ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος καὶ σύ δανιηλ κάλυψον τὰ προστάγματα καὶ σφράγισαι τὸ βιβλίον ἕως καιροῦ συντελείας ἕως ἂν ἀπομανῶσιν οἱ πολλοὶ καὶ πλησθῇ ἡ γῆ ἀδικίας ." ((Δαν. 12:1-4 [LXXA])
Σε αντίθεση με τα λόγια του Ιησού όπου είπε ότι " οι αστέρες θα πέσουν από τον ουρανό και οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν " ο Δανιήλ γράφει ότι "αυτοί που θα εννοήσουν θα ακτινοβολήσουν όπως η λαμπρότητα του στερεώματος και αυτοί που θα νικήσουν όπως τα αστέρια εις τους αιώνες και πιο πέρα ". Επομένως από τις δύο αυτές γραφές καταλαβαίνουμε ότι με παραβολικό λόγο τόσο ο Ιησούς όσο και ο Δανιήλ μιλούν για μια μεγάλη αλλαγή που έγινε στον πνευματικό ουρανό και όχι στον φυσικό ουρανό. Μόνο που αυτή τη φορά θα έσβηνε "ο ήλιος" και "η σελήνη" της βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ και θα έπεφταν τα σβησμένα αστέρια από τον ουρανό και νέα αστέρια του πνευματικού Ισραήλ θα ακτινοβολούσαν.
Ο Θεός είχε προορίσει το Ισραήλ να είναι "το άγιο έθνος" και "το βασίλειο ιεράτευμα" εφ' όσον έδειχναν υπακοή (Λευιτ. κεφ. 26), θα ήταν η βασιλεία που θα δέσποζε για πάντα πάνω από όλα τα έθνη με σκοπό να εξαγγείλουν τις αρετές του Θεού και να οδηγήσουν πρώτα τους εαυτούς τους και μετά όλα τα έθνη στη μετάνοια μέσω του υποσχεμένου δια των προφητών Μεσσία.
Δυστυχώς όμως οι άρχοντες του Ισραήλ πολλές φορές αποστάτησαν από το Θεό και στράφηκαν στα είδωλα. "Αυτοί οι αστέρες" έπρεπε να λάμπουν ώστε να φωτίζουν να περιπατεί ο λαός του Θεού μέσα "στις σκιές του Νόμου" μέχρι να έρθει "Το Φως το Αληθινό", που ήταν ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός, που θα φώτιζε κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Αποκορύφωμα της αποστασίας "αυτών των αστέρων" ήταν να οδηγήσουν τον λαό να αρνηθούν τον αληθινό Βασιλιά και Σωτήρα τους. Έτσι όταν και αυτός ακόμα ο ειδωλολάτρης διοικητής της Ιουδαίας, ο Πιλάτος, είπε στους Εβραίους "Ιδού ο Βασιλεύς σας" αυτοί γεμάτοι πικρή χολή και μίσος για "το Φως" είπαν "Εμείς έναν βασιλιά έχουμε τον Καίσαρα".
Τα παραπάνω εδάφια φαίνεται να προμηνύουν κάποια συνταρακτικά γεγονότα. Για τους περισσότερους χριστιανούς η προφητεία αυτή ερμηνεύεται σαν "το τέλος του κόσμου" και "την καταστροφή όλου του σύμπαντος".
Μάλιστα "σπουδαίοι ποιμένες και ψευδοπροφήτες" που εκμεταλλεύονται την άγνοια και την ανωριμότητα των ποιμνίων τους "ξεσκίζουν τις σάρκες του λαού του Θεού"(ΜΙχαίας 3:2) απομυζώντας τεράστια ποσά για το δικό τους όφελος αλλά και την υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ, ώστε να γίνει το κράτος που θα επικρατήσει στη Μέση Ανατολή ακόμα και με ανορθόδοξους και ανίλεους αιματοβαμμένους πολέμους.
Έτσι ποιμένες όπως ο John Hagee, ο Jonathan Cahn, ο Irvin Baxter, όπως και πολλοί σύγχρονοι Έλληνες κήρυκες υποστηρίζουν ότι το φαινόμενο "των τεσσάρων ματωμένων φεγγαριών" είναι το φαινόμενο που θα σημάνει την σύναξη όλων των Εβραίων στο Ισραήλ, τον Δεύτερο Ερχομό του Χριστού και την καταστροφή του κόσμου.
Είναι πράγματι όμως αυτό το αληθινό μήνυμα του Ιησού Χριστού, που το φανέρωσε στους πρώτους αποστόλους ή κάποιο άλλο σοβαρό μήνυμα κρύβεται και σε ποιους άραγε απευθύνεται;
Πρώτα από όλα πρέπει να σκεφτούμε ότι το ακροατήριο στο οποίο απευθυνόταν ο Ιησούς ήταν οι μαθητές του και οι Ιουδαίοι που κατοικούσαν εκείνες τις ημέρες την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία.
Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι ήταν «ο ήλιος», «η σελήνη» και «οι αστέρες» όπου στρέφονταν ο λαός για πνευματική τροφή και για να καταλάβουν τους χρόνους και τους καιρούς του ερχομού του Μεσσία.
Οι Φαρισαίοι κρυφά μνημεία
Αλίμονο σ’ εσάς τους Φαρισαίους, γιατί αγαπάτε την πρωτοκαθεδρία στις συναγωγές και τους χαιρετισμούς στις αγορές. Αλίμονο σ’ εσάς, γιατί είστε σαν τα μνήματα τα αφανέρωτα, και οι άνθρωποι που περπατούν επάνω [τους] δεν [το] ξέρουν». (Λουκάς 11:43-44 [Μεταγλώττιση])
"47 Αλίμονο σ’ εσάς, γιατί οικοδομείτε τα μνήματα των προφητών, ενώ οι πατέρες σας τους σκότωσαν. 48 Άρα είστε μάρτυρες και συμφωνείτε με τα έργα των πατέρων σας, γιατί αφενός αυτοί τους σκότωσαν, αφετέρου εσείς οικοδομείτε. 49 Γι’ αυτό και η σοφία του Θεού είπε: “Θα αποστείλω σ’ αυτούς προφήτες και αποστόλους, και από αυτούς [μερικούς ]θα σκοτώσουν και θα καταδιώξουν”, 50 για να ζητηθεί το αίμα όλων των προφητών που έχει χυθεί από [την αρχή της] δημιουργίας [του] κόσμου, από τη γενιά αυτή: 51 από [το] αίμα [του] Άβελ ως [το] αίμα [του] Ζαχαρία, που σκοτώθηκε μεταξύ του θυσιαστηρίου και του οίκου [του Θεού]. Ναι, σας λέω, θα ζητηθεί από τη γενιά αυτή. 52 Αλίμονο σ’ εσάς τους νομικούς, γιατί αφαιρέσατε το κλειδί της γνώσης. [Οι] ίδιοι δεν εισήλθατε και εκείνους που [θέλουν] να εισέλθουν [τους] εμποδίσατε" (Λουκάς 11:47-52 [Μεταγλώττιση])
Κρίση στον κατά σάρκα Ισραήλ και μεταβίβαση της Βασιλείας του Θεού στο Νέο Ισραήλ
"Οι γεωργοί, όμως, όταν είδαν το γιο, είπαν μεταξύ τους: “Αυτός είναι ο κληρονόμος. Ελάτε να τον σκοτώσουμε και να έχουμε την κληρονομιά του”.
Και αφού τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από τον αμπελώνα και [τον] σκότωσαν.
Όταν λοιπόν έρθει ο κύριος του αμπελώνα, τι θα κάνει στους γεωργούς εκείνους;»
Του λένε: «[Τους] κακούς, κακώς θα τους εξολοθρέψει και τον αμπελώνα θα [τον] νοικιάσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στους καιρούς τους».
Τους λέει ο Ιησούς: «Ποτέ δε διαβάσατε στις Γραφές, Λίθο που αποδοκίμασαν οι οικοδόμοι, αυτός έγινε ακρογωνιαίος [λίθος]. Από [τον] ΚΥΡΙΟ έγινε αυτός και είναι θαυμαστός στα μάτια μας;
Γι’ αυτό σας λέω ότι θα αφαιρεθεί από εσάς η βασιλεία του Θεού και θα δοθεί σε έθνος που [θα] κάνει τους καρπούς της.
Και όποιος πέσει πάνω στο λίθο αυτό θα συντριφτεί· ενώ πάνω σ’ όποιον πέσει θα τον θρυμματίσει».
Και όταν άκουσαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι τις παραβολές του, κατάλαβαν ότι γι’ αυτούς [τις] λέει.
Και ενώ ζητούσαν να τον συλλάβουν, φοβήθηκαν τα πλήθη, επειδή τον είχαν για προφήτη." (Ματθαίος 21:38-45 [Μεταγλώττιση])
«Οι δε γεωργοί ιδόντες τον υιόν είπον εν εαυτοίς, ούτος έστιν ο κληρονόμος δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν και σχώμεν την κληρονομίαν αυτού και λαβόντες αυτόν εξέβαλον έξω του αμπελώνος και απέκτειναν.
Όταν ουν έλθη ο Κύριος του αμπελώνος, τι ποιήσει τοις γεωργοις εκείνοις; Λέγουσιν αυτώ, κακούς κακώς απολέσει αυτούς και τον αμπελώνα εκδώσεται άλλοις γεωργοις, οίτινες αποδώσουσιν αυτώ τους καρπούς εν τοις καιροίς αυτών.
Λέγει αυτοίς ο Ιησούς , ουδέποτε ανέγνωτε εν ταις γραφαίς: Λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας, παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστιν θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών. Δια τούτο λέγω υμίν αρθήσεται αφ’ υμών η βασιλεία του θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής. Και ο πεσών επι τον λίθον τούτον συνθλασθήσεται, εφ’ ον δ’ αν πέση λικμήσει αυτόν. Και ακούσαντες οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι τας παραβολάς αυτού έγνωσαν ότι περί αυτών λέγει και ζητούντες αυτόν κρατήσαι εφοβήθησαν τους όχλους, επεί εις προφήτην αυτόν είχαν» (Ματθ.21:38-45).
Λικμάω=<λιχνίζω>, χωρίζω τον σίτον από το άχυρον δια λικμήσεως, // μτφρ. Διασκορπίζω ως άχυρον. (Λεξικό Σταματάκου)
Ο Ιησούς προσδιόρισε και προειδοποίησε ότι οι Γραμματείς και Φαρισαίοι ήταν αυτοί που θα σκότωναν τον Γιο του Κυρίου του αμπελώνα και σαν συνέπεια θα αφαιρούνταν η βασιλεία από αυτούς και θα δινόταν σε "άλλο έθνος". Έχοντας σαν βάση τον προφητικό λόγο για να γίνει αυτή ή αλλαγή της βασιλείας θα έπρεπε να γίνουν τα λόγια του Προφήτη Ιησού Χριστού " ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δώσει το φεγγοβόλημά της, και οι αστέρες θα πέσουν από τον ουρανό και οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν "
Μάλιστα πολύ καθαρά ο Ιησούς προσδιόρισε τη χρονική περίοδο κατά την οποία θα εκπληρώνονταν αυτά τα γεγονότα.
Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν
«Από τη συκιά, λοιπόν, μάθετε την παραβολή. Όταν ήδη το κλαδί της γίνει απαλό και τα φύλλα ξεφυτρώνουν, γνωρίζετε ότι [είναι] κοντά το θέρος. Έτσι κι εσείς, όταν [τα ]δείτε όλα αυτά, να γνωρίζετε ότι είναι κοντά, στις θύρες. Αλήθεια σας λέω ότι δε θα παρέλθει η γενιά αυτή, ωσότου γίνουν όλα αυτά. Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν, οι λόγοι μου όμως δε θα παρέλθουν». (Ματθαίος 24:32-35 [Μεταγλώττιση])
Πολύ ξεκάθαρα λοιπόν ο Κύριος είπε ότι ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν στη δική τους γενιά. Μάλιστα τονίζει ότι θα συμβούν όλα αυτά τα κατά τ΄άλλα "κοσμοϊστορικά γεγονότα" στη γενιά των αποστόλων.
Κάποιος θα προλάβει να πει τι είναι αυτά που λες αδελφέ. Ποτέ δεν συνέβη αυτή η καταστροφή του ουρανού και της γης. Πράγματι θα συμφωνήσω μαζί σας ότι δεν καταστράφηκε στη γενιά των αποστόλων ο ουρανός και η γη. Από την άλλη όμως θα μου επιτρέψετε να υπερασπιστώ τα λόγια του Ιησού Χριστού και να υποστηρίξω τα λόγια του Ιησού "Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν, οι λόγοι μου όμως δε θα παρέλθουν".
Σίγουρα τα λόγια Του διακήρυτταν ότι "Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν".
Αυτά τα λόγια δεν τα είπε ένας από τους μεγάλους ή τους μικρούς προφήτες αλλά τα είπε ο Προφήτης, ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός.
"Μετανοήστε, λοιπόν, και επιστρέψτε [στο Θεό], για να εξαλειφτούν οι αμαρτίες σας, ώστε να έρθουν καιροί αναψυχής από [το] πρόσωπο του ΚΥΡΙΟΥ και να αποστείλει τον προκαθορισμένο για σας Χριστό Ιησού, τον οποίο, βέβαια, πρέπει [ο] ουρανός να δεχτεί μέχρι [τους] χρόνους [της] αποκατάστασης όλων αυτών που μίλησε ο Θεός με [το] στόμα των άγιων προφητών του από [την αρχή του] αιώνα. Αφενός [ο] Μωυσής είπε: Προφήτη θα αναστήσει για σας ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός σας από τους αδελφούς σας όπως εμένα· αυτόν να ακούτε σε όλα όσα μιλήσει προς εσάς. Και θα συμβεί κάθε ψυχή που δε θα ακούσει τον προφήτη εκείνο να εξολοθρευτεί από το λαό. Και αφετέρου όλοι οι προφήτες από [το] Σαμουήλ και μετέπειτα, όσοι μίλησαν ανάγγειλαν, πράγματι, τις ημέρες αυτές." (Πράξ. 3:19-24 [Μεταγλώττιση])
Ο Κύριος λοιπόν είναι ο Προφήτης που ο Θεός "δεν του δίνει το Πνεύμα με μέτρο" (Ιωάν. 3:34), όπως στους άλλους προφήτες.
Πράγματι τόσο οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης όσο και ο Προφήτης και Βασιλιάς Ιησούς Χριστός μαζί με μαθητές Του, που ήταν δούλοι Του και προφήτεψαν με το Πνεύμα που στάλθηκε επάνω τους τις έσχατες ημέρες λίγο πριν την μεγάλη και επιφανή ημέρα του Κυρίου.(Ιωήλ β:28-32, Πράξεις β:17-19, Ματθ. κγ:34-38).
Ας αφήσουμε το λόγο του Θεού να μας οδηγήσει με το Πνεύμα του στην εξήγηση των λόγων Του.
"Ακούστε, ουρανοί(ουρανέ "Εβδομηκόντα"), και ακροάσου γη· επειδή, ο Κύριος μίλησε.
Γιους έθρεψα και ύψωσα, αυτοί, όμως, αποστάτησαν από μένα. Το βόδι γνωρίζει το αφεντικό του, και το γαϊδούρι τη φάτνη τού κυρίου του· ο Ισραήλ, όμως, δεν γνωρίζει, ο λαός μου δεν εννοεί. Αλλοίμονο, έθνος αμαρτωλό, λαέ φορτωμένε ανομία, σπέρμα κακοποιών, γιοι διεφθαρμένοι· εγκατέλειψαν τον Κύριο, καταφρόνησαν τον Άγιο του Ισραήλ, στράφηκαν προς τα πίσω." (Ησαΐας 1:2-4 [Φίλος])
"Ακούστε τον λόγο τού Κυρίου, άρχοντες των Σοδόμων· ακροαστείτε τον νόμο τού Θεού μας, λαέ των Γομόρρων.
Ποια [ανάγκη] έχω από την πληθώρα των θυσιών σας; λέει ο Κύριος· είμαι χορτάτος από ολοκαυτώματα κριαριών, και από το πάχος των σιτευτών· και δεν αρέσκομαι σε αίμα ταύρων ή αρνιών ή τράγων.
Όταν έρχεστε να εμφανιστείτε μπροστά μου, ποιος το ζήτησε αυτό από τα χέρια σας, να πατάτε τις αυλές μου;" (Ησαΐας 1:10-12 [Φίλος])
Ακούστε, ουρανοί ..... άρχοντες των Σοδόμων
και ακροάσου γη ..... λαέ των Γομόρρων
Φαίνεται πολύ καθαρά από τα παραπάνω εδάφια ότι "οι άρχοντες" παραβολικά είναι "ο ουρανός" και "ο λαός" είναι "η γη"
Επικαλούμαι σήμερα σε σας μάρτυρες τον ουρανό και τη γη, ότι έβαλα μπροστά σας τη ζωή και τον θάνατο, την ευλογία και την κατάρα· γι' αυτό, διαλέξτε τη ζωή, για να ζείτε, εσύ και το σπέρμα σου·(Δευτερονόμιο 30:19 [Φίλος])
(Διαβάστε Δευτερ. 31:28, Ησαΐας 44:21-23)
"ΠΡΟΣΕΧΕ, ουρανέ, και θα μιλήσω· και ας ακούει η γη τα λόγια τού στόματός μου.
Η διδασκαλία μου θα σταλάξει σαν τη βροχή, ο λόγος μου θα κατέβει σαν τη δροσιά.
Όπως η ψιχάλα επάνω στη χλόη· και όπως η δυνατή βροχή επάνω στο χορτάρι." (Δευτερονόμιο 32:1-2 [Φίλος])
Η κρίση ¨του ουρανού" και "της γης"
Από τα παρακάτω εδάφια φαίνεται πολύ καθαρά από τον προφητικό παραβολικό τρόπο τι θα έκανε ο Θεός πάνω σε εκείνους που θα αποτελούσαν "τον ουρανο" και "τη γη" στις "έσχατες ημέρες" της βασιλείας του Νόμου που λειτουργούταν από τους γραμματείς και φαρισαίους της εποχής του Ιησού και των αποστόλων Του.
"26 Όπως ο κλέφτης ντρέπεται όταν βρεθεί, έτσι θα ντροπιαστεί ο οίκος Ισραήλ,αυτοί, οι βασιλιάδες τους, οι άρχοντές τους, και οι ιερείς τους, και οι προφήτες τους· 27 που λένε προς το ξύλο: Είσαι πατέρας μου· και προς την πέτρα: Εσύ με γέννησες· επειδή, έστρεψαν σε μένα τα νώτα, και όχι το πρόσωπο· στον καιρό τής συμφοράς τους, όμως, θα πουν: Σήκω, και σώσε μας. 28 Αλλά, πού [είναι] οι θεοί σου, που έκανες για τον εαυτό σου; Ας σηκωθούν, αν μπορούν να σε σώσουν στον καιρό τής συμφοράς σου· επειδή, [σύμφωνα] με τον αριθμό των πόλεών σου ήσαν και οι θεοί σου, ω Ιούδα. 29 Γιατί θα θέλατε να κριθείτε μαζί μου; Εσείς όλοι είστε παραβάτες σε μένα, λέει ο Κύριος." (Ιερ. 2:26-29 Φίλος) (Διάβασε Ιερεμίας 2:7-13)
"Γιατί, όταν ήρθα, δεν υπήρχε κανένας; [Και] όταν κάλεσα, δεν υπήρχε εκείνος που απαντάει; Μίκρυνε κατά τίποτε το χέρι μου, ώστε να μη μπορεί να λυτρώσει; Ή, δεν έχω δύναμη να ελευθερώσω; Δέστε, εγώ, με την επιτίμησή μου, ξέρανα τη θάλασσα, έκανα έρημο τους ποταμούς· τα ψάρια τους ξεράθηκαν από έλλειψη νερού, και πέθαναν από τη δίψα.
Εγώ ντύνω ολόγυρα τους ουρανούς [με] σκοτάδι, και [για] το περικάλυμμά τους βάζω έναν σάκο." (Ησαΐας 50:2-3 [Φίλος])
"τι οτι ηλθον και ουκ ην ανθρωπος εκαλεσα και ουκ ην ο υπακουων μη ουκ ισχυει η χειρ μου του ρυσασθαι η ουκ ισχυω του εξελεσθαι ιδου τη απειλη μου εξερημωσω την θαλασσαν και θησω ποταμους ερημους και ξηρανθησονται οι ιχθυες αυτων απο του μη ειναι υδωρ και αποθανουνται εν διψει
και ενδυσω τον ουρανον σκοτος και θησω ως σακκον το περιβολαιον αυτου." (Ησ. 50:2-3 [LXX])
"Επειδή, ο Κύριος ο Θεός θα με βοηθήσει· γι' αυτό, δεν ντράπηκα· γι' αυτό, έβαλα το πρόσωπό μου σαν σκληρή πέτρα, και ξέρω ότι δεν θα ντροπιαστώ.
Αυτός που με δικαιώνει, [είναι] κοντά· ποιος θα κριθεί μαζί μου; Ας παρασταθούμε μαζί· ποια [είναι] η αντίδικός μου; Ας με πλησιάσει.
Δέστε, ο Κύριος ο Θεός θα με βοηθήσει· ποιος θα με καταδικάσει; Δέστε, όλοι αυτοί θα παλιώσουν σαν ιμάτιο· το σκουλήκι θα τους καταφάει.
Ποιος [είναι] αναμεταξύ σας που φοβάται τον Κύριο, που υπακούει στη φωνή τού δούλου του; Αυτός, και αν περπατάει [μέσα σε] σκοτάδι, και δεν έχει φως, ας έχει θάρρος στο όνομα του Κυρίου, και ας επιστηρίζεται στον Θεό του.
Δέστε, όλοι εσείς, που ανάβετε φωτιά, [και] είστε περικυκλωμένοι με σπινθήρες, περπατάτε μέσα στο φως τής φωτιάς σας, και διαμέσου των σπινθήρων [που] ανάψατε. Αυτό έγινε σε σας από το χέρι μου, θα κείτεστε μέσα σε λύπη." (Ησαΐας 50:7-9 [Φίλος])
"και κυριος βοηθος μου εγενηθη δια τουτο ουκ ενετραπην αλλα εθηκα το προσωπον μου ως στερεαν πετραν και εγνων οτι ου μη αισχυνθω
οτι εγγιζει ο δικαιωσας με τις ο κρινομενος μοι αντιστητω μοι αμα και τις ο κρινομενος μοι εγγισατω μοι
ιδου κυριος βοηθει μοι τις κακωσει με ιδου παντες υμεις ως ιματιονπαλαιωθησεσθε και ως σης καταφαγεται υμας
τις εν υμιν ο φοβουμενος τον κυριον ακουσατω της φωνης του παιδος αυτουοι πορευομενοι εν σκοτει ουκ εστιν αυτοις φως πεποιθατε επι τω ονοματι κυριου και αντιστηρισασθε επι τω θεω
ιδου παντες υμεις πυρ καιετε και κατισχυετε φλογα πορευεσθε τω φωτι του πυρος υμων και τη φλογι η εξεκαυσατε δι εμε εγενετο ταυτα υμιν εν λυπη κοιμηθησεσθε ." (Ησ. 50:7-9 [LXX])
Εάν κάνουμε μια προσεκτική αντιπαραβολή στα προηγούμενα εδάφια της μετάφρασης που χρησιμοποιεί το μαζοριτικό κείμενο και της μετάφρασης των Εβδομήκοντα θα διαπιστώσουμε ότι αρχαίο κείμενο των Εβδομήκοντα μιλάει σε δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο (ιδου παντες υμεις, υμας, τις εν υμιν , ιδου παντες υμεις, υμων, υμιν) . Ο Ησαϊας μιλάει για τους εχθρούς του Κυρίου που θα ήταν έχθροί του Ιησού και των μαθητών Του τις ημέρες της γενιάς των γραμματέων και Φαρισαίων . Ο ουρανός της γενιάς των γραμματέων και Φαρισαίων θα ντυνόταν με σκοτάδι. Η διακονία των γραμματέων και Φαρισαίων θα ήταν σαν τον καπνό που ανεβαίνει και μετά χάνεται για πάντα και ο λαός που θα τους ακολουθούσε θα ήταν η γη που θα πάλιωνε σαν ένα παλιό ιμάτιο.
"Υψώστε τά μάτια σας στους ουρανούς, και κοιτάξτε κάτω στη γη· επειδή, οι ουρανοί θα διαλυθούν σαν καπνός, και η γη θα παλιώσει σαν ιμάτιο, και όσοι κατοικούν σ' αυτή, θα πεθάνουν εξίσου· αλλά, η σωτηρία μου θα είναι στον αιώνα, και η δικαιοσύνη μου δεν θα εκλείψει.
Ακούστε με, εσείς που γνωρίζετε δικαιοσύνη· λαέ, στην καρδιά τού οποίου [είναι] ο νόμος μου· μη φοβάστε τον ονειδισμό των ανθρώπων, ούτε να ταράζεστε στις ύβρεις τους.
Επειδή, σαν ιμάτιο θα τους καταφάει το σκουλήκι, και σαν μαλλί θα τους καταφάει ο σκόρος· η δικαιοσύνη μου, όμως, θα μένει στον αιώνα, και η σωτηρία μου σε γενεές γενεών." (Ησαΐας 51:6 [Φίλος])
"αρατε εις τον ουρανον τους οφθαλμους υμων και εμβλεψατε εις την γην κατω οτι ο ουρανος ως καπνος εστερεωθη η δε γη ως ιματιον παλαιωθησεται οι δε κατοικουντες την γην ωσπερ ταυτα αποθανουνται το δε σωτηριον μου εις τον αιωνα εσται η δε δικαιοσυνη μου ου μη εκλιπη
ακουσατε μου οι ειδοτες κρισιν λαος μου ου ο νομος μου εν τη καρδια υμων μη φοβεισθε ονειδισμον ανθρωπων και τω φαυλισμω αυτων μη ηττασθε
ωσπερ γαρ ιματιον βρωθησεται υπο χρονου και ως ερια βρωθησεται υπο σητος η δε δικαιοσυνη μου εις τον αιωνα εσται το δε σωτηριον μου εις γενεας γενεων ." (Ησ. 51:6-8 [LXX])
"(101:25) μη αναγαγης με εν ημισει ημερων μου εν γενεα γενεων τα ετη σου
(101:26) κατ αρχας συ κυριε την γην εθεμελιωσας και εργα των χειρων σου εισιν οι ουρανοι
(101:27) αυτοι απολουνται συ δε διαμενεις και παντες ως ιματιον παλαιωθησονται και ωσει περιβολαιον αλλαξεις αυτους και αλλαγησονται
(101:28) συ δε ο αυτος ει και τα ετη σου ουκ εκλειψουσιν
(101:29) οι υιοι των δουλων σου κατασκηνωσουσιν και το σπερμα αυτων εις τον αιωνα κατευθυνθησεται."(Ψαλ. 102:24-28 [LXX])
"επιστραφητε υιοι επιστρεφοντες και ιασομαι τα συντριμματα υμων ιδου δουλοι ημεις εσομεθα σοι οτι συ κυριος ο θεος ημων ει
οντως εις ψευδος ησαν οι βουνοι και η δυναμις των ορεων πλην δια κυριου θεου ημων η σωτηρια του ισραηλ
η δε αισχυνη καταναλωσεν τους μοχθους των πατερων ημων απο νεοτητος ημων τα προβατα αυτων και τους μοσχους αυτων και τους υιους αυτων και τας θυγατερας αυτων." (Ιερ. 3:22-24 [LXX])
Στα παραπάνω εδάφια φαίνονται ότι "τα όρη και οι βουνοί" είναι οι άρχοντες του Ισραήλ που καλούνται να διοικήσουν και να κρίνουν το λαό με ειρήνη και δικαιοσύνη. Δυστυχώς ο λαός στηρίχτηκε σε αυτούς τους άρχοντες που ήταν αποστάτες και τελικά μετά από πολλές συμφορές θα καταλάβουν ότι μόνο από Κύριο και Θεό του Ισραήλ θα έβρισκαν σωτηρία.
"Επειδή, έτσι λέει ο Κύριος στους άνδρες του Ιούδα, και στην Ιερουσαλήμ:
Αροτριάστε τα χωράφια σας που παρέμειναν χέρσα, και μη σπείρετε ανάμεσα σε αγκάθια.
Περιτμηθείτε στον Κύριο, και αφαιρέστε τις ακροβυστίες τής καρδιάς σας, άνδρες τού Ιούδα και κάτοικοι της Ιερουσαλήμ,
μήπως και βγει ο θυμός μου σαν φωτιά, κι ανάψει, και δεν υπάρξει κανένας που θα τη σβήσει,
ένεκα της κακίας των πράξεών σας. ........... Και κατά την ημέρα εκείνη, λέει ο Κύριος,
η καρδιά τού βασιλιά θα χαθεί, και η καρδιά των αρχόντων· και οι ιερείς θα εκθαμπωθούν, και οι προφήτες θα εκπλαγούν." (Ιερεμίας 4:3-9 [Φίλος])
"Επειδή, ο λαός μου [είναι] άφρονας· δεν με γνώρισαν· είναι γιοι άφρονες, και δεν έχουν σύνεση· είναι σοφοί στο να κακοποιούν, αλλά να αγαθοποιούν δεν ξέρουν.
Κοίταξα επάνω στη γη, και δέστε, είναι άμορφη και έρημη·
και στους ουρανούς, και δεν υπήρχε το φως τους. (επεβλεψα επι την γην και ιδου ουθεν και εις τον ουρανον και ουκ ην τα φωτα αυτου." [Εβδομήκοντα]) (Ιερεμίας 4:22 [Φίλος])
Είδα τα βουνά, και προσέξτε, έτρεμαν, και όλοι οι λόφοι κατασείονταν.
Είδα, και προσέξτε, δεν υπήρχε άνθρωπος, και όλα τα πουλιά τού ουρανού είχαν φύγει.
Είδα, και προσέξτε, ο Κάρμηλος [ήταν] έρημος, και όλες οι πόλεις του κατεδαφισμένες μπροστά από τον Κύριο, από τον φλογερό θυμό του. Επειδή, έτσι λέει ο Κύριος: Ολόκληρη η γη θα είναι έρημη· συντέλεια, όμως, δεν θα κάνω.
Γι' αυτό, η γη θα πενθήσει, και οι ουρανοί από πάνω θα συσκοτιστούν· επειδή, μίλησα εγώ, αποφάσισα και δεν θα μετανοήσω, ούτε θα επιστρέψω απ' αυτό.
Ολόκληρη η πόλη θα φύγει από τον θόρυβο των καβαλάρηδων και των τοξοτών· θάρθουν στα δάση, και θα ανέβουν στους βράχους· κάθε πόλη θα εγκαταλειφθεί, και δεν θα υπάρχει άνθρωπος που θα κατοικεί σ' αυτές.
Κι εσύ αφανισμένη, τι θα κάνεις; Και αν ντυθείς κόκκινο, και αν στολιστείς με χρυσούς στολισμούς, και μεγαλώσεις τα μάτια σου με στίμμι, μάταια θα καλλωπιστείς· οι εραστές σου θα σε καταφρονήσουν, θα ζητούν τη ζωή σου.
"Επειδή, δέστε, κτίζω καινούργιους ουρανούς, και καινούργια γη· και δεν θα υπάρχει μνήμη των προηγούμενων ούτε θάρθουν στον νου. Αλλά, ευφραίνεστε και χαίρεστε πάντοτε σ' εκείνο που κτίζω· επειδή, δέστε, κτίζω την Ιερουσαλήμ αγαλλίαμα, και τον λαό της ευφροσύνη. Και θα αγάλλομαι στην Ιερουσαλήμ, και θα ευφραίνομαι στον λαό μου· και δεν θα ακουστεί μέσα σ' αυτή πλέον φωνή κλαυθμού, και φωνή κραυγής.> (Ησαΐας 65:17-19 [Φίλος])
"εγω δε κυριος ο θεος σου στερεων ουρανον και κτιζων γην ου αι χειρες εκτισαν πασαν την στρατιαν του ουρανου και ου παρεδειξα σοι αυτα του πορευεσθαι οπισω αυτων και εγω ανηγαγον σε εκ γης αιγυπτου και θεον πλην εμου ου γνωση και σωζων ουκ εστιν παρεξ εμου εγω εποιμαινον σε εν τη ερημω εν γη αοικητω κατα τας νομας αυτων και ενεπλησθησαν εις πλησμονην και υψωθησαν αι καρδιαι αυτων ενεκα τουτου επελαθοντο μου
και εσομαι αυτοις ως πανθηρ και ως παρδαλις κατα την οδον ασσυριων
απαντησομαι αυτοις ως αρκος απορουμενη και διαρρηξω συγκλεισμον καρδιας αυτων και καταφαγονται αυτους εκει σκυμνοι δρυμου θηρια αγρου διασπασει αυτους." (Ωσ. 13:4-8 [LXX])
"ΕΤΣΙ λέει ο Κύριος: Ο ουρανός [είναι] ο θρόνος μου, και η γη το υποπόδιο των ποδιών μου· ποιος είναι ο οίκος, που θα οικοδομούσατε για μένα; Και ποιος είναι ο τόπος τής ανάπαυσής μου;
Επειδή, όλα αυτά τα έκανε το χέρι μου, και έγιναν όλα αυτά, λέει ο Κύριος· σε ποιον, λοιπόν, θα επιβλέψω; Στον φτωχό, και συντριμμένον στο πνεύμα, κι εκείνον που τρέμει στον λόγο μου." (Ησαΐας 66:1-2 [Φίλος])
"(28:53) οτι εαν αναβη βαβυλων ως ο ουρανος και οτι εαν οχυρωση υψος ισχυος αυτης παρ εμου ηξουσιν εξολεθρευοντες αυτην λεγει κυριος
(28:54) φωνη κραυγης εν βαβυλωνι και συντριβη μεγαλη εν γη χαλδαιων
(28:55) οτι εξωλεθρευσεν κυριος την βαβυλωνα και απωλεσεν απ αυτης φωνην μεγαλην ηχουσαν ως υδατα πολλα εδωκεν εις ολεθρον φωνην αυτης
(28:56) οτι ηλθεν επι βαβυλωνα ταλαιπωρια εαλωσαν οι μαχηται αυτης επτοηται το τοξον αυτων οτι θεος ανταποδιδωσιν αυτοις κυριος ανταποδιδωσιν αυτη την ανταποδοσιν." (Ιερ. 51:53-56 [LXX])
"Η γη θα σειστεί μπροστά τους· οι ουρανοί θα τρέμουν· ο ήλιος και το φεγγάρι θα κατασκοτεινιάσουν, και τα αστέρια θα αποσύρουν τη λάμψη τους.
Και ο Κύριος θα εκπέμψει τη φωνή του μπροστά από το στράτευμά του· επειδή, το στρατόπεδό του [είναι] υπερβολικά μεγάλο· επειδή, αυτός που εκτελεί τον λόγο του [είναι] ισχυρός· επειδή, η ημέρα τού Κυρίου [είναι] μεγάλη και υπερβολικά τρομερή, και ποιος μπορεί να την υποφέρει;" (Ιωήλ 2:10-11 [Φίλος])
Οι άρχοντες του αιώνα εκείνου εάν είχαν γνωρίσει τον Κύριο της δόξης δεν θα τον σταύρωναν. Δυστυχώς αυτή η απιστία τους και αποστασία τους έφερε την κατάργηση των ίδιων και της πόλης τους.
"Δέστε, έρχονται ημέρες, λέει ο Κύριος, και θα κάνω επίσκεψη επάνω σε όλους τους περιτμημένους μαζί με τους απερίτμητους·
επάνω στην Αίγυπτο, κι επάνω στον Ιούδα, κι επάνω στον Εδώμ, κι επάνω στους γιους Αμμών, κι επάνω στον Μωάβ, κι επάνω σε όλους αυτούς που κουρεύουν την κώμη ολόγυρα, αυτούς που κατοικούν στην έρημο· επειδή, όλα τα έθνη είναι απερίτμητα, και ολόκληρος ο οίκος Ισραήλ είναι απερίτμητος στην καρδιά." (Ιερεμίας 9:25-26 [Φίλος])
"Και οι υπόλοιποι, αφού συνέλαβαν τους δούλους του, [τους] κακομεταχειρίστηκαν και [τους] σκότωσαν.
Τότε ο βασιλιάς οργίστηκε και, αφού έστειλε τα στρατεύματά του, εξολόθρεψε τους φονιάδες εκείνους και την πόλη τους έκαψε." (Ματθαίος 22:6-7 [Μεταγλώττιση])
"ΑΚΟΥΣΤΕ τον λόγο, που ο Κύριος μιλάει σε σας, ω οίκος Ισραήλ.
Έτσι λέει ο Κύριος: Μη μαθαίνετε τον δρόμο των εθνών, και στα σημεία τού ουρανού μη φοβάστε, επειδή τα έθνη τα φοβούνται." (Ιερεμίας 10:1-2 [Φίλος])
"Θυμήσου αυτά, Ιακώβ και Ισραήλ· επειδή, είσαι δούλος μου· εγώ σε έπλασα· δούλος μου είσαι· Ισραήλ, δεν θα λησμονηθείς από μένα.
Εξάλειψα τις παραβάσεις σου, σαν πυκνή ομίχλη, και τις αμαρτίες σου, σαν σύννεφο· γύρνα σε μένα· επειδή, εγώ σε λύτρωσα.
Ψάλλετε, ουρανοί· επειδή, [αυτό το] έκανε ο Κύριος· αλαλάξτε, όσα [είστε] κάτω από τη γη· βγάλτε φωνή αγαλλίασης, βουνά, δάση, και όλα τα δέντρα που είναι σ' αυτά· επειδή, ο Κύριος λύτρωσε τον Ιακώβ, και δοξάστηκε στον Ισραήλ. .......Έτσι λέει ο Κύριος, ο οποίος σε λύτρωσε, και σε έπλασε από την κοιλιά: Εγώ [είμαι] ο Κύριος, που δημιούργησα τα πάντα· ο μόνος που άπλωσα τους ουρανούς, που στερέωσα τη γη από μόνος μου· που ματαιώνω τα σημάδια των ψευδολόγων, και κάνω τούς μάντεις παράφρονες· που ανατρέπω τούς σοφούς, και μωραίνω την επιστήμη τους· που στερεώνω τον λόγο τού δούλου μου και εκπληρώνω τη βουλή των μηνυτών μου." (Ησαίας 44:21-25 [Φίλος])
Δυστυχώς οι κήρυκες του λόγου του Θεού αντί να έχουν πνευματικά αυτιά και πνευματικά μάτια ώστε να βλέπουν τα πνευματικά έργα, που εργάζεται ο Θεός με τα αληθινά παιδιά Του, που αποτελούν για το Θεό τους αστέρες που λάμπουν στο πνευματικό στερέωμα, δίνουν σημασία σε σημεία έκλειψης ηλίου και έκλειψης σελήνης (ματωμένα φεγγάρια) ακολουθώντας τα βήματα και τους τρόπους των αστρολόγων και των ψευδοπροφητών.
Βασίλης Ζαφείρογλου
Οκτώβριος 2015
Αντίχριστος
Συγγραφή: Κεπενές Δημ. Ευάγγελος (17/04/2017) Βιβλικές παραπομπές από: WH, Βάμβας, LXXA
Παιδία, εσχάτη ώρα είναι
«Και μη φοβιζόμενοι εις ουδέν από των αντικειμένων, το οποίον εις αυτούς μεν είναι ένδειξις απωλείας, εις εσάς δε σωτηρίας, και τούτο από Θεού». (Φιλιππησίους 1:28)
Στα μέσα του 1ου αιώνα μ.Χ., ο απόστολος Ιωάννης γνωστοποίησε, στα τέκνα της επαγγελίας, ότι ζούσαν τις έσχατες ημέρες του παλαιού κόσμου, του αιώνα του Μωσαϊκού νόμου. Ο ερχομός της αποστασίας και ο καιρός της αποκάλυψης του ανθρώπου της αμαρτίας, του υιού της απώλειας, του αντικείμενου/του ενάντιου, εις πάντα λεγόμενο θεό ή σέβασμα, ήταν επικείμενα. Ο ερχομός του αντίχριστου θα γινότανε κατ’ ενέργεια και δύναμη του Σατανά, με σημεία και τέρατα ψεύδους, (σπάνια, ασυνήθιστα), μεταξύ των απολλυμένων εκ του ιουδαϊσμού, που δεν δέχτηκαν την αγάπη της αλήθειας για να σωθούν. Αυτό το γεγονός, ήταν σημείο, του τέλους/ολοκλήρωσης, της διακονίας του θανάτου (= του Νόμου) και των τύπων του (= του επίγειου Ναού της Ιερουσαλήμ με τις τελετουργίες του) και το σημείο της ελεύσεως του Σωτήρα Ιησού. (2 Θεσ. 2:1-4, 2 Κορ. 3:7-8)
«Παιδία εσχάτη ώρα εστίν και καθώς ηκούσατε ότι αντίχριστος έρχεται και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν, εξ ημών εξήλθαν (= αποστασία/απόσχιση από την αρχέγονη εκκλησία), αλλ’ ουκ ήσαν εξ ημών, ει γαρ εξ ημών ήσαν, μεμενήκεισαν αν μεθ΄ημών (θα είχαν μείνει μαζί μας), αλλ΄ ίνα φανερωθώσιν ότι ουκ εισίν πάντες εξ ημών και υμείς χρίσμα έχετε από του αγίου και οίδατε πάντες». (Α΄Ιωάν. 2:18-20, Β΄Θεσ. 2:3)
Παιδία, εσχάτη ώρα είναι
«Και μη φοβιζόμενοι εις ουδέν από των αντικειμένων, το οποίον εις αυτούς μεν είναι ένδειξις απωλείας, εις εσάς δε σωτηρίας, και τούτο από Θεού». (Φιλιππησίους 1:28)
Στα μέσα του 1ου αιώνα μ.Χ., ο απόστολος Ιωάννης γνωστοποίησε, στα τέκνα της επαγγελίας, ότι ζούσαν τις έσχατες ημέρες του παλαιού κόσμου, του αιώνα του Μωσαϊκού νόμου. Ο ερχομός της αποστασίας και ο καιρός της αποκάλυψης του ανθρώπου της αμαρτίας, του υιού της απώλειας, του αντικείμενου/του ενάντιου, εις πάντα λεγόμενο θεό ή σέβασμα, ήταν επικείμενα. Ο ερχομός του αντίχριστου θα γινότανε κατ’ ενέργεια και δύναμη του Σατανά, με σημεία και τέρατα ψεύδους, (σπάνια, ασυνήθιστα), μεταξύ των απολλυμένων εκ του ιουδαϊσμού, που δεν δέχτηκαν την αγάπη της αλήθειας για να σωθούν. Αυτό το γεγονός, ήταν σημείο, του τέλους/ολοκλήρωσης, της διακονίας του θανάτου (= του Νόμου) και των τύπων του (= του επίγειου Ναού της Ιερουσαλήμ με τις τελετουργίες του) και το σημείο της ελεύσεως του Σωτήρα Ιησού. (2 Θεσ. 2:1-4, 2 Κορ. 3:7-8)
«Παιδία εσχάτη ώρα εστίν και καθώς ηκούσατε ότι αντίχριστος έρχεται και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν, εξ ημών εξήλθαν (= αποστασία/απόσχιση από την αρχέγονη εκκλησία), αλλ’ ουκ ήσαν εξ ημών, ει γαρ εξ ημών ήσαν, μεμενήκεισαν αν μεθ΄ημών (θα είχαν μείνει μαζί μας), αλλ΄ ίνα φανερωθώσιν ότι ουκ εισίν πάντες εξ ημών και υμείς χρίσμα έχετε από του αγίου και οίδατε πάντες». (Α΄Ιωάν. 2:18-20, Β΄Θεσ. 2:3)
Βιβλική αναδρομή για την κατανόηση των γραφθέντων υπό του Ιωάννου ιστορικών τετελεσμένων
Ο Συμεών είπε στη Μαρία για τον οκταήμερο τότε Ιησού:
«Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον». (Λουκ. 2:34)
Τα ιστορούμενα γεγονότα από τους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης επαλήθευσαν πλήρως τα λόγια του Συμεών. Η αποδοχή του Ιησού, που είναι η αλήθεια η ζωή και η οδός, που οδηγεί στον Πατέρα, ήταν η αιτία για ανάσταση πολλών εις τον Ισραήλ, ενώ αντιθέτως η άρνηση / αντιλογία / εναντίωση, ήταν η αιτία για την πτώση πολλών. (Ιωάν. 14:6)
Αυτή η αντιλογία, στην ταυτότητα και διδασκαλία του Ιησού, είχε αφετηρία Ιουδαίους αρνητές και συνεχίζεται έως και σήμερα από τα κυρίαρχα θρησκευτικά συστήματα και τις ποικίλες χριστιανικές ομολογίες.
«Επειδή δε αντέλεγον οι Ιουδαίοι, ηναγκάσθην να επικαλεσθώ τον Καίσαρα, ουχί ως έχων να κατηγορήσω κατά τι το έθνος μου». (Πράξ. 28:19)
«Προς δε τον Ισραήλ λέγει· Όλην την ημέραν εξέτεινα τας χείρας μου προς λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα». (Ρωμ. 10:21, Τίτ. 1:9)
Ο Ιησούς λοιπόν ετέθη για πτώση και ανάσταση πολλών εις τον Ισραήλ και εις σημείο αντιλεγόμενο. Τα ιστορικά συμβάντα, στην περίοδο της αποστολικής γενεάς, ήταν η εκπλήρωση των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης με συνέπειες εξαρτώμενες, από το τι θέση πήραν οι Εβραίοι, μπροστά στην οδό, στην αλήθεια και στην ζωή, που είναι ο επουράνιος Ιησούς.
«Όταν λοιπόν έλθη ο κύριος του αμπελώνος (= ο λαός Ισραήλ), τι θέλει κάμει εις τους γεωργούς εκείνους;». (Ματθ. 21:40)
«Βλέπετε (οι Εβραίοι) ουν μη επέλθη το ειρημένον εν τοις προφήταις (η οργή του Θεού)». (Πράξ. 13.40)
Σε ποιους απεστάλη ο Ιησούς
Αποκρινόμενος ο Ιησούς στους Ιουδαίους μαθητές του, όταν του ζήτησαν να απολύσει την Χαναναία είπε: «Ουκ απεστάλην ει μη εις τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ» αποκαλύπτοντας τους έτσι ότι αυτός ήταν ο «καλός ποιμένας», που ήρθε να συνάξει, τα πρόβατα τα διασκορπισμένα του οίκου Ισραήλ και να τους δώσει ζωή/αθανασία, σύμφωνα με τις γραφές. (Ματθ. 15:24, Ιωάν. 10:11-17, 11:52, Ιεζ. 34:6,12, Ησ. 40:10-11)
«Και εν τω τόπω όπου ελέχθη προς αυτούς, δεν είσθε λαός μου, εκεί θέλει λεχθή προς αυτούς, Υιοί του Θεού του ζώντος. Τότε θέλουσι συναχθή ομού οι υιοί Ιούδα και οι υιοί Ισραήλ, (οι δύο οίκοι), και θέλουσι καταστήσει εις εαυτούς αρχηγόν ένα, (τον Ιησού), και θέλουσιν αναβή εκ της γής· διότι μεγάλη θέλει είσθαι η ημέρα του Ιεζραέλ». (Ωσ. 1:11)
Ο Ιωάννης επιμαρτυρεί:
«Εις τα ίδια ήλθεν (στον λαό του Ισραήλ) και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον. Όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού, οι ουκ εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός (βιολογική σπορά Αβραάμ) αλλ’ εκ Θεού εγεννήθησαν (πνευματική σπορά)». (Ιωάν. 1:11-13)
«Αναγεγεννημένοι ουκ εκ σποράς φθαρτής (βιολογικής), αλλά αφθάρτου, δια λόγου ζώντος Θεού και μένοντος». (Α΄ Πέτρ. προς Εβραίους 1:23)
Που έδρασε ο Ιησούς
Ο Ιησούς έδρασε στην Γαλιλαία όπου κατοικούσαν Ισραηλίτες (παλαιότερα έμεναν και εθνικοί εξ ου και το Γαλιλαία των εθνών) και στην Ιουδαία, περιοχές της Παλαιστίνης, γνωστή ως γη του Ισραήλ και Αγία γη. Η διδαχή και το κήρυγμα του Ιησού έως την ανάσταση του, απευθύνονταν στους υπόλογους Εβραίους, που ήταν οι παραλήπτες και γνώστες της Παλαιάς Διαθήκης.
«Και ημείς είμεθα μάρτυρες πάντων όσα έκαμε και εν τη γη των Ιουδαίων και εν Ιερουσαλήμ· τον οποίον εφόνευσαν κρεμάσαντες επί ξύλου». (Πράξ. 10:39)
Οι Ιουδαίοι ήταν υπόλογοι για την τήρηση του Μωσαϊκού νόμου
Η εντολή προς τους Εβραίους όταν παρέλαβαν τον Μωσαϊκό νόμο, δεν ήταν να τον κηρύξουν στα έθνη, ώστε οι εθνικοί να περιτέμνονται, να φυλάνε το Σάββατο, να μη τρώνε χοιρινό και να ζουν ιουδαϊκά, αλλά οι ίδιοι να υπακούσουν στις εντολές του Θεού τους. Εξαίρεση για την τήρηση της περιτομής, υπήρχε μόνο για τους αγορασθέντες με αργύριο και τους προσήλυτους που ήθελαν να γιορτάσουν το Πάσχα. (Γεν. 17:13, Έξ. 12:48)
Προσήλυτοι, στον μονοθεϊσμό των Ιουδαίων, από τον πολυθεϊσμό ή ενοθεϊσμό των εθνικών, γινόντουσαν, είτε εθελοντικά (Λευ. 18:26 Ο΄), είτε για τον φόβο των Ιουδαίων (Εσθήρ 8:17), είτε για πολιτικούς λόγους όπως έκανε ο Ιωάννης Υρκανός (134-104 π.Χ.) όταν νίκησε τους Ιδουμαίους και τους επέβαλε την περιτομή και τα ιουδαϊκά έθιμα για να παραμείνουν στην περιοχή (Ιώσ. Ιουδ. Αρχ. ΙΓ, ΙΧ.Ι 258), είτε για νεωτερισμό όπως έκαναν πολλοί Έλληνες που βλέποντας την λαμπρότητα των ιουδαϊκών θρησκευτικών τελετών, τις αντέγραψαν. (Ιώσ. Ιουδ. Πόλ. Ζ ΙΙΙ (3) 45)
Πολλοί προσήλυτοι υπάκουσαν στο ευαγγέλιο της ζωής, όπως ο Νικόλαος, προσήλυτος Αντιοχεύς, ο Αιθίοπας o ευνούχος και άλλοι. (Πράξ. 6:5, 2:11, 8:27-38, 13:43)
Ο νόμος κατεργάζεται / επεξεργάζεται οργή (Ρωμ. 4:15)
Η παράβαση του νόμου, από τους αντιπειθαρχικούς Ιουδαίους και η εναντίωση, μεγάλης μερίδας αυτών, στην διδαχή του Ιησού και των αποστόλων, επέφερε και την οργή του Θεού πάνω τους, όπως είχε προαναγγελθεί σύμφωνα με τον γραπτό νόμο. (Λευιτικό, κεφ. 26, Α΄ Θεσ. 2:16)
Τα Ουαί του Κυρίου στους αντικείμενους/ενάντιους εκ του ιουδαϊσμού, εκτελέστηκαν με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού της το 70 μ.Χ., αφού προηγουμένως είχε εκτελεσθεί η μεγάλη εντολή. (Ρωμ. 10:18, 16:26, Κολ. 1:6, 23)
«Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος». (Ματθ. 24:14)
Ιστορικές μαρτυρίες για την οργή του Θεού στους ασεβείς και αντικείμενους εκ των Ιουδαίων
Ο Ευσέβιος κατέγραψε τις πληροφορίες που δίνει ο Ιώσηπος, για τις συμφορές που έπληξαν όλο το ιουδαϊκό έθνος . Μας ιστορεί λοιπόν ότι το 12ο έτος της βασιλείας του Νέρωνος άρχισε ο πόλεμος όπου σταυρώθηκαν πολλοί εξέχοντες Ιουδαίοι στην Ιερουσαλήμ, επί επιτρόπου Φλώρου. Οι πόλεις στην επαρχία γέμισαν άταφα πτώματα από τον αλληλοσπαραγμό των Ιουδαίων, προσδοκούσαν δε μεγαλύτερα κακά από όσα ήδη συνέβαιναν. (Εκ. Ιστ. Β΄26: 1-2)
Ο δε Βεσπασιανός διέταξε μετά την άλωση των Ιεροσολύμων να διωχθούν όλοι οι εκ του γένους Δαυίδ. (Εκ. Ιστ. Γ΄12)
Επί πλέον μας ιστορεί ότι η μακροθυμία του Θεού πρόσμενε τους Ιουδαίους σαράντα χρόνια μετά την σταύρωση του Ιησού, για να μετανοήσουν και να σωθούν και να μη συμβούν σ’ αυτούς τα μέλλοντα κακά. (Εκ. Ιστ. Γ΄7: 8-9)
Σχετικά με την μακροθυμία του Θεού στους Ιουδαίους, έγραψε και ο Πέτρος στην δεύτερη προς αυτούς επιστολή, όντας απόστολος των περιτετμημένων, καθώς ήταν και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης (Γαλ. 2:7-8).
«Ου βραδύνει Κύριος της επαγγελίας, ως τινες βραδύτητα ηγούνται, αλλά μακροθυμεί εις υμάς μη βουλόμενος τινάς απολέσθαι αλλά πάντας εις μετάνοιαν χωρήσαι». (Β΄ Πέτρ. 3:9, Βλ. και Β΄Τιμ. 2:25-26)
Περισσότερες ιστορικές πληροφορίες για τα όσα έγιναν το 70 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ μπορείτε να διαβάσετε εδώ , και εδώ.
Οι προειδοποιήσεις του Ιησού στην αρχέγονη εκκλησία
«Ου μη παρέλθη η γενεά αύτη έως εάν πάντα ταύτα γένηται». (Ματθ. 24:34)
Τα όσα έμελλαν να συμβούν, στην γενεά των αποστόλων, είχαν τεράστια σημασία, για τον ισραηλιτικό λαό και την εθνική τους υπόσταση, αφού η επίγεια ζωή τους καθορίζονταν, από τις μωσαϊκές διατάξεις και τη λειτουργία του Ναού. Ήταν λοιπόν εύλογο ο Κύριος Ιησούς να τους προειδοποιήσει, για τις επικείμενες αλλαγές και τα μέλλοντα να συμβούν, σε αυτούς, στη γη τους και στο έθνος τους. Μάλιστα στους μαθητές του έδωσε και σημεία τα οποία θα προηγούντο, από τις έσχατες ημέρες, του τέλους του νόμου, όπως το βδέλυγμα της ερημώσεως, την έγερση ψευδόχριστων και ψευδοπροφητών, που θα έδειχναν σημεία και τέρατα ψεύδους, την αποστασία από την εκκλησία και το ξεσκέπασμα/ αποκάλυψη, του υιού της ανομίας. Ακόμη τους προείπε, για τις διώξεις, που υπέστησαν από τους απειθείς Ιουδαίους, την διεθνοποίηση του Χριστιανισμού, την περικύκλωση της Ιερουσαλήμ και τα χαρακώματα γύρω από αυτή, από τα ρωμαϊκά στρατεύματα και για το κάψιμο του Ιερού και των συμβόλων του. (Λουκ. 21:31-36, Ματθ. 24:3, 9-13).
Οι κοσμοϊστορικές αλλαγές που έγιναν στην γενεά των αποστόλων
(1) Στον Ιησού εδόθη πάσα εξουσία, στον ουρανό και πάνω στη γη. (Ματθ. 28:18)
(2) Ο επίγειος, χειροποίητος Ναός, του σαρκικού Ισραήλ, με τους θνητούς ιερείς και αρχιερείς, έδωσε τη θέση του στον επουράνιο Ναό του σώματος του Ιησού, με αθάνατο επουράνιο αρχιερέα και αθάνατους πνευματικούς ιερείς (Ιωάν. 2:21, Εβρ. 9:9-11, Αποκ. 1:6, 21:22, Α΄ Πέτρ. 2:5)
(3) Ο σαρκικός Ισραήλ, έδωσε τη θέση του στον πνευματικό Ισραήλ. (Γαλ. 6:15-16, Γαλ. 6:15-16)
(4) Οι σαρκικοί λατρευτές έδωσαν τη θέση τους στους αληθινούς πνευματικούς προσκυνητές. (Ιωάν. 4:23-24)
(5) Ο θάνατος έδωσε τη θέση του στην ανάσταση εκ των νεκρών/στην ζωή. (Α΄ Κορ. κεφ.15, Εφ. 2:1-7, Ρωμ. 6:11)
(6) Η Παλαιά Διαθήκη του θανάτου, έδωσε την θέση της στην Νέα Διαθήκη της ζωής. (Β΄ Κορ. 3:6-9)
(7) Η Παλαιά βασιλεία του Ισραήλ άλλαξε και έδωσε τη θέση της στη Νέα βασιλεία του σώματος του επουράνιου Ιησού. (Ματθ. 21:43, Εφ. 1:22-23, Ιωάν. 6:51).
Ιουδαίοι οι πρώτοι μαθητές
Ο Ιησούς ο Ναζωραίος, «ων υιός, ως ενομίζετο, Ιωσήφ», έζησε ιουδαϊκά, περιτμήθηκε την όγδοη ημέρα, γιόρταζε το Πάσχα, συνήθιζε να πηγαίνει στην συναγωγή κάθε Σάββατο και να συμμετέχει στην ανάγνωση των εβραϊκών γραφών, ήτο αποδεκτός από τους Ιουδαίους ως ραββί, είχε την φήμη ως ο μέγας Προφήτης, ήτο σύμφωνος με την διδαχή των Φαρισαίων και των Γραμματέων όχι όμως με τα έργα τους, ούτε με τις προφορικές τους παραδόσεις, αναφερόταν συνεχώς εις το «γεγραμμένο εν τοις προφήταις», διακόνησε μεταξύ των Ιουδαίων στην γη Ισραήλ, έκλεξε Ιουδαίους αποστόλους και αφού τους έδωσε εξουσία, τους απέστειλε στις πόλεις του Ισραήλ, φανερώνοντας τους, ότι θα διώκονταν από τους Ιουδαίους, όπως και ο ίδιος, («παραδώσουσιν γαρ υμάς εις συνέδρια, και εν ταις συναγωγαίς αυτών μαστιγώσουσιν») και ότι πριν προλάβουν να πάνε σε όλες τις πόλεις θα ερχότανε πάλι να τους παραλάβει. (Ιωάν. 14:3)
«Και εις ήντινα πόλιν (του Ισραήλ) εισέρχησθε και σας δέχωνται, τρώγετε τα παρατιθέμενα εις εσάς, και θεραπεύετε τους εν αυτή ασθενείς και λέγετε προς αυτούς· Επλησίασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού. Εις ήντινα όμως πόλιν (του Ισραήλ) εισέρχησθε και δεν σας δέχωνται, εξελθόντες εις τας πλατείας αυτής, είπατε· Και τον κονιορτόν, όστις εκολλήθη εις ημάς εκ της πόλεώς σας, εκτινάσσομεν εις εσάς· πλην τούτο γινώσκετε, ότι επλησίασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού». (Λουκ. 10:8-11)
«Όταν δε σας διώκωσιν εν τη πόλει ταύτη, φεύγετε εις την άλλην· διότι αληθώς σας λέγω, δεν θέλετε τελειώσει τας πόλεις του Ισραήλ, εωσού έλθη ο Υιός του ανθρώπου». (Ματθ. 10:23)
Οι πρώτοι λοιπόν μαθητές (η απαρχή), ήταν Ιουδαίοι και ο αρχικός γνήσιος χριστιανισμός είχε υπόβαθρο και εκπόρευση τους προφήτες του Ισραήλ και τον νόμο του Μωυσή και όχι την αρχαία ελληνική σκέψη.
«Και νυν επ΄ελπίδι της εις τους πατέρας ημών επαγγελίας γενομένης υπό του θεού έστηκα κρινόμενος ..... ». (Πράξ. 26:6-7, 24:14-15, 28:20)
«Εξετίθετο διαμαρτυρόμενος την βασιλείαν του Θεού πείθων τε αυτούς τα περί του Ιησού από τε του νόμου του Μωυσέως και των προφητών από πρωί έως εσπέρας». (Πράξ. 28:23)
Το μήνυμα της ανάστασης των νεκρών δια Ιησού Χριστού και στα έθνη
«Εις εσάς (τους Εβραίους) πρώτον ήτο αναγκαίον να λαληθή ο λόγος του Θεού· αλλ' επειδή απορρίπτετε αυτόν και δεν κρίνετε εαυτούς αξίους της αιωνίου ζωής, ιδού, στρεφόμεθα εις τα έθνη». (Πράξ. 13:46)
Βεβαίως, η επαγγελία της ζωής, προς τον Αβραάμ, προέβλεπε και την συμμετοχή των εθνών, όπως προείπαν και οι προφήτες, όταν μίλησαν για την Νέα Διαθήκη της ζωής, που θα έκανε ο θεός με τον Ισραήλ, <τα πρόβατα>, μαζί με τα έθνη, <τα θηρία>.
«Και διαθήσομαι αυτοίς εν εκείνη τη ημέρα διαθήκην μετά των θηρίων του αγρού και μετά των πετεινών του ουρανού και μετά των ερπετών της γης και τόξον και ρομφαίαν και πόλεμον συντρίψω από της γης και κατοικιώ σε επ΄ελπίδι». ( Ωσηέ 2:18, Βλ. και Πράξ. 10:11-12)
Επισήμανση
Τους πρώτους αιώνες μ.Χ., αυτό το άδολο μήνυμα, της ζωοποίησης των νεκρών/θνητών ανθρώπων, δια του Ιησού Χριστού, το οποίο κατήγγειλε η αυθεντική εκκλησία Του, τα συγκαιρινά θρησκευτικά και πολιτικά συμφέροντα, το συζεύξανε με την αρχαία ελληνική συγκρητιστική σκέψη και την απόκρυφη ιουδαϊκή γραμματεία και το μετέτρεψαν σε κρατική Θρησκεία. Η νέα αυτοκρατορική θρησκεία, ενδεδυμένη τους αποτεφρωμένους τύπους/κοσμικά στοιχεία, του ιουδαϊσμού και υιοθετώντας αρχαίες παγανιστικές φαντασιώσεις, (Σιβυλλικοί χρησμοί, κ.ά), επεβλήθη με την βοήθεια των όπλων, μεταλλικών οργάνων βασανισμού, αποκεφαλισμούς και αντιπαγανιστικών αυτοκρατορικών νόμων/έδικτα. Καταστρατηγώντας το «Ει τις θέλει οπίσω μου έρχεσθαι ......», διαμορφώθηκε σε όργανο εξουσίας και εξυπηρέτησης επίγειων συμφερόντων, επιφέροντας διαχρονικό, πνευματικό σκοταδισμό, σε δύση και ανατολή.
Το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον την εποχή της δημόσιας δράσης του Ιησού.
Αυτή η περίοδος της αρχαίας ιστορίας είναι η σημαντικότερη, διότι κατά την διάρκεια αυτής συντελέσθηκαν κοσμοϊστορικές εκ Θεού ανακατατάξεις, σχετικά με την άσκηση των εξουσιών, [«εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης (ΜατΘ. 28:18)»]. Η συνέχεια της ανθρώπινης ιστορίας έως και σήμερα, διαμορφώθηκε από τις επιπτώσεις της αποδοχής ή άρνησης ή καπήλευσης, από τον άνθρωπο, αυτής της νέας κοσμικής τάξης.
Ο ιουδαϊκός λαός είχε δεχτεί έντονες επιδράσεις από τους πολιτισμούς των βασιλειών, που είχε κατακτηθεί, τον βαβυλωνιακό, τον περσικό, τον ελληνικό και τον ρωμαϊκό. Ιδιαιτέρως δε η επίδραση του ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος είχε κατακτήσει και τον ρωμαϊκό, έγινε η κύρια αιτία συγκρούσεων μεταξύ αυτών που επιδίωκαν τον εξελληνισμό και αυτών που παρέμεναν πιστοί στις ρίζες του ιουδαϊκού έθνους. Οι ιστορικές περιστάσεις, συντέλεσαν στην ανάγκη διαμόρφωσης διάφορων κοινωνικών τάξεων με έντονο πάντοτε το θρησκευτικό στοιχείο.
Γνωρίζοντας λοιπόν το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, την εποχή της δράσης του Ιησού και των αποστόλων, όπου και εκπληρώθηκαν οι ρήσεις των προφητών, μας βοηθάει να καταλάβουμε τις συνθήκες που συντέλεσαν στην διαμόρφωση και στην αντίδραση, του αντίπαλου σώματος της πρώιμης εκκλησίας, που ήταν αντικείμενο, (= αντίθετο, ενάντιο), με τα όσα αυτή πρέσβευε.
Το πολιτικό περιβάλλον
Οι εμφύλιες συγκρούσεις των αρχόντων του ιουδαϊσμού, επέφεραν την απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας του ιουδαϊκού λαού. Έτσι η Ιουδαία στις αρχές του 1ου αι. π.Χ. εντάχτηκε στην ρωμαϊκή επαρχία της Συρίας. Ήταν μέρος της βασιλείας του ελληνόφιλου Ηρώδη, ο οποίος ανακηρύχτηκε βασιλιάς των Ιουδαίων, από την ρωμαϊκή Σύγκλητο (40 π.Χ.). Η πολιτική των Ηρωδών, ήταν άκρως φιλορωμαϊκή, εξυπηρετούσα τα ρωμαϊκά συμφέροντα. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 66 μ.Χ., βασιλιάς της Ιουδαίας ήταν ο Ηρώδης Αγρίππας Β’, μισητός από τους Ιουδαίους, ο οποίος πήρε το μέρος των Ρωμαίων και πολιόρκησε τα Γάμαλα, που ήταν μέρος της επικράτειας του, όταν οι κάτοικοι της τάχτηκαν με τους επαναστάτες (Ιώσ. Ιουδ. Πολ. Δ΄ i 10). Η αρχαιολογία πιστοποιεί την τύπωση των κεφαλών των Ρωμαίων αυτοκρατόρων πάνω στα νομίσματα του.
Την ανώτατη εξουσία στην Ιουδαία την είχαν οι Ρωμαίοι και την εξασκούσαν με τους επιτρόπους, οι μόνοι που διέταζαν την θανατική ποινή.
Οι Ρωμαίοι είχαν παραχωρήσει πολλά προνόμια στο Θεοκρατικό Ισραήλ, κυρίως θρησκευτικά, αντιμετωπίζοντας το ως ξεχωριστό έθνος. Για περισσότερα κάντε κλικ εδώ.
Το κοινωνικοθρησκευτικό περιβάλλον
Οι κυριότερες κοινωνικές - θρησκευτικές τάξεις της Ιουδαίας στα χρόνια εκείνα περιλάμβαναν τις εξής ομάδες:
Το Συνέδριον: Θεωρείται συνέχεια των συμβουλίων των πρεσβυτέρων του Μωυσή. Υπήρχαν τα «επαρχιακά» με 23 μέλη και το «Μεγάλο συνέδριο» με 71. Αποτελείτο από αρχιερείς, ιερείς, γραμματείς και πρεσβυτέρους. Πρόεδρος ήταν ο «αρχιερέας του ενιαυτού». Το Σανχεντρίν είχε δικαστική, θρησκευτική και διοικητική εξουσία, ελεγχόμενη από τους Ρωμαίους. Η ισχύς του έπαυσε με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.
Οι Σαδδουκαίοι: Τάξη πλουσίων, φίλοι των Ρωμαίων, με ανεπιβεβαίωτη προέλευση, δεν πίστευαν σε ανάσταση, ούτε σε αγγελικά πνεύματα, ούτε στις προφορικές ιουδαϊκές παραδόσεις. Γνώριζαν την ελληνική γλώσσα και φιλοσοφία και αγαπούσαν τον ελληνικό τρόπο ζωής, όπως όλοι οι εύποροι της εποχής. Ως εκ τούτου, η αλληλοεπίδραση του εβραϊκού μονοθεϊσμού με την αρχαία ελληνική σκέψη ήταν αναπόφευκτη. Είχαν στενές σχέσεις με το ιερατείο και τον στρατηγό του ιερού. Με τους Φαρισαίους ήταν σε αντιπαλότητα συνεργάστηκαν όμως αναγκαστικά για να απαλλαγούν από τον Ιησού.
Οι Φαρισαίοι: Φανατικοί εθνικιστές και τυπολάτρες. Επηρέαζαν κυρίως τα λαϊκά στρώματα. Σε αντίθεση με τους Σαδδουκαίους δεν επιδίωκαν τον εξελληνισμό, πίστευαν στην ανάσταση και σε πνεύματα. Γνώριζαν τις γραφές, χωρίς όμως να είναι και εκτελεστές. Οι περισσότεροι ήταν εκμεταλλευτές, άδικοι, και φιλόδοξοι.
«Πάντα δε τα έργα αυτών ποιούσιν προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις πλατύνουσιν γαρ τα φυλακτήρια αυτών και μεγαλύνουσιν τα κράσπεδα». (Ματθ. 23:5)
Τα ουαί του Ιησού δεν αφορούσαν όλους τους Φαρισαίους, πολλοί υπάκουσαν στην πίστη, όπως ο απόστολος Παύλος και άλλοι που κράτησαν θετική στάση στο ζήτημα του Ιησού, όπως ο Νικόδημος και ο Γαμαλιήλ. Επίσης Φαρισαίοι προειδοποίησαν τον Ιησού ότι ο Ηρώδης ήθελε να τον θανατώσει (Λουκ. 13:32). Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, παραδέχονταν, όπως και οι Έλληνες, την αθανασία της ψυχής και την ενσάρκωση/μετεμψύχωση των καλών σε άλλα σώματα, καθώς και την αδιάλειπτο τιμωρία των ασεβών μετά θάνατο. (Ιουδ. Πόλ. ΙΙ 163)
Οι Ηρωδιανοί: Ιουδαίοι, φίλοι της Ρώμης, που υποστήριζαν την δυναστεία του Ηρώδη. Μαζί με τους Φαρισαίους έστηναν κατηγορίες εναντίον του Ιησού και σχεδίαζαν πώς να τον σκοτώσουν
«Και εξελθόντες οι Φαρισαίοι συνεβουλεύθησαν ευθύς μετά των Ηρωδιανών κατ' αυτού, διά να απολέσωσιν αυτόν». (Μάρκ. 3:6)
Οι Πρεσβύτεροι: Αποτελούσαν μαζί με τους Σαδδουκαίους την ελίτ της ιουδαϊκής κοινωνίας, συμμετείχαν στο μεγάλο Συνέδριο καθορίζοντας την πολιτική γραμμή του έθνους. Συνεργαζόντουσαν στενά με τους αρχιερείς και τους γραμματείς.
Οι Γραμματείς: Νομοδιδάσκαλοι, αντιγραφείς και ερμηνευτές του Μωσαϊκού νόμου και φύλακες των προφορικών παραδόσεων. Λεγόντουσαν και Νομικοί. Υπερασπιζόντουσαν πάντα τα συμφέροντα των πλουσίων. Ήταν συνεργάτες των Φαρισαίων και μέλη του συνεδρίου.
Οι Σαμαρείτες: Σχισματική μειονότητα που επέμενε ότι ο Θεός έπρεπε να λατρεύεται στο όρος Γαριζίν (Δευτ. 11:29). Η Σαμάρεια ήταν πρωτεύουσα του δεκάφυλου βασιλείου με κυρίαρχη φυλή τον Εφραίμ. Ο βασιλιάς της Ασσυρίας Ασεναφάρ ή Ασσουρμπανιπάλ ανάμειξε τους Σαμαρείτες με ανθρώπους από την Βαβυλώνα και επέφερε αλλοίωση του πληθυσμού της (Β΄ Βασ. 17:24). Για τον λόγο αυτό οι Ιουδαίοι τους περιφρονούσαν και έτσι ζούσαν απομονωμένοι διατηρώντας όμως την πίστη στον Θεό του Αβραάμ και την αποδοχή της πεντατεύχου του Μωυσή.
Οι Εσσαίοι: Ιδιαίτερη κοινοβιακή ιουδαϊκή ομάδα που αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «υιούς του φωτός».
Ζούσαν με δικούς τους κανόνες αποχωρισμένοι από τους υπόλοιπους τυπολάτρες Ιουδαίους και πρόσμεναν το τέλος του κόσμου. Ήταν προσηλωμένοι στο Μωσαϊκό νόμο και έδιναν έμφαση σε λουτρά εξαγνισμού. Διατηρούσαν αυστηρό ημερήσιο πρόγραμμα με προσευχές, κοινά γεύματα και εργασία αποκλειστικά για τα προς το ζην. Δεν είχαν πλούτη ούτε εμπορευόντουσαν. Απείχαν από τον γάμο, αλλά υιοθετούσαν παιδιά άλλων και τα ανέτρεφαν βάση των αρχών τους. Νυμφεύονταν μερικοί, αποκλειστικά για τεκνογονία, για αυτό και ήταν ολίγοι τον αριθμό. Σύμφωνα με τον Ιώσηπο είχαν πλατωνικές δοξασίες. Η όποια προσπάθεια ταύτισης των Εσσαίων με τους χριστιανούς είναι ανεπιτυχής. (Ιουδ. Πόλ. Βιβλίο 2, 119-121 και 154-158)
Οι Ζηλωτές: Ακραίοι εθνικιστές, Φαρισαίοι, επαναστάτες. Ο Ιούδας ο Γαλιλαίος θεωρείται ότι ήταν οργανωτής τους. Ομού μαζί με άλλες ιουδαϊκές εθνικιστικές παρατάξεις, δεν ανεχόντουσαν την Ρωμαϊκή κατοχή, τους «Θνητούς δεσπότες (Ιουδ. Πολ. 2 118)» και την απόδοση φόρων στον Καίσαρα, με χρήματα που ανήκαν στο Ναό. Υποστήριζαν τον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα και θεωρούσαν προδότες όσους δεν συνέπλεαν με τις αντιλήψεις τους. Ήταν πρωτεργάτες της ένοπλης επανάστασης που οδήγησε στον πόλεμο με τους Ρωμαίους και ιδιαίτερα εχθρικοί, απέναντι στους εύπορους Ιουδαίους, διότι οι εύποροι ήταν ανεκτικοί στη ρωμαϊκή κατοχή. Στην περίοδο του πολέμου οι ζηλωτές εξουσίαζαν στην Ιερουσαλήμ και στον Ναό της και θανάτωσαν πλήθος, εύπορων Ιουδαίων, αρπάζοντες τις περιουσίες τους, εκπληρώνοντας έτσι τα λόγια του Ιακώβου προς αυτούς: «Εθησαυρίσατε εν εσχάταις ημέραις». (Ιάκ. 5:3)
Οι Σικάριοι (= μαχαιροβγάλτες) ακραίοι Ζηλωτές, φόνευσαν πλήθος μετριοπαθών Ιουδαίων (αυτοί που δεν θέλανε τον πόλεμο) στην διάρκεια της εξέγερσης για την αποτίναξη του ρωμαϊκού ζυγού.
Οι Αρχιερείς: Το αξίωμα του αρχιερέα ήταν κληρονομικό, ισόβιο και το ανώτερο του ιουδαϊκού ιερατείου, που αποτελούταν από τους αρχιερείς, τους ιερείς, τους λευίτες και τους στρατηγούς του ιερού. Την εποχή που εξετάζουμε η διαδοχή του αρχιερέα, κατά την τάξη Ααρών είχε διακοπεί, ο αρχιερέας διορίζεται από τους Ρωμαίους, εξυπηρετεί τα ρωμαϊκά συμφέροντα και ασχολείται κυρίως με την πολιτική. Ενεργός αρχιερέας ήταν ο Καϊάφας, γαμπρός του Άννα, διορισμένου αρχιερέα, από τον Ρωμαίο λεγάτο της Συρίας Κυρίνιο το 7 μ.Χ.. Τον Άννα τον απομάκρυνε από την θέση του ο Ρωμαίος επίτροπος Βαλέριος Γράτος το 15 μ.Χ.. Ο Άννας είχε πέντε γιούς οι οποίοι διετέλεσαν όλοι αρχιερείς, αφού το ισόβιο του λειτουργήματος είχε και αυτό καταργηθεί. Το ότι ο Ιησούς οδηγήθηκε πρώτα στον Άννα αντί στον εν ενεργεία Καϊάφα φανερώνει την ισχυρή επιρροή που ασκούσε ο Άννας στην πολιτική και θρησκευτική ζωή των Εβραίων. Ως διαχειριστές των εσόδων του Ναού οι αρχιερείς είχαν συσσωρεύσει πλούτο που δεν συμβάδιζε με το λειτούργημα τους.
Ο Ιώσηπος αναφέρει την Ιερουσαλήμ ως χώρο «προσκυνούμενο υπό της οικουμένης όλης (Ιουδ. Πολ. Δ 262)». Το πλήθος που συνέρεε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει έπρεπε, να μετατρέψει τα νομίσματα του, να αγοράσει θύματα (= ζώα) για τις θυσίες και να προσφέρει δώρα στον ναό και αφιερώματα. Έτσι ο οίκος του Θεού είχε μετατραπεί σε «οίκο εμπορίου», εξ ου και ο πλούτος των αρχιερέων.
Οι επιβουλές των αρχιερέων και των αρχόντων του ιουδαϊσμού, που ήταν ενάντιοι/αντικείμενοι στον Ιησού και την εκκλησία/σώμα Του
Ο Ιησούς έπρεπε να πεθάνει διότι ήτο επικίνδυνος για την κοινωνική δομή του ιουδαϊκού έθνους και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, δηλαδή των Ηρωδιανών, των Αρχιερέων, των Σαδδουκαίων, των Πρεσβυτέρων, των Φαρισαίων και των Γραμματέων. Επίσης προνόμια που είχαν αποκτήσει από τους Ρωμαίους, εξασκώντας φιλορωμαϊκή πολιτική, κινδύνευαν να τα χάσουν.
«Εάν αφώμεν αυτόν ούτως, πάντες πιστεύσουσιν εις αυτόν και ελεύσονται οι Ρωμαίοι και αρούσι ημών (= θα μας παύσουν) και τον τόπον και το έθνος». (Ιωάν. 11:48)
«Ην δε το πάσχα και τα άζυμα μετά δύο ημέρας και εζήτουν οι αρχιερείς και οι γραμματείς πως αυτόν εν δόλω κρατήσαντες αποκτείνωσιν». ( Μάρκ. 14:1)
Οι αρχιερείς, οι γραμματείς και το πρεσβυτέριον του λαού, οδηγούν τον Ιησού εις το Συνέδριο αυτών και στην συνέχεια την απόφαση της θανατικής ποινής, την αποσπούν με δόλο από τον πέμπτο Ρωμαίο επίτροπο της Ιουδαίας Πόντιο Πιλάτο, κατηγορώντας τον Ιησού ως αποσρέφοντα τον ιουδαϊκό λαό από την Ρώμη και ως αντιλέγοντα στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
«Ήρξαντο δε κατηγορείν αυτού λέγοντες: Τούτον εύραμεν διαστρέφοντα το έθνος ημών και κωλύοντα φόρους Καίσαρι διδόναι και λέγοντα αυτόν Χριστόν βασιλέα είναι». (Λουκ. 23:2, 14)
«Εκ τούτου ο Πιλάτος εζήτει απολύσαι αυτόν, οι δε Ιουδαίοι εκραύγασαν λέγοντες: Εάν τούτον απολύσης, ουκ ει φίλος του Καίσαρος πας ο βασιλέα εαυτόν ποιών αντιλέγει τω Καίσαρι». (Ιωάν. 19:12)
«Λέγει αυτοίς ο Πιλάτος: Τον βασιλέα υμών σταυρώσω; Απεκρίθησαν οι αρχιερείς: Ουκ έχομεν βασιλέα ει μη Καίσαρα. Τότε ουν παρέδωκεν αυτόν αυτοίς ίνα σταυρωθή». (Ιωάν. 19:15-16)
Οι αντικείμενοι αρχιερείς και άρχοντες δωροδοκώντας τους Ρωμαίους στρατιώτες, εμπόδισαν την διάδοση της ανάστασης του Ιησού.
«Και συναχθέντες (οι αρχιερείς) μετά των πρεσβυτέρων και συμβουλευθέντες έδωκαν εις τους στρατιώτας αργύρια ικανά, λέγοντες· Είπατε ότι οι μαθηταί αυτού ελθόντες διά νυκτός έκλεψαν αυτόν, ενώ ημείς εκοιμώμεθα. Και εάν ακουσθή τούτο ενώπιον του ηγεμόνος, ημείς θέλομεν πείσει αυτόν και εσάς θέλομεν κάμει αμερίμνους. Εκείνοι δε λαβόντες τα αργύρια, έπραξαν ως εδιδάχθησαν. Και διεφημίσθη ο λόγος ούτος παρά τοις Ιουδαίοις μέχρι της σήμερον». (Ματθ. 28:12-15)
Οι αρχιερείς και οι άρχοντες αντιδρούν βίαια στη δράση της εκκλησίας
«Αλλά ταύτα πάντα θέλουσι κάμει εις εσάς διά το όνομά μου, διότι δεν εξεύρουσι τον πέμψαντά με». (Ιωάν. 15:21)
Οι επιβουλές των αντικειμένων/εναντιουμένων Ιουδαίων, συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση ενάντια στην εκκλησία, όπως τους προείπε ο Ιησούς.
«Ιδόντες δε οι Ιουδαίοι τα πλήθη, επλήσθησαν φθόνου και ηναντιούντο εις τα υπό του Παύλου λεγόμενα, αντιλέγοντες και βλασφημούντες». (Πράξ.13:45).
Δεν υπήρχε πόλις που να πήγαν οι μαθητές, σύμφωνα με την εντολή που έλαβαν, («υπάγετε σε όλη την κτίση»), που να μην διώχτηκαν ή φονεύτηκαν, από τους προσκείμενους στον ιουδαϊσμό και αντικείμενους στον αρχηγό της ζωής Ιησού, Ιουδαίους και ελληνιστές [= Ιουδαίοι της διασποράς (Πραξ. 9:29)]. Αντιόχεια, Ικόνιο, Λύστρα, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Ιεροσόλυμα, Δαμασκός, παντού διωγμοί. Πάντες οι ενάντιοι/αντικείμενοι Ιουδαίοι, ήθελαν να τους θανατώσουν (Πράξ. 5:33).
Μαρτυρία του Ιουστίνου για τις επιβουλές των Ιουδαίων
Ο Ιουστίνος στο διάλογο προς Τρύφωνα Ιουδαίο 17-1 αναφέρει ότι: «Οι Ιουδαίοι όχι μόνο δεν μετανόησαν αλλά απέστειλαν εκλεγμένους (πράκτορες), εις όλη την γη με σκοπό να διαβάλουν και να κατηγορήσουν τούς χριστιανούς ως αιρετικούς, παράνομους και άθεους».
Την περίοδο που εξετάζουμε οι Ρωμαίοι δεν δίωκαν τους χριστιανούς
Η αρχέγονη εκκλησία λοιπόν δεν αντιμετώπιζε διωγμούς από τους Ρωμαίους για την πίστη της εις τον Ιησού, αλλά από τους απειθείς, ενάντιους, Ιουδαίους, παρακινούμενους από την άρχουσα τάξη, όπως τους είχε πει ο Ιησούς, «εάν εμέ εδίωξαν και σας θέλουν διώξει». (Ιωάν. 15:20)
Οι Ρωμαίοι δεν διέκριναν τη διαφορά μεταξύ χριστιανών και Ιουδαίων, οι οποίοι αρχικά, συναθροίζονταν από κοινού στις συναγωγές. Νόμιζαν ότι ο χριστιανισμός είναι ιουδαϊκή αίρεση και δεν είχαν λόγους να διώξουν την εκκλησία, δεδομένου ότι ο ιουδαϊσμός είχε προνομιακές σχέσεις με την Ρώμη. Αντιθέτως ρωμαϊκές αποφάσεις, που στρέφονταν ενάντια στους Ιουδαίους είχαν επιπτώσεις και στους χριστιανούς, όπως στην περίπτωση του Ακύλα και της Πρίσκιλλας, όταν εκδιώχθηκαν από την Ρώμη όλοι οι Ιουδαίοι με εντολή του Κλαύδιου. Απόσπαση/αποχώρηση των μαθητών από την συναγωγή έκανε ο Παύλος στην Έφεσο (Πράξ. 19:9, 18:2).
Τα ιστορικά γεγονότα που γράφτηκαν στο βιβλίο των Πράξεων επιβεβαιώνουν την στάση της Ρώμης
«Ότε δε ο Γαλλίων ήτο ανθύπατος της Αχαΐας, οι Ιουδαίοι εσηκώθησαν ομοθυμαδόν κατά του Παύλου και έφεραν αυτόν εις το δικαστήριον, λέγοντες ότι ούτος πείθει τους ανθρώπους να λατρεύωσι τον Θεόν παρά τον νόμον. Και ότε έμελλεν ο Παύλος να ανοίξη το στόμα, είπεν ο Γαλλίων προς τους Ιουδαίους· Εάν μεν ήτο τι αδίκημα ή ραδιούργημα πονηρόν, ω Ιουδαίοι, ευλόγως ήθελον σας υποφέρει· εάν δε ήναι ζήτημα περί λέξεων και ονομάτων και του νόμου υμών, θεωρήσατε σείς· διότι εγώ κριτής τούτων δεν θέλω να γείνω. Και απεδίωξεν αυτούς από του δικαστηρίου». (Πράξ. 18:12-16)
«Και αφού αυτός είπε ταύτα, εσηκώθη ο βασιλεύς και ο ηγεμών και η Βερνίκη και οι συγκαθήμενοι μετ' αυτών, και αναχωρήσαντες ελάλουν προς αλλήλους, λέγοντες ότι ουδέν άξιον θανάτου ή δεσμών πράττει ο άνθρωπος ούτος (ο Παύλος). Ο δε Αγρίππας είπε προς τον Φήστον· Ο άνθρωπος ούτος ηδύνατο να απολυθή, εάν δεν είχεν επικαλεσθή τον Καίσαρα». (Πράξ. 26:30-32, 28:16-20)
Και από την οικία του Καίσαρος είχαν πιστέψει στον Ιησού, με τους οποίους ο Παύλος συναναστρεφότανε.
«Ασπάζονται υμάς πάντες οι άγιοι, μάλιστα δε οι εκ της Καίσαρος οικίας». (Φιλιπ. 4:22)
Ο Παύλος για να γλυτώσει το μένος των αντικειμένων Ιουδαίων επικαλέστηκε τον Ρωμαίο Καίσαρα, διότι γνώριζε ότι ο χριστιανισμός δεν ήταν απαγορευμένος από την Ρώμη, η οποία ήτο ανεκτική σε όλους τους «θεούς» και στο πάνθεον της είχε συμπεριλάβει πλήθος δοξασιών. Μάλιστα ο Ευσέβιος έγραψε για τον Καίσαρα Τιβέριο ότι του άρεσε το χριστιανικό δόγμα και πρότεινε στην σύγκλητο να συμπεριλάβουν τον Ιησού στο Ρωμαϊκό πάνθεον, η εισήγηση του απερρίφθη αλλά ο Τιβέριος απείλησε με θάνατο τους κατηγόρους των χριστιανών. (Ευσέβιος Εκκλ. Ιστορία Β΄2,6)
Η πυρκαγιά στην Ρώμη το 64 μ.Χ.
Αρκετοί ιστορικοί, θεολόγοι και μελετητές, αμφιβάλουν εάν ο διωγμός του Νέρωνα, ο οποίος ήταν περιορισμένος στην Ρώμη και μικρής διάρκειας, αφορούσε την πίστη των χριστιανών. Τα στοιχεία δείχνουν ότι σκοπός του Νέρωνα ήταν να τιμωρήσει τους υπαίτιους της πυρκαγιάς, σαν κακόβουλη πράξη και σύμφωνα με την Δωδεκάδελτο (= νόμοι του κράτους), οι ποινές, που προβλέπονταν για τους εμπρηστές ήταν το πυρ και το ρίξιμο στα θηρία. Αξίζει να σημειώσουμε ότι την ίδια περίοδο, σύμφωνα με τον Λατίνο ιστορικό Σουητώνιο, πάρθηκαν και άλλα μέτρα εναντίον διαφόρων ομάδων, όπως δίωξη από την Ρώμη των ηθοποιών των παραστάσεων παντομίμας και απαγόρευση των εορτών των αρματηλατών (= ιππικά αγωνίσματα /αρματοδρομίες προς τιμή θεών).
Οι χριστιανοί, του πρώτου αιώνα, δεν είχαν κανένα λόγο να πυρπολήσουν την Ρώμη, κατηγορήθηκαν, ως υπαίτιοι. Η διδαχή του Ιησού και των αποστόλων απέτρεπαν βίαιες συμπεριφορές και βίαιο εκχριστιανισμό των αλλόπιστων. Ιστορικά οι διαβολείς των χριστιανών ήταν οι αντικείμενοι Ιουδαίοι.
Καθώς αναφέρει και ο καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Απόστολος Αθ. Γλαβίνας στο βιβλίο του: (Οι διωγμοί της εκκλησίας στην Προκωνσταντίνεια εποχή» εκδόσεις «Τέρτιος» Κατερίνη 03/1992 σελ. 41-42)
«Οι Ιουδαίοι βρήκαν την ευκαιρία να τροφοδοτήσουν την πολιτική εξουσία της Ρώμης με εύφλεκτο υλικό εναντίον των χριστιανών».
Η ίδια πηγή σελ. 49-50 αναφέρει ότι: «Οι χριστιανοί δεν ήταν εκτός νόμου, δεν είχε εκδοθεί κανένας νόμος εναντίον τους, δεν είχαν θεωρηθεί διαφορετική από τον ιουδαϊσμό θρησκεία και απαγορευμένη».
Ψευδοπροφήτες
«Εγερθήσονται γαρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσιν σημεία και τέρατα προς το αποπλανάν ει δυνατόν τους εκλεκτούς». (Μάρκ. 13:22)
Τα εκάστοτε θρησκευτικά συστήματα, πάντοτε στήριζαν, την άρχουσα τάξη (ελίτ), η οποία με την σειρά της, τα χρησιμοποιούσε ως εργαλείο, για την χειραγώγηση των κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων, με όφελος την διατήρηση της εξουσίας, από τους πλούσιους ολιγάρχες (Ιάκ. 2:6). Ισχυρός συνδετικός κρίκος σε αυτήν την διαπλεκόμενη σύμπραξη, θρησκείας και εξουσίας, ήταν οι ψευδοπροφήτες, των οποίων, οι χρησμοί, καθοδηγούσαν το λαό και τις «θεϊκές» αποφάσεις των κυβερνώντων. Η δράση των Ιουδαίων ψευδοπροφητών ανάμεσα στον ιουδαϊκό λαό, ήταν ενεργή και στους χρόνους των αποστόλων (Ματθ. 7:15). Ένας από αυτούς ήταν και ο Ιουδαίος μάγος, ψευδοπροφήτης, ο Βαριησούς ή Ελύμας (Πράξ. 13:6-8).
Ο Ιώσηπος, βασική πηγή γνώσης για τον Ιουδαϊκό πόλεμο, στο (Βιβλ. ΣΤ 288) αναφέρει ότι στην περίοδο του πολέμου, απατεώνες και ψευδοπροφήτες εξαπάτησαν τους Ιουδαίους, οι οποίοι δεν πίστεψαν στα αληθινά σημεία του Θεού για το τέλος της Ιερουσαλήμ. (Βλ. και Αποκ. 19:20)
«Ισραήλ, οι προφήταί σου είναι ως αι αλώπεκες εν ταις ερήμοις». (Ιεζ. 13:4)
Ψευδόχριστοι
«Ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν (επίγεια) αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν (επουράνια)». (Εβρ. 13:14, 11:16)
Ο όρος ψευδόχριστος/οι εισάγεται από τον ίδιο τον Ιησού και σημαίνει ψεύτικος Χριστός, ψεύτικος Μεσσίας, όχι ο αληθινός, συνεπώς κάποιος που αναγγέλλει απατηλές επαγγελίες.
«Βλέπετε μη πλανηθήτε. Πολλοί γαρ ελεύσονται επί τω ονόματι μου λέγοντες: Εγώ ειμί και ο καιρός ήγγικεν. Μη πορευθήτε οπίσω αυτών». (Λουκ. 21:8)
Θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε ότι ο Θευδάς και ο Ιούδας είχαν χαρακτηριστικά ψευδομεσσία. Σύμφωνα με την ιουδαϊκή αντίληψη εκείνης της εποχής ο ερχόμενος Μεσσίας/Χριστός, θα τους έσωζε/ελευθέρωνε, από τον Ρωμαϊκό ζυγό και θα αποκαθιστούσε την επίγεια βασιλεία εις τον Ισραήλ, κατά το πρότυπο Δαυίδ.
«Ο Ιησούς λοιπόν γνωρίσας ότι μέλλουσι να έλθωσι και να αρπάσωσιν αυτόν, διά να κάμωσιν αυτόν βασιλέα, ανεχώρησε πάλιν εις το όρος αυτός μόνος». (Ιωάν. 6:15, Πράξ. 1:6)
Η αντίληψη αυτή είχε ως αποτέλεσμα να είναι οι Εβραίοι ανυπότακτοι (Έσδρ. 4:19, Α΄Πέτρ. 2:17) και να προκαλούν συχνά εξεγέρσεις στην περιοχή. Πολλοί Ιουδαίοι μαθητές, βλέποντας ότι ο Ιησούς δεν ήταν ο τύπος του Μεσσία που ήθελαν, τον εγκατέλειπαν (Ιωάν. 6:66). Αυτή η εσφαλμένη αντίληψη, η συσχέτιση δηλαδή της επουράνιας βασιλείας του Θεού, με την εθνική αποκατάσταση του σαρκικού Ισραήλ επικρατεί και σήμερα σε πολλούς θρησκευόμενους, οι οποίοι προσέχουν σε ιουδαϊκούς μύθους και σε εντολές ανθρώπων που αποστρέφονται την αλήθεια (Τίτ. 1:14). (Βλέπε: Σύγχρονη θεωρία των Οικονομιών ή Dispensationalism)
Αντίχριστος
Ο όρος αντίχριστος (= ο ενάντιος στον Χριστό), εισάγεται για πρώτη φορά από τον Ιουδαίο Ιωάννη, απόστολο προς τους περιτετμημένους Ιουδαίους, σε χρόνο που για την μορφωμένη τότε εκκλησία ήταν έσχατος. Ο απόστολος Ιωάννης λοιπόν, προσδιορίζει την πρώτη εκκλησία, ως εσχατολογική, «Παιδία εσχάτη ώρα εστίν».
Σώμα Χριστού και σώμα αντίχριστου
Στην αρχέγονη εκκλησία πάντες ήταν χρισμένοι (= βαπτισμένοι με Άγιο Πνεύμα) και όλοι γνώριζαν «οίδατε πάντες». Είχαν ακούσει ότι πριν τον ερχομό του Παντοκράτορα Ιησού (Αποκ. 1:8, Εβρ. 1:3, Ζαχ. 8:18 Ο΄) και την οργή του επί των αρνητών Ιουδαίων, θα ερχότανε ο αντίχριστος.
Τα μέλη της εκκλησίας του Χριστού, οι πιστοί, ήταν ένα «σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους». (Α΄ Κορ. 12:12-26, 19-20, Ρωμ. 12:5, Εφ. 1:22-23 )»,
Αντίχριστος/οι, ήταν συλλογικό σώμα, σύνολο προσώπων, συγκεκριμένης ιδεολογίας και πίστης, σύγχρονοι των αποστόλων. Ήταν το αποτέλεσμα μακρόχρονης, εντός της εκκλησίας, αντιπαράθεσης περί της ταυτότητας και διδαχής του Κυρίου Ιησού, από Ιουδαίους, πιστούς μεν αλλά και ζηλωτές του νόμου. (Πράξ. 21:20-21, Πράξ. 11:2, )
Ήταν μέσα στην εκκλησία, εξήλθαν απ’ αυτήν και αυτό ήταν σημείο/προμήνυμα, της Δευτέρας Παρουσίας και των εσχάτων ημερών του αιώνος του νόμου.
Η πλάνη του/των αντίχριστου/ων ήταν ένδειξη απώλειας
Υπήρχε συγκεκριμένη πλάνη που χαρακτήριζε κάποιον σαν αντίχριστο/ενάντιο, του Χριστού, όμως αυτή η πλάνη δεν τον καθιστούσε υποψήφιο διάδοχο παγκόσμιας ηγεμονίας, τουναντίον ήταν ένδειξη απώλειας.
«Ότι πολλοί πλάνοι εξήλθον (από την πρώτη εκκλησία) εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί. Ούτος έστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος». (Β΄Ιωάν.1:7)
«Τις έστιν ο ψεύστης ει μη ο αρνούμενος ότι Ιησούς ουκ έστιν ο Χριστός; Ούτος έστιν ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον πατέρα και τον υιόν. Πας ο αρνούμενος τον υιόν ουδέ τον πατέρα έχει, Ο ομολογών τον υιόν και τον Πατέρα έχει». (Α΄ Ιωάν. 2:22-23, Ιωάν. 10:30)
«Και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησούν εκ του Θεού ουκ έστιν. Και τούτο έστιν το του αντιχρίστου, ο ακηκόατε ότι έρχεται και νυν εν τω κόσμω εστίν ήδη». (Α΄ Ιωάν. 4:3)
Για όλους τους εξ Εβραίων αντιτασσόμενους (Πράξ. 18:6), υπεναντίους (Εβρ. 10:27), αντιδιατιθεμένους (2 Τιμ. 2:24), αντικείμενους (Φιλ. 1:28), αντιπίπτοντας (Πράξ. 7:54), αντιλέγοντας (Πράξ. 28:19), αρνητάς (2 Πέτρ. 2:1) στην υγιαίνουσα και σωτήρια διδασκαλία του Ιησού, ο Ιούδας έγραψε:
«Ουαί εις αυτούς διότι περιεπάτησαν εις την οδόν του Κάϊν, και χάριν μισθού εξεχύθησαν εις την πλάνην του Βαλαάμ, και απωλέσθησαν εις την αντιλογίαν του Κορέ. Ούτοι είναι κηλίδες εις τας αγάπας σας, συμποσιάζοντες αφόβως, βόσκοντες εαυτούς, («εξ ημών εξήλθαν αλλ’ ουκ ήσαν εξ ημών») νεφέλαι άνυδροι υπό ανέμων περιφερόμεναι, δένδρα φθινοπωρινά άκαρπα, δις αποθανόντα, εκριζωθέντα κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντα τας ιδίας αυτών αισχύνας, αστέρες πλανήται, δια τους οποίους το ζοφερόν σκότος είναι τετηρημένον εις τον αιώνα». (Ιούδα 1:11-13)
Η ανάγνωση των επιστολών σε πραγματικό χρόνο
«Σας παρακαλώ δε ……… να συναγωνισθήτε μετ' εμού, προσευχόμενοι υπέρ εμού προς τον Θεόν, διά να ελευθερωθώ από των εν τη Ιουδαία απειθούντων …..». (Ρωμ. 15:30)
Εξετάζοντας λοιπόν τις επιστολές σε πραγματικό χρόνο καταλαβαίνουμε τον αγώνα των αποστόλων και των εν Χριστώ αδελφών και την πολεμική που επιχειρούσαν εναντίον τους, μάλιστα οι εκ της περιτομής, αντικείμενοι/ενάντιοι, οι οποίοι είχαν εισχωρήσει ανάμεσα τους, εισάγοντας αιρέσεις απωλείας/ψευδοδιδαχές και αρνούμενοι τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότη, δημιουργώντας διχοστασίες και σκάνδαλα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες αγωνιζόμενος ο Παύλος, έγραψε, προτρέποντας τους σύγχρονους του αγίους.
«Και μη πτυρόμενοι (= φοβιζόμενοι) εν μηδενί υπό των αντικειμένων (αντίχριστων) ήτις εστίν αυτοίς ένδειξις απωλείας, υμών δε σωτηρίας και τούτο από Θεού ότι υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν». (Φιλιπ. 1:28-29)
Αφού λοιπόν εξετάσουμε με προσοχή, την τότε, επικρατούσα κατάσταση στην εκκλησία, τον αγώνα των πιστευσάντων, τα παθήματα τους, από τους Ιουδαίους, τους ζηλωτές του νόμου, όπως ακριβώς τους προείπε ο Ιησούς, το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον τους και την προσδοκία τους για την επικείμενη έλευση του «μεγάλου Θεού και σωτήρα Ιησού Χριστού» (Τίτ. 2:13), μπορούμε να εννοήσουμε τις γραφές με περισσότερη ακρίβεια.
Προς Θεσσαλονικείς επιστολή Β΄
«1 Ερωτώμεν δε υμάς αδελφοί υπέρ της παρουσίας του κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ημών επισυναγωγής (= η επί το αυτό συγκέντρωσις εν τινι τόπω) 2 επ’ αυτόν εις το μη ταχέως σαλευθήναι υμάς από του νοός μηδέ θροείσθαι (θορυβήσθε) μήτε δια πνεύματος μήτε δια λόγου μήτε δι’ επιστολής ως δι’ ημών,ως ότι ενέστηκεν η ημέρα του Κυρίου. 3 Μη τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον, ότι εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον και από-καλυφθή ο άνθρωπος της ανομίας, ο υιός της απωλείας 4 ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον θεόν η σέβασμα, ώστε αυτόν εις τον ναόν του θεού καθίσαι αποδεικνύντα εαυτόν ότι έστιν θεός. 5 Ου μνημονεύετε ότι έτι ων προς υμάς ταύτα έλεγον υμίν; 6 Και νυν το κατέχoν οίδατε εις το από-καλυφθήναι αυτόν εν τω εαυτού καιρώ. 7 Το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται 8 και τότε από-καλυφθήσεται ο άνομος, ον ο Κύριος Ιησούς ανελεί τω πνεύματι του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού. 9 Ου έστιν η παρουσία κατ’ ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασιν ψεύδους 10 και εν πάση απάτη αδικίας τοις απολλυμένοις, ανθ’ ων την αγάπη της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς. 11 Και δια τούτο πέμπει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει, ίνα κριθώσιν πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία αλλά ευδοκήσαντες τη αδικία. (Β΄ Θεσ. 2:1-12)
Το κατέχον και ο κατέχων
Η λανθασμένα υποστηριζόμενη άποψη ότι το κατέχον ή ο κατέχων είναι η εκκλησία που εμποδίζει / κωλύει τον αντίχριστο να αποκαλυφθεί, ενώ ο Ιωάννης υποστηρίζει ότι οι αντίχριστοι «εξ ημών εξήλθαν», έχει ως βάση την εξ ίσου λανθασμένη άποψη ότι ο αντίχριστος θα αποκαλυφτεί στο τέλος της ιστορίας του κόσμου (Βλ. σχετικό άρθρο εδώ). Αυτή η εκδοχή οδηγεί τους μεταφραστές των κειμένων της Καινής Διαθήκης, σε ανθρώπινες παρεμβάσεις όπως τα ακόλουθα παραδείγματα. (Η παρέμβαση στην μετάφραση σημειώνεται με κόκκινο, τα σε αγκύλη αμφισβητούνται).
Β΄ Θεσσαλονικείς 2:6 «Και νυν το κατέχον οίδατε, εις το αποκαλυφθήναι
αυτόν εν τω εαυτού καιρώ». Textus Receptus.
Μετάφραση βιβλικής εταιρείας των Τεσσάρων Καθηγητών ISBN0564081299
«Και τώρα ξέρετε εκείνο που τον [εμποδίζει] να
φανερωθεί πριν τον καιρό του».
Ερμηνευτική απόδοση Καινής Διαθήκης υπό Ιωάννου Θ. Κολιτσάρα. Αδελφότης Θεολόγων η «Ζωή» δεύτερη έκδοση.
«Και γνωρίζετε τώρα, ποίον είναι εκείνο, το οποίον
[συγκρατεί και εμποδίζει] τον άνομο να αποκαλυφθή
ενωρίτερα, δια να φανερωθή αυτός εις τον καιρόν
που του έχει καθορισθή από τον Θεόν».
Προς ενημέρωση των δυσκολιών και των διαφορετικών εκδοχών που αντιμετωπίζουν οι ερευνητές με «το κατέχον» και «ο κατέχων» έχοντας ως «δεδομένη αλήθεια» το τέλος του κόσμου, διάβασε εδώ σχετική μελέτη που δημοσιεύτηκε στα πρακτικά του Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου (Β-Παύλεια) της Ι.Μ Βεροίας, Ναούσης και Καμπάνιας. Βέροια 1996. Σελ. 81-92.
Σημειώσεις για την κατανόηση του κειμένου (Β΄ Θεσσαλονικείς 2:1-12)
Κατέχω = ρήμα πολυσημικό, έχει πολλαπλές σημασίες // επί περιστάσεως, σημαίνει κατέχω τον νουν, απασχολώ την προσοχή τινός, // επί αρχόντων, έχω υπό την εξουσία μου, εξουσιάζω, κ.α.. (Λεξ. Liddell - Scott)
Επίσης: Κατέχω = Λαμβάνω εις την κατοχή μου, καταλαμβάνω ως κατακτητής δια στρατού // γενικώς, κρύπτω, διατηρώ τι κεκρυμμένο κ.α.. (Λεξ. Ιωάν. Σταματάκου)
Γένηται = μέση φωνή, αόριστος β, υποτακτική, του ρήματος γίγνομαι ή γίνομαι που σημαίνει // έρχομαι εις το είναι // λαμβάνω χώρα, συμβαίνω // γεννώμαι // επί συμβάντων, συμβαίνω, επέρχομαι. (Λεξ. Ιωάν. Σταματάκου)
Εκ μέσου γίγνομαι = τίθημι εμαυτόν (θέτω/τοποθετώ τον εαυτόν μου), εξίσταμαι εκ του μέσου, εβγάζω εις την μέση (πράγμα κρυμμένο). (Λεξικό ελληνικής διαλέκτου Σκαρλάτος Βυζάντιος, σελ.295)
Εάν ο Ιουδαίος απόστολος Παύλος ήθελε να πει αυτά που λένε οι μεταφραστές, δηλαδή, να εκβληθεί, ή να φύγει, ή να λείψει εκ μέσου, ο κατέχων άρτι (όχι ο κωλύων άρτι), θα χρησιμοποιούσε ένα ρήμα όπως αίρω, εκβάλω, αναχωρώ, απέρχομαι, αποχωρώ, αρπάζω, αφαιρώ και όχι το γίγνομαι.
Παραδείγματα
«Εξαλείψας το καθ΄ημών χειρόγραφον τοις δόγμασιν ο ην υπεναντίον ημίν και αυτό ήρκεν εκ του μέσου προσηλώσας αυτό τω σταυρώ». (Κολ. 2:14)
«Και υμείς πεφυσιωμένοι εστέ και ουχί μάλλον επενθήσατε ίνα αρθή εκ μέσου υμών ο το έργον τούτο πράξας». (Α Κορ. 5:2)
«Εάν αφώμεν αυτόν ούτως, πάντες πιστεύσουσιν εις αυτόν και ελεύσονται οι Ρωμαίοι και αρούσιν (= θα σηκώσουν) ημών και τον τόπον και το έθνος». (Ιωάν. 11:48)
«Είπεν δε Ιακώβ τω οίκω αυτού και πάσιν τοις μετ΄αυτού άρατε τους θεούς τους αλλοτρίους τους μεθ΄υμών εκ μέσου υμών και καθαρίσασθε και αλλάξατε τας στολάς υμών». (Γεν. 35:2)
«….και άνδρες δίκαιοι αίρονται και ουδείς κατανοεί από γαρ προσώπου αδικίας ήρται ο δίκαιος, έσται εν ειρήνη η ταφή αυτού ήρται εκ του μέσου». (Ησ. 57:1-2)
«Ιδού εγώ αποσπώ αυτούς από της γης αυτών και τον Ιούδαν εκβαλώ εκ μέσου αυτών». (Ιερ. 12:14 Ο΄)
«Κατά μικρόν μικρόν εκβαλώ αυτούς από σου έως αν αυξηθής και κληρονομήσης την γην». (Εξ. 23:30 Ο΄)
Παραδείγματα δια τη χρήση του «γένηται»
«Προσεύχεσθε δε ίνα μη γένηται η φυγή υμών χειμώνος μηδέ σαββάτω». (Ματθ. 24.20)
«Αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθη η γενεά αύτη έως αν πάντα ταύτα γένηται». (Ματθ. 24:34)
«Απ΄ άρτι λέγω προ του γενέσθαι, ίνα πιστεύητε όταν γένηται ότι εγώ ειμί». (Ιωάν. 13:19)
«Ίνα εις τα έθνη η ευλογία του Αβραάμ γένηται εν Ιησού Χριστώ, ίνα την επαγγελίαν του πνεύματος λάβωμεν δια της πίστεως». (Γαλ. 3:14)
«Το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας, μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται». (Β΄Θεσ. 2:7)
Τι κατάλαβαν και τι γνώριζαν οι πιστοί της Θεσσαλονίκης όταν έλαβαν τη δεύτερη επιστολή από τον απόστολο Παύλο
Κατάλαβαν ότι πριν την δεύτερη παρουσία του Ιησού που την περίμεναν να γίνει ταχέως στη γενιά τους και την επισυναγωγή τους επ΄αυτόν (Α΄Θεσ. 4:13-18), θα προηγείτο «πρώτον» η αποστασία από την εκκλησία και θα από-καλυπτόταν ο άνθρωπος της ανομίας, ο αντίχριστος, ο υιός της απώλειας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον θεόν η σέβασμα, ο οποίος θα καθόταν στον ναό του θεού [τον επίγειο ναό της Ιερουσαλήμ τον οποίον οι Ιουδαίοι θαύμαζαν (Ματθ. 24:1)] αποδεικνύοντας τον εαυτό του ότι είναι θεός και θα δρούσε ανάμεσα στους απολυμένους Ιουδαίους στη γενιά των αποστόλων.
«Και νυν το κατέχον οίδατε». Εξ αιτίας του ότι το μυστήριο της ανομίας ήδη ενεργούνταν, γνώριζαν ότι κάθε πνεύμα που δεν ομολογούσε τον Ιησού Χριστό δεν ήταν από τον Θεό αλλά ήταν το πνεύμα της πλάνης, το πνεύμα του αντίχριστου, το οποίο ήξεραν ότι θα ερχόταν σύντομα και ήδη ήταν εις τον κόσμο και ενεργούσε μεταξύ των υιών της απείθειας και της απώλειας, κατέχοντας το νου τους .
«Ημείς εκ του Θεού είμεθα, όστις γνωρίζει τον Θεόν ακούει ημάς, όστις δεν είναι του Θεού δεν ακούει ημάς. Εκ τούτου γνωρίζομεν το πνεύμα της αλήθειας και το πνεύμα της πλάνης». (Α Ιωάν. 4:6)
«Και υμάς όντας νεκρούς τοις παραπτώμασιν και ταις αμαρτίαις υμών, εν αις ποτέ περιεπατήσατε κατά τον αιώνα του κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος του νυν ενεργούντος εν τοις υιοίς της απειθείας». (Εφεσ. 2:1-2)
«Δια τούτο σας γνωστοποιώ ότι ουδείς λαλών δια πνεύματος Θεού λέγει ανάθεμα τον Ιησού και ουδείς δύναται να είπη Κύριον Ιησού, ειμή δια Πνεύματος Αγίου». (Α΄ Κορ. 12:3)
«Και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησούν εκ του Θεού ουκ έστιν και τούτο έστιν το του αντίχριστου (πνεύμα), ο ακηκόατε ότι έρχεται και νυν εν τω κόσμω εστίν ήδη». ( Α΄Ιωάν.4:3)
«Ει δε και έστιν κεκαλυμμένον το ευαγγέλιον ημών, εν τοις απολλυμένοις εστίν κεκαλυμμένον εν οις ο θεός του αιώνος τούτου ετύφλωσεν τα νοήματα των απίστων εις το μη αυγάσαι τον φωτισμόν του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού , ος έστιν εικών του Θεού». (Β΄Κορ. 4:3-4)
«Ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμο-κράτορας του σκότους τούτου , προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις». (Εφεσ. 6:13)
Η ταυτότητα του ανθρώπου της ανομίας, υιού της απώλειας, του αντίχριστου
(1) Το πνεύμα του αντίχριστου, γνωστό στη πρώτη εκκλησία, αποκάλυψε/φανέρωσε τον εαυτό του, ξεσκεπάστηκε. Το γεγονός δηλώνει προηγούμενη μυστηριακή δράση. Το μυστήριο της ανομίας ήδη ενεργούνταν και αποκαλύφτηκε ο άνομος .
(2) Ήταν άνθρωπος της ανομίας, Ιουδαίος που γνώριζε τον νόμο αλλά τον παρέβαινε, πλήρης από το αντίχριστο πνεύμα, το πνεύμα της πλάνης, που ενεργούσε στους υιούς της απείθειας, σε αντίθεση με τον Ιησού που ήταν πλήρης Πνεύματος Αγίου το οποίο ενεργούσε στους πειθαρχώντας σ’ αυτόν.
(3) Ήταν μεταξύ αυτών που εξήλθαν από την αρχέγονη εκκλησία, αποστάτης. Έπρεπε να έρθει η αποστασία για να αποκαλυφθεί.
(4) Ήταν ψευδοδιδάσκαλος, δίδασκε αιρέσεις απώλειας όντας υιός της απώλειας.
(5) Ήταν αντικείμενος, ενάντιος, αντίχριστος, αρνιόταν τον μόνον Δεσπότη και Κύριο Ιησού Χριστό.
(6) Ήταν υπεραιρόμενος, ύψωνε τον εαυτόν του πάνω από κάθε θεότητα η σέβασμα. Σεβαστούς ονόμαζαν και τους Ρωμαίους αυτοκράτορες και οι ναοί όπου τελούταν η αυτοκρατορική λατρεία ονομάζονταν Σεβαστεία, συνεπώς δεν είχε καμία ταύτιση με αυτούς, όπως πολλοί ισχυρίζονται ότι ο αντίχριστος μπορούσε να ήταν ο Νέρων η ο Τίτος η άλλος αυτοκράτωρ, η ο Πάπας της Ρώμης σε μεταγενέστερες υποθέσεις.
(7) Αποκάλυψε τον εαυτό του στη γενιά των αποστόλων, κάθισε μέσα στον ναό της Ιερουσαλήμ αποδεικνύοντας ότι είναι θεός, πριν ο ναός καταστραφεί το 70 μ.Χ., σε αντίθεση με τους αποστόλους που αποδείκνυαν δια των γραφών ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός. (Πράξ. 18:28)
(8) Ήταν ψευδοπροφήτης, η παρουσία του ήταν κατ΄ ενέργεια του σατανά με πάσα δύναμη και σημεία και τέρατα ψεύδους και κάθε απάτη αδικίας μεταξύ των απολυμένων Ιουδαίων.
(9) Έδρασε μεταξύ των απολυμένων Ιουδαίων, που είχαν αιρέσεις απώλειας, έπρατταν την ανομία, ήταν ενάντιοι στον Ιησού, δεν είχαν δεχθεί την αγάπη της αλήθειας για να σωθούν και κατέχονταν από το πονηρό πνεύμα της πλάνης (το κατέχον και ο κατέχων) που ενεργούσε και είχε την εξουσία μεταξύ των υιών της απείθειας. (Εφεσ. 2:1-2, Α΄Ιωάν. 4:3)
Την ενέργεια αυτή της πλάνης «τον αντίχριστο» την έστειλε ο Θεός στους απειθείς Ιουδαίους (τους απολυμένους) για να πιστέψουν εις το ψεύδος και να κριθούν όσοι δεν πίστεψαν εις την αλήθεια «τον επουράνιο Ιησού Χριστό» αλλά ευδόκησαν εις την αδικία.
«Εγώ ήλθον εν τω ονόματι του πατρός μου, και δεν με δέχεσθε. Εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι εαυτού εκείνον θέλετε δεχτεί». (Ιωάν. 5:43)
Οι πρώτοι λοιπόν εν Χριστώ αδελφοί, που κατείχαν την αλήθεια, γνώριζαν, ότι ο γεωγραφικός χώρος δράσης του αντίχριστου, ήταν η γη του Ισραήλ, όπου ήταν κτισμένος ο ναός και ο χρόνος δράσης του ήταν η γενιά τους. Γνώριζαν επίσης ότι ο ρόλος του αντίχριστου δεν ήταν να αντικαταστήσει την τότε κοσμική ρωμαϊκή αυτοκρατορία η κάποια άλλη μελλοντική, γινόμενος αυτός παγκόσμιος ηγέτης, αλλά να δράσει μεταξύ των απολυμένων Ιουδαίων με σημεία και τέρατα ψεύδους ώστε αυτοί να πιστέψουν στο ψεύδος και να κριθούν (βλέπε: οργή Θεού επί ασεβών Ιουδαίων εδώ) σε αντίθεση με τα σημεία και τέρατα αληθείας που ενεργούνταν από τον Θεό δια των αποστόλων «εν τω λαώ».
«Δια δε των χειρών των αποστόλων εγίνετο σημεία και τέρατα πολλά εν τω λαώ και ήσαν ομοθυμαδόν πάντες εν τη στοά Σολομώντος». (Πράξ. 5:12, 4:30)
Tο θηρίο εκ της θαλάσσης και το θηρίο εκ της γης
Το όραμα του Δανιήλ
«Ο Δανιήλ ελάλησε και είπεν, Εγώ εθεώρουν εν τω οράματί μου την νύκτα και ιδού οι τέσσαρες άνεμοι του ουρανού συνεφώρμησαν επί την θάλασσαν την μεγάλην. Και τέσσαρα θηρία μεγάλα ανέβησαν εκ της θαλάσσης, διαφέροντα απ' αλλήλων». (Δαν. 7:3)
Σ’ αυτό το όραμα της νυκτός του Δανιήλ ένας εκ των παρισταμένων ενώπιον του θρόνου του Θεού του εξηγεί:
«Ταύτα τα θηρία τα μεγάλα τα τέσσαρα τέσσαρες βασιλείαι αναστήσονται επί της γης αι αρθήσονται και παραλήμψονται την βασιλείαν άγιοι υψίστου και καθέξουσιν αυτήν έως αιώνος των αιώνων». (Δαν. 7:17-18 LXX)
Τα τέσσερα θηρία λοιπόν σύμφωνα με την ερμηνεία που εδόθη στον Δανιήλ ήταν τέσσερις βασιλείες οι εξής: Βαβυλωνιακή, Περσική, Ελληνική και Ρωμαϊκή που κατέκτησαν τους Ιουδαίους, «αναστήσονται επί της γης», με την τελευταία να είναι η επικυρίαρχος δύναμη στα χρόνια του Ιησού και των Ιουδαίων αποστόλων στην γη του Ισραήλ.
Η ταύτιση του αντίχριστου με το θηρίο / βασιλεία εκ της θαλάσσης που είχε 7 κεφάλια και 10 κέρατα (Αποκ. 13:1) στερείται κάθε βιβλικής βάσης. Τα όσα σχετικά περιγράφονται στο βιβλίο της αποκάλυψης έχουν να κάνουν με την Ρώμη / το θηρίο εκ της θαλάσσης και το Ισραήλ / το θηρίο εκ της γης που αυτό είχε κέρατα δύο ως αρνίου και ελάλει ως δράκων και που ήσαν σε εμπόλεμη κατάσταση. Τα δύο κέρατα του θηρίου εκ της γης είναι η πολιτική και η θρησκευτική εξουσία του Ισραήλ συνοδευόμενη από ψευδοπροφήτες. Την περίοδο εκείνη κάθε Εβραϊκή εξουσία ήταν φιλορωμαϊκή (λαλούσε ως δράκων) και δρούσε για τα συμφέροντα της Ρώμης, επιτυγχάνοντας έτσι την διατήρηση των προνομίων της. Τα ιστορούμενα δεν αφορούν σημεία του τέλους της ιστορίας του κόσμου, αλλά τα όσα συνέβησαν στην περίοδο του ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους που ήταν και η αιτία για την πτώση της Ιερουσαλήμ. Έχουν να κάνουν με δρώμενα εκείνης της χρονικής περιόδου, όπως:
1) Αναγκαστική λατρεία της Ρώμης και των αυτοκρατόρων της (Αποκ. 13:11-12) ως απόδειξη υποταγής στην τότε κοσμοκράτειρα και ξεσκέπασμα και τιμωρία των επαναστατών Ιουδαίων. Η λατρεία των αυτοκρατόρων συνέβαλε στην πολιτική και θρησκευτική συνοχή του ρωμαϊκού κράτους, όποιος την αρνιόταν χαρακτηριζόταν ως εχθρός του.
Το μέτρο αφορούσε αποκλειστικά όσους κατοικούσαν στη γη του Ισραήλ, στους οποίους είχε παραχωρηθεί το δικαίωμα να μη προσκυνούν τον Καίσαρα και την θεά Ρώμη, αλλά να λατρεύουν το δικό τους Θεό και νομοθετήθηκε από το θηρίο εκ της γης. Οι λοιπές επαρχίες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας λάτρευαν την θεά Ρώμη ως προστάτιδα και ευεργέτιδα και τον εκάστοτε Καίσαρα με προθυμία, επιδιώκοντας μάλιστα μετά σπουδής τον τίτλο της νεωκόρου των Σεβαστών. Νεωκορία = προνόμιο κατασκευής αυτοκρατορικού ναού, απ΄ όπου εξαρτιόταν η οικονομική τους ευρωστία και η πολιτιστική και κοινωνική τους προοπτική.
Παραπλήσιο μέτρο πάρθηκε κατά την διάρκεια του πολέμου και στην Αντιόχεια όπως ιστορεί ο Ιώσηπος:
«Όταν κηρύχτηκε λοιπόν ο πόλεμος οι Ιουδαίοι ήσαν μισούμενοι υπό πάντων. Ένας από αυτούς με το όνομα Αντίοχος, ο πατέρας του ήταν άρχοντας των Ιουδαίων της Αντιόχειας, αποκήρυξε τον ιουδαϊσμό και τον πατέρα του και κατηγόρησε στον δήμο, Ιουδαίους, ότι συνωμοτούσαν για να κάψουν την Αντιόχεια. Το αποτέλεσμα ήταν οι Αντιοχείς να κάψουν τους κατηγορούμενους Ιουδαίους για να σώσουν τη πόλη τους. Στην συνέχεια ανάγκασε τους Ιουδαίους να θυσιάσουν με τον ελληνικό τρόπο, ώστε να αποκαλυφθούν οι συνωμότες, μερικοί θυσίασαν ενώ άλλοι θανατώθηκαν. Έτσι με την συγκατάθεση του Ρωμαίου στρατηγού, ο Αντίοχος έγινε κυβερνήτης των Ιουδαίων, εξαναγκάζοντας τους να δουλεύουν και την ημέρα του Σαββάτου. Σύντομα η κατάργηση αυτής της αργίας εξαπλώθηκε και σε άλλες πόλεις». (Ιουδ. Πόλ. Ζ 46-53)
Ο ίδιος επίσης ιστορεί ότι κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο, όσοι Ιουδαίοι προσέφευγαν στους Ρωμαίους «ανευφήμουν ως ευεργέτην» τον Τίτο και ζητούσαν την τιμωρία των επαναστατών. (Ιουδ. Πολ. Δ΄ 115)
2) Έλεγχο του εμπορίου στην γη Ισραήλ «οικονομικός αποκλεισμός/κυρώσεις» όπου κανείς δεν μπορούσε να αγοράσει η να πουλήσει εάν δεν είχε τις απαραίτητες πιστοποιήσεις «χάραγμα» ότι ήταν φίλος της Ρώμης και όχι πολέμιος της.
3) Την από παλαιά γνωστή και πάντα επίκαιρη μέθοδο της παραπληροφόρησης και εξαπάτησης με ενέργειες ψεύτικων σημείων και θαυμάτων, μέσω των οργάνων της φιλορωμαϊκής ιουδαϊκής εξουσίας, τους ψευδοπροφήτες, με στόχο πάλι την διάσωση των προνομίων της.
Οι ιστορικές συγκυρίες της εποχής εκείνης, έφεραν την αρχέγονη εκκλησία αντιμέτωπη με την ίδια της την ομολογία, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο αληθινός Θεός και ζωή αιώνιος.
«Και άλλος άγγελος τρίτος ηκολούθησεν αυτοίς λέγων εν φωνή μεγάλη: Ει τις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού και λαμβάνει χάραγμα επί του μετώπου αυτού η επί την χείρα αυτού και αυτός πίεται εκ του θυμού του Θεού του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής αυτού και βασανισθήσεται εν πυρί και θείω ενώπιον αγγέλων αγίων και ενώπιον του αρνίου ……….. Ώδε η υπομονή των αγίων εστίν, οι τηρούντες τας εντολάς του Θεού και την πίστιν Ιησού». (Αποκ. 14:9-10, 12. Βλ. και Β΄ Θεσ. 1:7)
Πολλοί Ιουδαιοχριστιανοί και εθνικοί χριστιανοί αρνούμενοι να θυσιάσουν και να προσκυνήσουν κατά τον εθνικό ειδωλολατρικό τρόπο, θανατώθηκαν, μακαριζόμενοι υπό του Κυρίου.
«Και ήκουσα φωνής εκ του ουρανού λεγούσης, γράψον: Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ’ άρτι, ναι λέγει το πνεύμα, ίνα αναπαυθώσιν εκ των κόπων αυτών τα γαρ έργα αυτών ακολουθεί μετ΄αυτών». (Αποκ. 14:13)
Επίσης όσοι Ιουδαϊστές αρνήθηκαν να προσκυνήσουν την εικόνα του θηρίου, ομοίως θανατώθηκαν, μένοντας έτσι πιστοί στον ιουδαϊσμό που έμελλε να καταργηθεί με το επικείμενο γρέμισμα του Ναού και των συμβόλων του. (Εβρ. 8:13)
Το χάραγμα
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το χάραγμα μπορεί να ήταν τεχνικός όρος της αυτοκρατορικής σφραγίδας η το ίδιο το νόμισμα του αυτοκράτορα. Πάντως ιστορικό περιστατικό χαράγματος στην κυριολεξία, έχουμε και επί βασιλείας του Πτολεμαίου Δ΄ του Φιλοπάτορα (222-204 π.Χ.) ο οποίος απαγόρευσε σε όλους τους Ιουδαίους της Αιγύπτου να λατρεύουν τον Θεό τους και να εισέρχονται στις συναγωγές τους. Αντ’ αυτού έπρεπε η να απογραφούν στους καταλόγους των δούλων και να λάβουν χάραγμα με πυρωμένο σίδερο, το σήμα του θεού Διόνυσου, «φύλλο κισσού», ή να θανατώνονται. Όσοι θέλησαν να λάβουν μέρος στην λατρεία των ειδώλων γινόντουσαν ισότιμοι πολίτες της Αλεξάνδρειας. Άλλοι υπέκυψαν, άλλοι θανατώθηκαν και άλλοι προσπάθησαν με χρήματα να αποφύγουν την εγγραφή τους στους καταλόγους των δούλων. (Γ΄ Μακ. 2:25-33)
Επίσης ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας χάραζε με πυρωμένο σίδερο τους Συγκλητικούς που έπεφταν στην δυσμένεια του αναγκάζοντάς τους να δουλεύουν στους δρόμους η στα ορυχεία.
Εξακόσιοι εξήκοντα εξ
Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία λοιπόν (το θηρίο εκ τηλάς θασσης) δεν ταυτοποιείται ως «Αντίχριστος» με τα στοιχεία που δίνονται από τους αποστόλους, διότι, δεν την περιμένανε να έρθει, υπήρχε ήδη προ Χριστού, λατρευόταν ήδη ως «θεά Ρώμη» η ευεργέτιδα και προστάτιδα επικυρίαρχος δύναμη, ποτέ δεν ήταν μέρος η μέλος της εκκλησίας του Χριστού, ούτε και ποτέ εξήλθε / αποστάτησε απ΄αυτή, ούτε ήταν άνθρωπος, αλλά ο αριθμός του ονόματος αυτού ήταν αριθμός ανθρώπου και ο αριθμός αυτού εξακόσιοι εξήκοντα έξ και όχι 666, δηλαδή τριάδα ομοίων αριθμών. (Αποκ. 13:17, Έσδρ. 2:13)
Για να καταλάβουμε την διαφορά μεταξύ 666 και εξακόσιοι εξήντα εξ ας δούμε σχετικό άρθρο από το χριστιανικό περιοδικό «Τυχικός. Τευχ. Σεπτ. Οκτ. 2002 ».
Ο αριθμός 666
«Σχετικά με τον μυστικό αριθμό 666, που συναντούμε στο βιβλίο της Αποκάλυψης, πολλοί ερμηνευτές παρασύρονται από την ομοιότητα των τριών ψηφίων 6 που σχηματίζουν τον αριθμό όπως το κατανοούμε ύστερα από την εισαγωγή των λεγομένων αραβικών αριθμών – πολλούς αιώνες μετά την συγγραφή των κειμένων της Καινής Διαθήκης.
Ωστόσο, όταν γράφτηκε η Αποκάλυψη, δεν είχε περάσει από το νου του συγγραφέα κάποιος συνδυασμός τριών ομοίων μαθηματικών ψηφίων. Μάλιστα στις κριτικές εκδόσεις του κειμένου, ο αριθμός δεν αποδίδεται ούτε καν με τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου – δηλαδή χξς – αλλά ολογράφως, δηλαδή «εξακόσιοι εξήκοντα εξ». Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής αν ήθελαν να εκφράσουν τον αριθμό αυτό «αριθμητικώς», δεν θα έγραφαν «ςςς» αλλά θα έπρεπε να γράψουν οι μεν Έλληνες ΧΞCΤ η χξς (όπως υπάρχει στους παπύρους p18 και p47), οι δε Ρωμαίοι DCLXVI. Ποτέ όμως 666.
Οι Εβραίοι αν και εφάρμοζαν ανάλογο σύστημα μετά την βαβυλωνιακή αιχμαλωσία, ουδέποτε το χρησιμοποίησαν στη βίβλο, όπου πάντα γράφονται οι αριθμοί με ολόκληρες λέξεις. (Στο Α΄ Βασ. 10:14 αναφέρεται το 666 ολογράφως ως «εξακόσια εξήκοντα εξ τάλαντα χρυσίου»).
Σύμφωνα με τα παραπάνω, κανένας από τους χριστιανούς των πρώτων αιώνων δεν σκεφτόταν ότι κάποτε η αριθμητική έκφραση «εξακόσιοι εξήκοντα εξ» θα απεικονιζόταν με τρία όμοια ψηφία, γεγονός που παρασύρει όσους προσπαθούν να στηριχτούν στην ομοιότητα των τριών 6 και να ταυτίσουν τον αριθμό 666 με το σύστημα bar code που περιέχει από ένα 6 στην αρχή, στη μέση και στο τέλος του.
Αν θέλουν να επιμένουν στην όποια «συνθηματική» σημασία του 6, τότε πρέπει να ξέρουν ότι στο 666 υπάρχουν όχι 3 αλλά 111 εξάρια (111 x 6 = 666).
Από τα παραπάνω φαίνεται ότι το ίδιο αστήρικτοι είναι και οι ισχυρισμοί εκείνων που νομίζουν ότι θα «λύσουν» το πρόβλημα με βάση τον αριθμό 6 είτε ως συμβολικό αριθμό του ανθρώπου η ως σύμβολο της ατέλειας και με άλλα παρόμοιας μορφής (κόλπα)».
Πηγή: http://www.tyxikos.gr/02-9-28.html
Συμπέρασμα
Κλείνοντας την μελέτη αυτή θα θέλαμε να παρακαλέσουμε τους εν Χριστώ αδελφούς να μην στρέφουν την προσοχή τους στις κερδοφόρες κινηματογραφικές παραγωγές του Χόλιγουντ σχετικά με τον αντίχριστο, αλλά να θυμηθούμε μαζί τη ρήση του αποστόλου Παύλου.
«Και τώρα, αδελφοί, σας αφιερόνω εις τον Θεόν και εις τον λόγον της χάριτος αυτού, όστις δύναται να εποικοδομήση και να δώση