Τελευταίες Ημέρες

Το βιβλίο της Αποκάλυψης

Η επικρατούσα άποψη ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης αναφέρεται στο τέλος του κόσμου και της ανθρώπινης ιστορίας, στηρίζεται σε εξωβιβλικές πηγές, όπως οι προβλέψεις των Μάγια, τού αστρολόγου Νοστράδαμου, τού Φοίβου Απόλλωνα μαζί με τις ιέρειες του Σίβυλλες, και άλλων μελλοντολόγων.                                                                             

Το τέλος του κόσμου, αναπαράγεται αιώνες από αυτοαποκαλούμενες εκκλησίες του Χριστού, αυτόκλητους  προφήτες, ΜΜΕ, και σε συνδυασμό με την άγνοια των Γραφών, πολλοί  χριστιανοί και μη, ζουν με τον φόβο επικείμενου τέλους, αγνοώντας παντελώς  το «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, πάλιν ερώ, χαίρετε». (Φιλιπ. 4:4)

Δια να κατανοήσουμε τo βιβλίο της Αποκάλυψης καθώς και τις λοιπές επιστολές των αποστόλων πρέπει να γνωρίζουμε τον χρόνο συγγραφής, τους παραλήπτες, τα έθιμα της εποχής, τις επικρατούσες  θρησκοπολιτικές συνθήκες, και κυρίως την διδαχή τους  την οποίαν παρέλαβαν από τον Κύριο Ιησού Χριστό, με εντολή να την κηρύξουν «εις όλην την κτίσην», το οποίον και εκπλήρωσαν πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. (Μάρκ.  16:20, Ρωμ. 16:26)

Έχοντας αυτή την γνώση, και πιστεύοντας αυτά πού διαβάζουμε, και όχι αυτά που ακούμε,  θα γνωρίσουμε την αλήθεια, και η αλήθεια θα μας ελευθερώσει. (Ιωάν. 8:32)

Ο σκοπός της Αποκάλυψης

«Αποκάλυψις Ιησού Χριστού ην έδωκεν αυτώ ο Θεός δείξαι τοις δούλοις αυτού α δει γενέσθαι εν τάχει, και εσήμανεν αποστείλας δια του αγγέλου αυτού τω δούλω αυτού Ιωάννη,  ος εμαρτύρησεν τον λόγον του Θεού και την μαρτυρίαν Ιησού Χριστού όσα είδεν». Το μήνυμα του Ιωάννη στους συγχρόνους του ήταν:  «Μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας και τηρούντες τα εν αυτή γεγραμμένα ο γαρ καιρός εγγύς». (Αποκ. 1:1-3)

Ο σκοπός της Αποκάλυψης ήταν να δείξει ο Θεός στους δούλους του (όχι γενικά στον κόσμο), αυτά που έπρεπε να γίνουν σύντομα, γρήγορα. Μακαρίζεται ο αναγιγνώσκων, οι ακούοντες και τηρούντες τους λόγους της προφητείας, διότι ο καιρός που θα γινόντουσαν αυτά ήταν εγγύς (πλησίον).

«Διότι ου μη ποιήση Κύριος ο Θεός πράγμα,  εάν μη αποκαλύψη παιδείαν αυτού προς τους δούλους αυτού τους προφήτας». (Αμώς 3:7)

Σε αντίθεση με τον Δανιήλ όπου ο άγγελος, που του έλεγε τι θα συμβεί στο λαό Ισραήλ τις έσχατες ημέρες, του είπε «σφράγισαι το βιβλίον (Δαν. 12:1-4, 2:45 Ο΄)» στον Ιωάννη είπε «μη σφραγίσης  τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου, ο καιρός γαρ εγγύς έστιν». Και πάλι: «Ιδού έρχομαι ταχύ, και ο μισθός μου μετ΄ εμού αποδούναι εκάστω ως το έργο εστίν αυτού». (Αποκ. 22:10,12)

Ο απλός νούς  αντιλαμβάνεται  ότι αυτά που έδειξε ο Ιησούς Χριστός στον Ιωάννη  δεν αφορούσαν μελλοντικές γενεές, ούτε αυτά που προφητικά σήμανε θα γινόντουσαν μετά από δύο ίσως και τρείς χιλιάδες χρόνια. Ο Ιησούς έδειξε στους δούλους του αυτά που θα γινόντουσαν άμεσα στην εποχή τους, χωρίς να παραλείψει  τον έλεγχο, την προτροπή και την παρηγοριά.

Οι  υποσχέσεις: «τω νικώντι δώσω αυτώ φαγείν εκ του ξύλου της ζωής», «O νικών ου μη αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου», «Tω νικώντι δώσω αυτώ του μάννα του κεκρυμμένου», «O νικών και ο τηρών άχρι τέλους τα έργα μου δώσω αυτώ εξουσίαν επι των εθνών», «O νικών ούτως  περιβαλείται εν ιματίοις λευκοίς ….και ομολογήσω το όνομα αυτού ενώπιων του πατρός μου και ενώπιον των αγγέλων αυτού», «Έρχομαι ταχύ κράτει ο έχεις ινα μηδείς λάβη τον στεφανόν σου», «Ο νικών δώσω αυτώ καθίσαι μετ’εμού εν τω θρόνω μου….» και το ότι ο Ιωάννης βλέπει την γυναίκα, την πόρνη την μεγάλη «μεθύουσαν (ενεργητική μετοχή ενεστώτα-να μεθάει) εκ του αίματος των αγίων και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού» φανερώνουν καταστάσεις που αφορούσαν τους σύγχρονους του Ιωάννη οι οποίοι και είχαν έντονες εσχατολογικές προσδοκίες. (Αποκ. 2:7, 11, 17, 26, 3:5, 11, 21, 17:6)

Επίσης το: «και ερρέθη αυτοίς  (στους σφαγμένους για το λόγο του Θεού και την μαρτυρία που είχαν, οι οποίοι έκραζαν για κρίσι και εκδίκηση) ίνα αναπαύσονται  έτι χρόνον μικρόν, έως πληρωθώσιν και οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών οι μέλλοντες αποκτέννεσθαι ως και αυτοί» δεν μας επιτρέπει να υπονοούμε μελλοντικά γεγονότα. (Αποκ. 6:9-11)

Χρόνος συγγραφής

Κυρίαρχος πολυεθνική και πολυθεϊστική βασιλεία τον πρώτο αιώνα στην λεκάνη της Μεσογείου ήταν η Ρωμαϊκή όπως είχε προφητέψει ο Δανιήλ. Την περίοδο αυτή γράφτηκε η Αποκάλυψη και διαδραματίστηκαν  όλα τα γεγονότα στην Καινή Διαθήκη, με την Ιουδαία να είναι  επαρχία  του Ρωμαϊκού κράτους. Ο χρόνος συγγραφής είναι πριν το 70 μ.Χ. και όχι το 96 μ.Χ. όπως εσφαλμένα διαδόθηκε τον 2ο αιώνα.

Βιβλικές αποδείξεις για τον χρόνο συγγραφής

Ι) «Ιωάννης ταίς επτά εκκλησίαις ταις εν τη Ασία, χάρις υμίν και ειρήνη από ο Ών και ο Ήν και ο Ερχόμενος….». (Αποκ 1:4)

Τα «τέκνα της επαγγελίας» του πρώτου αιώνα ζούσαν με την αναμονή της άμεσης έλευσης του Ιησού Χριστού/Δευτέρα Παρουσία και της ερήμωσης  της Ιερουσαλήμ. (Λουκ. 22:20)

Όσοι από τον κατά σάρκα Ισραήλ (βιολογικοί απόγονοι του Αβραάμ), «αγνόησαν τον Ιησού Χριστό και τις φωνές των προφητών», εδίωξαν τα τέκνα της επαγγελίας, τον Πνευματικό Ισραήλ, καθώς έγραψε και ο απόστολος Παύλος: «Υμείς δε αδελφοί, κατά Ισαάκ επαγγελίας τέκνα εστέ, αλλά ώσπερ τότε ο κατά σάρκα γεννηθείς εδίωκε τον κατά πνεύμα ούτως και νύν. Αλλά τι λέγει η γραφή; Έκβαλε την παιδίσκην και τον υιόν αυτής, ου γαρ κληρονομήσει ο υιός της παιδίσκης μετά του υιού της ελευθέρας». (Πράξ. 13:27, Γαλ. 4:28-30)

«Ώστε ημείς αυτοί καυχώμεθα διά σας εν ταις εκκλησίαις του Θεού διά την υπομονήν σας και πίστιν εν πάσι τοις διωγμοίς υμών και ταις θλίψεσι, τας οποίας υποφέρετε, το οποίον είναι ένδειξις της δικαίας κρίσεως του Θεού, διά να αξιωθήτε της βασιλείας του Θεού, υπέρ της οποίας και πάσχετε,

επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν, εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ' ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ' ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού…..». (Β’ Θεσ. 1:4-7)

 Όσοι Ιουδαίοι  αρνήθηκαν τον  Χριστόν , έγειναν  εχθροί του σταυρού. Όντες  υιοί των  φονευσάντων  τους προφήτες, αναπλήρωσαν  τις αμαρτίες  τους,  φονεύοντας τον αρχηγό της ζωής Ιησού Χριστό και διώκοντας  τα τέκνα τη επαγγελίας  και έτσι έφθασε  επ’ αυτούς  η οργή του Θεού μέχρι τέλους.  (Α΄ Θεσ. 2:15-16, Ματθ. 23:29-33)

Ο Κύριος  Ιησούς Χριστός είχε ρωτήσει τους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους: «όταν ούν έλθη ο Κύριος του αμπελώνος, τι ποιήσει τοίς γεωργοίς εκείνοις; Λέγουσι αυτώ κακούς κακώς απολέσει αυτούς και τον αμπελώνα εκδώσεται άλλοις γεωργοίς, οίτινες αποδώσουσιν αυτώ τους καρπούς εν τοις καιροίς αυτών». (Ματθ. 21:33-41)

Ο  Ιωάννης  λοιπόν ήταν «συγκοινωνός εν τη θλίψει και βασιλεία και υπομονή εν Ιησού» και όταν γράφει την Αποκάλυψη, «ο Ιησούς έμελε να έλθη», ήταν ο Ερχόμενος  και συνεπώς  επέκειτο η ερήμωση της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. και η κρίσις επάνω στους ασεβείς του κατά σάρκα Ισραήλ. (Αποκ. 1:9)

ΙΙ) Τα επτά κεφάλια, του Θηρίου εκ της θαλάσσης που ήταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ήταν επτά βασιλείς «οι πέντε έπεσαν ο εις έστιν (Αποκ. 17:10)». Ο Νέρων ήταν ο έκτος Καίσαρας της Ρώμης. α) Ιούλιος Καίσαρ, β) Αύγουστος Καίσαρ, γ) Τιβέριος Καίσαρ, δ) Καλιγούλας Καίσαρ, ε) Κλαύδιος Καίσαρ, στ΄) Νέρων Καίσαρ (54 μ.Χ. – 68 μ.Χ.). Το «εις έστιν» σημαίνει ότι ο Νέρων ζούσε όταν έγραψε ο Ιωάννης.

ΙΙΙ) Και το: «την πόλιν την αγίαν πατήσουσιν μήνας τεσσαράκοντα δύο» επίσης βεβαιώνει ότι η κάτω Ιερουσαλήμ υπήρχε ακόμη κατά τον χρόνο συγγραφής. (Αποκ. 11:2β)

ΙV) «Και είδον άλλον σημείον εν τω ουρανώ μέγα και θαυμαστόν, αγγέλους επτά, οίτινες είχον τας επτά εσχάτας πληγάς, διότι εν αυταίς ετελέσθη ο θυμός του θεού. Και είδον ……… εκείνους οίτινες ενίκησαν κατά του θηρίου και κατά της εικόνος αυτού και κατά του χαράγματος αυτού και κατά του αριθμού του ονόματος αυτού  ………… και έψαλλον την ωδήν του Μωϋσέως του δούλου του Θεού και την ωδήν του Αρνίου, λέγοντες: Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Κύριε Θεέ Παντοκράτωρ, δίκαιαι και αληθηναί αι οδοί σου, βασιλεύ των εθνών. Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Κύριε , και δοξάσει το όνομά σου; Διότι είσαι μόνος όσιος, διότι πάντα τα έθνη θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιον σου , διότι αι κρίσεις σου εφανερώθησαν». (Αποκ. 15:1-4)  

Η ωδή του Μωυσή είναι γραμμένη στο Δευτερονόμιο (κεφ. 32) και αναφέρεται στη πονηρή και διεστραμμένη γενεά του λαού Ισραήλ και στην οργή του θεού που θα εκτελούσε το Αρνίο σε αυτούς που πάντα φόνευαν τους προφήτες «Διότι θέλει εκδικήσει το αίμα των δούλων αυτού (Δευτ. 32:43)». Ο Ισραήλ ήταν η άμπελος του Θεού, αλλά έκανε πάντα πικρά και ξινά σταφύλια. Η ωδή ψέλνεται πριν οι άγγελοι εκχύσουν τις φιάλες του θυμού του Θεού σ’ αυτήν την πονηρή και διεστραμμένη γενεά.

V) «Εγώ ο Ιωάννης ο αδελφός υμών». Το ότι είχε δραστηριοποιηθεί στην Ασία και ήταν γνωστός στους εκεί αδελφούς είναι δεδομένο, όπως επίσης  και το ότι εγνώριζε καλώς την κατάσταση τους, όντας και αυτός «συγκοινωνός εν τη θλίψει». Οι αναφορές στις Πράξεις  για την Μυσία, την Τρωάδα  και στους Κολοσσαείς για την Ιεράπολη, αποδεικνύουν και άλλες πρώιμες χριστιανικές κοινότητες στην Ασία. Η επιλογή λοιπόν των επτά, λόγω γεωγραφικής θέσεως και πληθυσμού θα διευκόλυνε την διάδοση και επέκεινα, αν και κάποιες πόλεις είχαν καταστραφεί το 60 μ.Χ. από σεισμό.  Επιπροσθέτως το γεγονός ότι ο Ιωάννης ήταν απόστολος στους περιτετμημένους καθώς ο Πέτρος και ο Ιάκωβος (Γαλ. 2:9), και από το περιεχόμενο της Αποκάλυψης, σημαίνει ότι τα μέλη των επτά εκκλησιών της Ασίας ήταν Ιουδαίοι Χριστιανοί και ο χρόνος συγγραφής ήταν στην περίοδο της θλίψις η οποία θα προηγούταν του τέλους της Ιερουσαλήμ (Βλ. Ματθ. κεφ. 24). Οι επαναλήψεις: «προς τον άγγελο της εκκλησίας της Εφέσου γράψον και  προς τον άγγελο της εκκλησίας των Σμυρναίων γράψον κ.τ.λ.», μας προϊδεάζει ότι μπορεί να έγραψε χωριστά σε κάθε εκκλησία.

Εβραϊκές κοινότητες στην Μ. Ασία

Από επιγραφές της αρχαιότητας μαρτυρούνται Εβραϊκές κοινότητες στην Μ. Ασία ήδη από τον 3ο αιώνα π.Χ.,  μάλιστα και στις πόλεις όπου εμήνυσε ο Ιωάννης.

Μαρτυρίες από την Κ. Διαθήκη

Και ο Παύλος είπεν: «Εγώ είμαι άνθρωπος Ιουδαίος εκ της Ταρσού, πολίτης επισήμου πόλεως της Κιλικίας». (Πράξ. 21:39)

«Κατήντησε δε εις Δέβρην και Λύστραν. Και ιδού ήτο εκεί μαθητής τις ονόματι Τιμόθεος, υιός γυναικός Ιουδαίας πιστής, πατρός δε Έλληνος, όστις είχε καλήν μαρτυρίαν υπό των εν Λύστροις και Ικονίω αδελφών. Τούτον ηθέλησεν ο Παύλος να εξέλθη μεθ’ εαυτού και λαβών αυτόν περιέτεμε δια τους Ιουδαίους τους όντας εν τοις τόποις εκείνοις». (Πράξ. 16:1-30)

«Αυτοί δε περάσαντες από της Πέργης, έφθασαν εις Αντιόχειαν της Πισιδίας και εισελθόντες εις την συναγωγήν τη ημέρα του σαββάτου εκάθησαν». (Πράξ. 13:16)

«Πέτρος απόστολος Ιησού Χριστού εκλεκτοίς παρεπιδήμοις διασποράς (Ιουδαίοι) Πόντου, Γαλατίας (περιοχή της σημερινής Άγκυρας της Τουρκίας), Καππαδοκίας,  Ασίας και Βιθυνίας». (Α΄Πέτρ. προς Εβραίους 1:1)

«Είπον λοιπόν οι Ιουδαίοι προς αλλήλους: Που μέλλει ούτος να υπάγη ώστε ημείς δεν θέλομεν ευρεί αυτόν; Μήπως μέλει να υπάγη εις τους διεσπαρμένους  (Ιουδαίους) μεταξύ των Ελλήνων και να διδάσκη τους Έλληνας;». (Ιωάν. 7:35)

«Ήσαν δε κατοικούντες εν Ιερουσαλήμ Ιουδαίοι, άνδρες ευλαβείς από παντός έθνους των υπό τον ουρανόν ………. Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται και οι κατοικούντες την Μεσοποταμίαν, Ιουδαίαν τε και Καπαδοκίαν, τον Πόντον και την Ασίαν …..». (Πράξ. 2:5, 9)

«Εγώ είμαι το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος και ότι βλέπεις γράψον εις βιβλίον και πέμψον εις τας επτά εκκλησίας τας εν τη Ασία, εις Έφεσον και εις Σμύρνην και εις Πέργαμον και εις Θυάτειρα και εις Σάρδεις και εις Φιλαδέλφειαν και εις Λαοδίκειαν».  (Αποκ. 1:11)

Τόπος συγγραφής

«Εγενόμην εν τη νήσω τη καλουμένη Πάτμω». Ο αόριστος εγενόμην (ήμουν), μας επιτρέπει να πούμε ότι ίσως ο τόπος που έγραψε τα όσα είδε, να ήταν διαφορετικός από την Πάτμο. (Αποκ. 1:9β)

Η εξορία του Ιωάννη

Ο  Ιωάννης δεν υποστηρίζει  όσα διέδωσαν  πάλι τον δεύτερο αιώνα περί της  σπηλιάς  και της  εξορίας του,  ο ίδιος μαρτυρεί τα εξής: «Εγώ Ιωάννης, ο αδελφός υμών καὶ συγκοινωνός εν τη θλίψει καὶ βασιλεία και υπομονή εν Ιησού, εγενόμην εν τη νήσω τη καλουμένη Πάτμω δια τον λόγον του Θεού και την μαρτυρίαν Ιησού,  εγενόμην εν πνεύματι εν τη κυριακή ημέρα και ήκουσα οπίσω μου φωνήν μεγάλην ως σάλπιγγος λεγούσης, ο βλέπεις γράψον εἰς βιβλίον καὶ πέμψον ταις επτά εκκλησίαις, εις Έφεσον και εις Σμύρναν και εις Πέργαμον και εις Θυάτειρα και εις Σάρδεις και εις Φιλαδέλφειαν και εις Λαοδίκειαν». (Αποκ. 1:9-11)

«Εγενόμην εν τη νήσω Πάτμω», πήγε οικειοθελώς  για το αποστολικό  έργο, δια τον λόγο του Θεού και την μαρτυρία Ιησού και εκεί είδε τα όσα έγραψε.

Το όραμα της Κυριακής ημέρας και αι δύο γυναίκες

«Εγενόμην εν πνεύματι εν τη Κυριακή ημέρα». Εάν ήθελε να πει για ημέρα της εβδομάδος θα έλεγε  «τη μια των σαββάτων (Μάρκ. 16:2)». Αυτό όμως που λέει στις επτά εκκλησίες είναι ότι: «εγένετο εν πνεύματι» και είδε όσα θα γινόντουσαν  στην «Ημέρα του Κυρίου την μεγάλη και επιφανή» την οποία περίμεναν οι πιστοί. (Πράξ. 2:20, Β’ Τιμ. 1:12, Μαλ. 4:5)

«Προσδεχόμενοι (προσμένοντες) την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνεια της δόξης του μεγάλου Θεού και σωτήρος ημών Χριστού Ιησού». (Τίτος 2:13)

Στην Ημέρα της «απολύτρωσης των υιών του Θεού», στην Ημέρα της εκπλήρωσης των γεγραμμένων κρίσεων, για τους παραβάτες του Μωσαϊκού νόμου και φονείς των προφητών και αγίων, στην Ημέρα της πυρπόλησης  και του λιθοβολισμού (καταπέλτες Ρωμαίων) της «Πόρνης Ιερουσαλήμ», στην Ημέρα που ο αιώνας του Μωσαϊκού νόμου ολοκληρώθηκε, στην Ημέρα που ερήμωσε η κάτω Ιερουσαλήμ, «η γυναίκα η μεθύουσα εκ του αίματος των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού» και η νέα Ιερουσαλήμ «η νύφη, η γυναίκα του Αρνίου βασίλευσε». (Λουκ. 21:28, Φιλιπ. 3:21, Ματθ. 23:31-36, Αποκ. 17:16, Ιεζ. 15:6, Ιεζ. 16:30-35, Ησ. 1:21, Αποκ. 17:6, 21:9)

«Γέγραπται γαρ ότι Αβραάμ δύο υιούς έσχεν, ένα εκ της παιδίσκης (Άγαρ) και ένα εκ της ελευθέρας (Σάρρα), αλλά ο μεν εκ της παιδίσκης κατά σάρκα γεγέννηται, ο δε εκ της ελευθέρας δι’ επαγγελίας, άτινα έστιν αλληγορούμενα. Αύται εισίν δύο διαθήκαι, μία μεν από όρους Σινά εις δουλείαν γεννώσα, ήτις εστίν Άγαρ. Το δε  Άγαρ Σινά όρος εστίν εν τη Αραβία, συστοιχεί δε τη νύν Ιερουσαλήμ (της Π. Διαθήκης),  δουλεύει (είναι σε δουλεία) γαρ μετά των τέκνων αυτής, η δε άνω Ιερουσαλήμ (της Κ. Διαθήκης),  ελευθέρα εστίν ήτις εστίν μήτηρ ημών». (Γαλ. 4:22-26)

Γράψον ουν α είδες και α εισίν και α μέλλει γινέσθαι μετά ταύτα

Α είδες.

«Το μυστήριον των επτά αστέρων ους είδες επι της δεξιάς μου και τας επτά λυχνίας τας χρυσάς. Οι επτά αστέρες άγγελοι των επτά εκκλησιών εισί και αι λυχνίαι (τας οποίας είδες)  αι επτά εκκλησίαι εισίν». (Αποκ. 1:19-20)

Α εισίν.

α)  Την πνευματική κατάσταση των εκκλησιών.

β) Τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν  από τους απειθείς Ιουδαίους ψευδοδιδασκάλους.

«Οίδα σου την θλίψιν και την πτωχείαν, αλλά πλούσιος ει και την βλασφημίαν εκ των λεγόντων Ιουδαίους είναι εαυτούς και ουκ εισίν αλλά συναγωγή του Σατανά, μηδέν φοβού α μέλλεις πάσχειν». (Αποκ. 2:9-10)

«Αλλά έχω κατά σου ότι αφείς την γυναίκα Ιεζάβελ η λέγουσα εαυτήν προφήτιν και διδάσκει και πλανά τους εμούς δούλους  πορνεύσαι  και φαγείν ειδωλόθυτα». (Αποκ. 2:20)

«Αλλ’ έχω κατά σου ολίγα ότι έχεις εκεί κρατούντας την διδαχήν Βαλαάμ, ος εδίδασκεν τω Βαλάκ βαλείν σκάνδαλον ενώπιον των υιών Ισραήλ φαγείν ειδωλόθυτα και πορνεύσαι, ούτως έχεις και συ κρατούντας την διδαχήν Νικολαϊτών ομοίως». (Αποκ. 2:14-15)

«Ιδού δίδω εκ της συναγωγής του Σατανά των λεγόντων εαυτούς Ιουδαίους είναι και ουκ εισί αλλά ψεύδονται, ιδού ποιήσω αυτούς ινα ήξουσιν και προσκυνήσουσιν ενώπιον των ποδών σου και γνώσιν ότι εγώ σε αγάπησα». (Αποκ. 3:9)

Και α μέλλει γινέσθαι μετά ταύτα.

«Μετά ταύτα είδον και ιδού θύρα ηνεωγμένη εν τω ουρανώ, και η φωνή η πρώτη ην ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ’ εμού λέγων, Ανάβα ώδε και δείξω σοι α δεί γενέσθαι μετά ταύτα (δηλαδή στην συνέχεια)». Αποκ. 4:1)

α) Το άνοιγμα του βιβλίου και το λύσιμο των επτά σφραγίδων αυτού. (Αποκ. 4:5)

β) Το παρασκήνιο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας: «και έδωκεν αυτώ ο δράκων την δύναμιν αυτού και εξουσίαν μεγάλην».  (Αποκ. 13:2β)

γ) Τας «επτά εσχάτας πληγάς» με τας οποίας εξετελέσθη ο θυμός του Θεού  στους ασεβείς  εκ των Ιουδαίων. (Αποκ. 15:1)

δ) Την κρίσιν της γυναικός, της «πόρνης της μεγάλης», της  «βασταζόμενης» από το θηρίο το εκ της θαλάσσης/ρωμαϊκή αυτοκρατορία. (Δεν βαστάζετο/στηρίζετο από τον Κύριο Ιησού). (Αποκ.  17:1, 7)

 σ.σ. Το Θεοκρατικό Ισραήλ ήταν υποτελές στην Ρώμη και ο  Ναός της Ιερουσαλήμ λειτουργούσε με την ανοχή και υποστήριξη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η οποία διόριζε τους βασιλείς και τους αρχιερείς. Ο φόβος του Ιουδαϊκού ιερατείου ήταν μήπως ο λαός πιστέψει  στον Ιησού  Χριστό και έρθουν οι Ρωμαίοι και «αρούσιν ημών (θα μας τελειώσουν) και τον τόπον και το έθνος». (Ιωάν. 11:48)

ε) Και την άλλη γυναίκα την νύμφην του Αρνίου, την αγίαν Ιερουσαλήμ καταβαίνουσαν εκ του ουρανού από του Θεού  έχουσαν την δόξαν του Θεού…..». (Αποκ. 21:9-10)

Το θηρίο εκ της θαλάσσης συνεργός του θεού εις την ερήμωση της Ιερουσαλήμ

 «Μετά δε ταύτα εθεώρουν εν οράματι της νυκτός θηρίον τέταρτον φοβερόν και ο φόβος αυτού υπερφέρων ισχύι έχον οδόντας σιδηρούς μεγάλους εσθίον και κοπανίζον κύκλω τοις ποσί καταπατούν διαφόρως χρώμενον παρά πάντα τα προ αυτού θηρία είχε δε κέρατα δέκα 

 και βουλαί πολλαί εν τοις κέρασιν αυτού και ιδού άλλο εν κέρας ανεφύη ανα μέσον αυτών μικρόν εν τοις κέρασιν αυτού και τρία των κεράτων των πρώτων εξηράνθησαν δι' αυτού και ιδού οφθαλμοί ώσπερ οφθαλμοί ανθρώπινοι (έβλεπε ανθρωπίνως όχι με τους οφθαλμούς του Κυρίου) εν τω κέρατι τούτω και στόμα λαλούν μεγάλα και εποίει πόλεμον προς τούς αγίους». (Δανιήλ 7:7-8) 

Το πνεύμα του Θεού τις βασιλείες των εθνών τις παρομοίαζε με θηρία, σε αντίθεση με τον κατά σάρκα λαό Ισραήλ πού τον παρομοίαζε με πρόβατο και ποίμνιο της βοσκής του.

«Και εσήκωσεν εκείθεν ως πρόβατα τον λαόν αυτού και ώδήγησεν αυτούς ως ποίμνιον εν τη ερήμω (έξοδος από την Αίγυπτο)». (Ψαλμ. 78:52)

«Ο Ισραήλ είναι πρόβατον πλανώμενον λέοντες  κυνήγησαν αυτό πρώτος ο βασιλεύς της Ασσυρίας  κατέφαγε αυτόν και ύστερον ούτος ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλεύς της Βαβυλώνος, κατασύντριψε τα οστά αυτού». ( Ιερ. 50:17)

Το τέταρτο θηρίο

«Το θηρίο το εκ της θαλάσσης  ην όμοιόν παρδάλει και οι πόδες αυτού ως άρκτου και το στόμα αυτού ως λέοντος. Το θηρίο είχε κέρατα δέκα και κεφαλάς επτά και επί των κεράτων αυτού δέκα διαδήματα και επί τας κεφαλάς αυτού ονόματα βλασφημίας».  (Αποκ. 13:1)

Αυτή είναι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία τα στρατεύματα της οποίας ο Θεός τα ονομάζει δικά του.

 «Ο δε βασιλεύς ωργίσθη και πέμψας τα στρατεύματα αυτού απώλεσεν τους φονείς εκείνους και την πόλιν αυτών ενέπρησεν». (Ματθ. 22:7)

Ερευνώντας την γλώσσα της Γραφής διαβάζουμε στον Ωσηέ τα όσα λέγει στο βόρειο δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ (καλούμενο και Εφραΐμ), όταν τους παραδίδει στον Ασσύριο:

«Εγώ εποίμανον σε (το πρόβατο Ισραήλ), εν τη ερήμω, εν γη αοικήτω (ακατοίκητο) κατά τας νομάς αυτών, και ενεπλήσθησαν εις πλησμονή (εχορτάσθησαν) και υψώθησαν αι καρδίαι αυτών, ένεκα τούτου επελάθοντό μου (με λησμόνησαν) και έσομαι αυτοίς ως πάνθηρ (σε άλλη μετάφραση λέων) και ως πάρδαλις κατά την οδόν Ασσυρίων. Απαντήσομαι αυτοίς ως άρκτος απορούμενη και διαρρήξω συγκλεισμόν καρδίας αυτών (το στήθος τους) και καταφάγονται αυτούς εκεί σκύμνοι δρυμού, θηρία αγρού διασπάσει (διασπαράξει) αυτούς». (Ωσ. 13:5-8)

Και εδώ τους λέει ότι  θα είναι για αυτούς ως λέων ως πάρδαλις  και ως άρκτος, ο ίδιος συμπαρατάσσεται με τα στρατεύματα των Ασσυρίων εναντίον τους .

Και ο Ζαχαρίας στο 14:1-3  προφητεύει ως εξής: «Ιδού ημέραι έρχονται Κυρίου, και διαμερισθήσονται τα σκύλα σου εν σοι (θα σε λαφυραγωγήσουν) και επισυνάξω πάντα τα έθνη επί Ιερουσαλήμ εις πόλεμον, και αλώσεται η πόλις………και εξελεύσεται Κύριος και παρατάξεται εν τοις έθνεσιν εκείνοις καθώς ημέρα παρατάξεως αυτού εν ημέρα πολέμου…». (ο Κύριος θα συμπαραταχθεί με τα έθνη ενάντια στην Ιερουσαλήμ).

 σ.σ. Το [εν] δεν είναι εναντιωματικό όπως λανθασμένα μεταφράζεται στο Μασοριτικό.

Η λατρεία του θηρίου/ρωμαϊκή βασιλεία και των αυτοκρατόρων του

 Τα όσα ιστορούνται στο 13ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης δεν αφορούν μελλοντικά γεγονότα για το τέλος της ιστορίας του κόσμου, αλλά αναφέρονται σε ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στον πρώτο ιουδαϊκό/ ρωμαϊκό πόλεμο. Οι επαναστάτες Ιουδαίοι έπρεπε εμπράκτως  να μεταμεληθούν αποδίδοντας λατρεία και τιμή στο Θηρίο εκ της θαλάσσης που ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αναλυτικότερα μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο:  Αντίχριστος

 Η λατρεία  της Ρώμης και των αυτοκρατόρων της ήταν πράξεις αναγνώρισης και υποταγής στη ρωμαϊκή εξουσία. Η λατρεία στην θεά Ρώμη, ως επικυρίαρχος δύναμη, της προσέδιδε τον τίτλο της προστάτιδας και ευεργέτιδας. Η ιδέα της λατρείας της Ρώμης είχε προέλευση τους Έλληνες και είχε πολιτική σκοπιμότητα, στοχεύοντας στην ρωμαϊκή εύνοια. Σε συνδυασμό πάντα με την λατρεία του αυτοκράτορα εξασφάλιζε στις πόλεις τις ρωμαϊκής επικυριαρχίας ειρήνη, οικονομική άνθιση, και κοινωνικοπολιτιστική προοπτική.

Περισσότερα για την λατρεία της Ρώμης  μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο της Καθηγήτριας Ιστορίας και Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Κύπρου και συγγραφέως Μαρία Καντηρέα στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:

Καντηρέα Μαρία <Ρώμη και Δήμος στη Μ.Ασία>,2002. Εγκυκλοπαίδεια                                      Μείζονος Ελληνισμού, Μ.Ασία.

 http://asiaminor.ehw.gr/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaId=6010

Οι εχθροί του θεού

Το μήνυμα της Καινής Διαθήκης ήταν η συμφιλίωση με τον Θεό και ότι: «ίλεως έσομαι ταις αδικίαις αυτών και των αμαρτιών αυτών ου μη μνησθώ έτι». (Εβρ. 8:12, Β΄Κορ. 5:18-21)

«Ει γαρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ δια του θανάτου του υιού αυτού πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζωή αυτού». (Ρωμ 5:10)

 Στούς Ιουδαίους που εδέχθησαν αυτό το μήνυμα ο απόστολος Πέτρος γράφει: «ήτε γαρ ως πρόβατα πλανώμενοι, αλλά επεστράφητε νύν επί τόν ποιμένα και επίσκοπον των ψυχών υμών». (Α΄ Πέτρου προς Εβραίους  2:25)

Οι υπόλοιποι Ιουδαίοι που αρνήθηκαν την συμφιλίωση με το Θεό, έγιναν εχθροί του σταυρού του Χριστού και ο Θεός τους αντιμετώπισε ακριβώς  ως εχθρούς.

«Πλήν τους εχθρούς μου τούτους (όσοι εκ των Ιουδαίων  τον αρνήθηκαν) τους μη θελήσαντας με βασιλεύσαι επ’αυτούς αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς εμπροσθέν μου». (Λουκ. 19:27)

«Αυτοί δε ηπείθησαν και παρώξυναν το Πνεύμα το Άγιον αυτού, και εστράφη αυτοίς εις έχθραν, και αυτός επολέμησεν αυτούς». (Ησ. 63:10)

«Ενέτεινε τόξον αυτού ως εχθρός εστερέωσε δεξιάν αυτού ως υπεναντίος και απέκτεινε πάντα τα επιθυμήματα των οφθαλμών μου εν σκηνή θυγατρός Σιών εξέχεεν ως πύρ τον θυμόν αυτού». (Θρήνοι 2:4)

Η δίκαιη οργή του θεού  επί τους ασεβείς  εκ των ιουδαίων  το 70 μ.Χ. εξετελέσθη με τα στρατεύματα των ρωμαίων.

O Θεός  είχε προειδοποιήσει τον Ισραήλ

«Και εάν μετά ταύτα πορεύησθε πλάγιοι, και μη βούλησθε υπακούειν μου, προσθήσω υμίν πληγάς επτά[1] κατά τας αμαρτίας υμών και αποστελώ εφ’ υμάς τα θηρία τα άγρια της γής και κατέδεται (καταφάγει) υμάς και εξαναλώσει τα κτήνη υμών και ολιγοστούς ποιήσω υμάς και ερημωθήσονται αι οδοί υμών…….και επάξω εφ’ υμάς μάχαιραν[2] εκδικούσαν δίκην διαθήκης (Π. Διαθήκη) και καταφεύξεσθε εις τας πόλεις υμών και εξαποστελώ θάνατον[3] εις υμάς  και παραδοθήσεσθε εις χείρας των εχθρών ………..και φάγεσθε τας σάρκας των υιών υμών και τας σάρκας των θυγατέρων υμών φάγεσθε…..και διασπερώ υμάς  εις τα έθνη  και εξαναλώσει υμάς επιπορευομένη η μάχαιρα και εσται η γη υμών έρημος….».  (Λευ.  26:21-33, Βλ. και Ιερ. 7:34)

«Και εάν θέλετε και εισακούσητε μου τα αγαθά της γης φάγησθε. Εάν δε μη θέλετε, μηδέ εισακούσητε μου, μάχαιρα υμάς κατέδεται (θα σας καταφάει), το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα». (Ησ. 1:20)

Οι λόγοι  αυτοί  ειπώθηκαν στούς βιολογικούς απογόνους του Αβραάμ παραλήπτες της Παλαιάς Διαθήκης και εκπληρώθηκαν στην Αποκάλυψη.

1. Οι επτά πληγές

 «Και είδον άλλο σημείον εν τω ουρανώ μέγα και θαυμαστόν,αγγέλους επτά έχοντας πληγάς επτά τας εσχάτας, ότι εν αυταίς ετελέσθη ο θυμός του Θεού». (Αποκ. 15:1)

2. Η μάχαιρα

«Και εξήλθεν άλλος ίππος πυρρός, και τω καθημένω επ’αυτόν εδόθη αυτώ λαβείν την ειρήνην εκ της γης (του Ισραήλ) και ίνα αλλήλους σφάξουσιν (εμφύλιος) και εδόθη αυτώ μάχαιρα μεγάλη». (Αποκ. 6:4)

Ο Ιώσηπος μαρτυρεί: «Σε κάθε πόλη υπήρχε τώρα αναταραχή και εμφύλια διαμάχη και μόλις έπαιρναν ανάσα από τους Ρωμαίους έστρεφαν τα όπλα ο ένας κατά του άλλου. Διαμάχη σκληρή είχε ξεσπάσει ανάμεσα στους πολεμοχαρείς και τους φιλειρηνιστές».

«Οι Ρωμαίοι στρατηγοί παρακινούσαν τον Βεσπασιανό  να μην καθυστερεί , λέγοντας πώς είχαν σύμμαχο τη θεία πρόνοια πού έκανε τους εχθρούς (Ιουδαίους)  να τρώγονται  μεταξύ τους».

 «Δεν υπήρχε ούτε ένα μέρος της Ιουδαίας που να μην μοιραστεί τον όλεθρο της πρωτεύουσας».  (Ιουδ. Πόλ. ΒΛ.  Δ 131-132, 366, 409)

3. Εξαποστελώ θάνατον εις υμάς

«Και ότε ήνοιξεν την σφραγίδα την τετάρτην, ήκουσα φωνήν του τετάρτου ζώου λέγοντος, Έρχου και είδον και ιδού ίππος χλωρός και ο καθήμενος επάνω αυτού όνομα αυτώ θάνατος και ο άδης ηκολούθει μετ’ αυτού και εδόθη αυτοίς εξουσία επί το τέταρτον της γης αποκτείναι εν ρομφαία και εν λιμώ και εν θανάτω και υπό των θηρίων της γης». (Αποκ. 6:8)

Ο Ιώσηπος μαρτυρεί: «Κανένα σημείο στην πόλη (Ιερουσαλήμ) δεν είχε μείνει γυμνό, κάθε γωνία είχε το πτώμα της, θύμα του λοιμού η της εξέγερσης». (Ιουδ. Πόλ. ΒΛ. ΣΤ΄,  στιχ. 369)

Περισσότερες προειδοποιήσεις

Δευτερονόμιο 32:20-24. «Και είπεν αποστρέψω το πρόσωπον μου απ’ αυτών[1] και δείξω τι έσται αυτοίς επ’ εσχάτων ημερών[2] (το τέλος του Μωσαϊκού νόμου) ότι γενεά εξεστραμμένη (διεστραμμένη)[3] εστίν, υιοί οίς ουκ έστι πίστις εν αυτοίς …….συνάξω εις αυτούς κακά και τα βέλη μου[4] συντελέσω εις αυτούς τηκόμενοι λιμώ[5] (πείνα) και βρώσει ορνέων[6] και οπισθότονος ανίατος (σύσπαση των μυών κατά την διάρκεια της οποίας η κεφαλή και η ράχη αναστρέφονται εις τα οπίσω). Οδόντας θηρίων επαποστελώ εις αυτούς μετά θυμού συρόντων επι γήν». (Το ανωτέρω απόσπασμα είναι μέρος της ωδής του Μωυσή)

Και αυτός ο λόγος εκπληρώθηκε στην Αποκάλυψη.

1.       Θα αποστρέψω το πρόσωπο μου απ΄αυτών

«Ιδού αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος. Διότι σας λέγω δεν θέλετε με ιδεί εις το εξής, εωσού είπητε, Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». (Ματθ. 23:38-39)

«Ο ερχόμενος/αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου». Ο λόγος αυτός  αφορά το κήρυγμα στο όνομα του Ιησού. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Όστις δέχεται εσάς εμέ δέχεται, και όστις δέχεται εμέ δέχεται τον αποστείλαντά με». (Ματθ. 10:40)

«Οίδα δε ότι ερχόμενος προς υμάς εν πληρώματι ευλογίας Χριστού ελεύσομαι». (Ρωμ. 10:40)

2.      Ο έσχατες ημέρες

«Και ενώ εκάθητο επί του όρους των Ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ΄ ιδίαν λέγοντες, ειπέ προς υμάς πότε θέλουσι γίνει ταύτα και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;». (Ματθ. 24:2)

Το κήρυγμα του Πέτρου την ημέρα της πεντηκοστής

«Ήσαν δε εν Ιερουσαλήμ κατοικούντες Ιουδαίοι, άνδρες ευλαβείς από παντός έθνους των υπό τον ουρανόν  ............ Σταθείς δε ο Πέτρος μετά των ένδεκα, ύψωσε την φωνήν αυτού και ελάλησε προς αυτούς: Άνδρες Ιουδαίοι και πάντες οι κατοικούντες την Ιερουσαλήμ, τούτο ας ήναι γνωστόν εις εσάς και ακούσατε τους λόγους μου.  Διότι ούτοι δεν είναι μεθυσμένοι, καθώς εσείς νομίζετε, διότι είναι Τρίτη ώρα της ημέρας, (εννέα το πρωΐ), αλλά τούτο είναι το ρηθέν δια του προφήτου Ιωήλ. Και εν ταις εσχάταις ημέραις λέγει ο Θεός, θέλω εκχέει από του πνευματός μου επί πάσα σάρκα, (Κ.Δ.) και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και οι θυγατέρες σας  και οι νεανίσκοι σας θέλουσι ιδεί οράσεις ……………  και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις (τις έσχατες) θέλω εκχέει από του πνεύματος μου και θέλουσι προφητεύσει». (Πράξ. 2:14-18)

Οι Ιουδαίοι ζούσαν τις έσχατες ημέρες του Μωσαϊκού νόμου και ήταν επικείμενη η οργή του Θεού για όσους εξ’ αυτών, απείθησαν και αρνήθηκαν τον Ιησού Χριστό και εδίωξαν το σώμα του, την εκκλησία.

3.      Γενεά διεστραμμένη

« Ούτοι διεφθάρησαν, η κηλίς αυτών δεν είναι κηλίς των υιών αυτού, είναι γενεά σκολιά και διεστραμμένη». (Δευτ. 32:5)

«Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν. Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη, έως πότε θέλω είσθαι μεθ’ υμών; έως πότε θέλω υποφέρει υμάς; φέρετέ μοι αυτόν εδώ». (Ματθ. 17:17)

«Δια να γίνησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, μεταξύ των οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω». (Φιλιπ. 2:15)

«Και με άλλους πολλούς λόγους διεμαρτύρετο και προέτρεπε (ο Πέτρος), λέγων, Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς (ερχόταν η οργή του Θεού)». (Πράξ. 2:40)

«Ιδών (Ιωάννης ο βαπτιστής) δε πολλούς εκ των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ερχομένους εις το βάπτισμα αυτού, είπε προς αυτούς: Γεννήματα εχιδνών τις έδειξεν εις εσάς να φύγητε από της μελλούσης οργής;». (Ματθ. 3:7)

4.      Τα βέλη

«Και είδον και ιδού ίππος λευκός και ο καθήμενος επ’ αυτόν έχων τόξον (για να εκτοξεύσει τα βέλη της οργής του Θεού) και εδόθη αυτώ στέφανος και εξήλθεν νικών και ίνα νικήση». (Αποκ. 6:2)

«Και είδον τον ουρανόν ηνεωγμένον και ιδού ίππος λευκός και ο καθήμενος επ’αυτόν πιστός και αληθινός, και εν δικαιοσύνη κρίνει και πολεμεί οι δε οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός …………..και αυτός πατεί την ληνόν του οίνου του θυμού της οργής του Παντοκράτορος». (Αποκ. 19:11-16)

5.      Ο λιμός

«Και είδον και ιδού ίππος μέλας και ο καθήμενος επ’αυτόν έχων ζυγόν εν τη χειρί αυτού και ήκουσα ως φωνήν εν μέσω  των τεσσάρων ζώων λέγουσαν, Χοίνιξ σίτου δηναρίου και τρείς χοίνικες κριθών δηναρίου, και το έλαιον και τον οίνον μη αδικήσης».  (Αποκ. 6:5-6)

Εδώ περιγράφεται περίοδος πείνας (λιμός) κατά την πολιορκία της κάτω Ιερουσαλήμ από τον Τίτο όπως μας  ιστορεί και ο Ιώσηπος:  «Πολλοί αντάλλαξαν κρυφά τις περιουσίες τους με ένα μετρητή  σταριού, όσοι τύχαινε να είναι πιο πλούσιοι, και κριθαριού οι φτωχότεροι έπειτα τους έκλειναν στα πιο κρυφά μέρη των σπιτιών τους μερικοί  από την πλήρη ένδεια  έτρωγαν το σιτάρι ανάλεστο, ενώ άλλοι το έψηναν με όποιον τρόπο υπαγόρευε  η ανάγκη και ο φόβος». (Ιουδ. Πόλ. Ε:427)

Εδώ οι όροι της περιγραφής σαφώς προσδιορίζουν και τον ιστορικό χρόνο που έλαβαν χώρα τα δειχθέντα καθώς και το χρόνο συγγραφής του βιβλίου.

Το λεξικό αρχαίας Ελληνικής γλώσσης του Ιωάν.Δρ. Σταματάκου λέει:

 Ζυγόν = η φάλαγξ του ζυγού (της ζυγαριάς), η σιδηρά δηλ. οριζοντία, η συνδέουσα και συγκρατούσα εις τα άκρα της τας δύο πλάστιγγας.

Χοίνιξ = μέτρον χωρητικότητος ξηρών προϊόντων, ισούτο με 315 δράμια. Μία χοίνιξ σίτου ήτο το ημερίσιον σιτηρέσιον του στρατιώτου, η τουλάχιστον του δούλου. (Βλ. Ιεζεκ. 45:10-11 Ο΄)

 Δηνάριον = ρωμαϊκόν νόμισμα ισον με μία δραχμή.

Ο ζυγός, η χοίνιξ και το δηνάριο,  ήταν όλα εις χρήση τον πρώτο αιώνα μ.Χ.

6.      Βρώσει ορνέων

«Και είδον ένα άγγελον εστώτα εν τω ηλίω και έκραξεν φωνή μεγάλην λέγων πάσιν τοις ορνέοις τοις πετομένοις εν μεσουρανήματι, Δεύτε συνάχθητε εις το δείπνον το μέγα του Θεού ίνα φάγητε σάρκας βασιλέων και σάρκας χιλιάρχων και σάρκας ισχυρών και σάρκας ίππων και των καθημένων επ’αυτών  και σάρκας πάντων ελευθέρων τε και δούλων και μικρών και μεγάλων». (Αποκ. 19:17-18)

Άλλη μαρτυρία

 «Και καταλύσω εκ πόλεων Ιούδα και εκ διόδων Ιερουσαλήμ φωνήν ευφραινομένων και φωνήν χαιρόντων, φωνήν νυμφίου και φωνήν νύμφης ότι εις ερήμωσιν έσται πάσα η γη». (Ιερ. 7:34)

Και αυτός ο λόγος εκπληρώθηκε στην Αποκάλυψη.

«Και φώς λύχνου ου μη φανή εν σοι έτι, και φωνή νυμφίου και νύμφης ου μη ακουσθή εν σοι έτι, ότι οι έμποροι σου ήσαν οι μεγιστάνες της γής, ότι εν τη φαρμακεία σου επλανήθησαν πάντα τα έθνη, και εν αυτή αίμα προφητών και αγίων ευρέθη και πάντων των εσφαγμένων επι της γης». (Αποκ. 18:23)

Οι ιουδαίοι συμφώνησαν να υποστούν τις συνέπειες των πράξεων τους

"Λέγει αυτοίς ο Πιλάτος, τι ουν ποιήσω Ιησούν τον λεγόμενον Χριστόν; λέγουσιν πάντες, Σταυρωθήτω. Ο δε έφη, τι κακόν εποίησεν; οι δε περισσώς έκραζον λέγοντες, Σταυρωθήτω. Ιδών δε ο Πιλάτος ότι ουδέν ωφελεί αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται, λαβών ύδωρ απενίψατο τας χείρας απέναντι του όχλου λέγων, Αθώος είμι από του αίματος τούτου υμείς όψεσθε. Και αποκριθείς πας ο λαός είπεν, Το αίμα αυτού εφ' υμάς και επί τα τέκνα ημών».  (Ματθ. 27:22-25)

«Ηκολούθει δε αυτώ πολύ πλήθος του λαού (Ιουδαίοι) και γυναικών αι εκόπτοντο (κόπτομαι = κτυπώ το στήθος μου, η την κεφαλήν μου από θλίψη) και εθρήνουν αυτόν. Στραφείς δε προς αυτάς ο Ιησούς είπεν, θυγατέρες Ιερουσαλήμ, μη κλαίετε επ’ εμέ, πλην εφ΄εαυτάς κλαίετε και επί τα τέκνα υμών, ότι έρχονται ημέραι εν αις ερούσιν, Μακάριαι αι στείραι και αι κοιλίαι αι ουκ εγέννησαν και μαστοί οι ουκ έθρεψαν. Τότε άρξονται λέγειν τοις όρεσιν Πέσετε εφ΄ημάς και τοις βουνοίς Καλύψατε ημάς ότι ει εν τω υγρώ ξύλω ταύτα ποιούσιν, εν τω ξηρώ τι γένηται;». (Λουκ. 23:27-30,   Ωσηέ 10:8)

Ο λόγος αυτός έγινε στις γυναίκες της Ιερουσαλήμ (Ιουδαίες) και αφορούσε αυτές και τα παιδιά τους και εκπληρώθηκε στην Αποκάλυψη.

«Και οι βασιλείς της γης και οι μεγιστάνες και οι χιλίαρχοι και οι πλούσιοι και οι ισχυροί και πας δούλος και ελεύθερος έκρυψαν εαυτούς εις τα σπήλαια και εις τας πέτρας των ορέων και λέγουσιν τοίς όρεσιν και ταις πέτραις, Πέσετε εφ’ ημάς και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επι του θρόνου και από της οργής του αρνίου, ότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού και τις δύναται σταθήναι;». (Αποκ. 6:15-17)

Η γη του Ισραήλ

Όταν ο Θεός έφερε τον κατά σάρκα Ισραήλ στην γη της επαγγελίας έθεσε τα όρια κατοικίας τους και τους είπε: «αύτη έσται υμίν η γη και τα όρια αυτής κύκλω».  Όταν λοιπόν ο Θεός τους μιλούσε με τους προφήτες είχε ως κέντρο αναφοράς την γη αυτή του Ισραήλ, την Αγία γη, όχι τον πλανήτη γη. (Αρ.  34:12)

«Και ειπέ προς τον λαόν της γης: Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός περί των κατοίκων της Ιερουσαλήμ και περί της γης του Ισραήλ, θέλουσι φάγει τον άρτον αυτών μετά αγωνίας και θέλουσι πίει το ύδωρ αυτών μετά εκστάσεως· διότι η γη αυτής θέλει ερημωθή από του πληρώματος αυτής, διά την ανομίαν πάντων των κατοικούντων εν αυτή».  (Ιεζ. 12:19)

«Και μετώκισε (ο βασιλεύς της Βαβυλώνος) την Ιερουσαλήμ…..και ουκ υπελείφθη πλήν οι πτωχοί της γης ….. και τους ισχυρούς της γης απήγαγεν εις αποικεσία…». (Δ΄Βασ. 24:14-15)

«Μη μολύνετε λοιπόν την γην εις την οποίαν θέλετε κατοικήσει, εν μέσω της οποίας εγώ κατοικώ, διότι εγώ ο Κύριος είμαι ο κατοικών εν μέσω των υιών Ισραήλ». (Αρ. 35:34)

«Kαι εισήλθατε και εμιάνατε την γην μου και την κληρονομίαν μου έθεσθε εις βδέλυγμα, οι ιερείς ουκ είπαν πού έστι Κύριος….». (Ιερ. 2:7-8, 3:2)

«Αναγγείλατε εν τω Ιούδα και ακουσθήτω εν Ιερουσαλήμ, είπατε, σημάνατε επι της γής σάλπιγγι και κεκράξατε μέγα». (Ιερ. 4:5)

«Άκουε γη ιδού εγώ επάγω επι τον λαόν τούτον κακά, τον καρπόν αποστροφής αυτών,ότι τον λόγων μου ου προσέσχον και τον νόμον μου απώσαντο». (Ιερ. 6:19)

«Και καταλύσω εκ πόλεων Ιούδα και εκ διόδων Ιερουσαλήμ φωνήν ευφραινομένων και φωνήν χαιρόντων, φωνήν νυμφίου και φωνήν νύμφης ότι εις ερήμωσιν έσται πάσα η γη». (Ιερ. 7:34, Αποκ. 18:23) 

«Γη γη άκουε λόγον κυρίου ….». (Ιερ. 22:29)

Η κρίσις της μεγάλης  πόρνης

«Πώς εγένετο πόρνη πόλις πιστή Σιών πλήρης κρίσεως εν η δικαιοσύνη εκοιμήθη  εν αυτή, νύν δε φονευταί». (Ησ. 1:21)

«Ακούσατε λοιπόν τούτο, αρχηγοί του οίκου Ιακώβ και άρχοντες του οίκου Ισραήλ, οι βδελυττόμενοι την κρίσιν και διαστρέφοντες πάσαν ευθύτητα, οι οικοδομούντες την Σιών εν αίματι και την Ιερουσαλήμ εν ανομία». (Μιχ. 3:9-10)

«Και ήλθεν εις εκ των επτά αγγέλων των εχόντων τας επτά φιάλας [με τις οποίες ετελέσθη ο θυμός του Θεού (15:1)] και ελάλησεν μετ’ εμού λέγων, Δεύρο, δείξω σοι το κρίμα (την κρίσι) της πόρνης της μεγάλης της καθημένης επί υδάτων πολλών, Μεθ’ ης επόρνευσαν οι βασιλείς τής γής και εμεθύσθησαν οι κατοικούντες την γην εκ του οίνου της πορνείας αυτής. Και απήνεγκεν με (με έφερε) εις έρημον εν πνεύματι και είδον γυναίκα καθημένην επί θηρίον κόκκινον, γέμοντα ονόματα βλασφημίας, έχων κεφαλάς επτά καὶ κέρατα δέκα. Και η γυνή ην περιβεβλημένη πορφυρούν καὶ κόκκινον καὶ κεχρυσωμένη χρυσίω και λίθω τιμίω καὶ μαργαρίταις, έχουσα ποτήριον χρυσούν εν τη χειρὶ αυτής γέμον βδελυγμάτων και τα ακάθαρτα της πορνείας αυτής. Και επί το  μέτωπον αυτής όνομα γεγραμμένον, μυστήριον. Βαβυλών ἡ μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης. Και είδον την γυναίκα μεθύουσαν (να μεθάει) εκ του αίματος των αγίων και εκ του αίματος των μαρτύρων Ιησού». (Αποκ. 17:1-6)

Η πόρνη η μεγάλη  που κάθεται επι υδάτων πολλών, είναι η γυναίκα που κάθεται επι το θηρίον, και είναι η πόλις η μεγάλη, Βαβυλών η πόλις η ισχυρά η φονεύουσα τους προφήτες και τους μάρτυρες του Ιησού.  (Αποκ. 17:18)

«Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ η αποκτείνουσα (φονεύουσα) τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν ….. ». (Ματθ. 23:37)

«Πλην πρέπει εγώ σήμερον και αύριον και την εφεξής ημέραν να υπάγω, διότι δεν είναι δυνατόν προφήτης να απολεσθή έξω της Ιερουσαλήμ». (Λουκ. 13:33)

Η Βαβυλώνα

«Ασπάζεται υμάς η εν Βαβυλώνι συνεκλεκτή και Μάρκος ο υιός μου (Α΄ Πέτρ. 5:13)». Η Βαβυλώνα  απ’ όπου έγραψε ο απόστολος Πέτρος ήταν η Βαβυλών της Αιγύπτου, σημερινό Κάϊρο, όπου ζούσαν πολλοί Ιουδαίοι.  Σήμερα υπάρχει εκεί Πατριαρχική Μονή και δίδονται ιστορικά στοιχεία στις  διευθύνσεις: http://www.patriarchateofalexandria.com/index.php?module=content&cid=002008

http://www.symbole.gr/litlif/theho/varthem/1197-petrusetroma

Στην Αποκάλυψη «η πόλις η μεγάλη»  καλείται πνευματικώς «Σόδομα» και «Αίγυπτος» και είναι η Ιερουσαλήμ «όπου ο Κύριος αυτών εσταυρώθη (11:8)» επίσης  καλείται πνευματικώς και «Βαβυλώνα».

Βιβλικές μαρτυρίες

Ποια ήταν η καταγωγή των Εβραίων

Οι Ιουδαίοι είχαν Χαλδαϊκή καταγωγή. Ο Αβραάμ ήτο από την Ούρ των Χαλδαίων.  Η Βαβυλώνα  ήταν η Χαλδαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Βαβυλώνα και με τον Χαλδαίο βασιλιά Ναβουχοδονόσoρ, έφτασε στο αποκορύφωμα της. Ο τελευταίος βασιλιάς της Βαβυλώνας  Βαλτάσαρ ήταν επίσης Χαλδαίος. (Γέν. 15:7, Εσδ. 5:12, Δαν. 5:30, Ιερ. 40:9)

Γιατί η Ιερουσαλήμ καλείται πνευματικώς Αίγυπτος

Ο Ιεζεκιήλ  ιστορεί  τα εξής: «Και  εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων. Υιέ ανθρώπου δύο γυναίκες ήσαν θυγατέρες μητρός μιάς και εξεπορνεύθησαν εν Αιγύπτω εν τη νεότητι αυτών εκεί έπεσον οι μαστοί αυτών εκεί διεπαρθενεύθησαν. (Ιεζ. 23:1-3)

 Γιατί η  Ιερουσαλήμ  καλείται πνευματικώς Βαβυλώνα

Ο Ιεζεκιήλ  ιστορεί  τα εξής: «Και τα ονόματα αυτών ην Οολά η πρεσβυτέρα και Οολιβά η αδελφή αυτής και εγένοντο μοι και έτεκον υιούς και θυγατέρας και τα ονόματα αυτών Σαμάρεια ην Οολά/οίκος Ισραήλ  δέκα  φυλές και Ιερουσαλήμ ην Οολιβά/οίκος Ιούδα δύο φυλές. Και εξεπόρνευσεν  η Οολά απ’εμού……… Και είδεν η αδελφή αυτής  Οολιβά και διέφθειρεν την επίθεσιν αυτής υπέρ αυτήν και την πορνείαν αυτής υπέρ την πορνεία της αδελφής της………και επέθετο επ’αυτούς τη οράσει οφθαλμών αυτής και εξαπέστειλεν αγγέλους προς αυτούς εις γην Χαλδαίων /γη της πατρίδος των. Και ήλθοσαν προς αυτήν υιοί Βαβυλώνος εις κοίτην καταλυόντων και εμίαινον αυτήν εν τη πορνεία αυτής  και εμιάνθη εν αυτοίς…….». (Ιεζ. 23:4-17)

Γιατί η Ιερουσαλήμ καλείται πνευματικώς Σόδομα

Ο Ησαΐας ιστορεί τα εξής: «Ακουε ουρανέ και ενωτίζου γη……  ουαί έθνος αμαρτωλόν, λαός πλήρης αμαρτιών, σπέρμα πονηρόν, υιοί άνομοι εγκατελίπατε τον Κύριον και παρωργίστε τον άγιον του Ισραήλ………..Ακούσατε λόγον Κυρίου, άρχοντες Σοδόμων (άρχοντες του Ισραήλ), προσέχετε νόμον Θεού λαέ Γομόρας (λαός Ισραήλ), τι μοι πλήθος των θυσιών υμών λέγει Κύριος πλήρης ειμί ολοκαυτωμάτων κριών και στέαρ αρνών και αίμα ταύρων και τράγων ου βούλομαι». (Ησ. 1:2-10)

«Εκ γαρ αμπέλου Σοδόμων η άμπελος αυτών, και η κληματίς αυτής εκ Γομόρας». (Δευτ. 32:32)

Τα Ουαί του Κυρίου ήταν για την Ιερουσαλήμ

«Ουαί ουαί, η πόλις η μεγάλη, Βαβυλών η πόλις η ισχυρά, ότι μια ώρα ήλθεν η κρίσις σου (σύγκρινε με το 17:1). Και οι έμποροι της γης κλαίουσιν και πενθούσιν επ’ αυτήν, ότι τον γόμον  (φορτίο πλοίου) αυτών ουδείς αγοράζει ουκέτι γόμον χρυσού και αργυρού και λίθου τιμίου…… οι έμποροι τούτων οι πλουτήσαντες  απ’ αυτής από μακρόθεν στήσονται δια τον φόβον του βασανισμού αυτής κλαίοντες και πενθούντες λέγοντες, Ουαί ουαί η πόλις η μεγάλη η περιβεβλημένη βύσσινον και πορφύραν και κόκκινον και κεχρυσωμένη χρυσίω και λίθω τιμίω και μαργαρίτη (σύγκρινε με το 17:4), ότι μια ώρα ηρημώθη ο τοσούτος πλούτος. (Αποκ. 18:10-16)

Ηρημώθη ο τοσούτος πλούτος

Οι επιπτώσεις της καταστροφής της Ιερουσαλήμ ήταν καταστρεπτικές τόσο στην οικονομία όσο και σε όλες τις δομές του Ιουδαϊκού έθνους. Ο Ναός, όπως και όλοι οι ναοί του αρχαίου κόσμου, ήταν πηγή εσόδων για το Ισραήλ. Οι τελετές, θυσίες, εξαγνισμοί και κάθε δραστηριότητα του Ναού προσέλκυε πλήθος ντόπιων και ξένων επισκεπτών καθιστώντας τον κέντρο εμπορίου και ενισχύοντας την οικονομία του Ισραήλ. Ο πόλεμος επέφερε την οικονομική του καταστροφή.

«Ο πλούτος σας εσάπη και τα ιμάτιά σας έγειναν σκωληκόβρωτα,

ο χρυσός σας και ο άργυρος εσκωρίασε, και η σκωρία αυτών θέλει είσθαι εις μαρτυρίαν εναντίον σας και θέλει φάγει τας σάρκας σας ως πυρ. Εθησαυρίσατε διά τας εσχάτας ημέρας». (Ιάκ. 5:2)

Εξέλθετε ο λαός μου

Όπως σε περίοδο πολέμου οι εμπλεκόμενες χώρες αποσύρουν τις πρεσβείες τους εκατέρωθεν, έτσι και ο Κύριος Ιησούς απέσυρε τους πρεσβευτές του από την Ιερουσαλήμ « υπέρ Χριστού ούν πρεσβεύομεν ως του Θεού παρακαλούντος δι’ ημών». (Β΄ Κορ. 5:20)

«Εξέλθατε ο λαός μου (τα τέκνα της επαγγελίας/οι πρέσβεις) εξ’ αυτής ινα μη συγκοινωνήσητε ταίς αμαρτίαις αυτής και εκ των πληγών αυτής ινα μη λάβητε, ότι εκολλήθησαν αυτής αι αμαρτίαι άχρι του ουρανού και εμνημόνευσεν ο Θεός τα αδικήματα αυτής». (Αποκ. 18:4-5)

«Όταν δε ίδετε κυκλουμένην υπό στρατοπέδων Ιερουσαλήμ, τότε γνώτε ότι ήγγικεν η ερήμωσις αυτής., τότε οι εν τη Ιουδαία φευγέτωσαν εις τα όρη και οι εν μέσω αυτής εκχωρείτωσαν (ας αναχωρήσουν) και οι εν ταις χώραις (στην ύπαιθρο) μη εισερχέσθωσαν εις αυτήν, ότι ημέραι εκδικήσεως αύται εισίν του πλησθήναι πάντα τα γεγραμμένα».  (Λουκ. 21:20-23)

Ο καιρός της εκδίκησης τού Θεού είχε φθάσει

«Ευφράνθητε έθνη μετα του λαού αυτού (τα τέκνα της επαγγελίας) και ενισχυσάτωσαν αυτώ πάντες υιοί Θεού, ότι το αίμα των υιών αυτού εκδικάται και εκδικήσει και ανταποδώσει δίκην τοις εχθροίς και τοις μισούσιν ανταποδώσει και εκκαθαριεί Κύριος την γην του λαού αυτού». (Δευτ. 32:43)

«Ότι εκπλυνεί  Κύριος τον ρύπον των υιών και των θυγατέρων Σιών και το αίμα εκκαθαριεί εκ μέσου αυτών εν πνεύματι κρίσεως και πνεύματι καύσεως». (Ησ. 4:4)

«Ιδού γαρ Κύριος από του αγίου αυτού επάγει την οργήν επι τους ενοικούντας επι της γής και ανακαλύψει η γη το αίμα αυτής και ου κατακαλύψει τους ανηρημένους (πεφονευμένους) επ’ αυτής». (Ησ. 26:21)

«Ουαί ταίς εν γαστρί εχούσαις και ταίς θηλαζούσαις εν εκείναις ταις ημέραις, έσται γαρ ανάγκη μεγάλη επι της γής και οργή τω λαώ τούτω». (Λουκ. 21:23)

Οι εσφαγμένοι άγιοι έκραζαν για εκδίκηση

«Και ότε ήνοιξεν την Πέμπτην σφραγίδα, είδον υποκάτω του θυσιαστηρίου τας ψυχάς των εσφαγμένων δια τον λόγον του θεού και δια την μαρτυρίαν ην είχον και έκραξαν φωνή μεγάλη λέγοντες, έως πότε ο Δεσπότης ο Άγιος και Αληθινός, ου κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών εκ των κατοικούντων επι τη γης; Και εδόθη αυτοίς εκάστω στολή λευκή και ερρέθη αυτοίς ινα αναπαύσονται ετι χρόνον μικρόν, έως πληρωθώσιν και οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών οι μέλλοντες αποκτέννεσθαι ως και αυτοί». (6:9-11)

Και αυτή η ρήση εκπληρώθηκε.

«Δια τούτο και η σοφία του θεού είπεν,  αποστελώ εις αυτούς προφήτας και αποστόλους, και εξ’ αυτών αποκτενούσιν και διώξουσιν, ινα εκζητηθή το αίμα πάντων των προφητών το εκκεχυμένον από καταβολής κόσμου από της γενεάς ταύτης, από αίματος Άβελ έως αίματος Ζαχαρίου του απολομένου μεταξύ του θυσιαστηρίου και του οίκου. Ναι λέγω υμίν εκζητηθήσεται από της γενεάς ταύτης». (Λουκ. 11:49-51)

«Και είδον την γυναίκα μεθύουσα εκ του αίματος των αγίων (προφήτες Π. Διαθήκης) και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού». (Αποκ. 17:6)

Ο Θεός άνοιξε την κιβωτό της διαθήκης ( Παλαιά Διαθήκη με τις γεγραμμένες κρίσεις) και απάντησε στις κραυγές των σφαγμένων αγίων και μαρτύρων του Ιησού κατά το γεγραμμένο.

«Και ηνοίγη ο ναός του Θεού ο εν τω ουρανώ και ώφθη η κιβωτός της διαθήκης εν τω  ναώ αυτού και εγένετο αστραπαί και φωναί και βρονταί και σεισμός και χάλαζα μεγάλη». (Αποκ. 11:19)

«Ουαί ουαί, η πόλις η μεγάλη, εν η επλούτησαν πάντες οι έχοντες τα πλοία εν τη θαλάσση εκ της τιμιότητος (πολυτελή πραγμάτεια) αυτής, ότι μια ώρα ηρημώθη. Ευφραίνου επ’ αυτή, ουρανέ και οι άγιοι και οι απόστολοι, και οι προφήται ότι έκρινεν ο Θεός το κρίμα υμών εξ’αυτής. Και ήρεν (εσήκωσε) εις άγγελος ισχυρός λίθον ως μύλινον μέγαν και έβαλεν εις την θάλασσαν λέγων: Ούτως  ορμήματι βληθήσεται Βαβυλών η μεγάλη πόλις και ου μη ευρεθή έτι. Και φωνή κιθαρωδών και μουσικών και αυλητών και σαλπιστών ου μη ακουσθή εν σοι έτι, και πας τεχνίτης πάσης τέχνης ου μη ευρεθή εν σοι ετι, και φωνή μύλου ου μη ακουσθή εν σοι ετι, και φώς λύχνου ου μη φανή εν σοι ετι, και φωνή νυμφίου και νύμφης ου μη ακουσθή εν σοι έτι, ότι οι έμποροι σου ήσαν οι μεγιστάνες της γης, ότι εν τη φαρμακεία σου επλανήθησαν πάντα τα έθνη, και εν αυτή αίμα προφητών και αγίων ευρέθη και πάντων των εσφαγμένων επι της γης». (Αποκ. 18:19-24)

«Αναστήσονται οι νεκροί και εγερθήσονται οι εν τοις μνημείοις και ευφρανθήσονται οι εν τη γη η γαρ δρόσος η παρά σου ίαμα αυτοίς έστιν η δε γη των ασεβών πεσείται». (Ησ. 26:19)

«Αλληλουϊά, η σωτηρία και η δόξα και η δύναμις του Θεού ημών ότι αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις αυτού ότι έκρινεν την πόλιν την μεγάλην ήτις έφθειρεν την γην εν τη πορνεία αυτής και εξεδίκησεν το αίμα των δούλων αυτού εκ χειρός αυτής». (Αποκ. 19:1-2)

Ισραήλ η άμπελος

Απευθυνόμενος ο Κύριος  με τους προφήτες στο λαό Ισραήλ λέγει:

«Εγώ δε εφύτευσα  σε άμπελον καρποφόρον πάσαν αληθινήν πώς εστράφης εις πικρίαν, η άμπελος η αλλοτρία; (ξένη προς εμέ)». (Ιερ. 2:21)

«Άμπελος ευκληματούσα Ισραήλ ο καρπός ευθηνών αυτής κατά το πλήθος των καρπών αυτής επλήθυνε τα θυσιαστήρια κατά τα αγαθά της γης αυτού ωκοδόμησε στήλας (ειδωλολατρικά θυσιαστήρια). Εμέρισαν καρδίας αυτών, νύν αφανισθήσονται». (Ωσ. 10:1-2)

 «Άμπελον εξ Αιγύπτου μετήρας (μετέφερες), εξέβαλες έθνη και κατεφύτευσας αυτήν». (Ψαλμ. 79:9, 80:8)

«Ο Θεός των δυνάμεων, επίστρεψον δη, και επίβλεψον εξ’ ουρανού και ιδέ και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην…». (Ψαλμ. 79:15, 80:14)

Ομοίως στον Ησαΐα:

«Άσω δη τω ηγαπημένω άσμα του αγαπητού μου τω αμπελώνι μου, αμπελών εγενήθη τω ηγαπημένω εν κέρατι εν τόπω πίονι (εύφορο). Και φραγμόν περιέθηκα και εχαράκωσα και εφύτευσα άμπελον Σωρήχ και ωκοδόμησα πύργον εν μέσω αυτού και προλήνιον (πατητήρι) ώρυξα εν αυτώ και έμεινα του ποιήσαι σταφυλήν, εποίησε δε ακάνθας, και νύν οι ενοικούντες εν Ιερουσαλήμ και άνθρωπος του Ιούδα, κρίνατε εν εμοί και αναμέσον του αμπελώνος μου. Τι ποιήσω έτι τω αμπελώνι μου και ούκ εποίησα αυτώ; Διότι έμεινα του ποιήσαι σταφυλήν, εποίησε δε ακάνθας. Νυν δε αναγγελώ υμίν τι εγώ ποιήσω τώ αμπελώνι μου. Αφελώ τον φραγμόν αυτού και έσται εις διαρπαγήν και καθελώ τον τοίχον αυτού και έσται εις καταπάτημα. Και ανήσω (εγκαταλείψω) τον αμπελώνα μου και ου τμηθή (κλαδευτεί), ουδέ μη σκαφή και αναβήσονται εις αυτόν ως εις χέρσον (ακαλλιέργητος  γη) άκανθαι. Και ταις νεφέλαις εντελούμαι του μη βρέξαι εις αυτόν υετόν. Ο γαρ αμπελών Κυρίου Σαβαώθ οίκος του Ισραήλ έστι και άνθρωπος του Ιούδα νεόφυτον ηγαπημένον. Έμεινα του ποιήσαι κρίσιν, εποίησε δε ανομίαν και ου δικαιοσύνη, αλλά κραυγήν».  (Ησ. 5:1-7) (Βλ. και Ματθ. κεφ. 21)

Ο τρυγητός του λαού Ισραήλ

«Και άλλος άγγελος  εξήλθεν εκ του ναού τού εν τω ουρανώ έχων και αυτός δρέπανον οξύ. Και άλλος άγγελος εξήλθεν εκ του θυσιαστηρίου έχων εξουσίαν επί του πυρός, και εφώνησεν φωνή μεγάλη τω έχοντι το δρέπανον το οξύ λέγων. Πέμψον σου το δρέπανον το οξύ και τρύγησον τους βότρυας της αμπέλου της γής, ότι ήκμασαν αι σταφυλαί αυτής. Και έβαλεν ο άγγελος το δρέπανον αυτού εις την γήν και ετρύγησεν την άμπελον της γής και έβαλεν εις την ληνόν του θυμού του Θεού τον μέγαν». (Αποκ. 14:17-19)

Με την διεθνοποίηση του Χριστιανισμού που τελέσθηκε στην γενεά των αποστόλων και την εκπλήρωση της οργής του Θεού το 70 μ.Χ. κατά της Ιερουσαλήμ, ολοκληρώθηκε η Παλαιά Διαθήκη. Σήμερα ζούμε στον ατελεύτητο αιώνα της Καινής  Διαθήκης της χάριτος  δια Ιησού Χριστού. (Ρωμ. 16:26)

«Ούτως γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν τον μονογενή έδωκεν, ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον. Ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον υιόν εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’ ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού, ο πιστεύων εις αυτόν ου κρίνεται,  ο δε μη πιστεύων ήδη κέκριται, ότι μη πεπίστευκεν εις το όνομα του μονογενούς υιού του Θεού. Αύτη δε έστιν η κρίσις ότι το φώς ελήλυθεν εις τον κόσμον και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος η το φώς, ην γαρ αυτών πονηρά τα έργα». (Ιωάν. 3:16-19)

Η κρίσις στην Καινή Διαθήκη είναι ότι όσοι δεν αγαπούν το φώς του Ιησού Χριστού του αληθινού Θεού παραμένουν στο σκότος εις την αιωνιότητα.  (Α΄ Ιωάν. 5:20)

Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού μετά του πνεύματος υμών.

Αμήν

Πάντες δὲ οἱ προφῆται….. κατήγγειλαν τὰς ἡμέρας ταύτας

Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Προφήτης που θα έφερνε το μήνυμα της Ανάστασης  και της Ζωής αλλά θα προφήτευε και τις έσχατες ημέρες του γράμματος του Νόμου και της διακονίας του θανάτου.

«Μωϋσῆς μὲν εἶπεν ὅτι Προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει κύριος ὁ θεὸς ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ· αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατὰ πάντα ὅσα ἂν λαλήσῃ πρὸς ὑμᾶς. ἔσται δὲ πᾶσα ψυχὴ ἥτις ἂν μὴ ἀκούσῃ τοῦ προφήτου ἐκείνου ἐξολεθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ. καὶ πάντες δὲ οἱ προφῆται ἀπὸ Σαμουὴλ καὶ τῶν καθεξῆς ὅσοι ἐλάλησαν καὶ κατήγγειλαν τὰς ἡμέρας ταύτας.» (Πράξ. 3:22-24 SBLGNT)

Ο απόστολος Πέτρος μετά το θαύμα της θεραπείας του παραλυτικού που καθόταν μπροστά στην Ωραία Πύλη του Ναού, πήρε το λόγο και έκανε μια σπουδαία διακήρυξη – προφητεία.

«Και τώρα, αδελφοί, ξέρω ότι από άγνοια πράξατε όπως ακριβώς και οι άρχοντές σας. Ο Θεός, όμως, όσα προανάγγειλε με το στόμα όλων των προφητών ότι επρόκειτο να πάθει ο Χριστός του, τα εκπλήρωσε έτσι. Μετανοήστε, λοιπόν, και επιστρέψτε στο Θεό, για να εξαλειφτούν οι αμαρτίες σας, ώστε να έρθουν καιροί αναψυχής από το πρόσωπο του ΚΥΡΙΟΥ και να αποστείλει τον προκαθορισμένο για σας Χριστό Ιησού, τον οποίο, βέβαια, πρέπει ο ουρανός να δεχτεί μέχρι τους χρόνους της  αποκατάστασης όλων αυτών που μίλησε ο Θεός με το στόμα των άγιων προφητών του από την αρχή του αιώνα.» (Πράξ. 3:17-21 Μεταγλώττιση)

Ο Πέτρος τους έδωσε παρηγορητικά λόγια γεμάτα αγάπη και συγχώρεση, όπως το Πνεύμα του Ιησού έβαζε στην καρδιά του.

Πρώτα τους είπε ότι από άγνοια έκαναν ότι έκαναν. Εάν επέστρεφαν και μετανοούσαν από την παράβαση τους εκείνες τις ημέρες θα εξαλείφονταν οι αμαρτίες τους. Στη συνέχεια θα έρχονταν καιροί αναψυχής καθώς θα ένιωθαν μέσα τους τη ζωή που θα τους χάριζε το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Το αποκορύφωμα της ευλογίας του Θεού εξαιτίας της επιστροφής τους σ’ Αυτόν θα ήταν να στείλει σ’ αυτούς για Δεύτερη φορά τον προκαθορισμένο Αρχιερέα και Βασιλιά τους Κύριο Ιησού Χριστό.

Όμως ο Πέτρος κινούμενος από το ίδιο Άγιο Πνεύμα που κινούσε όλους τους προφήτες,  αποκάλυψε την σημασία της προφητείας που είχε δώσει ο Θεός στον Μωυσή για τον Προφήτη που θα έστελνε στις έσχατες ημέρες  του αιώνα της Βασιλείας του σαρκικού λαού Του.

Αυτός ο Προφήτης θα εγειρόταν ανάμεσα από τους Ιουδαίους εκείνων των εσχάτων ημερών της γενιάς των Αποστόλων. Μάλιστα ο Πέτρος προσδιόρισε αυστηρά τον χρόνο της εκπλήρωσης όλων των  προφητειών που έκαναν οι προφήτες, ότι ήταν εκείνες οι ημέρες που ζούσαν.

«Καὶ πάντες δὲ οἱ προφῆται ἀπὸ Σαμουὴλ καὶ τῶν καθεξῆς ὅσοι ἐλάλησαν καὶ κατήγγειλαν τὰς ἡμέρας ταύτας.»

Όσοι ξέρουν αρχαία ελληνικά γνωρίζουν ότι η φράση «τὰς ἡμέρας ταύτας» αφορούσε τις ημέρες που ζούσε η γενιά που απέρριψε τον Κύριο Ιησού Χριστό.

«Αφενός ο Μωυσής είπε: Προφήτη θα αναστήσει για σας ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός σας από τους αδελφούς σας όπως εμένα· αυτόν να ακούτε σε όλα όσα μιλήσει προς εσάς.

Και θα συμβεί κάθε ψυχή που δε θα ακούσει τον προφήτη εκείνο να εξολοθρευτεί από το λαό. Και αφετέρου όλοι οι προφήτες από [το] Σαμουήλ και μετέπειτα, όσοι μίλησαν ανάγγειλαν, πράγματι, τις ημέρες αυτές.» (Πράξ. 3:22-24 Μεταγλώττιση)

Ο Ιησούς Χριστός είχε πει στους μαθητές Του στη διάρκεια της διακονίας Του:

«ΚΑΙ αφού παρέδωσαν τον Ιωάννη, ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού, και λέγοντας, ότι: Ο καιρός συμπληρώθηκε και η βασιλεία τού Θεού πλησίασε· μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο.» (Μάρκ. 1:14-15 Φίλος)

Όταν ο Ιησούς βρέθηκε στη συναγωγή της πατρίδας του της Ναζαρέτ επεσήμανε την περίοδο, όπου ο Κύριος θα έδειχνε ανοχή και έλεος πάνω σε όσους θα επέστρεφαν και θα μετανοούσαν για τις ανομίες τους.

Του έδωσαν τότε το βιβλίο του προφήτη Ησαΐα, κι αυτός, αφού ξετύλιξε το βιβλίο, βρήκε το σημείο όπου ήταν γραμμένη τούτη η προφητεία:

«Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου, γι' αυτό και με έχρισε. Με έστειλε με σκοπό σε φτωχούς να αναγγείλω μήνυμα χαράς, να γιατρέψω εκείνους που έχουν συντριμμένη την καρδιά, σε αιχμαλώτους να κηρύξω την απελευθέρωση και σε τυφλούς την ανάκτηση της όρασης. Συγχωρημένους ν' αποστείλω τους καταβλημένους. Ν' αναγγείλω μια δεκτή από τον Κύριο χρονική περίοδο συγχώρησης.» (Λουκ. 4:17-21 Λόγος)

Κατόπιν, αφού τύλιξε το βιβλίο, το έδωσε στον υπηρέτη και κάθισε ενώ τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν καρφωμένα πάνω του.

Άρχισε τότε να τους λέει: «Σήμερα έχει εκπληρωθεί η προφητεία αυτή για σας που την ακούσατε».

Στις έσχατες τούτες ημέρες μάς μίλησε μέσω [του] Υιού

Ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής που γράφτηκε πριν τη καταστροφή της Ιερουσαλήμ κάπου ανάμεσα στο 64  και 69 μ.Χ. δηλώνει ότι ο Ιησούς ήρθε «ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων». Είναι το λιγότερο ανοησία να επικαλείται κάποιος ότι η φράση «ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων» αφορά  τις δήθεν έσχατες ημέρες που ζούμε  εμείς σήμερα.

«Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, ὃν ἔθηκεν κληρονόμον πάντων, δι’ οὗ καὶ ἐποίησεν τοὺς αἰῶνας·» (Εβρ. 1:1-2 [SBLGNT])

Ο Κύριος πράγματι ήρθε στο Τ Ε Λ Ο Σ των ημερών του Νόμου και των Προφητών, που ταυτόχρονα συνυπήρχε μαζί με τη Καινή Διαθήκη των ημερών των Αποστόλων και μαθητών του Ιησού Χριστού.

Γι΄ αυτές τις ημέρες μίλησε ο Πέτρος όταν είπε:

«Και θα συμβεί κάθε ψυχή που δε θα ακούσει τον προφήτη εκείνο να εξολοθρευτεί από το λαό. Και αφετέρου όλοι οι προφήτες από [το] Σαμουήλ και μετέπειτα, όσοι μίλησαν ανάγγειλαν, πράγματι, τις ημέρες αυτές.» (Πράξ. 3:23)

Όσοι από τους Εβραίους εκείνης της εποχής δεν αποδεχόντουσαν τις προτροπές της αγάπης του Ιησού και των Αποστόλων Του και αρνούνταν την σταύρωση, την ταφή και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού,  θα αντιμετώπιζαν τις συνέπειες των ίδιων των πράξεων τους. Η  ερήμωση της αγαπημένης τους πόλης της Ιερουσαλήμ θα σήμαινε και την εξολόθρευση πολλών από εκείνους, που δεν είχαν μετανοήσει για το μίσος εναντίον του Ιησού και της Εκκλησίας Του.

Έτσι θα εκπληρωνόταν το υπόλοιπο της προφητείας που δεν ανέφερε ο Ιησούς την ημέρα που πήρε το λόγο για πρώτη φορά στη συναγωγή της πατρίδας του, της Ναζαρέτ. «για να κηρύξω χρόνον ευπρόσδεκτο στον Κύριο, και ημέρα εκδίκησης του Θεού μας …..» (Ησ. 61:2 Λόγος)

Τις είναι ο ψεύτης ειμή ο αρνούμενος ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Χριστός; Ούτος είναι ο Αντίχριστος

 Η άρνηση του ερχομού του Ιησού για πρώτη φορά σαν Μεσσία του Εβραϊκού έθνους τους οδήγησε  σε ένα «συλλογικό πνεύμα» αντίδρασης και πολέμου εναντίον του Ιησού Χριστού και των μαθητών Του.

Αυτό  το πονηρό πνεύμα αποτέλεσε «το πνεύμα του αντίχριστου», για το οποίο έγραψε ο Ιωάννης στις επιστολές του. Τελικά αυτό «το πνεύμα του αντίχριστου» έφτασε τις ημέρες πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού της να εκφραστεί μέσα από συγκεκριμένο πρόσωπο.

«Καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ ἁγίου καὶ οἴδατε πάντες· οὐκ ἔγραψα ὑμῖν ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ’ ὅτι οἴδατε αὐτήν, καὶ ὅτι πᾶν ψεῦδος ἐκ τῆς ἀληθείας οὐκ ἔστιν. τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ χριστός; οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν. πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει· ὁ ὁμολογῶν τὸν υἱὸν καὶ τὸν πατέρα ἔχει. ὑμεῖς ὃ ἠκούσατε ἀπ’ ἀρχῆς, ἐν ὑμῖν μενέτω· ἐὰν ἐν ὑμῖν μείνῃ ὃ ἀπ’ ἀρχῆς ἠκούσατε, καὶ ὑμεῖς ἐν τῷ υἱῷ καὶ ἐν τῷ πατρὶ μενεῖτε. καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία ἣν αὐτὸς ἐπηγγείλατο ἡμῖν, τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον.» (1Ιωάν. 2:20-25 SBLGNT)

«ὅτι πολλοὶ πλάνοι ἐξῆλθον εἰς τὸν κόσμον, οἱ μὴ ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστὸν ἐρχόμενον ἐν σαρκί· οὗτός ἐστιν ὁ πλάνος και ὁ ἀντίχριστος.» (2Ιωάν. 1:7 SBLGNT)

«καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν ἐκ τοῦ θεοῦ οὐκ ἔστιν· καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ τοῦ ἀντιχρίστου, ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη.» (1Ιωάν. 4:3 SBLGNT)

Μάλιστα γίνεται ακόμα πιο σαφής λέγοντας:

«Παιδάκια μου, είναι έσχατη ώρα· και καθώς ακούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουν· γι' αυτό γνωρίζουμε ότι είναι έσχατη ώρα. Βγήκαν από ανάμεσά μας, αλλά δεν ήσαν από μας· επειδή, αν ήσαν από μας, θα έμεναν μαζί μας. Αλλά [βγήκαν από ανάμεσά μας], για να φανερωθούν ότι όλοι δεν είναι από μας.» (1Ιωάν. 2:18-19 [Φίλος])

Ο απόστολος Ιωάννης σαν προφήτης «των εσχάτων ημερών», που ζούσε η γενιά του, προσδιόρισε ότι «το πνεύμα του αντίχριστου» ήταν τότε ήδη ανάμεσά τους. («καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη.» για το οποίο είχαν ακούσει ότι θα ερχόταν).

Όχι απλά ήταν «έσχατη ώρα» αλλά ήταν ανάμεσα τους και «το πνεύμα του αντίχριστου».

Κάποιοι λένε ότι αν και ο Ιωάννης είπε ότι  ήταν  τότε «έσχατη ώρα» δεν εννοούσε  στην κυριολεξία ότι τότε ήταν κοντά το ΤΕΛΟΣ. Ισχυρίζονται ότι σήμερα στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα είναι πιο κοντά από κάθε άλλη εποχή αυτή η «έσχατη ώρα». Σύμφωνα πάντα με αυτούς τους ερμηνευτές που μιλούν από την καρδιά τους και όχι από το Πνεύμα του Θεού η «έσχατη ώρα»  και το ΤΕΛΟΣ έχουν σχέση με τη δικιά μας γενιά και όχι την γενιά των αποστόλων.

Πολλοί θέλουσιν ελθεί εν τω ονόματί μου, λέγοντες ότι Εγώ είμαι και Ο καιρός επλησίασε.

«Ἐπηρώτησαν δὲ αὐτὸν λέγοντες· Διδάσκαλε, πότε οὖν ταῦτα ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖον ὅταν μέλλῃ ταῦτα γίνεσθαι;

ὁ δὲ εἶπεν· Βλέπετε μὴ πλανηθῆτε· πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες· Ἐγώ εἰμι καί· Ὁ καιρὸς ἤγγικεν· μὴ πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν. ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκαταστασίας, μὴ πτοηθῆτε· δεῖ γὰρ ταῦτα γενέσθαι πρῶτον, ἀλλ’ οὐκ εὐθέως τὸ τέλος. Τότε ἔλεγεν αὐτοῖς· Ἐγερθήσεται ἔθνος ἐπ’ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, σεισμοί τε μεγάλοι καὶ κατὰ τόπους λιμοὶ καὶ λοιμοὶ ἔσονται, φόβητρά τε καὶ σημεῖα ἀπ’ οὐρανοῦ μεγάλα ἔσται.» (Λουκ. 21:7-11 SBLGNT)

Η εμφάνιση πολλών ψευδόχριστων ήταν ένα πραγματικό γεγονός πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Πριν να έρθει «τὸ τέλος» του αιώνα της Παλαιάς Διαθήκης θα έρχονταν πολλοί ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες που θα έλεγαν « Ἐγώ εἰμι καί· Ὁ καιρὸς ἤγγικεν·» Ο Ιησούς τόνισε ιδιαίτερα ότι «να μην πορευθούν πίσω από αυτούς».

«και είπε σ' αυτούς: Άνδρες Ισραηλίτες, προσέχετε στον εαυτό σας για τούτους τούς ανθρώπους, τι πρόκειται να κάνετε. Επειδή, πριν από τις ημέρες αυτές, σηκώθηκε ο Θευδάς, λέγοντας τον εαυτό του ότι είναι κάποιος [μεγάλος], στον οποίο προσκολλήθηκε ένας αριθμός από άνδρες μέχρι 400· ο οποίος φονεύθηκε, [και] όλοι όσοι πείθονταν σ' αυτόν διαλύθηκαν, και κατάντησαν σε ένα τίποτε.

Ύστερα απ' αυτόν, σηκώθηκε ο Ιούδας ο Γαλιλαίος, κατά τις ημέρες τής απογραφής, και έσυρε πίσω του αρκετόν λαό· και εκείνος απολέστηκε, και όλοι όσοι πείθονταν σ' αυτόν διασκορπίστηκαν.» (Πράξ. 5:35-37 [Φίλος])

Γιατί ακόμα πολύ λίγος [χρόνος][ ][μένει], ο ερχόμενος θα έρθει και δε θα χρονίσει.

Ο Παύλος γνωρίζοντας τα λόγια του Ιησού και των άλλων Αποστόλων έγραψε τη Β’ Επιστολή του προς τους Θεσσαλονικείς των ημερών του, το 51 ή 52 μ.Χ., είκοσι (20) περίπου χρόνια πριν της καταστροφή της Ιερουσαλήμ  και προειδοποίησε, ότι θα ερχόταν πρώτα η αποστασία του λαού Ισραήλ και όσων θα εγκατέλειπαν την εκκλησία.  Μετά θα ακολουθούσαν τον γιο της ανομίας και της απώλειας,  πριν να έρθει η ένδοξη ημέρα του Κυρίου και της επισυναγωγής των αγίων στον Κύριο.

Η Β’ Θεσσαλονικείς Επιστολή γράφτηκε το 51 ή 52 μ.Χ..

«Σχετικά με το θέμα του ερχομού του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και της δικής μας σύναξης κοντά του, σας προτρέπουμε αδελφοί, να μην κλονίζεστε τόσο γρήγορα από το σωστό φρόνημα κι ούτε να θορυβηθείτε, πιστεύοντας πως έχει φτάσει τάχα η ημέρα του ερχομού του Κυρίου, ούτε εξαιτίας κάποιας διδαχής ούτε εξαιτίας κάποιου κηρύγματος ούτε εξαιτίας κάποιας επιστολής, που δήθεν προέρχεται από μας!

Προσέχετε να μη σας εξαπατήσει κανείς με κανέναν τρόπο. Γιατί δε θα έρθει η ημέρα εκείνη, αν δεν έρθει πρώτα η αποστασία και φανερωθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο γιος της απώλειας.» (2Θεσ. 2:1-3 Λόγος)

«εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι’ ἐπιστολῆς ὡς δι’ ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου.» (2Θεσ. 2:2 [SBLGNT])

Όμως ο συγγραφέας της Εβραίους επιστολής, που γράφτηκε ανάμεσα στο 64 με 69 μ.Χ., έρχεται να πει στους Εβραίους χριστιανούς των ημερών του, ότι δεν απέμενε πια πολύς χρόνος μέχρι τον ερχομό του Κυρίου, γιατί είχε έρθει η αποστασία στο λαό Ισραήλ και στην εκκλησία Του.

Όσοι από τον λαό Ισραήλ δέχτηκαν το ρήμα του Θεού εκείνες τις ημέρες και περίμεναν με υπομονή τα γεγραμμένα για εκείνες τις ημέρες αποτελούσαν την «αγαθή γη» που έφεραν τους καρπούς τους στον κατάλληλο καιρό και θα έπαιρναν τη μεγάλη ευλογία από τον Κύριο κατά το Δεύτερο Ερχομό Του. Αντίθετα όσοι άκουσαν το ρήμα του Θεού και δεν έμειναν σταθεροί και ενωμένοι γύρω από τον Γιο του Θεού τον Ιησού Χριστό αλλά στράφηκαν πίσω στα έργα του νομικισμού και των ανθρωπίνων παραδόσεων σαν  την καταραμένη γη γέμισαν «ἀκάνθας καὶ τριβόλους». Το ΤΕΛΟΣ «των απειθούντων και στα οπίσω συρομένων» ήταν η «ΚΑΥΣΗ», όπως αυτή έλαβε χώρα με την πολιορκία και την πυρπόληση της Iερουσαλήμ και του Ναού από τους Ρωμαίους τo 70 μ.Χ..

«καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησεν καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει· Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. ….. τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσιν καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.» (Λουκ. 8:8,15 [SBLGNT])

«καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό. τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσιν.» (Λουκ. 8:7,14 [SBLGNT])

«Ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας πνεύματος ἁγίου καὶ καλὸν γευσαμένους θεοῦ ῥῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος, καὶ παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας.

γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ’ αὐτῆς ἐρχόμενον πολλάκις ὑετόν, καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις δι’ οὓς καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ θεοῦ· ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς, ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν.» (Εβρ. 6:4-8 [SBLGNT])

Και θα είστε μισούμενοι από όλους για το όνομά μου

Ένα ακόμα σοβαρό σημάδι πριν να έρθουν οι ψευδόχριστοι  ήταν ο μεγάλος διωγμός που θα γινόταν εναντίον της εκκλησίας του Ιησού Χριστού στη γενιά των Αποστόλων.

«Πρὸ δὲ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφ’ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσιν, παραδιδόντες εἰς τὰς συναγωγὰς(των Εβραίων)  καὶ φυλακάς, ἀπαγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου· ἀποβήσεται ὑμῖν εἰς μαρτύριον. Θέτε οὖν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν μὴ προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι, ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντιστῆναι ἢ ἀντειπεῖν ἅπαντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν.

παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων καὶ ἀδελφῶν καὶ συγγενῶν καὶ φίλων, καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων(των απειθούντων Εβραίων) διὰ τὸ ὄνομά μου.» καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται. ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν. (Λουκ. 21:12-19 SBLGNT)

«διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς· ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν· ὅπως ἔλθῃ ἐφ’ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυννόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἅβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην.» (Ματθ. 23:34-36 [SBLGNT])

«και λουσμένοι το σώμα με καθαρό νερό, ας κρατάμε την ομολογία τής ελπίδας ασάλευτη· επειδή, είναι πιστός αυτός που υποσχέθηκε·

και ας φροντίζουμε ο ένας για τον άλλον, παρακινώντας σε αγάπη και καλά έργα· μη αφήνοντας το να συνερχόμαστε μαζί, όπως είναι συνήθεια σε μερικούς, αλλά προτρέποντας ο ένας τον άλλον· και μάλιστα, τόσο περισσότερο, όσο βλέπετε να πλησιάζει η ημέρα.» (Εβρ. 10:23-25 [Φίλος])

«αλλά κάποια φοβερή αναμονή κρίσης και έξαψη φωτιάς, η οποία πρόκειται να κατατρώει τούς ενάντιους. Αν κάποιος αθετήσει τον νόμο τού Μωυσή, με βάση τη μαρτυρία δύο ή τριών μαρτύρων, πεθαίνει χωρίς έλεος· στοχάζεστε πόσο χειρότερης τιμωρίας θα κριθεί άξιος αυτός που καταπάτησε τον Υιό τού Θεού, και νόμισε κοινό το αίμα της διαθήκης με το οποίο αγιάστηκε, και έβρισε το πνεύμα της χάρης; Επειδή, ξέρουμε αυτόν που είπε: «Σε μένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα κάνω ανταπόδοση», λέει ο Κύριος. Και πάλι: «Ο Κύριος θα κρίνει τον λαό του». Είναι φοβερό το να πέσει κάποιος σε χέρια τού ζωντανού Θεού.» (Εβρ. 10:27-31 Φίλος)

Ξέρουμε πολύ καλά ότι ο λαός του Κυρίου ήταν ο λαός Ισραήλ.

Ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής επιμένει ότι δεν θα αργούσε να έρθει ο ερχόμενος σαν Αρχιερέας και Βασιλιάς για Δεύτερη φορά. Από τη μια για να δικαιώσει τους πολλούς που θα διατηρούσαν τη πίστη τους και από την άλλη για να κρίνει όσους είχαν αποστατήσει από το λαό Ισραήλ και είχαν αρνηθεί τον Ιησού Χριστό για βασιλιά τους.

«Υπομονῆς γὰρ ἔχετε χρείαν ἵνα τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τὴν ἐπαγγελίαν· ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονίσει· ὁ δὲ δίκαιός μου ἐκ πίστεως ζήσεται, καὶ ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ. ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν, ἀλλὰ πίστεως εἰς περιποίησιν ψυχῆς.» (Εβρ. 10:36-39 [SBLGNT])

Η εγγύτητα λοιπόν της Δεύτερης Παρουσίας του Κυρίου Ιησού, ήταν ότι ο Ιωάννης  έβλεπε στις ημέρες της ζωής του πολλούς αντίχριστους γι΄αυτό και έγραφε ότι ήταν η «έσχατη ώρα».

Παρακάτω θα εξετάσουμε πως εκλάμβαναν οι ψευδοπροφήτες και ο λαός που τους ακολουθούσε τον χρόνο εκπλήρωσης της προφητείας των αληθινών προφητών. Ας ελπίσουμε ότι γνωρίζοντας την αλήθεια θα ελευθερωθούμε από φωνές πανικού και τρόμου που φέρνουν κάποιοι «δήθεν εμπνευσμένοι προφήτες», που λένε ότι ίσως στις ημέρες μας  θα έρθει το τέλος του κόσμου.

Ο αμπελώνας του Κυρίου  και οι κακοί εργάτες

Ο προφήτης Ησαΐας προφήτεψε  την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

«Και τώρα, κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, και άνδρες τού Ιούδα, κρίνετε, παρακαλώ, ανάμεσα σε μένα και στον αμπελώνα μου.

Τι ήταν δυνατόν να κάνω ακόμα στον αμπελώνα μου, και δεν του το έκανα σ' αυτόν; Γιατί, [λοιπόν], ενώ περίμενα να κάνει σταφύλια, έκανε αγριοστάφυλα;

Τώρα, λοιπόν, θα σας αναγγείλω τι θα κάνω εγώ στον αμπελώνα μου· θα αφαιρέσω τον φραγμό του, και θα καταφαγωθεί· θα χαλάσω τον τοίχο του, και θα καταπατηθεί· και θα τον κάνω έρημο· δεν θα κλαδευτεί ούτε θα σκαφτεί, αλλ' εκεί θα βλαστήσουν τριβόλια και αγκάθια· θα προστάξω ακόμα τα σύννεφα να μη βρέξουν επάνω του βροχή.

Αλλά, ο αμπελώνας τού Κυρίου των δυνάμεων είναι ο οίκος Ισραήλ, και οι άνδρες τού Ιούδα, το αγαπητό του φυτό· και περίμενε κρίση, εντούτοις, δέστε, καταδυνάστευση· δικαιοσύνη, εντούτοις, δέστε, κραυγή.» (Ησ. 5:3-7 [Φίλος])

Ο Κύριος Ιησούς είπε την παραβολή του αμπελώνα και του δούλων του Κυρίου του αμπελώνα που στάλθηκαν για να συλλέξουν τους καρπούς του. Δυστυχώς οι πονηροί εργάτες του αμπελώνα φόνευσαν τον Γιο, για να πάρουν αυτοί την κληρονομιά του αμπελώνα. Τότε ο Ιησούς έκανε μια ερώτηση και πήρε μια απάντηση από τους παρόντες Αρχιερείς και τους Πρεσβύτερους του λαού.

«Όταν, λοιπόν, έρθει ο ιδιοκτήτης τού αμπελώνα, τι θα κάνει σ' εκείνους τους γεωργούς;

Του λένε: Τους κακούς θα τους απολέσει με κακό τρόπο· και τον αμπελώνα θα τον μισθώσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στις εποχές τους.» (Ματθ. 21:40-41 Φίλος)

Όλοι οι πιστοί γνωρίζουμε ότι ο Κύριος του αμπελώνα είναι ο Παντοκράτορας Θεός, που θα ερχόταν για Δεύτερη φορά να κρίνει το λαό Του Ισραήλ μέσα από το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, γιατί ήταν και Γιος Ανθρώπου.

Σήμερα οι περισσότεροι χριστιανοί κήρυκες διισχυρίζονται, ότι η κρίση του Λευκού Θρόνου θα γίνει στη Δεύτερη Παρουσία του Ιησού μετά την καταστροφή του ουρανού και της γης.

«ΚΑΙ είδα έναν μεγάλο λευκό θρόνο, κι αυτόν που κάθεται επάνω σ' αυτόν, από το πρόσωπο του οποίου έφυγε η γη και ο ουρανός· και δεν βρέθηκε τόπος γι' αυτά·» (Αποκ. 20:11 Φίλος)

Αφού ο ουρανός και η γη θα καταστραφούν στην Δεύτερη Παρουσία, και όλος ο υλικός κόσμος θα καταστραφεί, ποιος ο λόγος ο Κύριος του αμπελώνα να μισθώσει τον αμπελώνα σε άλλους γεωργούς; Δεδομένου μάλιστα ότι μετά την κρίση του Θρόνου οι νέοι γεωργοί θα φέρουν καρπούς και μάλιστα στον κατάλληλο καιρό. Σε ποιους θα κηρύξουν οι νέοι γεωργοί για να σωθούν μετά την καταστροφή του κόσμου;

Μάλιστα όταν ο Ιησούς πήρε την σωστή απάντηση από το ίδιο το στόμα των Αρχιερέων και των  Πρεσβύτερων του λαού, «Τους κακούς θα τους απολέσει με κακό τρόπο· και τον αμπελώνα θα τον μισθώσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στις εποχές τους.» συνεχίζοντας τους είπε:

«Τους λέει ο Ιησούς: Ποτέ δεν διαβάσατε στις γραφές: «Η πέτρα που αποδοκίμασαν οι οικοδομούντες, αυτή έγινε ακρογωνιαία [πέτρα]· από τον Κύριο έγινε αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας»;

Γι' αυτό, σας λέω ότι, η βασιλεία τού Θεού θα αφαιρεθεί από σας, και θα δοθεί σε έθνος που κάνει τούς καρπούς της.

Και όποιος πέσει επάνω σ' αυτή την πέτρα, θα συντριφτεί· επάνω σε όποιον, όμως, πέσει, θα τον κατασυντρίψει.

Και όταν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι άκουσαν τις παραβολές του, κατάλαβαν ότι μιλάει γι' αυτούς·

και ζητώντας να τον πιάσουν, φοβήθηκαν τα πλήθη, επειδή τον είχαν ως προφήτη.| (Ματθ. 21:42-46 Φίλος)

Οι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι που άκουσαν τις παραβολές του, κατάλαβαν ότι στη δική τους γενιά θα ερχόταν ο Κύριος του αμπελώνα να τους κρίνει. Μάλιστα κατάλαβαν ότι θα έχαναν τον αμπελώνα, που είναι η Βασιλεία του Θεού, γιατί ο Θεός θα έδινε τη Βασιλεία του Θεού σε ένα άλλο έθνος που δεν είναι άλλο  από την Εκκλησία του Ιησού Χριστού.

Πράγματι αυτή η κρίση και η η οργή του Θεού ήρθε πάνω στο λαό Ισραήλ το 70 μ.Χ. με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

«Και όταν δείτε την Ιερουσαλήμ περικυκλωμένη από στρατόπεδα, τότε γνωρίστε ότι πλησίασε η ερήμωσή της. Τότε, αυτοί [που είναι] στην Ιουδαία, ας φεύγουν στα βουνά· και εκείνοι που είναι μέσα σ' αυτή, ας αναχωρούν έξω· και εκείνοι που είναι στα χωράφια, ας μη μπαίνουν μέσα σ' αυτή. Επειδή, αυτές είναι ημέρες εκδίκησης, για να εκπληρωθούν όλα τα γραμμένα. Και αλλοίμονο σ' εκείνες που εγκυμονούν και σ' εκείνες που θηλάζουν κατά τις ημέρες εκείνες· επειδή, θα είναι μεγάλη στενοχώρια επάνω στη γη, και οργή ενάντια σε τούτο τον λαό.» (Λουκ. 21:20-23 [Φίλος]) (Διάβασε Λουκ. 19:11-12, 27)

Πράγματι ο Κύριος κατέστρεψε την πόλη εκείνων που δεν ήθελαν να γίνει ο Βασιλιάς τους. Έδωσε ένα τέλος στη βασιλεία εκείνων που καυχιόντουσαν στα έργα τους και όχι στο έλεος του Θεού.

Την Βασιλεία ο Ιησούς την έδωσε στην εκκλησία Του η οποία θα φέρνει καρπούς πάνω στη γη εις τους αιώνες των αιώνων και έτσι θα δοξάζεται η χάρη και η αλήθεια που δόθηκε με τον Ιησού Χριστό.

«Ο δὲ θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τῷ Χριστῷ— χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι—

καὶ συνήγειρεν καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσιν τοῖς ἐπερχομένοις τὸ ὑπερβάλλον πλοῦτος τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ’ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.» (Εφ. 2:4-7 [SBLGNT])

«Τῷ δὲ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν κατὰ τὴν δύναμιν τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἡμῖν,

αὐτῷ ἡ δόξα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς πάσας τὰς γενεὰς τοῦ αἰῶνος τῶν αἰώνων· ἀμήν.» (Εφ. 3:20-21 [SBLGNT])

Η αμαρτία και η ανομία των ψευδοπροφητών και του λαού δεν επέτρεπε να κατανοούν τον χρόνο και τον τρόπο της εκπλήρωσης των λόγων του Θεού.

Ο Ησαΐας όταν είχε καυτηριάσει την απιστία του λαού του Ισραήλ, είχε επισημάνει τα σοβαρά τους λάθη.

Δυστυχώς πολλές φορές τα παιδιά του Θεού, ο λαός Ισραήλ, όταν δεν έπρατταν το θέλημα του και δεν ακολουθούσαν τις εντολές Του δεν είχαν την διάκριση και την όραση να βλέπουν την πνευματική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν. Ενώ ήταν σε τραγική κατάσταση, θεωρούσαν ότι εκπλήρωναν το θέλημα του Θεού και ζητούσαν να έρθει ο Κύριος να φανερώσει τη δικαιοσύνη Του.

«Αυτοί που λένε: Ας σπεύσει, ας επιταχύνει το έργο του, για να δούμε· και η βουλή τού Αγίου τού Ισραήλ ας πλησιάσει κι ας έρθει, για να μάθουμε!

Ουαί σ' εκείνους που λένε το κακό καλό, και το καλό κακό· αυτοί που βάζουν το σκοτάδι για φως, και το φως για σκοτάδι· αυτοί που βάζουν το πικρό για γλυκό, και το γλυκό για πικρό! Ουαί σε όσους είναι σοφοί στα μάτια τους, και φρόνιμοι στον εαυτό τους!

Ουαί σε όσους είναι δυνατοί για να πίνουν κρασί, και ισχυροί στο να ανακατεύουν σίκερα· οι οποίοι δικαιώνουν τον παράνομο για δώρα, και το δίκιο τού δικαίου το αφαιρούν απ' αυτόν!

Γι' αυτό, όπως η γλώσσα τής φωτιάς κατατρώει το καλάμι, και το άχυρο αφανίζεται στη φλόγα, έτσι και η ρίζα τους θα γίνει σαν σαπίλα, και το άνθος τους θα ανέβει σαν σκόνη· επειδή, απέρριψαν τον νόμο τού Κυρίου των δυνάμεων, και καταφρόνησαν τον λόγο τού Αγίου τού Ισραήλ. Γι' αυτό, ο θυμός τού Κυρίου άναψε ενάντια στον λαό του, και απλώνοντας το χέρι του εναντίον τους, τους πάταξε· και τα βουνά έτρεμαν, και τα πτώματά τους έγιναν σαν κοπριά στο μέσον των δρόμων. Σε όλα αυτά ο θυμός του δεν αποστράφηκε, αλλά το χέρι του [είναι] ακόμα απλωμένο.» (Ησα. 5:19-25 Φίλος)

«αυτοί που λένε: Ας σπεύσει, ας επιταχύνει το έργο του, για να δούμε· και η βουλή τού Αγίου τού Ισραήλ ας πλησιάσει κι ας έρθει, για να μάθουμε!» (Ησ. 5:19 Φίλος)

Ο Ιησούς Χριστός όντας ο Προφήτης  πριν το ΤΕΛΟΣ  είπε «ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ» όπως και ο Ιεζεκιήλ είπε «ιδου το περας ηκει ιδου ημερα κυριου ει»

Άλλες φορές πάλι όταν ο Θεός μιλούσε με τους προφήτες Του και προειδοποιούσε ότι πολύ σύντομα επρόκειτο να επιφέρει κακά οι αποστάτες ψευδοπροφήτες και ο λαός που τους ακολουθούσε δεν πίστευαν τα λόγια του Κυρίου, γιατί δεν τους συνέφεραν. Αντίθετα τότε έλεγαν ότι τα λόγια που πρόφεραν οι προφήτες δεν θα γίνονταν σύντομα αλλά  ότι,  «Η όραση, που αυτός βλέπει, αναφέρεται σε πολλές ημέρες, και προφητεύει για μακρινούς χρόνους.»

Έτσι συνέβη και με τον προφήτη Ιεζεκιήλ όταν προειδοποίησε την Ιερουσαλήμ και το λαό της για την επικείμενη πολιορκία της και την καταστροφή της από τους Βαβυλώνιους. ( Ιεζεκιήλ δ:1-17, ε:5-10,13-17, στ:11-14)

«Και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων και συ υιε ανθρωπου ειπον ταδε λεγει κυριος τη γη του ισραηλ περας(το τέλος) ηκει το  περας (το τέλος) ηκει επι τας τεσσαρας πτερυγας της γης

(7:7) νυν το περας προς σε και αποστελω εγω επι σε και εκδικησω σε εν ταις οδοις σου και δωσω επι σε παντα τα βδελυγματα σου 

(7:8) ου φεισεται ο οφθαλμος μου επι σε ουδε μη ελεησω διοτι την οδον σου επι σε δωσω και τα βδελυγματα σου εν μεσω σου εσται και επιγνωση διοτι εγω κυριος

(7:9) διοτι ταδε λεγει κυριος

(7:3) ηκει το περας

(7:4) επι σε τον κατοικουντα την γην ηκει ο καιρος ηγγικεν η ημερα ου μετα θορυβων ουδε μετα ωδινων

(7:5) νυν εγγυθεν εκχεω την οργην μου επι σε και συντελεσω τον θυμον μου εν σοι και κρινω σε εν ταις οδοις σου και δωσω επι σε παντα τα βδελυγματα σου

 (7:6) ου φεισεται ο οφθαλμος μου ουδε μη ελεησω διοτι τας οδους σου επι σε δωσω και τα βδελυγματα σου εν μεσω σου εσονται και επιγνωση διοτι εγω ειμι κυριος ο τυπτων ιδου το περας ηκει ιδου ημερα κυριου ει και η ραβδος ηνθηκεν η υβρις εξανεστηκεν και συντριψει στηριγμα ανομου και ου μετα θορυβου ουδε μετα σπουδης ηκει ο καιρος ιδου η ημερα ο κτωμενος μη χαιρετω και ο πωλων μη θρηνειτω διοτι ο κτωμενος προς τον πωλουντα ουκετι μη επιστρεψη και ανθρωπος εν οφθαλμω ζωης αυτου ου κρατησει σαλπισατε εν σαλπιγγι και κρινατε τα συμπαντα ο πολεμος εν ρομφαια εξωθεν και ο λιμος και ο θανατος εσωθεν ο εν τω πεδιω εν ρομφαια τελευτησει τους δε εν τη πολει λιμος και θανατος συντελεσει» (Ιεζ. 7:1-15 Εβδομήκοντα Ο’)

Ο Θεός μέσω του προφήτη έλεγε «Τέλος, το τέλος ήλθεν επί τα τέσσαρα άκρα της γης (του Ισραήλ). Το τέλος ήλθε τώρα επί σε και θέλω αποστείλει επί σε την οργήν μου και θέλω σε κρίνει κατά τας οδούς σου και θέλω ανταποδώσει επί σε πάντα τα βδελύγματά σου». Αντίθετα και πεισματικά οι ψευδοπροφήτες και ο λαός που τους ακολουθούσε χάριν ωφελείας έλεγαν «Οι ημέρες μακραίνουν, και όλη η όραση χάθηκε;»

Ο προφήτης Ιεζεκιήλ προφητεύοντας την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους του Ναβουχοδονόσορα είπε :

«Και έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου, λέγοντας:

Γιε ανθρώπου, φάε το ψωμί σου με τρόμο, και πιες το νερό σου με φρίκη και αγωνία. Και πες στον λαό τής γης: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός για τους κατοίκους τής Ιερουσαλήμ, [και] για τη γη τού Ισραήλ: Θα φάνε το ψωμί τους με αγωνία, και θα πιουν το νερό τους με έκσταση· επειδή, η γη της θα ερημωθεί από το πλήρωμά της, εξαιτίας της ανομίας όλων αυτών που κατοικούν σ' αυτή· και οι πόλεις που κατοικούνται, θα ερημωθούν, και η γη θα αφανιστεί· και θα γνωρίσετε ότι εγώ [είμαι] ο Κύριος. Και έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου, λέγοντας: Γιε ανθρώπου, ποια είναι η παροιμία, που έχετε στη γη Ισραήλ, λέγοντας: Οι ημέρες μακραίνουν, και όλη η όραση χάθηκε; Γι' αυτό, πες τους: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Θα κάνω αυτή την παροιμία να σταματήσει, και στο εξής δεν θα χρησιμοποιούν αυτή την παροιμία στον Ισραήλ· αλλά, πες τους:. Επειδή, εγώ [είμαι] ο Κύριος· εγώ θα μιλήσω, και ο λόγος που θα μιλήσω, θα εκτελεστεί· δεν θα μακρύνει πλέον· επειδή, στις ημέρες σας, ω οίκος αποστάτης Πλησιάζουν οι ημέρες, και η εκπλήρωση κάθε όρασης· επειδή, δεν θα είναι πλέον καμιά όραση αναληθής ούτε κολακευτική πρόρρηση, μέσα στον Ισραήλ, θα μιλήσω έναν λόγο, και θα τον εκτελέσω, λέει ο Κύριος ο Θεός. Και έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου, λέγοντας: Γιε ανθρώπου δες, ο οίκος Ισραήλ λένε: Η όραση, που αυτός βλέπει, αναφέρεται σε πολλές ημέρες, και προφητεύει για μακρινούς χρόνους.

Γι' αυτό, πες τους: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Κανένα από τα λόγια μου δεν θα μακρύνει πλέον, αλλά ο λόγος που μίλησα θα εκτελεστεί, λέει ο Κύριος ο Θεός. (Ιεζ. 12:17-28)

Ενώ ο Θεός μέσω των προφητών έλεγε ότι «ταχέως» θα ερχόταν η καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους, οι ψευδοπροφήτες μιλούσαν κολακευτικά στο λαό και έλεγαν ότι «Η όραση, που αυτός βλέπει, αναφέρεται σε πολλές ημέρες, και προφητεύει για μακρινούς χρόνους».

«ΚΑΙ έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου, λέγοντας:

Γιε ανθρώπου, προφήτευσε ενάντια στους προφήτες τού Ισραήλ που προφητεύουν, και πες σ' αυτούς που προφητεύουν από τη δική τους καρδιά: Ακούστε τον λόγο τού Κυρίου.

Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Αλλοίμονο στους μωρούς προφήτες, που περπατούν πίσω από το πνεύμα τους, και δεν έχουν δει [καμιά όραση]! Ισραήλ, οι προφήτες σου είναι σαν τις αλεπούδες στις ερήμους.

Δεν έχετε ανέβει στις χαλάστρες ούτε έχετε ανεγείρει περιφράγματα υπέρ του οίκου Ισραήλ, για να σταθεί στη μάχη, την ημέρα τού Κυρίου.

Είδαν ματαιότητες και αναληθείς μαντείες, που λένε: Ο Κύριος λέει: Ενώ ο Κύριος δεν τους έχει αποστείλει· και έκαναν [τους ανθρώπους] να ελπίζουν ότι ο λόγος [τους] θα εκπληρωνόταν.

Δεν είδατε μάταιες οράσεις, και μιλήσατε αναληθείς μαντείες, και λέτε: Ο Κύριος είπε, ενώ εγώ δεν μίλησα;

Γι' αυτό, έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Επειδή, μιλήσατε ματαιότητες, και είδατε ψέματα, γι' αυτό, δέστε, εγώ είμαι εναντίον σας, λέει ο Κύριος ο Θεός.

Και το χέρι μου θα είναι ενάντια στους προφήτες, αυτούς που βλέπουν ματαιότητες, και που μαντεύουν ψέματα· δεν θα είναι στη βουλή του λαού μου, και στην καταγραφή τού οίκου Ισραήλ δεν θα καταγραφούν ούτε θα μπουν μέσα στη γη τού Ισραήλ· και θα γνωρίσετε ότι εγώ [είμαι] ο Κύριος ο Θεός.» (Ιεζ. 13:1-9 [Φίλος])

«Έτσι λέει ο Κύριος για τους προφήτες, που πλανούν τον λαό μου, οι οποίοι, καθώς δαγκώνουν με τα δόντια τους, φωνάζουν: Ειρήνη· και αν κάποιος δεν βάλει [κάτι] στο στόμα τους, κηρύττουν εναντίον του πόλεμο.

Γι' αυτό, [θα είναι] σε σας νύχτα, αντί όρασης, και σκοτάδι σε σας αντί μαντείας· και ο ήλιος θα δύσει επάνω στους προφήτες, και η ημέρα θα σκοτεινιάσει επάνω τους.

Τότε, αυτοί που βλέπουν, θα ντροπιαστούν, και οι μάντεις θα ντραπούν· και θα σκεπάσουν τα χείλη τους, όλοι αυτοί, επειδή δεν υπάρχει απόκριση του Θεού.

Αλλά εγώ, βέβαια, είμαι γεμάτος δύναμη διαμέσου τού πνεύματος του Κυρίου, και κρίση, και ισχύ, για να αναγγείλω στον Ιακώβ την παράβασή του, και στον Ισραήλ την αμαρτία του.

Ακούστε, λοιπόν, τούτο, αρχηγοί τού Ιακώβ, άρχοντες του οίκου Ισραήλ, εσείς που αηδιάζετε την κρίση, και διαστρέφετε κάθε ευθύτητα· που κτίζετε τη Σιών με αίμα, και την Ιερουσαλήμ με ανομία.

Οι άρχοντές της κρίνουν με δώρα, και οι ιερείς της διδάσκουν με μισθό, και οι προφήτες της μαντεύουν με ασήμι, και επαναπαύονται στον Κύριο, λέγοντας: Δεν είναι ο Κύριος ανάμεσά μας; Κακό δεν θάρθει επάνω μας.

Γι' αυτό, η Σιών θα αροτριαστεί εξαιτίας σας σαν χωράφι, και η Ιερουσαλήμ θα γίνει σωρός [από πέτρες], και το βουνό τού οίκου σαν ψηλοί τόποι δρυμού.» (Μιχ. 3:5-12 [Φίλος])

Όταν λένε, «ειρήνη και ασφάλεια», τότε αιφνίδιος όλεθρος πέφτει πάνω τους

Μήπως και οι σύγχρονοι ψευδοπροφήτες της γενιάς των Αποστόλων δεν έλεγαν ότι δεν θα συμβεί κακό στην Ιερουσαλήμ; Έτσι άλλαζαν τους προσδιορισμούς της προφητείας του Ιησού και των Αποστόλων, που προσδιόριζαν ότι σε εκείνη τη γενιά και σε εκείνες τις  ημέρες θα ερχόταν η Παρουσία του Κυρίου και η Συντέλεια του αιώνα της Παλαιάς Διαθήκης.

Δυστυχώς οι Ιουδαίοι των ημερών του Ιησού και των Αποστόλων άκουσαν προφητείες για την καταστροφή του Ναού και της Ιερουσαλήμ, που θα συνέβαιναν σε εκείνη τη γενιά και αυτοί δεν ήθελαν να τις δεχθούν και να τις πιστέψουν, γιατί δεν έβλεπαν και δεν αναγνώριζαν την αποστασία τους. Αντίθετα οι ψευδοπροφήτες εκείνων των ημερών έλεγαν ότι «Ειρήνη και ασφάλεια» θα υπήρχε για την αγαπημένη πόλη τους και κακό δεν θα ερχόταν πάνω τους.

«Αλλά σχετικά με τους χρόνους και τους καιρούς, αδελφοί, δεν έχετε ανάγκη να σας γράφουν, γιατί [εσείς οι] ίδιοι ακριβώς ξέρετε ότι [η] ημέρα [του] Κυρίου έτσι έρχεται, όπως [ο] κλέφτης μέσα στη νύχτα.

Όταν λένε, «ειρήνη και ασφάλεια», τότε αιφνίδιος όλεθρος πέφτει πάνω τους όπως ακριβώς οι ωδίνες σ’ αυτήν που έχει [παιδί] στην κοιλιά, και [οπωσδήποτε] δε θα ξεφύγουν.

Εσείς όμως, αδελφοί, δεν είστε στο σκοτάδι, ώστε η Ημέρα να σας καταλάβει [ξαφνικά] σαν κλέφτης.» (1Θεσ. 5:1-4 [Μεταγλώττιση])

Ο Παύλος γνωρίζοντας τι επρόκειτο να συμβεί στην Ιερουσαλήμ και στον Ναό, που ήταν το κέντρο της Ιουδαϊκής λατρείας, καθώς θα ερχόταν η οργή του Θεού και το τέλος του αιώνα του Μωσαϊκού Νόμου.(Λουκάς 21:20-24). Έτσι απέτρεπε τους Ισραηλίτες και προσήλυτους Θεσσαλονικείς  να επισκεφτούν τα επόμενα χρόνια την Ιερουσαλήμ.

«Δεδομένου ότι, ο Θεός δεν μας προσδιόρισε για οργή, αλλά για απόλαυση σωτηρίας, διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού,

ο οποίος πέθανε για χάρη μας, ώστε, είτε αγρυπνούμε είτε κοιμόμαστε, να ζήσουμε μαζί του.

Γι' αυτό, παρηγορείτε ο ένας τον άλλον, και οικοδομείτε ο ένας τον άλλον, όπως και κάνετε.» (1Θεσ. 5:9-11 [Φίλος])

Ο Πέτρος έστειλε δυο επιστολές στους χριστιανούς Ισραηλίτες της διασποράς και τους προειδοποιούσε να προσέχουν από τους διεσπαρμένους Ιουδαίους ψευδοδιδασκάλους, που είχαν βγει μέσα από την Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Σε αντίθετη περίπτωση θα κινδύνευαν να καταδικαστούν και θα γίνονταν μέτοχοι της ταχείας απώλειας που θα επέρχονταν πάνω στους ψευδοπροφήτες και ψευδοδιδασκάλους των ημερών τους.

«Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήτες μεταξύ του λαού, όπως και μεταξύ σας θα υπάρχουν ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισαγάγουν κρυφά αιρέσεις απώλειας και που θα αρνιούνται και [το] Δεσπότη που τους αγόρασε, επιφέροντας στους εαυτούς τους ταχεία απώλεια.Και πολλοί θα ακολουθήσουν τις ασέλγειές τους, εξαιτίας των οποίων η οδός της αλήθειας θα βλαστημηθεί. Και με πλεονεξία θα σας εμπορεύονται με πλαστά λόγια· γι’ αυτούς η καταδίκη από παλιά δεν αργεί και η απώλειά τους δε νυστάζει.» (2Πέτ. 2:1-3 [Μεταγλώττιση])

‘Ηταν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που ειρωνεύονταν και ακύρωναν τα προφητικά λόγια του Κυρίου Ιησού και των Αποστόλων Του για την επικείμενη Παρουσία του Κυρίου, αφού ήταν γνωστό ότι ζούσαν «στις έσχατες ημέρες» του Νόμου.

«Ταύτην ἤδη, ἀγαπητοί, δευτέραν ὑμῖν γράφω ἐπιστολήν, ἐν αἷς διεγείρω ὑμῶν ἐν ὑπομνήσει τὴν εἰλικρινῆ διάνοιαν,

μνησθῆναι τῶν προειρημένων ῥημάτων ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ τῆς τῶν ἀποστόλων ὑμῶν ἐντολῆς τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος,

τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες ὅτι ἐλεύσονται ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν ἐν ἐμπαιγμονῇ ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἰδίας ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι

καὶ λέγοντες· Ποῦ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία τῆς παρουσίας αὐτοῦ; ἀφ’ ἧς γὰρ οἱ πατέρες ἐκοιμήθησαν, πάντα οὕτως διαμένει ἀπ’ ἀρχῆς κτίσεως.

λανθάνει γὰρ αὐτοὺς τοῦτο θέλοντας ὅτι οὐρανοὶ ἦσαν ἔκπαλαι καὶ γῆ ἐξ ὕδατος καὶ δι’ ὕδατος συνεστῶσα τῷ τοῦ θεοῦ λόγῳ,

δι’ ὧν ὁ τότε κόσμος ὕδατι κατακλυσθεὶς ἀπώλετο·

οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ τῷ αὐτῷ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσὶν πυρὶ τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καὶ ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων.» (2Πέτ. 3:1-7 [SBLGNT])

Η παραπάνω προειδοποίηση είναι ξεκάθαρο ότι αφορούσε τους Ισραηλίτες χριστιανούς της διασποράς των ημερών του Πέτρου και όχι τους χριστιανούς των ημερών μας. Οι ψευδοδιδάσκαλοι εκείνων των ημερών ειρωνεύονταν τους χριστιανούς εκείνων των ημερών και ακύρωναν την «εγγύτητα» της επαγγελίας της παρουσίας του Κυρίου, όπως προφητεύτηκε από τον ίδιο τον Ιησού και τους Αποστόλους.

 Πού είναι η υπόσχεση της παρουσίας Του; Γιατί αφότου οι πατέρες κοιμήθηκαν, όλα παραμένουν κατ’ αυτόν τον τρόπο από [την] αρχή [της] κτίσης

Ο Πέτρος μάλιστα εμφατικά έγραψε ότι ήταν πολύ κοντά το «τέλος».

«Πάντων δὲ τὸ τέλος ἤγγικεν. σωφρονήσατε οὖν καὶ νήψατε εἰς προσευχάς· πρὸ πάντων τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἀγάπη καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν·» (1Πέτ. 4:7-8 [SBLGNT])

Δεν ήταν μόνο οι Ιουδαίοι των ημερών εκείνων που διέστρεφαν τα λόγια του Ιησού και των Αποστόλων αλλά και πολλοί «Χριστιανοί» των μετέπειτα αιώνων μέχρι και τις ημέρες μας έλεγαν και λένε ότι οι προφητείες του Ιησού και των Αποστόλων δεν θα εκπληρώνονταν εκείνες τις ημέρες πλήρως και εάν εκπληρώνονταν θα εκπληρώνονταν μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα χιλιάδων ετών.

Μάλιστα αυτοί οι ιδιοφυείς αυτόκλητοι «προφήτες» των ημερών μας  λένε ότι ο Ιησούς με τη λυτρωτική σταυρική θυσία δεν επέτυχε να σώσει τον εβραϊκό λαό από τις αμαρτίες του εκείνη την εποχή. Γι΄αυτό άφησε ένα μεγάλο χρονικό κενό στην τελευταία εβδομάδα των εβδομήντα εβδομάδων του Δανιήλ, για να έρθει να σώσει όλο το εβραϊκό έθνος.

Είναι δυνατό να απέτυχε το αίμα του Ιησού Χριστού; Είναι δυνατόν να αλλάζει ο Κύριος τον προφητικό του χρόνο εξαιτίας της απόρριψης της χάρης Του από μέρος  του εβραϊκού έθνους;

Εάν ο Παύλος και ο Πέτρος  προφήτευαν μέσα από τις επιστολές τους και προειδοποιούσαν ότι ήταν πολύ κοντά ΤΟ ΤΕΛΟΣ, πως μπορούμε να λέμε ότι η εγγύτητα των γεγονότων που προφήτεψε ο Ιησούς μέσα στην Αποκάλυψη ήταν για χιλιάδες χρόνια μετά.

«ταῦτα δὲ τυπικῶς συνέβαινεν ἐκείνοις, ἐγράφη δὲ πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν, εἰς οὓς τὰ τέλη τῶν αἰώνων κατήντηκεν.

ὥστε ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ,» (1Κορ. 10:11-12 [SBLGNT])

Ο ίδιος ο Ιησούς είχε προφητέψει, όντας ο Προφήτης, ποια θα ήταν τα σημεία που θα προσδιόριζαν το ΤΕΛΟΣ.

Ο Ιησούς απέστειλε τους αποστόλους με σκοπό να κηρύξουν «πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ» ότι «Ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» και ότι θα ερχόταν το ΤΕΛΟΣ και η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ. Τους προειδοποίησε για τους διωγμούς που θα δέχονταν και θα υπέφεραν μέχρι να κηρυχτεί το ευαγγέλιο στην Παλαιστίνη αλλά και σε όλη την ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όπου ήταν διεσπαρμένοι οι Iσραηλίτες σαν απολωλότα πρόβατα. Τότε θα ερχόταν το ΤΕΛΟΣ της Παλαιάς βασιλείας του ιουδαϊκού νομικισμού και θα ερχόταν η Νέα βασιλεία της χάρης και της αλήθειας του Ιησού Χριστού.

«Τούτους τοὺς δώδεκα ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς παραγγείλας αὐτοῖς λέγων· Εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε καὶ εἰς πόλιν Σαμαριτῶν μὴ εἰσέλθητε· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.  πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι Ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. 10:5-7 [SBLGNT])

«Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί. προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσιν γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια, καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς·  καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν. ὅταν δὲ παραδῶσιν ὑμᾶς, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί λαλήσητε· δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τί λαλήσητε· οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τοῦ πατρὸς ὑμῶν τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν. παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς. καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς ΤΕΛΟΣ οὗτος σωθήσεται. ὅταν δὲ διώκωσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, φεύγετε εἰς τὴν ἑτέραν· ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.» (Ματθ. 10:16-23 [SBLGNT])

«καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ·

πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες· Ἐγώ εἰμι ὁ χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσιν. μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων· ὁρᾶτε, μὴ θροεῖσθε· δεῖ γὰρ γενέσθαι, ἀλλ’ οὔπω ἐστὶν τὸ τέλος. ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων.» (Ματθ. 24:4-8 [SBLGNT])

«Τότε παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν καὶ ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου. καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παραδώσουσιν καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους· καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσιν πολλούς· καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν. ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται. καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.» (Ματθ. 24:14 [SBLGNT])

Και θα κηρυχτεί αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη, και τότε θα έρθει το τέλος

«Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ.28:29)

«Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, συνεργούντος του Κυρίου και βεβαιούντος το κήρυγμα διά των επακολουθούντων θαυμάτων.» (Μάρκ. 16:20)

Είναι αρκετά τα εδάφια που μαρτυρούν στην Καινή Διαθήκη, ότι πράγματι στη γενιά των Αποστόλων κηρύχθηκε το ευαγγέλιο της βασιλείας του Ιησού Χριστού σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο και την ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπου υπήρχαν συναγωγές των διεσπαρμένων Ισραηλιτών. Επρόκειτο σύντομα να έρθει ΤΟ ΤΕΛΟΣ – ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ (ολοκλήρωση - εκπλήρωση)  του ΑΙΩΝΑ του ΜΩΣΑΪΚΟΥ ΝΟΜΟΥ.

«Ακούσαντες τὴν πίστιν ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ τὴν ἀγάπην ἣν ἔχετε εἰς πάντας τοὺς ἁγίους διὰ τὴν ἐλπίδα τὴν ἀποκειμένην ὑμῖν ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἣν προηκούσατε ἐν τῷ λόγῳ τῆς ἀληθείας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ παρόντος εἰς ὑμᾶς, καθὼς καὶ ἐν παντὶ τῷ κόσμῳ ἐστὶν καρποφορούμενον καὶ αὐξανόμενον καθὼς καὶ ἐν ὑμῖν, ἀφ’ ἧς ἡμέρας ἠκούσατε καὶ ἐπέγνωτε τὴν χάριν τοῦ θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ·» (Κολ. 1:4-6 [SBLGNT])

«Εἴ γε ἐπιμένετε τῇ πίστει τεθεμελιωμένοι καὶ ἑδραῖοι καὶ μὴ μετακινούμενοι ἀπὸ τῆς ἐλπίδος τοῦ εὐαγγελίου οὗ ἠκούσατε, τοῦ κηρυχθέντος ἐν πάσῃ κτίσει τῇ ὑπὸ τὸν οὐρανόν, οὗ ἐγενόμην ἐγὼ Παῦλος διάκονος.» (Κολ. 1:23 [SBLGNT])

«Ἀλλὰ λέγω, μὴ οὐκ ἤκουσαν; μενοῦνγε· Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν.» (Ρωμ. 10:18 [SBLGNT])

Πράγματι οι απόστολοι κήρυξαν «εἰς πᾶσαν τὴν γῆν» της Παλαιστίνης, «εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης» της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπου υπήρχαν διεσπαρμένοι Ισραηλίτες και «ἐν πάσῃ κτίσει τῇ ὑπὸ τὸν οὐρανόν» έτσι πέτυχαν να καλέσουν και τους εθνικούς στη χάρη και αλήθεια της βασιλείας του Ιησού Χριστού.

«Εις δε τον δυνάμενον να σας στηρίξη κατά το ευαγγέλιόν μου και το κήρυγμα του Ιησού Χριστού, κατά την αποκάλυψιν του μυστηρίου του σεσιωπημένου μεν από χρόνων αιωνίων, φανερωθέντος δε τώρα διά προφητικών γραφών κατ' επιταγήν του αιωνίου Θεού και γνωρισθέντος εις πάντα τα έθνη προς υπακοήν πίστεως.» (Ρωμ. 16:25-26 [Βάμβας])

Η εκκλησία του Ιησού Χριστού της γενιάς των Αποστόλων «φαινόταν» να είναι χήρα και ο Νυμφίος της «υπέφερε θάνατο σταυρού». Όμως όντας αναστημένος θα ερχόταν «ἐν τάχει» να πάρει εκδίκηση για τα όσα υπέφερε το Σώμα Του, που έκραζε με πίστη σ΄Αυτόν που ήταν ο Δίκαιος Κριτής όσο αυτός έλειπε. Θα έβρισκε όμως τους Εβραίους χριστιανούς, που κατοικούσαν στη γη του Ισραήλ,  να έχουν διατηρήσει με πίστη τα λόγια του Ιησού στις καρδιές τους;

«Λέγω ὑμῖν ὅτι ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ἐν τάχει. πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. 18:8 [SBLGNT])      

Η γενιά εκείνη θα έβλεπε «ἐν τάχει» την συντριβή του Σατανά.

«ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης συντρίψει τὸν Σατανᾶν ὑπὸ τοὺς πόδας ὑμῶν ἐν τάχει. ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ’ ὑμῶν.» (Ρωμ. 16:20 [SBLGNT])

Αποκορύφωμα του ενδιαφέροντος και της αγάπης του Θεού για το λαό Του (Ιουδαίους και Εθνικούς) ήταν το βιβλίο της Αποκάλυψης, όπου ο Ιησούς φανέρωσε τη δόξα του προσώπου Του αλλά τους προειδοποίησε πως θα εκφύγουν όλα τα κακά που θα έρχονταν πάνω στους ασεβείς και απειθείς Εβραίους και προσήλυτους εκείνης της γενιάς.

Οι λόγοι για τους οποίους πιστεύουμε ότι η Αποκάλυψη του Ιωάννη γράφτηκε πριν το 70 μ.Χ. και όχι μετά το 90 μ.Χ. όπως πολλοί ισχυρίζονται παρουσιάζονται στα άρθρα :

1)     Δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη

http://www.aionios-diathiki.gr/den-thelei-parelthei-e-genea-aute

         2)    Πότε γράφτηκε το βιβλίο της Αποκάλυψης

http://www.aionios-diathiki.gr/pote-graphteke-to-biblio-tes-apokalypses

3)    Η δευτέρα παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού και η απολύτρωση της γενιάς της πρώτης εκκλησίας

http://www.aionios-diathiki.gr/e-deutera-parousia-tou-kyriou-iesou-christou-kai-e-apolytrose-tes-genias-tes-protes-ekklesias-5

4)    Ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δώσει το φεγγοβόλημά της

http://www.themelios-lithos.gr/o-echon-ota-akoueto/oeliosthaskoteiniaseikaieselenedethadoseitophengobolemates

5)    Η Ημέρα του Κυρίου

http://www.themelios-lithos.gr/teleutaies-emeres/eemeratoukyriou

«Και ο ΚΥΡΙΟΣ, ο Θεός των πνευμάτων των προφητών, απέστειλε τον άγγελό του, για να δείξει στους δούλους του αυτά που πρέπει να γίνουν γρήγορα (εν τάχει)».

Έτσι βλέπουμε πολλές φορές μέσα στα κεφάλαια της Αποκάλυψης τους χρονικούς προσδιορισμούς ταχέως, ταχύ, εν τάχει, εγγύς. Αυτοί οι προσδιορισμοί ήταν ενδεικτικοί της αμεσότητας και εγγύτητας της εκπλήρωσης των προφητειών των λόγων του Ιησού.

«Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἣν ἔδωκεν αὐτῷ ὁ θεὸς δεῖξαι τοῖς δούλοις αὐτοῦ, ἃ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει, καὶ ἐσήμανεν ἀποστείλας διὰ τοῦ ἀγγέλου αὐτοῦ τῷ δούλῳ αὐτοῦ Ἰωάννῃ,» (Αποκ. 1:1 [SBLGNT])

«μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καὶ οἱ ἀκούοντες τοὺς λόγους τῆς προφητείας καὶ τηροῦντες τὰ ἐν αὐτῇ γεγραμμένα, ὁ γὰρ καιρὸς ἐγγύς.» (Αποκ. 1:3 [SBLGNT])

 «μετανόησον οὖν· εἰ δὲ μή, ἔρχομαί σοι ταχύ, καὶ πολεμήσω μετ’ αὐτῶν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ στόματός μου». (Αποκ. 2:16 [SBLGNT])

«ἔρχομαι ταχύ· κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου.» (Αποκ. 3:11 [SBLGNT])

«Ἡ οὐαὶ ἡ δευτέρα ἀπῆλθεν· ἰδοὺ ἡ οὐαὶ ἡ τρίτη ἔρχεται ταχύ». (Αποκ. 11:14 [SBLGNT])

«Καὶ εἶπέν μοι· Οὗτοι οἱ λόγοι πιστοὶ καὶ ἀληθινοί, καὶ ὁ κύριος, ὁ θεὸς τῶν πνευμάτων τῶν προφητῶν, ἀπέστειλεν τὸν ἄγγελον αὐτοῦ δεῖξαι τοῖς δούλοις αὐτοῦ ἃ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει·»(Αποκ. 22:6 [SBLGNT])

«καὶ ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ· μακάριος ὁ τηρῶν τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου.» (Αποκ. 22:7 [SBLGNT])

Το σφράγισμα της προφητείας του Δανιήλ σε αντίθεση με την προφητεία της Αποκάλυψης που έπρεπε να μείνει ανοιχτή και να γίνει γνωστή άμεσα

Ένας σπουδαίος λόγος που φανερώνει ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης θα εκπληρωνόταν γρήγορα ήταν ότι ο Ιησούς σαν ο Προφήτης του ΤΕΛΟΥΣ ο ίδιος  άνοιξε τις σφραγίδες του τόμου του βιβλίου και ζητά και από τον Ιωάννη να μην σφράγιζε όσα του αποκάλυψε μέσα από το βιβλίο γιατί «ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν».

"και ἦλθεν και εἴληφεν ἐκ τῆς δεξιᾶς τοῦ καθημένου ἐπί τοῦ θρόνου.

και ὅτε ἔλαβεν το βιβλίον, τα τέσσαρα ζῷα και οἱ εἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ἔπεσαν ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου, ἔχοντες ἕκαστος κιθάραν καὶ φιάλας χρυσᾶς γεμούσας θυμιαμάτων, αἵ εἰσιν αἱ προσευχαὶ τῶν ἁγίων·

και ᾄδουσιν ᾠδήν καινήν λέγοντες· Ἄξιος εἶ λαβεῖν το βιβλίον και ἀνοῖξαι τας σφραγῖδας αὐτοῦ, ὅτι ἐσφάγης και ἠγόρασας τῷ θεῷ ἐν τῷ αἵματί σου ἐκ πάσης φυλῆς καὶ γλώσσης και λαοῦ και ἔθνους,

και ἐποίησας αὐτούς τῷ θεῷ ἡμῶν βασιλείαν και ἱερεῖς, και βασιλεύουσιν ἐπί τῆς γῆς."(Αποκ. 5:7-10[SBLGNT])

«Καὶ λέγει μοι· Μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου, ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν.» (Αποκ. 22:10 [SBLGNT])

Αντίθετα ο Δανιήλ όταν έλαβε την προφητεία για όσα θα συνέβαιναν στο λαό Ισραήλ στις έσχατες ημέρες του Νόμου πολύ αργότερα, πήρε άλλη οδηγία από τον Κύριο.

«και σύ δανιηλ κάλυψον τα προστάγματα και σφράγισαι το βιβλίον ἕως καιροῦ συντελείας ἕως ἂν ἀπομανῶσιν οἱ πολλοί και πλησθῇ ἡ γῆ ἀδικίας» (Δαν. 12:4 [LXXA])

«Και εγώ άκουσα, αλλά δεν κατάλαβα· τότε, είπα: Κύριέ μου, ποιο είναι το τέλος τους; Και είπε: Πήγαινε, Δανιήλ· επειδή, τα λόγια αυτά [είναι] κλεισμένα και σφραγισμένα, μέχρι τον έσχατο καιρό.

Πολλοί θα καθαριστούν, και θα λευκανθούν, και θα δοκιμαστούν· και οι ασεβείς θα ασεβούν· και κανένας από τους ασεβείς δεν θα καταλάβει· όμως, οι συνετοί θα καταλάβουν.» (Δαν. 12:8-10[Φίλος])

Η προφητεία που έδωσε ο Κύριος στον Δανιήλ  εκπληρώθηκε στη γενιά του Ιησού Χριστού και των Αποστόλων σύμφωνα με τις 70 εβδομάδες. Για περίπου τετρακόσια ενενήντα (490) χρόνια η προφητεία θα παρέμενε κλεισμένη και σφραγισμένη.

Αντίθετα ο Κύριος είπε στον Ιωάννη να μην κλείσει ούτε να σφραγίσει την προφητεία της Αποκάλυψης «Μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου, ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν».

Θα έπρεπε να σκεφτούμε ότι αν περίπου 500 χρόνια δεν ήταν ταχέως, ταχύ, εν τάχει, εγγύς για τον Δανιήλ και τη γενιά του, πως είναι δυνατόν να διατεινόμαστε ότι θα εκπληρωθούν οι προφητείες του Ιησού  περίπου δύο χιλιάδες (2.000) χρόνια και περισσότερα μετά όταν χρησιμοποίησε τους χρονικούς προσδιορισμούς ταχέως, ταχύ, εν τάχει, εγγύς; 

Το επόμενο εδάφιο μιλάει για τον μισθό που θα έδινε ο Κύριος σύντομα στους μαθητές Του, καθώς τους λέει μέσω του Ιωάννη:

«Ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ’ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἐστὶν αὐτοῦ.» (Αποκ. 22:12 [SBLGNT])

Επίσης υπάρχει μια ατράνταχτη μαρτυρία των ρημάτων του Ιησού ότι θα υπήρχαν Απόστολοι  που θα ζούσαν κατά το Δεύτερο Ερχομό Του, όταν θα ελάμβανε χώρα και η Κρίση του Λευκού θρόνου.

«μέλλει γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ, καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ.

ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσίν τινες τῶν ὧδε ἑστώτων οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσιν τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ.» (Ματθ. 16:27-28 [SBLGNT])

«λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ; σύ μοι ἀκολούθει. ἐξῆλθεν οὖν οὗτος ὁ λόγος εἰς τοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος οὐκ ἀποθνῄσκει. οὐκ εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι οὐκ ἀποθνῄσκει ἀλλ’· Ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ;» (Ιωάν. 21:22-23 [SBLGNT])

Επίσης δεν θα είχαν προλάβει να κηρύξουν σε όλες τις πόλεις του Ισραήλ οι απόστολοι μέχρι να ερχόταν για Δεύτερη φορά.

«ὅταν δὲ διώκωσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, φεύγετε εἰς τὴν ἑτέραν· ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.» (Ματθ. 10:23 [SBLGNT])

«μετανόησον οὖν· εἰ δὲ μή, ἔρχομαί σοι ταχύ, καὶ πολεμήσω μετ’ αὐτῶν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ στόματός μου.» (Αποκ. 2:16 [SBLGNT])

«Λέγει ὁ μαρτυρῶν ταῦτα· Ναί· ἔρχομαι ταχύ. Ἀμήν· ἔρχου, κύριε Ἰησοῦ.» (Αποκ. 22:20 [SBLGNT])

Συμπέρασμα

Μήπως τελικά πολλοί χριστιανοί των ημερών μας εκλαμβάνουν κατά το δοκούν τις προφητείες του Ιησού που ήταν για τις έσχατες ημέρες της Παλαιάς Διαθήκης, που ζούσε η γενιά των Αποστόλων. Μεταθέτουν έτσι τις προφητείες του Ιησού, που ήταν για εκείνη τη γενιά για χιλιάδες χρόνια μετά, ώστε να τις προσδιορίζουν τις έσχατες ημέρες στις δικές μας ημέρες και αργότερα;

Πέφτουν έτσι όμως στο λάθος και την πλάνη των συγχρόνων του Ιεζεκιήλ που μετέθεταν την προφητεία του για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους όταν έλεγαν :  «Η όραση, που αυτός βλέπει, αναφέρεται σε πολλές ημέρες, και προφητεύει για μακρινούς χρόνους».

Ο Ιησούς και οι Απόστολοι στις ημέρες του θα ήταν πολύ επίκαιρο να επισημάνουν εμφατικά τον χρόνο της εκπλήρωσης των προφητειών τους για την Ιερουσαλήμ έχοντας ως παράδειγμα εκείνη του προφήτη Ιεζεκιήλ για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους το 586 π.Χ.

Έτσι θα επαναλάβω τα λόγια  όπως ο Θεός τα έδωσε στον Ιεζεκιήλ να πει σε όλους εκείνους που στρέφονταν εναντίον του και μετέθεταν την εκπλήρωση της προφητείας του μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, σε όσους θέλουν να προφητεύουν από τις καρδιές τους και οι οποίοι λένε ότι όσα είπε ο Ιησούς και οι Απόστολοι δεν αφορούσαν τις ημέρες εκείνες αλλά είναι για τις τελευταίες ημέρες του κόσμου.

«Πλησιάζουν οι ημέρες, και η εκπλήρωση κάθε όρασης· επειδή, δεν θα είναι πλέον καμιά όραση αναληθής ούτε κολακευτική πρόρρηση, μέσα στον Ισραήλ, θα μιλήσω έναν λόγο, και θα τον εκτελέσω, λέει ο Κύριος ο Θεός. Και έγινε σε μένα λόγος τού Κυρίου, λέγοντας: Γιε ανθρώπου δες, ο οίκος Ισραήλ λένε: Η όραση, που αυτός βλέπει, αναφέρεται σε πολλές ημέρες, και προφητεύει για μακρινούς χρόνους.

Γι' αυτό, πες τους: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Κανένα από τα λόγια μου δεν θα μακρύνει πλέον, αλλά ο λόγος που μίλησα θα εκτελεστεί, λέει ο Κύριος ο Θεός.» (Ιεζ. 12:17-28)

Άραγε το «Ιδού έρχομαι ταχέως» θα συνεχίσουν κάποιοι να λένε ότι αφορά τις ημέρες μας και όχι τις ημέρες της γενιάς των Αποστόλων του Ιησού Χριστού;

Το κήρυγμα του Ιωάννη του βαπτιστή

Ο Ιησούς Χριστός δεν νίκησε την ρωμαϊκή, ή άλλη, κοσμική βασιλεία, ώστε να γίνει ο ρυθμιστής των πολιτικών της εξελίξεων και των θρησκευτικών της μεταρρυθμίσεων.

Όταν η γη Ισραήλ  και ο λαός της ήταν υπό την κατοχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που ήταν το τέταρτο θηρίο του οράματος του Δανιήλ (7:2-3) και ενώ ο Ιησούς κατοικούσε  στην Ναζαρέτ, πόλη της Γαλιλαίας,  ήρθε ο Ιωάννης ο βαπτιστής λέγoντας ότι είχε φθάσει ο καιρός της βασιλείας των ουρανών.

«Εν εκείναις δε ταις ημέραις  έρχεται Ιωάννης ο βαπτιστής, κηρύττων εν τη ερήμω της Ιουδαίας και λέγων· Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Διότι ούτος είναι ο ρηθείς υπό Ησαΐου του προφήτου, λέγοντος· Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας κάμετε τας τρίβους αυτού». (Ματ. 3:1-3)

Το ίδιο κήρυξαν και οι δώδεκα απόστολοι στις πόλεις του Ισραήλ με εντολή του Κυρίου Ιησού.

«Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς και παρήγγειλεν εις αυτούς, λέγων· Εις οδόν εθνών μη υπάγητε, και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε· υπάγετε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ. Και υπάγοντες κηρύττετε, λέγοντες ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών». (Ματ. 10:5-7)

Το πλήρωμα του χρόνου της ελεύσεως της βασιλείας των ουρανών

«Ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός,  γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν». (Γαλ. 4:4)

Ο Θεός μέσω των προφητών του είχε δώσει σημεία στον λαό Ισραήλ για το πότε θα ερχόταν η βασιλεία των ουρανών.

Ένα σημείο ήταν ο καιρός που θα εκπληρωνόταν το όραμα του Δανιήλ.

«Ο Δανιήλ ελάλησε και είπεν, Εγώ εθεώρουν εν τω οράματί μου την νύκτα και ιδού οι τέσσαρες άνεμοι του ουρανού συνεφώρμησαν επί την θάλασσαν την μεγάλην. Και τέσσαρα θηρία μεγάλα ανέβησαν εκ της θαλάσσης, διαφέροντα απ' αλλήλων». (Δαν. 7:2-3)

«Ταύτα τα θηρία τα μεγάλα τα τέσσαρα τέσσαρες βασιλείαι αναστήσονται επί της γης (του Ισραήλ) αι αρθήσονται και παραλήμψονται την βασιλείαν άγιοι Υψίστου και καθέξουσιν αυτήν έως αιώνος των αιώνων». (Δανιήλ 7:17 LXX)

Τα τέσσερα μεγάλα θηρία ήταν τέσσερις βασιλείες, η Βαβυλωνιακή, η Περσική, η Ελληνική και η Ρωμαϊκή  που κυριάρχησαν στην γη της επαγγελίας και πάνω στον οίκο του Ιακώβ. Την εποχή της δράσης του Ιησού επικυρίαρχος βασιλεία ήταν η Ρωμαϊκή.

Χρόνος ανόδου της βασιλείας των ουρανών

Εξηγώντας ο άγγελος του Θεού στον Δανιήλ το όραμα που είδε, του είπε:

«Και εν τοις χρόνοις των βασιλέων τούτων στήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν άλλην ήτις έσται εις τους αιώνας και ου φθαρήσεται και αύτη η βασιλεία άλλο έθνος ου μη εάση πατάξει δε και αφανίσει τας βασιλείας ταύτας και αυτή στήσεται εις τον αιώνα». (Δαν. 2:44)

Ερμηνευτική απόδοση  Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα του (Δανιήλ 2:44)

«Κατά την εποχήν των βασιλέων της τετάρτης βασιλείας, ο Θεός του ουρανού θα αναδείξη μίαν άλλην βασιλείαν, η οποία στους αιώνας των αιώνων δεν θα καταστραφή. Και έτσι η βασιλεία αυτή του Θεού δεν θα λείψη, δεν θα δώση τόπον εις άλλην βασιλείαν. Θα συντρίψη δέ, και θα θρυμματίση και θα λιχνίση όλας τας άλλας βασιλείας· και αυτή θα υψωθή, θα εκταθή και θα υπάρχη στους αιώνας των αιώνων».

Άλλο σημείο ήταν ο ερχομός του Ηλία του Θεσβίτη

«Και ιδού εγώ αποστέλλω υμίν (στους Εβραίους) Ηλίαν τον Θεσβίτην πριν ελθείν ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή ος αποκαταστήσει καρδίαν πατρός προς υιόν και καρδίαν ανθρώπου προς τον πλησίον αυτού μη έλθω και πατάξω την γην (του Ισραήλ) άρδην (= ολοκληρωτικά)».  (Μαλ. 4:5-6)

«Και ηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού, λέγοντες· Διά τι λοιπόν λέγουσιν οι γραμματείς ότι πρέπει να έλθη ο Ηλίας πρώτον; Ο δε Ιησούς αποκριθείς είπε προς αυτούς· Ο Ηλίας μεν έρχεται πρώτον και θέλει αποκαταστήσει πάντα· σας λέγω όμως ότι ήλθεν ήδη ο Ηλίας, και δεν εγνώρισαν αυτόν, αλλ' έπραξαν εις αυτόν όσα ηθέλησαν· ούτω και ο Υιός του ανθρώπου μέλλει να πάθη υπ' αυτών. Τότε ενόησαν οι μαθηταί, ότι περί Ιωάννου του Βαπτιστού είπε προς αυτούς». (Ματ.17:10-13)

«Διότι πάντες οι προφήται και ο νόμος έως Ιωάννου προεφήτευσαν. Και αν θέλητε να δεχθήτε τούτο, αυτός είναι ο Ηλίας, όστις έμελλε να έλθη». Ματ. 11:13-14)

Η μαρτυρία του Ιησού για το πλήρωμα του καιρού της ελεύσεως της βασιλείας των ουρανών

«Αφού δε παρεδόθη ο Ιωάννης, ήλθεν ο Ιησούς εις την Γαλιλαίαν κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού και λέγων ότι επληρώθη ο καιρός και επλησίασεν η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον». (Μάρκος 1:14-15)

Όταν άκουσαν οι φαρισαίοι ότι ο Ιησούς εκβάλλει τα δαιμόνια είπαν:

«Ούτος δεν εκβάλλει τα δαιμόνια ειμή διά του Βεελζεβούλ, του άρχοντος των δαιμονίων. Νοήσας δε ο Ιησούς τους διαλογισμούς αυτών, είπε προς αυτούς· Πάσα βασιλεία διαιρεθείσα καθ' εαυτής ερημούται, και πάσα πόλις ή οικία διαιρεθείσα καθ' εαυτής δεν θέλει σταθή. Και αν ο Σατανάς τον Σατανάν εκβάλλη, διηρέθη καθ' εαυτού· πως λοιπόν θέλει σταθή η βασιλεία αυτού; Και αν εγώ διά του Βεελζεβούλ εκβάλλω τα δαιμόνια, οι υιοί σας διά τίνος εκβάλλουσι; διά τούτο αυτοί θέλουσιν είσθαι κριταί σας. Αλλ' εάν εγώ διά Πνεύματος Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού». (Ματ. 12:24-28)

Οι επικεφαλής των κοσμικών βασιλειών ήταν οι κοσμοκράτορες του σκότους που υποτάχθηκαν καθώς και οι λοιπές εξουσίες στον Ιησού Χριστό και στην γνήσια εκκλησία του.

«Και αναβιβάσας αυτόν (τον Ιησού) ο διάβολος εις όρος υψηλόν, έδειξεν εις αυτόν πάντα τα βασίλεια της οικουμένης εν μιά στιγμή χρόνου, και είπε προς αυτόν ο διάβολος· εις σε θέλω δώσει άπασαν την εξουσίαν ταύτην και την δόξαν αυτών, διότι εις εμέ είναι παραδεδομένη, και εις όντινα θέλω δίδω αυτήν. Συ λοιπόν εάν προσκυνήσης ενώπιόν μου, σου θέλουσιν είσθαι πάντα». (Λουκ. 4:5-7)

«Είπε δε ο Ιησούς προς τους ελθόντας επ' αυτόν αρχιερείς και στρατηγούς του ιερού και πρεσβυτέρους. Ως επί ληστήν εξήλθετε μετά μαχαιρών και ξύλων; καθ' ημέραν ήμην μεθ' υμών εν τω ιερώ και δεν ηπλώσατε τας χείρας επ' εμέ. Αλλ' αύτη είναι η ώρα σας και η εξουσία του σκότους». (Λουκ. 22:52-53)

«Τώρα είναι κρίσις του κόσμου τούτου, τώρα ο άρχων του κόσμου τούτου θέλει εκβληθή έξω. Και εγώ εάν υψωθώ εκ της γης, θέλω ελκύσει πάντας προς εμαυτόν», (Ιωάν. 12:31-32)

Ουράνιες πολεμικές συγκρούσεις

Ο άγγελος που επισκέφτηκε τον Ιουδαίο Δανιήλ πολεμούσε τις εχθρικές πνευματικές ουράνιες δυνάμεις που ήταν επικεφαλής των κοσμικών βασιλειών.

«Και είπεν, Εξεύρεις διά τι ήλθον προς σε; τώρα δε θέλω επιστρέψει να πολεμήσω μετά του άρχοντος της Περσίας· και όταν εξέλθω, ιδού, ο άρχων της Ελλάδος  θέλει ελθεί. Πλην θέλω σοι αναγγείλει το γεγραμμένον εν τη γραφή της αληθείας· και δεν είναι ουδείς ο αγωνιζόμενος μετ' εμού υπέρ τούτων, ειμή Μιχαήλ ο άρχων υμών». (Δαν. 10:20-21)

«Ο δε Μιχαήλ ο αρχάγγελος, ότε αγωνιζόμενος με τον διάβολον εφιλονείκει περί του σώματος του Μωϋσέως, δεν ετόλμησε να επιφέρη εναντίον αυτού κατηγορίαν βλάσφημον, αλλ' είπεν, Ο Κύριος να σε επιτιμήση». (Ιούδας 1:9)

«Και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος· και ο Δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού, και δεν υπερίσχυσαν, ουδέ ευρέθη πλέον τόπος αυτών εν τω ουρανώ. Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ' αυτού». (Αποκ. 12:7-9)

«Και το θηρίον, (βασιλεία των Ρωμαίων) το οποίον είδον, ήτο όμοιον με πάρδαλιν, και οι πόδες αυτού ως άρκτου, και το στόμα αυτού ως στόμα λέοντος· και έδωκεν εις αυτό ο δράκων (ο διάβολος που ρίφθηκε στη γη) την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην». (Αποκ. 13:2)

Ο Ιησούς Χριστός ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός εκπλήρωσε όσα ο Θεός είχε υποσχεθεί δια των προφητών του για την βασιλεία των ουρανών

«Οι δε ένδεκα μαθηταί υπήγον εις την Γαλιλαίαν, εις το όρος όπου παρήγγειλεν εις αυτούς ο Ιησούς. Και ιδόντες αυτόν προσεκύνησαν αυτόν, τινές δε εδίστασαν. Και προσελθών ο Ιησούς, ελάλησε προς αυτούς, λέγων· Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης». (Ματ. 28:16-18)

«’Οστις είναι εν δεξιά του Θεού πορευθείς εις τον ουρανόν, και εις ον υπετάχθησαν άγγελοι και εξουσίαι και δυνάμεις». (Ι Πέτρ. 3:22)

« …… ώστε να φωτισθώσιν οι οφθαλμοί του νοός σας, εις το να γνωρίσητε ποία είναι η ελπίς της προσκλήσεως αυτού, και τις ο πλούτος της δόξης της κληρονομίας αυτού εις τους αγίους, και τι το υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως αυτού προς ημάς τους πιστεύοντας κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος αυτού, την οποίαν ενήργησεν εν τω Χριστώ, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εκ δεξιών αυτού εν τοις επουρανίοις,

υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζομένου ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι· Και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, ήτις είναι το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρούντος». (Εφ. 1:18-23)

«Και είσθε πλήρεις εν αυτώ, (τον Χριστό) όστις είναι η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας». (Κολ. 2:10)

Η εξουσία που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του

«Και προσκαλέσας τους δώδεκα μαθητάς αυτού, έδωκεν εις αυτούς εξουσίαν κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε να εκβάλλωσιν αυτά και να θεραπεύωσι πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν». (Ματ. 10:1)

«Ιδού, δίδω εις εσάς την εξουσίαν του να πατήτε επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν θέλει σας βλάψει. Πλην εις τούτο μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υποτάσσονται εις εσάς· αλλά χαίρετε μάλλον ότι τα ονόματά σας εγράφησαν εν τοις ουρανοίς». (Λουκ. 10:19-20)

«Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας θέλουσι παρακολουθεί ταύτα, Εν τω ονόματί μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια· θέλουσι λαλεί νέας γλώσσας· όφεις θέλουσι πιάνει· και εάν θανάσιμόν τι πίωσι, δεν θέλει βλάψει αυτούς· επί αρρώστους θέλουσιν επιθέσει τας χείρας, και θέλουσιν ιατρεύεσθαι». (Μάρκος 16:17-18)

Η διδαχή των αποστόλων στην αρχέγονη εκκλησία

«Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου· διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου· εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις». (Εφ. 6:11-12)

«Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας σας. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είη μεθ' υμών. Αμήν». (Ρωμ. 16:20)

Ο Ιησούς είναι ο υποσχεθείς βασιλιάς «του Ισραήλ του Θεού» και των εθνών

Ο άγγελος είπε στη Μαρία:«Ούτος θέλει είσθαι μέγας και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή, και θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού, και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος». (Λουκ. 1:32-33)

«Ευχαριστούμεν σοι, Κύριε ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ο ων και ο ην ότι είληφας (= έλαβες) την δύναμιν σου την μεγάλην και εβασίλευσας». (Αποκ. 11:17 WH )

«Και άδουσιν την ωδήν Μωυσέως του δούλου του Θεού και την ωδήν του αρνίου λέγοντες, μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Κύριε ο Θεός ο Παντοκράτωρ. Δίκαιαι και αληθιναί αι οδοί σου, ο βασιλεύς των εθνών». (Αποκ. 15:3 Tischendorf)

«Και ο έβδομος άγγελος εσάλπισεν και εγένοντο φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ λέγοντες: Εγένετο η βασιλεία του κόσμου του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού και βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων. Και οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ενώπιον του Θεού καθήμενοι επί τους θρόνους αυτών έπεσαν επί τα πρόσωπα αυτών και προσεκύνησαν τω Θεώ λέγοντες: Ευχαριστούμεν σοι , Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο ων και ο ην ότι είληφας (= έλαβες) την δύναμιν σου την μεγάλην και εβασίλευσας». (Αποκ. 11:15-17)

Συμβασιλείς της βασιλείας των ουρανών είναι οι αγορασμένοι με το αίμα του αρνίου

«Και επί το ιμάτιον και επί τον μηρόν αυτού έχει γεγραμμένον το όνομα, Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων». (Αποκ. 19:16)

«Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον· διότι ο Πατήρ σας ηυδόκησε να σας δώση την βασιλείαν». (Λουκ. 12:32)

«Εάν υπομένωμεν, θέλομεν και συμβασιλεύσει· εάν αρνώμεθα αυτόν, και εκείνος θέλει αρνηθή ημάς». (ΙΙ Τιμ. 2:12)

«Τω αγαπώντι ημάς και λύσαντι ημάς εκ των αμαρτιών εν τω αίματι αυτού, και εποίησεν ημάς βασιλείαν, ιερείς τω Θεώ και πατρί αυτού, αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας αμήν». (Αποκ. 1:5)

«Και άδουσιν ωδήν καινήν λέγοντες, άξιος ει λαβείν το βιβλίον και ανοίξαι τας σφραγίδας αυτού, ότι εσφάγης και ηγόρασας τω Θεώ εν τω αίματι σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους και εποίησας αυτούς τω Θεώ ημών βασιλείαν και ιερείς και βασιλεύουσιν επί της γης». (Αποκ. 5:9-10 WH )

Αμήν

«Καινούς Ουρανούς και Καινή Γη προσδοκώμεν» (Β' επιστολή Πέτρου προς τους Ιουδαιοχριστιανούς 3:13, πρώτος  αιώνας μ.Χ.)

«ἥξει δὲ ἡμέρα κυρίου ὡς κλέπτης, ἐν ᾗ οἱ οὐρανοὶ ῥοιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσεται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα εὑρεθήσεται» (2Πέτ. 3:10 [SBLGNT])

Μια από τις πιο τρομακτικές εικόνες μέσα στη Βίβλο όπως αυτή διδάσκεται από το μεγαλύτερο μέρος των κηρύκων όλων σχεδόν των χριστιανικών δογμάτων, είναι αυτή της ολοκληρωτικής καταστροφής του κόσμου. Οι ουρανοί και η γη θα εξαφανιστούν καθώς θα λιώνουν από την πυράκτωση των στοιχείων τους, πιθανόν ύστερα από μια πυρηνική έκρηξη και σύντηξη των πυρήνων των ατόμων των στοιχείων τους.

Μάλιστα κάποιοι προχωρούν ακόμη πάρα πέρα και ανακηρύσσουν  τον απόστολο Πέτρο σαν ένα κορυφαίο πυρηνικό επιστήμονα,  που προέβλεψε την καταστροφή του κόσμου «πληροφορούμενος από το Πνεύμα», μέσα από τα μάτια της γνώσης της πυρηνικής φυσικής.

Όλα τα παραπάνω με την πρώτη «απλοϊκή» και «επιπόλαια» ματιά καθώς διαβάζουμε το λόγο του Θεού, φαίνονται να προσεγγίζουν την αλήθεια και να είναι μια κυριολεκτική εξήγηση των όσων διαβάζουμε.

Είναι όμως αυτή η αλήθεια και το μήνυμα της προφητείας που ο απόστολος Πέτρος καθώς και ο απόστολος Παύλος ήθελαν να δώσουν και σε ποιους απευθυνόταν;

Προτού προσπαθήσουμε να σκύψουμε πάνω στις γραφές θα θέλαμε να έχουμε μπροστά στα μάτια μας τα ίδια τα λόγια του αποστόλου Πέτρου όπως αυτά διατυπώνονται  στην Δεύτερη Επιστολή του προς τους Ισραηλίτες της διασποράς. Στο τέλος αυτής της επιστολής ο Πέτρος εκθειάζει τη γνώση του αποστόλου Παύλου πάνω στα γεγονότα «των εσχάτων ημερών». Πολλά όμως από αυτά που γράφει ο Παύλος φαινόντουσαν δυσνόητα για όλους εκείνους που ήταν «αμαθείς» και «αστήρικτοι».

Η αμάθεια ή ημιμάθεια των γραφών οδηγούσαν τότε αλλά και σήμερα όχι μόνο σε λανθασμένη κατανόηση και εξήγηση αλλά και σε διαστρέβλωση των ίδιων των γραφών.

«Και τη μακροθυμία του ΚΥΡΙΟΥ μας να [τη] θεωρείτε σωτηρία, καθώς και ο αγαπητός μας αδελφός Παύλος σας έγραψε σύμφωνα με τη σοφία που του δόθηκε, όπως και σε όλες τις επιστολές [του] μιλά μέσα σ’ αυτές γι’ αυτά, μέσα στις οποίες είναι μερικά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλώνουν, όπως και τις λοιπές Γραφές, με αποτέλεσμα τη δική τους απώλεια. Εσείς λοιπόν, αγαπητοί, επειδή προγνωρίζετε [αυτά], να φυλάγεστε, για να μη συμπαρασυρθείτε από την πλάνη των ανόμων και να [μην] ξεπέσετε από το δικό σας στήριγμα, αλλά να αυξάνετε στη χάρη και [στη] γνώση του Κυρίου μας και σωτήρα Ιησού Χριστού. Σ’ αυτόν [ας είναι] η δόξα και τώρα και στην αιώνια Ημέρα» (2Πέτ. 3:15-18 Μεταγλώττιση)

Αυτό που έχει σημασία τελικά είναι  να αυξανόμαστε στη χάρη και [στη] γνώση του Κυρίου μας και σωτήρα Ιησού Χριστού.

Ο σκοπός του πρώτου ερχομού του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ανάμεσα στον λαό Του τον Ισραήλ, δεν ήταν να κρίνει τον κόσμο, αλλά να ελευθερώσει τον σαρκικό Ισραήλ από την κατάρα του Νόμου γενόμενος Αυτός κατάρα υπέρ αυτών, ώστε να έρθει η ευλογία του Αβραάμ στα έθνη και να δικαιώσει τον πιστεύοντα εις το όνομά Του.

«Επειδή το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα» (Ρωμ. 10:4 Βάμβας)

«Στους δικούς του ήρθε, αλλά οι δικοί του δεν τον παρέλαβαν. Όσοι όμως έλαβαν αυτόν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία τέκνα Θεού να γίνουν· σ’ όσους πιστεύουν στ’ όνομά του, που όχι από αίματα, ούτε από σάρκας θέλημα ούτε από θέλημα άντρα, αλλ’ από [το] Θεό γεννήθηκαν». (Ιωάν. 1:11-13)

«Δεν υπάρχει, λοιπόν, τώρα καμιά κατάκριση για εκείνους [που είναι] στον Ιησού Χριστό, αυτούς που δεν περπατούν σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το Πνεύμα. Επειδή, ο νόμος τού Πνεύματος της ζωής, [η οποία υπάρχει] στον Ιησού Χριστό, με ελευθέρωσε από τον νόμο της αμαρτίας και του θανάτου. Επειδή, το αδύνατο στον νόμο, καθότι ήταν ανίσχυρος εξαιτίας τής σάρκας, ο Θεός, στέλνοντας τον δικό του Υιό με ομοίωμα σάρκας αμαρτίας, και σε σχέση με την αμαρτία, κατέκρινε την αμαρτία στη σάρκα· για να εκπληρωθεί η δικαιοσύνη τού νόμου, σε μας, που δεν περπατάμε σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το Πνεύμα». (Ρωμ. 8:1-4 [Φίλος])

Η μεταστροφή του Παύλου και η προς στιγμή συμμόρφωση-στοίχιση του με το Νόμο.

Όταν ο απόστολος Παύλος μεταστράφηκε από ένα φανατικό οπαδό του Ιουδαϊσμού σε ένα μετανοημένο ακόλουθο της αγάπης και της χάρης του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, βρέθηκε αντιμέτωπος με τους Ιουδαίους χριστιανούς της Ιερουσαλήμ. Όντας οι περισσότεροι πνευματικά νήπια «εν Χριστώ» δεν μπορούσαν να δουν ακόμα καθαρά τη διαφορά του γράμματος του Νόμου από την ελευθερία του Πνεύματος, που θα είχαν μέσα στον Ιησού Χριστό.

Ο Παύλος θέλησε να επισκεφτεί την Ιερουσαλήμ και να ομολογήσει παρρησία την μεγάλη αλλαγή, που είχε φέρει ο Κύριος στη ζωή του. Δυστυχώς όμως είχαν φθάσει άσχημες φήμες για τον Παύλο στην Ιερουσαλήμ.

«Και αφού τους χαιρέτησε, διηγούνταν καθένα ξεχωριστά αυτά που έκανε ο Θεός μέσα στα έθνη μέσω της διακονίας του. Εκείνοι, όταν άκουσαν, δόξαζαν το Θεό και του είπαν: «Βλέπεις, αδελφέ, πόσες μυριάδες είναι μεταξύ των Ιουδαίων που έχουν πιστέψει και όλοι είναι ζηλωτές του νόμου. Αλλά πληροφορήθηκαν συστηματικά για σένα ότι διδάσκεις αποστασία από [το] Μωυσή σε όλους τους Ιουδαίους μεταξύ των εθνών, λέγοντας να μην περιτέμνουν αυτοί τα παιδιά [τους] μήτε να περπατούν σύμφωνα με τα έθιμα». (Πράξ. 21:19-21 [Μεταγλώττιση])

Η μη τήρηση της περιτομής των αγοριών και η μη συμμόρφωση με τα πατροπαράδοτα έθιμα ήταν μια σοβαρή κατηγορία.

Αντιμετωπίζοντας πιθανή εξέγερση εναντίον του ο Παύλος δέχθηκε την πρόταση των πρεσβυτέρων, ώστε να δείξει ο Παύλος ότι συνεχίζει να συμμορφώνεται και να στοιχίζεται με τις επιταγές και τις παραδόσεις του Ιουδαϊσμού.

«Κάνε, λοιπόν, αυτό που σου λέμε: Έχουμε τέσσερις άντρες που έχουν [κάνει ] ευχή [ναζιραίου] για [τους] εαυτούς τους. Τούτους παράλαβε, εξαγνίσου μαζί τους και δαπάνησε [χρήματα] γι’ αυτούς, για να ξυρίσουν το κεφάλι [τους], και θα γνωρίσουν όλοι ότι όσα έχουν πληροφορηθεί συστηματικά για σένα δεν είναι [σωστό] τίποτα, αλλά στοιχίζεσαι και ο ίδιος [ακολουθώντας και] φυλάγοντας το νόμο». (Πράξ. 21:23-24 [Μεταγλώττιση])

Τα στοιχεία

Όταν κάποιος στοιχιζόταν[1]  με τις επιταγές και τις παραδόσεις του Εβραϊκού Ιερατείου, σήμαινε ότι αυτές οι επιταγές και οι παραδόσεις αποτελούσαν τα βασικά και απαραίτητα «στοιχεία», που τον διέκριναν από οποιαδήποτε άλλη φυλετική, θρησκευτική ή φιλοσοφική ομάδα. Ήταν αυτά τα «στοιχεία» με τα οποία πίστευαν οι Ιουδαίοι, ότι θα μπορούσε να υψωθεί «η Κάτω Ιερουσαλήμ», ώστε η δόξα της να έφθανε μέχρι τον ουρανό και το Θεό. Μια Νέα Βαβέλ ή αλλιώς μια Νέα Βαβυλώνα που θα ήθελε να ορθώνεται η φήμη της στην αιωνιότητα.

Κάθε Εβραίος και προσήλυτος ήταν υποχρεωμένος να συμμορφώνεται με «τα κοσμικά στοιχεία» του Ιουδαϊσμού.

Σύμφωνα με τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο και την εβραϊκή σκέψη ο Ναός της Ιερουσαλήμ ήταν παράσταση «του Ουρανού και της Γης», επειδή εκεί υπήρχαν «τα Άγια των Αγίων», όπου ο Θεός κατοικούσε και «το Άγιο» και «η Αυλή» όπου ο άνθρωπος πατούσε[2].

«Πάλι ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους: Μη γίνεις επίορκος, αλλά εκπλήρωσε τους όρκους σου προς τον Κύριο. Εγώ, όμως, σας λέω, να μη ορκιστείτε καθόλου· ούτε στον ουρανό, επειδή είναι θρόνος τού Θεού·

ούτε στη γη, επειδή είναι υποπόδιο των ποδιών του· ούτε στα Ιεροσόλυμα, επειδή είναι πόλη τού μεγάλου βασιλιά·» (Ματ. 5:33-35 )

"Εκείνος, λοιπόν, που ορκίστηκε στο θυσιαστήριο ορκίζεται και σ' αυτό και σε όλα που [είναι] επάνω σ' αυτό. Και εκείνος που ορκίστηκε στον ναό ορκίζεται σ' αυτόν, και σ' εκείνον που κατοικεί μέσα σ' αυτόν· και εκείνος που ορκίστηκε στον ουρανό, ορκίζεται στον θρόνο τού Θεού, και σ' εκείνον που κάθεται επάνω σ' αυτόν." (Ματθ. 23:20-22)

Αυτός λοιπόν ο Ναός της Ιερουσαλήμ που ήταν «ο ουρανός» και «η γη»  για τους Εβραίους στην Παλαιά Διαθήκη, παρέμεινε μέχρις ότου εκπληρώθηκαν όλα όσα είχαν προειπεί οι προφήτες του Ισραήλ. Αυτή είναι η σκέψη που κρυβόταν πίσω από τη διακήρυξη του Ιησού στο ακόλουθο εδάφιο.

«Επειδή, σας διαβεβαιώνω, μέχρις ότου παρέλθει ο ουρανός και η γη, ένα γιώτα ή μία κεραία δεν θα παρέλθει από τον νόμο, έως ότου όλα εκπληρωθούν.» (Ματθ. 5:18)

Ο Παύλος δεν αρνούνταν την σπουδαιότητα και την σημασία του Νόμου για τη ζωή των Εβραίων πιστών. Μάλιστα τονίζει ότι ο Νόμος έπαιζε το ρόλο του παιδαγωγού μέχρι να έρθει η πίστη στον Ιησού Χριστό.          

Οι Εβραίοι είχαν ζητήσει  από το Θεό να τους δώσει βασιλιά σύμφωνα με το σχήμα και το φρόνημα των εθνών κατά τα στοιχεία του κόσμου.

Μια από τις πρώτες κακές απαιτήσεις που όρθωσε ο λαός Ισραήλ εναντίον του Θεού ήταν η απαίτηση τους να αποκτήσουν βασιλιά σύμφωνα με το φρόνημα των εθνών και σύμφωνα με εκείνα τα στοιχεία του κόσμου που ήταν η αίγλη της αυλής και του ιερατείου, που πλαισίωναν τους βασιλείς των εθνών.

«Γι' αυτό, όλοι οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ, συγκεντρώθηκαν και ήρθαν στον Σαμουήλ, στη Ραμά, και του είπαν: Δες, εσύ γέρασες, και οι γιοι σου δεν περπατούν στους δρόμους σου· κατάστησε, λοιπόν, σε μας έναν βασιλιά για να μας κρίνει, όπως [έχουν] όλα τα έθνη». (1Σαμ. 8:4-5 [Φίλος])

«Και εκείνη την ημέρα θα βοάτε εξαιτίας του βασιλιά σας, που εσείς τον εκλέξατε για τον εαυτό σας· αλλ' ο Κύριος, εκείνη την ημέρα, δεν θα σας εισακούσει. Ο λαός, όμως, δεν θέλησε να υπακούσει στη φωνή τού Σαμουήλ· και είπαν: Όχι· αλλά βασιλιάς θα υπάρχει επάνω μας· για να είμαστε κι εμείς όπως όλα τα έθνη· και να μας κρίνει ο βασιλιάς μας, και να βγαίνει μπροστά μας, και να μάχεται τις μάχες μας.»  (1Σαμ. 8:18-20 [Φίλος])

Ο Θεός όμως που γνωρίζει τα πάντα είχε προειδοποιήσει με τον Μωυσή  τον λαό Του πολλές γενιές πριν.

«Αφού μπεις μέσα στη γη που ο Κύριος ο Θεός σου δίνει σε σένα, και την κληρονομήσεις, και κατοικήσεις σ' αυτή, και πεις, θα καταστήσω επάνω μου βασιλιά, όπως όλα τα έθνη που [είναι] ολόγυρά μου,

θα καταστήσεις επάνω σου βασιλιά, όποιον ο Κύριος ο Θεός σου θα εκλέξει· από τους αδελφούς σου θα καταστήσεις βασιλιά επάνω σου· δεν μπορείς να καταστήσεις ξένον άνθρωπο επάνω σου, που δεν είναι αδελφός σου.

Όμως, δεν θα πληθύνει άλογα στον εαυτό του ούτε θα επαναφέρει τον λαό στην Αίγυπτο για να αυξήσει τα άλογα· επειδή, ο Κύριος σας είπε: Δεν θα επιστρέψετε πλέον μέσα από εκείνον το δρόμο.

Ούτε θα πληθύνει στον εαυτό του γυναίκες, για να μη αποπλανηθεί η καρδιά του· ούτε θα πληθύνει υπερβολικά το ασήμι και το χρυσάφι για τον εαυτό του. Και όταν καθίσει επάνω στον θρόνο τής βασιλείας του, θα γράψει για τον εαυτό του ένα αντίγραφο αυτού του νόμου, σε βιβλίο, από [εκείνο που είναι] μπροστά στους ιερείς τούς Λευίτες· κι αυτό θα είναι κοντά του, και θα διαβάζει μέσα σ' αυτό όλες τις ημέρες τής ζωής του· για να μάθει να φοβάται τον Κύριο τον Θεό του, να τηρεί όλα τα λόγια αυτού του νόμου, και τα διατάγματα αυτά, ώστε να τα εκτελεί· για να μη υψωθεί η καρδιά του παραπάνω από τους αδελφούς του, και για να μη παρεκκλίνει από τις εντολές, είτε δεξιά είτε αριστερά· ώστε να μακροημερεύσει στη βασιλεία του, αυτός και τα παιδιά του, ανάμεσα στον Ισραήλ.» (Δευτ. 17:14-20 [Φίλος]) (Διάβασε 1Βασ. 10:16-29)

Πράγματι ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ εξέλεξε κάποτε τον Σολομώντα τον γιο του Δαβίδ να καθίσει επάνω στο θρόνο του Ισραήλ.

«Αφού συμπληρωθούν οι ημέρες σου, και κοιμηθείς μαζί με τους πατέρες σου, θα σηκώσω ύστερα από σένα το σπέρμα σου, που θα βγει από τα σπλάχνα σου, και θα στερεώσω τη βασιλεία του. Αυτός θα οικοδομήσει οίκον στο όνομά μου· και θα στερεώσω τον θρόνο τής βασιλείας του μέχρι τον αιώνα·

εγώ θα είμαι σ' αυτόν πατέρας, κι αυτός θα είναι σε μένα γιος· αν διαπράξει ανομία, θα τον σωφρονίσω με ράβδο ανδρών, και με μαστιγώσεις των γιων των ανθρώπων· το έλεός μου, όμως, δεν θα αφαιρεθεί απ' αυτόν, όπως το αφαίρεσα από τον Σαούλ, που έβγαλα από μπροστά σου· και η οικογένειά σου και η βασιλεία σου θα στερεωθεί μπροστά σου μέχρι τον αιώνα· ο θρόνος σου θα στερεωθεί στον αιώνα. Σύμφωνα με όλα αυτά τα λόγια, και σύμφωνα με ολόκληρη αυτή την όραση, έτσι μίλησε ο Νάθαν στον Δαβίδ.» (2Σαμ. 7:12-17 [Φίλος])

Ο βασιλιάς του Ισραήλ έπρεπε «νύχτα και ημέρα» να μελετάει το λόγο του Θεού, ώστε η καρδιά του να μην  υψωθεί και να μη λησμονήσει τον Κύριο τον Θεό του και να μην πει στην καρδιά του: η δύναμή μου, και η ισχύς τού χεριού μου, απέκτησαν σε μένα αυτόν τον πλούτο.

«Και θα φας, και θα χορτάσεις, και θα ευλογήσεις τον Κύριο τον Θεό σου επάνω στην αγαθή γη, που σου έδωσε. Πρόσεχε στον εαυτό σου, μήπως λησμονήσεις τον Κύριο τον Θεό σου, αθετώντας τις εντολές του, και τις κρίσεις του, και τα διατάγματά του, που εγώ σε προστάζω σήμερα· μήπως, [αφού] φας και χορτάσεις, και οικοδομήσεις καλά σπίτια, και κατοικήσεις, και τα βόδια σου και τα πρόβατά σου αυξηθούν, και το ασήμι σου και το χρυσάφι σου πολλαπλασιαστεί ……… και πεις στην καρδιά σου: Η δύναμή μου, και η ισχύς τού χεριού μου, απέκτησαν σε μένα αυτόν τον πλούτο.

Αλλά, θα θυμάσαι τον Κύριο τον Θεό σου· επειδή, αυτός [είναι] που σου δίνει δύναμη να αποκτάς πλούτη, για να στερεώσει τη διαθήκη του, που ορκίστηκε στους πατέρες σου, όπως [είναι] τη σημερινή ημέρα. Αν, όμως, λησμονήσεις τον Κύριο τον Θεό σου, και πας πίσω από άλλους θεούς, και τους λατρεύσεις, και τους προσκυνήσεις, διαμαρτύρομαι σήμερα σε σας, ότι οπωσδήποτε θα αφανιστείτε· όπως τα έθνη που ο Κύριος εξολοθρεύει από μπροστά σας, έτσι θα αφανιστείτε· επειδή, δεν υπακούσατε στη φωνή τού Κυρίου τού Θεού σας». (Δευτ. 8:10-20 [Φίλος])

Δυστυχώς αν και ο Σολομώντας ήταν ο άνθρωπος που ζήτησε από το Θεό σοφία, η καρδιά του πλανήθηκε και παράβηκε τις απαιτήσεις του Θεού για τον βασιλιά. Η παρακοή του στο Νόμο του Θεού τον οδήγησε να αποκτήσει υπερβολικό πλούτο, πολλές γυναίκες, πολλά άλογα και άρματα που τον οδήγησαν στην  πλεονεξία με όλα τα κακά συνεπακόλουθα της.

Ενώ οι φόροι που εισέπραττε κάθε χρόνο από τους «φόρου υποτελείας» υπηκόους του ήταν αρκετοί για τη διαβίωση του και τη λειτουργία της αυλής του, φαίνεται ότι συγκέντρωνε κάθε χρόνο και εξακόσια και εξήκοντα εξ τάλαντα χρυσίου επί πλέον σε βάρος του λαού του. (1Βασ. 10:14-15 [Φίλος])

Ο Σολομών έδωσε την καρδιά του στην υλική κτίση και τα στοιχεία του κόσμου και όχι στην υπακοή και γνώση του Θεού.  Η πλεονεξία οδήγησε τον Σολομώντα σε αμαρτία εναντίον του Θεού και ήταν η αιτία να διαιρεθεί ο λαός  Ισραήλ σε 10 φυλές στο Βορρά και τις φυλές του Ιούδα και του Βενιαμίν στο Νότο. Από τότε υπήρχε μια διαρκή διαμάχη και ένα συνεχόμενο μίσος ανάμεσα στο Βόρειο και το Νότιο τμήμα των φυλών του Ισραήλ. Ακόμα και μετά την επιστροφή των Ιουδαίων από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας οι άρχοντες του Ιουδαϊκού λαού συνέχισαν να κάνουν τα ίδια λάθη όπως και οι βασιλείς τους. Έδιναν μεγαλύτερη αξία στο χρυσάφι και στο ασήμι παρά σε Αυτόν που ήταν η πηγή παντός αγαθού.

 Ο Ιεζεκιήλ είχε προφητέψει εναντίον των Ιουδαίων ότι το ασήμι τους και το χρυσάφι τους που ήταν τα πολύτιμα στοιχεία γι’  αυτούς δεν θα μπορούσαν να τους σώσουν την ημέρα της οργής του Θεού, όταν ο Θεός θα έστελνε εναντίον τους τα στρατεύματα του Ναβουχοδονόσορα.

«Θα ρίξουν το ασήμι τους στους δρόμους, και το χρυσάφι τους θα είναι σαν ακαθαρσία· το ασήμι τους και το χρυσάφι τους δεν θα μπορέσουν να τους λυτρώσουν κατά την ημέρα της οργής τού Κυρίου· δεν θα χορτάσουν τις ψυχές τους, και δεν θα γεμίσουν τις κοιλιές τους· για τον λόγο ότι, έγινε το πρόσκομμα της ανομίας τους.

Επειδή, τη δόξα τού στολισμού τους, τη μεταχειρίστηκαν σε υπερηφάνεια, και απ' αυτή έκαναν τις εικόνες των βδελυγμάτων τους, τα μισητά τους· γι' αυτό, εγώ την καθιστώ σ' αυτούς ακαθαρσία.

Και θα την παραδώσω για διαρπαγή στα χέρια ξένων, και για λάφυρο στους ασεβείς της γης· και θα τη βεβηλώσουν. Και θα αποστρέψω το πρόσωπό μου απ' αυτούς, και θα βεβηλώσουν το άδυτό μου· και οι λεηλάτες θα μπουν σ' αυτό, και θα το βεβηλώσουν.» (Ιεζ. 7:16-22 [Φίλος])

Ο Ιησούς στις ημέρες Του επέπληξε τους άρχοντες και τους πρεσβυτέρους του λαού γιατί έδιναν μεγαλύτερη αξία στα υλικά στοιχεία του κόσμου δηλαδή στο Ναό και όχι σ’ Αυτόν που είναι ο Κύριος των πάντων και κατοικούσε μέσα στο Ναό..

«Αλλοίμονο σε σας, τυφλοί οδηγοί, που λέτε: Όποιος ορκιστεί στον ναό, δεν είναι τίποτε· όποιος, όμως, ορκιστεί στο χρυσάφι τού ναού, έχει υποχρέωση. Μωροί και τυφλοί, επειδή, ποιος είναι μεγαλύτερος, το χρυσάφι ή ο ναός, που αγιάζει το χρυσάφι;

Και: Όποιος ορκιστεί στο θυσιαστήριο, δεν είναι τίποτε· όποιος, όμως, ορκιστεί στο δώρο, που είναι επάνω σ' αυτό, έχει υποχρέωση.

Μωροί και τυφλοί, επειδή, τι είναι μεγαλύτερο, το δώρο ή το θυσιαστήριο, που αγιάζει το δώρο; Εκείνος, λοιπόν, που ορκίστηκε στο θυσιαστήριο ορκίζεται και σ' αυτό και σε όλα που [είναι] επάνω σ' αυτό.

Και εκείνος που ορκίστηκε στον ναό ορκίζεται σ' αυτόν, και σ' εκείνον που κατοικεί μέσα σ' αυτόν· και εκείνος που ορκίστηκε στον ουρανό, ορκίζεται στον θρόνο τού Θεού, και σ' εκείνον που κάθεται επάνω σ' αυτόν». (Ματθ. 23:16-22 [Φίλος])

Το τέλος του Νόμου είναι ο Χριστός μέσα από τον οποίο φαίνεται η Χάρις και η Αλήθεια του Θεού.

Ο Ιησούς Χριστός σύμφωνα με τον Παύλο  ήρθε  για να καταστρέψει τα έργα του σκότους και του θανάτου. Δυστυχώς όμως οι Γραμματείς και Φαρισαίοι καθώς και οι «ιουδαΐζοντες» αποστατημένοι χριστιανοί κινούμενοι από το γράμμα του Νόμου προσπαθούσαν να ποδηγετούν και να χειρίζονται την άγνοια του λαού. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν να κατευθύνουν τους «αδαείς» και «αστήρικτους» «στη φυλακή» των ενοχών και του φόβου της καταστροφής, που επικρέμονταν πάνω σε κάθε έναν που αμφισβητούσε την «αυθεντία» τους και την «εξουσία» τους.

Για να εξασφαλίσουν την τυφλή υπακοή και την σύμπραξη του απλού, αμαθή  και αστήρικτου πλήθους συνέστησαν ένα σύνολο από κανόνες και διατάξεις στις οποίες απαιτούσαν να τις ακολουθούν, για να μην γίνουν «αποσυνάγωγοι».

Ο Μωυσής παρέλαβε «τα στοιχεία»  του Νόμου διαμέσου αγγέλων

«Προφήτην από τους αδελφούς σας θα σηκώσει σε σας ο Κύριος ο Θεός σας, όπως εμένα· αυτόν θα ακούτε». Αυτός είναι που, στην εκκλησία μέσα στην έρημο, στάθηκε μαζί με τον άγγελο που του μιλούσε στο βουνό Σινά, και μαζί με τους πατέρες μας, και παρέλαβε τα ζωοποιά λόγια, για να τα δώσει σε μας». (Πράξ. 7:35-38 [Φίλος])

«Γι' αυτό, εμείς πρέπει να προσέχουμε περισσότερο σε όσα ακούσαμε, για να μη ξεπέσουμε ποτέ. Επειδή, αν ο λόγος που μιλήθηκε διαμέσου αγγέλων έγινε βέβαιος, και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη ανταπόδοση, πώς εμείς θα ξεφύγουμε, αν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία;» (Εβρ. 2:1-4 [Φίλος])

Δυστυχώς αυτοί οι κανόνες και οι διατάξεις που αποτελούσαν «τα στοιχεία» της θρησκείας τους, που δόθηκαν μέσω αγγέλων, αργότερα συνυφάνθηκαν με τις παραδόσεις των ανθρώπων. Επιπλέον οι ανθρώπινες απόψεις και παραδόσεις δεν θα τους άφηναν να αποδεχτούν τον Ιησού και ζώντας μπροστά στο φως Του να φύγει κάθε κάλυμμα, που τύφλωνε τις διάνοιές τους.

Μέσα στον Ιησού Χριστό  αφαιρείται το κάλυμμα «των στοιχείων του κόσμου»

«Και όχι όπως ο Μωυσής έβαζε κάλυμμα επάνω στο πρόσωπό του, για να μη ατενίσουν οι γιοι τού Ισραήλ στο αποτέλεσμα εκείνου που επρόκειτο να καταργηθεί· αλλά, οι διάνοιές τους τυφλώθηκαν· επειδή, μέχρι σήμερα μένει το ίδιο κάλυμμα κατά την ανάγνωση της παλαιάς διαθήκης, που δεν ανασηκώνεται, επειδή, διαμέσου τού Χριστού καταργείται. Αλλά, μέχρι σήμερα, όταν διαβάζεται ο Μωυσής, ένα κάλυμμα κείτεται επάνω στην καρδιά τους. Όταν, όμως, επιστρέψει στον Κύριο, το κάλυμμα θα αφαιρεθεί.» (2Κορ. 3:13-16 [Φίλος])

Ο Παύλος στην επιστολή προς τους Γαλάτες έρχεται να αντιμετωπίσει και να συγκρουστεί με το ρεύμα των ιουδαϊζόντων και των άλλων θρησκευτικών παραφυάδων, που τάραζαν στις ημέρες του την Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Ο αγώνας του ήταν να γκρεμίσει και να ξεριζώσει όλα εκείνα «τα στοιχεία», που αποτελούσαν το κάλυμμα στην κατανόηση των γραφών και έκρυβαν την δόξα του Ιησού Χριστού από τα μάτια της καρδιάς τους.

«Εννοώ, λοιπόν, [ότι] για όσο χρόνο ο κληρονόμος είναι νήπιο, δε διαφέρει σε τίποτα από δούλο, αν και είναι κύριος όλων. Αλλά είναι κάτω από επιτρόπους και οικονόμους μέχρι την προθεσμία του πατέρα [του]. Έτσι κι εμείς, όταν ήμασταν νήπια, ήμασταν υποδουλωμένοι κάτω από τα στοιχεία του κόσμου». (Γαλ. 4:1-6 [Μεταγλώττιση])

Πράγματι κάθε Εβραίος αλλά και κάθε προσήλυτος ήταν δεσμευμένος και υποχρεωμένος να παρακολουθεί ένα σύνολο «στοιχείων», που όμως δεν μπορούσαν να φέρουν τον καθαρισμό της συνείδησης από τις αμαρτίες και τις ανομίες που διέπρατταν. Η τήρηση αυτών «των στοιχείων του κόσμου» δεν μπορούσαν να οδηγήσουν στην ελευθερία των τέκνων του Θεού και της Νέας Βασιλείας,  όπως διδάχτηκαν από τον Ιησού και τους Αποστόλους.

«Προτού όμως να έρθει η πίστη, φρουρούμασταν περικλεισμένοι κάτω από το νόμο, για τη μελλοντική πίστη [που επρόκειτο] να αποκαλυφτεί. Ώστε ο νόμος έχει γίνει παιδαγωγός μας στο Χριστό, για να δικαιωθούμε από [την] πίστη. Όταν ήρθε όμως η πίστη, δεν είμαστε πια κάτω από παιδαγωγό. Γιατί όλοι είστε γιοι [του] Θεού μέσω της πίστης στο Χριστό Ιησού. Γιατί όσοι στο Χριστό βαφτιστήκατε, [το] Χριστό ντυθήκατε. Δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό· γιατί όλοι εσείς είστε ένας στο Χριστό Ιησού. Αν λοιπόν εσείς [είστε του] Χριστού, άρα είστε σπέρμα του Αβραάμ, κληρονόμοι σύμφωνα με [την] υπόσχεση». (Γαλ. 3:23-29 [Μεταγλώττιση])

Σοβαρή προειδοποίηση για απομάκρυνση από «τα ασθενή και φτωχά στοιχεία»  της παράδοσης των πρεσβυτέρων

Η θρησκευτική ζωή των Ιουδαίων της Ιερουσαλήμ της εποχής του Παύλου διέπονταν από εκείνα τα ασθενή και φτωχά στοιχεία που είχαν εφαρμογή μόνο στη σάρκα τους και περιστρέφονταν γύρω από το Ναό.

Ο Παύλος αγωνιζόταν με την χάρη και τη δύναμη του Πνεύματος του Ιησού οι νέοι πιστοί να προχωρήσουν μπροστά και μέσα στην ελευθερία, που τους χάριζε η αλήθεια του Ιησού Χριστού. Η τήρηση των ασθενών και φτωχών στοιχείων του Παλαιού αιώνα του Νόμου (ο παρόντας αιώνας του Παύλου) μπορούσε να τους επαναφέρει στην πρότερη κατάσταση της πνευματικής δουλείας του Νόμου και να ματαιώνονταν ο κόπος του Παύλου.

«Πώς επιστρέφετε πάλι στα ασθενή και φτωχά στοιχεία, στα οποία πάλι από την αρχή θέλετε να υπηρετείτε ως δούλοι; Παρατηρείτε ημέρες και μήνες και καιρούς και έτη. Σας φοβάμαι μήπως μάταια έχω κοπιάσει για σας.» (Γαλ. 4:7-12 [Μεταγλώττιση])

Ο Ναός ήταν γι’ αυτούς  «ο Ουρανός» και «η Γή» δηλαδή όλος ο κόσμος τους. Με λίγα λόγια ήταν τα στοιχεία  του ορατού φυσικού κόσμου πάνω στην οποία στήριζαν την βεβαιότητα της εύνοιας του Θεού για τον λαό Του. Η σχέση τους με τον Ναό απόρρεε από εκείνα τα στοιχεία  που τα παρείχε το τελετουργικό μέρος  των  εντολών του Μωυσή, αλλά  και  η ανθρώπινη παράδοση των πρεσβυτέρων.

Όμως όλα αυτά τα στοιχεία  ήταν αρχικά και αφορούσαν την νηπιακή ηλικία του πιστού Εβραίου και με την τήρηση των οποίων δεν μπορούσαν να εγκύψουν στην κατανόηση της αγιότητας του Θεού. Όσοι παρέμειναν μόνο σ’  αυτά δεν θα μπορούσαν να φτάσουν στην τελειότητα και την ελευθερία του Υιού.

Μάταιες οι διδαχές και τα εντάλματα των ανθρώπων

«ΤΟΤΕ, έρχονται κοντά στον Ιησού οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι από τα Ιεροσόλυμα, λέγοντας: Γιατί οι μαθητές σου παραβαίνουν την παράδοση των πρεσβυτέρων; Επειδή, δεν πλένουν τα χέρια τους, όταν τρώνε ψωμί.

Και εκείνος, απαντώντας, είπε σ' αυτούς: Γιατί κι εσείς παραβαίνετε την εντολή τού Θεού εξαιτίας της παράδοσής σας; Επειδή, ο Θεός έχει προστάξει, λέγοντας: «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα·» και «εκείνος που κακολογεί τον πατέρα ή τη μητέρα, να θανατώνεται, οπωσδήποτε». Εσείς, όμως, λέτε: Όποιος πει στον πατέρα ή στη μητέρα: Είναι δώρο οτιδήποτε επρόκειτο να ωφεληθείς από μένα, και μπορεί να μη τιμήσει τον πατέρα του ή τη μητέρα του. Και ακυρώσατε την εντολή τού Θεού εξαιτίας της παράδοσής σας. Υποκριτές, καλά προφήτευσε για σας ο Ησαΐας, λέγοντας: Αυτός ο λαός με πλησιάζει με το στόμα τους και με τιμά με τα χείλη· η καρδιά τους, όμως, απέχει μακριά από μένα· μάταια μάλιστα με σέβονται, διδάσκοντας διδασκαλίες, εντάλματα ανθρώπων». (Ματθ. 15:1-9 [Φίλος])

Η τήρηση καθώς και η παρατήρηση ημερών και μηνών και καιρών κι ετών, που είχαν σχέση με τις γιορτές τους, δεν είχαν καμιά σημασία μετά την Ανάσταση του Ιησού. Όλα τα παραπάνω καθώς και η τήρηση και παρατήρηση των γενεαλογιών τους καμία σημασία δεν είχαν πια. Η καταγωγή ως προς την σάρκα και το αίμα δεν είχαν καμιά θέση μέσα στη Νέα Βασιλεία του Θεού.

«Προσέχετε τα σκυλιά, προσέχετε τους κακούς εργάτες, προσέχετε την κατατομή· επειδή, εμείς είμαστε η περιτομή, αυτοί που λατρεύουμε τον Θεό με [το] πνεύμα, και καυχώμαστε στον Ιησού Χριστό, και μη έχοντας την πεποίθηση στη σάρκα ………… Μάλιστα δε και θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημία απέναντι στο έξοχο της γνώσης τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μου· για τον οποίο ζημιώθηκα τα πάντα, και θεωρώ ότι είναι σκύβαλα, για να κερδίσω τον Χριστό … » (Φιλ. 3:2-11 [Φίλος])

«Ας μη σας κρίνη λοιπόν μηδείς διά φαγητόν ή διά ποτόν ή διά λόγον εορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων, τα οποία είναι σκιά των μελλόντων, το σώμα όμως είναι του Χριστού.Ας μη σας στερήση μηδείς του βραβείου με προσποίησιν ταπεινοφροσύνης και με θρησκείαν των αγγέλων, εμβατεύων εις πράγματα τα οποία δεν είδε, ματαίως φυσιούμενος υπό του νοός της σαρκός αυτού, και μη κρατών την κεφαλήν, τον Χριστόν, εκ του οποίου όλον το σώμα διά των αρμών και συνδέσμων διατηρούμενον και συνδεόμενον αυξάνει κατά την αύξησιν του Θεού. Εάν λοιπόν απεθάνετε μετά του Χριστού από των στοιχείων του κόσμου, διά τι ως ζώντες εν τω κόσμω υπόκεισθε εις διατάγματα, Μη πιάσης, μη γευθής, μη εγγίσης, τα οποία πάντα φθείρονται διά της χρήσεως, κατά τα εντάλματα και τας διδασκαλίας των ανθρώπων; τα οποία έχουσι φαινόμενον μόνον σοφίας εις εθελοθρησκείαν και ταπεινοφροσύνην και σκληραγωγίαν του σώματος, εις ουδεμίαν τιμήν έχοντα την ευχαρίστησιν της σαρκός.» (Κολ. 2:16-23)

Η μεγάλη προειδοποίηση του Παύλου είχε σαν σκοπό οι χριστιανοί της γενιάς του να κρατήσουν το βλέμμα τους πάνω στον Ιησού και την απλότητα της κατανόησης των λόγων Του. Έτσι θα εξασφάλιζαν να μην παρασυρθούν από εκείνα τα στοιχεία του κόσμου, που τελικά  θα τους απομάκρυναν από την ενότητα με τον Κύριο Ιησού. Σε αντίθετη περίπτωση οι ψευτοδιδάσκαλοι  «ιουδαΐζοντες» και «Γνωστικοί» θα τους έπαιρναν σαν  πολύτιμα λάφυρα μακριά από Εκείνον που τους είχε αποκτήσει με το Ίδιο Του το Αίμα. (Διάβασε : Πράξεις κ:28)

Ο απόστολος Πέτρος έγραψε και τις δύο επιστολές του προς τους διεσπαρμένους Ιουδαίους και Ισραηλίτες της γενιάς του και προειδοποιούσε ότι αυτοί που θα τους πλανούσαν θα λάμβαναν για μισθό της αδικίας τους «ταχεία απώλεια» εκείνες τις ημέρες.

«Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήτες μεταξύ του λαού, όπως και μεταξύ σας θα υπάρχουν ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισαγάγουν κρυφά αιρέσεις απώλειας και που θα αρνιούνται και [το] Δεσπότη που τους αγόρασε, επιφέροντας στους εαυτούς τους ταχεία απώλεια. Και πολλοί θα ακολουθήσουν τις ασέλγειές τους, εξαιτίας των οποίων η οδός της αλήθειας θα βλαστημηθεί. Και με πλεονεξία θα σας εμπορεύονται με πλαστά λόγια· γι’ αυτούς η καταδίκη από παλιά δεν αργεί και η απώλειά τους δε νυστάζει». (2Πέτ. 2:1-3 [Μεταγλώττιση])

Οι Ιουδαίοι Γραμματείς και Φαρισαίοι των ημερών του Ιησού, που κατοικούσαν στην Ιερουσαλήμ, πίστευαν ότι ήταν πιο άγιοι και πιστοί στο Νόμο από πολλούς άλλους κατοίκους της Γαλιλαίας των Εθνών, της Σαμάρειας και της Ιουδαίας. Ο ίδιος ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει, ότι εάν δεν μετανοούσαν, θα γνώριζαν όλοι την απώλεια. Τα λόγια του Ιησού εκπληρώθηκαν με την τέλεια καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ..

«ΚΑΤΑ τον καιρό εκείνο ήρθαν μερικοί αναγγέλλοντας σ' αυτόν για τους Γαλιλαίους, το αίμα των οποίων ο Πιλάτος ανέμιξε με τις θυσίες τους.

Και ο Ιησούς, απαντώντας, είπε σ' αυτούς: Νομίζετε ότι αυτοί οι Γαλιλαίοι ήσαν αμαρτωλοί περισσότερο από όλους τούς Γαλιλαίους, επειδή έπαθαν τέτοια πράγματα; Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε. Ή, εκείνοι οι 18, επάνω στους οποίους έπεσε ο πύργος στον Σιλωάμ, και τους θανάτωσε, νομίζετε ότι αυτοί ήσαν περισσότερο αμαρτωλοί από όλους τούς ανθρώπους, που κατοικούν στην Ιερουσαλήμ; Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε. Έλεγε δε τούτη την παραβολή: Κάποιος είχε μια συκιά φυτεμένη μέσα στον αμπελώνα του· και ήρθε ζητώντας σ' αυτήν καρπό, και δεν βρήκε.

Και είπε στον αμπελουργό: Δες, τρία χρόνια έρχομαι ζητώντας καρπό σ' αυτή τη συκιά, και δεν βρίσκω· κόψ' την· γιατί να καταργεί και τη γη; Και εκείνος, αποκρινόμενος, λέει σ' αυτόν: Κύριε, άφησέ την και τούτο τον χρόνο, μέχρις ότου σκάψω ολόγυρά της, και βάλω κοπριά· και αν μεν κάνει καρπό, [καλώς·] ειδεμή, θα την κόψεις ύστερα απ' αυτά». (Λουκ. 13:1-9 [Φίλος])

Η κατά Χριστόν απλότητα και κατανόηση οδηγεί στην πνευματική πληρότητα και τελειότητα

«Όπως λοιπόν παραλάβατε το Χριστό Ιησού τον Κύριο, [ενωμένοι] με αυτόν να περπατάτε, ριζωμένοι και εποικοδομούμενοι σ’ αυτόν, και να βεβαιώνεστε στην πίστη καθώς διδαχτήκατε, περισσεύοντας στην ευχαριστία. Προσέχετε μήπως υπάρξει κάποιος που σας αρπάξει σαν λάφυρό [του] με τη φιλοσοφία και [με τη] μάταιη απάτη κατά την παράδοση των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και όχι κατά Χριστό. Γιατί μέσα σ’ αυτόν κατοικεί όλο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά, και είστε γεμισμένοι [ενωμένοι] με αυτόν, ο οποίος είναι η κεφαλή κάθε αρχής και εξουσίας. Μέσω αυτού και περιτμηθήκατε με περιτομή αχειροποίητη, με το γδύσιμο του σώματος της σάρκας, με την περιτομή του Χριστού». (Κολ. 2:6-11 [Μεταγλώττιση])